Γράφει ο kokkiniotis

Άλλος αέρας φυσάει στα πρωτοσέλιδα, χαρακτηριστικός ο σημερινός τίτλος του ΒΗΜΑτος:

Ενδεικτικό είναι στις εσωτερικές σελίδες το άρθρο του Αντ. Καρακούση: «Η ιστορική ευκαιρία της Αριστεράς». Τσαλαβουτώντας –ανιστόρητα κατά τη γνώμη μας- στα γεγονότα των τελευταίων 80 χρόνων, αφού αναφερθεί στο σύμφωνο Σοφούλη – Σκλάβαινα, στο ΕΑΜ, την αποχή από τις εκλογές του 1946 και στις εκλογές του 1958 όπου η ΕΔΑ αναδείχθηκε σε αξιωματική αντιπολίτευση, στο τελευταίο εδάφιο με τον τίτλο «Προ των πυλών» γράφει ανάμεσα στα άλλα:

«Το ερώτημα που τίθεται βεβαίως είναι ποια θα είναι η τύχη της επερχόμενης αριστερής εξουσίας του κ. Τσίπρα. Θα μπορέσει άραγε να υπερβεί τις κακές ιστορικές εμπειρίες που συνοδεύουν την Αριστερά και να αποδώσει έργο πραγματικό, ή θα πνιγεί στα αδιέξοδα από την πρώτη στιγμή και θα οδηγήσει τη χώρα στα βράχια, όπως επαναλαμβάνει κάθε τόσο ο Αντώνης Σαμαράς;»

Στο κύριο άρθρο ο εκδότης Στ. Ψυχάρης μιλάει για τις ‘’ευκαιρίες’’ που είχε η αριστερά να νομιμοποιηθεί στα μάτια της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, όπως λέει. Το ’89, «ήταν μια ευκαιρία για την Αριστερά που αντί να την ωφελήσει της άφησε τον λεκέ του ‘’βρώμικου ’89’’». Τους τη λένε κι από πάνω…

«Μια άλλη ευκαιρία», συνεχίζει, «είχε χαθεί το καλοκαίρι του 1965. Η ηγεσία της τότε ΕΔΑ, η οποία στέγαζε την ηγεσία του παράνομου ΚΚΕ, αρνήθηκε τη …βασιλική προσφορά: οι αποστάτες πρότειναν στους βουλευτές της ΕΔΑ να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Τσιριμώκου με αντάλλαγμα την άρση των εκτάκτων μέτρων (Ν. 375, Ν. 509 κλπ) και τη νομιμοποίηση του κομμουνιστικού κόμματος.» Πρωτότυπη πράγματι αντίληψη, για το καλοκαίρι του ’65 και τις “ανεκμετάλλευτες ευκαιρίες” του.

Με συγκατάβαση στη συνέχεια, θυμίζει πράγματα που θα προτιμούσαν να ξεχάσουν όσοι πέρασαν από τα κόμματα της επίσημης αριστεράς της εποχής: «Από τη μεταπολίτευση και μετά η Αριστερά επεδίωξε, είναι αλήθεια, την πολιτική και την εκλογική συνεργασία με τις δυνάμεις του Κέντρου, δηλαδή με το ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου».

«Η απάντηση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ ήταν πάντοτε αρνητική», συνεχίζει, για να φτάσει στο σήμερα όπου «Η εκλογική ισχύς φαίνεται να περιέρχεται στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο εκλογικός σχηματισμός της Αριστεράς εκτιμάται ότι θα φθάσει σε ποσοστά άλλων εποχών του ΠΑΣΟΚ». Φαντάσου τι γίνεται στις κρυφές δημοσκοπήσεις…

Και για να μην μείνει καμιά αμφιβολία, προσθέτει: «Η Αριστερά διεκδικεί αυτοδύναμη εξουσία και προφανώς θα κληθεί να αξιοποιήσει την ευκαιρία που της δίνεται».

Αυτοί σε λίγο θα μας τα πουν τα αποτελέσματα πριν από τα exit poll!

Χαρακτηριστικό του κλίματος ‘αλλαγής’ ήταν και προηγούμενο κύριο άρθρο του Ψυχάρη (28/12/2014) που παραθέτουμε στη συνέχεια. Το νόημα είναι: Μην ανησυχείτε, δεν τρέχει και τίποτε με τις ‘αλλαγές φρουράς’.

ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ Η ΕΛΛΑΣ!

Τις τελευταίες ηµέρες παριστάµεθα µάρτυρες µιας νέας από σκηνής διδασκαλίας της πολιτικής κωµωδίας: Κινδυνεύει η Ελλάς! Είθισται παρά τοις Ελλησιν οι πολιτικοί αντίπαλοι να επικαλούνται εθνικούς κινδύνους για να µαζεύουν ψηφοδέλτια.

Κατά περίπτωσιν ο κίνδυνος είτε οφείλεται σε ξένους είτε ελλοχεύει στο εσωτερικό. Την ύπαρξή του βεβαιώνουν και οι µεν και οι δε.

Είµαστε πριν από 50 ακριβώς χρόνια, τον Φεβρουάριο του 1964, παραµονές του εκλογικού θριάµβου του Γεωργίου Παπανδρέου.

Η Δεξιά της εποχής (ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραµανλή, που προσκαίρως τότε διέµενε στο Παρίσι απέχων του εκλογικού αγώνος) είχε επιστρατεύσει σενάρια νοµισµατικής καταστροφής…

– Αυτή η δραχµή είναι δική σου, µην αφήσεις τον Παπανδρέου να την τινάξει στον αέρα! εκραύγαζαν στις προεκλογικές συγκεντρώσεις της ΕΡΕ.

Οι εκλογές έγιναν, η Ενωση Κέντρου µε τον Γ. Παπανδρέου ενίκησε. Και η δραχµή δραχµή…

Η απριλιανή χούντα που ακολούθησε ήταν ένας εισαγόµενος κίνδυνος. Εκείνοι που έστησαν τη δικτατορία, οι ίδιοι την απέσυραν.

Πραγµατικός κίνδυνος να παραπατήσει το νεοπαγές τότε δηµοκρατικό πολίτευµα ανεφύη το φθινόπωρο του 1981 µε τη µεγάλη νίκη του ΠαΣοΚ. Το βράδυ των εκλογών, όταν το αποτέλεσµα ήταν φανερό, οι τέσσερις αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάµεων (ΓΕΕΘΑ, ΓΕΣ, ΓΕΝ, ΓΕΑ) υπέβαλαν στον Πρόεδρο της Δηµοκρατίας τις παραιτήσεις τους. Ο Κ. Καραµανλής µε µη αποκρυπτόµενη οργή τους είπε να αποσύρουν τις παραιτήσεις και να επιστρέψουν στις θέσεις τους. Με τη γνησίως… καραµανλική µέθοδο αντιδράσεως ο κίνδυνος συντόµως εξέλιπεν.

Εν συνεχεία µε την πραγµατική συνεργασία Προέδρου και Πρωθυπουργού το Πολίτευµα στέριωσε και άντεξε σε πολλές δοκιµασίες.

Καθώς όλοι γνωρίζουµε τα όριά µας, λογικό είναι να περιµένει κανείς ότι µετά τις εκλογές, ψήφω και αποφάσει του Λαού, όλα θα πάνε καλύτερα…

Λήψη - Εκτύπωση δημοσίευσης