Όχι στο pride των χορηγών, της EE και της αμερικάνικης πρεσβείας
Ανατρεπτικός – αντικαπιταλιστικός αγώνας για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων
Το ΝΑΡ και η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση χαιρετίζουμε τους αγώνες της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, με αφορμή το φετινό Pride!
Για εμάς το Pride ξεκίνησε ως μια μεγάλη διαδήλωση για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των αναγκών της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Γι’ αυτό σήμερα αντιτασσόμαστε σθεναρά σε κάθε προσπάθεια εμπορευματοποίησής του και απορρίπτουμε κάθε είδους χρηματοδότηση από τα διάφορα καπιταλιστικά fund και τους συστημικούς οργανισμούς, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Αμερικάνικη πρεσβεία, η πρεσβεία του Ισραήλ κ.ά. Καταγγέλλουμε το ξέπλυμα και τον εξωραϊσμό εταιριών και κρατών όπως οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και η ρατσιστική ΕΕ, που τολμούν να μιλούν στο όνομα των ανθρώπινων δικαιωμάτων εν γένει και της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας ειδικά, την ίδια στιγμή που δολοφονούν Παλαιστίνιους, Σύριους και Ιρακινούς όσο και τα ίδια τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα στις χώρες τους.
Για μας, οι μέρες υπερηφάνειας είναι μέρες αντίστασης στις διακρίσεις και την ομοφοβία, μέρες διεκδίκησης ίσων δικαιωμάτων στη δουλειά και στην καθημερινή ζωή για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, πλήρους σεβασμού στη σεξουαλική επιλογή. Δεν τις χαρίζουμε στο κράτος και τους υποστηρικτές της πιο βάρβαρης πολιτικής του κεφαλαίου!
Η θεσμική κι “από τα πάνω” υποστήριξη των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων από το καπιταλιστικό σύστημα και το αστικό κράτος δεν ακυρώνει τους διαχωρισμούς σύμφωνα με το φύλο ,τη φυλή και το χρώμα του δέρματος, ούτε αναιρεί επί της ουσίας παλιές και νέες εκμεταλλευτικές, πατριαρχικές και ιεραρχικές σχέσεις που τους επιτρέπουν να εκμεταλλεύονται ανενόχλητα τους καταπιεσμένους. Στην πράξη, δεν είναι τίποτε άλλο από μια προσπάθεια ποδηγέτησης του αγώνα και των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων.
Αγωνιζόμαστε ενάντια στις διακρίσεις στο δικαίωμα πρόσβασης στην εργασία, με βάση τη σεξουαλική επιλογή, το φύλο ή τη φυλή.
Αγωνιζόμαστε ενάντια στον σεξισμό, την ομοφοβία, την τρανσοφοβία, τις γυναικοκτονίες.
Για μας η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, όπως και κάθε καταπιεσμένος έχει τη δική του θέση στον αγώνα της εργατικής τάξης και της νεολαίας ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης, εκμετάλλευσης και εξουσίας, για την πλήρη χειραφέτηση του κοινωνικού ανθρώπου.
Στις σύγχρονες συνθήκες της εθνικιστικής υστερίας, του ανανεωμένου ΠΑΤΡΙΣ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, το οποίο συνοδεύει την πιο βάρβαρη καπιταλιστική επίθεση ενάντια στην νεολαία και τους εργαζομένους, δεν πρόκειται να υποκύψουμε ούτε στην πλέον συντηρητική “ορθοδοξία”, που θέλει τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα κλεισμένα στην ντουλάπα τους, ούτε στο φιλελεύθερο δικαιωματισμό, που συνδιοργανώνει πορείες με αυτούς που δολοφονούν ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα στη Συρία ή με την ελληνική βουλή, η οποία “φορά” τα χρώματα του Pride τη στιγμή που πλήττει βάναυσα τα δικαιώματα και των ΛΟΑΤΚΙ+ στην εργασία, την υγεία και την παιδεία.
Τίποτα δεν χαρίστηκε στους εργαζόμενους και τη νεολαία. Όλα κατακτήθηκαν μέσα από διεκδικήσεις δεκαετιών με συνεχή πάλη ενάντια στη βία, τον κοινωνικό στιγματισμό, την περιθωριοποίηση, τις διώξεις την κάθε λογής καταπίεση κι εκμετάλλευση. Η ισότητα στη ζωή, την εργασία, τη γονεϊκότητα θα επιβληθεί από τον αγώνα των εργαζόμενων και της νεολαίας μαζί με τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα.
