ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ: ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΙ ΟΧΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Δήλωση των εκπροσώπων Παρεμβάσεων Δ.Ε. στο ΔΣ της ΟΛΜΕ
Κικής Γιαννάτου, Γιώτας Ιωαννίδου
Ο πρώην πρόεδρος της ΟΛΜΕ και ο νυν πρόεδρος του ΚΕΜΕΤΕ της ΟΛΜΕ, τοποθετήθηκαν αυτές τις ημέρες σε θέσεις θεσμών υλοποίησης της κυβερνητικής πολιτικής. Στην 36μελή επιτροπή «Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία» του υπουργείου παιδείας, υπό την προεδρεία του κ. Α. Λιάκου ο πρώτος, αντιπρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) ο δεύτερος, στη 12μελή επιτελική ομάδα εμπειρογνωμόνων για την υλοποίηση του ΕΣΠΑ και οι δύο.
Υλοποίηση όλων των μνημονίων, εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ και παραδοτέα του ΕΣΠΑ και της ΕΕ είναι η προαποφασισμένη πολιτική που δέχθηκαν να διαχειριστούν. Είναι προαποφασισμένη η εκπαίδευση δεξιοτήτων και η επιχειρηματικότητα, η λιτότητα, η μαθητεία – τζάμπα εργασία για τους εργοδότες-, η αξιολόγηση, η αύξηση ωραρίου, η αύξηση μαθητών ανά τμήμα και οι συγχωνεύσεις – καταργήσεις σχολείων, στο έδαφος του μειωμένου προϋπολογισμού για την εκπαίδευση, της μείωσης των μισθών και των συντάξεων πείνας, ζητήματα δηλαδή που αντιπάλευε το εκπαιδευτικό κίνημα όλο το προηγούμενο διάστημα.
Με το περίφημο θέατρο «εθνικού διαλόγου», καλύπτουν την αντιεκπαιδευτική πολιτική που ήδη εφαρμόζεται. Αυτή των μηδενικών διορισμών, των μαθητών και καθηγητών λάστιχο, του κλεισίματος των λεγόμενων «ολιγομελών» τμημάτων και των υποχρεωτικών μετακινήσεων εκπαιδευτικών στη μη τυπική εκπαίδευση – ΙΕΚ. Ο πρόεδρος της επιτροπής διαλόγου, υπέρμαχος του νόμου Γιαννάκου, με τη γνωστή επιστολή των χιλίων το 2007, όταν το φοιτητικό, εκπαιδευτικό κίνημα μάτωνε στους δρόμους για να αποτρέψει την κατάργηση του άρθρου 16, ανακοίνωσε ότι το θέμα της εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης στην εκπαίδευση είναι προτεραιότητα για να αντιμετωπιστούν οι «κοπανατζήδες και οι αδιάφοροι» καθηγητές. Το ΙΕΠ, που εποπτεύεται από το υπουργείο Παιδείας, επενδύει την αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης με επιστημονικό μανδύα και βοηθά τεχνικά στην υλοποίησή της, όπως έκανε με την Τράπεζα Θεμάτων και την αξιολόγηση, χωρίς καμιά προσπάθεια για το αντίθετο. Η ομάδα εμπειρογνωμόνων για την υλοποίηση του ΕΣΠΑ, φροντίζει για την προώθηση της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Η αξιολόγηση, το «νέο σχολείο» των δεξιοτήτων, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας δρομολογήθηκαν χάρη στα παλιότερα ΕΣΠΑ. Η μαθητεία σαν τζάμπα εργασία για τους εργοδότες είναι το κύριο κομμάτι του τωρινού ΕΣΠΑ έως το 2020, ζητήματα που το εκπαιδευτικό κίνημα είναι αντίθετο.
