Πάνος Γιακουμίδης
εργαζόμενος στον κλάδο της εστίασης, μέλος της οργάνωσης “Ξεκίνημα”
Εδώ και λίγο καιρό έχει βγει στη δημοσιότητα η Πολιτική πρόταση της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Όπως αναφέρει το κείμενο ο στόχος είναι “ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΙΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑΤΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ, ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΩΝ, ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ, ΑΝΤΙ-ΕΕ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ. ΓΙΑ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ”
Επειδή οι εποχές για τους εργαζόμενους και την κοινωνία είναι δύσκολες, τέτοιες πρωτοβουλίες ανάμεσα στη κατακερματισμένη και αδύναμη Αριστερά είναι ιδιαίτερα σημαντικές απ’ όπου κι αν προέρχονται. Το κατά πόσο αυτές οι πρωτοβουλίες είναι ειλικρινείς και ουσιαστικές είναι κάτι που αποδεικνύεται στη πορεία και εκ του αποτελέσματος. Οι παθογένειες της Αριστεράς είναι τόσο μεγάλες που όχι μόνο δεν της επιτρέπουν να βγει απ’ το περιθώριο δίνοντας ελπίδα και προοπτική στην εργατική τάξη αλλά δεν την αφήνουν να δράσει μετωπικά ούτε στα στοιχειώδη καθημερινά ζητήματα.
Μια παθογένεια εκφράζεται, για παράδειγμα, από τον Γιώργο Μαυρομμάτη, μέλος της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο οποίος μας αποκαλύπτει ότι η πρόταση πολιτικής συνεργασίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν απευθύνεται στο ΚΚΕ και στη ΛΑΕ(!) διότι “…δεν υπάρχει το έδαφος να τους απευθυνθεί η πρόταση εξαιτίας των πολιτικών κατευθύνσεων και της πολιτικής πρακτικής που αυτές οι δυνάμεις έχουν επιλέξει.” Την ώρα, δηλαδή, που οι εργοδότες μας έχουν τσακίσει, αυθαιρετώντας συνεχώς πάνω μας, την ώρα που οι εργαζόμενοι ζούμε μία εργασιακή κόλαση χωρίς δικαιώματα κι αξιοπρέπεια, την ώρα που προοπτική δε διαφαίνεται από πουθενά κι η Αριστερά είναι διαλυμένη, ο Γ. Μαυρομμάτης δε βλέπει το λόγο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τη σχετική μαζικότητα που τη διακρίνει να απευθυνθεί στις άλλες δύο κύριες δυνάμεις της Αριστεράς, ΚΚΕ και ΛΑΕ, για μία πολιτική συνεργασία! Βέβαια λέει ότι η πρόταση απευθύνεται προς μικρότερες (οργανωτικά) δυνάμεις! Δηλαδή σε μικρότερες οργανώσεις της Αριστεράς όπως η ΟΚΔΕ, το Ξεκίνημα, το ΕΕΚ, η ΑΡΚ κλπ.
Η συγκεκριμένη τοποθέτηση (που ευελπιστώ να αφορά μεμονωμένες λογικές) είναι φοβική, σεχταριστική και επικίνδυνη για την Αριστερά. Καταρχήν δε κάνει κακό μόνο στην Αριστερά επί συνόλω αφού διασπά οποιαδήποτε ενδεχόμενη πολιτική ενοποίηση αλλά κάνει κακό στην ίδια την ΑΝΤΑΡΣΥΑ αφού την καθιστά περαιτέρω περιθωριοποιημένη και αναξιόπιστη στα μάτια της κοινωνίας και των εργαζομένων. Δε μπορείς σήμερα να μην καλείς τις άλλες δύο δυνάμεις της Αριστεράς, ΚΚΕ και ΛΑΕ, για συνεργασία και απλά να αρκείσαι στην ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με κάνα δυο-τρείς ακόμα οργανώσεις (γιατί στην ουσία αυτό παρουσιάζεται) όπως τα σχήματα ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΕΕΚ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ! Η κοινωνία και η εργατική τάξη δε χρειάζεται μία νέα λίγο μεγαλύτερη ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αυτή την είχε και την απέρριψε με ούτε 2% στις εκλογικές αναμετρήσεις που προηγήθηκαν.
Βέβαια θα πει κανείς ότι στην Αριστερά, και δη στη επαναστατική/κομμουνιστική, δεν πρέπει να παίρνουμε τοις μετρητοίς τα εκλογικά ποσοστά. Σωστό. Αυτό που μετράει είναι το χτίσιμο των επαναστατικών δυνάμεων μέσα στη κοινωνία και ιδιαίτερα στην εργατική τάξη. Πρέπει όμως να βλέπουμε πόσο “μετράει” η κοινωνική μας απεύθυνση. Πόσο δέχεται ή απορρίπτει η κοινωνία και η εργατική τάξη την πρότασή μας; Κι αυτό μπορεί να αποτυπωθεί ως ένα βαθμό στις εκλογικές αναμετρήσεις. Για παράδειγμα κανείς δε μπορεί να ισχυριστεί ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν έχει αρκετά καλή εμπλοκή μέσα στα κινήματα. Η απεύθυνσή της όμως στη κοινωνία δε “μετράει”. Κι επειδή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελεί, είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι, ένα σημαντικό κομμάτι της επαναστατικής Αριστεράς πρέπει να δούμε τι φταίει. Απόψεις σαν του Γ. Μαυρομμάτη περιθωριοποιούν ακόμα πιο πολύ τις επαναστατικές δυνάμεις και αντί να ανοίγουν τη συζήτηση μέσα στη κοινωνία για το τι Αριστερά/πολιτικό υποκείμενο χρειαζόμαστε, την περιορίζουν ανά μεταξύ μας, μεταξύ μιας “κλίκας” “καθαρών” επαναστατών.
