Μια πρώτη απάντηση για τον θάνατο του 22 ντελιβερά δόθηκε το μεσημέρι της Δευτέρας 13 Μάρτη στο υποκατάστημα της αλυσίδας MIKEL στον Κολωνό.
Η κινητοποίηση πραγματοποιήθηκε μετά από κάλεσμα της Λάντζα στον χώρο του επισιτισμού. Συμμετείχαν ακόμα η Attack στην ανεργία και την επισφάλεια και η Ταξική Πορεία.
Δείτε την ανακοίνωση της Λάντζα εδώ
Η ανακοίνωση της Attack στην ανεργία και την επισφάλεια αναφέρει:
Όταν η ζωή σου αξίζει 3 ευρώ/ώρα και ό,τι πάρεις φιλοδώρημα
Πόσες ακόμη φορές θα αναγκαστούμε να μάθουμε τη φρικτή είδηση του θανάτου ενός συναδέλφου από εργοδοτική δολοφονία?? Ο Μέμο, συνάδελφος διανομέας στα Mikel, μόλις 22 ετών, τραυματίστηκε θανάσιμα την Πέμπτη 2/3 και κατέληξε μια εβδομάδα μετά.
Δεν ήταν η «κακιά στιγμή», δεν ήταν «γραφτό του». Είναι μια αθλιότητα χωρίς τέλος. Το ξέρουμε όλοι πια, τα παιδιά με τα μηχανάκια δέχονται απίστευτη πίεση στη δουλειά τους. Κακοσυντηρημένα οχήματα, με έξοδα που επιβαρύνουν εξ’ ολοκλήρου το διανομέα, ελλειπής ή και καθόλου εξοπλισμός μοτοσυκλετιστή, άγχος, τρέξιμο, τηλέφωνα και νευρική οδήγηση, όλα ενορχηστρωμένα από εργοδοσίες που δε λογαριάζουν τίποτα μπροστά στην αύξηση των κερδών τους.
Η γνωστή γαλέρα των MIKEL, που μας έχει απασχολήσει επανειλημμένα, αφού εξαντλεί ολόκληρο το αντεργατικό οπλοστάσιό της με εκδικητικές απολύσεις, απλήρωτες υπερωρίες, εντατικοποίηση και τρομοκρατία, διατηρεί 122 καταστήματα στην Ελλάδα, ενώ δεν πέρασαν ούτε 10 μήνες από τις φιέστες για το πρώτο κατάστημά της στο Ντουμπάι. Αφού, λοιπόν, αυτοί μιλάνε με αριθμούς, ας δούμε λίγο πόσο κοστίζει μια ανθρώπινη ζωή μέσα από τα δικά τους μάτια:
«Για το 2014 η αλυσίδα, κατάφερε να διπλασιάσει το τζίρο της σε σχέση με το 2013, καθώς οι πωλήσεις της ανήλθαν στα 3,4 εκατ. ευρώ έναντι 1,5 εκατ ευρώ. Τα προ φόρων κέρδη του Ομίλου ανήλθαν στα 2,1 εκατ ευρώ έναντι 991 χιλ. ευρώ το 2013».
Αυτοί είναι οι «κύριοι» με τις γεμάτες τσέπες και τα ματωμένα χέρια! Όλοι αυτοί που μαζί με το δίδυμο ΕΕ-Κυβέρνηση προωθούν την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, γιγαντώνουν τις στρατιές ανέργων, αναγκάζουν όλους εμάς να κυνηγάμε το μεροκάματο του τρόμου, συχνά με αντάλλαγμα την ίδια μας τη ζωή.
Η «μείωση του κόστους» που κυνηγάει το κεφάλαιο και η εργοδοσία, δεν βασίζεται μόνο στον απλήρωτο ιδρώτα των εργαζομένων, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τα εξοντωτικά ωράρια, τη συνεχή πίεση και την υπερ-εντατικοποιημένη εργασία, αλλά χτίζεται με τις θυσίες ανθρώπινων ζωών στο βωμό του κέρδους.
