Γράφει Μιχάλης Ρίζος
Ο κουρνιαχτός και οι αντιδράσεις μεγάλου τμήματος του μαχόμενου εργατικού δυναμικού σχετικά με την κατάληξη του νόθου συνεδρίου της ΓΣΕΕ δεν έχουν κοπάσει. Δικαίως, διότι όλοι έχουν καταλάβει ότι η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ επιβεβαίωσε τον αντεργατικό της ρόλο οργανώνοντας ένα συνέδριο των αφεντικών και όχι των εργατών, που μόνο στόχο είχε να επαναλειτουργήσει η ΓΣΕΕ Α.Ε. για να πάρει ξανά θεσμική βούλα ο απεργοσπαστικός μηχανισμός που έχουν χτίσει οι παρατάξεις των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ, να επανακάμψει ο κοινωνικός εταιρισμός, η λογική της ταξικής ειρήνης, της συνδιαλλαγής και της υποταγής.
Όμως το πιο ενδιαφέρον και συνάμα ελπιδοφόρο είναι ότι έχει ανοίξει για τα καλά -έστω και καθυστερημένα- η συζήτηση για ένα νέο εργατικό κίνημα. Που θα υπερβαίνει όχι απλά τον συνδικαλιστικό εκφυλισμό του εργοδοτικού-κυβερνητικού μηχανισμού της ΓΣΕΕ, αλλά θα ορίζει μια νέα στρατηγική ταξικής αντεπίθεσης.
Στο πλαίσιο αυτό και πάντα υπό το πρίσμα της κοινής αγωνίας για την αναγκαία ταξική ανασυγκρότηση εξελίσσεται και η κριτική αγωνιστών της αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής αριστεράς απέναντι στο ΠΑΜΕ. Μια κριτική συνολική, που βασικά αφορά την τοποθέτηση του ΠΑΜΕ στο θεμελιώδες παραπάνω ερώτημα και που συνέπεια της είναι η τελική αποδοχή-συμμετοχή του στο νόθο 37ο συνέδριο. Με άλλα λόγια, η άρνηση παραδοχής της στρατηγικής κρίσης του εργατικού κινήματος είναι που περιορίζει το ΠΑΜΕ σε τακτικές κινήσεις επίδρασης στους εσωτερικούς συνδικαλιστικούς συσχετισμούς και μόνο, στην απόσταση καταγγελιών και τελικών πρακτικών, στην άρνηση χάραξης αυτοτελούς ταξικής γραμμής με προοπτική για τη μετωπική ρήξη, υπέρβαση και οργάνωση ενός νέου εργατικού κινήματος. Κακά τα ψέματα. Υπάρχει ικανό φορτίο αυθόρμητης αλλά και συνειδητής διαμαρτυρίας εργατικών δυνάμεων απέναντι στη σημερινή κατάσταση. Και το δίλημμα προβάλει αμείλικτο: Ή θα συνεχίσει αυτό που παρουσιάζεται ως εργατικό κίνημα να διαπραγματεύεται τους όρους εξαθλίωσης και να μη δείχνει ικανό να εμποδίσει καμιά αντεργατική αναδιάρθρωση ή τα πρωτοπόρα ταξικά ρεύματα, συλλογικότητες, κόμματα και οργανώσεις θα σταματήσουν να μπαζώνουν «αριστερά» και «ταξικά» το σημερινό αδιέξοδο και θα εργαστούν από κοινού για τη συνδικαλιστική, πολιτική και οργανωτική ανατροπή αυτής της κατάστασης. Διαχείριση της ήττας με τα υλικά του παρελθόντος ή νικηφόρα ανασυγκρότηση με το κοινωνικό φορτίο που σωρεύει η υπεραντιδραστική επίθεση του κεφαλαίου, αυτό είναι το ερώτημα.
Ας δούμε συγκεκριμένα:
1) Καταρχήν μια εικόνα που σκόπιμα αποφεύγεται να αναδειχτεί από το ΠΑΜΕ:
Στο συνέδριο αυτό η ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) έχασε το 20% των συνέδρων (66 από 83) και μία έδρα από το 2016. Ενώ αθροιστικά και τα δύο μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ έχασαν το 25% των συνέδρων τους. Οι απώλειες φυσικά πήγαν όλες υπέρ της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚΕ. Δεν δείχνει αυτό ότι η γραμμή νομιμοποίησης της ΓΣΕΕ, και το 2016 και σήμερα από το ΠΑΜΕ, έχει πρακτικά αποτύχει (πέρα από τις θεωρίες και τις γενικολογίες); Ότι δεν οδηγεί ούτε καν στη βελτίωση των συσχετισμών και στην πιο αποτελεσματική πίεση «εντός» του εργοδοτικού συνδικαλισμού;
2) Ένα από τα βασικά επιχειρήματα της ηγεσίας του ΠΑΜΕ είναι ότι η συμμετοχή τους στην ΕΕ της ΓΣΕΕ βοηθάει στην αποκάλυψη του ρόλου της πλειοψηφίας και στο να «μην δρουν ανενόχλητοι». Λένε κατά λέξη: «Ο σχεδιασμός Παναγόπουλου – Κιουτσούκη – Βασιλόπουλου, κυβέρνησης και εργοδοσίας, δεν ήθελε ”στα πόδια τους” ταξικές Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και Συνδικάτα, συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Για να έχουν το πεδίο ανοιχτό για να χειραγωγούν Ομοσπονδίες και σωματεία, να μαγειρεύουν συσχετισμούς, και το κυριότερο, να προωθήσουν ανενόχλητοι ακόμα πιο αντιδραστικές αλλαγές στη λειτουργία και τον χαρακτήρα του συνδικαλιστικού κινήματος, να υπονομεύουν αγωνιστικές διεργασίες που αναπτύσσονται από τα κάτω, να σπέρνουν χωρίς εμπόδια το δηλητήριο της ταξικής συναίνεσης και συνεργασίας».
Είναι δυνατόν να το πιστεύει αυτό το ΠΑΜΕ; Πρόκειται στην κυριολεξία για ανάποδη ανάγνωση. Η κυβέρνηση, ο ΣΕΒ, οι Παναγόπουλοι και οι Καραγεωργόπουλοι θέλανε και θέλουν ακριβώς το αντίστροφο. Να ξεδοντιάζουν το ΠΑΜΕ και κάθε ταξική φωνή δια της νομιμοποίησης και συμμετοχής στο συνδικάτο ΑΕ που έχουν φτιάξει. Γι αυτό και πανηγυρίζει η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ από την κατάληξη του συνεδρίου. Λένε στην ουσία στο ΠΑΜΕ αλλά και συνολικά στην εργατική τάξη: Όσο κι αν φωνάζετε, όσο κι αν καταγγέλλετε, όσες νοθείες κι αν κάνουμε, όσες «κοινωνικές συμμαχίες» κι αν εφεύρουμε, όσα ΜΑΤ κι αν φέρνουμε, όσα ξεπουλήματα αγώνων και κατάπτυστες ΣΣΕ κι αν υπογράφουμε, σε μας θα έρχεστε. Έξω απ’ το μαντρί…
3) Οι συνέπειες αυτών των επιλογών είναι πολλές και καταστροφικές.
