της Μαριάννας Τζιαντζή
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Μινώταυρο που έγραψε ο Γιάνης Βαρουφάκης, ο αρχαίος μύθος (η ετήσια θυσία επτά αγοριών και επτά κοριτσιών της Αθήνας) επαναλαμβάνεται στην εποχή μας με τη μορφή ενός παρατεταμένου οικονομικού και οικουμενικού δράματος.
Ας υποθέσουμε ότι ο σύγχρονος Θησέας δεν πήγε στο βασίλειο του Μίνωα στην Κρήτη αλλά στο Λαβύρινθο των Βρυξελλών. Εκεί αντιμετώπισε το σαρκοβόρο κτήνος, αποφεύγοντας την οδυνηρή ρήξη, καταλήγοντας σε μια «αμοιβαία επωφελή» συμφωνία μαζί του, κάνοντας ένα «μικρό βήμα» σε μια νέα κατεύθυνση και τερματίζοντας τη «μοναχική απομόνωση», όπως ειπώθηκε. Ο μακάβριος φόρος υποτέλειας δεν θα είναι ετήσιος, αλλά θα καταβάλλεται κάθε δύο χρόνια. Εξάλλου, όπως ο ίδιος ο «Θησέας» γράφει στο βιβλίο του, στον «περίπλοκο κόσμο μας δεν είναι ούτε αναγκαίες αλλά ούτε και εφικτές τέτοιες ηρωικές πράξεις» όπως η θανάτωση του Μινώταυρου. Ίσως να είναι και προς το συμφέρον του κτήνους να δώσει μια ανάσα στους ηττημένους Αθηναίους, να μην καταβροχθίζει τη νέα γενιά μονοκοπανιά αλλά να της αφήνει κάποια περιθώρια πάχυνσης και αναπαραγωγής ώστε να εξασφαλίζει την τροφή του στο διηνεκές.
Ο Θησέας απαρνήθηκε το μοναδικό όπλο που θα του επέτρεπε να πολεμήσει τον Μινώταυρο: τη λαϊκή θέληση να τερματιστεί ο φόρος ιδρώτα, πόνου και αίματος που χρόνια τώρα πληρώνουν οι νέοι και σχεδόν όλος ο λαός. Είναι πολύ πιθανό να παρθούν κάποια μέτρα μερικής ανακούφισης, όμως η αιμορραγία θα συνεχίζεται, ενώ είναι ορατό το ενδεχόμενο να εκτονωθεί ή να εγκαταλειφθεί η όποια διάθεση λαϊκής πάλης για να τερματιστεί η υποτέλεια στην πολυεθνική αυλή των Μινωιτών. Μια διάθεση που εκφράστηκε στις εκλογές του Γενάρη, αλλά και μετά απ’ αυτές.
Τώρα όλοι οι Έλληνες, μέσω των εκπροσώπων τους στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση, θα μπορούν μες στο τρελό καρναβάλι να «συν-συντάξουν» τη δική τους λίστα των καλών μεταρρυθμίσεων. Ο χρηματοπιστωτικός, ο τραπεζικός Μινώταυρος θα εξακολουθεί να τρέφεται με τις σάρκες και το αίμα της νεολαίας, των μισθωτών, των ανέργων. αλλά δεν θα ξεσχίζει τα θύματά του: θα χρησιμοποιεί μαχαίρι και πιρούνι, όπως επιτρέπει η «εσωτερική ευελιξία» (given flexibility) του νέου αντικοινωνικού συμβολαίου
Πηγή: ΠΡΙΝ
