Του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη
Χειροκροτήστε παρακαλώ. Ναι σε εσάς το λέω,
που πριν λίγα χρόνια συμφωνούσατε με όλες εκείνες τις υποκριτικές γλοιώδεις φωνές που τσίριζαν στα τηλεοπτικά μπαλκόνια και παράθυρα ζητώντας «περικοπές στο δημόσιο τομέα και απολύσεις». Πιστέψατε, καημένοι μου πως οι υπεύθυνοι των δεινών σας ήταν οι δημόσιοι υπάλληλοι.
που όταν ξέσπασε η καπιταλιστική κρίση συμφωνούσατε με τους υπουργούς και τους πρωθυπουργούς που σας έλεγαν πως πρέπει να μειωθούν οι κοινωνικές παροχές, να κλείσουν σχολεία και νοσοκομεία, να καταργηθεί «η βοήθεια στο σπίτι», να περάσει η καθαριότητα σε ιδιώτες, να μειωθούν οι μισθοί και να γυρίσει το ρολόι των εργασιακών σχέσεων στο μεσαίωνα.
που τρέχατε να ευθυγραμμιστείτε με τα τηλεοπτικά και δημοσιογραφικά παπαγαλάκια για το ποιος θα βρίσει πρώτος όποιους ύψωναν ανάστημα με απεργίες και διαδηλώσεις, προσπαθώντας να περισώσουν ό,τι μπορούσαν από τα εργασιακά δικαιώματα και κυρίως από την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
που ως ανόητοι οπαδοί πανηγυρίζατε για το ξεπούλημα της Ολυμπιακής, των μέσων μαζικής μεταφοράς, του ΟΣΕ, της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, των λιμανιών, των αεροδρομίων και την κατάργηση των επιδοτούμενων ακτοπλοϊκών γραμμών και πτήσεων.
που στοιχηθήκατε πίσω από όσους υποστήριζαν πως πρέπει να απολυθούν οι καθαρίστριες, να ριχτούν στον καιάδα οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα, να εισέλθει σε όλους τους τομείς της ζωής μας ο ιδιωτικός τομέας.
που ζητούσατε χωρίς δεύτερη σκέψη να συρρικνωθεί το ΕΚΑΒ και οι υπηρεσίες του. Σε παπάδες, στρατό και αστυνομία να υπάρχει επάρκεια και όλα τα άλλα είναι περιττά.
που νιώσατε εθνικά υπερήφανοι με το πάρτι των ολυμπιακών αγώνων και βγάλατε τις γαλανόλευκες στα μπαλκόνια για να γιορτάσετε το γεγονός πως κάποιοι έτρωγαν με χίλιες μασέλες προετοιμάζοντας τον μετέπειτα οικονομικό θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων εργαζόμενων στον βωμό της περιβόητης «κρίσης».
που τα προηγούμενα χρόνια μα και πριν από λίγες μέρες χειροκροτούσατε όλους αυτούς που προετοίμασαν και υλοποίησαν την κατεδάφιση των δωρεάν δημόσιων παροχών υγείας και παιδείας και τώρα σας κουνούν το δάκτυλο της ατομικής ευθύνης, ζητώντας σας μάλιστα με περισσή υποκρισία, να βγείτε στα μπαλκόνια και να χειροκροτήσετε αυτούς που όλο το προηγούμενο διάστημα τους χαρακτήριζαν τεμπέληδες και χαραμοφάηδες.
που ξεχνάτε τόσο εύκολα όλους εκείνους που σας κορόιδεψαν, σας λήστεψαν, σας εξαπάτησαν, σας έκαναν φτωχούς, σας έριξαν στην ανεργία και τώρα εμφανίζονται μπροστά σας ως σωτήρες.
που γνωρίζετε πολύ καλά πως το δίκιο σας δεν θα το βρείτε χειροκροτώντας στα μπαλκόνια, αλλά διεκδικώντας το εκεί που προσπαθούν να σας το στραγγαλίσουν.
Χειροκροτήστε λοιπόν, την άλλη φορά που θα βρεθείτε στο πεζοδρόμιο, εκείνους που θα πορεύονται δίπλα σας στο δρόμο του αγώνα όπως έκαναν και τότε, όπως θα κάνουν και αύριο.
Δοκιμάστε να πορευτείτε μαζί τους, με όλους όσους έντιμα και μόνιμα έχουν πάντα πάνω από όλα την αξία της ανθρώπινης ζωής και όχι την αξία του χρήματος και του κέρδους.
Πάντα αυτοί που αγαπούν την ανθρώπινη ζωή, αυτοί και μόνο αυτοί είναι οι πραγματικοί νικητές.