– Δεν έχουν κανένα πρακτικό αποτέλεσμα αφού οι πλειοψηφίες και οι αποφάσεις της ΓΣΕΕ είναι δεδομένες, είτε με βία και νοθεία είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.
– Απογοητεύουν το μαχόμενο κόσμο, ειδικά τη νέα εργατική βάρδια, γενικά μεγαλώνουν την απόσταση του κόσμου από τα συνδικάτα, ενισχύοντας την αντίληψη ότι τελικά «όλοι ίδιοι είναι», όλοι «κατεργάρηδες που κάνουν νοθείες» και που την κρίσιμη στιγμή «δεν κάνουν την αποφασιστική ρήξη».
– Ξεφτιλίζουν τις αποφάσεις εκατοντάδων σωματείων, εργατικών κέντρων, ομοσπονδιών, ακόμα και της ΑΔΕΔΥ, που με σαφήνεια λέγανε ότι συνέδριο με τέτοιους όρους δεν πρέπει να νομιμοποιηθεί. Πως με τόση ευκολία το ΠΑΜΕ διασύρει τόσα σωματεία; Αν δεν είναι αυτός χειρισμός των αποφάσεων και εργαλειοποίηση του οργανωμένου κινήματος από μια ηγεσία, τότε τι είναι;
– Βοηθάνε τον εργοδοτικό, κυβερνητικό συνδικαλισμό, δίνοντας του χρόνο και χώρο, να ανασυγκροτηθεί, εκεί που ήταν στη γωνία και χωρίς πρωτοβουλία κινήσεων από τον Μάη του 2018.
– Το κυριότερο: καλλιεργούν την αντίληψη του ΤΙΝΑ μέσα στο κίνημα. Ότι δηλαδή δεν υπάρχει άλλος δρόμος οργάνωσης, σωματειακής συγκρότησης, συντονισμού και απεργίας αν δεν πάρει τη σφραγίδα της «εξουσίας» και των αρχόντων της ΓΣΕΕ. Ευτυχώς η ζωή τους διαψεύδει (απεργίες 24/9/2019 και 18/2/2020, διακλαδική 19 Μάρτη που προετοιμάζεται, αντίστοιχη του Νοέμβρη 2018).
4) Η βάσιμη και δημιουργική αυτή κριτική βαφτίζεται από την ηγεσία του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ «τυχοδιωκτισμός» κατά το γνώριμο τρόπο. Μερικοί ξαναεπιστρατεύουν τον «αριστερισμό» και την παραίνεση του Λένιν για «συμμετοχή στα αντιδραστικά συνδικάτα» (είναι εκπληκτικό πως από τους 52 τόμους του Λένιν, μόνο τα παραπάνω συνοδεύουν ως δικαιολογίες όλες τις απαράδεκτες συνθηκολογήσεις του εργατικού κινήματος). Δεν είναι όμως έτσι. Με νηφάλιο τρόπο πρέπει να δούμε ότι η ΓΣΕΕ δεν είναι καν «αντιδραστικό συνδικάτο». Έχει μετεξελιχτεί σε θεσμό της αστικής πολιτικής που συντελεί στην επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων, διευκολύνει την κερδοφορία του κεφαλαίου, την πολεμική-αντιπροσφυγική του δράση, τη δημοσιονομική στρατηγική και το «Ναι» στην ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τον ΣΕΒ και τις κυβερνήσεις.
Τι κάνουμε απέναντί του; Συμμετέχουμε στο σχεδιασμό του και απλά διαφοροποιούμαστε στο πλαίσιο και τις πλατείες; Συμμετέχουμε μόνο για κάποιες έδρες; Κάνουμε οργανωτική ρήξη στη βάση όμως της ίδια λίγο πολύ πρότασης στους εργάτες (διαπραγμάτευση των όρων εξαθλίωσης και μάχη για ορισμένα ψίχουλα και καθυστερήσεις εφαρμογής των αντεργατικών νόμων); Βάζουμε γραμμή αντεπίθεσης αλλά στο υπάρχον συνδικαλιστικό και οργανωτικό πλαίσιο της νοθείας και της συναλλαγής; Δεν αξίζει ένα πραγματικό εργατικό συνέδριο για όλα αυτά;
Και ποιος επιτέλους μίλησε για απόσυρση από τα συνδικάτα γενικά; Δεν υπάρχουν εκατοντάδες σωματεία, ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα που συσπειρώθηκαν και σε απεργίες και σε δεκάδες άλλες πρωτοβουλίες; (κάποιες από αυτές τις αξιοποίησε και το ΚΚΕ με κοινοβουλευτικές επερωτήσεις και σχέδια νόμου πχ για τις ΣΣΕ, τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων του δημοσίου κλπ). Ας μη ρίχνουμε τη μπάλα στην εξέδρα. Αναφερόμαστε για τη ΓΣΕΕ, το συγκεκριμένο συνέδριο και σώμα της, τη συγκεκριμένη απεργοσπαστική ηγεσία της και το αν έπρεπε να νομιμοποιηθεί ή αντίθετα (προφανώς εμείς απαντάμε το δεύτερο) να οξυνθεί η κρίση και περιθωριοποίηση της.
Υπάρχει άλλος δρόμος. Μέσα στα συνδικάτα και την ταξική πάλη, έξω από τη συνδιαλλαγή και τους εργοδοτικούς μηχανισμούς
Σήμερα η μάχη της ταξικής ανασυγκρότησης και της αυτοτέλειας του κινήματος είναι πιο επιβεβλημένη από ποτέ. Με πρωτοβουλίες αγωνιστικού και απεργιακού συντονισμού σε κλάδους και γενικά, προσπάθεια για ένα άλλο κέντρο αγώνα πέρα και κόντρα στους ξεπουλημένους γραφειοκράτες, στηριγμένο στα πρωτοβάθμια σωματεία, στις μορφές οργάνωσης που φτιάχνουν πραγματικοί εργάτες και όχι εργοδότες, δίνοντας μάχη για την ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ, του κεφαλαίου και της ΕΕ.