Αυτό που πρέπει να κατανοηθεί στην Αριστερά είναι ότι οι εργαζόμενοι, η κοινωνική πλειοψηφία δε χρειάζονται μία νέα ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μία νέα ΛΑΕ, μία “Πλεύση Ελευθερίας” σε καμία περίπτωση, ένα νέο ΚΚΕ. Χρειάζονται ένα νέο πολιτικό φορέα, δικό τους, απόλυτα δημοκρατικό κι επαναστατικό. Αυτός ο φορέας δε θα προκύψει από παρθενογένεση αλλά από τις υπάρχουσες δυνάμεις που κατανοούν την ανάγκη. Αν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κατανοεί αυτή την ανάγκη πρέπει να απευθυνθεί με ειλικρίνεια και σοβαρότητα και στο ΚΚΕ (κι ας αρνηθεί, δική του ευθύνη) και στη ΛΑΕ. Πρέπει να συμβάλει τα μέγιστα στη δημιουργία του κομμουνιστικού πόλου της νέας εποχής, προβάλλοντας το κατάλληλο (ως ένα βαθμό το έχει) πολιτικό πρόγραμμα. Αν η ΛΑΕ αρνηθεί αυτό δε πρέπει να εμποδίσει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ να συμπράξει έστω σε ένα πολιτικό μέτωπο βασισμένο πάνω σε ελάχιστα κοινά σημεία, προβάλλοντας ταυτόχρονα το πρόγραμμά της.
Αυτό περιλαμβάνει και μία ενδεχόμενη εκλογική συνεργασία πάνω στα σημεία που θα συμφωνηθούν. Θα αναρωτηθεί κανείς “Μα όλα για τις εκλογές, τα βουλευτικά έδρανα;”
Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Αλλά ας αναρωτηθούμε. Σε τι ωφελεί την εργατική τάξη και τη κοινωνία δύο σχετικά μαζικές δυνάμεις της Αριστεράς (όπως και να ‘ναι αυτές) εκτός Βουλής; Ενώ υπάρχει η δυνατότητα εισόδου τους στη Βουλή ώστε να ακούγονται απόψεις υπέρ των εργαζομένων. Το ΚΚΕ από μόνο του ούτε μπορεί ούτε θέλει να κάνει πολλά πράγματα. Μια πολιτική συνεργασία, όμως, των υπόλοιπων δυνάμεων, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΛΑΕ και λοιπών οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς θα αποκτούσε άλλη δυναμική σε κοινωνικό επίπεδο και θα έστελνε ένα μήνυμα ενότητας-σοβαρότητας-υπευθυνότητας στους εργαζόμενους. Κι έτσι θα είχαμε απόσπαση βουλευτικών εδρών από την Αριστερά προς όφελος της κοινωνίας κι όχι προς όφελος των αφεντικών και των καπιταλιστών όπως γίνεται σήμερα από την καθολικά σχεδόν (πλην ΚΚΕ) μνημονιακή Βουλή!
Βέβαια ο κύριος στόχος θα παραμένει το χτίσιμο του επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης και εκεί οι αριστερές δυνάμεις θα αναμετρηθούν και θα συσπειρωθούν, όσες κατανοήσουν την αναγκαιότητα, γύρω από συγκεκριμένο επαναστατικό πρόγραμμα διεξόδου από τη καπιταλιστική κρίση.
Όσο επικίνδυνος είναι ο σεχταρισμός στην Αριστερά, άλλο τόσο είναι επικίνδυνα και τα ψέμματα προκειμένου να υπάρξει μια άθλια “ενότητα”. τύπου ΣΥΡΙΖΑ (που και το ξεκίνημα την ενίσχυε ως λογική. Και ΝΑ που κατάντησε αυτού του τύπου η ενότητα: Στην άθλια συστημική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Επίσης, υπάρχει και κάτι ακόμα, που είναι και αυτό επικίνδυνο: Η κομματικοκεντρική εμμονή που χαρακτηρίζει οργανώσεις σαν το ξεκίνημα.
Απέναντι σε όλες αυτές τις λογικές, πρέπει να υπάρξει μέτωπο και αντιπαράθεση με στόχο να τις υπερβούμε. Και η ενότητα να βασιστεί πάνω στα εξής:
α. Ενότητα με διαδικασίες δημοκρατίας βάσης. Που σημαίνει, ΤΕΡΜΑ στα παραγοντιλίκια, στο βάρος στις συννενοήσεις κορυφών, τέρμα στα παζάρια των κορυφών και “να τα βρούμε κάτω απο το τραπέζι”.
