20ο Συνέδριο ΚΚΕ: “Η αλληλεγγύη στην Κούβα αποτελεί πεδίο, στο οποίο ξεκαθαρίζει η ήρα από το στάρι”
To παρακάτω κείμενο στάλθηκε στην επιτροπή για τον δημόσιο διάλογο του 20ου Συνεδρίου λίγο μετά τη δημοσίευση των Θέσεων της Κεντρικής Επιτροπής (ΚΕ). Στις 3 Φλεβάρη κλήθηκα στην έδρα της ΚΕ στον Περισσό, όπου 2 μέλη της μου ανακοίνωσαν ότι το κείμενό που έστειλα δεν θα δημοσιευτεί γιατί “είναι εχθρικό προς το κόμμα”. Όμως η ανακοίνωση της επιτροπής προσυνεδριακού διαλόγου στις 21/12/2016, ανέφερε σχετικά: “Αποκλείονται κείμενα … που περιλαμβάνουν …. θέσεις εχθρικές προς την ιδεολογία και το χαρακτήρα του ΚΚΕ”. To αν το κείμενό μου περιλαμβάνει τέτοιες θέσεις, ας το κρίνει ο καθένας που θα μπει στον κόπο να το διαβάσει. Για μένα είναι δεδομένο ότι καμιά ΚΕ δεν νομιμοποιείται να ταυτίζει τον εαυτό της με την “ιδεολογία και τον χαρακτήρα του ΚΚΕ” και την πολιτική διαφωνία με τις θέσεις και την πρακτική της ως “εχθρότητα προς το κόμμα”. Τέλος, σε όσους θα μου προσάψουν ότι η δημοσίευση αυτού του κειμένου (σημ. ενός φίλου και όχι μέλους του κόμματος) θα βλάψει το ΚΚΕ, απαντώ προκαταβολικά ότι αυτές ακριβώς οι αντιλήψεις και πρακτική της ΚΕ, βλάπτουν ήδη το κόμμα πολύ περισσότερο.
Βαγγέλης Γονατάς, Μαρούσι – Αθήνα
Το κείμενο:
Η Κούβα αποτελεί σήμερα την πρωτοπορία όχι μόνο του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος (ΔΚΚ) αλλά και των αντιιμπεριαλιστικών κινημάτων όλου του κόσμο. Kατ επέκταση και οι θέσεις του ΚΚ Κούβας έχουν ειδικό βάρος στο ΔΚΚ. Το ΚΚ Κούβας κατέκτησε επάξια τις τελευταίες δεκαετίες αυτή τη θέση, όχι μόνο ως ένα από τα λίγα εναπομείναντα ΚΚ εξουσίας, όχι μόνο γιατί δεν έλειψε από καμία διεθνή ή περιφερειακή συνάντηση των ΚΚ, αλλά κυρίως για την ξεκάθαρη θέση που πήρε τότε απέναντι στην “περεστρόικα”, σε εποχές που όλα τα ΚΚ (και το δικό μας, θ.30 της ΚΕ για το 18ο Συνέδριο) την υποστήριξαν άκριτα.
Ας δούμε όμως την εξέλιξη της θέσης του ΚΚΕ για την Κούβα μέσα από τα Συνέδριά του:
17o Συνέδριο (2005) – Θέση 5:
“Στην αμερικανική αντικουβανική εκστρατεία συστρατεύτηκαν η ΕΕ, σοσιαλδημοκράτες, “νεοαριστεροί” οπορτουνιστές και κάθε είδους απολογητές του ιμπεριαλισμού. Η αλληλεγγύη στην Κούβα αποτελεί πεδίο, στο οποίο ξεκαθαρίζει η ήρα από το στάρι. Στην Κούβα, με την καθοδήγηση του ΚΚ και της κυβέρνησης, προωθήθηκαν διάφορες μορφές οικονομικής συνεργασίας με το ξένο κεφάλαιο καθώς και η μικρή ιδιοκτησία στο εμπόριο και στην αγροτική οικονομία, στον τουρισμό ιδιαίτερα, με στόχο να ανακουφιστεί η χώρα από το εμπάργκο. Παράλληλα, ενισχύθηκαν οι διεθνείς πρωτοβουλίες της χώρας και του ΚΚ Κούβας ενάντια στην ιμπεριαλιστική πολιτική. Είναι σημαντική η έμπρακτη διεθνιστική της αλληλεγγύη στους λαούς και τα κινήματα της Λατινικής Αμερικής, στην κυβέρνηση Τσάβες στη Βενεζουέλα. (υπογράμμιση δική μου).
