Γιώτα Ιωαννίδου
Ο υπουργός Παιδείας Α. Μπαλτάς συναντήθηκε και συμφώνησε με την κ. Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη στη συμβολή του ομώνυμου ιδρύματός της, στην παραγωγή και διανομή ανθολογίου δοκιμίων ξένων και Ελλήνων συγγραφέων, σε όλα τα Λύκεια της χώρας, για την ευαισθητοποίηση των μαθητών του Λυκείου στα ζητήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του σχολικού εκφοβισμού, μέσα από τη χρήση του σε μαθήματα και σε ερευνητικές εργασίες.
Δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρηματίες και μεγάλο κεφάλαιο, ενδύονται το πρόσωπο του φιλάνθρωπου και φιλοπρόοδου χορηγού. Που θα κυκλοφορήσουν στα σχολεία αναμνηστικές πλακέτες και θα αναρτηθούν σε έντυπα και κτήρια τα ονόματα των φιλόστοργων πατέρων και μητέρων του έθνους. Αυτών που νέμονται και πλιατσικολογούν, τον πλούτο που οι εργαζόμενοι παράγουν και την ίδια τη ζωή τους, φοροαπαλλάσσονται δις και χρωστούν πρόστιμα μνημονιακών διαστάσεων, αφαιρούν τα κοινωνικά δικαιώματα με το πολιτικό τους προσωπικό και τις μέχρι τώρα κυβερνήσεις Ν-Δ, Πασοκ, επιβάλλοντας μνημόνια και μετά …«ευεργετούν».
Δίνουν ψίχουλα συσσιτίων, ενώ «κλέβουν το φαί απ το τραπέζι». Εκφωνούν πανηγυρικούς για την ειρήνη, εξυφαίνοντας τους πιο βρώμικους πολέμους. Ξιφουλκούν κατά της βίας ενώ εγκαθιδρύουν το βασίλειο του φόβου. Σκοτώνουν αισθήσεις, μυαλά, ιδέες κι έννοιες με το επιχειρηματικό τους λεξιλόγιο και κεντρικά λήμματα το κέρδος και την εξουσία. Κάπου εκεί στη Ντόχα, μέσω Ιδρυμάτων και Οργανισμών, Πρέσβειρες Καλής Θέλησης, επιχειρηματίες, κυβερνήσεις και μη κυβερνητικές οργανώσεις, μεταξύ γευμάτων, απεριτίφ και γκαλά, συζήτησαν το Νοέμβρη για την εκπαίδευση. Κατέληξαν ότι η δημιουργικότητα είναι η πιο σημαντική «δεξιότητα» για την αγορά εργασίας και τους απασχόλησε πως «διδάσκεται σε κάθε ηλικία, πως μετριέται και με τι μπορεί να συγκριθεί». !; Η δημιουργικότητα… Στον τάφο του χρηματιστήριου της αγοράς. Αυτό το πνεύμα καινοτομίας θέλει να μεταλαμπαδεύσει η κ. Βαρδινογιάννη στην πολύπαθη εκπαίδευση χάριν των συμφερόντων και του μέλλοντος του Ομίλου. Το έκαναν πάντα… Γιατί ο στόχος πριν απ΄όλα είναι το μυαλό.
Είναι όμως η πρώτη φορά που εμφανίζεται να συναγελάζεται σ’ αυτό το έργο τους, η «Αριστερά». Καλά οι προηγούμενοι. Αλλά οι τωρινοί; Δεν υπάρχει πιο τραγικός τρόπος να επιβεβαιώνονται απλές αλήθειες. Η παιδεία, η κουλτούρα, η ιστορική προέλευση είναι αναγκαίες αλλά όχι ικανές συνθήκες για την άσκηση μιας αριστερής, φιλολαϊκής πολιτικής. Η επιλογή από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ να κινηθεί εντός πλαισίων αναδιαρθρώσεων ΕΕ – ΟΟΣΑ, εντός της ανάπτυξης όπως το κεφάλαιο τη θέλει με τις αντίστοιχες αναδιαρθρώσεις στην παιδεία και το ίδιο άρωμα αξιών κι εντός συνέχειας του ίδιου κράτους και της ίδιας εξουσίας, δεν οδηγεί μόνο σε νέα, ολέθρια μνημόνια. Αλλά στην ανάγκη να υποβάλλει κανείς συνέχεια τα σέβη του. Χορεύοντας με τους λύκους του ΝΑΤΟ. Φιλώντας τα χέρια παπάδων. Θυσιάζοντας το Βάρναλη, το Ρίτσο, τον Καβάφη και τον Μπρεχτ και τόσους άλλους στο βωμό της τήρησης του σαβουάρ βιβρ με το κεφάλαιο, τις κυρίες και τα ιδρύματά τους…
