«Λάθος» ήταν, λένε τώρα. Δε μίλησε ποτέ ο Ερντογάν για δημοψήφισμα σχετικά με τη (Δυτική) Θράκη.
Και ποιος έκανε το «λάθος»; Όχι κάποιο ανεύθυνο blog, αλλά το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων! Και στηριγμένη σε ένα “λάθος”, η ελληνική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροδεξιούς εθνικιστές ΑΝΕΛ, πρόλαβε να βγάλει μια ανακοίνωση που παιανίζει ότι “η Θράκη είναι ελληνική, δημοκρατική και ευρωπαϊκή”, συμπληρώνοντας την εθνικιστική πολεμοχαρή υστερία του Ερντογάν.
Η αλήθεια είναι πικρή και αμείλικτη. Ναι, “πρώτα φτιάχτηκαν τα αμπέλια και μετά τα σύνορα”, που τα χώρισαν. Αλλά αυτό δεν ήταν μια απλή διαδικασία τοποθέτησης συνοριακών σημαδιών, πασσάλων και φραχτών. Πέρα από λογικές εθνικής ή άλλης καθαρότητας, τα σημερινά σύνορα όπου γης, φτιάχτηκαν βίαια ακολουθώντας κατά βάση τον σχηματισμό χωριστών καπιταλιστικών κρατών (όχι απαραίτητα σε βάση μονο-εθνική, αλλά πάντα με κατασκευή εθνικής ιδεολογίας και ιστορίας), άλλαξαν κατά καιρούς με πόλεμο και μετασχηματίζονται και σήμερα με ποταμούς αίματος (εκτός ελαχίστων περιπτώσεων) των λαών και ειδικά της νεολαίας.
Δεν παίζει κανείς λοιπόν απερίσκεπτα με τα σύνορα.
Όταν το κάνει, σημαίνει ότι θέλει να παίξει παιχνίδια πολέμου. Υπάρχουν, ναι, δίκαιοι πόλεμοι εθνικής ανεξαρτησίας, ενάντια σε εθνική καταπίεση ή/και ιμπεριαλιστική κατοχή (κούρδοι, παλαιστίνιοι κ.α.). Ο βασικός ωστόσο κανόνας είναι ότι σήμερα ο πόλεμος στη βάση των εθνικών ιδεολογιών, της αστικής και ιμπεριαλιστικής ρητορικής (προστασία «εξωχώριων εθνικών αδελφών», «ανθρωπιστική δράση», ανατροπή «δικτατοριών», αντιμετώπιση «εθνοκάθαρσης» κλπ), σημαίνει σφαγή των λαών και καταστροφή των κοινωνιών. Η Γιουγκοσλαβία, η Λιβύη, το Ιράκ, η Συρία είναι πολύ κοντά μας… Καμία εθνική ή άλλη μειονότητα δεν προστατεύθηκε εκεί, ούτε «εδαφική ακεραιότητα» διασφαλίστηκε. Μόνο πόνος, θάνατος, προσφυγιά και ερήμωση.
Τα σύνορα, μπορούν να ανοίξουν ειρηνικά, να ανασχηματιστούν με πολλούς τρόπους ή/και να καταργηθούν οριστικά, μόνο σε συνδυασμό με τη νίκη των εργατικών και λαϊκών δυνάμεων σε κάθε χώρα στο δρόμο της κοινωνικής χειραφέτησης, της δημοκρατίας, της ειρηνικής συναδέλφωσης των λαών και της κομμουνιστικής διεθνιστικής προοπτικής. Αυτή είναι η δική μας προτεραιότητα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι μόνο εκείνοι οι πόλεμοι που συνδέθηκαν με απαίτηση ριζοσπαστικών κοινωνικών μετασχηματισμών (αντιφασιστική νίκη, Βιετνάμ κ.α), επέζησαν με θετικό πρόσημο στην ιστορική μνήμη. To ίδιο ισχύει και για το σημερινό αντιφασιστικό αγώνα στη Δυτική Ουκρανία.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα συμφέρον από παιχνίδια γύρω από την αλλαγή συνόρων ασύνδετα από την παραπάνω κατεύθυνση και προοπτική. Για αυτό ακριβώς και μάχονται για χωρίς όρους ισότιμη συμβίωση σε όλους τους τομείς για όλες τις εθνικές, θρησκευτικές ή άλλες μειονότητες στην Ελλάδα και σε όλες τις χώρες της περιοχής. Έχει σημασία και η γλώσσα και οι προτεραιότητες στην πολιτική πράξη και διαπάλη.
