Πέρασαν 3 χρόνια από το δημοψήφισμα στις 5/7/2015 με το συντριπτικό 61,2% στο ΟΧΙ για τα μέτρα που απαιτούσε η Ε.Ε., το Δ.Ν.Τ. και η Ε.Κ.Τ., αποτέλεσμα που δεν εμπόδισε, όμως, τα 3 επόμενα χρόνια να είναι χρόνια μνημονιακής βαρβαρότητας και υποθήκευσης του μέλλοντος μας. Ένα δημοψήφισμα που αποκάλυψε πολλά και που συνεχίζει να είναι σημείο αναφοράς σε πολιτικές αντιπαραθέσεις. Ένα δημοψήφισμα που το αποτέλεσμά του όχι μόνο δεν έγινε σεβαστό από την κυβέρνηση, αλλά και την προκήρυξη του πρόσφατα αποποιήθηκε ο Τσίπρας, όταν ρωτήθηκε από τη γερμανική εφημερίδα Die Welt για το αν ήταν λάθος που έγινε, με την απάντησή του «Εκ των υστέρων και με τη γνώση που έχουμε τώρα μπορούμε φυσικά να αξιολογήσουμε διαφορετικά τα πράγματα».
Για το χαρακτήρα και τη σημασία του δημοψηφίσματος το ΝΑΡ εκτίμησε: «Σταθμό αποτέλεσε το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015, το οποίο προκήρυξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, όχι για να αντισταθεί στο Μνημόνιο της ΕΕ, αλλά για να εκτονώσει, να διαχειριστεί και τελικά υποτάξει τη λαϊκή δυναμική. Παρ’ όλα αυτά, αντικειμενικά το δημοψήφισμα συμπύκνωσε την ταξική αντιπαράθεση, πολώνοντας από τη μια μεριά όλες τις δυνάμεις του αστικού στρατοπέδου στο «Ναι» (όλα τα αστικά κόμματα, τα ΜΜΕ, τις εργοδοτικές οργανώσεις, τα επιμελητήρια, τους εργοδότες, τη ΓΣΕΕ και τον αστικοποιημένο συνδικαλισμό), μαζί με τους εκπροσώπους της ΕΕ, των ΗΠΑ κ.λπ. και από την άλλη την εργατική τάξη και τα σύμμαχα στρώματα στο «Όχι». Η επικράτηση του «Όχι» με το εντυπωσιακό 61,2%, παρά τις κλειστές τράπεζες, τις απειλές, την τρομοκρατία για έξοδο από ευρώ και ΕΕ, έδειξε τις δυνατότητες του λαού να ξεπερνά διλήμματα και να επιλέγει ρήξεις. Κατέρριψε την προπαγάνδα (και του ΣΥΡΙΖΑ) πως «ο λαός δεν θέλει, γι’ αυτό δεν μπορούμε». Από την άλλη ανέδειξε τη μεγάλη αλήθεια πως η ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής απαιτεί οργανωμένο και συνειδητοποιημένο λαό, πως δεν γίνεται κυρίως με τα ψηφοδέλτια, αλλά απαιτείται κίνημα ανατροπής.» (Θέσεις της Π.Ε. για το 4οσυνέδριο/Δεκέμβρης 2017). Σωστή ή λάθος ήταν αυτή η εκτίμηση; Ας πάρουμε τα γεγονότα με τη σειρά.
Ποια ήταν η γραμμή του ΝΑΡ στο δημοψήφισμα, πριν και μετά από αυτό; Ποιες άλλες προτάσεις κατατέθηκαν και δοκιμάστηκαν και ποια ήταν τα αποτελέσματα;
Το δημοψήφισμα του 2015 προκηρύχτηκε από τον Τσίπρα τα ξημερώματα του Σαββάτου 27/6 για την επόμενη Κυριακή 5/7, δηλαδή για μετά από 8 μέρες, με το ερώτημα να αφορά την αποδοχή των προτάσεων των δανειστών. Τρεις μέρες μετά ο ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε ότι θα στηρίξει το ΟΧΙ. Το ΚΚΕ αποφάσισε να ψηφίζει άκυρο (έριχνε στην κάλπη το δικό του ψηφοδέλτιο). Το Μ-Λ ΚΚΕ και το ΚΚΕ (μ-λ) επέλεξαν την αποχή.
Η Π.Ε. του ΝΑΡ με έκτακτη συνεδρίαση στις 28/6 κατέληξε με ομόφωνη απόφαση να δώσει τη μάχη για την επικράτηση του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα και εκτίμησε: «Ένα αποφασιστικό ΟΧΙ στο δημοψήφισμα με ισχυρή την παρουσία του εργατικού – λαϊκού – νεολαιίστικου ανατρεπτικού ΟΧΙ θα δημιουργήσει δυνατότητες για ένα πολιτικό ενωτικό λαϊκό κίνημα ρήξης και ανατροπής της αντεργατικής-αντιλαϊκής επίθεσης, που θα δίνει νικηφόρα τις μάχες ζωής και αξιοπρέπειας και θα θέσει πρακτικά το ζήτημα της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της βάρβαρης καπιταλιστικής επίθεσης… Αντικειμενικά ένα μαζικό, αποφασιστικό «όχι» δεν οριοθετείται σε όχι μόνο στις προτάσεις των δανειστών, όπως θέλει να το περιορίσει η κυβέρνηση, αλλά θέτει σε αμφισβήτηση το «μονόδρομο» Ε.Ε. και ευρώ και της πολιτικής και οικονομικής κυριαρχίας του κεφαλαίου. Από αυτή τη σκοπιά και με αυτή την προοπτική αξιοποιούμε τη διαδικασία του δημοψηφίσματος, στρατευόμαστε στη μάχη του ΟΧΙ για να χρωματιστεί το αποτέλεσμα με το ανατρεπτικό εργατικό, αντιΕΕ, ανυπότακτο αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό και να εκφράσει τα ταξικά συμφέροντα και τις διαθέσεις της εργατικής τάξης, της νεολαίας και των φτωχών καταπιεσμένων που οργίζονται με την φτωχοποίηση, την αντεργατική λαίλαπα και την επίθεση Ε.Ε., ΔΝΤ, και αναζητούν άλλο δρόμο κόντρα στα συμφέροντα του κεφαλαίου.»
Επιδιώξαμε να ανιχνεύσουμε τους λόγους της προκήρυξής του, διατυπώνοντας τις εξής σκέψεις: «Στο ερώτημα γιατί η κυβέρνηση προχώρησε στην κίνηση του δημοψηφίσματος απαιτείται μια εκτίμηση με πιο διεξοδική συζήτηση, αλλά μια πρώτη απάντηση είναι ότι οφείλεται σε πολλαπλούς λόγους : α) ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσε να χειριστεί πολιτικά και να περάσει στον λαό και στον δικό του κόσμο την όποια συμφωνία, γιατί παρότι τα δύο σχέδια συμφωνίας έφτασαν πολύ κοντά, ΕΕ – ΔΝΤ – ΕΚΤ αρνήθηκαν να παραχωρήσουν έστω μια δήλωση για αναδιάρθρωση του χρέους, να δώσουν μια ανάσα ρευστότητας με κάποιο ύψος χρηματοδότησης και μια διαδικασία δόσεων που θα διευκόλυνε την κυβέρνηση να περάσει τη συμφωνία β) δεν ικανοποιούνται διεκδικήσεις σημαντικών τμημάτων της αστικής τάξης, αντίθετα υπήρχαν μέτρα που την δυσκολεύουν (π.χ. ΦΠΑ στον τουρισμό) γ) και, βεβαίως, το σπουδαιότερο, διότι επέδρασε η πίεση του λαϊκού παράγοντα ευρύτερα, αλλά και η μεγάλη αντίδραση στην βάση και στο κόμμα ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και των ΑΝΕΛ, που θα τους προκαλούσε βαθύ τραύμα. Από προηγούμενες αποφάσεις μας εκτιμούσαμε ότι η πορεία προς τη συμφωνία δεν θα είναι ευθύγραμμη, ότι θα υπάρξουν επεισόδια κλπ. …Μετά την προκήρυξη του δημοψηφίσματος η κυβέρνηση το εντάσσει στη λογική της συνέχισης των διαπραγματεύσεων για την επίτευξη ενός «αξιοπρεπούς συμβιβασμού», εντός του «κοινού ευρωπαϊκού οικοδομήματος», του οποίου η Ελλάδα αποτελεί «αναπόσπαστο κομμάτι» όπως δηλώνει. Επίσης, από την αρχή ξεκαθάρισε πως είναι έτοιμη να ακυρώσει το δημοψήφισμα ή να δώσει κατεύθυνση για ΝΑΙ εάν λάβει από την τρόικα μια θετική γι’ αυτήν πρόταση. Η κυβέρνηση αποβλέπει σε ένα ΝΑΙ στη δική της πρόταση-συμφωνία, στις 47 και βάλε μνημονιακές σελίδες αντιλαϊκής πολιτικής που κατέθεσε και προτείνει.»
Με αυτή την επιλογή πήγαμε στη μάχη του δημοψηφίσματος, χωρίς αμφισβητήσεις και στις επόμενες λίγες μέρες δόθηκε η μάχη από τις δυνάμεις του ΝΑΡ και μέσα από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ με προσπάθειες ενημέρωσης και κινητοποίησης του κόσμου, περίπτερα, εξορμήσεις, μοίρασμα υλικού, συζητήσεις.
Επιβεβαιωθήκαμε για τις προθέσεις και τον προσανατολισμό της κυβέρνησης να αξιοποιήσει το δημοψήφισμα ως διαπραγματευτικό χαρτί. Αλλά, δεν προβλέψαμε, όπως και κανένας άλλος, το ακαριαίο πραξικόπημα κατάφωρης περιφρόνησης της λαϊκής ετυμηγορίας από το ίδιο κιόλας βράδυ.
Αμέσως, μετά το αποτέλεσμα του 61,2% υπέρ του ΟΧΙ, η κυβέρνηση ενήργησε όχι μόνο σαν να περίμενε να επικρατήσει το ΝΑΙ για να διευκολυνθεί για την προαποφασισμένη σύμπλευση με τις απαιτήσεις ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ, αλλά και σαν πράγματι να επικράτησε το ΝΑΙ. Ο Τσίπρας, ως πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, προχώρησε σε συνάντηση με τους πολιτικούς αρχηγούς των κομμάτων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ, ΚΚΕ, η οποία κατέληξε σε κοινό ανακοινωθέν με τα κόμματα που στήριξαν το ΝΑΙ (δηλαδή εκτός ΚΚΕ) και στην υπογραφή ενός ακόμα μνημονίου με τους ίδιους όρους που ήθελαν οι δανειστές και με συναίνεση από το στρατόπεδο του ΝΑΙ.
Η ενέργεια αυτή αποτέλεσε βίαιη καταπάτηση της λαϊκής εντολής, προκαλώντας σοκ στα λαϊκά στρώματα, ανατροφοδότησε την απογοήτευση, την αντίληψη του δεν γίνεται τίποτα, του δεν υπάρχει άλλος δρόμος έξω από Ε.Ε., του όλοι τα ίδια είναι. Περιφρόνησε και καταπάτησε βίαια τις ελπίδες, αλλά και κατέδειξε την αυταπάτη ότι μέσα και μόνο από διαδικασίες δημοψηφισμάτων-καλπών μπορεί να υπάρξει ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής.
Οι εξελίξεις άμεσα και τα επόμενα τρία χρόνια έδωσαν αέρα στα πανιά των αστικού στρατόπεδου που διακήρυττε ότι η επιλογή του Ναι ήταν η μόνη ασφαλής επιλογή για τη χώρα, αλλά η συνέχιση και ένταση της μνημονιακής βαρβαρότητας, δεν τους δικαίωσε. Και βέβαια κατέδειξαν ότι δεν δικαιώθηκε ούτε η επιλογή της κυβέρνησης και όσων επιφανειακά και πρόσκαιρα στήριξαν το ΟΧΙ αλλά τελικά συντάχτηκαν και εφάρμοσαν τη γραμμή του Ναι. Δεν δικαιώθηκε, όπως φάνηκε στη συνέχεια, ούτε η γραμμή όσων διάλεξαν να μην εμπλακούν στη μάχη του δημοψηφίσματος ως να μην τους αφορά η πολιτική επίδρασή του στις συνειδήσεις και στο πολιτικό γίγνεσθαι. Δεν δικαιώθηκαν ούτε όσοι πίστευαν ότι η απαλλαγή από την αντιλαϊκή πολιτική ήταν μια εύκολη υπόθεση και αναπαρήγαγαν αυτή την αντίληψη.
Γιατί, όμως, η διάψευση δεν έβγαλε τον κόσμο στους δρόμους και δεν μετατράπηκε αυτόματα σε κίνημα ρήξης και ανατροπής; Θα μπορούσε και ποιες ήταν οι προϋποθέσεις;
Το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έδωσαν τη μάχη του δημοψηφίσματος, όχι χωρίς αδυναμίες, αλλά με δύναμη, αισιοδοξία, απαιτητικότητα για εμβάθυνση και για σχέδιο την επόμενη μέρα. Αλλά, παρά τις προσπάθειες από τη μεριά της αντικαπιταλιστικής αριστεράς να καταδείξει πριν και μετά το δημοψήφισμα την ανάγκη προβολής του πολλαπλού ΟΧΙ, του ΟΧΙ μέχρι τέλους, δεν μπορέσαμε να εμποδίσουμε τη δημιουργία φρούδων ελπίδων, που πρόσβλεπαν ξανά στο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε να προλάβουμε να θωρακίσουμε για την επερχόμενη απογοήτευση από τη νέα διάψευση.
Δεν κατανοήθηκε ακόμα και από αντικαπιταλιστικές δυνάμεις ότι «Ο ΣΥΡΙΖΑ εντάσσει το δημοψήφισμα στη λογική της συνέχισης των διαπραγματεύσεων για την επίτευξη ενός «αξιοπρεπούς συμβιβασμού», εντός του «κοινού ευρωπαϊκού οικοδομήματος», του οποίου η Ελλάδα αποτελεί «αναπόσπαστο κομμάτι». Υπήρχαν δυνάμεις και τάσεις που πρόσβλεπαν ακόμα και εκείνη την περίοδο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρωτοστατήσει σε μια ανατροπή και καλούσαν να πέσουν οι τόνοι της κριτικής απέναντί του, να βρεθούμε μαζί στη συγκέντρωσή του στο Σύνταγμα, υποβάθμιζαν την αξία και σημασία της προβολής του τριπλού ΟΧΙ. Κατέτρεχε ως βαρίδι η διαχειριστική ρεφορμιστική αντίληψη, γεγονός που επέδρασε καθοριστικά και στις εξελίξεις.
Και όπως εκτιμήσαμε στις θέσεις για το 4ο συνέδριο «Με βάση την ηγεμονία που είχε κατακτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ μπόρεσε από την αρχή της διακυβέρνησής του να κάνει τη «μετάβαση» από τη αντιμνημονιακή φλυαρία στην αστική διαχείριση, στην ηγεμονία στη διαδικασία του δημοψηφίσματος και στην ανατροπή του «Όχι» και την υπογραφή του 3ου Μνημονίου, χωρίς το ανάλογο κόστος. Απ’ αυτή την άποψη, πέρα από άλλες αδυναμίες και ανεπάρκειες που υπήρξαν στην αντικαπιταλιστική Αριστερά στη βδομαδιάτικη μάχη του δημοψηφίσματος, ο καθοριστικός παράγοντας που συνέβαλε στο να περάσει το κυβερνητικό και κοινοβουλευτικό πραξικόπημα μετατροπής του «Όχι» σε «Ναι», με πολύ μικρές αντιδράσεις, ήταν η βασική αυτή υστέρηση στην πολιτική εκτίμηση για το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα αλλά και σε τμήματα της μαχόμενης, ακόμα και της αντικαπιταλιστικής, Αριστεράς. Δεν υπήρξε η κατάλληλη πολιτική και οργανωτική προετοιμασία για να εκδηλωθεί η αντίσταση του λαού.»