18ο Συνέδριο (2009) – Θέση 20:
(το ΚΚΕ) “Ανέπτυξε σε νέο επίπεδο τις σχέσεις με το ΚΚ Κούβας και το κίνημα αλληλεγγύης στη σοσιαλιστική Κούβα. Οργάνωσε με επιτυχία τη μεγάλη διαδήλωση στην Αθήνα το 2006, με την παρουσία δεκάδων εκπροσώπων των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, τη βδομάδα αλληλεγγύης στη σοσιαλιστική Κούβα με μαζικές εκδηλώσεις και πορείες το Μάη του 2006, την καμπάνια για την απελευθέρωση των 5 Κουβανών δεσμωτών των ΗΠΑ. Σύσφιξε τις σχέσεις του με μια σειρά κομμουνιστικά κόμματα της Λατινικής Αμερικής, ανέπτυξε την αλληλεγγύη του στους αγώνες του λαού της Βενεζουέλας και των λαών που αντιπαλεύουν την ιμπεριαλιστική επέμβαση και τον πόλεμο…” (υπογράμμιση δική μου).
19ο Συνέδριο (2013) – Θέση 44:
“Το Κόμμα μας υπερασπίζεται τις κατακτήσεις της κουβανικής επανάστασης, που απέδειξε τα πλεονεκτήματα του σοσιαλισμού, επιτυγχάνοντας στις δύσκολες συνθήκες της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας την επίλυση βασικών προβλημάτων που παραμένουν άλυτα και βασανίζουν την εργατική τάξη, πλατιά λαϊκά στρώματα στις άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής. Το ΚΚΕ, στα πλαίσια του προλεταριακού διεθνισμού, αναπτύσσει δημιουργικό διάλογο με το ΚΚ Κούβας για τις κοινωνικοοικονομικές αλλαγές που προωθούνται τα τελευταία χρόνια, εκφράζει τον προβληματισμό του για την εφαρμογή μέτρων που ενισχύουν την παρουσία του κεφαλαίου και αδυνατίζουν τη σοσιαλιστική ιδιοκτησία, τις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής”. (υπογράμμιση δική μου).
20o Συνέδριο (2017) – Θέση 77:
“Μετά την αντεπανάσταση στην ΕΣΣΔ, στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, η καπιταλιστικοποίηση της Κίνας και στη συνέχεια η ενίσχυση των καπιταλιστικών σχέσεων σε χώρες που επιδίωκαν τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, όπως το Βιετνάμ και η Κούβα, χειροτέρευσαν την κατάσταση στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Συνολικά, το κομμουνιστικό κίνημα βρίσκεται σε υποχώρηση, δυσκολεύεται να αντιδράσει στην επίθεση του ταξικού αντιπάλου, η οποία συνδυάζει την καταστολή με τα ιδεολογικά-πολιτικά μέσα. Σε πολλές περιπτώσεις ο ταξικός αντίπαλος έχει καταφέρει να «αλώσει» από τα μέσα τα Κομμουνιστικά Κόμματα ”. (υπογράμμιση δική μου)
Είναι φανερό ότι στο 20ο Συνέδριο, η ΚΕ έχει μετακινηθεί από τη θέση του “δημιουργικού διαλόγου με το ΚΚ Κούβας και την έκφραση προβληματισμού”, στη θέση ότι η Κούβα “επιδίωκε” (δηλ. Κάποτε στο παρελθόν) την σοσιαλιστική οικοδόμηση. Το συμπέρασμα που προκύπτει από αυτή τη θέση, είναι ότι εφόσον σήμερα η Κούβα δεν επιδιώκει την σοσιαλιστική οικοδόμηση, αυτό που μένει είναι ο μονόδρομος της ενίσχυσης των καπιταλιστικών σχέσεων και η “καπιταλιστικοποίηση” τύπου Κίνας. Εν ολίγοις, τελειώσαμε και με την Κούβα.
