Για άλλη μια φορά ενημερωτικά μπλογκ που εκφράζουν το ΚΚΕ, ο 902.gr (εδώ), η Κατιούσα (εδώ) και το Ατέχνως (εδώ) αναπαράγουν μια αναμασημένη πολεμική κατά του ΝΑΡ, αυτή τη φορά με αφορμή το άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Πριν για τις εκλογές στη Χιλή (δείτε εδώ).
Από τις ιστοσελίδες αυτές απουσιάζει βεβαίως το ίδιο το άρθρο, δεν βάζουν καμιά παραπομπή ή σύνδεσμο σε αυτό ώστε να μπορεί ο κάθε αναγνώστης να διαπιστώσει τους ισχυρισμούς τους. Σε μια γνωστή τακτική προπαγάνδας και καθώς το ένα μέσο αναπαράγει το άλλο αλλάζοντας μόνο τους τίτλους, το Ατέχνως άλλαξε τον τίτλο του 902.gr λέγοντας ότι «το Πριν πανηγυρίζει για τη νίκη της σοσιαλδημοκρατίας στη Χιλή»!
Η αρχική ανάρτηση του 902 αυτοαναιρείται από μόνη της, καθώς η ίδια στις πρώτες σειρές αναφέρει ότι το περιεχόμενο του άρθρου του Πριν δεν έχει καμία σχέση με τον τίτλο «Μεγαλειώδης νίκη του λαού, ανοιχτό το στοίχημα των αγώνων». Μια απλή ανάγνωση του άρθρου του Πριν αρκεί λοιπόν για να γίνει κατανοητό ότι η «κριτική» του 902 δεν έχει καμία σχέση με όσα γράφει το άρθρο. Ο ανώνυμος συντάκτης συνεχίζει με μια σειρά τρομερών «αποκαλύψεων» για τα πεπραγμένα του Μπόριτς και άλλων κυβερνήσεων στη Λατινική Αμερική. Αναφέρουν π.χ. τις δηλώσεις του Γκουαϊδό για τον Μπόριτς, ενώ στο άρθρο του Πριν υπάρχουν όχι μόνο οι δηλώσεις της εκπροσώπου του Μπόριτς περί «δικτατοριών σε Κούβα και Βενεζουέλα», αλλά και αναλυτική κριτική στις θέσεις του νέου προέδρου και του εκλογικού του μετώπου για την δημοσιονομική πολιτική, τα εξωτερικά θέματα κτλ. Ο τίτλος του άρθρου του Πριν αναδεικνύει τη δυναμική της λαϊκής εξέγερσης στη Χιλή, που παραμένει ισχυρή ανεξάρτητα από την εκλογική διαδικασία. Είναι πολύ εύκολο να αποσπάς ένα τίτλο από το ίδιο το άρθρο ή να βάζεις ως «επιχειρήματα» επίσης αποσπασματικές φράσεις από άλλα άρθρα. Είναι μια χυδαία τακτική πολύ συνηθισμένη στα αστικά ΜΜΕ, σε κουτσομπολίστικα μέσα και σε μηχανισμούς προπαγάνδας.
Όμως τα «αδιέξοδα» του 902, του Ριζοσπάστη και άλλων μέσων επιρροής ΚΚΕ γίνονται εμφανή αν ψάξουν λίγο στα αρχεία τους για να δουν άρθρα που έχουν φιλοξενήσει στα οποία προβάλλουν ή εκθειάζουν το «αδερφό» Κομμουνιστικό Κόμμα Χιλής.
Μια ανάγνωση του άρθρου του Πριν θα αρκούσε για να διαβάσει κάθε αναγνώστης και κριτική στο προγραμματικό έλλειμμα του ΚΚ Χιλής και την προβολή από μεριάς του ενός άμεσου προγράμματος στα όρια του συστήματος. Εδώ βρίσκεται και η πολιτική ουσία του ζητήματος πέρα από τις αθλιότητες για τα «κόκαλα των νεκρών».
Οι συντάκτες του Ριζοσπάστη, του 902 και της Κατιούσα γνωρίζουν ασφαλώς τις θέσεις και την στάση του Κομμουνιστικού Κόμματος Χιλής, τη συμμετοχή του στο εκλογικό μέτωπο του Μπόριτς αλλά και την υποστήριξή του στις σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις της Μισέλ Μπασελέτ παλιότερα. Η υπερπροβολή του στελέχους της Κομμουνιστικής Νεολαίας Χιλής Καμίλα Βαγιέχο ως ηγέτιδας του φοιτητικού κινήματος από τις ίδιες ιστοσελίδες αποσιωπούσε τη συμμετοχή της σε κοινοβουλευτικές ομάδες της κυβέρνησης Μπασελέτ, που δεν τόλμησε να προχωρήσει ούτε σε στοιχειώδεις βελτιώσεις του εκπαιδευτικού συστήματος στη Χιλή. Το ΚΚΕ συμμετέχει στη Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων (ΔΣΚΕ) μαζί με το ΚΚ Χιλής, όπου βέβαια το ΚΚΧ δεν είναι από τις «χειρότερες» περιπτώσεις αν δούμε τις επιλογές αδελφών κομμάτων στην Κύπρο, την Τσεχία ή την Πορτογαλία και αλλού. Στις διεθνείς επαφές και συνεργασίες του ΚΚΕ συμπεριλαμβάνονται και κόμματα εξουσίας όπως τα ΚΚ Κίνας, Βιετνάμ, Β. Κορέας, Λάος αλλά και της Νότιας Αφρικής. Η θέση αυτών των κομμάτων στον σύγχρονο καπιταλισμό προφανώς και δεν είναι… επαναστατική. Το ΚΚΕ και ο Ριζοσπάστης ασκούν μια χαμηλόφωνη κριτική κάποιες φορές. Ωστόσο, ένα άρθρο στον Ριζοσπάστη δεν έχει προφανώς το ίδιο βάρος με κείμενα συνεργασίας στρατηγικού χαρακτήρα από τις συνδιασκέψεις της ΔΣΚΕ και την πολύχρονη συνεργασία του ΚΚΕ με αυτά τα κόμματα.