Παρά το ότι η συλλογική εμπειρία καταδεικνύει ότι η ανατροπή δεν κρίνεται στις κάλπες, ούτε σε μια και μόνο μάχη, με αφορμή το δημοψήφισμα και για το δημοψήφισμα για μια ακόμα φορά οι ελπίδες ενός δυναμικού ακούμπησαν σε ανατροπή μέσα από τις κάλπες. Επαναλήφθηκε η διακύμανση των λαϊκών διαθέσεων και αναδείχτηκαν οι γενικότεροι και πολυσύνθετοι παράγοντες που επιδρούν στις διεργασίες διαμόρφωσης της συνείδησης, όπως έγινε και με τα όσα ακολούθησαν το κίνημα των πλατειών, που παρά τη μαζικότητα και τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις δεν έφερε ανατροπή των μνημονιακών μέτρων, η ελπίδα περιορίστηκε στην επιστροφή στις προμνημονιακές συνθήκες ζωής, ακούμπησε στην προοπτική κυβερνητικής αλλαγής και συνοδεύτηκε από αγωνιστική ύφεση εν αναμονή των εκλογών και από συρρίκνωση των κινηματικών συλλογικοτήτων.
Και τις ευθύνες για αυτές τις αδυναμίες και την κατάσταση ακόμα δεν τις έχουν αναγνωρίσει και αναλάβει οι δυνάμεις που τις είχαν, αντίθετα συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο την αναπαραγωγή αυτής της πολιτικής.
Ποια ήταν η γραμμή του ΝΑΡ μετά από το δημοψήφισμα και την καταπάτηση της λαϊκής θέλησης;
Με απόφαση της Π.Ε. στις 11/7/2015 προκρίναμε «την ανάπτυξη ενός μαζικού εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος με στόχο να μην υπογραφεί η συμφωνία, να υπάρξει ρήξη με την ΕΕ και το ΔΝΤ, να καταδικαστεί το κυβερνητικό πραξικόπημα και η κυβερνητική πολιτική της «εθνικής συναίνεσης» συνολικά. Αντιτάσσουμε την πολιτική της αγωνιστικής λαϊκής ενότητας των εργατών, της νεολαίας, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων για την ανατροπή της πολιτικής του μαύρου μετώπου και του άνοιγμα ενός άλλου δρόμου στην ελληνική κοινωνία. …Ιδιαίτερη σημασία για το επόμενο διάστημα έχει η ανάληψη πρωτοβουλιών για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, μετά και την κατακραυγή που δημιούργησε το εξευτελιστικό “ναι” της ΓΣΕΕ. Συμβάλλουμε στο συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων και κάθε αγωνιστικής δύναμης για τη συγκρότηση κέντρου αγώνα ενάντια στο νέο μνημόνιο και τα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα. Προωθούμε τη δημιουργία επιτροπών αγώνα για να νικήσει το εργατικό ΟΧΙ στους χώρους δουλειάς. Ταυτόχρονα πρέπει να προωθηθεί η συσπείρωση δυνάμεων που θέλουν να συμβάλλουν σε ένα νέο ταξικό εργατικό κίνημα…. Καλούμε τους εργαζόμενους και την νεολαία να οργανώσουν πλατιές λαϊκές πρωτοβουλίες / λαϊκές συνελεύσεις του «Όχι της ρήξης», του «Όχι μέχρι το τέλος», μέχρι τη νίκη! Στις πρωτοβουλίες αυτές του μαζικού κινήματος με πολιτικό προσανατολισμό, επιδιώκουμε να συμβάλλουν όλες οι δυνάμεις που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τοποθετούνται υπέρ του ΟΧΙ μέχρι τέλους, δηλαδή υπέρ του ΟΧΙ σε κάθε μνημόνιο, στην ΕΕ και την επίθεση του κεφαλαίου. Επιδιώκουμε πλατιά συσπείρωση κόσμου και συμμετοχή των δυνάμεων του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ που διαφωνούν έμπρακτα. … Στηρίζουμε την πρωτοβουλία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για πολιτικό συντονισμό των δυνάμεων που συσπειρώθηκαν στην μάχη του “τριπλού ΟΧΙ”, που μπορεί να αποτελέσει μια πρώτη κίνηση για τη συσπείρωση του πολιτικού κινήματος και της Αριστεράς του ΟΧΙ. Απαιτείται ανοιχτό κάλεσμα προς τις δυνάμεις που κινούνται σε γραμμή ρήξης / ανατροπής και αποδεσμεύονται από ΣΥΡΙΖΑ / ΚΚΕ με τελική επιδίωξη να υπάρξει συσπείρωση των πλατύτερων δυνάμεων σε λογική πολιτικής συνεργασίας, πάνω στην βάση του αναγκαίου προγράμματος για την περίοδο.»
Σε αυτή τη βάση το επόμενο χρονικό διάστημα πάρθηκαν πρωτοβουλίες και συγκροτήθηκαν τέτοιες πρωτοβουλίες για το ΟΧΙ μέχρι τέλους σε μια σειρά πόλεις και σε κλάδους και γειτονιές της Αττικής (π.χ. Βύρωνας, Ζωγράφου, Υγεία, Καλλιθέα, Ν. Σμύρνη, Δημόσιος τομέας) και της περιφέρειας.
Πάρθηκε πρωτοβουλία για κείμενο που συγκέντρωσε πάνω από 800 υπογραφές με έκκληση συνδικαλιστών, αγωνιστών, νέων και διανοούμενων για ένα μαζικό λαϊκό κίνημα του ΟΧΙ μέχρι τέλους.
Καλέστηκε συνέλευση στην ΑΣΟΕΕ στις 28/7 για συγκρότηση Πρωτοβουλίας για το ΟΧΙ μέχρι τέλους με πλατιά συμμετοχή από αγωνιστές και με διαφωνούντα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Στη συνέλευση αυτή υπήρξε κατάληξη για δημιουργία ενωτικών λαϊκών συνελεύσεων και επιτροπών του «Όχι μέχρι τέλους», σε γειτονιές και πόλεις, χώρους εργασίας και σπουδών και κινηματική συνέχεια με διοργάνωση συλλαλητηρίων… Δημιουργία ιστοσελίδας και μέσων κοινωνικής δικτύωσης της Πρωτοβουλίας .
Στη συνέλευση της ΑΣΟΕΕ, σε αντιπαράθεση με τη δημιουργία επιτροπών βάσης, μερικοί συμμετέχοντες δήλωσαν την πρόθεσή τους αυτή η πρωτοβουλία να εξελιχθεί σε κοινό αντιμνημονιακό ψηφοδέλτιο σε ενδεχόμενες εκλογές, με βάση μόνο την εναντίωση στο πραξικόπημα του ΣΥΡΙΖΑ για το δημοψήφισμα και άλλοι με βάση ένα περιορισμένο αντιμνημονιακό πλαίσιο. Ενώ, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που συμμετείχαν σε αυτή τη συνέλευση, ήταν και παρέμεναν το επόμενο διάστημα ταυτόχρονα στο ΣΥΡΙΖΑ, παρότι δήλωναν τη διαφωνία τους και δεν αποχώρησαν ούτε μετά την υπογραφή του νέου μνημονίου, δεν συνέβαλαν να προχωρήσει η συνέλευση παραπέρα και να γειωθεί στις περιοχές.
Στις 20/8 ανακοινώθηκε προκήρυξη εκλογών για τις 20/9/2015. Αυτό επέδρασε ως καταλύτης και ξεδίπλωσε τα σχέδια και τις επιδιώξεις όλων των ρευμάτων. Επαναλήφθηκε το σκηνικό με αναζήτηση εκλογικών συνεργασιών ως δρόμου ανατροπής συσχετισμών. Στις 21/8 μέλη του ΣΥΡΙΖΑ αποχωρούν από αυτόν, ανάμεσά τους μέλη που συμμετείχαν στη συνέλευση της ΑΣΟΕΕ αλλά και υπουργοί που είχαν παραιτηθεί στα μέσα Ιουλίου συνεχίζοντας, όμως, να δηλώνουν ότι στηρίζουν την κυβέρνηση και ανακοινώνουν ταυτόχρονα διαδικασίες για συγκρότηση πλατιών αντιμνημονιακών ψηφοδελτίων. Η αντικαπιταλιστική αριστερά δεν έμεινε ανεπηρέαστη από τη δημιουργία για τρίτη φορά σε σύντομο χρόνο νέων αυταπατών μέσω των καλπών. Επαναλαμβάνονται αναζητήσεις για εκλογικές συνεργασίες που θα οδηγήσουν σε άνοδο καταγραφής της επιρροής και η άνοδος με της σειρά της σε ανατροπές.
Το ΝΑΡ, ωστόσο, επέμενε στο «πολιτικό κάλεσμα συνεργασίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις ριζοσπαστικές δυνάμεις που έδωσαν την μάχη για το «όχι της ρήξης» και το «όχι μέχρι το τέλος» σε όλες τις δυνάμεις με αντικαπιταλιστικό, αντιιμπεριαλιστικό, αντιΕΕ και ανατρεπτικό προσανατολισμό, προς όλες τις δυνάμεις που διαφοροποιούνται από την πολιτική ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ, με το ελάχιστο αναγκαίο πολιτικό πλαίσιο» και απέρριψε την πρόταση εκλογικής συνεργασίας με τη ΛΑΕ. Εκτίμησε ότι : «Ένα εγχείρημα γρήγορης και χωρίς στοιχειώδη δοκιμασία στην ζωή πολιτικής και εκλογικής συνεργασίας δεν έχει εχέγγυα αξιοπιστίας. Σε συνθήκες μάλιστα απαξίωσης της κοινοβουλευτικής και κυβερνητικής πρακτικής του ΣΥΡΙΖΑ που θίγει γενικότερα την αριστερά αποκτούν μεγαλύτερη ένταση τα ζητήματα που αφορούν στις συνδικαλιστικές πρακτικές, στις κοινοβουλευτικές τοποθετήσεις και στις κυβερνητικές αποφάσεις στελεχών της Αριστερής Πλατφόρμας, ιδιαίτερα την περίοδο συμμετοχής τους σε μια κυβέρνηση με αστική διαχειριστική λογική». Αφού έκρινε μια σειρά στοιχεία όπως «- τη γραπτή απάντηση (τελικό σχέδιο προγράμματος) της ΛΑ.Ε. στη συγκεκριμένη πολιτική πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ – τις καθημερινές δημόσιες πολιτικές τοποθετήσεις και κινήσεις του Προέδρου και των κεντρικών στελεχών της που αυτές, κυρίως, διαμορφώνουν στην πράξη τη φυσιογνωμία και την πολιτική γραμμή της,- τον τρόπο ίδρυσης, συγκρότησης, λειτουργίας, δημόσιας εμφάνισης του μετώπου ΛΑ.Ε., -τις προγραμματικές και πολιτικές της θέσεις,.. που δεν υπερβαίνουν το προγραμματικό όριο του ΣΥΡΙΖΑ του 2012- τον «αντιμνημονιακό, δημοκρατικό, πατριωτικό» χαρακτήρα του μετώπου που προτείνουν, – τη μη ριζοσπαστική υπέρβαση της μεταρρυθμιστικής λογικής που οδήγησε στη μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ».
Με διαδικασίες βάσης, η ισχυρή πλειοψηφία του 80% των μελών του ΝΑΡ και του 74% των μελών της νΚΑ για τις εκλογές το Σεπτέμβρη του 2015 τάχτηκε με αυτή την επιλογή και επέλεξε να συνεχίσει στη γραμμή της συμβολής του ΝΑΡ στην οικοδόμηση μιας επαναστατικής-κομμουνιστικής αριστεράς, του αντικαπιταλιστικού μετώπου και του εργατικού-λαϊκού-νεολαιίστικου κινήματος ρήξης και ανατροπής, σε επαφή με τις μαχόμενες ζωντανές δυνάμεις του κινήματος και με ανοικτή πρόσκληση για συνεργασίες -όχι μόνο εκλογικές- και με πολιτική προοπτική στην κατεύθυνση του πόλου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Και έτσι παρέμβηκε και στην εκλογική μάχη μέσα από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ψηφοδέλτιο συνεργασίας της με το ΕΕΚ.
Απέρριψε την πρόταση που κατέθεσαν μέλη του ΝΑΡ, που έχουν σήμερα αποχωρήσει: «επιβάλλεται μια συγκεκριμένη πρόταση εκλογικής συνεργασίας του ΝΑΡ και ειδικά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ προς τη ΛΑΕ, τη ΜΑΡΣ και τις άλλες αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις (σύλλογος Κορδάτος κ.α.). Ποιοτικός χρόνος υπάρχει, το θέμα είναι η πολιτική βούληση». Μια γραμμή για επίτευξη κοινής εκλογικής καθόδου με τη ΛΑΕ μέχρι τις 6/9, που ήταν μέρα κατάθεσης των ψηφοδελτίων, και με τους άρτι αποχωρήσαντες συριζαίους (που συνεχίζουν να προβάλλουν στα βιογραφικά τους την υπουργική τους θητεία χωρίς ίχνος αυτοκριτικής και συμπεράσματα για στάση τους), που αποτελούσε μια διαφορετική γραμμή στην μέχρι τότε πορεία του ΝΑΡ, αφού παρέκαμπτε το αναγκαίο πολιτικό πλαίσιο, που πάντα αποτελούσε κριτήριο για τις επιλογές του.
Τα εκλογικά αποτελέσματα δεν κατέδειξαν μια δυναμική της ΛΑΕ, ούτε δυστυχώς ισχυρή μετατόπιση προς τα αριστερά, καθώς είχε ήδη συντελεστεί ηγεμονία της διαχειριστικής λογικής του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν αμφισβητούσαν ουσιαστικά οι προτάσεις εκλογικής συνεργασίας χωρίς βάθος και προοπτική.
Στις εκλογές το Σεπτέμβρη του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρνει και αποσπά το 35,46% (1.926.526 ψήφους), με απώλεια 320.000 ψήφων από το 36,34% (2.245.978) το Γενάρη του 2015 και αφού έχει υπογράψει νέο μνημόνιο τον Αύγουστο του 2015. Ψήφισαν 762.000 λιγότεροι από τον Γενάρη του 2015 αποτέλεσμα της γενικότερης απογοήτευσης που εμπεδώθηκε σε μεγάλο αριθμό και ανυποληψίας. Δεν ήταν ότι έβρεχε ψήφους και ειδικά η αντικαπιταλιστική αριστερά δεν μπόρεσε να ωφεληθεί. Το ψηφοδέλτιο της ΛΑΕ συγκεντρώνει 2,86% και 155.320 ψήφους. Ενώ, το αριστερό αντικαπιταλιστικό ψηφοδέλτιο ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΕΕΚ συγκεντρώνει το 0,85% (46.183 ψήφους), έναντι αθροιστικά 0,68% (41.860), λαμβάνοντας υπόψη όμως πως είχαν αποχωρήσει από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ενταχθεί στη ΛΑΕ η ΑΡΑΝ και η ΑΡΑΣ, που αντιπροσώπευαν ένα σημαντικό τμήμα των οργανωμένων δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι δικαιώθηκε το ΚΚΕ που επέλεξε τη γραμμή του άκυρου ή ο μ-λ χώρος που επέλεξε την αποχή; Εκτιμούμε ότι η πτώση του ΚΚΕ δεν μαρτυρά κάτι τέτοιο, αφού το Σεπτέμβρη του 2015 πήρε 5,55% από 5,47%, έχοντας πτώση ψήφων σε 301.684 από 338.188. Ενώ ο μ-λ χώρος πήρε 0,16% 8.873 ψήφους έναντι 0,13% με άνοδο μόνο 874 ψήφους.