Παρεμπιπτόντως, ο όρος “καπιταλιστικοποίηση”, ενδεχομένως εκφράζει και μια νέα αντίληψη για την αντεπανάσταση. Ότι δεν πρόκειται δηλαδή μόνο για βίαιη αλλαγή των οικονομικών-κοινωνικών-πολιτικών συνθηκών σε μια σοσιαλιστική χώρα, αλλά και για μια σταδιακή ειρηνική μετάλλαξη. Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη μη συζητήσιμο, ιδιαίτερα επειδή θέτει σε νέα βάση το δίπολο “ανατροπή/κατάρρευση”.
Πέρα από αυτά όμως η ουσία δυστυχώς δεν είναι σε αυτά που γράφονται στις θέσεις. Βασικά είναι σε αυτά που δεν γράφονται αλλά αιωρούνται και διαχέονται μέσω “διαρροών”, φημών και εμπιστευτικών ενημερώσεων. Ενδεικτικό αυτού, είναι ότι μια εβδομάδα πριν την δημοσίευση των Θέσεων της ΚΕ, η εφημερίδα ΒΗΜΑ δημοσίευσε εκτενή αποσπάσματα του εσωκομματικού κειμένου κριτικής του ΠΓ προς το ΚΚ Κούβας, του 2011!
“Όποιος καεί στο χυλό, φυσάει και το γιαούρτι”! Έτσι καλείται η Κούβα σήμερα να πληρώσει την άκριτη στήριξη που δώσαμε ως κόμμα στην περεστρόικα του Γκορμπατσόφ. Για να ξεπλύνουμε αυτή την ντροπή, χρεώνουμε με την δυσπιστία και την απαξίωσή μας , μια Επανάσταση, ένα Κόμμα και ένα λαό, που στέκεται ακόμα όρθιος, δείχνοντας στην ανθρωπότητα ότι ο σοσιαλισμός είναι σήμερα όχι μόνο ζωντανός αλλά και εφικτός και πραγματοποιήσιμος.
Όσον αφορά τους κομμουνιστές, η αλληλεγγύη με την Κούβα δεν μπορεί να σημαίνει απλά στήριξη στα αιτήματα πάλης (Γκουαντάναμο,αποκλεισμός κ.α), αλλά στήριξη ενός λαού και της επαναστατικής του ηγεσίας, που παλεύει σήμερα να διατηρήσει τις κατακτήσεις του και κρατά τον δρόμο ανοιχτό προς τον κομμουνισμό για όλη την ανθρωπότητα.
Αν κάναμε μια δεκαετία να καταλήξουμε για τον σοσιαλισμό στην ΕΣΣΔ ότι ήταν “ανατροπή” και όχι “κατάρρευση” (λες και μπορεί να υπάρξει το ένα χωρίς το άλλο), δεν μπορεί για την Κούβα να καθαρίσουμε στα βουβά, αλλάζοντας τον χρόνο ενός ρήματος. Στο 19ο Συνέδριο να “επιδιώκει” και στο 20ο να “επιδίωκε” την σοσιαλιστική οικοδόμηση.
Γι αυτό, το Συνέδριο πρέπει κατ’ ελάχιστο να αποκαταστήσει την λαθροχειρία της θέσης 77 (“επιδίωκαν”). Να κρατήσει την συζήτηση ανοιχτή στο Κόμμα και στην κοινωνία για τον σοσιαλισμό σήμερα. Για τον δρόμο που κρατά ανοιχτό ο λαός της Κούβας με νύχια και με δόντια.
Για να μην μείνει στην ιστορία το 20ο Συνέδριο του ΚΚΕ σαν το 20ο Συνέδριο του πάλαι ποτέ ΚΚΣΕ.
Μάστορες στην διαστρέβλωση. Δεν χρειάζεται να είσαι τζιμάνι για να καταλάβεις πως στις θέσεις του 20ου συνεδρίου αναφέρεται στην περίοδο της αντεπανάστασης που δυσκόλεψε τις προσπάθειες που ΕΚΑΝΑΝ (αφού μιλάμε για πριν 26 χρόνια χρησιμοποιούμε παρατατικό) τότε άλλα κράτη να οικοδομήσουν σοσιαλισμό. Αυτό δεν ακυρώνει οτι ακόμα και σήμερα, παρά τους εκτροχιασμούς και τα προβλήματα που καλοπροαίρετα το ΚΚΕ επισημαίνει στις διεθνείς συναντήσεις, στην Κούβα εξακολουθούν να έχουν σοσιαλισμό. Μην στεναχωριέσαι που το κείμενο σου δεν δημοσιέφτηκε στο δημόσιο διάλογο, υπάρχουν αρκετοί χώροι που θα χαρούν να το κάνουν όπως η padiera. Εύχομαι να έχει και άλλες δημοσιεύσεις: iskra, εργατικός αγώνας είμαι σίγουρος πως θα το εκτιμήσουν.
