«o,τι ξέρουμε για το 1821 μοιάζει με αντεστραμμένο είδωλο στον καθρέφτη. Υπάρχουν δύο 21, αυτό των αρχόντων, των Φαναριωτών και της επίσημης διπλωματίας και αυτό του λαού και των προοδευτικών ανθρώπων όλου του κόσμου…» Δ. ΦΩΤΙΑΔΗΣ, από την ιστορική μονογραφία «ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ»
Υπάρχουν ιστορικές στιγμές που, σε πείσμα του χρόνου αλλά και των «άσπονδων φίλων» μένουν χαραγμένες στην ιστορική μνήμη καθώς συνδέονται με σύγχρονές καταστάσεις και διατηρούν την επικαιρότητά τους. Η επανάσταση των υπόδουλων λαών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας το 1821 είναι μία από αυτές. Και τι δεν έκαναν για να αλλοιώσουν το νόημά της, να τη φέρουν στα μέτρα τους! Μέχρι και την ημερομηνία έναρξης άλλαξαν, ακόμα και ένας μαθητής του δημοτικού γνωρίζει πως η επανάσταση ξεκίνησε αρκετές μέρες πριν, ήδη στις 21 Μάρτη απελευθερώνεται η Καλαμάτα.. Στις 25 Μάρτη δεν συνέβη κανένα αξιοσημείωτο γεγονός, όπως επιβεβαιώνεται από όλες τις ιστορικές πηγές. Προσπάθησαν να εξαγνίσουν την επίσημη εκκλησία που την καταδίκασε και αφόρισε τους επαναστάτες, παρουσίασαν ως ήρωες τους κοτσαμπάσηδες και τους προδότες, έσυραν στις φυλακές και δολοφόνησαν τους αγωνιστές. (Πόσο θυμίζει την άλλη μεγάλη στιγμή της αντιφασιστικής πάλης του λαού κατά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο…). Αποσιώπησαν τη συμμετοχή Αρβανιτών, Βουλγάρων, Σέρβων, Μαυροβούνιων στον αγώνα κατά του κοινού δυνάστη, δεν ταίριαζε βλέπετε με το «εθνικό αφήγημα»! Κι όμως, σε πείσμα όλης αυτής της προσπάθειας, η φλόγα έμεινε ζωντανή, «Αντάρτης κλέφτης παλικάρι, πάντα είναι ο ίδιος ο λαός…» τραγουδούσαν οι μαχητές του ΕΛΑΣ 120 χρόνια μετά! Μένει ζωντανό στην κραυγή του ελληνικού λαού σήμερα, που απαιτεί μια ζωή με δικαιώματα κι αξιοπρέπεια, χωρίς τα δεσμά των σύγχρονων Μέττερνιχ της ΕΕ που του αρνούνται ακόμα και το στοιχειώδες δικαίωμα να αποφασίζει για το μέλλον του!
Και φέτος, το επίσημο κράτος και το πολιτικό σύστημα θα … «γιορτάσουν»! Χωρίς αιδώ θα εκφωνήσουν δεκαρικούς για την «εθνική ανεξαρτησία». Αυτοί που έχουν παραδώσει το Αιγαίο στο ΝΑΤΟ, την οικονομική πολιτική στους «θεσμούς» των Αμερικάνων και των Γερμανών, το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας στους γραφειοκράτες νεοκαπιταλιστές της Κίνας, τα αεροδρόμια σε γερμανικές εταιρείες, τον έλεγχο των συνόρων στη ΦΡΟΝΤΕΞ! Θα γιορτάσουν την.. «απελευθέρωση», η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ και η μνημονιακή αντιπολίτευση, όταν μαζί ψήφισαν το 3ο μνημόνιο που απαγορεύει στην Βουλή να ψηφίσει οποιονδήποτε νόμο, αν δεν τον εγκρίνουν οι “θεσμοί” των διεθνών τοκογλύφων. Θα γιορτάσουν σε μια χώρα που βυθίζεται στη φτώχεια και την ανεργία, που η ασφάλιση και οι κοινωνικές δομές διαλύονται, οι νέοι/ες παίρνουν το δρόμο της μετανάστευσης. Θα γιορτάσουν, φυσικά, με τον μόνο τρόπο που ξέρουν: Με το μιλιταριστικό θεσμό των παρελάσεων, αποτρέποντας κάθε προσπάθεια αναζήτησης και ανάδειξης της ιστορικής αλήθειας μέσα από πολύμορφες δραστηριότητες, ειδικά στους χώρους εκπαίδευσης.
Θα γιορτάσουν και στην πόλη μας. Όπως πάντα με τις ίδιες φανφάρες και τα ίδια υποκριτικά «μηνύματα» αλλά και με τη σταθερή «ιδιαιτερότητα»: όπως κάθε χρόνο, η αιματοβαμμένη συμμορία του ΝΑΤΟ θα καταθέσει στεφάνι. Είναι η 4η φορά με τη νέα, «αριστερή» δημοτική αρχή. Πόσο μακρινές φαίνονται οι εποχές που τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της δημοτικής του παράταξης διαδήλωναν κατά της παρουσίας του ΝΑΤΟ στην πόλη. Τώρα πια, θλιβεροί απολογητές μιας κυβέρνησης που παρέδωσε το Αιγαίο στον έλεγχο του, χειροκροτούν και συναγελάζονται. Τους αναγνωρίζουμε πως, τουλάχιστον, δεν παριστάνουν τους «αντιιμπεριαλιστές», όπως συμβαίνει αλλού. Στην πόλη μας, ο ΣΥΡΙΖΑ και η δημοτική του αρχή ήταν και είναι πρωτοπόροι στην πλήρη υποταγή σε κάθε ξένο ή ντόπιο ισχυρό.
Για μας η ιστορική μνήμη ζει σήμερα στο λιμάνι του Πειραιά, στην Ειδομένη, στη Μόρια της Λέσβου, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των προσφύγων. Όπως το 1821 ή το 1922 εκατομμύρια έλληνες έπαιρναν το δρόμο της προσφυγιάς, αθώα πιόνια και θύματα των παιχνιδιών των μεγάλων, τον ίδιο δρόμο παίρνουν και εκατομμύρια συνάνθρωποί μας σήμερα. Κυνηγημένοι πότε από την «Ιερά Συμμαχία», πότε από την «Αντάντ» και πότε από το ΝΑΤΟ ,την ΕΕ και τα φονταμενταλιστικά κινήματα που η “πολιτισμένη Δύση” κατασκεύασε, οι λαοί συνεχίζουν να πληρώνουν με το αίμα τους την κτηνώδη απληστία των ιμπεριαλιστών. Αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε από την επανάσταση του 1821 είναι πως είναι ακόμα ένας κρίκος. Κρίκος στη μεγάλη αλυσίδα των ιστορικών αποδείξεων πως οι λαοί μπορούν να νικήσουν. Και σήμερα, όπως και τότε, οι δραγουμάνοι των ληστρικών συμμοριών του κόσμου και οι ραγιάδες αναμασούν τα ίδια φληναφήματα για τους «συσχετισμούς», την «γεωπολιτική», την «μικρή χώρα», τους ξένους «συμμάχους». Πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν. Ας τους διαψεύσουμε γι άλλη μια φορά. Ας ξαναπιάσουμε το νήμα που συνδέει το σήμερα με το παρελθόν των μεγάλων εξεγέρσεων. Αυτό είναι το νόημα του 1821 που κρατιέται ζωντανό μέσα στους αγώνες του λαού και όχι στις εθνικιστικές φιέστες.