Η γραμμή της πλατιάς εκλογικής συνεργασίας της ΛΑΕ προκειμένου «να πάρει κομμάτι από τη δυσαρέσκεια του ΣΥΡΙΖΑ» δεν καρποφόρησε. Ούτε αποδείχτηκε, αυτό που εκ των υστέρων διατείνονται ορισμένοι και επαναλαμβάνουν συχνά τελευταία ότι το δημοψήφισμα και τα αποτελέσματά του ήταν μια «ευκαιρία», ένα «κρίσιμο σταυροδρόμι» που το ΝΑΡ δεν μπόρεσε, λόγω ανικανότητας και σεκταρισμού, να αξιοποιήσει και έχασε το στοίχημα, αναδεικνύοντας τη βαθιά δυσκολία του να πάρει τις αναγκαίες πρωτοβουλίες, ως προς τη μετωπική πολιτική, κλπ; Από το αφηρημένο, ας γίνουμε συγκεκριμένοι. Ποιό, ήταν αυτό τα στοίχημα; Η οικοδόμηση ενός αγωνιστικού κινήματος ρήξης και ανατροπής κυρίαρχης πολιτικής και η συγκρότηση μιας άλλης αριστεράς που δεν θα αναπαράγει αυταπάτες ή οι εκλογικές συνεργασίες χωρίς αυτή τη στόχευση;
Το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση διάλεξε και διαλέγει την πρώτη επιλογή με βάση τις θέσεις του, τη συλλογική γνώση και εμπειρία, τη γενίκευση πέρα από τα όρια της γενιάς ή του χώρου. Κρίνει ότι όταν δεν υπάρχει ένα ισχυρό εργατικό, λαϊκό κίνημα και μια άλλη αριστερά, δεν αποτελεί «ευκαιρία» και «ευφυή κίνηση στην τέχνη της πολιτικής σκακιέρας», αλλά τραγικό λάθος να συμμετέχεις σε αναπαραγωγή αυταπατών και επανάληψη λαθών με ευκαιριακές και χωρίς επαρκή προγραμματική σύγκλιση συγκολλήσεις, προκειμένου να πετύχεις κάποια καλύτερα ποσοστά στις κάλπες.
Όσον αφορά το κίνημα τονίσαμε: «Το κοινωνικό και πολιτικό ρεύμα του «ΟΧΙ μέχρι το τέλος», συγκροτείται στο κίνημα και στην κοινωνία, έχει όμως προγραμματικό περιεχόμενο ανατροπής… Έχει στόχο να συμβάλλει στον οργανωμένο λαό, να ανασυγκροτήσει τις εργατικές και λαϊκές συλλογικότητες να ενισχύσει την μαχητικότητα, την αυτενέργεια, τον συντονισμό τους. Να αποτελέσει πεδίο ώσμωσης και επικοινωνίας όλων των ρευμάτων του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Ένα ευρύτερο εργατικό και λαϊκό μέτωπο ανατροπής δεν χτίζεται με κοινοβουλευτικές πρωτοβουλίες, ούτε με κινήσεις παραγόντων. Χτίζεται και δοκιμάζεται μέσα στον λαό, ανασυγκροτεί το «κοινωνικό», κερδίζει την λαϊκή υποστήριξη και αναπτύσσοντας τις πολιτικές και προγραμματικές του πλευρές μπορεί να ολοκληρώνεται πολιτικά. Αλλιώς αποτελεί συνήθως άλλοθι εκλογικισμών και τακτικισμών.»
Αυτή ήταν η απόφαση και η γραμμή που κινηθήκαμε πριν και μετά το δημοψήφισμα και οι δυσκολίες να προχωρήσει ήταν μεγάλες, με ενδεικτικό ότι δεν υπήρξε συνέχεια στις επιτροπές για το «Όχι μέχρι το τέλος», καταδεικνύοντας και τα όρια των συσπειρώσεων μόνο στη βάση ενός αντιμνημονιακού περιεχόμενου. Παρότι, αυτές οι επιτροπές δεν προχώρησαν, το επόμενο διάστημα ξεκίνησε η αναθέρμανση εργατικών συσπειρώσεων και συντονισμών, δυνάμωσαν άλλες πιο σταθερές και ευρύτερου περιεχομένου λαϊκές συσπειρώσεις ή δημιουργήθηκαν νέες για λαϊκά προβλήματα όπως αυτές ενάντια στους πλειστηριασμούς, οι κινήσεις της πτέρυγας συνέχισαν να συμβάλλουν στην οργάνωση των αγώνων για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες.
Αλλά ακόμα είμαστε πίσω από τις ανάγκες των καιρών. Η συγκρότηση ενός ισχυρού ταξικού εργατικού και λαϊκού κινήματος που θα υπερασπίζεται τα άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα της εργατικής τάξης, της νεολαίας και όλων των καταπιεσμένων με γείωση στους χώρους δουλειάς και στη βάση των γειτονιών απαιτεί προσπάθειες με καθημερινό κόπο, επαναστατικό προσανατολισμό, σχεδιασμό και κομμουνιστική στόχευση. Προϋποθέσεις που μπορούν να υπηρετηθούν από μια μαζική κομμουνιστική οργάνωση που θα παράγει εργατική πολιτική, θα υπερασπίζεται τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης, της νεολαίας και όλων των καταπιεσμένων και θα υπηρετεί ένα πρόγραμμα κομμουνιστικής απελευθέρωσης.
Σε αυτή την ανάγκη καλούμαστε επιτακτικά να απαντήσουμε το επόμενο διάστημα.
Πηγή: narnet.gr
Επιτέλους, ένα γονιμο κριτικο και συτοκριτικο κείμενο απολογισμού απο το ΝΑΡ για αυτά που συνέβησαν το ’15.
Κριτικο και αυτοκριτικο απολογιστικο κείμενο, τόσο όσον αφορά το ίδιο το ΝΑΡ και την ανταρσία, όσο και την πράξη του λαου εκείνην την περιοδο
Στις πρώτες εκτιμήσεις* που έκανε το Γραφείο τής ΠΕ τού ΝΑΡ στα τέλη Σεπτεμβρίου 2015 για τις εκλογές, στο τέλος τής 13ης ενότητας, διαβάζουμε τα παρακάτω:
~~~~~~~~~~
στ’) Συνοψίζοντας, μέσα σε αυτό το πλαίσιο και ειδικά για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η αδυναμία να κερδίσει περισσότερο σε ψήφους και ποσοστό οφείλεται:
● Στην χαμηλή ακόμα ποιότητα της πολιτικής της πρότασης για τον άλλο δρόμο της αντικαπιταλιστικής ανατροπής, παρά τα βήματα που έχουν γίνει.
● Στους αδύναμους πολιτικούς δεσμούς με τα πρωτοπόρα τμήματα εργατικής τάξης, λαού και νεολαίας, ειδικά σε συνθήκες σχετικής ύφεσης του κινήματος.
● Στο ότι δεν επιτεύχθηκαν σε αυτή τη φάση τα αναγκαία βήματα στην μετωπική πολιτική και στη συσπείρωση των δυνάμεων του ΟΧΙ μέχρι το τέλος (παρά μόνο σε μικρή κλίμακα), απεναντίας υπήρξαν και υποχωρήσεις (π.χ. διάλυση ΜΑΡΣ), παρά την προωθητική, θετική και ειλικρινή πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
● Στην αποχώρηση δυνάμεων από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που εκτός των άμεσων συνεπειών, δημιούργησε εικόνα διάσπασης και υποχώρησης και ευρύτερα αστάθειας του εγχειρήματος απέναντι στο ρεφορμισμό.
Σε κάθε περίπτωση όλες αυτές οι πλευρές πρέπει να συζητηθούν ουσιαστικά, με κριτική και αυτοκριτική διάθεση, για να υπάρξει μια βαθύτερη προσέγγιση των αιτιών, χωρίς να μεταφέρονται στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων («ο λαός φταίει») οι ευθύνες και η αδυναμία της Αριστεράς, χωρίς βέβαια εξιδανίκευση του «λαού».
~~~~~~~~~~
Με δεδομένο και αναμφισβήτητο γεγονός ότι στο διάστημα που πέρασε από τότε μέχρι σήμερα η επιρροή τής ΑΝΤΑΡΣΥΑ (αλλά και του ΝΑΡ) εξακολουθεί να σημειώνεται στα ‘‘ψιλά’’ τού πολιτικού περιθωρίου, δεν νομίζετε, σύντροφοι, ότι τρία σχεδόν χρόνια είναι υπεραρκετό διάστημα ώστε σε αυτό το κείμενο (παραγγελιά τής ΠΕ κατά πάσα πιθανότητα στο μέλος της Μαρία Μπικάκη) να είχαμε κάποιες απαντήσεις; Π.χ.:
● Η στασιμότητα αυτή τής ΑΝΤΑΡΣΥΑ εξακολουθεί να οφείλεται στη «χαμηλή ακόμα ποιότητα της πολιτικής της πρότασης» ή σε/και κάποιους άλλους λόγους;
● Αν η πολιτική της πρόταση εξακολουθεί και είναι “χαμηλής ποιότητας”, τι και τις πταίει;
● Πού οφείλεται το γεγονός ότι οι «αδύναμοι πολιτικοί δεσμοί με τα πρωτοπόρα τμήματα εργατικής τάξης, λαού και νεολαίας» εξακολουθούν να είναι αδύναμοι;
* http://narnet.gr/articles/%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CF%80%CE%B5-%CE%BD%CE%B1%CF%81-%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BC%CE%B1
Σωστά ρωτάς και ορθά βάζεις link σε μια επίσημη τοποθέτηση της ΠΕ του ΝΑΡ. Ορισμένες απαντήσεις για τα ερωτήματά σου και μια γενναία-θα έλεγα-αυτοκριτική για τα παραπάνω και γενικότερα θα βρεις στις Θέσεις του πρόσφατου τέταρτου συνεδρίου του ΝΑΡ στο κεφάλαιο Δ. (γενική αποτίμηση των τελευταίων χρόνων, εκτιμίσεις και κριτική-αυτοκριτική). Διάβασε εδώ:
http://www.narnet.gr/content/%CE%B8%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%B5-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-4%CE%BF-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%B1%CF%81-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%AD%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7
Φίλε alfonso,
Όσο κι αν δεν θέλω να σε στενοχωρήσω, θα προτιμήσω κι εγώ, σαν τον ανιψιό Καραμανλή, να φανώ χρήσιμος παρά ευχάριστος. Το λοιπόν:
1) Τις έχω διαβάσει τις θέσεις τού 4ου Συνεδρίου, όπως έχω διαβάσει και τα πορίσματά του, την Πολιτική Απόφαση. Με αφορμή δε το σχόλιό σου, τα ξαναδιάβασα για να φρεσκάρω τη μνήμη μου. Πολύ φοβάμαι ότι δεν ακουμπούν τη ρίζα τού προβλήματος. Και η ρίζα τού προβλήματος, κατ’ εμέ και κατά πολλούς άλλους που δεν παίρνουν τις επιθυμίες τους για πραγματικότητα, είναι ότι εδώ και τρεις σχεδόν δεκαετίες από την είσοδό σας στην πολιτική σκηνή, επιμένετε να προσπαθείτε να πηδήξετε (= παραλείψετε) τις πολλές στροφές που έχει ο δρόμος για την επανάσταση και να βρεθείτε στην τελική ευθεία προς αυτήν. Έτσι, αν εξακολουθήσετε να έχετε τα μυαλά που έχετε, όπερ και πιθανότατο γιατί είναι o reason of being σας, θα εξακολουθήσετε να κάνετε τις ίδιες διαπιστώσεις και στις θέσεις τού …14ου Συνεδρίου σας, καλά να ’μαστε.
2) Συμπάθα με, αλλά ουδεμία εμπιστοσύνη έχω στα ηγετικά σας στελέχη, αυτά που, ως καλοί λενινιστές που υποτίθεται πως είναι, έχουν αναλάβει την ευθύνη της «συγκεκριμένης ανάλυσης της συγκεκριμένης κατάστασης». Ενδεικτικά σού καταθέτω το εξής ντοκουμέντο από τις Θέσεις τού προηγούμενου Συνεδρίου σας, του 3ου, εκεί που, πάλι υποτίθεται, θα έπρεπε να αναλύσετε και τα αποτελέσματα των διπλών βουλευτικών εκλογών τού 2012. Δες τι γράφατε τότε κι έλα να κλάψουμε ή να γελάσουμε (δεκτά και τα δύο, εναλλάξ ή και σε συνδυασμό) παρέα:
Σχολιάζοντας τις απώλειες που είχε το ΚΚΕ στις δεύτερες εκλογές, του Ιουνίου, λέγατε:
«Στις τελευταίες εκλογές το ΚΚΕ εμφάνισε κάμψη και λεηλασία τής επιρροής του από τον ΣΥΡΙΖΑ.»
Για τις δικές σας απώλειες (ΑΝΤΑΡΣΥΑ), πάλι, λέγατε τα εξής:
«Η πετυχημένη παρουσία της στις εκλογές τής 6ης Μάη, όπου απέσπασε το 1,2% τών ψήφων, και παρά την εκλογική της καθίζηση στη συνέχεια στις εκλογές τής 17ης Ιούνη, καταδεικνύει ότι η αντικαπιταλιστική άποψη βηματίζει πλέον με ορατό, διακριτό, αλλά ασταθή τρόπο, συσπειρώνοντας τμήματα αγωνιστών ευρύτερα από τις οργανώσεις που συμμετέχουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ.»
Ήγουν, τουτέστιν, δηλαδή:
Για τις απώλειες του ΚΚΕ προς ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν τής τάξης τού 48,29% τών ψήφων, χάθηκαν δηλαδή 483 στις 1.000 ψήφους, γράψατε (και σωστά) ότι επρόκειτο για «λεηλασία».
Τις δικές σας απώλειες, που ήταν τής τάξης τού …72,93%, χάθηκαν δηλαδή …729 στις 1.000 ψήφους, τις χαρακτηρίσατε με τον κάπως ευφημιστικό όρο «εκλογική καθίζηση» (ενώ, αν του ΚΚΕ ήταν λεηλασία –που ήταν–, οι δικές σας απώλειες ήταν λεηλασία και δήωση ταυτόχρονα!) και, βέβαια, φροντίσατε να τις προσπεράσετε, τονίζοντας την άνοδο του 1,2% τού Μαΐου και τα θετικά υποσχόμενα που αυτή καταδείκνυε (πριν όμως …εξαερωθεί!), για να υποβαθμίσετε την καταστροφή που πάθατε ακόμα περισσότερο –ενώ, αντίστοιχα ή μάλλον αναντίστοιχα, για το 8,48% που το ΚΚΕ πέτυχε το Μάιο δεν βγάλατε ούτε κιχ!
Και μου ζητάς να εμπιστευθώ αναλύσεις τέτοιων ανθρώπων οι οποίοι, αν μοιάζουν σε κάτι, αυτό δεν είναι καθόλου ο Λένιν ή ο Γκράμσι, αλλά η κατηγορία των συμπαθών δίποδων πλασμάτων που αποκαλούμε «στρουθοκαμήλους»;;;
Ε, όχι! Ζήτα μου καλύτερα να ανεβώ στα Ιμαλάια γυμνός!
Τα λέμε
Σε όλα αυτά που ασκείς κριτική στο ΝΑΡ λεφτ σε πολλά έχεις δίκιο. Άλλωστε τα λέει και πολύς άλλος κόσμος.
Παράλληλα όμως λεφτ, κατά δική σου δήλωση είσαι μελος της λαε και πιο ειδικά, του αριστερου ρεύματος. Που στην περίπτωση της λαε και του αριστερού ρεύματος, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα απο την ανταρσία, το ναρ ή ακομα και το κκε. Διότι η και και ειδικά το αριστερό ρεύμα, υπήρξε μαζική τάση εντός σύριζα σχεδόν το 40% των οργάνων του. Και μαζί με τους “53” εθχατε την πλειοψηφία στα όργανα. Παρολαυτα, ούτε άλλο πολιτικό σχέδιο ανταγωνιστικό του κυρίαρχου συριζεικου αβανταρατε, ούτε κάτι άλλο κάνατε παρα μόνο εκλογική αναμονή, κυβερνητικές αυταπάτες, κλπ.
Ποια είναι λοιπόν η γνώμη σου για τα πεπραγμένα της λαε και του αριστερού ρεύματος εντός και εκτός σύριζα; γιατί η κριτική στους άλλους είναι γόνιμη ιταν συνδυαζετε με εξίσου αυστηρή αυτοκριτική. Περιμενουμε
Μια για πάντα:
Δεν συζητώ με ανθρώπους ασόβαρους, που συνηθίζουν να αλλάζουν ονόματα στα σχόλιά τους όπως εγώ τα πουκάμισα, που έχουν την αγενέστατη, για να μην πω τίποτε χειρότερο, συνήθεια να αλλάζουν τα ονόματα των συνομιλητών τους, σε μία (μάταιη) προσπάθεια να τους απαξιώσουν («κ.λέφτη», «Λεφτάκο», κ.λπ.) ή να τους συκοφαντήσουν («left.gr») και που, στην τελική, μάλλον σκοτώνουν τις ώρες τους από το σπίτι επειδή τυχαίνει να μην έχει κοντά κανένα καφενείο.