Αλλα να άλλων. Η Κούβα όντως κάνει μεταρρυθμίσεις που υποχωρούν προς τον καπιταλισμό. Ομως ταυτόχρονα αξίζει την συνέχεια της έμπρακτης υποστήριξής μας ως αριστερό/κομμουνιστικο κίνημα.
Γιατί μου φαίνεται ότι διαβάζω κείμενο του “Εργατικού Αγώνα”?
Οσον καιρό το ΚΚΚούβας και οι Κάστρο πάλευαν να κρατήσουν τον Σοσιαλισμό, όλο το εξωκοινοβούλιο τους έβριζε. Πενήντα τόσα χρόνια. Τώρα, που το παρατάνε, και τα διπλώνουν, οι ίδιοι που τους βρίζανε γίνονται υπέρμαχοί τους.
Κι ύστερα παρεξηγούνται, όταν τους λέμε πως εκφράζουν μικροαστικά-αμφιταλαντευόμενα στρώματα.
Στην επίθεση λιποτάκτες, στην υποχώρηση …επικεφαλής!
Και πάντα ετεροκαθοριζόμενοι από το ΚΚΕ.
ηλία, παραληρείς για μιαν ακόμα φορά! Και φυσικά ψεύδεσαι, μιας και πάλι ΔΕΝ θα φέρεις κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει τα παραληρήματα που γράφεις για την αντικαπιταλιστική, κομμουνιστική Αριστερά.
Αν η …”γενική” Α/Αριστερά έχει άλλη άποψη από του Γονατά για την Κούβα…
Hic Rhodus, hic salta!
Εγώ βλέπω πλήρη ευθυγράμμιση.
Βρε παπατζή Ηλία, ΑΝ διάβαζες και εσύ και οι σύντροφοί σου, ΑΝ λέω διαβάζατε κάτι άλλο πέρα από τον Ριζοσπάστηκαι τις θέσεις των συνεδρίων του ΚΚΕ (και αυτά με το ζόρι), δεν θα λέγατε τις ασχετοσύνες που γράφετε για το ΝΑΡ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ. Πάρε λοιπόν ένα κείμενο στο ΠΡΙΝ που αναλύει τα της Κούβας. Με σεβασμό τόσο για τον ηρωϊκό αυτόν λαό και για τις κατακτήσεις του, αλλά και με προβληματισμό για το που πάνε τα πράγματα εκεί. Χωρίς καμμία διάθεση ελιτισμού όπως διακρίνει το κόμμα που είσαι και εσένα προσωπικά:
http://prin.gr/?p=12879
Σεβασμός στην Κούβα και προβληματισμός για το που πάνε τα πράγματα εκεί. Μια διαλεκρτική/υλιστική σκέψη που μάλλον ο γνωστός πληκτρολόγος Ηλίας Τζ., και οι φίλοι του στο ΚΚΕ έχουν ξεχάσει.
Ο επίλογος (και το ζουμί) από το άρθρο στο ΠΡΙΝ:
“Η εμφάνιση της ιδιωτικής επιχείρησης σε περιορισμένη κλίμακα αποτελεί βέβαια υποχώρηση απ’ την κοινωνικοποίηση των παραγωγικών μέσων και των αγαθών, δεν είναι όμως άγνωστη στη μαρξιστική αντίληψη και πρακτική. Παρόμοια οικονομική πολιτική είχε εφαρμόσει ο Λένιν το πρώτο διάστημα στην ΕΣΣΔ, για να τονωθεί η υπανάπτυκτη ακόμη οικονομία. Την ίδια τακτική των «μεταρρυθμίσεων» και της «σοσιαλιστικής αγοράς» υιοθέτησαν αρχικά οι χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού», που τελικά εξελίχτηκαν σε άγριο καπιταλισμό. Στην πρώτη περίπτωση το πείραμα υπήρξε παροδικό. Στη δεύτερη, όμως, αποδείχτηκε δούρειος ίππος του καπιταλισμού. Η Κούβα βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Η ηγεσία της διαβεβαιώνει ότι δεν θα παρεκκλίνει απ’ το σοσιαλισμό. Όμως ήδη η μικρομεσαία, ιδιωτική οικονομία παράγει το 30% του ΑΕΠ. Για να είναι προσωρινή αυτή η υποχώρηση πρέπει η πολιτική πρωτοπορία πρώτ’ απ’ όλα να αποτρέψει τη διαφθορά τμήματος της κοινωνίας αλλά και του κόμματος απ’ τις Σειρήνες του κέρδους”
Δεν βλέπω πουθενά καμία “διαλεκτική /υλιστική σκέψη”. Μάλλον με επίλογο- ευχολόγιο σε αστική εφημερίδα μου μοιάζει, που κρατάει ίσες αποστάσεις και νίπτει τας χείρας του, σε στυλ “εμείς τα είπαμε”…….αλλά και δεν τα είπαμε! (για να μην δυσαρεστήσουμε)!