Είναι άλλο να μιλά κανείς από τη σκοπιά των “εθνικών διεκδικήσεων” και της “εθνικής άμυνας για την εδαφική ακεραιότητα”, αναπαράγοντας τη λογική της “εθνικής ενότητας” και προετοιμάζοντας συνειδήσεις για πόλεμο και είναι άλλο να μιλάμε και να δρούμε με βάση την ανάγκη της ειρήνης, του κοινού αγώνα των εργαζομένων σε Ελλάδα και Τουρκία για ψωμί και δημοκρατία, της άμεσης μείωσης των εξοπλισμών, της εξόδου από το ΝΑΤΟ και της άρνησης κάθε πολεμικού τυχοδιωκτισμού και από αυτή τη σκοπιά να είμαστε αντίθετοι σε λογικές αμφισβήτησης των σημερινών συνόρων και των διεθνών Συνθηκών.
Ρητό και απόλυτο λοιπόν το ΟΧΙ μας στα πολεμικά τους παιχνίδια και επομένως και στο επικίνδυνο παιχνίδι και τη ρητορική περί αλλαγής συνόρων.
Π.Μ.
Ενώ κάνατε σιωπή με τις πραγματικές δηλώσεις Ερντογάν για αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάνης, τώρα με το “λάθος” του ΑθηναΪκού πρακτορείου δίνετε τα ρέστα σας.
Είναι προφανές πως η ανταρσύα και ο “χώρος” δεν μπορεί να χωνέψει το προφανές γεγονός της πραγματικότητας ότι δεν μπορεί να εξομοιωθεί ο ελληνικος αστικός εθνικισμός με τον τουρκικο αστικό εθνικισμό, λόγω και του συσχετισμού δύναμης. Η ζυγαριά σας γέρνει, δια της λογικής των ίσων αποστάσεων, στην πλευρά του τουρκικού σωβινισμού, γι’αυτό και όταν έρθει η ώρα η ίδια η πραγματικότητα θα σας αποκαλύψει, όπως και θα αποκαλύψει την πραγματική πολιτική και ταξική υπόσταση της γενικότερης σας παρέμβασης στην κεντρική σκηνή.
Και εννοείται πως αυτή σας η θέση δεν έχει σε τίποτα να κάνει ούτε με τον ελληνικό ούτε με τον τουρκικό λαό, αλλά ούτε καν με κάποια στρώματα στην εργατική τάξη,
Ο ρόλος σας είναι αναλογικά όμοιος και ταυτός με τα διάφορα ψευδο-διεθνιστικά ρετάλια τύπου Στίνα, και αυτό θα το δείξει η ιστορία και η ζωή.
Πραγματικά σας λυπάμαι..
Η απόλυτη σύγχυση!
Από τη μια καταγγέλλεται η θέση πως «η Θράκη είναι ελληνική, δημοκρατική και ευρωπαϊκή» επειδή αυτή «συμπληρών[ει] την εθνικιστική πολεμοχαρή υστερία του Ερντογάν».
Από την άλλη διακηρύσσεται στεντόρεια πως «[δ]εν παίζει κανείς λοιπόν απερίσκεπτα με τα σύνορα.»! Πράγμα που δεν σημαίνει τίποτε μα τίποτε ‘άλλο από το ότι «η Θράκη είναι ελληνική, δημοκρατική και ευρωπαϊκή»!
Για να τα λέμε όλα, έχει ένα κάποιο δίκιο ο ελληνικός λαός που φτύνει την Αριστερά…
Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για να αντιμετωπίζονται με ελαφρότητες, αστειάκια, χαρακτηρισμούς και αφέλειες.
Ακόμη και ένας ανεύθυνος blogger θα μετρούσε πολύ να θέσει ” θέμα δυτικής Θράκης”.
Και όμως το έκανε το (κρατικό) Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, που εποπτεύεται άμεσα από την κυβέρνηση!
Ακόμη και αν δεχτεί κανείς ότι αυτό είναι αποτέλεσμα μιας απίστευτης ηλιθιότητας ή μιας κακιάς στιγμής, πως είναι δυνατόν η κυβέρνηση να παίρνει για δοσμένο το “θέμα Δυτικής Θράκης” από ένα τηλεγράφημα του ΑΠΕ και να απαντάει ακαριαία χορεύοντας στον εθνικιστικό χορό του Ερντογάν;
Στην ουσία αυτό που έχει γίνει είναι τούτο: Η ίδια η ελληνική πλευρά θέτει θέμα Θράκης και μετά κοκορεύεται πως θα υπερασπίσει την ελληνικότητά της! Και υπάρχουν αφελείς που καμώνονται πως χαίρονται για τον “πατριωτισμό” της κυβέρνησης, αγνοώντας τα επικίνδυνα παιχνίδια? Θέτει πρώτη το ζήτημα που ο Ερντογάν έχοντας άλλες προτεραιότητες, δεν έχει θέσει. Δεν υπάρχει ένας επικίνδυνος πολιτικός τυχοδιωκτισμός εδώ;
Στους παλιότερους θυμίζει τον δήθεν υπερ-πατριωτισμό της χούντας που οδήγησε στην Τουρκική εισβολή και την τραγωδία της διχοτόμησης της Κύπρου. Ας μην υποτιμάμε τόσο ούτε τον Καμμένο, ούτε τις διασυνδέσεις με ΗΠΑ, ούτε τα τραγικά αποτελέσματα της πρόσδεσης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο ΝΑΤΟ και τα παιχνίδια του. Για άλλη μια φορά λοιπόν: όχι παιχνίδια με τα σύνορα και τον πόλεμο…
Π.Μ.