Αναγνωρίζοντας ότι το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα έχει σαφή υποχώρηση σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες και ανιχνεύοντας τις αιτίες που έχουν να κάνουν:
– Με την αλλαγή της οργάνωσης των παραγωγικών και εργασιακών σχέσεων του σύγχρονου καπιταλισμού, με τη διαρκή επίθεση στα κατακτημένα εργατικά δικαιώματα, κάτι που συμβαίνει με όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ). Όλες προωθούν την ελαστική εργασία, το πετσόκομμα των μισθών σε όφελος της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων, τις ιδιωτικοποιήσεις, την επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση, εντατικοποίηση, απολύσεις και τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς. Η διαρκής και συνολική αυτή επίθεση από το σύνολο του αστικού μετώπου έχει δημιουργήσει διαφορετικούς όρους ένταξης στην παραγωγή της νέας εργατικής βάρδιας με συνέπειες στη συνδικαλιστική και πολιτική της δράση στους χώρους εργασίας. Σωματεία έχουν διαλυθεί, οι Συλλογικές συμβάσεις εργασίας περιορίζονται σε όφελος των ατομικών συμβάσεων, ο φόβος της ανεργίας τροφοδοτεί την υποταγή.
– Με την συνθηκολόγηση των περισσότερων ηγεσιών στα μεγάλα συνδικάτα υπέρ των εργοδοτών και των κυβερνήσεων. Συμφωνούν με τις αντεργατικές μεταρρυθμίσεις και απλώς παζαρεύουν κάποια μέτρα ελάχιστης ανακούφισης. Παζαρεύουν δηλ. τους όρους και τους ρυθμούς εξαθλίωσης δεν πάνε για να ανατρέψουν την εξαθλίωση και την αντεργατική πολιτική. Αυτό εντείνει την αποστροφή του κόσμου στη συνδικαλιστική δράση, θεωρώντας τις ηγεσίες τους πουλημένες και συν-εταίρους των κυβερνήσεων και των αφεντικών.
– Με το ιστορικό έλλειμμα στρατηγικής του εργατικού κινήματος, που λίγο-πολύ υπάρχει σε όλη την Ευρώπη. Το κίνημα «δηλητηριασμένο» επί χρόνια από το ρεφορμισμό και την αστική διαχείριση δεν μπορεί να κάνει πολιτικό αγώνα ανατροπής των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων που επιβάλλει ο σημερινός καπιταλισμός, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι υπερεθνικοί μηχανισμοί του κεφαλαίου. Περιορίζεται σε οικονομικούς στόχους και αυτούς υποβαθμισμένους. Έτσι όμως διαρκώς αμύνεται, υποχωρεί και χάνει, δεν εμπνέει και δεν οργανώνει τις χειραφετητικές – απελευθερωτικές τάσεις της εργατικής τάξης, δεν μπορεί να σπάσει το κέλυφος της εκμετάλλευσης.
Στο μέτρο των δυνάμεών μας δώσαμε μαζί τη μάχη με το ΠΑΜΕ (όπως πχ στο ΕΚΑ, στις απεργίες της 24/9 και 18/2, σε κοινές δράσεις στους κλάδους).
Μπορούμε να ανοίξουμε έναν άλλο δρόμο κοινής ανατρεπτικής δράσης και συμβολής στην ταξική ανασυγκρότηση χωρίς τα δάνεια και την υποταγή του αστικοποιημένου συνδικαλισμού. Με μαχητικό πλαίσιο μάχης που να υπερασπίζεται το σύνολο των εργατικών λαϊκών αναγκών συνδέοντας την αναγκαία μάχη για την ανακούφιση της εργατικής τάξης με ένα συνεκτικό πλαίσιο και σχέδιο ανατροπής της κερδοφορίας του κεφαλαίου, της δημοσιονομικής δικτατορίας της ΕΕ και του προγράμματος μεταμνημονιακής επιτροπείας, του αντεργατικού οπλοστασίου των αστικών κυβερνήσεων.
Το ΠΑΜΕ θα αλλάξει ρότα;
το εξωκοινοβούλιο θα βάλει μυαλό;
Να ρωτήσουμε τα αναπάντητα και ανείπωτα που καταλήγουν τετριμμένα?
Αφού οι δυνάμεις της ΑΤΕ κρίνουν προκλητικά επιλεκτικά,θα ήθελα να ρωτήσω πως εξηγείται η συμμετοχή της στην ΑΔΕΔΥ?
Πώς επίσης εξηγείται η συμμετοχή δυνάμεων του ΝΑΡ/νΚΑ στο ΤΕΕ ή στο ΟΕΕ όπου μάλιστα κατεβαίνουν και ψηφίσματα?
Εκεί υπάρχουν ή δεν υπάρχουν εργοδοτικοί-κυβερνητικοί μηχανισμοί με τις αντίστοιχες παρατυπίες?
Μήπως άραγε αν το συνέδριο της ΓΣΕΕ γινόταν με λιγότερες κραχτές παρατυπίες όπως ας πούμε το 36ο ( όπου η συμμετοχή της ΑΤΕ έγινε κανονικά) θα άλλαζε ο χαρακτήρας της συνομοσπονδίας?
Ισχύει κάτι αντίστοιχο στην ΑΔΕΔΥ (όπου σε αντίθεση με τη ΓΣΕΕ εκλέγετε κόσμο) όπου ξαφνικά την επικαλείστε?
Μήπως εκεί δεν παίζει μπάλα ο κυβερνητικός συνδικαλισμός και δεν γίνονται παρατράγουδα?
Στα εργατικά κέντρα ανά την Ελλάδα είναι καθόλα νόμιμα και καθαρά όταν συμμετείχατε/συμμετέχετε τόσα χρόνια?
Ή μήπως το επίδικο είναι το αν εκλέγουμε μένουμε και το παλεύουμε αλλιώς ατούταλερ?
Επίσης ειλικρινά αστεία η περιφρόνηση του Λένιν και του χωρίου του Αριστερισμού που επικαλείται το καθήκον των κομμουνιστών να δρουν σε αντιδραστικά σωματεία και θεσμούς με αρνητικούς και μη συσχετισμούς.
Τον Λένιν κύριοι δεν τον επικαλούμαστε γιατί είναι κάποιο πεφωτισμένο τοτέμ και ό,τι γράφει είναι πάντα σωστά αλλά γιατί ως γνήσιος επαναστάτης αποτύπωσε κάτι που αντανακλά τα καθήκοντα της ταξικής πάλης μέχρι σήμερα.
