Η Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης για ένα Σύγχρονο Κομμουνιστικό Πρόγραμμα και Κόμμα πραγματοποίησε το Σάββατο 29.1.2022 διαδικτυακή εκδήλωση με θέμα:
«30 χρόνια από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ: Να οραματιστούμε τον κόσμο αλλιώς για να τον χτίσουμε διαφορετικά».
Οι ομιλητές ήταν:
· Περικλής Παυλίδης, πανεπιστημιακός
· Παναγιώτης Μαυροειδής, περιοδικό Τετράδια Μαρξισμού
· Γιάννης Λαθήρας, μέλος της Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης για ένα σύγχρονο Κομμουνιστικό Πρόγραμμα και Κόμμα.
Τη συζήτηση συντόνισε η Άννα Μαμάτσιου.
Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί ολόκληρη την εκδήλωση.
Το μεταβλητο κεφαλαιο δηλαδη η εργατική δυναμη στον καπιταλισμο για τον εργαζομενο εχει αξια που οταν μπαινει στην αγορα για τον καπιταλιστη αποκτα μια τιμη, ειναι ανταλλαξιμο, ανταλλασσεται με μισθο, οπως ενα αψυχο προϊόν, ανταλλασεται για χρημα και αυτος είναι ενας τροπος ορισμου της αλλοτρίωσης. Ο καπιταλιστης τοτε παραγει προϊόντα που θα πωλησει για κερδος. Αυτα κατα μια εννοια δεν ισχυαν στον υπαρκτο. Οι μισθοι οριζονταν απο το κομμα, και οχι βασει προσφορας και ζητησης ενω και η παραγωγη γινονταν οργανωμενα με σκοπο την ικανοποίηση των αναγκων των λαικων ταξεων,αν θεωρεις οτι ηταν ολοι αυτοι καπιταλιστες ενταξει,δεκτο. Αν ομως πιστευεις οτι υπηρχαν γραφειοκράτες και κομμουνιστες θα πρεπει να δεις που εγιναν τα λαθη που σιγουρα δεν ηταν ενα αλλα πολλα αλλα αναπόφευκτα και αλλα οχι.
Όχι,δε θεωρώ,ότι ήταν καπιταλιστές,αλλά έγιναν κ αυτό δεν το λέω εγώ,αλλά η ίδια η ιστορική εξέλιξη.Στον “υπαρκτό” ναι μεν οι μισθοί ορίζονταν με σκοπό -θεωρητικα- την ικανοποίηση των αναγκών κ όχι στη βάση προσφοράς κ ζήτησης.Όμως παρέμεινε το κυριότερο,η αποξένωση του εργάτη από το έργο του.Έτσι άνοιξε ο δρόμος για τη δυνατότητα κατάχρησης.Κανένα κόμμα δεν έχει δικαίωμα στην ιδιοποίηση της παραγωγής,για να τη διαχειριστή κατά πως νομίζει αυτό,γιατί απλά δεν του ανήκει.Με το σύστημα αυτό η εργατιά κ ο λαός αποχτούν κηδεμόνες,που διαχειρίζονται τον κόπο της δουλειάς τους.Γι: αυτό λέμε “η απελευθέρωση της εργατικής τάξης θα γίνη από την ίδια” κ “οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από προστάτες”.Αλλά ύστερα τα ξεχνούμε.