Απάντησή μας, ένα εργατικό κίνημα κόντρα στη λογική του αστικοποιημένου συνδικαλισμού, που θα συντρίψει την πολιτική που γεννά τα εργοδοτικά εγκλήματα. Αγώνας για ζωή με αξιοπρέπεια!
• Όχι άλλο εργατικό αίμα στη μηχανή παραγωγής κερδών για το κεφάλαιο
• Να πληρώσει η εργοδοσία για το νέο έγκλημα
• Μέτρα ασφάλειας και υγιεινής στους χώρους δουλειάς.
• Ίσα εργατικά δικαιώματα και μισθοί για όλους τους εργάτες
• Ανθρώπινοι ρυθμοί δουλειάς – Κάτω η εργοδοτική τρομοκρατία
Το εργατικό “ατύχημα” στο Μικέλ είναι μία ακόμα εργατική δολοφονία σε μια σειρά εργασιακούς χώρους (ταχυδρομική, μετρό θεσ/νικης, ναυπηγεία, οικοδομές, καθαριότητα κ.α.)
Θέλω να ξάνω μερικές παρατηρήσεις για την εργασία των παιδιών με τα μηχανάκια μέσα και από προσωπική επειρία.
Οι συνθήκες εργασίας είναι άθλιες και επικίνδυνες. Τα αφεντικά αναγκάζουν σε 10ωρα, δεν εξοπλίζουν το προσωπικό, στα πλαίσια της δουλειάς είναι καθήκον να οδηγούν με ένα χέρι διότι μεταφέρουν το εμπόρευμα ή μιλάνε στο κινητό, δουλεύουν ανασφαλιστοι ή με μισά ένσημα, η εντατικοίηση της δουλειάς είναι στο έπαρκο…πληρώνουν από τις τσέπες τους την βενζίνη και τα σέρβις….
Αυτός ο εργασιακός μεσσαίωνας, η ταξική τρομοκρατία πρέπει και μπορεί να σταματήσει. Πρώτο βήμα ο οργανωμένος και συλλογικός αγώνας μέσα στους χώρους δουλειάς, σωματεία, συλλογικότητες.
Διεκδικούμε τγα εργασιακά δικαιώματα και ασφαλες μετακινήσεις. ΔΕΝ ΟΔΗΓΟΥΜΕ ΜΕ ΕΝΑ ΧΕΡΙ – ΧΩΡΙΣ ΚΡΑΝΟΣ – ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΣΤΟ ΚΙΝΗΤΟ…
Ένας γείτονας (και μάλιστα αριστερός) μου λέει και αυτά πάνε σαν τρελλά…ας περιμένει ο πελάτης και το κέρδος του αφεντικού, πρώτα η ανθρώπινη ζωή και το συμφέρον της τάξης μας.
Για αυτή την φιγούρα του προλεταριάτου είδα τον προηγούμενο μήνα μια αφίσσα που μίλαγε για 7ευρώ την ώρα…..ας ξεκινήσουν την ταξική αντεπίθεση μας, τάξη εναντίον τάξης….
Όχι μόνο ΔΕΝ ΟΔΗΓΟΥΜΕ ΜΕ ΕΝΑ ΧΕΡΙ – ΧΩΡΙΣ ΚΡΑΝΟΣ – ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΣΤΟ ΚΙΝΗΤΟ…, αλλά και ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΑΝΑΠΟΔΑ ΣΕ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΥΣ, ΔΕΝ ΟΔΗΓΟΥΜΕ ΜΕ ΣΒΗΣΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ, ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΠΙΚΥΝΔΥΝΕΣ ΣΦΗΝΕΣ….Το θέμα θέλει οργάνωση, σωματείο κλπ, και προπαντώς πρέπει ΟΛΟΙ οι ντελιβεράδεες να κρατήσουν ενιαία στάση. Διαφορετικά, αυτοί που θα τηρήσουν τους κανόνες ασφάλειας/κυκλοφορίας θα βρεθούν σε μειονεκτική θέση
Σωστότατος
Αφορμή να οργανωθούν, φυσικά λυπηρό. Ή ζωή μας συνεχίζεται μέχρι τη μείωση των εργατικών ατυχημάτων!