Γράφει ο Κώστας Σβώλης
Σ’ αυτό το “επεισόδιο” θα αναφερθούμε σ’ αυτά που δεν τόλμησε ο Τσίπρας να πει στην ΔΕΘ γιατί πολύ απλά- ακόμα και εάν κατά καιρούς ακούγονται αποσπασματικά από κάποια στελέχη του- δεν αποτελούν πολιτικό του προσανατολισμό, τουλάχιστον στην φάση του “κυβερνητικού ρεαλισμού” που βρίσκεται τώρα . Δεν μιλάμε βέβαια για ένα νέο “Τσοβόλα δώστα όλα”, αλλά για έναν ριζοσπαστικό- στα πλαίσια του κυβερνητισμού- προσανατολισμό
Καταρχάς δεν έθεσε το ζήτημα ότι θα συγκροτήσει το κατάλληλο νομικό πλαίσιο για να μπορούν να περάσουν σε Εργατική Αυτοδιαχείριση όσες επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο και οι εργάτες επιθυμούν να τις λειτουργήσουν μόνοι τους. Στην ίδια κατεύθυνση δεν ακούσαμε και μέτρα που θα διευκόλυναν την Συνεργατική & Αλληλέγγυα Οικονομία ειδικά στους παραγωγικούς τομείς όπως η Γεωργία και η βιοτεχνία. Συμπληρωματικά με αυτά τα δύο θα περιμέναμε να ακούσουμε τι μέτρα θα παρθούν ώστε σε περίπτωση χρεωκοπίας μιας επιχείρησης να ικανοποιούνται πρώτα οι απαιτήσεις των εργαζομένων και των ασφαλιστικών ταμείων και μετά οι απαιτήσεις των τραπεζών προμηθευτών κλπ.
Δεν ακούσαμε καμία καινούργια αντίληψη για το θέμα της Γεωργικής Παραγωγής, την αποδέσμευση της από το μοντέλο των επιδοτήσεων και της μαύρης εργασίας (βλ Μανωλάδα). Δεν προτάθηκε ένα σχέδιο το οποίο από την μια θα σταματούσε την συρρίκνωση του αγροτικού τομέα, από την άλλη θα τον έστρεφε σε μια οικολογική βιώσιμη γεωργία με στόχο την κάλυψη καταρχάς των εσωτερικών κοινωνικών αναγκών, μέσω νέων αγροτικών συνεταιρισμών, παράκαμψή των μεσαζόντων μέσω δικτύων παραγωγών- καταναλωτών, αλλά και την ανασυγκρότηση σε νέα βάση μέσω της Εργατικής Αυδιαχείριση της συνεταιριστικής βιομηχανίας τροφίμων.
Φυσικά δεν ακούσαμε για το θέμα του διαχωρισμού Εκκλησίας- Κράτους ούτε για το θέμα της φορολογίας της εκκλησιαστικής περιουσίας. Δεν προτάθηκε καν ένα εναλλακτικό σχέδιο που θα πρόβλεπε την απαλλαγή της εκκλησίας από τον φόρο που αντιστοιχεί σε περιουσιακά της στοιχεία που θα παραχωρηθούν για κοινωνική χρήση (πχ παραχώρηση χωραφιών σε συνεταιρισμούς ακτημόνων η ή νέων αγροτών, κτηρίων για την δημιουργία κοινωνικών κατοικιών κλπ). Αντί αυτού η Δούρου μας ανακοινώνει ότι η περιφέρεια Αττικής θα συνεχίσει να χρηματοδοτεί την εκκλησία για το “φιλανθρωπικό της έργο.
Δεν ακούσαμε για ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης που δεν θα βασίζεται σε “μεγάλα έργα” βλ αυτοκινητόδρομοι και άλλα φαραωνικά έργα που γεμίζουν τις τσέπες των μεγάλων κατασκευαστικών, ούτε κάποια εναλλακτική πχ αποκατάσταση και επέκταση του σιδηροδρομικού δικτύου . Δεν ακούσαμε τίποτα σε σχέση με την αναχαίτιση της ανάπτυξης με όρους λεηλασίας πχ ορυχεία χρυσού στην Χαλκιδική. Και μιας πρότασης που θα περιλαμβάνει από την μια με την σύγκρουση από την με τα μεγάλα συμφέροντα και από την άλλη μια άλλη εναλλακτικές διεξόδους για βιοπορισμό των τοπικών κοινωνιών.
Τέλος θα αναφερθούμε ότι δεν άνοιξε το ζήτημα της αποκατάστασης του δημόσιου χαραχτήρα του Κοινωφελούς τομέα και των υποδομών της χώρας.