Α. Δυο για πάντα κεφτ: Την ειρωνια και τον χλευασμο που σε χαρακτηρίζουν, σου αντιγυριζω.
Β. Θα υπογραφω όπως εγώ προτιμώ. Σε ευχαριστώ.
Γ. Οι καμπούρες των -για σενα άλλων (πχ του ναρ) υπαρκτές. Δεν υπεκφευγω αγαπητέ, ποτε! Τις δικές σου καμπούρες λεφτ και εννοώ της λαε και του αριστερού ρεύματος, θα τις αποδεχθείς, ή θα συνεχίσεις το σνομπιστικο υφακι σου που τόσο αντιπαθησαμε και που πετα μονινως την μπάλα στη εξεδρα; ευχαριστω
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ακόμα δεν έχει καταλάβει ότι το 15 μπήκε στο δίλημμα που έβαλε στο λαό η αστική τάξη και τον εγκλώβησε:
“Στο μαντρί από την μπροστινή, ή από την πίσω πόρτα?”
Όποια κι αν ήταν η έκβαση του δημοψηφίσματος, το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο….όπως άλλωστε και έγινε. Μερικά πρόβατα, μπήκαν ‘καθώς πρέπει” από τη μπροστινή πόρτα. Τα άλλα, μπήκαν….με τσαμπουκά, από την πίσω! Και ευχαρίστησαν και τον τσοπάνη ξαναψηφίζοντάς τον!
Εδώ που τα λέμε, έξω απ το μαντρί παραφυλάει ο λύκος……..
Ποτέ η αστική τάξη δεν κάνει δημοψηφίσματα, αν από πριν δεν έχει εξασφαλίσει ότι μπορεί να διαχειριστεί, όποια έκβαση κι αν έχει.
Για αυτό το ΚΚΕ π.χ. συμμετείχε στο δημοψήφισμα με ερώτημα “Βασιλευόμενη δημοκρατία ή προεδρευόμενη δημοκρατία;” τη δεκαετία του 1970;
Αστική και η μία, αστική και η άλλη “δημοκρατία”, καπιταλισμό με τη μία, καπιταλισμό και με την άλλη έκβαση του δημοψηφίσματος… Γιατί δεν ρίχνατε άκυρο ρε σύντροφοι τότε;
Για τα άλλα “συμπεράσματα” του λαθραναγνώστη για τα μαντριά και τις πόρτες τους, ουδέν σχόλιο…
ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΣΧΟΛΙΟΥ
Douze points!
Xα, χα! Το ΝΑΡ και η ΛΑΕ τι άποψη είχαν …τότε;
Να σας πω εγώ: Την άποψη Παρτσαλίδη-Δρακόπουλου, δηλ. “Βασιλευομένη”!
Βασιλοκομμουνιστές…., τότε βγήκε ο όρος.
Εν πάσει περιπτώσει, από εμένα δεκτή η κριτική για το 1972( η ’73;), κι ας ήταν άλλα τα δεδομένα της εποχής. Η, πια όντως ήταν η στάση του ΚΚΕ τότε, που δεν έχω υπόψιν μου αυτή τη στιγμή.
Αυτό όμως είναι ένας ακόμη λόγος, που δεν έπρεπε, τουλάχιστον το ΝΑΡ, να πέσει στην παγίδα!
Τα παθήματα πρέπει να γίνονται μαθήματα στην πράξη.
Οχι, “κάναμε μιαν αυτοκριτική” και …ξεμπερδέψαμε!
Ωραία η πλάκα, μπράβο! Αν θέλεις να μιλήσουμε σοβαρά, σημείωσε:
1. Το ΝΑΡ (τα παλιώτερα στελέχη του τέλος πάντων) τότε ήταν στο ΚΚΕ.
2. Η ηγετική ομάδα του Αριστερού Ρεύματος (δλδ της ΛΑΕ) επίσης ήταν στο ΚΚΕ τότε… Άρα άκυρο το πρώτο μέρος του σχολίου σου.
3. Το δεύτερο μέρος του σχολίου σου είναι ακόμα πιο προβληματικό (γιατί τα πρώτα ήταν πλακίτσα φαντάζομαι…). Διότι η φράση σου “Εν πάσει περιπτώσει, από εμένα δεκτή η κριτική…” σημαίνει ότι όντως θεωρείς λάθος ή προβληματική τη στάση του ΚΚΕ τότε. Το σχόλιο του pavel όμως απ΄ ότι καταλαβαίνουμε σου επισημαίνει ότι σωστά ΚΑΙ το ΚΚΕ συμμετείχε σε μια σειρά δημοψηφίσματα τότε (και στη νεώτερη ιστορία, όχι το 20 και το 30 που λέει το παρακάτω σχόλιο του λαθραναγνώστη…).
4. Εν κατακλείδι, στην πολιτική διαπάλη, σε κάποιες συνθήκες και καμπές γίνονται εκλογές και δημοψηφίσματα. Το “γήπεδο” του αστικού κοινοβουλευτιμσού είναι εχθρικό, γιατί πάντα σφραγίζετε από την αστική πολιτική και τους μηχανισμούς της. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι κομμουνιστές απέχουν από αυτές τις μάχες. Πάντα τα διλλήμματα και τα ερωτήματα στα δημοψηφίσματα είναι διατυπωμένα εντός πλαισίου συστήματος. Αυτό δεν σημαίνει για παράδειγμα ότι το να ψηφίσει ένα κομμουνιστικό κόμμα να φύγει ο Βασιλιάς είναι λάθος και δημιουργεί αυτπάτες για την αστική δημοκρατία χωρίς βασιλιά. Αυτά θα έπρεπε να είναι δεδομένα για τους κομμουνιστές, βλέπω όμως ότι ξαναρχίζουμε από το Α-Β.
5. Ελπίζω στα δοκίμια ιστορίας που αποφάσισε το ΚΚΕ στην πρόσφατη συνδιάσκεψή του για την ιστορία του (αυτή που αποκαταστά τον Άρη ανατρέποντας την απόφαση της αντίστοιχης συνδιασκεψης του-μόλις-2011 που τώρα είναι λάθος…), να μην δούμε την κριτική και αποκήρυξη της γραμμής του κόμματος στο δημοψήφισμα του 1973 ή άλλα τέτοια μαργαριτάρια…
Μπορεί να φαίνεται “πλακίτσα”, Α.Δ., αλλά ….δεν είναι και πολύ!
Οσον αφορά το Δημοψήφισμα της 29ης Ιούλη ’73, το ΠΓ της ΚΕ/ΚΚΕ κάλεσε τον Λαό να εκδηλώσει την αντίθεσή του στην Χούντα “με οποιαδήποτε μορφή και τρόπο”. (Είδες, το θυμήθηκα….)
Αρα, συνεννοηθείτε πρώτα με τον pavel σε τι ακριβώς κατακρίνετε το ΚΚΕ και τα ξαναλέμε. Το ΚΚΕ διαχρονικά εκφράζει τις πιο ασυμβίβαστες, δηλαδή τις πιο προοδευτικές ταξικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας. Κι αυτό επιβεβαιώθηκε και το 2015.
Δεν “τσιμπάει” το ΚΚΕ στα κολπάκια της α.τ.!
Οσο για τα “στελέχη του ΝΑΡ” αλλά και τον …Λαφαζάνη κλπ., που “τότε ήταν στο ΚΚΕ”, το μόνο, που μπορούμε να πούμε είναι “πού ‘σουνα νιότη, πού ‘δειχνες, πως θα γινόμουν άλλος”. Αλλωστε, καθόλου δε χρεώνω σε αυτούς την στάση και την δράση του ΚΚΕ το ’73. Μαθητευόμενοι ήταν τότε. Και το ’89, όπως και το ’15, απέδειξαν πως “δεν τα πήραν τα γράμματα”.
Στα δύσκολα κρίνεται ο καθένας.
Βλέπεις λοιπόν, καθόλου “πλακίτσα” δεν ήταν ο υπαινιγμός για τους …”βασιλοκουμμουνιστές”. Μια προβολή του παρόντος στο παρελθόν έκανα.
Χμμμ, σχετικά με το δημοψήφισμα του 73, τα πράγματα δεν είναι απλά.
Η πλειοψηφία του κόσμου τότε, δεν ήθελε, ΣΕ ΚΕΙΝΗ ΤΗ ΦΑΣΗ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, να ενισχύσει τη χούντα, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕ ΕΠΙΔΙΚΟ τη βασιλεία.
Το ΝΑΙ βγήκε με νοθεία
Να θυμηθούμε τη γνωστή μαντινάδα του Χριστοδούλου στην καραμανλική Βραδυνή που σχολίαζε ειρωνικά την νοθευμένη έκβαση του δημοψηφίσματος.
“Μαθες δεν εματάγινε, τέτοιο “κουτι” ρημάδι
Να ρίχνεις ΟΧΙ το πρωί, να βγαίνει ΝΑΙ το βράδυ”
Τώρα, σχετικά με την “αποκήρυξη της γραμμής του κόμματος κλπ που γράφεις, πραγματικά δεν ξέρω τι γράφει το δοκίμιο. Είναι πάντως στη φύση των κομμουνιστικών κομμάτων να μελετάνε συνεχώς την ιστορία τους και να ασκούν κριτική.
Από την εισαγωγή του Μαρξ στην “18η Μπρυμαίρ”:
“Αντίθετα, οι προλεταριακές επαναστάσεις, όπως οι επαναστάσεις του δέκατου ένατου αιώνα κάνουν Αδιάκοπη κριτική στον ίδιο τον εαυτό τους, διακόπτουν κάθε στιγμή την πορεία τους, γυρίζουν πάλι σε κείνο πού φαίνεται πώς έχει πραγματοποιηθεί για να το ξαναρχίσουν από την αρχή, χλευάζουν με ωμή ακρίβεια τις Ασυνέπειες, τις, Αδυναμίες και τις έλεεινότητες πού παρουσιάζουν οι πρώτες δοκιμές τους, φαίνονται πώς ξαπλώνουν κάτω τον αντίπαλο τους μόνο για να Αντλήσει καινούριες δυνάμεις Από τη Γή και να σηκωθεί μπροστά τους πιο γιγάντιος, οπισθοχωρούν ολοένα μπροστά στην Απροσδιόριστη Απεραντοσύνη των ίδιων των σκοπών τους, ώσπου να δημιουργηθούν οι όροι πού κάνουν Αδύνατο κάθε ξαναγύρισμα.”
Το απόσπασμα αυτό του Μαρξ έχει Δύο αναγνώσεις στο πρίσμα της οκτωβριανής. Εξαρτάται τι υποστηρίζει ο καθένας ως κριτική ,Ασυνέπειες, Ελεεινοτητες, και κυρίως για το πώς εννοεί ο καθένας την Απροσδιόριστη Απεραντοσύνη του Τελικού Σκοπού. Αν και , αυτό που νεαρός Μαρξ, λέει για τις μελλοντικές επαναστάσεις, ισχύει εξίσου και για τον ίδιο τον μελλοντικό Ώριμο Μαρξ.
Επίσης , δεν μπορώ παρά να σημειώσω, ότι δεν μάθαμε ποτέ την κριτική του ώριμου Λένιν, του ώριμου Τρότσκι στον ώριμο Στάλιν (κάτσε, αυτό το τελευταίο το μαθαμε , όπως και την (έμπρακτη) κριτική του τελευταίου στον προηγούμενο…)
Ισως το καλύτερο ρεζουμέ σχετικά με “ΚΚΕ-2015-ΟΧΙ”:
To να εγκαλείς το ΚΚΕ, που κατέθεσε δική του πρόταση στο Δημοψήφισμα και δεν συντάχθηκε με ένα από τα δυο “νόμιμα” (ΝΑΙ -ΟΧΙ) το καταλαβαίνω .
Το να το εγκαλείς, όμως, γιατί προέβλεψε το πατατράκ που θα παθαίνατε όσοι παραμυθιαστήκατε με το ΟΧΙ, ανάγεται στη σφαίρα της πρώιμης ψυχονευρωτικής διαταραχής μετά από μίνι εγκεφαλικό.
Αν θες, μπορούμε να πάμε και στη δεκαετία του 30 ή και του 20……..
Δηλαδή κακώς κατά τη γνώμη σου-και χρειάζεται κριτική όπως λες-το ΚΚΕ τότε ψήφισε σε δημοψήφισμα να φύγει ο βασιλιάς;
Δεν έχω λόγια…
”Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι δικαιώθηκε το ΚΚΕ που επέλεξε τη γραμμή του άκυρου ή ο μ-λ χώρος που επέλεξε την αποχή; Εκτιμούμε ότι η πτώση του ΚΚΕ δεν μαρτυρά κάτι τέτοιο, αφού το Σεπτέμβρη του 2015 πήρε 5,55% από 5,47%, έχοντας πτώση ψήφων σε 301.684 από 338.188. Ενώ ο μ-λ χώρος πήρε 0,16% 8.873 ψήφους έναντι 0,13% με άνοδο μόνο 874 ψήφους.”
Aν αυτο δεν ειναι βιασμος της διαλεκτικης αν οχι και της κοινης λογικης τοτε τι ειναι? Η πολιτικη δικαιωση απο ποτε βρισκει τεκμηριο στα εκλογικα ποσοστα? Εγω νομιζα οτι τεκμηριο ειναι η πραγματικοτητα που δικαιωσε οσους δεν τσιμπησαν στο στημενο δημοψηφισμα. Αν τα ποσοστα ειναι τεκμηριο πολιτικης δικαιωσης τοτε ο ΣΥΡΙΖΑ δικαιωθηκε απολυτα αφου ξαναψηφιστηκε και ξαναεγινε κυβερνηση…
Το ΚΚΕ δικαιώθηκε πανηγυρικά από τις μετέπειτα εξελίξεις σε ένα βάθος χρόνου που ξεκινάει από την μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ, μέχρι και σήμερα.
Όλη αυτή την μανούβρα του Τσίπρα, που περιλαμβάνει και το δημοψήφισμα, πρέπει να την βλέπει κανείς συνολικά για να μπορεί να κάνει σωστές εκτιμήσεις. Η οργή (ο τσαμπουκάς βασικά, του τύπου: “κρατάτε με ρε μην τον σαπίσω στο ξύλο….” ” Μα δεν σε κρατάει κανείς…”) του κόσμου, βρήκε διέξοδο μέσα από το ΟΧΙ και εκτονώθηκε, αλλά υπήρχε ταυτόχρονα και ο κονφορμισμός ο οποίος απέκλειε σύγκρουση και έξοδο από την ΕΕ(για αλλαγή συστήματος με επανάσταση ούτε λόγος να γίνεται) και εκδηλώθηκε με την επανεκλογή του ΣΥΡΙΖΑ.
……..αντιφάσεις και εσωτερικές συγκρούσεις μικροαστών φυλακισμένων σε σώματα προλεταρίων…..
οπως δικαιώθηκε ιστορικά με τη συμφωνία της Βάρκιζας,
όπως δικαιώθηκε με την διαγραφή του Ν. Πλουμπίδη,
του Αρη,
‘οπως δικαιώθηκε πανυγηρικά με τη ίδρυση της ΕΔΑ και την διάλυση των κομματικών οργανώσεων,
όπως δικαιώθηκε με το άθροισμα των δημοκρατικών δυνάμεων το 1981
όπως δικαιώθηκε ΜΕ ΤΟ ΚΟΙΝΌ ΠΌΡΙΣΜΑ ΚΚΕ-ΕΑΡ,
ΌΠΩς ΕΠΙΒΕΒΑΙΏΘΗΚΕ με την συγκυβέρνηση Τζανετάκη και την τρικολόρε με Μητσοτάκη (ΠΑΣΟΚ ΚΚΕ-ΣΥΝ-ΝΔ )
ΌΠΩς ΔΙΚΑΙΏΘΗΚΕ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΏΝΕΤΕ ΜΕ ΤΑ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΆ ΠΡΟΕΔΡΕΊΑ ΣΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ.
