Την Τετάρτη 28 του Σεπτέμβρη στο Ειρηνοδικείο Θεσ/νίκης νίκησε η αλληλεγγύη, νίκησε η αποφασιστικότητα, εκατοντάδων διαδηλωτών, νίκησε η συλλογικότητα κι ο ανυποχώρητος αγώνας!
Η πρώτη νίκη…
Το σπίτι της πολυμελούς άπορης οικογένειας, με πατέρα και ένα απ’ τα παιδιά ΑΜΕΑ, σώθηκε! Κι αυτό παρά την ανάλγητη στάση των μεγαλοσυμβολαιογράφων, με καταλυτικό ρόλο, για άλλη μια φορά, της προέδρου των Συμβολαιογράφων Θεσ/νίκης Μπιλίση-Χρουσαλά, που επιτακτικά ζητούσε από τα ΜΑΤ να εκκενώσουν την αίθουσα ώστε τα σχέδια των αφεντικών της, των τραπεζιτών, να γίνουν πράξη… Παρά την προκλητική στάση της αστυνομίας που για άλλη μια φορά όρισε εαυτόν φύλακα των συμφερόντων των τραπεζιτών και με τις πάνοπλες διμοιρίες των ΜΑΤ που όχι μόνο απαγόρευσαν σε διαδηλωτές να εισέλθουν στο δικαστικό μέγαρο αλλά και προπηλάκισαν με τον πιο βίαιο τρόπο όσους κατάφεραν να φτάσουν μέχρι την αίθουσα του Ειρηνοδικείου, χτυπώντας και σπρώχνοντάς για να τους απομακρύνουν από την αίθουσα…
..
Η μεγάλη νίκη…
Εκατοντάδες εργαζόμενοι και άνεργοι, νέοι και συνταξιούχοι, ενώσαμε σήμερα τις φωνές μας, βάλαμε τις βάσεις για ένα ισχυρό κίνημα στην πόλη που συντονισμένα θα αντισταθεί στην καταιγίδα των πλειστηριασμών και κατασχέσεων από τράπεζες και εφορία που έρχεται το επόμενο διάστημα, στα κοψίματα ρεύματος και νερού που μαζικά ξεκινούν τον Οκτώβρη, στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και των δημόσιων αγαθών, σε κάθε μέτρο με το οποίο κυβέρνηση και Ε.Ε. τα δικαιώματα της κοινωνικής πλειοψηφίας επιβουλεύονται. Την Τετάρτη 28 του Σεπτέμβρη, στο Ειρηνοδικείο Θεσ/νίκης, τους στείλαμε ένα ηχηρό μήνυμα: όσα τσιράκια των τραπεζιτών (μεγαλοσυμβολαιογράφους κ.ά.), όσες διμοιρίες ΜΑΤ κι αν φέρετε, εμείς κάθε μέρα πιο πολλοί, πάντα ανυπάκουοι, ανυπόταχτοι κι αποφασιστικοί, στα σχέδιά σας θα κάνουμε χαλάστρα!
Και οι νίκες που το μέλλον θα φέρει!
Η νίκη στο Ειρηνοδικείο Θεσ/νίκης δεν ήρθε έτσι ξαφνικά. Είναι αποτέλεσμα μιας δουλειάς μηνών, “εντός, εκτός και εναντίον” των καθιερωμένων μορφών οργάνωσης και δράσης του εργατικού και λαϊκού κινήματος, αυτών που σε λήθαργο την πιο κρίσιμη στιγμή το ‘χουν αφήσει να πέσει. Λαϊκές συνελεύσεις γειτονιάς, τοπικές κινήσεις και επιτροπές αγώνα συναντιούνται με εργατικά σωματεία και συλλογικότητες, φοιτητικούς συλλόγους και συνταξιούχους και δημιουργούν ένα ανεξάρτητο κέντρο αγώνα, φάρο για τους αγώνες του μέλλοντός μας!
Ο Συντονισμός Συλλογικοτήτων Θεσσαλονίκης, απαλλαγμένος από τις αγκυλώσεις του επίσημου συνδικαλισμού και τους κομματικούς εναγκαλισμούς, στηριγμένος στη δημοκρατία των συνελεύσεων κι αποφασισμένος για έναν αγώνα χωρίς ημερομηνία λήξης, χωρίς ξεπουλήματα και διαπραγματεύσεις “για το μοίρασμα της φτώχειας μας”. Έναν αγώνα που δείχνει ότι μπορεί να συσπειρώσει καθέναν που θέλει να αγωνιστεί, να μετουσιώσει την οργή για όλα αυτά που σε βάρος μας γίνονται σε καθημερινή πολιτική πράξη και δράση, χωρίς επίδοξους σωτήρες κι αναθέσεις, παίρνοντας οι ίδιοι την τύχη μας στα χέρια μας!
Ο δρόμος για να σταματήσουμε τους πλειστηριασμούς, τις διακοπές ρεύματος κι όλα τα δεινά που κυβέρνηση κι Ε.Ε., με το χρέος και τα μνημόνιά τους, φέρνουν στη ζωή μας είναι ανοιχτός, δεν πάει πίσω, είναι μονόδρομος!
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους νέους, τους συνταξιούχους και κάθε εργατική, τοπική, κοινωνική συλλογικότητα της πόλης που κινείται σε αγωνιστική κατεύθυνση να τον βαδίσουμε μαζί!
Καλούμε όλους αυτούς που η κρίση πρώτους έχει χτυπήσει και σήμερα βγαίνει το σπίτι τους σε πλειστηριασμό ή τους κόβουν ρεύμα, νερό ή αέριο, να συστρατευθούν μαζί μας. Γιατί αυτοί οι ίδιοι που έχουν φτωχοποιήσει την κοινωνική πλειοψηφία της χώρας, προσπαθούν να μας ενοχοποιήσουν για την κατάσταση που ζούμε… Καιρός ο φόβος κι η “ντροπή” να δώσουν τη θέση τους στη δράση και τον αγώνα για ζωή κι αξιοπρέπεια!
Την Τετάρτη 5 του Οκτώβρη (και κάθε Τετάρτη) στις 3.30μ.μ. θα είμαστε και πάλι στο Ειρηνοδικείο Θεσσαλονίκης
Γιατί όπως όλοι μαζί “σώσαμε” το σπίτι της άπορης οικογένειας, έτσι πρέπει να παλέψουμε για να μην αρπάξουν κανένα λαϊκό σπίτι. Γιατί πίσω από κάθε σπίτι 50 και 60τ.μ. που βγαίνει σε πλειστηριασμό, πίσω από κάθε ρεύμα ή νερό που κόβεται υπάρχει η μικρή πικρή ιστορία ενός ανθρώπου που απολύθηκε, στερήθηκε το μισθό του, ή αναγκάστηκε να κλείσει το μικρομάγαζό του, πνιγμένος στα χρέη. Είναι η ιστορία του καθενός και της καθεμιάς από μας… Είναι ταυτόχρονα η βρώμικη ιστορία ενός κοινωνικού συστήματος, του καπιταλισμού, που όλο και πιο φανερά, πιο ξεδιάντροπα καμιά αξία στην ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια δεν δίνει…
Γιατί όταν κάποτε τα παιδιά μας την κρίσιμη ερώτηση μας κάνουν “Τι έκανες εσύ για όλα αυτά, μπαμπά/μαμά;” με το κεφάλι ψηλά πρέπει να μπορούμε ν’ απαντήσουμε: “Μαζί με άλλους φτωχούς ανθρώπους ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΣΑΣ”!