Συμφωνοι, χρειάζεται πολύ περισσότερη προσοχή, ιδιαίτερα όταν μιλάς από αριστερά για την εθνική άμυνα για την εδαφική ακεραιότητα χαρίζοντας την πρόχειρα στην λογική της αστικής (αντ-εθνικής) ενότητας και ταυτίζοντας την επιπόλαια με περασμένους μεγαλοϊδεατισμούς. Πολλά μπορεί να πει δε κανείς για το συριζανελ, αλλά στ αλήθεια ποιος εδώ μπορεί να πιστέψει ότι κρυφο-επιδιώκουν επιθετικές εθνικές διεκδικήσεις; Είναι κοινός τοπος ακόμη και για τις πετρες ότι τυχον πολεμος θα έρθει από έξω προς τα δω και οχι απο δω προς τα εξω. Ενώ σωστά τα λες πως εξακολυθεί και υπάρχει η έννοια της χώρας και του αγώνα της και άρα και των συνόρων της που δεν πρέπει να αλλάξουν, κάπου τα μπερδεύεις. Σκέψου πως θα το διάβαζε αυτό το κείμενο το ευρύ κοινό (..) και όχι τι θα λένε οι κολλητοί και συνκάτοχοι της ιδίας ορολογίας. Πολλή προσοχή χρειάζεται, αλλά δεν τη βλέπω.
@Π.Μ.:
Απ’ ό,τι φαίνεται, απαντάς σε μένα. Δεν απαντάς όμως στην αντίφαση που σημείωσα, αλλά σε κάποιον φανταστικό συνομιλητή που δήθεν …χαίρεται με τον πατριωτισμό τής …κυβέρνησης!!!
Σχολίασέ πρώτα την επισήμανσή μου και μετά μπορούμε να δούμε και κάποια άλλα “ζητηματάκια” που προκύπτουν από όσα λες.
Απορία (αριστερού) ψάλτη, απουσία “σε ταξίδι για δουλειές”…
Για να τα λέμε και πάλι όλα, έχουν ένα κάποιο δίκιο να φτύνουν την (υπαρκτή) Αριστερά ακόμα και αριστεροί…
Φίλε μου,
Διαβάζεις τα κείμενα σε αυτό το ιστολόγιο και κατακρίνεις με αυτά τα λόγια την Αριστερά. Δικαίωμά σου, αλλά μπορώ και εγώ να υποθέσω:
α. σου αρέσει να καταπιέζεσαι
β. δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις
γ. σου αρέσει να βάζεις στον ορθό δρόμο απολωλότα πρόβατα
δ… (ελεύθερη επιλογή)
Σε κάθε περίπτωση για μένα ισχύει η ρήση του (αστού) Βολταίρου: “Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά…”
(Επίσης) Φίλε μου,
Οι υποθεσεις σου όλες είναι λάθος και, επίτρεψέ μου, εκτός τόπου και χρόνου (π.χ.: όλοι όσοι σχολιάζουν εδώ ή και αλλού κρίνουν ότι, τη δεδομένη στιγμή, δεν έχουν τίποτε καλύτερο να κάνουν από το να σχολιάσουν!).
Αντίθετα, υπάρχει κάποια βάση στην τελευταία φράση σου. Μόνο που δεν πηγαίνει στα μούτρα μου, αλλά στα μούτρα τού εισηγητή (για τον οποίο, βάσιμα κάνω τη σκέψη ότι είναι ο Παναγιώτης Μαυροειδής). Γιατί, ενώ εγώ διαφωνώ με όσα είπε, εκείνος είναι που δεν βγαίνει να διαφωνήσ με τη δική μου (και άλλων) διαφωνία, καταθέτοντας τα δικά του επιχειρήματα. Άρα, η πίστη στη ρήση τού Βολταίρου είναι άνευ οποιασδήποτε πρακτικής σημασίας, αφού, στην ουσία, δεν σημαίνει τίποτε περισσότερο από το γεγονός ότι δεν απαγορεύονται τα σχόλια διαφωνούντων. Όμως, οι διαφωνούντες δεν καταθέτουν τις αντιρρήσεις τους για να κατακτήσουν τη δημοσιότητα των πέντε λεπτών. Τις καταθέτουν για να συζητηθούν.
Τα λέμε