το κόμμα έχει ΠΑΝΤΑ δίκιο και είναι δικαιωμμένο.
ή μήπως ο αποθανών ΔΕΔΙΚΑΙΩΤΕ;
π. κ.
Εσύ, από ποιό “μετερίζι” τα λες αυτά? Ο δικός σου πολιτικός χώρος τι έργο προσέφερε για να το συγκρίνουμε με τα λάθη που έκανε?
Διότι ξέρεις…..λάθη δεν κάνει μόνο όποιος δεν δουλεύει
…….και απλά προβάλει τα λάθη αυτών που δουλεύουν…..
Δεδικαιωμμενε λαθραναγνωστη, δεν απαντας στην ουσία οσων σου γράφω. Θελεις να συγκρίνεις και στο μετρημα να πεις:
Να και αλλοι κανου.λαθη, αρα καλα ειμαστε εδώ, δεν υπαρχει εναλλακτική μονο το κκε γιατι κανει τα λιγωτερα.. να μην βγουμε απο το μαντρί. Εγω απαντησα σε ε να σχολιο σου περι δικαιωσης του κκε για το δημοψηφισμα του 2015. Και δεν απέφυγα τον πειρασμό να σου αναφέρω ποσες φορες εχετε ανακραξει τα ιδια και τα ίδια: το κομμα δικαιώθηκε απ’ τη ζωη.το προβλημα που αποφεύγεις να απαντήσεις πονηρε πολιτευτή ειναι αυτο ακριβώς. Εσυ αντι αυτου ζητάς να σου πω τι κομμα είμαι. Παλι δικαιωμένος θα βγεις.
Το μόνο τεκμήριο αγαπητέ είναι η πραγματικότητα: Το κκε παρότι απείχε και τότε απο τα εγκόσμια έχασε πολύ! Η δε ανταρσυα αν απέτυχε και αυτή στο να απαντήσει έμπρακτα και σε επίπεδο κοινωνίας στην κωλοτουμπα σύριζα, ωστόσο εκλογικά τον Σεπτέμβρη του ’15 ανέβηκε σε ψήφους.
Αυτό, το μόνο που λέει είναι οτι, ένας ευρύτερος κόσμος, λίγος, την εμπιστεύθηκε με βαση την γραμμή της. Η δε λαε, εκεγε όντας στον σύριζα και δια στόματος καφαχανη, ακομα και τον Αύγουστο του ’15, “στηρίζουμε την κυβέρνηση, απορρίπτουμε το μνημόνιο”. Ξεφτίλα δλδ.
Το κείμενο της Μαρίας μπικακη είναι ένα γονιμο κείμενο. Εννοείται οτι η ζωή απέδειξε πως πολύ καλά έκανε το ΝΣΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και συμμετείχα με την συγκεκριμένη γραμμή τότε στο δημοψήφισμα! Άλλες είναι οι αιτίες της αποτυχίας του λαού να βάλει φρένο στην καπιταλιστική επίθεση και στον σύριζα.
Το κκε ακομα να βγάλει ένα αναλογο κείμενο που να μας εξηγεί τις δικές του τραγικές ανεπάρκειες και λάθη. Και μάλλον θα περιμένουμε καμια 70ρια χρόνο μέχρι να μας πει! Και τότε θα λερι μισολογα…
Δεν το συζητώ καν για την ΛΑΕ. Αυτή δυστυχώς είναι σύριζα νο2, αφήστε που διαλυετε κιόλας. Καμια αυτοκριτική ειδικα του αριστερού ρεύματος το οποίο επί χρονια πούλαγε φύκια για μεταξωτές κορδέλες…
Τι ακριβώς επιβεβαίωσε η ζωή;;;;;;
http://aristerastikarditsa.blogspot.com/2015/07/8.html
Η ζωή επιβεβαίωσε οτι:
Α. Το μεγαλύτερο κομμάτι του λαού γνωρίζει πολύ καλά τι εστί καπιταλιστική βαρβαρότητα. Όμως, γνωρίζει εξ ίσου καλά το οτι ΑΝ επιλέξει την ρήξη με το κεφαλαιο και την εε, θα πρέπει να είναι έτοιμος για θυσίες. Και δεν πρόκειται να το κάνει προκειμένου να ανεβάσει το καταναλωτικό του επίπεδο. Αυτό θα το χάσει διότι η οικονομία δεν είναι κυρίως τεχνοκρατισμις. Είναι πολιτική , και με τέτοιους σκοπους θα μας αντιμετωπισει το κεφαλαιο.
Β. Επίσης ο λαός έχει αυταπάτες. Και πολλοί αριστεροί επίσης (λαε, κλπ). Μεγάλα τμήματα του νόμιζαν πως αρκούσε η ανάδειξη μιας αριστερής σε εισαγωγικά ή χωρίς κυβέρνησης, και αυτά να παραμείνουν στον καναπέ. Χωρίς λαϊκή οργάνωση και αυτοοργανωση. Εμ, έτσι, δεν βάφονται αυγα.
Γ. Παρολαυτα, το 62% του περηφανου όχι, εμπεριείχε πολλές, συμβατές αλλα και αντιθετικές μεταξύ τους τάσεις. Έδειξε οτι, ένα μεγάλο τμημα του λαού ήτα διατεθειμένο να προχωρήσει στην ρήξη με κεφαλαιο και εε, ΑΝ έβλεπε ένα κυβερνητικό αριστερό κόμμα να είναι μαζί του . Αυτή είναι η μοναδική χρησιμη ουσία της έννοιας “προδοσία” που χαρακτηρίζει την πολιτική κωλοτουμπα του σύριζα.
Δ. Το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ λοιπόν, πολύ σωστά είχαν την γραμμή που είχαν, σε αντίθεση με την καπιταλιστική προσαρμογή του σύριζα και σε αντίθεση με την απιχη απο τα εγκόσμια του κκε. Όμως, και εμείς αποδείχθηκαν τραγικά ανεπαρκεις στο να συμβάλλουν ουσιαστικά στη οργάνωση και αυτοοργανωση του λαού σε μια αντικαπιταλιστικη κατεύθυνση. Τόσο σε επίπεδο θεωρίας, όσο και σε επίπεδο πράξης.
Τα χώνει στο ΝΑΡ για το δημοψήφισμα ένας ΛΑΕτζής, δηλαδή τότε ΣΥΡΙΖΑίος.Τι ζούμε.
Φίλε Νίκο, δύο πράγματα:
1) Ποιος είναι αυτός ο σχολιαστής που τα χώνει στο ΝΑΡ για το δημοψήφισμα ενώ είναι «ένας ΛΑΕτζής, δηλαδή τότε ΣΥΡΙΖαίος»; Δεν μπορούμε να μάθουμε κι εμείς που είμαστε σχετικά καινούργιοι εδώ και δεν πολυξέρουμε πρόσωπα και πράγματα;
2) Κρύβε λόγια ή, εν πάση περιπτώσει, γράφε τα πιο προσεκτικά, όταν αναφέρεσαι σε «τότε ΣΥΡΙΖαίους». 55.000 Αντάρσυοι από τους 75.416 ψηφοφόρους της του Μαΐου 2012 έγιναν «τότε [Ιούνιος 2012] Συριζαίοι»… (Αν, παρά τα φαινόμενα, μιλάς από θέσεις ΚΚΕ, έχω κάτι ανάλογα νούμερα και γι’ αυτή την περίπτωση…)
Τα λέμε
Μάλλον εσένα θεωρεί λεφτ! Για κοιτάξου λίγο στον καθρέφτη
Mutato nomine…….
left, δεν ομιλουμε για απλούς ψηφοφόρους. Ομιλούμε για ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ ωσαν και εσένα, που στήριξαν ενεργά πολιτικά το σχέδιο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι και τον Αυγουστο του ’15!! Πολύ καλά έκανες και κάνατε κα μπάβο σας που αποχωρήσατε έστω και κατόπιν εορτής από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά μην κουνάς και το δάχτυλο… Ειδικά όταν στηρίζεις ενεργά το πολιτικό σχέδιο “ΣΥΡΙΖΑ νο2”.
Τι ζούμε..
Όταν εγώ ρωτάω μερικές φορές ΄κάποιον σχολιαστή “απο ποιό μετερίζι μιλάει”, κάτι ξέρω.
Μέχρι ο ΣΥΡΙΖΑ να “στριπαριστεί” τελείως, ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 15, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και γενικότερα το εξωκοινοβούλιο, μια χαρά τον στήριζαν, μια χαρά πίεζαν να γίνει μέτωπο μαζί του και μια χαρά λοιδωρούσαν το ΚΚΕ που αρνούνταν σθεναρά. Μόνο όταν o Τσίπρας έκανε πoλιτικό στριπ τιζ στον Λευκό Οίκο και χόρεψε pole dancing μπροστά στον Τραμπ ( “you can leave your hat on, ohh yeah babby!”), μόνο τότε, οι “αριστεροί” υποστηριχτές, κατάλαβαν ότι εκτίθενται και τραβήχτηκαν. Τώρα, έχουμε τον παραπάνω “αγνωστο” , να “τα χώνει” στον LEFT προσποιούμενος τον άμωμο……
https://www.youtube.com/watch?v=hfgwrdYUQ2A
Εγώ ρώτησα τον Νίκο. Και μου απαντάει ο …άνθρωπος με τα 100 ονόματα, ένα εκ των οποίων είναι και το”ανώνυμος”, και κάποιος άλλος …επίσης ανώνυμος.
Αλλά εγώ ρώτησα τον Νίκο. Αυτά που μου λένε ο ένας κι ο άλλος τ’ ακούω βερεσέ…
Εσύ γιατί αμέσως κόπιασες να μου απαντήσεις; Όποιος έχει τη μύγα..λέει ο λαός.
Φίλε Νίκο,
Άσε τις ντρίμπλες και τις διφορούμενες απαντήσεις. Εγώ σε ρώτησα κάτι ευθέως: Ποιος είναι αυτός ο σχολιαστής που τα χώνει στο ΝΑΡ για το δημοψήφισμα ενώ είναι «ένας ΛΑΕτζής, δηλαδή τότε ΣΥΡΙΖαίος»;
Περιμένω μια εξ ίσου ευθεία απάντηση. Από αυτό που μου γράφεις βγαίνει το συμπέρσμα ότι θεωρείς και εμένα “έναν ΛΑΕτζή δηλαδή τότε ΣΥΡΖαίο” επειδή “κόπιασα να σου απαντήσω” κι επειδή “όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται”. Ναι, αλλά όταν έγραφες αυτό που έγραψες, δεν είχε υπάρξει καμία δική μου απάντηση και κανένα μύγιασμα. Τότε λοιπόν, ποιον είχες στο μυαλό σου και σε ποιον αναφερόσουν;
Περιμένω μια ευθεία απάντηση. Στο κάτω-κάτω, έτσι κάνουν οι επαναστάτες. Απαντούν ευθέως. Δεν είναι σουπιές σαν τους ρεφορμιστές, να τα μασάνε, έτσι δεν είναι; Άρσου λοιπόν στο επαναστατικό ύψος σου και άσε τα σούξουμούξου μανταλάκια.
Τα λέμε
Λεφτακο παρατα το χαζό ελιτιστικο σνομπ υφακι γιατί εκτίθεσαι για άλλη μια φορά. Εσύ ήσουν αυτός που μαζι με πολλούς αλλους αβανταρες το πολιτικό σχέδιο του σύριζα για καιρό πριν αυτός πάρει την κυβέρνηση. Καλά έκανες που έφυγες απο αυτόν, αλλα μην μας κουνάς και το δαχτυλο μιστερ ξερόλα! Έτσι φίλτατε; κάνε και συ την αυτοκριτική σου για τα χρονια που αβανταρες το πολιτικό σχέδιο του σύριζα και κοιτα να συμβάλλεις γόνιμα σε καμια συζήτηση και δράση για το απο δω και πέρα.
Φεύγουν οι ώρες, περνάν οι μέρες κι αυτός ο Νίκος άφαντος!
Ρε σεις! Τώρα το σκέφτηκα: θα ‘χει γούστο το “Νίκος” να είναι ένα ακόμα από τα ονόματα του γνωστού ανθρώπου με τα 100 ονοματα! Αν είναι έτσι, πρέπει ν’ ανοίξω ένα λαγούμι να μπω μέσα! Μα να είναι τόσο έξυπνος εκείνος κι εγώ πάλι τόσο χαζός! Πού ‘σαι μάνα να δεις τα χάλια τού γιού σου!
Καλά χαζός δεν εισαι! Ρηχός και εμπαθής είσαι! Χα! Δεν ειμαι εγώ. Βρες, βρες!
Κατά τα αλλα, κοιτα και λιγο την καμπούρα σου γιατί είναι και αυτή μεγάλη! Μην το κανεις σαν τους φίλου του κκε που για να την δουν περνανε καμια 80αρια χρονια! Μην το κανεις σαν αυτούς που μέχρι να αποφασίσει η ηγεσία παπαγαλθζουν μονοτονα “δεν υπάρχει καμπούρα”, αλλα μολις η ηγεσία παραδεχθεί πως υπάρχει αυτοί λενε “μα πάντα λεγαμε οτι υπήρχε”!
Υπάρχουν και σημαντικότερα πράγματα να ασχοληθεί κανείς απ’το να κάθεται να συμμετέχει σε άνευ ουσίας και με απολιτίκ εκφράσεις ιντερνετικές αντιπαραθέσεις που σπανίως καταλήγουν σε κάποιο γόνιμο πολιτικό συμπέρασμα.
Όχι φίλε μου δεν είμαι “ο άνθρωπος με τα 100 ονόματα” ψάξου καλύτερα.
Όταν έγραψα αυτό όχι μόνο είχες σχολιάσει ήδη άλλα είχες ανοίξει και αντιπαράθεση, ένα σκρολάρισμα με το βελάκι πάνω αρκεί για να πιστείς. Δε θεωρώ τον εαυτό μου επαναστάτη και πιστεύω ότι δεν υπάρχουν πλέον επαναστάτες παρά μόνο επαναστατικές ιδέες που δεν γίνονται ποτέ πράξη.
Φίλε Νίκο,
Δεν θέλω να σε πληγώσω, αλλά, από την άλλη, πρέπει και κάποιος να στα ψάλει, μπας και συνέλθεις. Το λοιπόν:
Εμφανίστηκες εδώ για ν’ αφήσεις ένα υπαινικτικό σχόλιο (06/07/2018 at 18:36) με το οποίο αναφερόσουν αόριστα σε «ένα ΛΑΕτζή, δηλαδή τότε ΣΥΡΙΖΑίο» που «τα χώνει στο ΝΑΡ για το δημοψήφισμα». Περισσότερο από κουτσομπολίστικη διάθεση και πολύ λιγότερο επειδή «μυγιάστηκα» (δυσκολευόμουν να πιστέψω ότι ήσουν τόσο επιπόλαιος στην ανάγνωση ή τόσο ανόητος ή κακόπιστος ώστε να εννοείς εμένα) σε ρώτησα ποιον φωτογραφίζεις. Για να εμφανιστείς μετά από δύο μέρες, μιλώντας πάλι υπαινικτικά και διφορούμενα (08/07/2018 at 09:57), και να ξαναεμφανιστείς χθες, όπου, επί τέλους, μας έσκασες το μυστικό αριθμητικώς και ολογράφως: ναι, εννοούσες εμένα εξ αρχής.