Αναδεικνύονται όμως και μια σειρά από άλλα ζητήματα από την ανάρτηση του 902. Για άλλη μια φορά ουσιαστικά απαξιώνεται κάθε λαϊκή εξέγερση, από τη Χιλή μέχρι και τις εξεγέρσεις σε Τυνησία και Αίγυπτο, που ανέτρεψαν αρχικά τα δύο πιο σταθερά και φιλοδυτικά καθεστώτα, στηρίγματα του αμερικανικού και του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού, του Μουμπάρακ και του Μπεν Αλί. Για το ΚΚΕ η λαϊκή εξέγερση στη Χιλή και η δυναμική που έβγαλε στο προσκήνιο, ελάχιστη σημασία έχουν. Μάλλον μεγαλύτερη σημασία για τα ενημερωτικά του μέσα έχει να «αποκαλύψουν» τον «οπορτουνισμό του ΝΑΡ».
Δεν είναι τυχαίο βέβαια πως αυτό γίνεται σε μια περίοδο μάλιστα, που στην Ελλάδα αποκαλύπτονται ξανά τα όρια μιας γραμμής που βλέπει την αγωνιστική κορύφωση σε ένα σχέδιο νόμου του ΚΚΕ, που το συνολικό απεργιακό μέτωπο το εξαρτά τελικά από τις επιλογές των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και απουσιάζει από τη γραμμή του Περισσού η λογική ενός κινήματος αντικαπιταλιστικής ανατροπής.
Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση μεγάλων λαϊκών κινημάτων, ακόμα και εξεγέρσεων ενάντια σε αστικές αντιλαϊκές κυβερνήσεις ή αντιδραστικά καθεστώτα, που δεν καταφέρνουν τελικά όμως να πάρουν κατεύθυνση συνολικά αντικαπιταλιστική, επαναστατική και συχνά αναδιπλώνονται ή και ενσωματώνονται. Με αυτό το μεγάλο ζητούμενο έχουν να αναμετρηθούν οι σύγχρονες κομμουνιστικές δυνάμεις και σε αυτό επιδιώκουν να συμβάλλουν το ΝΑΡ και το Πριν. Πρώτος όρος βέβαια είναι να γνωρίζεις αυτό που συμβαίνει, να μην το περιφρονείς και να μην το θεωρείς apriori μία από τα ίδια. Δεν είναι επαναστατική στάση η αυτάρκεια και η ακινησία, ούτε η εχθρότητα απέναντι στους μαζικούς αγώνες και τις εξεγερτικές τάσεις όταν δεν χωρά στο δικό σου προκατασκευασμένο σενάριο. Την επιλογή αυτή του ΚΚΕ την είδαμε από τον Δεκέμβρη του ΄08 μέχρι τις μεγάλες εργατικές και λαϊκές αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις του 2010-11. Μια τέτοια πολιτική στάση, σε συνδυασμό με την αδυναμία επεξεργασίας επαναστατικής τακτικής και στρατηγικής, που να δίνει ανατρεπτική απάντηση στη λογική των «αριστερών κυβερνήσεων», των εκλογικών αυταπατών και της διαχείρισης του συστήματος (πολύ περισσότερο όταν δεν έχουν κλείσει οι λογαριασμοί με λογικές αντιμονοπωλιακών μετώπων, «δημοκρατικών δυνάμεων» ή ακόμα και με τις κυβερνήσεις Τζανεττάκη-Ζολώτα) είναι που τελικά ενισχύουν τον ρεφορμισμό και την αστική διαχείριση.
Αυτή η συζήτηση πρέπει να ανοίξει μέσα στους αγωνιστές της κομμουνιστικής Αριστεράς. Αυτή τη συζήτηση επιχειρούν να κλείσουν «εύκολα» λιβελογραφήματα, όπως αυτό του 902.
Ολόκληρο το σχόλιο στην 902.gr έχει ως εξής:
Σε μεγάλο αδιέξοδο….
«Μεγαλειώδης νίκη του λαού, ανοιχτό το στοίχημα των αγώνων»… Ο παραπάνω τίτλος άρθρου, που αναφέρεται στην επικράτηση του σοσιαλδημοκράτη Γκ. Μπόριτς στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές της Χιλής, δεν προέρχεται από την «Αυγή». Είναι ο τίτλος που επέλεξε για το ολοσέλιδο αφιέρωμά του το «Πριν», η εφημερίδα του ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Διαβάζοντας κανείς το άρθρο και τα όσα γράφει για τον Μπόριτς και την πολιτική του, είναι δύσκολο να καταλάβει πώς ακριβώς στοιχειοθετείται ο τίτλος του και για ποιον λόγο πρέπει να χαρεί… Μάλλον είναι και αυτό το «ευτράπελο» ένα από τα αποτελέσματα της λογικής που θέλει τις αστικές κυβερνήσεις να μην είναι εξ ορισμού εκφραστές και υπηρέτες των συμφερόντων της αστικής τάξης, αλλά «φτερά στον άνεμο», που με την πίεση των λαϊκών αγώνων μπορούν να …αρθούν στο ύψος των περιστάσεων! Να φανταστεί κανείς ότι όλα αυτά γράφτηκαν στο «Πριν» τη στιγμή που είχε χαιρετίσει την εκλογή Μπόριτς στη Χιλή ακόμα και ο Γκουαϊδό, ο σεσημασμένος αχυράνθρωπος των ΗΠΑ στη Βενεζουέλα!