β. Το πολιτικό περιεχόμενο της ενότητας πρέπει να λέει την αλήθεια στον κόσμο και να τον προετοιμάζει για τις μεγάλες συγκρούσεις που πρέπει να πράξει. Εν προκειμένω, η μοναδική πολιτική βάση συγκρότησης μετώπου που λέει την αλήθεια και προετοιμάζει τον κόσμο, είναι η θέση “ΔΙΠΛΗ έξοδος από ΕΕ και ευρώ, σε αντιϊμπεριαλιστική/αντικαπιταλιστική κατεύθυνση για την χώρα μας”. Όλα τα άλλα δοκιμάστηκαν, είπαν ψέμματα στον κόσμο και κατέληξαν στην τραγωδία ΣΥΡΙΖΑ. Ε, ΣΥΡΙΖΑ νο2 δεν πρέπει επ’ ουδενί να γίνει.
Πριν λίγο καιρό η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κατέθεσε πρόταση προς Κ.Κ.Ε και ΛΑΕ για συντονισμό στα κινήματα,όμως δεν είχε ανταπόκριση ούτε από την βάση της
Μα, αν η πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν είχε ανταπόκριση ούτε από τη βάση της (!!), τότε ποιός από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ την έκανε αυτή την πρόταση? Με ποιού την εξουσιοδότηση έγινε αυτή η πρόταση?
Και εν πάση περιπτώσει, από ποιόν θα υλοποιούνταν αυτή η πρόταση, αν έσπαε ο διάολος το ποδάρι του και το ΚΚΕ έλεγε ΝΑΙ?
……….και μετά, λοιδορείτε το ΚΚΕ που δεν θέλει συμμαχίες κορυφής.
Παιδιά, δεν πάει έτσι το πράγμα. Αν δεν υπάρχει συμμαχία στη βάση – κοινωνική συμμαχία – δεν γίνεται τίποτα!
Δεν κατάλαβες καλά, στην βάση της ΛΑΕ δεν βρήκε ανταπόκριση η πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Στην βάση του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ εννοείται πως βρήκε μεγάλη ανταπόκριση
Μπορεί και να έχεις δίκιο keti, αλλά το λογικό είναι, να με διορθώσει ο ίδιος ο τάκης που ξέρει τι εννοούσε.
Πάντως και στη βάση του ΚΚΕ, τέτοιες προτάσεις που αφορούν σε συμμαχίες κορυφής και “μέτωπα”, δεν έχουν απήχηση.
Η πρόταση κοινής δράσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει βρει ανταπόκριση στην βάση της ΛΑΕ. Απόδειξη, η κοινή δράση σε πλειστηριασμούς/χαράτσια, στο αντιρατσιστικό, στο αντιφασιστικό (σε αρκετές περιπτώσεις).
Μια χαρά ανταπόκριση από την βάση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει η πρόταση κοινής δράσης. ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ και ΟΧΙ κεντρικής πολιτικής συνεργασίας η οποία δεν έχει σοβαρούς όρους πραγμάτωσης και για αυτό η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν την προκρίνει.
Χαίρομαι που το άρθρο μου γίνεται μικρή αφορμή για να συζητήσουμε,όσο μπορούμε απο ‘δω.Συναγωνιστή μου Αντάρσυε,όντως ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε τότε μια ενότητα.Αυτή που δεν είχε καταφέρει κανένας σχηματισμός της αριστεράς μέχρι τότε.Αυτό πως το πέτυχε;Οι βασικοί λόγοι είναι ότι κινήθηκε πραγματικά ενωτικά προς τις άλλες δυνάμεις της αριστεράς τότε(ΚΚΕ,ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ εξωκ.Αριστερά) για τον σχηματισμό ενός μετώπου δεχόμενος την πλήρη άρνηση ΚΚΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ που προτίμησαν τότε να κρυφτούν στη γωνία της καθαρότητας του ανατρεπτικού τους προγράμματος.Έκαναν καλά η όχι φαίνεται απο τη “δικαίωση” που εισπράττουν σήμερα αυτοί οι σχηματισμοί.Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κινήθηκε μετά τη προδοσία του δημοψηφίσματος απο το ΣΥΡΙΖΑ και κινείται ακόμα σε πολύ χαμηλά ποσοστά απήχησης(μετρώντας τα απο τις εκλογικές αναμετρήσεις κλπ) και το ΚΚΕ αντι να κερδίσει έχασε ψήφους και μέλη.Ένας άλλος βασικός λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύτηκε τότε είναι ότι κινούμενος ενωτικά ανέλαβε να ξεστωμίσει την ανάληψη ευθύνης για σχηματισμό κυβέρνησης της Αριστεράς(απευθυνόμενος και στις υπόλοιπες αριστερές δυνάμεις όπως ανέφερα) που θα καταργούσε τα μνημόνια κλπΑυτομάτως δηλαδή έβγαλε την Αριστερά(έστω τον ΣΥΡΙΖΑ της τότε εποχής) απο το περιθώριο,της έδωσε εξωστρέφεια και προ(σ)κάλεσε τις υπόλοιπες δυνάμεις για μέτωπο που θα καταργούσε τη λιτότητα.