Ωραία. Στρογγυλοκάθισες στο τραπέζι, παράγγειλες το μισό κατάλογο, έφαγες τον αγλέορα, ήπιες και μισό καφάσι σόδες για να χωνέψεις, αλλά τώρα ήρθε η ώρα τής λυπητερής! Για πες μας, ‘‘ξεφτέρι’’ μου, για να ’χω κι εγώ τα καλά ρωτήματα:
Εντάξει, εγώ έχω δηλώσει ότι είμαι ΛΑΕτζής, πράγμα που στο μυαλό σου ισούται με «τότε ΣΥΡΙΖαίο» κι άντε να στο βγάλω απ’ το ιδεοληπτικό μυαλό σου (δεν πάω κολυμπώντας μέχρι την Κρήτη; πιο εύκολο το ’χω!). Αλλά πού είδες ότι με τα σχόλιά μου μέχρι τη στιγμή που ποστάρισες το πρώτο δικό σου εγώ «τα έχωνα στο ΝΑΡ για το δημοψήφισμα»; Ημιαναλφάβητο είσαι; Όταν ποστάρισες το σχόλιό σου που με φωτογράφιζε (με το μυαλό σου), εγώ είχα στείλει δύο σχόλια. Ένα (05/07/2018 at 22:07), με το οποίο ζητούσα την άποψη κάποιου Ναρίτη για τη στασιμότητα που σημειώνει το ΝΑΡ, κι ένα δεύτερο (06/07/2018 at 02:10) όπου επικροτούσα τα λεγόμενα κάποιου σχολιαστή (και πιθανότατα Ναρίτη!) με τα οποία εκείνος επιχειρηματολογούσε επικρίνοντας το ΚΚΕ για τη στάση του στο δημοψήφισμα! –πράγμα που αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι, αν κατακρίνω κάποιο κόμμα για τη στάση του στο δημοψήφισμα, αυτό είναι, αντίθετα από ότι νόμισε το μυαλουδάκι σου, το ΚΚΕ και σε καμία περίπτωση το ΝΑΡ που έκανε και κατά τη δική μου άποψη το σωστό, συμμετέχοντας στην εκστρατεία τού «Όχι»! Πού είδες, λοιπόν, ότι εγώ «τα έχωνα στο ΝΑΡ για το δημοψήφισμα»;;;
Κοίτα να συνέλθεις! Κι άμα θέλεις να αντιπαρατίθεσαι με κάποιον να το κάνεις τίμια, με βάση τις πραγματικές πολιτικές απόψεις και στάσεις του, όχι με αυτές που εσύ από επιπολαιότητα, ανοησία ή κακοήθεια του αποδίδεις!
Γκέγκε;
Έτσι μπράβο!
ΥΓ Και μη μας γράφεις με ύφος χιλίων αθώων περιστερών «Υπάρχουν και σημαντικότερα πράγματα να ασχοληθεί κανείς απ’το να κάθεται να συμμετέχει σε άνευ ουσίας και με απολιτίκ εκφράσεις ιντερνετικές αντιπαραθέσεις που σπανίως καταλήγουν σε κάποιο γόνιμο πολιτικό συμπέρασμα.»! Γιατί αυτό ισοδυναμεί με θράσος χιλίων πιθήκων, από τη στιγμή που εσύ ήσουν εκείνος που ποστάρισε σχόλιο άνευ ουσίας και, επιπλέον, υπόστασης! Κατάλαβες, ‘‘ξεφτέρι’’ μου;
Αν και δε θα έπρεπε να σου απαντήσω γιατί ρίχνεις το όποιο επίπεδο είχε η κουβέντα κατακόρυφα, θα σου πω το εξής. Οκτώ στις δέκα περιπτώσεις δημιουργείς αντιπαραθέσεις χρησιμοποιώντας εκφράσεις που μόνο στην αριστερά δεν ανήκουν. Κι έρχεσαι να μιλησεις για θράσος και κακοήθεια; Πώς γίνεται να συμφωνείς με κάτι αλλά ταυτοχρόνως και να το επικρίνεις δε θα καταλάβω ποτέ. Παρεξηγείσαι που αρκετοί σχολιαστές σε αποκαλούν “left.gr” και τους καθυβρίζεις αλλά δεν ψάχνεις το λόγο που σε αποκαλούν έτσι. Έχεις κάνει πιπίλα το ότι κάποιος απο’δώ μέσα γράφει με πολλά ονόματα λες και είσαι εσύ και θες να το βγάλεις από πάνω σου σαν τα παιδάκια του Δημοτικού που όταν το ένα σπάσει το βάζο θα κατηγορήσει το άλλο για να ρίξει στάχτη στα μάτια. Το περίεργο ξέρεις ποιό είναι; Ότι λίγο πριν εμφανιστείς εσύ υπήρχε ένας άλλος σχολιαστής με άλλο όνομα που ήταν κι αυτός φίλος της ΛΑΕ και που παρότι ήταν καθημερινός σχολιαστής μυστηριωδώς εξαφανίστηκε…
Συγγνώμη αλλά αν δε κάνω λάθος και όπως όλοι ξέρουμε, το 90% του δυναμικού της ΛΑΕ μέχρι και τον Αύγουστο του ’15 ήταν ΣΥΡΙΖΑ. Σαφώς υπάρχει και το υπόλοιπο 10% που πιθανολογώ είναι ανένταχτος κόσμος που κινούνταν όμως στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ και κάποιοι αποχωρήσαντες από διασπασμένες μικροοργανώσεις της Αριστεράς.
Κι επειδή μιλάς για τραπέζια και παραγγελιές, πίστεψε με δεν είμαι από εκείνους τους αριστερούς που την περίοδο Μάιος-Αύγουστος τη βγάζουν σε κάποιο..εναλλακτικό νησί τρώγοντας και πίνοντας σε..εναλλακτικά μαγαζιά που κυριαρχεί το ανόητο δόγμα “εδώ δεν υπάρχουν αφεντικά” και περιμένει τον… Σεπτέμβριο που θα… τρίζουν τα πεζοδρόμια.
Τι λες βρε τραγικέ τύπε με το nick «Νίκος»; Ποια απάντηση δίνεις με το τελευταίο σχόλιό σου σε αυτό που είναι το θέμα μας και η αιτία να σου απευθύνω το λόγο; Ισχυρίστηκες για μένα, όπως ευθέως παραδέχθηκες αφού πρώτα μας έβγαλες την ψυχή με μπηχτές και υπονοούμενα, ότι τα «έχωσα στο ΝΑΡ για το δημοψήφισμα». Σου έδωσα να φας με το κουταλάκι τού γλυκού τις ανυπόστατες κατηγορίες σου. Κι αντί να έρθεις εδώ και να δώσεις εξηγήσεις γι’ αυτό, ζητώντας παράλληλα και συγγνώμη για τη συκοφαντία σου, έρχεσαι και μας αραδιάζεις ένα σωρό άσχετα επιχειρήματα (στα οποία πάλι επικρατούν οι συκοφαντίες: λόγου χάρη, η καθύβριση, τάχα, των συνομιλητών μου!). Και μου παριστάνεις και τον αγανακτισμένο κι από πάνω!
Ακόμα και μια σκέτη αριστερή ψήφος κάθε φορά που γίνονται εκλογές θα έπρεπε να είναι απαγορευμένη σε κάτι τέτοιους φτηνιάρηδες σαν εσένα!
Ρε συ Left G700, γιατί πρέπει κάθε δημοσίευση που γίνεται στο παρόν blog να την καταλήγεις σε γηπεδικού τύπου αντιπαράθεση και με εκφράσεις που μόνο αριστεροί δεν χρησιμοποιούν.
Μάθε να κάνεις διάλογο χωρίς υπεκφυγές και χωρίς να προσβάλεις τους άλλους. Και χωρίς άλλα να λες κι άλλα να έννοιες. Κι αυτό το σύνδρομο με τα δέκα ονόματα κόψτο εκτός κι αν έχεις κάτι χειροπιαστό γιατί προσβάλεις πρώτα τους διαχειριστές που ανεβάζουν τα σχόλια και μετά όλους τους υπόλοιπους.
Φίλε μου Γ.Κ.,
Το να ποστάρει κάποιος ένα σχόλιο δεν κοστίζει τίποτε, εκτός από κάτι λίγα λεπτά για να το γράψει. Όταν όμως το στέλνει χωρίς πρώτα να έχει φροντίσει να κάνει τα μαθήματά του γι’ αυτά που έγραψε, κινδυνεύει με γελοιοποίηση. Κάπως έτσι την πάτησες εσύ:
1) «Γηπεδικού τύπου αντιπαράθεση»; Φαίνεται ότι έχεις κάτι δεκαετίες να περάσεις ακόμα κι έξω από γήπεδο!
2) «[Μ]ε εκφράσεις που μόνο αριστεροί δεν χρησιμοποιούν.» Μπα; Και ποιες είναι αυτές οι εκφράσεις; Και πού ήσουν όταν εγώ γινόμουν αποδέκτης εκφράσεων τύπου «ουστ» ή «παπαρούλη», λόγου χάρη; Έλειπες σε ταξίδι για δουλειές;
3) Εγώ κάνω διάλογο με υπεκφυγές;;; Και μου το γράφεις αυτό σε θρεντ όπου ο καλός μας ο Νίκος, αφού πρώτα μάς έβγαλε την πίστη μέχρι να παραδεχθεί ευθέως ότι υπονοούσε εμένα όταν έγραφε για κάποιον «ΛΑΕτζή που τα χώνει στο ΝΑΡ για το δημοψήφισμα», μετά, όταν του απέδειξα με το νι και με το σίγμα ότι έγραψε ανοησίες, έκανε το παπί και δεν έβγαλε ούτε κιχ για να εξηγήσει τη συκοφαντική διαστρέβλωση των απόψεών μου;;;
4) «Και χωρίς άλλα να λες κι άλλα να έννοιες.» Κάνα παραδειγματάκι;
5) (Εδώ δίνεις ρέστα!) «Κι αυτό το σύνδρομο με τα δέκα ονόματα κόψτο εκτός κι αν έχεις κάτι χειροπιαστό γιατί προσβάλεις πρώτα τους διαχειριστές που ανεβάζουν τα σχόλια και μετά όλους τους υπόλοιπους.»
Θα περιοριστώ μόνο σε ένα δειγματάκι που το ’χω πρόχειρο και δεν χρειάζεται να χάσω χρόνο ψάχνοντας και για άλλα παρόμοια. Για κάνε έναν κόπο να πας λίγο παραπάνω και να διαβάσεις το διάλογο που εκτυλίσσεται σε τρία σχόλια:
α) 08/07/2018 at 20:03
β) 08/07/2018 at 20:47
γ) 09/07/2018 at 12:30
Είδες κανέναν από τους διαχειριστές ή κάποιον άλλο σχολιαστή (εσένα π.χ.!) να αρθρώνει έστω και ένα ιώτα αντίδρασης μετά από μια τόσο θρασεία παραδοχή τύπου «είμαι άντρας και το κέφι μου θα κάνω»; Να μου τον υποδείξεις κι εμένα! Όσο για τους «εβέσθητους διαχειριστές», μάθε ότι έχω διαμαρτυρηθεί κατ’ επανάληψη για το απαράδεκτο φαινόμενο των πολλαπλών nicks από το ίδιο πρόσωπο και δεν μου έχουν απαντήσει ποτέ! Ούτε καν για να ισχυρισθούν ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο κι ότι, αν επιχειρηθεί, δεν θα το επιτρέψουν. Για τέτοια «εβεσθησία» μιλάμε!
Φιλική συμβουλή: Ποτέ μην γράφεις πριν έχεις διαβάσει!
Τα λέμε
@Left G700
Λοιπόν πάμε λίγο να δούμε τι έχει ειπωθεί για να το κλείσουμε γιατί το κουράσαμε. Στο αρχικό σου σχόλιο εγκαλείς το ΝΑΡ γιατί κατ’εσε “άργησε τρία χρόνια να δώσει απαντήσεις “. Έπειτα γράφεις “ουδεμία εμπιστοσύνη έχω στα στελέχη σας” και παρακάτω αναφέρεσαι υποτιμητικά στις “αναλύσεις τους” (αυτές που κάτα τ’άλλα διαβάζεις και σχολιάζεις…). Παρακάτω αναπαράγεις ανακοίνωση του ΝΑΡ για τις εκλογές του 2012(!) σχολιάζοντας την με επικριτικούς χαρακτηρισμούς. Ωστόσο για εσένα αυτό δεν αποτελεί “χώσιμο” και ταυτοχρόνως παρεξηγείσαι αρχίζοντας το υβρεολόγιο κυρίως προς εμένα και τουλάχιστον άλλον έναν σχολιαστή.
Ακόμη περιμένω να μου απαντήσεις γιατί παρεξηγήθηκες τόσο με τον χαρακτηρισμό “τότε ΣΥΡΙΖΑίος” και αφού σου έγραψα το σκεπτικό μου πάνω σε αυτή την έκφραση. Επίσης δεν μας είπες τίποτα για τη στάση του Αριστερού Ρέυματος που σου ανέφερε ένας άλλος και γιατί μιλάς συνεχώς για διπλά ονόματα τη στιγμή που σου ανέφερα εκείνο το περίεργο γεγονός που πριν εμφανιστείς εσύ σχολίαζε ένας άλλος φίλος της ΛΑΕ με το ίδιο ύφος και την επομένη που εμφανίστηκες ως δια μαγείας “εξαφανίστηκε” (ή απλά άλλαξε όνομα)…
Τέλος οφείλω όντως να ζητήσω συγγνώμη και σε εσένα (αλλά και στον διαχειριστή/στρια για το συνεχές σπαμ)γιατί ελέω κεκτημένης ταχύτητας δεν σου δικαιολόγησα αμέσως το πρωταρχικό μου σχόλιο, αλλά όπως προείπα -κι ας ειρωνεύτηκες οικτρά- υπάρχουν και σοβαρότερα πράγματα στη ζωή πέραν από ‘διαδικτυακά αμφιθέατρα’. Τι να κάνουμε, δεν είμαστε όλοι πάνω από μια οθόνη συνεχώς με έτοιμα..σκονάκια , σημειώσεις και παραπομπές από προπέρσινα ξινά σταφύλια. Καλή συνέχεια κι εύχομαι η ψήφος σου να είναι… ακριβή κι όχι φτηνιάρικη σαν τη δική μου.
Νίκο έχεις δίκιο. Παρόλαυτα καλό είναι να σταματήσουμε τις ειρωνίες ένθεν κακείθεν, για να είναι γόνιμος ο διαδικτυακός διάλογος. Ενα από τα συμπεράσματα που εγώ τουλάχιστον βγάζω από την συζήτηση εδώ μέσα είναι ότι, όσο γίνεται σοβαρός διάλογος και τεκμηριωμένη συζήτηση, τόσο τα ερωτήματα και οι απαντήσεις τείνουν να υπερβαίνουν την σοσιαλδημοκρατική, ευρωκομμουνιστική αναζήτηση τύπου ΛΑΕ, που καταλήγει στον μεταρρυθμισμό, Και παράλληλα, τόσο αναδεικνύονται και οι ανεπάρκειες της κομμουνιστικής αριστεράς που δυστυχώς μένει πολλές φορές σε μια σωστή αλλά αναποτελεσματική συνθηματολογία.
Ρε αγόρι που σε λένε Νίκο, γιατί δεν το κόβεις; Γιατί συνεχίζεις να στέλνεις σχόλια από τη στιγμή που κάθε καινούργιο σου σχόλιο σε εκθέτει πιο πολύ και σε φέρνει όλο και πιο κοντά στο σημείο αυτοεξευτελισμού; Δεν καταλαβαίνεις πως είτε πουλάς τρέλα και παριστάνεις το χαζό είτε όντως είσαι μειωμένης αντιληπτικής ικανότητας, τίποτε από τα δυο δεν σε κολακεύει και δεν προσθέτει πόντους στο ενεργητικό σου;
Τι συγγνώμη ζητάς; Για ποιο πράγμα ζητάς συγγνώμη; Και ζητάς όντως συγγνώμη; Γιατί εγώ βλέπω ότι λίγο πριν τη συγγνώμη σου ισχυρίζεσαι πως εν μέρει έχεις δίκιο, γιατί όντως τα έχωσα στο ΝΑΡ (‘‘παραλείπεις’’ όμως να μας πεις για ποιο λόγο…)! Αφού εν μέρει έχεις δίκιο, λοιπόν, γιατί ζητάς ολόκληρη συγγνώμη; Ή δεν είναι ολόκληρη αλλά εν μέρει κι αυτή;
Αλήθεια; Ο χαρακτηρισμός «τότε ΣΥΡΙΖΑίος» ήταν η αιτία που «παρεξηγήθηκα» και ξεκίνησα να σε ρωτάω ποιον εννοείς με το διφορούμενο, υπαινικτικό και, όπως απέδειξαν τα πράγματα, ύπουλο αρχικό σου σχόλιο (Νίκος 06/07/2018 at 18:36) κι όχι το γεγονός ότι από επιπολαιότητα, ανοησία ή κακοήθεια (πες μας εσύ τι απ’ όλα) ισχυρίστηκες ότι «τα έχωσα στο ΝΑΡ για το δημοψήφισμα»; Αλήθεια;
Σοβαρά; Το θέμα τής κουβέντας μας ήταν το …Αριστερό Ρεύμα και με εγκαλείς γιατί δεν τοποθετούμαι σχετικά; Για πήγαινε μέχρι τη γωνία να δεις αν έρχομαι!