Έχουμε χάσει το μέτρημα από τις τόσες φορές που το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν «βάλει το λιθαράκι τους» για να καλλιεργούνται τέτοιου είδους ψεύτικες ελπίδες σε τμήματα του λαού και της νεολαίας που έχουν ριζοσπαστικές αναζητήσεις. Έχουμε και λέμε:
• «Ο λαός (…) αναδεικνύοντας τον ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτο κόμμα εκδηλώνει την αγανάκτησή του απέναντι στη βαρβαρότητα της επίθεσης, το ξεπέρασμα του φόβου, την απόφασή του να φύγουν όσοι μας έφεραν μέχρι εδώ, να γυρίσει σελίδα» ήταν η εκτίμηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το αποτέλεσμα των εκλογών στις 25 Γενάρη του 2015 που ανέδειξε στη διακυβέρνηση της χώρας τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ. Το τι «σελίδα» γυρίσαμε φάνηκε σε όλο του το μεγαλείο κατά την τετραετία που ακολούθησε…
• Λίγο πριν το δημοψήφισμα-απάτη του Ιουλίου του 2015, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κάνοντας μάλιστα αντιπαράθεση με τη θέση του ΚΚΕ, δήλωνε: «Εάν επικρατήσει το ΟΧΙ καμία κυβέρνηση δεν θα τολμήσει να επιβάλει μέτρα που θα έχουν ακυρωθεί από το λαό και περιέχονται τόσο στη συμφωνία που πρότειναν ΕΕ – ΕΚΤ -ΝΤ, όσο και στην πρόταση της κυβέρνησης». Προγνωστικά για σίγουρο «ταμείο»…
Για να μην πάμε πιο πίσω και θυμηθούμε τι έλεγαν π.χ. για την «Αραβική Άνοιξη» και για τόσα άλλα…
Και σήμερα, όμως, αυτές οι δυνάμεις δεν περιορίζουν τις ελπίδες τους στη νέα κυβέρνηση της Χιλής. «Οι λαοί της Λατινικής Αμερικής δείχνουν να στρέφονται ξανά προς ό,τι αποπνέει σοσιαλισμό», έγραφε το «Πριν» για την εκλογική επικράτηση του Λουίς Άρτσε στη Βολιβία τον Οκτώβριο του 2020, ενώ για την κυβέρνηση του σοσιαλδημοκράτη Ομπραδόρ στο Μεξικό, μόλις τον περασμένο Ιούνιο έγραφε ότι «αμφισβήτησε το πολιτικό κατεστημένο της χώρας, μια “τέλεια δικτατορία”, εφαρμόζοντας ένα μετριοπαθές φιλολαϊκό πρόγραμμα».
Ο «μετριοπαθής φιλολαϊκός» Ομπραδόρ και η κυβέρνησή του λίγους μήνες μετά κατέστειλε -χρησιμοποιώντας μέχρι και πραγματικά πυρά- τους απεργούς εργάτες του «φίλου» της μεγιστάνα Κάρλος Σλιμ, στην κατασκευή διυλιστηρίων στην περιοχή Nτος Μπόκας!!!
Οι δυνάμεις του ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τα «εντός συνόρων» κρατάνε και κάνα πρόσχημα (όλο και λιγότερο είναι η αλήθεια) μπας και διαχωριστούν από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για τα «εκτός συνόρων» δίνουν ρέστα χαρακτηρίζοντας «μεγαλειώδεις λαϊκές νίκες» τις κυβερνητικές εναλλαγές που έχουν τη σφραγίδα της σοσιαλδημοκρατίας… Τι φταίει όμως και κάθε τόσο την «πατάνε» με τις προσδοκίες και τις ψευδαισθήσεις που καλλιεργούν και οι «μεγαλειώδεις λαϊκές νίκες» αποδεικνύονται προδοσίες για τα λαϊκά συμφέροντα, τρύπια σωσίβια; Και γιατί, παρόλο που την πατάνε, συνεχίζουν να παίζουν στο παιχνίδι της σοσιαλδημοκρατικής εναλλαγής; Δικά τους και υπαρξιακά τα ερωτήματα. Σε κάθε περίπτωση πάντως επιβεβαιώνεται ότι η αναζήτηση διαρκώς «μεταβατικών» φιλολαϊκών κυβερνήσεων στο έδαφος του συστήματος, η αντίληψη ότι η ανατρεπτική πάλη περνάει μέσα από ανακατατάξεις στο αστικό πολιτικό σύστημα (πότε για να φύγει μια κυβέρνηση, ένας υπουργός κλπ.), η αντίληψη ότι ο αγώνας για την εργατική εξουσία είναι για τη «Δευτέρα Παρουσία» και ο σοσιαλισμός «απροσδιόριστο μέλλον» οδηγούν σε αδιέξοδο που όλο και μεγαλώνει…
ΥΓ: Στελέχη του ΝΑΡ φτάνουν να επιστρατεύουν ως και τα… κόκαλα των νεκρών της χούντας του Πινοτσέτ, που είναι σπαρμένα σε όλη τη Χιλή, για να στηρίξουν το ξέπλυμα του σοσιαλδημοκράτη Μπόριτς. Μπορούμε να κάνουμε μία αναλογία. Επειδή η Ελλάδα είναι σπαρμένη με νεκρούς αγωνιστές και κομμουνιστές (σε περιόδους στρατιωτικών και μη δικτατοριών και διαφορών ειδών αστικών κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένων και «κεντρώων» κυβερνήσεων) πρέπει να στηριχθεί μία κυβερνητική εναλλαγή υπέρ της σοσιαλδημοκρατίας; Και αν ισχύει ο ισχυρισμός των διάφορων «φωστήρων» για την Χιλή, γιατί δεν ισχύει για την Ελλάδα; Είναι και ανιστόρητες οι διάφορες περσόνες…
Σωστότατη η κριτική του ΚΚΕ στο ΝΑΡ.