Ερώτημα:Ήταν η ενότητα και οι κινήσεις αυτές αρκετά για να μπεί έστω ένα τέλος στη λιτότητα;Φυσικά και ΟΧΙ.Τι έλλειπε;Το πρόγραμμα που θα έβαζε πραγματικά τέλος στη λιτότητα.Το λεγόμενο μεταβατικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα που σε ένα βαθμό έχει και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και λοιπές άλλες επαναστατικές οργανώσεις.Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν απο ανέκαθεν ένα ρεφορμιστικό κόμμα.Ποτέ δε θα αναλάμαμβανε απο μόνος του σύγκρουση με το κεφάλαιο.Άρα αυτό που έλειπε και λείπει πολύ περισσότερο σήμερα είναι ένας επαναστατικός πόλος με το απαραίτητο πρόγραμμα και τη κρίσιμή μάζα που θα αναλάμβανε να χτίσει ενωτικά επαναστατικές δυνάμεις μέσα στη κοινωνία.Λόγω όμως του “χαρταετού” που πετούσε η υπόλοιπη όλο το προηγούμενο διάστημα με λάθη απο όλες τις πλευρές τέτοιος πόλος δημιουργήθηκε ποτέ.Βρέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ να εμπνεύσει τις μάζες τη κατάλληλη στιγμή και εγένετο κυβέρνηση της “αριστεράς”.Κάποιες διασαφηνίσεις σχετικά με το Ξεκίνημα.Σου θυμίζω τις ουκ ολίγες προσπάθειες που έκανε το Ξεκίνημα για τη δημιουργία του παραπάνω πόλου,2ο κύμα μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ,Πρωτοβουλία των 1000,17 Ιούλη πιο μετά κλπΜετά τις παταγώδεις αποτυχίες αυτών των προσπαθειών,το σεχταρισμό της υπόλοιπης αριστεράς και τη στροφή του κόσμου προς τον ΣΥΡΙΖΑ,το Ξεκίνημα θεώρησε και πολύ σωστά ως καλύτερη επιλογή τη ψήφο στο ΣΥΡΙΖΑ ως μια ευκαιρία να πάρει τα πάνω του το μαζικό κίνημα και να προκαλέσει διεργασίες μέσα στη κοινωνία και την Αριστερά.Εξηγούσαμε απο τη πρώτη στιγμή ότι η εκλογή ΣΥΡΙΖΑ με το κεϋνσιανό πρόγραμμα της Θεσνικης είχε ημερομηνία λήξης και ότι αργά ή γρήγορα θα ξεπουλιόταν.Για αυτό είχε μαλλιάσει η γλώσσα μας για το σοσιαλιστικό πρόγραμμα που έπρεπε να εφαρμοστεί απο τον ΣΥΡΙΖΑ κι ότι η Αριστερά ή θα είναι επαναστατική ή δε θα είναι Αριστερά.Για αυτό καλούσαμε το Γενάρη του ’15 σε κυβέρνηση της αριστεράς με σοσιαλιστικό πρόγραμμα ρήξης,για να τονίσουμε ακρίβώς αυτό που έλειπε για την ουσιαστική κατάργηση των μνημονίων.Παράλληλα καλούσαμε,βλέποντας τη προδοσία,τις υπόλοιπες δυνάμεις της αριστεράς για συννενόηση σ’ένα πολιτικό μέτωπο που θα κρατήσει κάτι απο τη κατάρρευση και το χαμό που θα επακολουθούσε απο τη προδοσία Τσίπρα.Προχωρήσαμε μαζί με άλλες δυνάμεις στη 17 Ιούλη η οποία δε περπάτησε για συγκεκριμένους λόγους κυρίως εξαιτίας της δημιουργίας της ΛΑΕ.Σόρρυ που γράφω πολλά απλά θέλω να σου εξηγήσω ότι ώς οργάνωση κάναμε ότι μπορούσαμε με βάση το μέγεθός μας για τη δημιουργία του ζητούμενου πόλου και την ανασυγκρότηση του κινήματος.Στα υπόλοιπα που γράφεις συμφωνώ.Χαιρόμαστε που η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παίρνει τέτοιες πρωτοβουλίες απλά πρέπει να είναι ειλικρινείς και πραγματικά ενωτικές με σκοπό τη δημιουργία του σύγχρονου κομμουνιστικού πόλου.Δεν μπορείς να αποκλείεις απο τη πρόταση συνεργασίας το ΚΚΕ και τη ΛΑΕ,όσα προβλήματα κι αν έχουν αυτοί οι σχηματισμοί.Αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις επίγνωση στο τι περνάνε οι μάζες μέσα στη καπιταλιστική κρίση ή σε ενδιαφέρει να ενισχύσεις μόνο το κομματικό σου περίγυρο.Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει τη δυνατότητα να συμβάλλει στη δημιουργία αυτού του πόλου αλλά σε καμία περίπτωση δε θα είναι αυτή ή το ΚΚΕ ή η ΛΑΕ ο νέος πόλος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ λες ότι ήταν ανέκαθεν ρεφορμιστικό κόμμα. Τότε δεν πρέπει να μιλάς για προδοσία Τσίπρα αλλά για φυσιολογική εξέλιξη.