Εκτός βέβαια και αν είστε τόσο λενινιστές και τα πετάτε τις αναλύσεις του στον κάλαθο της ταξικής πάλης όπως πρόθυμα κάνατε με τον Ιμπεριαλισμό,τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό,το κόμμα νέου τύπου και την δικτατορία του προλεταριάτου.
Το αν λοιπόν το ΠΑΜΕ μείωσε τις δυνάμεις του μετά τα μαγειρέματα της εργοδοσίας και τον αποκλεισμό συνέδρων και συνεχίζει παρόλα αυτά να συμμετέχει με πείσμα στη ΓΣΕΕ όχι μόνο δεν επιβεβαιώνει την εκ των υστέρων μεσοβέζικη στάση σας αλλά αποδεικνύει πως κόντρα στις μεθοδεύσεις της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ θα συνεχίσει να παλεύει προκειμένου να δείξει στον εργαζόμενο που τρώει αμάσητη την εργοδοτική προπαγάνδα τον δρόμο της πάλης και των πραγματικών συμφερόντων του.
Αφού λοιπόν εσείς κρίνετε πως κάτι τέτοιο είναι απατηλό και πως το ΠΑΜΕ ρεφορμίζει για ποιο λόγο όλα αυτά τα χρόνια συμμετείχατε στα συνέδρια της ΓΣΕΕ,όπου γινόντουσαν πάνω κάτω τα ίδια μέχρι να φτάσει ο κόμπος στο χτένι και να ανακινηθεί το ζήτημα ΜΟΝΑΧΑ από το ΠΑΜΕ που αποκάλυψε τις νοθείες και τις απάτες των εργατοπατέρων?
Για ποιο λόγο η ΑΤΕ παρευρέθηκε στο Καβούρι και έκανε παρέμβαση στο συνέδριο αφού το κοινό ήταν μόνο οι εργατοπατέρες και το ζήτημα της ΓΣΕΕ έχει λήξει?
Για ποιο λόγο η ΑΤΕ ήταν ουσιαστικά άφαντη το προηγούμενο διάστημα στις κινητοποιήσεις σε Καλαμάτα,Ρόδο και ΟΥΙΕ όπου το ΠΑΜΕ συγκρούστηκε εμπράκτως με την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της?
Για ποιο λόγο σας πιάνει ο πόνος για το ΠΑΜΕ όταν τις περισσότερες φορές καταψηφίζετε τις προτάσεις του στα σωματεία και αποφασίζετε… ανεξάρτητες ταξικές συγκεντρώσεις και δράσεις με τον αναρχοσυνδικαλιστικό χώρο μακρυά από τον κομματικοκεντρικό συνδικαλισμό?
Επίσης λίγα συμπεράσματα να βγουν έστω και αργοπορημένα από την απεργία του Μάη του 2018 όπου με διακριτό και αντιπαραθετικό πλαίσιο από τους κομμουνιστές που συμμετείχαν προέκυψε η απεργία διαρκείας της Cosco με νίκη των εργατών και υπογραφή της ΣΣΕ.
Όσο για τις δυνάμεις της ΑΤΕ μακάρι όλο αυτό το διάστημα να δίνανε έμπρακτα την μάχη μαζί με τα εκατοντάδες ταξικά σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ στη βάση των αναγκών και όχι των παρατάξεων προκειμένου να μπει φρένο στη σαπίλα και το νόθο συνέδριο της ΓΣΕΕ.
Δηλαδή το ΠΑΜΕ κάλεσε στη διάλυση δυο συνεδρίων σε Ρόδο και Καλαμάτα και μετά θυμήθηκε ότι οι δυνάμεις του ΝΑΡ κατεβαίνουν στις εκλογές ΤΕΕ και ΟΕΕ (έχεις ψηφίσματα στο ΟΕΕ;);
Οπότε είπε, ΟΚ αφού το ΝΑΡ έχει ψηφοδέλτιο στο ΤΕΕ θα συμμετέχουμε και θα νομιμοποιήσουμε την 3η απόπειρα;
Λίγο μπερδεμένα μας τα λες.
Όχι εγώ το λέω σαν περαστικός που σχολιάζω εδώ μέσα, το ΠΑΜΕ σου απαντάει πολιτικά είτε μέσω ανακοινώσεων είτε μέσω των δυνάμεων του στα ταξικά και μη σωματεία ανά την Ελλάδα.
Εγώ απλά στιγμιαία χέζω τον Λένιν και παίρνω γεγονότα για να σου αναδείξω τον καιροσκοπισμό σου και ίσως για να βγάλουμε συμπέρασμα για το ποιος τα λέει μπερδεμένα…
Πρώτον μίλησα για συμμετοχή των δυνάμεων του ΝΑΡ σε ΑΔΕΔΥ,όπου οι έδρες σας βγαίνουν κανονικά βάση της δυναμικής που ας πούμε δεν έχετε στη ΓΣΕΕ. Εκεί δεν υπάρχει προβληματισμός?
Είναι λιγότερο αντιδραστικός ο χαρακτήρας της ΑΔΕΔΥ και αν πόσο ώστε να επιτρέπεται η συμμετοχή στους κομμουνιστές?
Δεύτερον μίλησα και για τη συμμετοχή του ΝΑΡ/νΚΑ στο ΤΕΕ ( πρόσφατα είδα ότι κατέβηκε και πρόταση για την απεργία στις 19/3) που είναι κατεξοχήν αντιδραστικός μηχανισμός με εργοδοτικό-κυβερνητικό συνδικαλισμό με αρκετές παρατυπίες κατά το πρόσφατο συνέδριο,εκεί η συμμετοχή πως εξηγείται?
Μαζί στο χορό και το ΟΕΕ (βιαστικέ μου ΑΩ δεν μίλησα για ψηφίσματα) όπου η ΑΡ.ΣΥ.Ο συμμετέχει κανονικά.
Τρίτον με εκπλήσσει η συχνότητα που το ΝΑΡ( κλασσικά εκ των υστέρων) βγάζει ανακοινώσεις για τα τεκταινόμενα της ΓΣΕΕ και τον ρόλο του ΠΑΜΕ όταν το προηγούμενο διάστημα αυτές ήταν με το σταγονόμετρο.
Άραγε να αναμένουμε και κάποια βαρυσήμαντη ανάλυση της νΚΑ για τα ενδότερα του εργατικού κινήματος?
Τέταρτον στο 36ο συνέδριο η συμμετοχή σου να φανταστώ έγινε γιατί δεν υπήρξε το παραμικρό σημάδι νοθείας ή παρατυπίας?