Επιπλέον, δε συνεπάγεται ότι όποιο ΚΚ συμμετέχει στη ΔΣΕΚ έχει λυμένα όλα τα προβλήματα ρεφορμισμού και αυταπατών ή έχει τον ίδιο βαθμό πείρας ώστε να βγάλει συμπεράσματα από τα λάθη του όπως ΚΚ άλλων χωρών. Για αυτό το λόγο υπάρχει η ΔΣΕΚ και η κριτική των ΚΚ εντός αυτής, για να μπορέσουν μέσω της διαπάλης να ξεριζώσουν αυταπάτες σαν αυτές που είχε κάποτε το ΚΚΕ και κυοφορεί ακόμα και σήμερα το ΝΑΡ.
Το ΝΑΡ που υποτίθεται δεν έτρεφε αυταπάτες για τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α έρχεται 6 χρόνια μετά και τσαλαβουτάει στα απόνερα του ρεφορμισμού ακόμη και αν το αντικείμενο του ενθουσιασμού του είναι στη νότια Αμερική.
Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι αρκετοί αγωνιστές του είναι μουδιασμένοι με το άρθρο-διθύραμβο του ΠΡΙΝ πολύ πριν καν βγάλει το άρθρο ο 902.
Καλή και αγωνιστική χρονιά χωρίς αυταπάτες και συμβιβασμούς με το αστικό κράτος εύχομαι.
Τέτοια επιχειρήματα δεν πείθουν ούτε τά μέλη σάς.
Μοιάζουν με ακορντεόν πού ο καθένας το ανοίγει καί τό κλείνει ανάλογα με τις προτιμήσεις του.
Τώρα τί νά πρωτο θυμηθούμε ……..
Ζήτω η κυβέρνηση τής πρώτης φοράς αριστεράς, η τό δημοψήφισμα, η τις συνεργασίες στο συνδικαλιστικό κίνημα, η τούς βιομηχάνους πού πριμοδοτούν για νά μήν πάρει πλειοψηφία το ΠΑΜΕ …. αφήστε τά καλύτερα.
Οπότε λίγη προσοχή σέ αυτά πού γράφεται φίλοι ” ανεξάρτητοι ανατροπεις” ή ” ανεξάρτητοι επαναστάτες”
Αγαπητέ κ. Τσουκαλά, λίγο ντροπή δεν θα έβλαπτε ούτε εσάς, ούτε το κόμμα το οποίο υποστηρίζεται!
Α. Το άρθρο στο ΠΡΙΝ λέει την πραγματικότητα στην Χιλή ως έχει: Αντιφατική με συνύπαρξη αυταπατών και ριζοσπαστισμού/επαναστατικότητας. Δεν αβαντάρει καν, το μεταρρυθμιστικό πολιτικό μέτωπο του οποίου ηγειται ο Μπόριτς! Το διαβάσατε το άρθρο στο ΠΡΙΝ; Μάλλον όχι!
Β. Το ΚΚΕ καλύτερα να δει ΓΙΑΤΙ αρνήθηκε σθεναρώς να συμμετάσχει στην νεολαιιστικη εξέγερση του Δεκέμβρη του ’08 μάλιστα την κατήγγειλε ως…γιγαντιαια προβοκάτσια (!!!). ΓΙΑΤΙ αρνήθηκε σθεναρώς να συμμετάσχει στο λαικό κίνημα των πλατειών που κινητοποίησε περίπου 1.500.000 ανθρώπους πανελλαδικά. Ηθελε μήπως έναν λαό απαλλαγμένο απο αυταπάτες και τότε μόνο να παρέμβει; Μα, άμα ο λαός μπορεί μόνος του πέραν της παρέμβασης χειραφετητικών πολιτικών δυνάμεων να απορρίψει τις διάφορες αυταπάτες, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΓΚΗ κανένα ΚΚΕ!!
Το ΚΚΕ φροντίζει μέσω της υπερδεκαετούς συνειδητής αποχής από εργατολαικά ξεσπάσματα τα οποία δεν ελέγχει, να εξελιχθεί τελικά σε ένα κόμμα άχρηστο για την εργατική τάξη και τον λαό! Προς τα εκεί πάει, να είστε σίγουρος! Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ εξελίχθηκε σε κόμμα εχθρικό για τον λαό, το ΚΚΕ εξελίσσεται σε κόμμα άχρηστο για τον λαό. Συνεχίστε έτσι!!
Τσουκαλά άλλη γραμμή έχει το ΚΚΕ για τη Χιλή και άλλη για την Ελλάδα.
Στη Χιλή θεωρεί αδερφό κόμμα το ΚΚ Χιλής που συμμετέχει στο μπλοκ του Μπόριτς.
Στην Ελλάδα καταγγέλλει το ΝΑΡ για δήθεν στήριξη του Μπόριτς, αν και η στήριξη όταν έρχεται εκτός συνόρων είναι ΟΚ.
Το πρόβλημα του ΚΚΕ είναι πως με τη γραμμή που αρνείται τους αγώνες ανατροπής και καλεί το λαό σε συμπεράσματα, στηρίξη των προτάσεων νόμου του ΚΚΕ και εκλογική ενίσχυσή του, στέλνει τον κόσμο στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά γίνονται όταν αποκλείεται η ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της με αγώνες και όλα επενδύονται στον κοινοβουλευτισμό: κερδίζει το “λιγότερο κακό”.