Λαθραναγνώστη βάλε γυαλιά αν δεν βλέπεις υλιστική σκέψη.
Περίμενα μια τουλάχιστον πιο κριτική ανάρτηση. Ας το βάζατε έστω το κείμενο του λινκ παραθετικά, κι ας τα λέει κι αυτό “κι έτσι και γκιουβέτσι”, όπως γράφει κι ο Λαθραναγνώστης από κάτω.
Ούτε αυτό δεν κάνατε.
Ψάχνοντας εναγωνίως επί 27 χρόνια για αντι-ΚΚΕ ακροατήριο, τι άλλο παρά κάτι τέτοιο θα γινόσασταν;
Για όποιον πράγματι ενδιαφέρεται για “Σεβασμό στην Κούβα και προβληματισμό για το που πάνε τα πράγματα εκεί”:
https://zbabis.blogspot.gr/2015/08/blog-post_25.html
και
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=9215999
Κάντε σύγκριση με τις “κι έτσι και γκιουβέτσι” αμφΙλογίες του “ΠΡΙΝ”, και ΚΥΡΙΩΣ με το αχαρακτήριστο γράμμα του κυρίου της ανάρτησης.
Ετσι γινότανε και τότε με την “Περεστρόϊκα”. Η αλήθεια χανόταν μέσα στην ευδαιμονία της…”επανάστασης” του οπορτουνισμού.
Μετά θυμήθηκαν πολλοί να κάνουν όχι τις μετανοημένες μαγδαληνές, αλλά τους …κέρβερους που εξαντλούν την επαναστατική τους συνέπεια στην …κυβέρνηση Τζανεττάκη!. Ας μην το επαναλάβουν το έργο…..
Ηλία, τι ψάχνεις να βρεις?
Αρχισυντάκτης του ΠΡΙΝ, είναι ακόμα ο Δελαστικ……
Ax αυτοί οι ΚΚΕδες. είναι άσχετοι, δεν γνωρίζουν, δεν ενδιαφέρονται να μάθουν, και όμως θέλουν να έχουν και άποψη. Αλλά εκτίθενται και στα πιο μικρά που γράφουν. Φίλε λαθραναγνωστη, μάθε πριν εκτεθείς γράφοντας και εδώ ό,τι σου κατέβει:
α. ο Γ. Δελαστίκ έχει παραιτηθεί από τα τέλη Δεκεμβρίου από την θέση του διευθυντή του ΠΡΙΝ.
β. ΔΕΝ υπάρχει αρχισυντάκτης στο ΠΡΙΝ, υπάρχει συντακτική επιτροπή. Ο Γ. Δελαστίκ γράφει άρθρο σε κάποιες Κυριακές στο ΠΡΙΝ.
γ. Ο Γ. Δελαστίκ συνεισέφερε θετικά στο ΠΡΙΝ, παρόλη την διαφωνία που είχε με ορισμένες κεντρικές κατευθύνσεις του ΝΑΡ. Και φυσικά, η διαφωνία είνα ιφυσιολογικό πράγμα για τους κομμουνιστές παρόλο που οι σελίδες του ΚΚ έχουν μπόλικα μαύρα στίγματα από την γραφειοκρατική/αυταρχική (και τελικά αντικομμουνιστική) λογική που για δεκαετίες (από τις αρχές της δεκαετίας του ’30 και έπειτα) επικράτησε στο ΚΚ διεθνές και ντόπιο.