Αντίστοιχο ερώτημα και για τα ΕΚ ανά την Ελλάδα.
Το ΠΑΜΕ ΑΩ πάλεψε (όπως λέτε και εσείς) στο μέτρο των δυνάμεων του προκειμένου να μη γίνει το συνέδριο παρωδία. Προφανώς ούτε τσιφλίκι του έχει την εργατική τάξη,ούτε μετράει μονάχα νίκες.Η πλειοψηφία όμως των “καλοθελητών” του εργατικού κινήματος ανακυκλώνεται σε αναλύσεις επί των αναλύσεων και στην πράξη είναι άφαντη.
Για αυτό άλλωστε πέρα από την σωστή του κίνηση να μην αποσύρει τις δυνάμεις του στην ανακοίνωση του για το συνέδριο απευθύνεται για μάχες στους οποίους θα βρεθεί με αγωνιστές του χώρου σας στη βάση των σωματείων και των αναγκών.
Το ΠΑΜΕ παλεύει έμπρακτα απέναντι στους εργοδοτικούς-κυβερνητικούς μηχανισμούς παρεμβαίνοντας από τη ΓΣΕΕ έως (κατά κύριο λόγο) δρώντας μαζί με τα ταξικά σωματεία σε αντικαπιταλιστικό-αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό.
Εσείς?
Καλά περαστικός που απλά είδε φως κ σχολιάζει στην ΠΑΝΤΙΕΡΑ κ. Φφ1917, μάλλον δεν είστε. Διότι τι περαστικός, εσείς έχετε κλείσει δωμάτιο εδώ κ μήνες στο Καμπ των σχολιαστών !
Μάλλον μέλος του ΚΚΕ είστε κ δεν είναι κακό να το πείτε!
Όσον αφορά το ΝΑΡ κ την συμμετοχή των ταξικών δυνάμεων στην ΑΔΕΔΥ ή στο ΤΕΕ, να ξέρετε ότι η μαφιοζοποιηση, οι νοθοι κ τα αισχη που συμβαίνουν στην ΓΣΕΕ δεν συμβαίνουν αλλού. Πρώτη κ σημαντική διαφορά.
Άλλη σημαντική διαφορά είναι ότι, το πάμε ματαίωσε δύο συνεδρία ΓΣΕΕ. Τι άλλαξε στο τρίτο κ όχι μόνο δεν έκανε το ίδιο, παρά μπήκε κ το νομιμοποίησε κανονικά κ με το νόμο;
Το ότι σχολιάζω περιστασιακά είναι κάτι που με κάνει ως δια μαγείας μέλος του ΚΚΕ?
Σοβαρά τώρα αν ήμουν μέλος του ΚΚΕ δόκτωρα Κλουζώ πιθανολογώ πως θα είχα πολύ πιο σημαντικά καθήκοντα από τα να σχολιάζω μια στο τόσο στην Παντιέρα ή σε άλλα μπλογκ με πάνω κάτω παρόμοιο περιεχόμενο.
Επίσης αν είναι εύκολο όρισε μου λίγο το αντιδραστικόμετρο και σε τι στάθμη πρέπει να είναι ούτως ώστε να μπορούν οι κομμουνιστές να συμμετέχουν σε αντιδραστικούς θεσμούς?
Επίσης αν θεωρείς την ΑΔΕΔΥ ή το ΤΕΕ κατ’επιφάνεια σωστότερους θεσμούς από τη ΓΣΕΕ και παραβλέπεις τον χαρακτήρα τους είσαι βαθιά νυχτωμένος.
Να μας εξηγήσεις γιατί συμμετείχατε στο 36ο συνέδριο της ΓΣΕΕ (και στο 35ο και πάει λέγοντας) όταν πολλές από τις νοθείες( που αποκάλυψε μόνο το ΠΑΜΕ) ήταν κρυμμένες κάτω από το χαλάκι.
Εκτός και αν τις ξέρατε και κάνατε τα στραβά μάτια.
Επίσης να μας πεις τι έκανες όλο αυτό το διάστημα και πως απέτρεψαν οι δυνάμεις σου την διεξαγωγή του συνεδρίου αλλά κυρίως ποια είναι η πρόταση σου στο σήμερα?
Ανεξάρτητα ταξικά σωματεία και στα υπόλοιπα που δεν ελέγχουμε αφήνουμε τον εργοδοτικό συνδικαλισμό να παίζει μπάλα τους εργαζόμενους?
Με βάση το υπάρχον νομικό πλαίσιο του αστικού κράτους ΕΚ,ομοσπονδίες,συνδικάτα και τα λοιπά που είπαμε ότι υπάγονται?
Ε όχι και σχολιάζετε περιστασιακά στην ΠΑΝΤΙΕΡΑ κ. Φφ μου! Κάθε μέρα σχεδόν δίνετε το παρόν στα σχόλια !
Γιατί να μην είστε μέλος του ΚΚΕ δηλαδή; Επειδή …δαπανάτε χρόνο στον σχολιασμό; Εγώ γνωρίζω πολλά μέλη του ΚΚΕ που το κάνουν αυτό. Γιατί όχι κ εσείς;
Σας απάντησα για τον συνδικαλισμο.
Πάλι μπερδεμένα τα λες:
Για τη στάση του ΠΑΜΕ σε ρωτάνε, γιατί συμμετέχει το ΝΑΡ την ΑΔΕΔΥ απαντάς και γιατί ανέχεται παρατυπίες στο συνέδριο του ΤΕΕ…. ποτέ έγινε αυτό το συνέδριο που λες;
ΥΓ στασίδι έχεις πιάσει, όχι και περαστικός… Όπως έγινε ξανά από μέλη του ΚΚΕ. Κακό δεν είναι. Κακό είναι ότι εκτός από συνδικαλιες και λαθροχειρια δε βλέπουμε απόψεις
ΑΩ να ξαναδείς πως έχω τοποθετηθεί επί του θέματος στα συγκεκριμένα σχόλια αλλά και στα προηγούμενα,δεν χρειάζεται να γράφω τα ίδια και τα ίδια και να παίρνω για απάντηση ασυναρτησίες.
Να ρίξεις και μια ματιά στον…παρωχημένο λόγο του Λένιν για τη δουλειά των επαναστατών στους αντιδραστικούς μηχανισμούς και θεσμούς.
Όχι όπου δεν μπορείς να απαντήσεις να ξεκινάς το καλαματιανό.
Επίσης μην μου την λες που σου αναδεικνύω πόσο καιροσκόποι και πόσο επιλεκτικοί είστε,ειδικά όταν η βάση της διαπάλης σας είναι ο ετεροκαθορισμός με βάση το τι κάνει το ΠΑΜΕ ή το ΚΚΕ.
