Μάριος Διονέλλης
Οι «στρογγυλές» επέτειοι έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να εξελιχθούν σε μνημόσυνα. Η πρωτοβουλία «50 Χρόνια Πολυτεχνείο» και οι 817 υπογράφοντες αγωνιστές εκείνων των ημερών δεν ξέφυγαν από τον κίνδυνο αυτό. Το κείμενο που δημοσίευσαν είναι κατώτερο των περιστάσεων και σε αρκετά σημεία του, καταλήγει να είναι και το ίδιο προκλητικά… «στρογγυλό», όπως η φετινή επέτειος. Ούτε μία αναφορά στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ; Πριν από 50 χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι στην ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής έβλεπαν τα «ξένα συμφέροντα που στηρίζουν την τυραννία στη χώρα μας». Σήμερα, κάνουν ότι δεν βλέπουν.
Ευτυχώς υπάρχουν κι άλλοι, που δεν υπέγραψαν…
Ακόμα πιο προκλητικά ξεχνούν να μας πουν προς τα πού κατευθύνεται η μεγάλη πορεία του λαού στην Αθήνα. «Μεγάλο πλήθος λαού συμμετείχε και συμμετέχει στις πορείες και στις εκδηλώσεις μνήμης, που οργανώνονται κάθε χρόνο στις επετείους της εξέγερσης του Πολυτεχνείου». Γενικά, πορείες. Χωρίς στόχο, χωρίς συγκεκριμένα συνθήματα και χωρίς κατεύθυνση; Λες και θα θυμώσει η πρεσβεία; Ή μήπως η σημερινή ηγεσία των Ενόπλων αν μιλήσουμε και για τον ρόλο του στρατεύματος τότε, αναφορά που επίσης απουσιάζει;
Ενώ από την πρώτη γραμμή δηλώνουν πως «ο Νοέμβρης του ‘73 δεν ξεχνιέται», οι συντάκτες του κειμένου κάνουν ελάχιστη προσπάθεια να τον συνδέσουν με το αβίωτο σήμερα, ώστε πραγματικά να μην ξεχαστεί.
Ίσως η εξήγηση να δίνεται από την ανάγνωση των ονομάτων, κυρίως από τη συνύπαρξή τους κάτω από το ίδιο κείμενο, που επέβαλε ξανά… ανίερες ισορροπίες. Αν και δηλώνουν «δεν στοιχιζόμαστε σε μια πολιτική παρέμβαση», εν τούτοις το κείμενο αποπνέει τον εξωραϊστικό, χωρίς ενοχλητικές αιχμές αέρα του πολιτικού Κέντρου.
Ευτυχώς υπάρχουν κι άλλοι, που δεν υπέγραψαν…
Πηγή: efsyn.gr
Πραγματικά: “Ευτυχώς υπάρχουν κι άλλοι, που δεν υπέγραψαν…”