Λες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ενέπνευσε της μάζες. Με τι ενέπνευσε. Μαζεύοντας Δεξιούς (Κωνσταντινέας από άρθρο στην Παντίερα) και ΠΑΣΟΚΟΥΣ. Δεν το λες και έμπνευση εγώ θα το έλεγα εξαγορά. Και αφού ήταν λάθος της άλλης Αριστεράς που δεν πήγε μαζί του, εσείς γιατί την κάνατε από το Συριζα οργανωτικά και καλούσατε σε υπερψήφιση του.
Οι παταγώδεις αποτυχίες των εγχειρημάτων που αναλάβατε και αναφέρεις πιο πάνω, στην ουσία βοήθησαν τον ΣΥΡΙΖΑ και δυσκόλεψαν την υπόλοιπη αριστερά. Πχ πρωτοβουλία των 1000 έφερε αντιπαραθέσεις στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Εκτιμάτε ότι ήταν σωστή η επιλογή σας αυτή;
Λες η Αριστερά η θα είναι επαναστατική ή δεν θα είναι αριστερά. Η ΛΑΕ είναι επαναστατική αριστερά; Αν είναι γιατί δεν επιλέγετε να έχετε οργανική σχέση μαζί της αλλά μόνο την στηρίζεται (τουλάχιστον στις εκλογές)
Τόσα χρόνια ψήφο χωρίς αυταπάτες δεν βαρεθήκατε. ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΕ.
Το ίδιο ξεκίνημα δεν είστε, «φράξια», «τάση», που ήταν τα καλά τα χρόνια στο ΠΑΣΟΚ; Αν όχι συγνώμη αλλά η λογική μου φαίνεται η ίδια και φυσικά την απορρίπτω.
Για να μη παίζουμε με τις λέξεις,είπα ότι ήταν ανέκαθεν ρεφορμιστικό κόμμα κι ότι δε θα συγκρουόταν με το κεφάλαιο.Άρα ναι φυσιολογική εξέλιξη και συνάμα προδοσία για το κόσμο που βασίστηκε πάνω του.Μην αναλύσουμε όμως και τους τόνους και τις τελείες.!Έλεος.Το πως ενέπνευσε το εξήγησα πιστεύω διεξοδικά με πολιτικούς όρους.Το αν η πρωτοβουλία των 1000 προκάλεσε προβλήματα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ,δεν είναι απαραίτητα κακό(με την έννοια των διεργασιών) αλλά καλύτερα να αναρωτηθείς για τα προβλήματα στο εσωτερικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.Και ναι ήταν σωστή κίνηση η πρωτοβουλία των 1000.Η ΛΑΕ ΔΕΝ είναι επαναστατική αριστερά.Την στηρίξαμε στις εκλογές του Σεπ του 15 σαν κάτι ελπιδοφόρο νέο στην αριστερά όταν ακόμα δεν είχαν διασαφηνιστεί τα χαρακτηρηστικά της.Το Ξεκίνημα δε βαρέθηκε τόσα χρόνια να στηρίζει εγχειρήματα όπως το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ έπειτα που θα έδιναν στο κίνημα ορμή να βγεί μπροστά και να δικεκδικήσει.Σου θυμίζω τις αρκετές διεκδικήσεις που πέτυχε το εργατικό κίνημα τη δεκαετία του 80 με το έδαφος ΠΑΣΟΚ.Και τις μεγάλες κινητοποιήσεις πρίν το δημοψήφισμα επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.Πάντα βέβαια εξηγούσαμε τα όρια των ρεφορμιστικών κομμάτων και μάλιστα πάντα με πολύ σκληρή κριτική προς αυτά με αποτέλεσμα τη διαγραφή μας και απο το ΠΑΣΟΚ και απο το ΣΥΡΙΖΑ.Αυτό όμως δε σήμαινε ότι η στήριξή τους δε θα βοηθούσε ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ το κίνημα.Παράλληλα ανέκαθεν εστιάζαμε στο πρόγραμμα που έπρεπε να εφαρμοστεί για να ξεπεραστούν οι κρίσεις και καλούσαμε για σχηματισμό ενός επαναστατικού κόμματος που θα αναλάβει να το ζυμώσει στη κοινωνία και εν τέλει να το εφαρμόσει.Αλλά μάταια.Βλέπεις δεν επιλέγαμε τη γωνιά μας,το “κομμουνισμό για πάρτη μας”,το “επαναστατηλίκι” στα λόγια,τη “καθαρότητα” αλλά εμπλεκόμασταν άμεσα μέσα στους κόλπους της εργατικής τάξης,μαζί της,ενωτικά στις δράσεις της για να συνδράμουμε όσο μπορούμε, στη διεξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων απο τις ήττες,τα λάθη και τις αυταπάτες.Ότι χωρίς επαναστατικό φορέα και επαναστατικό σοσιαλιστικό πρόγραμμα η κρίση δε ξεπερνιέται.Η λογική μας σήμερα δεν είναι αυτομαζοχισμός.Δηλαδή να ξαναφτιαχτεί ένας μεγάλος ρεφορμιστικός σχηματισμός και πάλι απο την αρχή.Άμα το αφήσουμε βέβαια στο χρόνο,αυτό θα γίνει.Όπως απο το ΠΑΣΟΚ ήρθαμε στο ΣΥΡΙΖΑ.Η λογική είναι όσες δυνάμεις απο την ΑΝΤΑΡΣΥΑ,τη ΛΑΕ,το ΚΚΕ,την υπόλοιπη αριστερά κατανοούν την ανυπαρξία και την αναγκαιότητα ενός νέου πραγματικά κομμουνιστικού κόμματος στην υπηρεσία των εργαζομένων και της κοινωνίας να κάτσουν να συζητήσουν ισότιμα και επι ίσοις όροις για την δημιουργία του.Κατανοητό;Αναγκαίο;Εάν όμως δε καλείς τις παραπάνω δυνάμεις για αυτό το σκοπό παρά μόνο για κινηματικές δράσεις(που κι αυτό είναι θετικό αλλά δεν αρκεί) θα παίζεις πάντα άμυνα και δε θα επιτεθείς ποτέ.Μνημόνια θα περνάνε,μητσοτάκης θα ‘ρθει,θα αναγκαστούμε να μεταναστεύσουμε και η αριστερά διασπασμένη με 4-5% συνολικά(πλήν ΚΚΕ) θα κάθεται και θα μαλώνει ποιός είναι ο πιο επαναστάτης.