Καλό το κολπάκι σας περί μέλους του ΚΚΕ ή δεν ξέρω εγώ τι αλλά δεν πιάνει.
Μην ταμπελιάζετε χυδαία όποιον δεν σας κάνει ότι είναι αυτό ή το άλλο.
Στην αρχή, εκείνοι είπαν να γίνει το ματς, και τότε εμείς είπαμε ότι όχι, να μη γίνει το ματς. Ε, και τότε αφού αυτοί είπαν όχι τότε εμείς είπαμε ότι όχι, να γίνει το ματς. Αυτό ακριβώς, τίποτα άλλο.
“Στο μέτρο των δυνάμεών μας δώσαμε μαζί τη μάχη με το ΠΑΜΕ (όπως πχ στο ΕΚΑ, στις απεργίες της 24/9 και 18/2, σε κοινές δράσεις στους κλάδους).”
Αυτό ήταν το ανέκδοτο του μήνα…
Παιδιά, περιοριστείτε στις συνεργασίες σας με τον ΣΥΡΙΖΑ κι αφήστε το ΠΑΜΕ. Ούτε το θέλετε κι ούτε σας θέλει.
Και όντως, ο Λένιν τον αριστερισμό τον έγραψε για τους αριστεριστές της εποχής του. Δεν τον έγραψε για τους σημερινούς που είναι απλά το αριστερό πρόσωπο του ρεφορμισμού.
Κλασικός λαθραναγνώστης. Αφού νομιμοποίησε το ΚΚΕ τον καρνάβαλο στη ΓΣΕΕ, αφού, αφού, αφού… μην τα ξαναλέμε, πετάει ένα “συνεργαστείτε με το ΣΥΡΙΖΑ” (δημιούργημα, απότοκο και παιδί της γραμμής το κόμματός του) και νομίζει ότι ξεμπερδεύει…
Εμ δεν είναι έτσι. Με την πολιτική σας τακτική εσύ συνεργάζεσαι με τον ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα τώρα, όχι παλιά (άσε που τον δημιούργησες – το γράφω 2 φορές γιατί το ξεχνάνε κάπποιοι όχι λόγο ηλικίας όμως… πονάει).
Λαθρο, πόσο είναι το Καβούρι από τη Βάρκιζα, θύμησε μου;
Αυτοί που υπόγραψαν στη Βάρκιζα, πριν από αυτή, έκαναν τουλάχιστον μια εποποιία. Αυτοί που κάθονταν στο σπιτάκι τους και βγήκαν και πουλάνε μούρη αντιστασιακού μετά…?
Κρείττον του λαλείν το σιγάν!
Τι σε απασχολεί η Βάρκιζαι φίλε μου;
Στο ΝΑΡ δεν χαρακτηρίζεται τον σοσιαλισμό του εικοστού αιώνα ως ανύπαρκτο και ως μείγμα καπιταλιστικών και εκμεταλλευτικών σχέσεων;
Ναι και σου ξεκαθαρίζω για πολλοστή φορά πως δεν είμαι μέλος του ΚΚΕ ή κάποιας άλλης οργάνωσης ή συλλογικότητας.
Το αν σχολιάζω περιστασιακά ή κατά καιρούς συχνότερα στην Παντιέρα και σε άλλα μπλογκ το δίνει από μόνη της η ύπαρξη πλατφόρμας σχολιασμού,εντάξει τώρα?
Εκτός και αν η λύση είναι ο καθένας να σχολιάζει στα μπλογκ τα οποία εκφέρουν απόψεις όπου έχει 100% συμφωνία και νιώθει ασφάλεια.
Όπως ας πούμε θέλετε κατά βάθος στα σωματεία και θεσμούς όταν αποφεύγετε την αντιπαράθεση με αντιδραστικές δυνάμεις και μηχανισμούς.
Πάντως αριστουργηματικά κατευθύνεις την κουβέντα σε άλλα μονοπάτια δίχως να απαντήσεις εσύ ή κάποιος άλλος στην ουσία του ζητήματος.
Δεν πειράζει όπως έχει πει και ο Λένιν οι εργατικές μάζες θα βγάλουν τα συμπεράσματα από την δράση και τον αγώνα,μακρυά από μονόπλευρες και αφοριστικές αναλύσεις.
Καλή συνέχεια.
Δυστυχως το ναρ εχει ξεφυγει και το ριχνει στον αντικομμουνισμό
– εχασε λεει το ΠΑΜΕ ψηφους τουλαχιστον 11 από την ΟΙΥΕ που το ιδιο το ΠΑΜΕ καταγγελει τη νοθεια και δεν δεχτηκε τη νομιμοποιηση, προσθεσε ΠΟΕΜ, ΕΚΠατρας, ΟΜΕ-ΟΤΕ
Δεν τα ξερει αυτά ο Ριζος τα ξερει αλλα τα κανει τουμπεκι μη του χαλασει το αφηγημα
– Οι εναλλακτικές για το ταξικο εργατικο κινημα που η οργανωση για αυτό είναι εκ των ουκ ανευ είναι 2
– ή δευτερη γσεε
– ή κατάληψη της γσεε
και οι 2 εναλλακτικες εχουν σαν βασικη προυποθεση την αλλαγη των συσχετισμών στα α’βαθμια σωματεια Αυτην τη στιγμη η πλειοψηφεια ψηφιζει τη μαφια και τους συνοδοιπορους της Ο ταξικός πόλος το ΠΑΜΕ στην καλυτερη να εκφραζει ένα 30% το οποίο αντικειμενικα δεν αρκει Η προσπάθεια να οργανωσεις μια απεργια μονο με τις δυναμεις του ΠΑΜΕ είναι τιτανια (18/2)
– το 37ο συνεδριο ηταν μια μαχη και δεν είναι το τελος κανενος αγωνα για να παρουν οι εργαζομενοι τα συνδικατα στα χερια τους Ας καθορισουν αυτοι τον τροπο και όχι γκρουπουσκουλα που μερος τους ακομη και σημερα κατεβαινει στις συγκεντρωσεις της γσεε
– η αδεδυ είναι καλυτερη από τη γσεε και συμμετεχει το ναρ και η ανταρσυα η μηπως εκει τα κουκια είναι λιγο πιο πολλα οποτε γιατι να χανουν θεσουλες
υγ τα περι βαρκιζας (εκει που καποτε οι καπετανεοι κρεμαγαν τα αρματα κρεμανοι τωρα οι γυφτοι τα νταουλια)
Το κείμενο του Μ.Ρ. διακατέχεται από την αυταπάτη ότι, το ΠΑΜΕ μπορεί να αλλάξει. Για αυτό και καταλήγει με ενωτικές προτάσεις προς το ΠΑΜΕ για κοινή δράση. Αλήθεια σε αυτή την κοινή δράση το πάνω χέρι ποιος θα το έχει;; το ΠΑΜΕ;;
Το ΠΑΜΕ / ΚΚΕ είναι ένας μηχανισμός που ενδιαφέρεται για την αυτοσυντήρησή και την αναπαραγωγή του και όχι για την ταξική σύγκρουση και ρήξη. Είναι πολλά τα νήματα που το δένουν με το σύστημα…και με τη ΓΣΕΕ και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ: κρατικές χρηματοδοτήσεις, κονδύλια, συνδικαλιστικές απαλλαγές και προνόμια κοκ. Πώς μπορεί το ΠΑΜΕ, όταν είναι χωμένο σε όλα αυτά, να σταθεί μακριά από αυτή την ηγεσία της ΓΣΕΕ;;
Ο πολιτικός χώρος που εκπροσωπεί ο Μ.Ρ., αν θέλει να συμβάλει στην ταξική πάλη με προοπτική και ουσία, θα πρέπει να κάνει βουτιά στην προσπάθεια για τη συγκρότηση μιας ανεξάρτητης ταξικής δυναμικής (σε περιεχόμενα και δομές) μέσα στο εργατικό κίνημα και όχι να γίνεται το βαρίδι αριστερής πίεσης του ΠΑΜΕ…έναν ρόλο που ούτως ή άλλως το ΠΑΜΕ δεν θέλει να παραχωρήσει σε κανέναν.