Δεν συμμετέχουμε στο PRIDE Αθήνας, το PRΙDE της ενσωμάτωσης (πολυεθνικές εταιρίες ως χορηγοί και λογότυπα πρεσβειών ιμπεριαλιστικών χωρών στην αφίσα, χρηματοδοτήσεις από την ΕΕ, τρανσοφοβικά επεισόδια από μέρους της συνδιοργάνωσης πριν 2 χρόνια ενάντια στις τρανς).
Θέλουμε ένα αυτοοργανωμένο Pride που θα αντιπροσωπεύει την πάλη για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων και θα συμβάλλει στο ευρύτερο αντικαπιταλιστικό κίνημα και στον αγώνα για πλήρη κοινωνική χειραφέτηση. Αξιοποιούμε το παράδειγμα της Πάτρας και της Θεσσαλονίκης, που ανέδειξε τη δυνατότητα για ένα Pride ανοιχτό σε συνδιοργάνωση από κάθε ενδιαφερόμενη συλλογικότητα, με δημοκρατικές διαδικασίες, ανεξάρτητο από το αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του!
Απαιτούμε:
- Ίσα δικαιώματα στην εργασία, στην υγεία και την παιδεία, όχι στον αποκλεισμό και τις διακρίσεις λόγω φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού.
- Πλήρη δικαιώματα στην ελεύθερη συμβίωση για κάθε άνθρωπο, ανεξαρτήτως φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού.
- Πλήρη δικαιώματα στην τεκνοθεσία, απόλυτη ισονομία με τα ετερόφυλα ζευγάρια.
ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση
νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση
Οργανώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Επιτέλους, μια σοβαρή τοποθέτηση από μια κομμουνιστική οργάνωση (όπως είναι το ΝΑΡ), η οποία είναι αφενός κομμάτι του ιστορικού κομμουνιστικού κινήματος (με ό,τι θετικό ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΡΝΗΤΙΚΟσυνεπάγεται) και αφετέρου προσπαθεί να σπάσει τα πολύ συγκεκριμένα όρια αυτού του ισστορικού κομμουνιστικού κινήματος. Που το καθήλωσαν και τελικά συνέβαλλαν στην ήττα και χρεοκοπία του.
Πάντα, από μια χειραφετητική ταξικά και κοινωνικά σκοπιά.
Ωραία. Αφού διαβάσαμε τι λέει το ΝΑΡ για το φετινό Athens Pride, ας διαβάσουμε τι έλεγε από το 1996 ο Eric Hobsbawm για να καταλάβουμε (όσοι είμαστε σε θέση να καταλάβουμε) γιατί αυτά που λέει το ΝΑΡ (και κάθε αριστερός πολιτικός φορέας) αφήνουν και θα αφήνουν παγερά αδιάφορο κάθε Pride:
<< Αλλά αυτό ακριβώς είναι που τόσο πολλοί στην Αριστερά έχουν ξεχάσει, καθώς καταδύονται στα βαθιά νερά της πολιτικής των ταυτοτήτων. Από τη δεκαετία του 1970 υπάρχει μια τάση –μια αυξανόμενη τάση– να βλέπουμε την Αριστερά ουσιαστικά ως συνασπισμό μειονοτικών ομάδων και συμφερόντων: της φυλής, του φύλου, των σεξουαλικών ή άλλων πολιτισμικών προτιμήσεων και τρόπου ζωής· ακόμη και οι οικονομικές μειονότητες όπως η παλιά βιομηχανική εργατική τάξη έτσι έχουν γίνει πλέον. Αυτό είναι αρκετά κατανοητό, αλλά είναι επικίνδυνο, κυρίως επειδή το να κερδίζεις την πλειοψηφία δεν είναι το ίδιο με το να συνασπίζεις τις μειονότητες. Πρώτα απ’ όλα, επιτρέψτε μου να επαναλάβω: οι ομάδες ταυτοτήτων είναι για τον εαυτό τους, για τον εαυτό τους και για κανέναν άλλον. Ένας συνασπισμός τέτοιων ομάδων που δεν συσπειρώνεται με