Κάνεις λάθος. Κατά την άποψή μου το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βοήθησαν να αναπτυχθεί το κίνημα. Εκμεταλλεύτηκαν το κίνημα για να εδραιωθούν πολιτικά και στη συνέχεια το στραγγάλισαν. Που στηρίζεις την θέση ότι ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ η στήριξη στο ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΡΙΖΑ θα βοηθούσε το κίνημα. Και τότε γιατί το κίνημα ηττήθηκε; Για ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΥΣ λόγους; Μου φαίνεται τουλάχιστον μπερδεμένος ο συλλογισμός. Μέχρι να κάνουμε το επαναστατικό κόμμα, να κολοτριβόμαστε με τους «ρεφορμιστές» αλλά άμα τους ζορίσουμε και πολύ θα μας διαγράψουνε και φτου και από την αρχή. Αν εσείς δεν βαρεθήκατε να το κάνετε αυτό ούτε και εμείς θα βαρεθούμε να λέμε ότι αυτό είναι λάθος και επικίνδυνο, όχι μόνο δεν βοηθάει να γίνουν βήματα προς το να φτιαχτεί το επαναστατικό, κομουνιστικό, κόμμα που είναι αναγκαίο αλλά αντίθετα εμποδίζει και το μεταθέτει στο μέλλον.
Θαύμα, θαύμα! Αν κρίνω από τα λόγια τού Κουκουέ υπηρεσίας, το ΚΚΕ σκίζει τα κόκκινα ιμάτιά του υπέρ της …βάσης! Τόσο πολύ την αγαπά τη βάση και σέβεται τη γνώμη της, που από το 25% περίπου των μελών του που διαφωνούσαν με τις θέσεις “του Κόμματος” στο προηγούμενο Συνέδριο, κατάφερε να τρυπώσει στην αίθουσα συνεδρίων τού Περισσού μόλις το 1,5 με 2%! (Ο Μπογιόπουλος πιάστηκε κότσος και δεν τα κατάφερε. Μπορεί να τα καταφέρει τώρα, στο 20ό, αφού στα τέσσερα χρονάκια που μεσολάβησαν ήταν Παναγία και κερί αναμμένο και η καθοδήγηση τα προσέχει κάτι τέτοια και τα ανταμείβει…)
Θεούλη, λεφτακόσια, πες μας τα …”παραπολιτικά” του 20ού Συνεδρίου, βλέπω ξέρεις ποσοστά, “μούρες”, πιθανόν και φράξιες (εκτός από …..της καθοδήγησης! – δε λέω…).
Κι αυτή η κακία με τον Μπογιό, τον μόνο άνθρωπο, που …σας πόνεσε, και προσπάθησε πατρικά να σας συνεφέρει!
Ο Μπογιό, θα ήταν ο ιδανικός “πρώην”.
Τον περίμεναν, όπως περίμενε η αλεπού να πέσουν τα ….του τράγου. Το τέλος της αλεπούς, ήταν πάντως τραγικό. Ψόφησε από τη πείνα!
Οι πτωχοί τω μαρξισμώ-λενινισμώ φαντάζονται τέρατα και σημεία μόλις διάβασαν το προηγούμενο σχόλιό μου. Νομίζουν ότι κατέφυγα σε τίποτε μαγικά για να βγάλω τα νούμερα που ανέφερα (δεν αποκλείω ορισμένοι να πιστεύουν ότι μου τα έδωσε η …Ασφάλεια! :-) ).