Οι προσπάθειες για συγκρότηση ανεξάρτητης ταξικής δυναμικής στο εργατικό κίνημα αναπνέουν στις μάχες που οργανώνονται από τα κάτω (πχ διακλαδική απεργία 19 Μάρτη), μακριά από τη μούχλα των γραφειοκρατικών συνεδρίων και τη μάχη των παραταξιακών συσχετισμών, της έδρας, των κουκιών.
ΟΥΤΕ ΓΣΕΕ – ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΑΜΕ
ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΛΑΕ
ΟΥΤΕ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟΣ – ΟΥΤΕ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΣ
ΤΑΞΙΚΟΣ ΑΥΤΟΝΟΜΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ
Έτσι ακριβώς ταξικός αυτόνομος συνδικαλισμός μακρυά από κόμματα που θέλουν να φυλάνε το μαγαζάκι τους και παλεύουν για τα κουκιά και τις καρέκλες…
Δεν ξέρω βέβαια αν αυτή η ρητορική σας πάνω κάτω επιβεβαιώνει το τι ακριβώς θέλει το σύστημα από τον συνδικαλισμό κύριε συνάδελφε.
Επίσης δυσκολεύομαι να διαχωρίσω την βάση των επιχειρημάτων σας με τον αστικοποιημένο συνδικαλισμό όταν η κύρια πολεμική μιλούσε για κομματικό/τραμπούκικο ΠΑΜΕ που θέλει να κανονίσει…τις καρέκλες του!
Πάντως αφού είστε τόσο βαρύς κύριε συνάδελφε μήπως θα μπορούσατε να μου εξηγήσετε που ήταν ο ταξικός αυτόνομος συνδικαλισμός στην Καλαμάτα, στη Ρόδο, στην Πάτρα, στην Κέρκυρα, στα Τρίκαλα, στο Ηράκλειο, στην Κατερίνη, στην Καβάλα, στην Κοζάνη, στη Θεσσαλονίκη, στη Λαμία, στη Βέροια, στις Ομοσπονδίες Ιδιωτικών Υπαλλήλων, Μετάλλου και σε άλλα πολλά σε όλη τη χώρα αφού δεν τον ένοιαζε…το μαγαζάκι του?
Επίσης για την απεργία από τα κάτω στις 19/3 για ποιο ακριβώς λόγο κατατέθηκε πρόταση σε έναν εργοδοτικό θεσμό του αστικού κράτους όπως το ΤΕΕ από δύο κιόλας “ακομμάτιστες” παρατάξεις όταν η βάση των δράσεων σας είναι μόνο τα πρωτοβάθμια?
Γιατί κατέβηκε η ίδια πρόταση στα δευτεροβάθμια όργανα?
Μήπως να σας φρεσκάρω την μνήμη με πρόσφατες πρακτικές σε σωματεία του χώρου σας,για να διαλευκάνουμε το ποιος είναι γραφειοκράτης στα λόγια και ποιος είναι στην πράξη?
Επίσης μιας και λέτε μούχλα τα ταξικά σωματεία του ΠΑΜΕ,που είναι πολλά περισσότερα από τα δέκα και κάτι που συσπειρώνονται στον συντονισμό πρωτοβάθμιων (ναι εκείνον που τον τρέχατε “ακομμάτιστα” πάλι με τον παλιό καλό ΣΥΡΙΖΑ κάποτε),για ποιο λόγο στηρίζετε κινητοποιήσεις όπως ας πούμε των Χαλυβουργών,των εργατών της ΛΑΡΚΟ ή της COSCO?
Ωστόσο παρά τις διαφωνίες και τις επισημάνσεις μου με το κείμενο του Μιχάλη Ρίζου δεν μπορώ παρά να διακρίνω την διαφορετική οπτική με την οποία εξετάζει τα δεδομένα,εν αντιθέσει με εσάς κύριε συνάδελφε που απαξιώνετε αφ’υψηλού…
Εσύ Φίφη θα απεργήσεις στις 19 Μάρτη;
Περιμένω να αλλάξετε τους συσχετισμούς στο από την φύση του εργοδοτικό ΤΕΕ πρώτα και ύστερα βλέπουμε.
Εκτός και αν πάρει καμιά απόφαση η ΑΔΕΔΥ που είναι ένα τακ λιγότερο αντιδραστική από την ΓΣΕΕ.
Αλλά μην με “στριμώχνεις” με τόσα “ατράνταχτα” επιχειρήματα γιατί μου κάνεις την μούρη κρέας,εντάξει Πίπη μου?
ΦΦ δεν μας έχεις πει πότε και πού το ΝΑΡ έχει δείξει ότι περιμένει οτιδήποτε από το ΤΕΕ.
Ψεύδεσαι ασύστολα
Συγγνώμη που “ψεύδομαι ασύστολα” ΑΩ αλλά στο ΤΕΕ δεν κατέβασες πρόταση για την απεργία στις 19/3?
