Επτά άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, μεταξύ των οποίων δύο παιδιά και τρεις γυναίκες, και δύο αγνοούνται στη θαλάσσια περιοχή ακρωτηρίου Κόρακα της Λέσβου, μετά την ημιβύθιση λέμβου που μετέφερε μετανάστες. Με το αίμα πόσων ακόμη άλλων νεκρών θα βάψει τα σύνορά της η Ευρωπαϊκή Ένωση; Για το νέο έγκλημα που διαπράχθηκε χθες στα νερά της Λέσβου υπεύθυνη είναι και η ελληνική κυβέρνηση και συνολικά οι κυβερνήσεις της Ε.Ε. που από τη μια βομβαρδίζουν της χώρες καταγωγής των προσφύγων ή πυροδοτούν τους εμφύλιους πολέμους κι από την άλλη σηκώνουν τείχη με εκατοντάδες νεκρούς στα ναρκοπέδια και τις φουρτουνιασμένες θάλασσες.
Αυτές είναι οι προτεραιότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης· έχουν χρήματα για να εξοπλίζουν την αστυνομία, το λιμενικό και τη Frontex, που όταν δεν βουλιάζουν οι ίδιοι τα σαπιοκάραβα των μεταναστών, κάνουν ό,τι μπορούν για να δυσκολέψουν την πρόσβαση και να τους αφήσουν έκθετους στη μανία της θάλασσας και της κακοκαιρίας. Έχουν χρήματα για να στήνουν στρατόπεδα συγκέντρωσης, να δημιουργούν σύγχρονα ξερονήσια για τους κατατρεγμένους από την Αφρική και την Ασία. Στον κόσμο που προσπαθεί να φτάσει με κάθε μέσο δεν δίνουν ούτε τη δυνατότητα να ζητήσει άσυλο. Πόση υποκρισία αυτές οι ίδιες κυβερνήσεις να δηλώνουν αυτές τις μέρες την ανησυχία τους για την άνοδο του ρατσισμού και του φασισμού. Οι φυσικοί αυτουργοί μαζικών ρατσιστικών εγκλημάτων, οι κήρυκες του ρατσιστικού μίσους, που αποκαλούν τους μετανάστες «λαθραίους» και ανεπιθύμητους, έχουν το θράσος να δείχνουν ευαισθησία.
Το έγκλημα είναι διαρκές και απλώνεται κατά μήκος των συνόρων της Ευρώπης – φρούριο. Συνολικά ο αριθμός των καταμετρημένων νεκρών ξεπερνάει τις 20.000 στα σύνορα της Ε.Ε., ανάμεσα στους οποίους πολλοί έχασαν τη ζωή τους στο Αιγαίο και στον Έβρο. Ξέρουμε πως τα εγκλήματα δεν σταματούν πάνω στα σύνορα. Οι έγκλειστοι πρόσφυγες και μετανάστες στα κολαστήρια που έχει συντηρεί η κυβέρνηση Σαμαρά, από την Αμυγδαλέζα ως την Μόρια και την Αλεξανδρούπολη, είναι άνθρωποι που κατάφεραν να φτάσουν ζωντανοί, κάποιες φορές χάνοντας μέλη των οικογενειών τους στη διαδρομή, για να γνωρίσουν τελικά τι σημαίνει «ευρωπαϊκός παράδεισος».
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένας μηχανισμός ρατσισμού και πολέμου ενάντια στους φτωχούς, είτε αυτοί βρίσκονται εντός των συνόρων της, είτε εκτός. Η πάλη ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ταυτόχρονα και πάλη ενάντια στο ρατσισμό. Είναι πάλη για τη δικαίωση των χιλιάδων νεκρών από τη Λαμπεντούζα ως το Αιγαίο. Είναι πάλη για να μην ξαναέχουμε εγκλήματα όπως το χτεσινό.
