Επικράτηση των μηχανισμών του γραφειοκρατικού κυβερνητικού συνδικαλισμού και εναλλαγές ρόλων για το “ποιος θα γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη’’
Του Νίκου Αδαμόπουλου
Ολοκληρωθήκαν την πέμπτη οι εργασίες του 43ου συνέδριού της ΠΟΕ- ΟΤΑ με την εκλογή του νέου 35μελους Γενικού Συμβουλίου και την εκλογή 101 αντιπροσώπων για το επόμενο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ.
Ένα συνέδριο παρωδία που στην ουσία δεν έγινε καμία συζήτηση πέρα ελάχιστων ωρών στην τετραήμερη διάρκεια του. Οι παρατάξεις του κυβερνητικού – εργοδοτικού – γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, μετέτρεψαν από την πρώτη μέρα το συνέδριο σε μια καλοστημένη παράσταση, με πρωταγωνιστές τους μηχανισμούς και τους εκατοντάδες εκλεγμένους αντιπροσώπους από τους χιλιάδες εργαζόμενους στους ΟΤΑ και τα 212 και πλέον σωματεία σε ασήμαντους κομπάρσους.
Το καθοριστικό διακύβευμα του συνέδριου ήταν να διατήρηση πάση θυσία η παράταξη του Μπαλασόπουλου την πλειοψηφία σε συνεργασία με την ΔΑΚΕ. Σε αυτό δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν κάθε μορφής πραξικοπηματικής-αντιδημοκρατικής διαδικασίας, αυθαιρεσίες, εκβιασμούς, αποκλεισμούς, παράνομες νομιμοποιήσεις συνέδρων και στημένες εντάσεις.
Χαρακτηριστικό είναι πως ενώ αντικαταστατικά και παράτυπα είχαν νομιμοποίηση πριν το συνέδριο πλήθος αντιπροσώπων από σωματεία που ήθελαν, ταυτόχρονα είχαν εξαρχής αποκλείσει άλλα.
Την πρώτη μέρα επιτεύχθηκε με μάχη που δόθηκε από κοινού από τις παρατάξεις της συνδικαλιστικής αριστεράς (Συσπειρώσεις – ΔΑΣ και το ΜΕΤΑ ) να νομιμοποιηθούν από την πλειοψηφία του συνέδριου. Υπάρχει και νόμιμο υπογεγραμμένο πρακτικό από την πλειοψηφία του προεδρείου. Την επομένη όμως μέρα η Συνδικαλιστική Ανατροπή – Μπαλασόπουλος (πρώην ΠΑΣΚΕ) με την ΔΑΚΕ διαλύσαν το συνέδριο και πραξικοπηματικά καθαίρεσαν το προεδρείο διορίσαν άλλο, αλλάξαν τις αποφάσεις και την σύνθεση των αντιπροσώπων και το τελικό εκλογικό σώμα.
Τεράστια ευθύνη πάρα την αρχική τους θετική στάση έχουν και οι παρατάξεις του ΜΕΤΑ και της ΔΑΣ-ΟΤΑ (ΠΑΜΕ) που στην συνέχεια αποδέχτηκαν και νομιμοποίησαν την πραξικοπηματική αυτή διαδικασία και μπήκαν σε συζήτηση συναλλαγών και ανταλλαγμάτων έξω από το σώμα του συνέδριου για να διασφαλίσουν τους ψήφους τους και μόνο.
Το 43ο συνέδριο το χειρότερο στην ιστορία της ΠΟΕ- ΟΤΑ έκλεισε μόνο με την εκλογική διαδικασία για τα νέα όργανα της ομοσπονδίας, χωρίς καμία απόφαση ουσίας για το πρόγραμμα δράσης και τα τεράστια άμεσα ζητήματα που είναι μπροστά μας και απασχολούν τους χιλιάδες εργαζόμενους.
Τα αποτελέσματα
Τα εκλογικά αποτελέσματα ανέδειξαν πρώτη δύναμη την Συνδικαλιστική Ανατροπή – Μπαλασόπουλος αλλά με σημαντικές απώλειες σε ψήφους 219 από 252 ( 240 +12 διότι κατέβηκε μαζί με έναν ανεξάρτητο στα λόγια ΠΑΣΚΕ στην ουσία, που είχε 12 ψήφους την προηγουμένη φορα) και ποσοστό 40% από 55%.
Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ ΔΑΣ-ΟΤΑ επανέρχονται κανονικά χωρίς όρους, στα όργανα της ΠΟΕ- ΟΤΑ έπειτα από την αποχώρηση τους στο προηγούμενο συνέδριο, διατηρώντας το ποσοστό τους 21,7% και την δεύτερη θέση που είχαν, με λιγότερους όμως ψήφους 117 από 133 του συνεδρίου στα Χανιά.
Το ΜΕΤΑ εμφανίζει άνοδο σε ψήφους 106 από 78 και ποσοστά 19.7% από 17% με απίστευτες μετάγραφες από την ΠΑΣΚΕ όπως ο πρώην πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ και μέλος της Ε.Ε. και τώρα με την ΠΑΣΚ δημοσίου Οδυσσέας Ντριβαλάς καθώς και πλήθος άλλων στελεχών της ΠΑΣΚΕ και της ΔΗΜΑΡ.
Η ΔΑΚΕ χάνει σταθερά σε ψήφους παίρνει 72 από 94 και ποσοστά 13% από 20% , παρόλο που λαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος των ψήφων των αντιπροσώπων από το μεγάλο σωματείο της καθαριοτητας στην Αθήνα. Ήταν στην ΠΟΠ-ΟΤΑ την δεξιά διασπαστική ομοσπονδία που αντικαταστατικά νομιμοποίησαν την τελευταία στιγμή για την διάσωση της ΔΑΚΕ από πανωλεθρία και την διασφάλιση της συμμαχίας με Μπαλασόπουλο το επόμενο διάστημα.
Οι Αγωνιστικές Κινήσεις – Συσπειρώσεις διατηρούν το ποσοστό τους στο επίπεδο 4.3% που είχαν πριν την αποχώρηση του ΠΑΜΕ το 2012 με υποχώρηση όμως σε ψήφους παίρνοντας 23 από 29 και 33 στα προηγούμενα συνέδρια και εκλέγοντας ξανά ένα μέλος στο Γενικό Συμβούλιο της ομοσπονδίας.
Τέλος με μικρές διαφοροποιήσεις εκλέχτηκαν και οι 101 αντιπρόσωποι για την ΑΔΕΔΥ.
Συμπεράσματα
Παρόλο που φαινομενικά οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ καταγράφουν σταθερή άνοδο, αυτή οφείλεται κατά κύριο λόγο στην επιστράτευση και συγχώνευση με τις χειρότερες δυνάμεις προερχόμενες από την ΠΑΣΚΕ.
Παράλληλα, η ΣΥΝ.ΑΝ ( Μπαλασόπουλος) εμφανίζει αισθητή μείωση, αλλά διατηρεί την πρωτοκαθεδρία στην συνδικαλιστική συνδιαλλαγή με την κυβέρνηση, ανοίγει την πόρτα και στρώνει το έδαφος σε ακροδεξιές συνδικαλιστικές δυνάμεις προερχόμενες από τη ΔΑΚΕ, για λόγους κυρίως προσωπικής ανέλιξης και διατήρησης της πλειοψηφίας πάση θυσία και με τις δυνάμεις αυτές. Στο σκηνικό αυτό και με την ανοχή των συνδικαλιστικών παρατάξεων της αριστεράς δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει οποιαδήποτε μέθοδο αποκλεισμών, πραξικοπημάτων και άλλων μέσων.
Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι ο κυβερνητικός-εργοδοτικός-γραφειοκρατικός συνδικαλισμός στα πλαίσια της δομής των μεγάλων ομοσπονδιών, με διάφορες μεταλλαγές και παραλλαγές, παραμένει ισχυρός και αναντίστοιχος των πραγματικών αναγκών των εργαζομένων, οι οποίες πνίγονται μέσα στις διαδικασίες του δομημένου ως τώρα συνδικαλιστικού κινήματος στο δημόσιο.
Η ανάγκη για την ταξική ανασυγκρότηση και την επανεκκίνηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος , πετώντας την παλιά σκουριά, είναι επιτακτική σήμερα όσο ποτέ άλλοτε και πρέπει να ξεκινήσει από την βάση των εργαζομένων και στα πρωτοβάθμια σωματεία άμεσα. Ειδάλλως οι παραστάσεις θα ανεβοκατεβαίνουν, οι ρόλοι θα εναλλάσσονται και οι εργαζόμενοι θα παραμένουν εγκλωβισμένοι, αναθέτοντας το μέλλον και τη ζωή τους στους εκάστοτε εκπροσώπους της αστικής πολιτικής στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν στις 3/05/2015
