της Εύης Γκερδιδάνη,
φοιτήτριας Κτηνιατρικής Α.Π.Θ., υποψήφιας δημοτικής συμβούλου της “ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ”
“Οι Αμπελόκηποι κι η Μενεμένη δεν είναι αγροτικός δήμος…” θα μας έλεγε ο (γνωστός κι από το “πετάω τη μπάλα στην κερκίδα”) δήμαρχος Αμπελοκήπων-Μενεμένης, αρνούμενος για άλλη μια φορά να μιλήσει για τα πραγματικά προβλήματα των κατοίκων του Δήμου. Οι Αμπελόκηποι κι η Μενεμένη είναι φτωχός δήμος, θα του λέγαμε εμείς, κι οι κάτοικοί τους έχουν δικαίωμα σε φτηνό και συνάμα ποιοτικό γάλα που η κυβέρνηση που ο ίδιος υποστηρίζει, υλοποιώντας την πολιτική της Ε.Ε. και εξυπηρετώντας και σ’ αυτό τον τομέα τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, μας το στερεί.
Για τις νέες ρυθμίσεις στο ζήτημα του γάλακτος ο λόγος με βάση τις οποίες το γάλα, ένα από τα βασικότερα είδη διατροφής ούτε φτηνό ούτε φρέσκο θα είναι πια! Αλλά ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι…
Την στιγμή που οι τιμές των πρώτων υλών αυξάνονται μέρα με την μέρα, κατ’ επέκταση και το κόστος εκτροφής των αγελάδων, η τιμή πώλησής του από τον παραγωγό παρουσιάζει μικρή έως ελάχιστη αύξηση ενώ η τιμή πώλησής στον καταναλωτή αυξάνεται ολοένα και περισσότερο, παρά το βάθεμα της οικονομικής κρίσης και την ανέχεια της κοινωνικής πλειοψηφίας. Έτσι, ενώ η τιμή του γάλακτος στο ράφι των σούπερ-μάρκετ αγγίζει το 1,28 ευρώ/λίτρο, ο παραγωγός κερδίζει μόλις 0,44ευρώ/λίτρο. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι το κέρδος του παραγωγού αποτελεί μόλις το 34% της τελικής τιμής του γάλακτος, ενώ αυτή καθορίζεται από το σημείο πώλησής του, καθώς οι τιμές της ίδιας εταιρείας παρουσιάζουν σημαντικές διαφορές στα διάφορα σούπερ μάρκετ.
Ο νέος νόμος που επιτρέπει την εισαγωγή φρέσκου γάλακτος από άλλες χώρες της Ευρώπης, θα έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση του ανταγωνισμού των εγχώριων παραγωγών στις τιμές πώλησης, οι οποίοι αδυνατούν να ρίξουν επιπλέον το κόστος παραγωγής, με τελικό αποτέλεσμα το κλείσιμο των εναπομείναντων μικρομεσαίων μονάδων. Αλλά και η θέσπιση του νέου γάλακτος “ημέρας”, το οποίο θα συσκευάζεται εντός 24 ωρών από την άρμεξή του και θα έχει 2 ημέρες ζωής, θα έχει σαν αποτέλεσμα φάρμες αποκεντρωμένες από τα βιομηχανικά κέντρα, να ζημιωθούν, καθώς θα προτιμηθούν εκτροφές κοντά στις βιομηχανίες γάλακτος. Εδώ καταρρίπτεται και το πρόσχημα ότι τοπικοί παραγωγοί και συνεταιρισμοί θα έχουν την ευκαιρία της απευθείας πώλησης του γάλακτος στον τόπο τους, καθώς η τιμή του θα είναι σαφώς αυξημένη, ώστε να καλυφθούν τα έξοδα παραγωγής. Συνέπεια αυτών θα είναι να επιζήσουν μόνο οι μεγάλες εκτροφές, οι οποίες θα αντέξουν στον ανταγωνισμό της αγοράς.