Αυτά είναι τα πραγματικά αδιέξοδα στην Αριστερά. Ο λασπωτήρας σε βάρος του ΝΑΡ είναι για ξεκάρφωμα αλλά και για να απονομοποιηθεί η πρότασή του εντός του κόσμου του ΚΚΕ/ΠΑΜΕ
Άλλο να έχεις συντροφικές σχέσεις με ένα κόμμα και άλλο να διαφωνείς με επιμέρους πολιτικές του. Καμία σχέση δηλαδή με όσα λες περί δήθεν δύο γραμμών του ΚΚΕ εντός Ελλάδας και εντός Χιλής. Με τη λογική σου άραγε συμφωνεί το ΝΑΡ με όλα όσα κάνει το αδελφικό κόμμα ΟP στην Αλβανία (που συμμετέχει στη διεθνή του Βαρουφάκη), το ΕΜΕΡ στην Τουρκία (συμμετέχων μέχρι πρόσφατα στο φιλοκούρδικο ΣΥ.ΡΙΖ.Α της γειτονικής χώρας HDP) ή το Levica στη Β.Μακεδονία;
Το ΚΚΕ στο πρόγραμμα του είναι κάθετα αντίθετο με τη συμμετοχή σε αστικές κυβερνήσεις οπότε ακυρώνονται δια της πραγματικότητας τα όσα λες. Αγώνας ανατροπής είναι μια κυβέρνηση εντός του αστικού πολιτικού συστήματος;
Μήπως τελικά ήταν και ανατρεπτικός ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α το 15′ παρά τα όσα λέτε κατόπιν εορτής;
To KKE είναι σαφές.
Το ΚΚΧ δικαιούται να έχει “ρεφορμιστικές αυταπάτες”, να είναι “αντιφατικό” κλπ. Θα του κάνει κριτική, συντροφική, θα προσπαθήσει να το μετατοπίσει. Αφήνω στην άκρη τις γελοιότητες που πιστεύει το ΚΚΕ, πως είναι η πρωτοπορία του παγκόσμιου ΚΚ και πως πέφτει ο ρόλος σε αυτό να μετατοπίζει άλλα κόμματα. Να συμφωνήσω όμως πως το ΚΚΧ όντως δικαιούται να έχει ρεφορμιστικές αυταπάτες και να είναι αντιφατικό και πως άλλα κόμματα δικαιούνται, και υποχρεούνται, να προσπαθούν να το μετατοπίσουν, όπως δικαιούνται να προσπαθούν να μετατοπίσουν και το ΚΚΕ.
Το πρόβλημα είναι με την αντίφαση. Το ΚΚΕ αναγνωρίζει το “δικαίωμα στην αντιφατικότητα” στο ΚΚΧ αλλά όχι στον χιλιανό λαό και την εξέγερση του. Μάλιστα αν θα έπρεπε, το ΚΚΕ, να είναι επιεικές με κάποιον και αυστηρό με τον άλλον τα πράγματα θα ήταν ανάποδα. Θα ήταν επιεικές με τον λαό και αυστηρό με το ΚΚΧ.
Αλλά εμένα η γνώμη μου δεν είναι αυτή, πως πρέπει να κατακερανυώσουμε το ΚΚΧ, να το μηδενίσουμε. Είναι βέβαια ένα κόμμα από το παρελθόν, από το οριστικά νεκρό ΔΚΚ αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν αγωνίζεται και πως δεν αξίζει σεβασμό, όπως αξίζει και το ΚΚΕ. Σεβασμό και κριτική για να μετατοπιστούν σε αγωνιστικότερες θέσεις. Και κυρίως το ΚΚΕ να μετατοπιστεί, το ΚΚΧ έστω συμμετέχει σε μια εξέγερση που το ΚΚΕ την καταδικάζει και θα την καταδίκαζε και στην χώρα μας, όπως το έχει κάνει άλλωστε.
Κώστας
Δηλαδή, κ. Κώστα, όποιος δεν πανηγυρίζει μαζί σου τη “εξέγερση” είναι εναντίον του λαού της Χιλής; Όποιος δε βγάζει διθυράμβους για τη νίκη Μπόριτς στις εκλογές, καταδικάζει την εκλογική νίκη και τον λαό που ψήφισε; Όσοι δεν πανηγύριζαν με την “εξέγερση” του Ελληνικού λαού και τη νίκη του Σύριζα ήταν εναντίον του λαού; Σιδερένια λογική! Και εις ανώτερα. Έτσι όπως το πας, δε θα είναι έκπληξη να αρχίσεις να ζητάς και τα ρέστα γιατί δεν οργανωθήκαν ακόμη εκδηλώσεις διεθνιστικής αλληλεγγύης στην εξέγερση! Καλή χρονιά.