Από τη στιγμή που μια κυβέρνηση κακοποιεί το όνομα της αριστεράς, υπογράφοντας και υλοποιώντας ό,τι πιο αντιδραστικό και αντιλαϊκό συμφωνεί με τους υποστηρικτές της, κεφάλαιο, ΕΕ, ΔΝΤ, ESM θα πρέπει να θεωρούμε αυτονόητη και τη μεταπήδηση των συνδικαλιστικών στελεχών του κόμματός της σε κυβερνητικά επιτελεία; Η υιοθέτηση τόσο εύκολα, προτύπων συνδικαλισμού, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή χρησιμοποίησης της συνδικαλιστικής θητείας, ως προσόντος κυβερνητικής καριέρας, από τα πρώτα στελέχη της συνδικαλιστικής παράταξης ΣΥΝΕΚ/ΜΕΤΑ, είναι ένα ακραίο παράδειγμα του επελαύνοντος κυβερνητικού συνδικαλισμού. Ενός συνδικαλισμού δηλαδή που βλέπει τα συμφέροντα των εργαζόμενων, την οργάνωση και την πάλη τους, μέσα στα πλαίσια της κατανόησης των «εκβιασμών» που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση, εντός του πλαισίου της πολιτικής της, αφού δεν υπάρχει άλλη λύση από τα μνημόνια, εντός των προαποφασισμένων απαιτήσεων των δανειστών και της προτεραιότητας των απαιτήσεων των Τραπεζών και των εργοδοτών, δηλαδή εντός του διαλόγου – άλλοθι υλοποίησης αυτής της πολιτικής. Με αυτόν τον τρόπο δίνουν χέρι σωτηρίας στην κυβέρνηση και το αστικό μπλοκ υποστηρικτών της, όλων αυτών που μαζί ψηφίσανε το 3ο μνημόνιο (ΝΔ, Πασόκ, Ποτάμι, Κεντρώους), επιδιώκοντας να εξασφαλίσουν την ανοχή ή την αδυναμία των αγωνιζόμενων για την εφαρμογή αυτής της πολιτικής. Οι κυβερνώντες και οι συν αυτώ, γνωρίζουν πως ό,τι κι αν υπογράφουν δεν μπορεί να τους εξασφαλίσει την εφαρμογή και την κυριαρχία τους αν δεν εξασφαλιστεί πρώτα η επικράτηση του φόβου, η αίσθηση του αναπόφευκτου και της αδυναμίας.
Τα ρεύματα και οι άνθρωποι κρίνονται όχι κυρίως από το τι λένε, αλλά από τις επιλογές και τις πράξεις τους. Αν κορυφαίοι συνδικαλιστές των ΣΥΝΕΚ / ΜΕΤΑ, μιλούν στα λόγια για αντιμνημονιακά μπλοκ ενώ στην πράξη αναλαμβάνουν ρόλους στο πλαίσιο μνημονιακής κυβέρνησης, σημαίνει ότι αντικειμενικά επιλέγουν αντίπαλο δρόμο από τα εκπαιδευτικά, λαϊκά, κοινωνικά συμφέροντα και απαξιώνουν την έννοια του συνδικαλισμού. Σ’ αυτό το έδαφος ενός υπονομευμένου συνδικαλιστικού τοπίου, από τον κοινωνικό εταιρισμό, την αφλογιστία και την απογοήτευση, οι υπόλοιποι οφείλουμε να αναμετρηθούμε με την επείγουσα ανάγκη ανασυγκρότησης του εργατικού, εκπαιδευτικού και συνδικαλιστικού μας κινήματος. Ώστε να ανταποκριθεί στο ρόλο του, δηλαδή στην οργάνωση της πάλης, των αγώνων, της αντίστασης και της ανατροπής αυτής της βάρβαρης πολιτικής και να ξαναστήσουμε το γνήσιο και ακηδεμόνευτο συνδικαλισμό στα πόδια του. Έναν συνδικαλισμό ταξικό, διαλέγοντας πάντα τη μεριά των κάτω κι όχι της κυβέρνησης, αδιάλλακτο με την εξουσία, με προτεραιότητα πάντα τις ανάγκες και τα συμφέροντα των εργαζόμενων, των μαθητών και της κοινωνίας, την οργάνωση και τις διαδικασίες των αγωνιζόμενων κι όχι την ατομική καριέρα.
Για ένα σωματείο που ενώνει, σκέφτεται, αγωνίζεται και νικά. Ένα συνδικαλισμό που ψηλώνει το συλλογικό μπόι των ανθρώπων και δεν κονταίνει την ελπίδα τους, εξαργυρώνοντάς τη στα χρηματιστήρια της εξουσίας.
18/1/10
Το «προφίλ» του κ. Αντώνη Λιάκου
Ο Αντώνης Λιάκος το 2004 υπέγραψε την προδοτική διακήρυξη υπέρ του σχεδίου Ανάν τουρκοποίησης της Κύπρου.
Είναι (έκπτωτος από το 1996) καθηγητής της ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (όρα κατωτέρω). Γεννήθηκε στην Αθήνα (1947) και σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ. Φυλακίστηκε από τη δικτατορία από το 1969 έως το 1974. Μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιταλία, διδακτορική διατριβή στη νεώτερη και σύγχρονη ιστορία στο ΑΠΘ, 1984. Δίδαξε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ
1981-1990. Το 1988-1989 ήταν Honorary Research Fellow στο Πανεπιστήμιο του
Birmingham. Το 1995 ήταν Επισκέπτης καθηγητής στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό
Ινστιτούτο της Φλωρεντίας, και στο Πανεπιστήμιο του Sydney στην Αυστραλία.
