Ένα από τα πιο σημαντικά ποιήματα που περιλαμβάνει η ποιητική συλλογή του Γιώργου Ζιόβα “Το τραγούδι της συμφιλίωσης και του πολέμου” που κυκλοφόρησε πρόσφατα, είναι το “Χαιρετισμός στον Φερνάντο Πεσσόα”.
Το ποίημα αυτό, που παρατίθεται στη συνέχεια, το είχε απαγγείλει ο ίδιος ο δημιουργός του στην εκδήλωση βιβλιοπαρουσίασης της ποιητικής του συλλογής που έγινε το βράδυ της Τρίτης 12 Ιουνίου 2018 στο βιβλιοπωλείο ΚΨΜ ενώ έχει ήδη δημοσιευθεί και στο 6ο τεύχος του θεωρητικού περιοδικού “Τετράδια Μαρξισμού”.
Μπορείτε να ακούσετε την απαγγελία από τον ηθοποιό και ποιητή Γιώργο Ζιόβα εδώ: Βίντεο από την παρουσίαση της νέας ποιητικής συλλογής του Γ. Ζιόβα στο ΚΨΜ
Δείτε περισσότερα για το βιβλίο εδώ: Το Τραγούδι της συμφιλίωσης & του πολέμου: Νέα ποιητική συλλογή από τον Γ. Ζιόβα
Χαιρετισμός στον Φερνάντο Πεσσόα
Τι οίστρος σου ’χει πάρει τα μυαλά
τι άνεμος σε ξεσηκώνει!
Τι αδηφάγο μάτι είν’ αυτό που ξεγυμνώνει όλον τον
κόσμο και τον πασπατεύει!
Η περιέργεια σού μυρμηγκιάζει το κορμί
καύλα πνευματική σού κατακαίει τα σπλάχνα!
Νομίζεις μόνο εσύ έχεις περάσει τέτοια βάσανα;
Νομίζεις μόνο εσύ έχεις οργιάσει με τις λέξεις;
Εμείς εδώ δεν τρελαινόμαστε στα νότια Βαλκάνια;
Εμένα κάθε κύτταρό μου είναι κι άλλος άνθρωπος
κάθε μου μόριο είναι δέντρο πέτρα ποταμός λουλούδι χελιδόνι
λιοντάρι φίδι πίθηκος ψάρι τριανταφυλλιά πλατάνι
και πάλι μόνο εγώ που σου μιλώ
είμαι όλ’ αυτά μαζί και μόνον ένας
Όμως ό,τι κι αν πω
τους στίχους σου διαβάζω και τρελαίνομαι
νιώθω σαν δεκαοχτάρης που τον φίλησε γυναίκα ερωτευμένη
γιατί γυναίκα ερωτευμένη είναι τα λόγια σου
παραμιλάει μου ψιθυρίζει λέξεις τρυφερές και πρόστυχες
γδύνεται κρύβεται πεισμώνει ξεκαρδίζεται στα γέλια κλαίει
κλαις μ’ ένα γέλιο δακρυσμένο κι ένα κλάμα όλο χαρά
ενθουσιάζεσαι με τα τριξίματα των μηχανών τον βόγκο των ιμάντων
ενθουσιάζομαι κι εγώ μ’ όλον αυτό τον κυκεώνα των στοιχείων
μ’ αυτό το μάγμα των πραγμάτων που ξεχύνονται
μ’ αυτό το όργιο των χρωμάτων που αλλάζουν
Χαίρε λοιπόν Φερνάντο χαρτοποντικέ που ’χεις καρδιά θηρίου
χαίρετε κι όλοι εσείς ο βουερός μυστήριος μυστηριακός χορός
Γουίτμαν κίναιδε που τρίβεσαι πάνω σ’ όλα τα πράγματα και τα καρπίζεις
κύκλωπα Ουγκώ μ’ όλα τα τέρατά σου να γελούν και να χορεύουν
και συ προπάντων Ουίλλιαμ αινιγματικέ με τ’ αναγεννησιακό ραβδί σου
Αναστηθείτε ελάτε εδώ
μαζί με τον Χιλιάνο που κυμάτισε κι αυτός ηδονικά τις λέξεις
τον άλλο τον πανύψηλο πού ’βαλε μια τελεία στην καρδιά του
μα και τον Έλληνα κομμουνιστή του έρωτα γενειοφόρο Τειρεσία
όλοι να ξεσηκώσουμε πάλι νεκρούς και ζώντες
σ’ έναν χορό θριαμβικό του κόσμου και του χρόνου
επάνω στα ερείπια ωραίων Τραπεζών και γκρίζων Μαυσωλείων
ανάμεσα σε δέντρα καρπερά λίμνες λαχταριστές ολόγυμνες γυναίκες
την ώρα που ένας άνεμος ευγενικός αιώνια θα θροΐζει
τους καλαμιώνες της ψυχής
τα δάση του ήσυχου μυαλού μας
9.9.2017