Το κερασάκι στην (άθλια) τούρτα σου: Αφού ζητάς και δεν ζητάς συγγνώμη για τη λασπίτσα σου σχετικά με το δήθεν χώσιμό μου στο ΝΑΡ «για το δημοψήφισμα», επανέρχεσαι στην άλλη κουτσουλιά: ότι τάχα και καλά μπορεί και να είμαι εγώ ο σχολιαστής επίσης φίλος τής ΛΑΕ που σχολίαζε με το ίδιο ύφος και την επομένη που εμφανίστηκα εγώ ως δια μαγείας «εξαφανίστηκε» (ή απλά άλλαξε όνομα…)! Λοιπόν, εγώ ξεκίνησα να συχνάζω συστηματικά εδώ εκεί γύρω στην επέτειο του Πολυτεχνείου, στα μέσα Νοεμβρίου 2017. Για κάνε λίγο τα μαθήματά σου και φέρε μας εδώ κάποια από αυτά τα σχόλια με το δικό μου ύφος αλλά με διαφορετικό όνομα. Περιμένω!
ΥΓ Σχετικά με τον τύπο με τα 100 ονόματα, κάνε κι εσύ (όπως πρότεινα και στον Γ.Κ.) τον κόπο να πας να διαβάσεις πιο πάνω τα σχόλια α) 08/07/2018 at 20:03, β) 08/07/2018 at 20:47 και γ) 09/07/2018 at 12:30 με τη θρασεία ομολογία του κι ύστερα να έρθεις να μου μιλήσεις! Ντάξει; Άιντε μπράβο!
ΥΓ2 «Υβρεολόγιο κυρίως προς εσένα»; Σοβαρά; Ποιο είναι το ‘‘υβρεολόγιο’’; Το ότι σε χαρακτήρισα «φτηνιάρη»; Φαίνεται ότι δεν έχεις την παραμικρή ιδέα ούτε και για την έννοια «βρισιά»! Κι έπειτα, εσύ πώς θα χαρακτήριζες έναν άνθρωπο που, αντί να παραδεχθεί ευθέως, έντιμα και με παρρησία το χοντρό λάθος του, να δώσει εξηγήσεις και να ζητήσει ειλικρινά συγγνώμη, καταφεύγει επί μέρες και μέρες σε ένα σωρό φτηνές προσχηματικές και θλιβερές δικαιολογίες, φτηνές συνδικαλιές και φτηνά κορδελάκια τής πλάκας που μετατοπίζουν διαρκώς και αενάως τα γκολπόστ (= το θέμα τής κουβέντας); Ακούω.
ΥΓ3 Και μέχρι τα Χριστούγεννα να έρχεσαι εδώ και να μας αραδιάζεις τα κωμικοτραγικά φληναφήματά σου με τα οποία μάς έχεις φλομώσει μέχρι τώρα, θα παίρνεις τις ανάλογες απαντήσεις και θα εξευτελίζεσαι κάθε φορά. Μην πεις ότι δεν έχεις ενημερωθεί.
ΥΓ4 Ελα, ποιος στη χάρη σου! Σου δίνει δίκιο κι ο άνθρωπος με τα 100 ονόματα. Σα να λέμε ο ίδιος ο …Λένιν!
Δεν έχω κανένα θράσος. Υπογράφω όπως επιθυμώ και όχι όπως εσύ θες αγαπητέ λεφτ.
Επίσης: Ποτέ, δεν αρχίζω πρώτος την ειρωνία και τον χλευασμό, ούτε και απέναντί σου λεφτ: Τα θεωρώ υπονομευτικά οποιασδήποτε προσπάθειας για σοβαρό διάλογο.
Τέλος, μπορείς και εσύ να σταματήσεις την επίθεση και μάλιστα με μπόλικο υβρεολόγιο στον Νίκο; Μπορεί γενικά να σταματήσει η ειρωνία και ο χλευασμός; ΑΝ θέλουμε να κάνουμε κάποιον σοβαρ΄΄ο διάολο με συμφωνίες και αντιπαραθέσεις.
Δεν έχω κανένα θράσος. Υπογράφω όπως επιθυμώ και όχι όπως εσύ θες αγαπητέ λεφτ.
~~~~~~~~~~
ένας 17/05/2018 at 23:01
«πολύμορφη» λιποταξία, …άλλη μια φορά!
Αντί ν’ αρπάξουν στον αέρα την δυνατότητα να οργανώσουν την δική τους απεργία, εκμεταλλευόμενοι την νομική κάλυψη, που εκόντες-άκοντες, πιεζόμενοι από το ταξικό κίνημα, αναγκάστηκαν να παραχωρήσουν οι εργατοπατέρες για να τηρήσουν τα προσχήματα.
~~~~~~~~~~
εργάτης 18/05/2018 at 00:33
Ε, χμ, γράφεις «εκόντεςάκοντες οι εργατοπατέρες προκήρυξαν απεργία, πιεζόμενοι από το ταξικό κίνημα»; ΠΟΥ διάολε την είδες την πίεση που «…ανάγκασε τους εργατοπατέρες να προκηρύξουν απεργία»; Και καλά, εσύ -και κανένας άλλος- την είδες την ….πίεση! Αλλά ρε αδερφέ τι διάολο πίεση είναι αυτή που είδες, η οποία «ανάγκασε τους εργατοπατέρες να προκηρύξουν απεργία» με ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ρητά διατυπωμένο και σαφέστατο καπιταλιστικό/εργοδοτικό περιεχόμενο;
~~~~~~~~~~
Ανώνυμα 18/05/2018 at 18:46
καλά, άμα εσύ είσαι εργάτης εγώ είμαι ο Jimmy Hendrix
~~~~~~~~~~
Γιώργος 20/05/2018 at 02:28
Εγώ, είμαι εργάτης. ΕΣΥ, δεν είσαι ο Jimmy Hendrix.
~~~~~~~~~~
Ανώνυμα 20/05/2018 at 03:52
ρε φιλε βλαμμενος εισαι; γιατι υπογραφεις συνεχεια με διαφορετικα ονοματα;
~~~~~~~~~~
Γιώργος 20/05/2018 at 12:16
Για να εκνευρίζω κάτι ανερμάτιστους βλαμμένους σαν κι εσένα
~~~~~~~~~~
Ίδε ο άνθρωπος! Από τη μια, διαψεύδει εμμέσως (“δεν έχω κανένα θράσος”) ότι υπογράφει με διαφορετικά ονόματα, κι από την άλλη μάς δηλώνει ότι υπογράφει όπως γουστάρει (“όπως επιθυμώ και όχι όπως εσύ θες αγαπητέ λεφτ”) “για να εκνευρίζει κάτι ανερμάτιστους βλαμμένους”!…
INFO: http://pandiera.gr/%CE%BD%CE%B1%CF%81-%CE%B7-30-%CE%BC%CE%AC%CE%B7-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%BC/
Αγαπητέ λεφτ: Εσύ ο ίδιος διαλύεις τις συζητήσεις και υποβιβάζεις το επίπεδο της κάθε φοράς συζήτησης. Και ΕΣΥ ο ίδιος, εγκαλείς όλους τους υπόλοιπους, ότι “κατεβάζουν το επίπεδο”.
Στο ξαναλέω: Θα υπογράφω, όπως εγώ θέλω, και όχι όπως εσύ επιθυμείς. Κατάλαβέ το και αποδέξου το.
ΥΓ: Αυτό που ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ δεν κάνω, και προσπαθώ στο να μην το κάνουν και οι υπόλοιποι/ες στα σχόλιά τους, είναι, να είμαι εγώ αυτός που θα αρχινίσει την ειρωνία και τον χλευασμό. Προσπαθώ πάντα, να τεκμηριώνω τα σχόλια που γράφω. Γιατί ΕΤΣΙ προωθείται ο γόνιμος διάλογος.
Από κουραστικό το όλο θέμα καταντάει γραφικό. Το συγκεκριμένο άτομο δεν είναι εδώ για να κάνει…πολιτικό διάλογο όπως ευαγγελίζεται, αλλά για να βρίσει και να κανιβαλίσει τους συνομιλητές του και κυρίως τους αρθρογράφους.
Μας κάνει και χάρη το παιδί… Σχολιάζει άρθρα και αναλύσεις “της πλάκας” από ανθρώπους “που δεν εμπιστεύεται”. Έχει στολίσει τα μισά σχόλια με λέξεις που θα ακούσεις σε αντιπαράθεση με κάποιον φασιστοφιλελέ τρολάκο. Του απάντησε ο φίλος τι εννοούσε εμπεριστατωμένα και συνεχίζει να μην απαντά πετώντας τη μπάλα στην εξέδρα.
Αυτοεξεφτελίζεται μόνος του ξανά και ξανά και δεν λέει να το εμπεδώσει. Το αποδεικνύει και με το σημερινό του ανόητο και παιδιάστικο σχόλιο εντυπώσεων στο άρθρο για τις διαμαρτυρίες ενάντια στη φιέστα Ζάεφ στη Μακεδονία. Μειωμένη αντιληπτικότητα δείχνει που δεν κατανοεί το πως εννοεί ο Νίκος το συγγνώμη που γράφει. Από εμένα έχει τελειώσει η εν λόγω αντιπαράθεση, όχι γιατί δε μπορώ να απαντήσω σε έναν μίζερο τύπο που μιλάει με σκονάκια κι αλλάζει πολιτικά προσωπεία συνεχώς αλλά γιατί το θεωρώ ανούσιο και καλώ και τους υπόλοιπους σχολιαστές απλά να μην ασχοληθούν.
Υ.γ.: Στην Ισκρα δεν τον έχουμε δει τον εν λόγω να σχολιάζει, ή το κάνει με άλλο όνομα ή ακόμη και η Ισκρα δεν δημοσιεύει τα σχόλια του.
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΔΡΑΚΟ
Τον έπνιξε η «ιερή αγανάκτηση» το φίλο μας τον Γ.Κ. και ήρθε εδώ να την εκφράσει. Σε μονόλογο αυτή τη φορά (ο απ’ ευθείας διάλογος μαζί μου δεν του βγήκε σε καλό κι είπε να δοκιμάσει την τριτοπρόσωπη διήγηση… –να ’ξερε πώς τον καταλαβαίνω!). Μαζί του κουβάλησε και το πηλοφόρι με την πολιτική λάσπη.
Δεν είμαι εγώ εδώ, λέει, «για να κάνω πολιτικό διάλογο όπως ευαγγελίζομαι, αλλά για να βρίσω και να κανιβαλίσω τους συνομιλητές μου και κυρίως τους αρθρογράφους». Όπως, όμως, δεν μας έδωσε κανένα παραδειγματάκι, καθώς τον προ(σ)κάλεσα, που να αποδεικνύει τους χθεσινούς ισχυρισμούς του ότι «άλλα λέω κι άλλα εννοώ», έτσι και τώρα δεν μπαίνει στον κόπο να μας καταθέσει κάποιο δείγμα των «ύβρεων» και των «κανιβαλισμών» μου! Όπως δεν μπαίνει και στον κόπο να μας πει ποιες είναι αυτές οι «περίφημες» «κακές» λέξεις με τις οποίες «έχω στολίσει τα μισά σχόλια» και που τις ακούει τις ακούει κανείς μόνο «σε αντιπαράθεση με κάποιον φασιστοφιλελέ τρολάκο» (πήρα και «προαγωγή»: χθες ήμουν ένας απλός χουλιγκάνος γηπεδικού τύπου· σήμερα «αναβαθμίστηκα» σε «φασιστοφιλελέ»!).
Εντάξει, κάποια στιγμή βαρέθηκε να ανακατεύεται με τις λάσπες και να μου τις πετάει (βαρέθηκε! όχι πως φιλοτιμήθηκε κι είπε να σταματήσει να λερώνει με τέτοιο τρόπο και εν ψυχρώ κάποιον μόνο και μόνο επειδή δεν συμμερίζεται τις ιδιαίτερες πολιτικές απόψεις του, πού τέτοια «εβεσθησία»!) και μας είπε κι άλλα «ορέα».
Ότι έχω, λέει, «μειωμένη αντιληπτικότητα» και δεν κατάλαβα «το πως εννοεί ο Νίκος το συγγνώμη που γράφει». (Δεν λέει όμως να βοηθήσει, ο μπαγάσας, να μου εξηγήσει κι εμένα, αφού αυτός, με την αυξημένη αντιληπτικότητα που ασφαλώς θα τον χαρακτηρίζει, προφανώς το έπιασε το νόημα στο φτερό!)
Ότι το σχόλιό μου στην ανάρτηση με το «άρθρο για τις διαμαρτυρίες ενάντια στη φιέστα Ζάεφ στη Μακεδονία» είναι, λέει, ένα «ανόητο και παιδιάστικο σχόλιο εντυπώσεων». Τι ακριβώς εννοεί ο ποιητής με αυτό το «σχόλιο εντυπώσεων»; Άγνωστο. Ας αρχίσει πάντως να του περνάει από το μυαλουδάκι του η ιδέα ότι ήταν ένα σαρκαστικό σχόλιο, παραλλαγή κάποιου συνθήματος των Γάλλων φοιτητών από την εποχή τού παρισινού Μάη τού ’68, το οποίο σαρκάζει την παρηγοριά που συνηθίζει να βρίσκει η Αριστερά στις συμβολικές αντιστάσεις και διαμαρτυρίες, οι οποίες, όμως, δεν εμποδίζουν στο ελάχιστο το καπιταλιστικό σύστημα από το να ζει και να βασιλεύει και το ενοχλούν όσο ένα μυρμήγκι ενοχλεί έναν ελέφαντα!
Ότι χρησιμοποιώ, λέει, «σκονάκια». Ποια είναι τα «σκονάκια»; Μάλλον θα εννοεί τα διάφορα ντοκουμέντα που φέρνω εδώ από κουβέντες ή άρθρα για να τα δίνω να τα τρώνε με το κουταλάκι τού γλυκού κάποιοι εξυπνάκηδες σαν τον ίδιο που γράφουν ό,τι τους κατεβαίνει. Δεν πειράζει. Ξύδι. (Ή μάλλον, σόδα.)
Ότι, λέει, «αλλάζω προσωπεία». Ποια είναι αυτά τα «προσωπεία»; Έλα μου ντε!
Τέτοια «ορέα» μας είπε ο καλός μας ο Γ.Κ. Υπάρχει όμως και κάτι για το οποίο, ενώ χθες ανέβηκε στα κεραμίδια για να διαμαρτυρηθεί σκούζοντας σαν γεναριάτικος γάτος, σήμερα, ‘‘περιέργως’’ κατάπιε τη γλωσσίτσα του και δεν άρθρωσε ούτε κιχ!
Είναι το περίφημο πλέον ζήτημα του «ανθρώπου με τα 100 ονόματα». Χθες, ζήτησε να του φέρω «κάτι χειροπιαστό», διαφορετικά να σταματήσω να ισχυρίζομαι κάτι που προσβάλλει, λέει, τόσο τούς διαχειριστές όσο και τους σχολιαστές. Του έφερα το πιο χειροπιαστό που μπορεί να υπάρχει: τις θρασείες ομολογίες τού ίδιου τού ανθρώπου με τα 100 ονόματα! Πώς αντέδρασε ο καλός μας; Μούγκα στη στρούγκα! Nothing! Niente! Nada! Όχι θα κάτσει να σκάσει!