Το 1996- 1997 ήταν Visiting Research Fellow στο Πανεπιστήμιο του Princeton, ΗΠΑ. Το 2001 ήταν επισκέπτης καθηγητής στην Ecole Normale Superieure στο Παρίσι και το 2003 στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Αρθρογραφεί στην εφημερίδα Το Βήμα
http://deltio11.blogspot.com/2010/01/blog-post_3110.html
Η δικαιοσύνη, με τελεσίδικη απόφαση του ΣτΕ το 1996, αποφάσισε ότι ο κ. Αντώνης Λιάκος τοποθετή-θηκε παρανόμως καθηγητής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και διέταξε την άμεση απόλυση του. Για 14 χρόνια αυτή η απόφαση παραμένει ανεφάρμοστη ! ! !
Κάποια αόρατη «Δύναμη» ,που βρίσκεται υπεράνω των Θεσμών και της Δικαιοσύνης, υπεράνω του Κυρίαρχου Ελληνικού Λαού, προστατεύει τον «εκλεκτό» της Νέας Τάξης, των «Περιουσίων», και της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης.
Η Επιτροπή του άρθρου 5 του Ν.1470/1984 του Συμβουλίου της Επικρατείας συνεδρίασε στις 22 Νοεμβρίου 1999 και ομοφώνως διαπίστωσε ότι η Διοίκηση δεν εφάρμοσε την κατά του Λιάκου (με αρ.3138/1996) απόφαση. Με αυτή τη διαπίστωση το θέμα παραμένει σε εκκρεμότητα !
Διαδοχικές Κυβερνήσεις Σημίτη και Καραμανλή,υποτάχθηκαν στις Βουλήσεις της Ανωτέρας Δυνάμεως και ο Λιάκος παραμένει 14 χρόνια στη Θέση του.
Δικηγόρος του κ. Λιάκου ήταν ο πανταχού παρόν κ.Αλιβιζάτος, που το 1996 προέβλεψε ότι η απόφαση δεν θα εφαρμοστεί ΠΟΤΕ. Τι γνώριζε ο κ.Αλιβιζάτος ;
Το πρώτο βήμα για να αποκατασταθεί η Δημοκρατία στην Ελλάδα, και η πρώτη σύγκρουση με την ΑΟΡΑΤΗ ΧΟΥΝΤΑ, είναι να εφαρμοστεί η απόφαση για τον Λιάκο.
Και βέβαια πρέπει να τιμωρηθούν όλοι όσοι ευθύνονται με πράξεις ή παραλήψεις για την περιφρόνηση της Δικαιοσύνης και την κατάλυση των δημοκρατικών θεσμών.
Ευθύνονται δεκάδες. Διαδοχικοί υπουργοί, και μάλιστα ο «τρομοκράτης», (στα Νιάτα του),Πέτρος Ευθυμίου, «φυτευτός» «δημοσιογράφος» και βουλευτής του ΔΟΛ, όταν ήταν υπουργός Παιδείας , κατηγορηματικώς αρνήθηκε να κάνει οτιδήποτε για να εκπέσει ο Λιάκος. Διαδοχικοί πρυτάνεις ευθύνονται επίσης όπως οι, Πέτρος Γέμτος, Γεώργιος Μπαμπινιώτης και Κωνσταντίνος Δημόπουλος.
Ευθύνονται και το σύνολο των βουλευτών που σιώπησαν.
Ο Αντώνης Λιάκος, είναι Πρόεδρος του ΟΠΕΚ ( Όμιλος Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας μας)
Το ΒΗΜΑ, 06/03/2005 , Σελ.: B45
Τι θα άλλαζε αν στρέψουμε την προσοχή μας από την εθνορομαντική, στη «διαδικασιακή» και «συγκροτησιακή» αντίληψη του έθνους;
H πρώτη απάντηση είναι ότι έτσι μεταθέτουμε την προσοχή μας από τους αρχέγονους (primordial) στους πολιτικούς (civic) δεσμούς τού συνανήκειν.
Αυτή η στροφή είναι αναγκαία για να καταλάβουμε τις διαδικασίες αλλαγής και επανασυγκρότησης των πολιτικών κοινοτήτων μέσα στις οποίες ζούμε σήμερα. Για να καταλάβουμε δηλαδή τη σχέση του ελληνικού συνανήκειν με το διαμορφούμενο ή διαμφισβητούμενο ευρωπαϊκό• για να καταλάβουμε αν και πώς μπορεί να δημιουργηθεί συνανήκειν με τους μετανάστες και αλλοεθνείς που ζουν μαζί μας• για να καταλάβουμε πως αλλάζει η κοινότητά μας αλλά και πως μπορεί να διατηρήσει την αλληλεγγύη της σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης• για να καταλάβουμε ευρύτερα τη σχέση μεταξύ πολιτισμικής διαφοροποίησης και αλληλεγγύης στη συγκρότηση κοινοτήτων.
