του Γιάννη Μακριδάκη
Η Τρόικα τελείωσε, τουλάχιστον όπως την ξέραμε.
Τα Μνημόνια τελείωσαν, τουλάχιστον όπως τα ξέραμε.
Τώρα τελειώνει και το ΤΑΙΠΕΔ, τουλάχιστον όπως το ξέραμε.
H κυβέρνηση που όλα θα τελείωνε με ένα νόμο και ένα άρθρο, υπαναχώρησε τελικά και τα τελειώνει “τουλάχιστον όπως τα ξέραμε”.
Ιδίως για την εκποίηση των φυσικών πόρων και της δημόσιας γης και περιουσίας, το έχω γράψει από χρόνια ότι η επενδυτική αριστερά του συστήματος διαφέρει από την δεξιά μονάχα στην αιτιολόγηση της εκποίησης. Η εκποίηση τελειώνει, τουλάχιστον όπως την ξέραμε, ζήτω η εκποίηση! Η οποία φυσικά γίνεται με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον πια και για τις ανάγκες της φιλολαϊκής πολιτικής του κράτους…
Χθες η Μέρκελ ένιωσε ότι είναι πλέον όλα έτοιμα για να προσκαλέσει τον Αλέξη Τσίπρα στο Βερολίνο, να του θέσει εκβιασμούς και δέλεαρ και να αναζητήσει στο πρόσωπό του άλλον έναν Αντώνη Σαμαρά. Έναν ακόμη Έλληνα πρωθυπουργό δηλαδή, στον οποίον θα υποσχεθεί τον μόνιμο παράδεισο του Μαξίμου αν αυτός κάνει ό,τι τον ορμηνέψει η ίδια. Δηλαδή αν τηρήσει για λίγο ακόμη σκληρή λιτότητα και υπογράψει άλλο ένα τελευταίο πακέτο στήριξης με το ανάλογο μνημόνιό του φυσικά, όπως αυτό κι αν λέγεται. Αν ο Τσίπρας θα αποδειχθεί ένας ακόμη Σαμαράς ή όχι, απομένει να το δούμε από τα όσα θα πει βγαίνοντας από την καγκελαρία της Δευτέρα και να το βιώσουμε από όσα θα εφαρμόσει ερχόμενος πίσω. Το πιθανότερο είναι, λόγω της μέχρι τώρα πορείας του Τσίπρα και της κυβέρνησής του, ότι θα αποδειχθεί πως ο Σαμαράς τελείωσε, τουλάχιστον όπως τον ξέραμε αλλά το βέβαιον είναι ότι η Μέρκελ δεν τελείωσε ακόμη ούτε όπως είναι, ούτε όπως την ξέραμε, ήτοι δεν πρόκειται και πάλι σε βάθος χρόνου να τηρήσει ουδεμία υπόσχεσή της…