Για να γίνει η συζήτηση λίγο πιο γόνιμη φίλοι του ΚΚΕ ας απαντηθούν τα ερωτήματα
1) Ποιο είναι το καθοριστικό ζήτημα από το οποίο θα κριθεί μια εξέγερση;
2) Μπορεί οι Κομμουνιστές να μην συμμετέχουν σε μια εξέγερση η οποία στρέφεται ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική ή σε βασικές πλευρές της;
3) Μπορεί οι κομμουνιστές να μην συμμετέχουν σε μια εξέγερση αν αυτή έχει αντιφατικά χαρακτηριστικά;
4)Υπάρχει εξέγερση η οποία δεν έχει αντιφατικά χαρακτηριστικά;
ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗ και ΟΧΙ για κάποιους αγώνες έστω και σκληρούς
Το ΚΚΕ έχει ένα θέμα.Απο την μεταπολιτευση μεχρι το 89 ήταν αυτο που ξυλινα θα λέγαμε ρεφορμιστικο του κερατα.Απο την προβοκατορολογια του 74-80 εναντια στις εκρηξεις νεολαιστικες κυριως( αλλα και εργατικες) ,πηγε μετα στο μορατοριουμ με το Πασοκ ,επαιξε το ” λοιπες δημοκρατικες δυναμεις” κλπ.Μετα ήρθε το κοινο πορισμα με την Εαρ κ η ξεφτιλα της στηριξης των δυο αστικων κυβερνησεων.Στην ανασυγκροτηση του το Κκε οταν περασε ο εφιάλτης έκρινε φαίνεται οτι έπρεπε να στραβωσει το κλαδι απο την άλλη πλευρα.Πεταξε λοιπον το μωρο μαζι με τα απονερα κ εχει παει σε μια πιο σεχταριστικη αριστεριστικη γραμμη που έχει ως θετικο βεβαια την απορριψη συμνμετοχης του κομματος σε αστικες κυβερνησεις κ παρομοια νταραβερια.Το αρνητικό ειναι προφανές: Χαρακτηριστικοτερο παραδειγμα οτι ενω το κκε μιλουσε σωστα κατα της ΕΕ( ευρωμονοδρομος κλπ) όταν δικαιωθηκε η πολιτικη του το 2010 με τα μνημόνια την εγκατελειψε κ αρχισε μια αφηρημενη αντικαπιταλιστικη ρητορική.Γνωμη μου ειναι οτι η κομματικη γραφειοκρατεια φοβηθηκε μην χάσει την βολεψη της συγκρουόμενη με το καθεστως που επιβληθηκε στην χώρα .Έτσι προτιμησε απο μακρυά να μεινει με καθαρό το κουτελο βλέποντας το δραμα του λαου μας που τελειωμό δεν έχει.Είμαι σιγουρος οτι μετα 40 χρονια αν υπαρχει κκε θα κανει αυτοκριτικη λεγοντας οτι την περιοδο που πρωτοψηφιστικαν τα μνημόνια επρεπε το κομμα να βγει μπροστα κ οχι να κανει βόλτες στο κέντρο αυτοθαυμαζόμενο…..
1. Μίλα πιο συγκεκριμένα, τι εννοείς “καθοριστικό ζήτημα”; Εννοείς τον χαρακτήρα μιας εξέγερσης; Αν ναι, η απάντηση είναι απλή και γνωστή: Τι είδους, ποιάν αντίθεση εκφράζει;
2. Εξαρτάται από τι απάντηση δίνουμε στο 1. Ο εχθρός του εχθρού μου δεν είναι υποχρεωτικά φίλος μου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αντίθεση των “μακεδονομάχων” στην συμφωνία των Πρεσπών.
3. Πάλι η απάντηση κι εδώ παραπέμπει στο 1. Δε συμμετέχουμε σε κάθε “εξέγερση” επειδή απλά έχει “αντιφατικά χαρακτηριστικά”!
4. Προφανώς και όχι, αλλά αυτό δε λέει κάτι για τον χαρακτήρα της εξέγερσης.
Θεόδωρε, δεν “πήγε μετά στο μορατόριουμ με το Πασόκ”! Οπως (θά έπρεπε να) ξέρεις η θέση για την συμμαχία των “δημοκρατικών” (τότε το βάζαμε εκτός εισαγωγικών) αντιϊμπεριαλιστικών δυνάμεων ήταν προγραμματική, ειδικά για την φάση της “Νέας Δημοκρατίας”, του πρώτου σταδίου του Ενιαίου Επαναστατικού Προτσές. Εσωκομματικά κανείς δεν διανοήθηκε, τουλάχιστον δημοσίως, επί 16 χρόνια (1973-1989) να αμφισβητήσει αυτό το Πρόγραμμα. Τα ..σώψυχα η οι ίντριγκες του καθενός ελάχιστα ενδιαφέρουν την Ιστορία. Ο νοών νοείτω, και δεν υπονοώ κάτι για σένα με αυτό, μια και προσωπικά δε σε γνωρίζω. Κατά τα λοιπά, μάλλον ξεχνάς, ότι οι “νεολαιϊστικες εκρήξεις” της δεκαετίας του ’70 καθόλου αντι-ΠΑΣΟΚ δεν ήταν. Μάλιστα πρωτοστατούσαν σε αυτές πολλές φορές και πασοκικές/φιλοπασοκικές δυνάμεις. Ειδικά στα σωματεία, και ιδιαίτερα στα “εργοστασιακά”, που καθοδηγούσαν απευθείας ο ΔΟΛ και η “Ελευθεροτυπία” ήταν εντυπωσιακό το εύρος του αντι-ΕΣΑΚ μετώπου. Και να μην σχολιάσω εκτενώς την εκτίμηση των αντιδραστικών κύκλων (Ανδριανόπουλος, Κασιμάτης κλπ.) για την χρησιμότητα ειδικά του λεγομένου “κινήματος των καταλήψεων” του ’78. Τα ζήσαμε στο πετσί μας.
Τα άλλα για το “βρώμικο ’89” τάχουμε πει, μην τα επαναλαμβάνουμε εκτενώς: Συνοπτικά και σε αδρές γραμμές, είσασταν (υποθέτω για σένα, σίγουρα για τους άλλους αριστεροχωρικούς) κατά της απόρριψης του “αντιδεξιού μετώπου”, με λίγα λόγια στην ουσία κατά της κατάργησης του “μορατόριουμ με το ΠΑΣΟΚ”, πίσω από τις «επαναστατικές» επικλήσεις. Είμασταν οι μισοί υποστηρικτές της κυβέρνησης Τζανετάκη υπέρ της λήξης των “λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων”, και αρκετοί ανάμεσά μας την είδαμε σαν …”ενδιάμεσο στάδιο” (“μεταβατικό” -χα, χα!) για τον σκοπό αυτό. Εδώ, προσωπικά, συζητάω και δέχομαι και κριτική. Οι άλλοι μισοί βέβαια (μετέπειτα συνασπισμίτες κλπ.) υποστήριξαν Τζανετάκη με την ελπίδα να γίνουν Πασόκ-στη-θέση-του-Πασόκ, πράγμα, που τελικά πέτυχαν μετά ~20 χρόνια. Αλλά, όχι, πως δεν τους βοηθήσατε κι εσείς, οι γνήσιοι “αντιδεξιοί”, με αποκορύφωμα την αβάντα στο εκβιαστικό δημιοψήφισμα των δύο “ΝΑΙ” του 2015…. Γι αυτό άλλωστε σήμερα συμπαρατάσσεστε και με, επιφανείς τότε, “τζανετακιστές”, από την δεύτερη κατηγορία, που περιέγραψα πιο πάνω.