Τα καημένα! Λες και ήταν δύσκολο να καταγράψει κάποιος τις παρεμβάσεις τών μελών τού ΚΚΕ στον Προσυνεδριακό τού 19ου (εγώ το έκανα για κάνα μήνα -από τα μέσα Γενάρη που άρχισε ο διάλογος μέχρι τα μέσα Φλεβάρη, τόσο άντεξα), να διαβάσει (στο Ρίζο) τα ποσοστά με τα οποία εγκρίθηκαν οι Θέσεις κι ύστερα να κάνει την αφαίρεση!
Το κερασάκι στην τούρτα: ορισμένοι χαίρονται και πανηγυρίζουν επειδή ο Μπογιόπουλος έδειξε κομματικό χαρακτήρα και κατάπιε τις στρατηγικές διαφωνίες του κι είναι σαν να λένε «σας πήραμε, σας πήραμε φλουρί κωνσταντινάτο».
Αν μπορούσαν να κατανοήσουν ότι «μας πήρανε, μας πήρανε βαρέλι δίχως πάτο» θα τους κοβόντουσαν τα πολλά χαμόγελα…
Φίλε ένα,
Να μου κάνεις τη χάρη και να μη με ξαναπείς Θεούλη. Άκου Θεόύλη! Για σένα είμαι Θεός! (κατόρθωμα όχι και τόσο δύσκολο, εδώ που τα λέμε, μια και μπορεί να το πραγματοποιήσει ακόμα κι ένας αριστερός μαθητής Λυκείου με μέτρια πολιτική νοημοσύνη!)
Τα λέμε (με την προϋπόθεση ότι δεν θα βλασφημείς τον Θεό σου)
Συναγωνιστή Πάνο, καλό είναι να γράφονται γενικά άρθρα σχετικά με την τακτική, διότι ακονίζουν το πνεύμα και -ενδεχομένως- συμβάλλουν στην πράξη.
Δεν συμφωνώ με την ουσία του κειμένου σου: Άλλο πράγμα η ενότητα βάσει αρχών και με διαδικασίες δημοκρατίας στη βάση και άλλο πράγμα η ενότητα τύπου ΣΥΡΙΖΑ. Δλδ η ενότητα με κοπτοραπτική, διαδικασίες κορυφών, εκλογολαγνική διάθεση, παραγοντισμούς και φυσικά με ηγεμονία του μεταρρυθμισμού. ΑΥΤΑ ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ εξ αρχής.
Δυστυχώς τα παραπάνω ηγεμόνευσαν, διότι απέναντι σε αυτά τα οποία τουλάχιστον υπόσχονταν με γιγάντωση των ψεμμάτων και των αυταπατών ένα καλύτερο τώρα/σήμερα, αυτο που επί της ουσίας αντιπαρατέθηκε ήταν μια επαναστατική εξαγγελία. Ψέμματα και παραγοντισμοί/εκλογολαγνεία από την μια, επαναστατική εξαγγελία από την άλλη. Αν και αδικώ λίγο τουλάχιστον το ΝΑΡ, διότι αν μη τι άλλο το ΝΑΡ χρόνια τώρα, ΚΑΙ συνεργάζεται βάσει αρχών στο κίνημα με διάφορες δυνάμεις, ΚΑΙ απορρίπτει και καλώς την εκλογολαγνεία.
Τόσο η ενότητα τύπου ΣΥΡΙΖΑ την οποία πρεσβεύεις και ο σεχταρισμός μας έχουν καταστρέψει. Ποτέ δεν με ενδιέφερε ο κομματικός μου περίγυρος. Αλλά ποτέ δεν με ενδιέφερε και το να πω ψέμματα στον κόσμο, να γιγαντώσω τις αυταπάτες του για να κατσικωθώ στην εξουσία όπως ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ. Και ποτέ ΚΑΙ ΚΑΛΩΣ δεν ενίσχυσα αυτο το πολιτικό σχέδιο, όπως έκανε το ΞΕΚΙΝΗΜΑ και άλλες δυνάμεις της αριστεράς. Ούτε όμως ενισχύω τον σεχταρισμό.
Θέλεις ενότητα αγαπητέ συναγωνιστή Πάνο; Να οι προϋποθέσεις:
α. Μεταβατικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα με αιχμή το “έξοδος από ΕΕ και ευρώ σε αντικαπιταλιστική/αντιϊμπεριαλιστική κατεύθυνση για την χώρα”. Περαιτέρω επεξεργασία αυτού του προγράμματος.
β. Διαδικασίες με δημοκρατία ΣΤΗΝ ΒΑΣΗ. Τέρμα με τα παραγοντιλίκια, τις κοπτοραπτικές μεταξύ οργαννώσεων, τα βέτο. τέρμα με την εκλογολαγνεία η οποία καθίζε και καθορίζει την πολιτική του μεγαλύτερου μέρους της Αριστεράς (και του Ξεκινήματος συμπεριλαμβανομένου).