Ε εντάξει, λάθος έκανα, αλλά εδώ που τα λέμε, η αποχώρηση του Δελαστίκ δεν έγινε και τόσο αισθητή.
……………η γνωστή ιστορία του κου Κόυνερ του Μπρεχτ…….
Πολά καλοπροαίρετα άτομα μαζεύτηκαν να βρίζουν τον άνθρωπο που υπερασπίστηκε την Κούβα. Δεν πειράζει τέτοιο που έγινε το ΚΚΕ σας εμείς δεν το θέλουμε.
Δηλαδή, όταν ο Μαρξ έκανε κριτική στην Κομμούνα και μάλιστα μετά τη σφαγή, έκανε λάθος? Ε?
Όταν ο Μαρξ έγραφε “……..οι προλεταριακές επαναστάσεις, όπως αυτές του 19ου αιώνα, κάνουν αδιάκοπη κριτική στον εαυτό τους, διακόπτουν κάθε τόσο την ίδια τους την πορεία, ξαναγυρίζουν σε αυτό που φαίνεται ότι έχει πραγματοποιηθεί για να το ξαναρχίσουν από την αρχή, ΠΕΡΙΓΕΛΑΝΕ ΜΕ ΩΜΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ τις μισοτελειωμένες δουλειές, τις αδυναμίες και τις ελεεινότητες των πρώτων τους προσπαθειών,…….”, πάλι έκανε λάθος.Κανονικά και ο Μαρξ έπρεπε να χαϊδεύει αυτιά και να δείχνει ένα επιτηδευμένο σεβασμό, που καμιά σχέση δεν έχει με πραγματικό σεβασμό.
Χώρια εκείνη η “εργατοαγωνίτικη”: σπέκουλα “Πέρα από αυτά όμως η ουσία δυστυχώς δεν είναι σε αυτά που γράφονται στις θέσεις. Βασικά είναι σε αυτά που δεν γράφονται αλλά αιωρούνται και διαχέονται μέσω «διαρροών», φημών και εμπιστευτικών ενημερώσεων. Ενδεικτικό αυτού, είναι ότι μια εβδομάδα πριν την δημοσίευση των Θέσεων της ΚΕ, η εφημερίδα ΒΗΜΑ δημοσίευσε εκτενή αποσπάσματα του εσωκομματικού κειμένου κριτικής του ΠΓ προς το ΚΚ Κούβας, του 2011!”
Για ποιό Μαρξ μας μιλάνε οι παπατζήδες τώρα,πάνε να συγκρίνουν το αστικό κόμμα του Περισσού,με τους μεγάλους Μαρξ-Λένιν,αυτοί που εγκαλούσαν τον Καρατζαφέρη ότι δεν ακολουθεί στον εθνικιστικό τους παροξυσμό,αυτοί που υποστήριξαν ναζιφασίστες…η ουσία είναι ότι ένα κόμμα με αστική ιδεολογία,πρόγραμμα και τακτική,αναπόφευκτο είναι να μετατρέψει τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό σε γραφειοκρατικό,οι απόψεις να μην επιτρέπεται να εκφράζονται,έστω κι αν θεωρούνται λαθεμένες.
…άλλος ένας, που “ξέχασε” τι (άδικα) έσουρνε στον Κάστρο πριν από λίγα μόλις χρόνια….
η απόλυτη ξεφτίλα του αριστεροχωριού! Εχουμε να δούμε ακόμη….
Α ρε ποπολάρε ρέμπελε….!!!!!
Καλά εσένα σου κόψαν το κείμενο…οι παπατζήδες του κέντρου τα κάνουν αυτά, και ο Βιντέλα …κεντρώος ήτανε,τώρα συνεργάζονται με τα σώματα ασφαλείας μπας και περάσουνε τη Φώφη στις εκλογές με την οποία βρίσκονται σε ισοπαλία,η Λιάνα τα δικά της εθνικιστικά μπας και αποσπάσει καμιά ψήφο απ τους ακροδεξιούς,οι οπαδοί τους εδωπέρα χλημιντρίζουν ως συνήθως,εξάλλου δεν μπορούν να κάνουν και τίποτε άλλο,το κέντρο βρίσκεται σε κίνηση,το Ποτάμι βλέπω συρρικνώνεται,να δούμε πως θα εξελιχτεί η κατάσταση στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας.