Και με το συμπάθειο!
K τρεις λαλούν θεωρεις ότι μου απάντησες σε κάτι? Είπα εγώ να πανηγυρισεις ή να κάνεις συγκεντρώσεις?
Να έχεις μια θέση είπα, έχεις 2.Ως ΚΚΕ, έχει 2 θέσεις για την Χιλή, μια για την εξέγερση (αφορισμος) και μια για το ΚΚΧ ( αδερφό κόμμα που του κάνουμε λίγη κριτικη)
Όταν λοιπόν πάψετε να είστε πολιτικοί απατεώνες θα μιλήσουμε για την Χιλη.Γιατι η δεύτερη άποψη σας, αυτή για το ΚΚΧ, είναι πιο ορθή αλλά δεν ειναι μια ζωντανή άποψη αλλά στην βάση του καρτέλ του νεκρού μπρεζνιεφικου ΔΚΚ. Αλλα τουλάχιστον δεν αφορίζει, η άλλη άποψη του ΚΚΕ, για την εξέγερση, είναι εντελώς συστημική, το να μην ανατραπεί το πινοτσετικο καθεστως.
Κωστας
Αφήστε μας ρε ΚΚΕέδες που “το ΚΚΧ δεν έχει τον ίδιο βαθμό πείρας ώστε να βγάλει συμπεράσματα από τα λάθη του όπως ΚΚ άλλων χωρών” και ΄΄αλλες τέτοιες ρεφορμιστικές ασυναρτησίες που λέτε για να τη βγείτε στο ΝΑΡ, που γινόσαστε σφουγκοκολάριοι όλων των ΚΚ που συμμετέχουν σε κυβερνήσεις παγκόσμια. Έχετε πάρει επάξια τον τίτλο του πυροσβέστη του κινήματος τόσα χρόνια τώρα στην Ελλάδα, σταθεροποιητές του συστήματος… Άιντε ξαναβρεθείτε σε συμπόσια με το ΚΚ Κίνας, ξέρετε εσείς.
Στην Χιλή η εξέγερση ποια αντίθεση έκφραζε? Εκτός από αυτό όμως κρίσιμα θέματα της εξέγερσης αποτελούν τα ζητήματα της ανόδου της οργάνωσης και της αυτενεργειας των μαζων.
Τα αντιφατικά χαρακτηριστικα των εξεγέρσεων εκδηλώνονται σε κάθε στιγμή της αλλά ακριβώς αυτό απαιτεί την παρέμβαση των επαναστατών με πρόγραμμα το οποίο ανεβάζει την δραστηριότητα των μαζων που συμμετεχουν και καταπολεμά τις κοινοβουλευτικες αυταπάτες. Τα ‘αδυνατα’ χαρακτηριστικά των εξεγέρσεων υπαγορεύουν την δράση μέσα σε αυτη και ΌΧΙ την καταγγελία της.
Υπαρχει πολύ ιστορικό υλικο ειδικά στην Ελλάδα για μελέτη. Το 1965 στα Ιουλιανα η ΕΔΑ παρεμβηκε αλλά με γραμμή κοινοβουλευτικης λογικής, σήμερα το ΚΚΕ φαίνεται να καταγγέλλει τις εξεγέρσεις γιατί δεν είναι ωριμες και καθαρές. Όμως και στις δύο περιπτώσεις διευκολύνενεται ο αντίπαλος ώστε να τις καναλιζάρει στον κοινοβουλευτικης κρετινισμο.
Να ρωτήσω κάτι σύντροφοι συνέχεια της εξέγερσης και συνέχεια του κράτους πάνε μαζί ή όχι;
Το κρίσιμο είναι να κάνουμε αυτή τη συζήτηση μέσα στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, γιατί δεν είναι μόνο το ΚΚΧ. Όλα σχεδόν τα λατινοαμερικάνικα ΚΚ έχουν την αντίληψη των σταδίων, όπως και πολλά ευρωπαϊκά. Και εννοώ ΚΚ με γραμμή σύγκρουσης, όχι τα ευρωκομμουνιστικά, για τα οποία βέβαια δεν υπάρχει γυρισμός πια.
Και το λάθος, κατά την ταπεινή μου γνώμη και χωρίς να είμαι ο Λένιν, δεν είναι ότι συμμετείχε το ΚΚΧ στην εξέγερση, αν μπορούμε να την πούμε εξέγερση, είναι ότι συμμετείχε από θέση κυβερνητισμού σε αυτήν. Πάντα με το αιώνιο επιχείρημα των αναθεωρητών, ότι αυτό θα ανοίξει το δρόμο σε μεγάλες αλλαγές, ενώ πλέον ξέρουμε και με πικρό τρόπο μάθαμε ότι έτσι δεν έρχονται πιο κοντά οι μεγάλες αλλαγές αλλά πάνε πιο μακριά.
Από τα λίγα που ξέρω αυτή η συζήτηση γίνεται εντός των γραμμών της ΔΣΕΚΚ με ανοιχτό και συντροφικό τρόπο.