γ. Κοινή δράση με άξονα την ΕΜΠΡΑΚΤΗ συμμετοχή των μελών των οργανώσεων στις συλλογικότητες γειτονιάς, στις ταξικές συλλογικότητες, στα σωματεία κλπ. Τέρμα με την αξιολόγηση βάσει των λόγων. Αξιολόγηση όλων με βάση τα έργα (αλλά και τα λόγια). αυτή η κοινή δράση και οι διαδικασίες αυτής, θα κρίνει και την ποιότητα του μετώπου.
https://seisaxthia.wordpress.com/2017/03/22/%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B2%CE%B5%CE%B2%CE%B1/
Oi κατηγορίες ραχιώτη οτι ο Σαραφιανός έχει σχέση με τον ..Σόρος δεν προάγει την κοινή δράση της αριστεράς κ ανοίγει τον δρόμο σε θεωρίες αεροψεκασμών εντός του κινήματος
Χωρίς να παίρνω θέση υπέρ του Ραχιώτη, θάλεγα, πως οι κατηγορίες του είναι πολύ συγκεκριμένες, δε βλέπω σχέση με αεροψεκασμούς.
Και μην ξεχνάμε, πως ο Σαραφιανός ποζάρει φάτσα-κάρτα εδώ:
http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=456918
δεύτερος από αριστερά, για να κλείσει το παζλ του εξωκοινοβουλευτικού καιροσκοπισμού.
Δε θα διαφωνήσω στους άξονες που θέτεις.Βέβαια δε θα ιεραρχούσα σαν αιχμή το “έξω από ΕΕ/ευρώ” αλλά την εθνικοποίηση κάτω από εργατικό/κοινωνικό έλεγχο και διαχείριση στρατηγικών Επιχειρήσεων της οικονομίας και των τραπεζών,την μη αναγνώριση του χρέους,την απαγόρευση απολυσεων,τη σταδιακή εργατική (αυτό) διαχείριση σε όσους κλάδους της ιδιωτικής οικονομίας παρακμάζουν,την υπερφορολόγηση των καπιταλιστών,τις δημόσιες επενδύσεις.Γενικά μέτρα και κατευθύνσεις που να δείχνουν σοσιαλιστικό/αντικαπιταλιστικό μετασχηματισμό.Η έξοδος από ΕΕ/ευρώ αναπόφευκτα θα έρθει σαν συνέπεια οπότε δε χρειάζεται να το προκρίνουμε σαν αιχμή όπως λες του προγράμματος.Αλλά εν πάση περιπτώσει δε νομίζω θα πρέπει η αιχμή να αποτελέσει αιτία μη δημιουργίας του επαναστατικού υποκειμένου που έχει ανάγκη η εργατική τάξη.Άς το δούμε,όπως λες,στην επεξεργασία.Τώρα να διευκρινήσω κάποια πράγματα που τίθενται:
1.Δεν προκρίνω ενότητα τύπου ΣΥΡΙΖΑ.Προκρίνω ενότητα των επαναστατικών δυνάμεων σε κόμμα.Άν αυτό δεν γίνεται (κακώς και ανεύθυνα) ας πάμε σε πολιτικό μέτωπο-συνεργασία.Που θα περιλαμβάνει και εκλογική συνεργασία.Στο πολιτικό μέτωπο θα περιλαμβάνονται πιθανώς και ρεφορμιστικοί σχηματισμοί.Αυτό βέβαια θα είναι απόρροια της ανευθυνότητας της επαναστατικής αριστεράς να συσπειρωθεί σε ενιαίο πόλο/κόμμα και θα έχει αφήσει χώρο στους ρεφορμιστές να καπηλευτούν την ενότητα (χωρίς το απαραίτητο πρόγραμμα) της αριστεράς.Αλλά κάλλιο για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα να υπάρχει μία ενότητα της αριστεράς (γενικά) π.χ πλειστηριασμοί,εργατικά κλπ σε κοινωνικό επίπεδο(βλ.Κοινές δράσεις Λαε-Ανταρσυα) και ανάδειξη βουλευτών,δημ.συμβούλων,περ.συμβούλων, τοπικών συμβούλων (εύχομαι κοινό μέτωπο Λαε-Ανταρσυα)ώστε να τρέχουν θέματα που αφορούν τους εργαζόμενους παρά να έχουμε μία αριστερά διασπασμένη σε χίλια κομμάτια ανίκανη να προσεγγίσει τα εργατικά ζητήματα και περιθωριοποιημένη από το κόσμο όπως σήμερα.
2.Εκλογολαγνεία.Λοιπόν αυτή τη καραμέλα κόψτε την γιατί κοροϊδία είναι.Η άποψη για το κοινοβούλιο και τους αστικούς θεσμούς είναι γνωστή στην επαναστατική αριστερά και απορρέει από το “κράτος κι επανάσταση” του Λένιν.Εκλογολαγνεία υπάρχει στην Αριστερά αλλά όχι στα κείμενα τα δικά και του Ξ.Και ούτε και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.Αλλά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δε κατεβαίνει στις εκλογές;Δε δίνει τη μάχη;Τη θεωρεί άσκοπη; Ξοδεύει τόσο προεκλογικό υλικό για το τίποτα;Δε σας ενδιαφέρει να εκλέξετε βουλευτές,συμβουλους;Ή αναιρεί η εκλογή τους την επαναστατική δράση στο κίνημα;Αν απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα καθαρά από τη σκοπιά των συμφερόντων των εργαζομένων και της κοινωνίας,τότε δε θα μπαίνουμε στη παρακμιακή συζήτηση για εκλογολαγνεία μεταξύ μας.