Γιατί το έκανες τότε αφού δεν περιμένεις τίποτα και ακόμα πιο συγκεκριμένα γιατί συμμετέχεις σε έναν τόσο καραμπινάτα εργοδοτικό αστικό θεσμό?
Σαν Ρόκο κατανοητός αλλά δεν ξέρω αν όλοι στο ΝΑΡ ή στα πρωτοβάθμια υπερασπίζονται αυτό που λες.
Ωστόσο στα ταξικά σωματεία που συσπειρώνονται με το ΠΑΜΕ δεν είναι όλοι οργανωμένοι ή ψηφοφόροι στο ΚΚΕ και αυτό είναι καθολικά γνωστό.
Το ΚΚ γενικά καθοδηγεί το εργατικό κίνημα μέσα από την κοσμοθεωρία και τις επεξεργασίες του,δεν μονοπωλεί ούτε κρίνει θεολογικά αφ’υψηλού.
Σημειωτέον μια πολύ καλή απάντηση του ΚΚΕ σε πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
(https://www.rizospastis.gr/story.do?id=8753078) για το ασφαλιστικό το 2016 όπου κλείνει λέγοντας:
“Εκεί κρίνεται και θα κριθεί η κάθε πολιτική, συνδικαλιστική δύναμη, στο κατά πόσο συμβάλλει στην ανάπτυξη της εργατικής – λαϊκής πάλης σε κάθε κλάδο, σωματείο, τόπο δουλειάς, την αντιπαράθεση με τον εργοδοτικό – κυβερνητικό συνδικαλισμό. Εκεί μπορούν να συναντηθούν εργάτες κι υπάλληλοι του δημόσιου κι ιδιωτικού τομέα, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες, νέοι και γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, ανεξάρτητα αν είναι μέλη ή φίλοι του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή άλλων κομμάτων.
Κατά συνέπεια, θεωρούμε ότι η πορεία ανασύνταξης του κινήματος, η αλλαγή συσχετισμών κι η αναμέτρηση με την ταξική αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης – κεφαλαίου, τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό δεν υπηρετείται μέσα από επαφές, συναντήσεις και συζητήσεις “κορυφών”, πολιτικών κομμάτων κ.λπ., που ουσιαστικά υποκαθιστούν το εργατικό – λαϊκό κίνημα, τα όργανα και τις διαδικασίες του.”
Καλημέρα.
Μπορείς να δείξεις την πρόταση του ΝΑΡ για απεργία του… ΤΕΕ;
Γιατί μάλλον είσαι ο μόνος που την ξέρει. Ή την επινόησε…
Εντάξει τώρα?
Αν θες και από την ΑΔΕΔΥ μπορείς και μοναχός σου με ένα google search…
http://pandiera.gr/h-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%89%cf%80%ce%b5%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%84%ce%b5%ce%b5-%cf%83%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%af%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b1%ce%b3/
Φφ, τουλάχιστον όσον αφορά το ΝΑΡ και το τμήμα των εργατικής τάξης που συντάσσεται με αυτή την πολιτική αντίληψη, δεν μιλάμε για ακομματιστο συνδικαλισμό. Μιλάμε για υπέρβαση εκτός του εργοδοτικού/κρατικού συνδικαλισμού, και της κομματικοκεντρικης αντίληψης για τον συνδικαλισμο. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως όσο ευκταίο και νόμιμο είναι για εμάς να συμμετέχουν κομματικές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα, άλλο τόσο νόμιμο κ ζητούμενο είναι, ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΟΤΑΣΣΕΤΕ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ σε ένα Χ κόμμα. Άλλα να ΥΠΟΤΑΣΣΕΤΕ μόνο στις διαδικασίες του όπως είναι οι συνελεύσεις των σωματείων. Αυτές είναι δηλαδή το ανώτατο όργανο λήψης κ εφαρμογής αποφάσεων όσον αφορά τα εργατικά σωματεία. Θα μου πεις μα καλά αυτό δεν κάνουμε ούτως ή άλλως; Τι μας λες;
Και απαντώ: Όχι δεν κάνουμε μόνο ή κυρίως αυτό: Αν πχ το πάμε έκανε κυρίως αυτό , θα έπρεπε να προτάσσει την μηνιαία και καλά οργανωμένη συνέλευση του Χ σωματείου. Δεν γίνεται αυτό. Θα έπρεπε τα δ.σ., να έχουν πιο πολύ συντονιστικό ρόλο παρά αποφασιστικό ρόλο. Δεν γίνεται αυτό. Θα έπρεπε τα δ.σ. να συγκροτούνται βάσει προγραμματικής συμφωνίας που να διευκολύνει την ανάδειξη της συνέλευσης του σωματείου σε πρώτο και ουσιαστικό όργανο. Δεν γίνεται αυτό. Το ΝΑΡ με όλα του τα στραβά προσπαθεί σε αυτή την κατεύθυνση. Το ΚΚΕ;
ανεξάρτητος από την οργανωμένη εργατική τάξη
ακομμάτιστος ενάντια στην οργανωμένη εργατική τάξη
Θερμή παράκληση: Όσοι αναφέρονται σε ρήσεις του Λένιν (και άλλων φυσικά, αλλά του Λένιν ειδικότερα) να έχουν διαβάσει ολόκληρα τα κείμενα ως συγκεκριμένες αναλύσεις συγκεκριμένων καταστάσεων και αφού το κάνουν ας ξανασκεφτούν τι γράφουν.
Γενικά για να ισχύει ένα συμπέρασμα, πρέπει να ισχύουν και οι προϋποθέσεις του. Αυτά στον ιστορικό υλισμό όχι στη θεολογία.
Θα έλεγα οτι με ξεκομενες ατάκες του Λενιν μπορει κανεις να δικαιολογησει τα παντα πχ την κυβερνηση Τζανετακη ,την οικουμενικη Ζολωτα,το μνημονιο του 15,τον κοινοβουλευτικο κρετινισμο κλπ. Επίσης μπορει με ατακες του Λενιν να καταδικαζεις την βια ή και να την αποθεωνεις.Ο Λενιν δεν ηταν τοσο θεωρητικος αλλά ..πρακτικος και επιχειρηματολογουσε καθε φορα κατα πως νομιζε οτι βοηθουσε στην χαραξη της ” γραμμης” .Άρα η εξαγωγη τσιτατων του δεν ειναι παντα οφελιμη.Ουτε το κόλπο” το ελεγε και ο Λενιν” ιδιαιτερα για καποιον που πέθανε πριν 100 χρόνια…