Με το ΝΑΡ, ως οπορτουνιστικό φορέα, δεν μπορεί να γίνει συντροφική συζήτηση παρά μόνο πολεμική, όπως και γίνεται εκατέρωθεν. Και από τα σχόλια είναι σαφές ότι επικρατούν το μίσος και οι αφορισμοί. Αυτό είναι καλό! Γιατί το μίσος από και προς τον οπορτουνισμό είναι πάντα χρήσιμο και με την δική του ιδιαίτερη αξία.
Μα τώρα Φάνη δες τι λες!!
ΜΕ το ΚΚΧ που είναι σε μια αστική κυβέρνηση γίνεται διάλογος με ανοιχτό και συντροφικό τρόπο..
Με το ΝΑΡ που δεν ήταν ποτέ σε καμία αστική κυβέρνηση (θυμάσαι Φάνη το 89;) δεν μπορεί να γίνει συντροφική συζήτηση παρά μόνο πολεμική!!!
Καμία στάση αρχών από μέρους σας!
Tο ΚΚΕ δεν δέχεται οτι υπάρχει κομμουνιστικη συλλογικοτητα στην Ελλαδα περαν του εαυτού του( εξαιρεση η θεος σχωρεστην κομμουνιστικη ανανεωση).Οποια οργανωση δηλωνει κομμουνιστικη θεωρειται απο το ΚΚΕ οπορτουνιστικη ή υποπτη.Αντιθετα με αλλες δυναμεις( οχ δηκκι) ειχε συνεργασια.Επισης η Κνε που ματσουκωνει εαακ κλπ ειχε συνυπαρξη με οννεδ νεολαια πασοκ κλπ στα πλαισια πχ του ΕΣΥΝ.Αυτο το θεωρω δογματικο κ αδικο Αντιστοιχα ενω το κκε εχει πολυ αξιοπρεπεις φιλολαικες αντιμπεριαλιστικες θεσεις δεν μιλαει με κομματα βασει θεσεων αλλα δογματικά βασει ονόματος.Ετσι εχει πχ σχεσεις με το μνημονιακο,διεφθαρμενο
και φιλοαποικιακο ακελ.Μιλαγε στο Ιρακ με τους ταγματασφαλιτες των αμερικανων το κκ ιρακ.Στις δε ΗΠΑ μιλαγε με το ΚΚ Αμερικης που ψηφιζε χιλαρι χωρις αυταπάτες.Ο καταλογος δεν εχει τελος.Δεν το λεω για να προκαλεσω αντικκε κουβεντα.Πραγματικα το κκε αδικει τον εαυτο του…
Η Αντίδραση δεν έχει άλλο τρόπο να πολεμήσει το ΚΚΕ στην Ελλάδα παρά με “κομμουνιστικές συλλογικότητες”. Τύπου ΚΟΕ.
προφανώς την ασφάλεια, τα ΜΑΤ και τους εισαγγελείς τα έχει για τους φίλους της καρέτα καρέτα. Για το ΚΚΕ αρκεί η ΚΟΕ…
Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά
Και όμως Φάνη το ΚΚ Βραζιλίας και ένα ακόμη που μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή έκαναν σοβαρή κριτική στο ΚΚ Χιλής κάτι που σκοπίμως (;) ξεχνάνε να αναφέρουν οι συναγωνιστές του ΝΑΡ. Την αντίληψη των σταδίων την ακολουθούν με διαφορετική συνταγή όλοι οι αριστεροί στην Ελλάδα, εξαιρουμένου του ΚΚΕ και των ΜΛ αλλά για αυτό ούτε λόγος προφανώς.
Είναι εντωμεταξύ απορίας άξιο που τα βρίσκει τέτοια αντανακλαστικά το ΝΑΡ και απαντάει καρφί στις κριτικές του ΚΚΕ ενώ για άλλα ζητήματα αργεί εκνευριστικά να βγάλει ανακοινώσεις (π.χ. το μίνι αμερικανοκίνητο πραξικόπημα στην Κούβα).
Μια καλή πρώτη ενημέρωση, σε “ανύποπτο” χρόνο, για το πολιτικό πλαίσιο των γεγονότων, που εξελίσσονται σήμερα.
Kαζακστάν: Η πάλη των κομμουνιστών σε δύσκολες και σύνθετες πολιτικές συνθήκες.
Για τις εξελίξεις στη χώρα και την κεντρική Ασία συνομιλήσαμε με τον Αϊνούρ Κουρμάνοφ, συμπρόεδρο του Σοσιαλιστικού Κινήματος.
Χοντρά παιχνίδια και ιμπεριαλιστικά σκυλοφαγώματα στις πλάτες των προδομένων και εξαπατημένων Λαών, που δεν εννοούν να ξεχάσουν αυτά, που μάθανε στον, πολλαπλά και από πολλούς, συκοφαντημένο Σοσιαλισμό.
Οι απατεώνες καπιταλιστικοί σκαντζόχοιροι, που υπέκλεψαν τη λαϊκή εξουσία το 1991 αναγκάζονται να δείξουν το πραγματικό αποκρουστικό πρόσωπό τους.
στο Καζακστάν γίνεται καθαρή εργατική εξέγερση, και εδώ ασχολούμαστε με το Τσίπρα της Χιλής
Επειδή κι εγώ κάτι ψυλιάστηκα, όταν διάβασα ότι έγινε επέμβαση ξένων στρατιωτικών δυνάμεων για “την αποκατάσταση της τάξης”:
“…οι στρατιώτες αρνήθηκαν να διαλύσουν τους διαδηλωτές,…”
Βραδυνή, Παρασκευή 07/01/2022 – 23:02, ανταπόκριση
Στην Ζαναοζέν, που νωρίτερα οι εργαζόμενοι έδιωξαν τον Έπαρχο, η αστυνομία και στρατός, παραμένουν κλεισμένοι στα κτίρια τους αρνούμενοι να χτυπήσουν τους διαδηλωτές.