ΥΓ Στο δικό του το υστερόγραφο που αποδεικνύει ότι, εκτός από το ότι δεν έχει την παραμικρή ιδέα για το τι καπνό φουμάρω εγώ, επιπλέον κολυμπάει και σε πελάγη άγνοιας για τους πολιτικούς ανταγωνιστές του με την ευρύτερη έννοια:
Εκφράζει την απορία του γράφοντας: «Στην Ισκρα δεν τον έχουμε δει τον εν λόγω να σχολιάζει, ή το κάνει με άλλο όνομα ή ακόμη και η Ισκρα δεν δημοσιεύει τα σχόλια του.» Ο καημένος!
Δεν ξέρει ότι ένα σχόλιο που, ας πούμε, θα ποσταριστεί σήμερα στην Ίσκρα, θα εμφανιστεί στην οθόνη λίγο πριν λίγο μετά το Δεκαπενταύγουστο κι αυτό με την προϋπόθεση ότι δεν θα περιέχει ούτε την παραμικρή έστω και υποψία κριτικής προς την ηγετική ομάδα τού Αριστερού Ρεύματος; Τι σχόλιο να στείλω, επομένως, στην Ίσκρα; Σχόλιο που να ξεσκονίζει τον Λαφαζάνη; Αυτό κατάλαβε για μένα ο ξυπνιτζής Γ.Κ., όταν εγώ έλεγα εδώ ότι είμαι μέλος τού ΑΡ; Ότι έγινα μέλος για να ξεσκονίζω τον Λαφαζάνη και να μεταφέρω τη «γραμμή»; Μα, αν έχω να υπερηφανεύομαι για κάτι, αυτό είναι ακριβώς το ότι ανήκω στην αισχρή μειοψηφία τών οργανωμένων που δεν είναι γραμμιτζήδες και ξεσκονιστήρια τής εκάστοτε ηγεσίας! Ας ψάξει αλλού. Δεν θα κουραστεί καθόλου! A dime a dozen!
Είπα να μην συνεχίσω την εδώ αντιπαράθεση αλλά δεν θα σου κάνω και τη χάρη να μείνουν αναπάντητα όσα γράφεις.
Οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) σου γράφουν τεκμηριωμένα την άποψη τους κι εσύ τους απαντάς με λέξεις στο βρόντο, ειρωνεία και παραπομπές σε σχόλια προ 3 μηνών (ενδεικτικό του ότι δεν έχεις να κάνεις τίποτα και κάθεσαι ψάχνοντας απαντήσεις επί απαντήσεων σε παμπάλαιες αναρτήσεις μπας και δώσεις κάποια βάση στα σκόρπια λεγόμενα σου).
Ρωτάς τον @Νίκο που τα χώνεις κατ’αυτόν στο ΝΑΡ, σου απαντάει εκεί κι εκεί και δεν του ανταπαντάς για να ξεκαθαρίσεις τη θέση σου παρά τον βρίζεις. Σου γράφει ο @Γιώργος κάτι άλλο ούτε σ’αυτόν απαντάς σοβαρά παρά ειρωνεύεσαι.
Μάλλον δεν έχεις μάθει να καταθέτεις την άποψη σου δίχως να προσβάλλεις τους άλλους. Δεν χρειάζεται να συμφωνείς αλλά δε χρειάζεται και να διαφωνείς προσβάλλοντας, ειρωνεύοντας και χλευάζοντας.
Σοβαρό ντοκουμέντο η τριτοτέταρτη παράγραφος της ανάλυσης του ΝΑΡ για τις εκλογές του 2012(!), τύφλα να χει η τάδε υποπαράγραφος του “Κεφαλαίου” του Μαρξ…
Φανατικός γραμμιτζής ΛΑΕτζής δεν είσαι, πρώην ΣΥΡΙΖΑίος δεν είσαι, τι είσαι ρε φίλε τέλος πάντων και τι ψάχνεις; Ποιό είναι το θέμα σου με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τις οργάνωσεις και τα άτομα που τη στηρίζουν; Και μη μου απαντήσεις κάτι του τύπου “μεγάλη ιδέα έχετε” και “ποιός ασχολείται με εσάς” γιατί δεν κάνεις και κάτι διαφορετικό εδώ και 8 μήνες (ή μήπως κάνα δύο χρόνια;..)
Φίλε Γ.Κ.: Χωρίς καμία πλάκα, του ρίχνεις πολύ άγριο δούλεμα του εαυτού σου. Διότι προσπαθείς να τον πείσεις ότι με αυτό το τελευταίο σου σχόλιο έδωσες, τάχα, απαντήσεις στα ερωτήματα που σου έχω βάλει καθώς και σε αυτά που έχουν προκύψει αφ’ εαυτών και εκ των πραγμάτων κατά τη διάρκεια της κουβέντας μας! Λοιπόν, δείξε γενναιότητα: Βrace for impact! Head down! Stay down!
Κάτσε και μέτρα όλα τα ζητήματα για τα οποία, ενώ οφείλεις απαντήσεις ή τοποθετήσεις, δεν ακούσαμε από το στοματάκι σου ούτε τον ελάχιστο ψίθυρο:
1) Έχεις ισχυριστεί πως «άλλα λέω και άλλα εννοώ». Σου έχω ζητήσει να μας καταθέσεις κάποιο αποδεικτικό στοιχείο –έστω κάποια αποχρώσα ένδειξη. Κάνεις τον Κινέζο.
2) Λες και ξαναλές σαν κολλημένο CD, μαζί με κάνα δυο άλλους ξυπνιτζήδες, ότι «βρίζω τους συνομιλητές μου», ότι χρησιμοποιώ εναντίον τους «υβρεολόγιο», ότι τους «κανιβαλίζω» κ.λπ. Σου ζήτησα να μας φέρεις εδώ κάποιες από αυτές τις «βρισιές» (όπως έχω ζητήσει στο παρελθόν και από τους άλλους εξυπνάκηδες που πιπιλάνε την ίδια καραμέλα). Κάνεις τον Γερμανό (όπως έκαναν κι εκείνοι).
2α) Παρόμοια (αλλά αντίστροφα), δεν βρήκες να πεις ούτε μισή κουβέντα, έστω και για τα μάτια τού κόσμου, όταν εγώ κατέθεσα ένα-δυο «ορέες» λεξούλες και χαρακτηρισμούς (κι όχι τις πιο «ορέες») που μου στάλθηκαν συστημένες εδώ από κάποιους σχολιαστές.
3) Αφού αρχικά με χρέωσες με «γηπεδικού τύπου αντιπαραθέσεις και εκφράσεις που μόνο αριστεροί δεν χρησιμοποιούν», ύστερα προχώρησες στην «αναβάθμισή» μου, ισχυριζόμενος αυτή τη φορά ότι «έχω στολίσει τα μισά σχόλια με λέξεις που θα ακούσεις σε αντιπαράθεση με κάποιον φασιστοφιλελέ τρολάκο». Όσο προσκόμισες πειστήρια για τους πρώτους λασπώδεις ισχυρισμούς σου, όπως σε προ(σ)κάλεσα, άλλο τόσο προσκόμισες και για τους δεύτερους! Το κατάλαβες τουλάχιστον ότι με αυτή σου τη μούγκα η λάσπη που εκτόξευσες εναντίον μου γύρισε προς τα σένα και σε έλουσε πατόκορφα; Πού να το καταλάβεις! Δεν πειράζει. Όταν μπεις μέσα στη μπανιέρα σου και τη δεις να γίνεται καφέ, θα το καταλάβεις τότε!
4) Σε κάλεσα να μας εξηγήσεις ποια είναι αυτά τα διάφορα «πολιτικά προσωπεία» που κατ’ εσέ «αλλάζω συνεχώς». Άκρα τού τάφου (= της λάσπης) σιωπή!
5) Σου ζήτησα να μου πεις κι εμένα τού καημένου με τη «μειωμένη αντιληπτική ικανότητα» αυτό που η δική σου ‘‘υψηλού’’ IQ ‘‘ευφυία’’ σού επέτρεψε να καταλάβεις: Για ποιο λόγο ακριβώς ζήτησε συγγνώμη ο Νίκος; Και πάλι: η σιωπή σου προς απάντησή μου.
Last but not least που αποδεικνύει περίτρανα την άθλια νοοτροπία που σε δέρνει:
6) Εξέφρασες την άκρα δυσπιστία σου (και μου απέδωσες μάλιστα και κάποιο είδος «συνδρόμου») για το αν όντως υπάρχει αυτός ο περίφημος «άνθρωπος με τα 100 ονόματα» ή είναι δική μου φαντασίωση, η οποία, μάλιστα, «προσβάλει πρώτα τους διαχειριστές που ανεβάζουν τα σχόλια και μετά όλους τους υπόλοιπους», και ζήτησες να φέρω ως απόδειξη «κάτι χειροπιαστό», διαφορετικά, να το βουλώσω –αυτό το τελευταίο δεν το είπες, είναι αλήθεια· εξαγόταν όμως ευθέως από τα συμφραζόμενα. Εξ ίσου ευθέως από τα συμφραζόμενα των λόγων σου εξαγόταν και το συμπέρασμα ότι, αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, α) το θεωρείς κι εσύ απαράδεκτο, β) θεωρείς πως κακώς δεν έχει επιληφθεί μέχρι τώρα η διαχειριστική ομάδα τής Παντιέρας για να εξαλείψει αυτό το απαράδεκτο και για σένα φαινόμενο και, γ), θεωρείς επίσης μεμπτό το γεγονός ότι, εκτός από μένα, κανένας άλλος σχολιαστής από όσους έχουν πάρει χαμπάρι την κατ’ εξακολούθηση και κατά συρροή φτηνή εξαπάτηση των πολλαπλών ονομάτων-υπογραφών δεν την έχει καταγγείλει (κάτι που δεν ισχύει, όπως απέδειξα: κι άλλοι την έχουν μυριστεί, μόνο που δεν το έκαναν και πολύ θέμα –ίσως και να είδαν τα χαΐρια τα δικά μου που το έχω κάνει θέμα εδώ και καιρό και να κατάλαβαν ότι θα χάσουν κι εκείνοι τα λόγια τους…).
Προσκόμισα εδώ ό,τι πιο χειροπιαστό μπορεί να υπάρξει: τις επανειλημμένες ομολογίες (κι όχι όλες, βέβαια) τού ίδιου τού απιθανοαπίθανου αυτού ανθρώπου, που όμοιόν του δεν έχω ξαναδεί στα δέκα χρονάκια που έχω στο διαδίκτυο. Πώς έπρεπε να ανταποκριθεί σε αυτή την εξέλιξη ένας στοιχειωδώς έντιμος και με στοιχειώδη πολιτική σκέψη αριστερός άνθρωπος;
α) Να παραδεχθεί το λάθος του αριθμητικώς και ολογράφως.
β) Να υψώσει κι αυτός φωνή διαμαρτυρίας για τη διαλυτική κάθε συζήτησης απαράδεκτη αυτή πρακτική που κι ο ίδιος, άλλωστε, θεωρεί απαράδεκτη και ανεπίτρεπτη. Μια πρακτική που δεν γίνεται δεκτή ούτε σε ιστολόγια τριτοτέταρτης κατηγορίας, πόσο μάλλον θα έπρεπε να γίνεται τέτοια στο (ημι)επίσημο portal τής «αντικαπιταλιστικής ελληνικής αριστεράς» και μιας ολόκληρης πολιτικής παράταξης (ΑΝΤΑΡΣΥΑ).
Τι από τα (απολύτως στοιχειώδη και επιβεβλημένα) παραπάνω έκανες εσύ; Τίποτε! Για έναν μέσο, συνηθισμένο άνθρωπο, χωρίς ιδιαίτερες πολιτικές ανησυχίες και συγκρότηση, μια τέτοια αφωνία είναι κάτι θλιβερό. Για ένα συνειδητοποιημένο αριστερό, όμως, και δη «της επαναστατικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς», όπως φαντάζομαι αυτοπροσδιορίζεσαι, (θα έπρεπε να) είναι ξεφτίλα!
Το χειρότερο; Δεν φαίνεται να έχεις καν την παραμικρή συναίσθηση αυτής τής ξεφτίλας! Αυτό το συμπέρασμα βγάζω βλέποντας ότι με …προτρέπεις(!) κι από πάνω σε …διάλογο(!) με τον ολοφάνερα προβληματικό αυτό τύπο, που στην τρέχουσα περίοδο δείχνει μια προτίμηση σε ένα από τα 100 ονόματά του («Γιώργος»), αν και χωρίς να ξεχνάει ολότελα και μερικά από τα άλλα –«Ανώνυμος», «μέλος τού ΝΑΡ», «Επαρχιώτης» και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο…
***
Αυτές ήταν οι δήθεν ‘‘απαντήσεις’’ που πας να πείσεις τον εαυτό σου ότι τάχα προσκόμισες εδώ με το τελευταίο σου σχόλιο. Εμ δεν έβγαλες τσιμουδιά, εμ και θέλεις να μας πλασαριστείς ως «σωστός» που στηρίζει τους ισχυρισμούς του (δηλαδή τη λάσπη του) με «τεκμήρια και αποδείξεις»! Πού το βρίσκεις τέτοιο θράσος; Έλα μου ντε!
Κατά τα άλλα, δεν σου κρύβω ότι πολύ γέλασα με τους ισχυρισμούς σου ότι «οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) μου γράφουν τεκμηριωμένα την άποψη τους» (είδαμε και τη δική σου ‘‘τεκμηρίωση’’!) ή ότι εγώ είμαι αυτός που απαντώ «με λέξεις στο βρόντο»! Επίσης, μεγάλη ευθυμία μού προκάλεσε και το γεγονός ότι τα αποδεικτικά στοιχεία που φέρνω εδώ για να στηρίζω τεκμηριωμένα την άποψή μου (ναι, εγώ μπορώ να το πω αυτό το «τεκμηριωμένα»· εσύ και οι ομοίως σκεπτόμενοι που μου την πέφτετε με τον άθλιο τρόπο που μου την πέφτετε δεν έχετε το παραμικρό δικαίωμα σε κάτι τέτοιο!) δεν σου κάνουν, γιατί είναι, λέει, τριών μηνών ή του 2012 και, συνεπώς, έχουν …μπαγιατέψει! Όπως επίσης άφθονα γέλια μού έφερε η άτεχνη προσπάθειά σου να τα ακυρώσεις στη βάση τού ότι ψάχνω και τα βρίσκω γιατί «δεν έχω να κάνω τίποτα»! (Την έκφραση «ράβδος εν γωνία άρα βρέχει» την έχεις ακουστά;) Να ’σαι καλά! Από το Λύκειο είχα να γελάσω έτσι!
ΥΓ Μου γράφεις: «Φανατικός γραμμιτζής ΛΑΕτζής δεν είσαι, πρώην ΣΥΡΙΖΑίος δεν είσαι, τι είσαι ρε φίλε τέλος πάντων και τι ψάχνεις;» Κι ύστερα παραπονιέσαι που σε λέω κουφιοκεφαλάκη! Όχι φανατικός και όχι γραμμιτζής ΛΑΕτζής. Αυτό είμαι. Χρειάζεται σοφία;
ΥΓ2 Για να μη χαλιέσαι άδικα των αδίκων: Το είδος τής ρητορικής που τις περισσότερες φορές ο τρικούβερτος αριστερισμός ο οποίος ευδοκιμεί εδώ με υποχρεώνει να υιοθετήσω λέγεται «πολεμική». Η «πολεμική» μου ασκείται επί πολιτικών απόψεων και μόνο. Δεν έχει να κάνει ούτε με «προσωπικές προσβολές», ούτε, πολύ περισσότερο με «βρισιές», «κανιβαλισμούς» και τα παρόμοια. Τι εστί «πολεμική ρητορική»; Διάβασε λίγο Λένιν, ιδίως τον «Αριστερισμό» του καθώς και λόγους του σε κομματικές συνεδριάσεις, και θα αρχίσεις να μπαίνεις στο νόημα. Ή έτσι τουλάχιστον ελπίζω…
……………………………………..
Σημείωση Παντιέρας: Η έγκριση ενός σχολίου, προφανώς δεν ισοδυναμεί με σιωπηρή αποδοχή των όσων αναγράφονται σε αυτό.