από το 2011, 7 στους 10 αγελαδοτρόφους οδηγήθηκαν στο κλείσιμο των μονάδων τους, καθώς το κόστος παραγωγής ήταν δυσανάλογα αυξημένο σε σχέση με το κέρδος τους. Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι τη στιγμή που ολόκληρη η εγχώρια αγελαδοτροφία θα καταρρεύσει, ο καταναλωτής θα βγαίνει κερδισμένος μόνο κατά 1,5 ευρώ το μήνα…
Πέρα από τις οικονομικές συνέπειες όμως που φέρνει το νομοσχέδιο στους εκτροφείς της χώρας, σημείο κλειδί αποτελεί και η ίδια η υγεία του καταναλωτή, την στιγμή που το γάλα θα είναι αμφιβόλου ποιότητας. Γάλα υψηλής παστερίωσης σημαίνει γάλα που θα υπόκειται σε μεγαλύτερη επεξεργασία, άρα θα μειώνεται η θρεπτική του αξία. Επιπλέον, η μη αναγραφή της χώρας προέλευσης στην ετικέτα, θα επιτρέπει την εισαγωγή γάλακτος από χώρες της Ευρώπης και άρα ο καταναλωτής δεν θα ξέρει από που προέρχεται το γάλα που πίνει.
Δεν είναι όμως μόνο οι κτηνοτρόφοι…Το χαμηλό εργατικό κόστος των βαλκανικών χωρών από τις οποίες θα μπορούμε να προμηθευόμαστε το γάλα, θα φέρει ένα ντόμινο καταστροφής σε διάφορους άλλους εργασιακούς τομείς που παίρνουν μέρος στην παραγωγή του γάλακτος, καθώς θα σπάσει ολόκληρη η αλυσίδα της παραγωγής, από τις ζωοτροφές, το εργατικό δυναμικό και το ζωικό κεφάλαιο των κτηνοτρόφων, μέχρι το προσωπικό συντήρησης των μονάδων,τους μεταφορείς του γάλακτος.
Εμείς τι λέμε για όλα αυτά;
Την στιγμή που η ανάπτυξη της χώρας μπορεί να στηριχθεί αποκλειστικά και μόνο στην παραγωγική ανασυγκρότηση, το νέο νομοσχέδιο για το γάλα και τον χρόνο ζωής του, θα οδηγήσουν στον αφανισμό των μικροκαλλιεργητών και κτηνοτρόφων της χώρας. Μόνοι κερδισμένοι της υπόθεσης θα είναι οι μεγαλοβιομηχανίες γάλακτος (είναι άλλωστε και οι μόνες που πιέζουν για την ψήφισή του), καθώς και οι μεγάλες αλυσίδες σούπερ-μάρκετ, οι οποίες ελέγχουν και την τελική τιμή πώλησής του. Εάν θέλουμε να μιλήσουμε για πραγματική μείωση της τιμής του γάλακτος στο ράφι του σούπερ μάρκετ, αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με μείωση του κόστους παραγωγής, μείωση του ΦΠΑ (13% αυτή τη στιγμή) και με τον έλεγχο της αγοράς (αλυσίδες σούπερ μάρκετ και γαλακτοβιομηχανίες) και περιορισμό των υπερκερδών τους.
Και το γάλα μας λοιπόν, το γάλα των παιδιών μας (όσων από εμάς τουλάχιστον θα μας επιτρέψει ο κοινωνικός μεσαίωνας που έχουν επιβάλει κυβέρνηση, Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ. στη χώρα μας, να αποκτήσουμε οικογένειες και παιδιά…) δείχνει την ανάγκη ενός γενικευμένου αγώνα ανατροπής της ασκούμενης πολιτικής. Κι ο καθένας πρέπει σ’ αυτό τον αγώνα να πάρει θέση.
Γιατί τίποτα πια σ΄αυτό τον τόπο δεν είναι μέλι-γάλα…