Συνεχίζουν οι οπορτουνιστές,κεντρώοι, του Περισσού,να στηρίζουν αντιδραστικούς και φασίστες.Μιλούμε για την εκδήλωση αλληλεγγύης …για τον λαό και τα συνδικάτα της Συρίας, που κάναν πριν λίγες μέρες μαζί με το συνδικάτο GFTU της Συρίας,που είναι ένα συνδικάτο στήριγμα του κόμματος Μπάαθ του Άσαντ,που τον θεωρούν ηγέτη τους και έχουν στη κεντρική αίθουσα του συνδικάτου τεράστια φωτογραφία του.Καταλαβαίνουμε,λοιπόν,ότι η εκδήλωση αλληλεγγύης έγινε για το καθεστώς Άσαντ στον πόλεμο που κάνει με τους άλλους αντιδραστικούς..στο όνομα της εργατικής τάξης και του λαού της Συρίας.Οι σχέσεις των κεντρώων με την αντίδραση είναι δεδομένες…δεν μπορείς να τους μαζέψεις με τίποτε.Τώρα γιατί χλημιντρίζουν…εκεί που φτάσαν κάθε φασίστα τον βλέπουν για κεντρώο.
Εγώ συμφωνώ απόλυτα με την συγκεκριμένη θέση εάν προστεθεί : “Σε πολλές περιπτώσεις ο ταξικός αντίπαλος έχει καταφέρει να «αλώσει» από τα μέσα τα Κομμουνιστικά Κόμματα- συμπεριλαμβανόμενου του ΚΚΕ ”.
Ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας του δεν θα το γνώριζε, το εξωκοινοβούλιο, αν δεν υπήρχε το ΚΚΕ να ετεροπροσδιορίζονται!
……για να παραφράσουμε τα γνωστά λόγια του Κατσιφάρα και για να θυμηθούμε ταυτόχρονα και το περίφημο ρητό του Μαρξ, ότι τα γεγονότα και οι προσωπικότητες στην ιστορία, εμφανίζονται δυο φορές. Την πρώτη σαν τραγωδία και την δεύτερη σαν φάρσα. Ο Αντρέας η τραγωδία, το εξωκοινοβούλιο…..
τι λές βρε φουκαρά μου λαθραναγνώστη; Πάει το χασες γμτ κάπου ανάμεσα στην μετάφραση, στην παράφραση και την παραφρόνηση….
Παρακαλώ να ηρεμήσει ή ατμόσφαιρα, καλός είναι ο διάλογος και ή συζήτηση μεταξύ ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ , δεν παίρνω το μέρος κανενός γιατί, με αυτό τον τρόπο ο αυτά ο κομμουνισμος δεν προοδεύει.Σίγουρα τα γραφόμενα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν λογική. Όσο για το ΚΚΕ ακριβό το ίδιο με τη ίδια λογική, έχει την λογική να προχωρήσει μπροστά όχι για να κάνει έστω τα μικρά λάθη που γίνονται πάντα. Το θέμα είναι να μαθαίνουν όλοι οι Κομμουνιστες ανεξάρτητα σε ποια ομάδα κομμουνιστων ανήκουν. Στόχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΚΚΕ είναι ή συνεχείς ενημέρωση γιατί απλά οι έλληνες δεν από τη ιδεολογία σας καθόλου παρά ή μειοψηφία των ελλήνων. Καλή δύναμη , υπομονή και ψυχραιμία στη ενημέρωση, πάντα με προγραμματισμό και οργάνωση.
δεν γνωρίζουν όχι μόνο οι έλληνες σχεδόν, όλοι άνθρωποι σήμερα τι ακριβώς είναι ο κομμουνισμος, παρά μία μικρή πολύ μικρή ομάδα που έχει διαβάσει ή είναι κοινωνικά σταθερά προσηλωμένοι στα ιδανικά της ανθρωπότητας.
Σημασία έχει να γνωρίζουν και να πιστεύουν οι έλληνες στο κομμουνισμο. Εάν είναι ένα από τα δύο δεν γίνεται . Το χθες είναι για να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να μην κάνουμε τα ίδια. Ο κομμουνισμος δεν ήταν και δεν είναι ακίνητος στη ιστορία της ανθρωπότητας, πάντα πρέπει προοδεύει να βελτιώνεται και αναπτύσσεται μέσα από τη καθημερινότητα.