H εθνική ταυτότητα έχει να κάνει με τους προσανατολισμούς και τις προτεραιότητες που θέλει να επιβάλει σε όσους τη μοιράζονται. Από καιρό έχει γίνει αισθητή η ανάγκη ανακαίνισής της.
Το ΒΗΜΑ, 03/04/2005 , Σελ.: B48
«Καιρός να φτιάξουμε τους Ελληνες;»
……. Θα εθελοτυφλούσαμε αν δεν βλέπαμε την πολιτική από την ίδρυση του ελληνικού κράτους ως και τα μεταπολεμικά χρόνια ως μια πολιτική εθνοποίησης των μαζών που διαδοχικά συμπεριελήφθησαν στα όρια του ελληνικού κράτους, φερμένες από τις τέσσερις γωνιές της Ανατολικής Μεσογείου, από τα Ιόνια ως τον Εύξεινο….. Πώς το έθνος του ’21, ένα βαλκανικό έθνος ποιμένων, αγροτών και ψαράδων, χωρίς καθολική ελληνοφωνία και με ελάχιστο αλφαβητισμό, αλλά με μια διεθνή δικτύωση εμπόρων και λογίων, μερικοί από τους οποίους δεν είχαν καν τα ελληνικά ως μητρική γλώσσα, κατόρθωσε ταχύτατα να εγκολπωθεί τις κληρονομιές της αρχαιότητας και να εξελληνιστεί; Θα αδικούσαμε την ιστορία μας αν δεν επισημαίναμε πώς άλλαξαν η γλώσσα, η παιδεία, η κουλτούρα, οι τρόποι αυτού του λαού, τα τοπωνύμια και τα ονόματά του. Τον εξαρχαϊσμό, τον οποίο κάποτε αντιμετωπίζαμε μέσα από τις διόπτρες του δημοτικισμού, θα πρέπει να τον δούμε με νέα ματιά. Ο λαός που ζούσε ανάμεσα στα
“O καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Αντώνης Λιάκος επιτέθηκε στην Ακαδημία, καταλογίζοντάς της ολόπλευρο συντηρητισμό και απόσταση από τις ανάγκες της νεολαίας”
Το ΒΗΜΑ, 28/01/2007 , Σελ.: B58
……..Οσοι είναι δάσκαλοι Ιστορίας ξέρουν πως αυτό είναι το δυσκολότερο πρόβλημα στην τάξη, από το δημοτικό ως το πανεπιστήμιο. Και γιατί να τους περάσουν όλα αυτά από το μυαλό; Φτάνει να επαναλαμβάνουν ότι η Αμερική μάς επιβάλλει να αλλάξουμε την ιστορία μας για να χάσουμε την εθνική μας ταυτότητα και να μην αντιστεκόμαστε στους Τούρκους και στη νέα τάξη πραγμάτων και ότι ο εκσυγχρονισμός ακυρώνει την Ιστορία. Τόσο απλοϊκά.
Τι είναι εκείνο όμως που δημιουργεί αυτές τις ψυχώσεις γύρω από ελάσσονα ζητήματα Ιστορίας, όπως είναι το σχολικό βιβλίο τώρα, οι αστυνομικές ταυτότητες χθες, το όνομα της Μακεδονίας προχθές, το βιβλίο του Ντυροζέλ για την Ιστορία της Ευρώπης παλαιότερα, όταν το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε να σκεφτεί κάποιος που νοιάζεται για τη χώρα του και για την εθνική της ιστορία είναι ότι δεν έχουμε ύστερα από δύο αιώνες ανεξαρτησίας μια εθνική Βιβλιοθήκη; Αλλά έτσι είναι οι ψυχώσεις. Μανία στα ελάσσονα, υποκρισία στα μείζονα. Δυστυχώς την ίδια ψυχωτική λειτουργία τη βλέπουμε και σε άλλα ζητήματα της πολιτικής. Το μέγα ζήτημα της αναβάθμισης της δημόσιας πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, από την οποία εξαρτάται το μέλλον αυτής της χώρας μέσα στο πλαίσιο της κοινωνίας της γνώσης, συρρικνώθηκε στο άσυλο και στους κουκουλοφόρους. Τόσο απλοϊκά αλλά και τόσο παράλογα;
Ο κ. Αντώνης Λιάκος είναι καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
http://deltio11.blogspot.gr/2010/01/blog-post_7409.html
………. Research Fellow στο Πανεπιστήμιο του Birmingham.
…………
..ότι ο κ. Αντώνης Λιάκος τοποθετήθηκε παρανόμως καθηγητής ιστορίας …
……….
Δικηγόρος του κ. Λιάκου ήταν ο πανταχού παρών κ.Αλιβιζάτος……….