βάση ένα κοινό σύνολο στόχων ή αξιών, έχει μόνο μια «ad hoc» ενότητα, όπως τα κράτη προσωρινά συμμάχησαν στον πόλεμο εναντίον ενός κοινού εχθρού. Διαλύονται όταν δεν είναι πλέον συσπειρωμένοι μαζί. Σε κάθε περίπτωση, ως ομάδες ταυτότητας, δεν είναι αφοσιωμένες στην Αριστερά σαν τέτοιες, αλλά συμμαχούν με όποιους μπορούν, μόνο για να υποστηρίξουν τους δικούς τους στόχους τους. Έχουμε στο μυαλό μας τη χειραφέτηση των γυναικών ως έναν αγώνα που συνδέθηκε στενά με την Αριστερά, από τις αρχές του σοσιαλισμού ακόμα και πριν από τους Μαρξ και Ένγκελς. Και όμως, ιστορικά, το βρετανικό φεμινιστικό κίνημα πριν από το 1914 ήταν ένα κίνημα και των τριών κομμάτων, και όπως γνωρίζουμε η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός ήταν στην πραγματικότητα Συντηρητική. >>
(Απόσπασμα από διάλεξη που έδωσε ο Eric Hobsbawm το Μάιο του 1996 στο Institute of Education στο Λονδίνο με θέμα «Η Πολιτική των Ταυτοτήτων και η Αριστερά»)
Ολόσωστη η ανάλυση του Έ. Χομπσμπάουμ
Αυτό που όμως ο Χομπσμπάουμ, δεν λαμβάνει υπ όψη του, είναι ο οπορτουνισμός (που στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι καθαρή λωποδυσία) που χαρακτηρίζει όλο το φάσμα του ρεφορμισμού…….. ίσως διότι κι αυτός ο ίδιος ανήκε σ αυτό το φάσμα!
Η ρεφορμιστική “αριστερά” ή πιό σωστά απλά ρεφορμιστές, όλες αυτές τις “ομάδες”, τις βλέπουν σαν “target groups” για να αντλήσουν ψήφους, να ψαρέψουν σε θολά νερά, να δημαγωγήσουν πάνω σε υπαρκτά μεν προβλήματα, δίνοντας όμως “λύσεις” που χειροτερεύουν το πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, δεν τους ενδιαφέρει, ούτε θέλουν, (πως θα κάνουν τότε τους σωτήρες?) να λύσουν το πρόβλημα, αλλά να το χρησιμοποιήσουν σαν “λαβή” για την χειραγώγηση, για τον πατερναλισμό των συγκεκριμένων ομάδων.
Φίλε λαθραναγνώστη,
Είναι η δεύτερη φορά που μου απευθύνεις το λόγο (αυτό εκτιμώ ότι σημαίνει το γεγονός ότι ποστάρεις το σχόλιό σου κλικάροντας το reply). Ήθελα να σου απαντήσω και την προηγούμενη φορά, αλλά με πήραν από κάτω άλλα διαλογικά ‘‘μέτωπα’’ που ήταν τότε ανοιχτά και δεν μπόρεσα. Θα το κάνω αυτή τη φορά. Όχι όμως τώρα, αργότερα. Για την ώρα, περιορίζομαι να σου πω ότι από το γεγονός ότι μου απευθύνεις το λόγο συμπεραίνω δύο πράγματα:
α) Συνειδητοποίησες ότι δεν είμαι κανένα ψώνιο που τη βρίσκει να μιλάει σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο επειδή υποφέρει από κρίσεις μεγαλομανίας, αλλά ότι αυτό ήταν κάτι που θεωρούσα τον εαυτό μου υποχρεωμένο να κάνει, μια και τότε ‘‘έτρεχα’’ ένα μπλογκ για λογαριασμό μιας παρέας, της παρέας μου.
β) Κατάλαβες (επί τέλους!) ότι δεν έχεις να κάνεις με έναν «εχθρό τού Κόμματος», αλλά με κάποιον που θέλει να αναζητά μαζί με άλλους την αλήθεια και την ορθή απάντηση στο διαχρονικό ερώτημα του Βλαδίμηρου «τι να κάνουμε;» και που, προκειμένου να το πετύχει αυτό, δεν έχει τον παραμικρό δισταγμό να εμφανίζεται σε όσους συνηθίζουν να εξετάζουν τα πράγματα επιπόλαια και επιφανειακά όχι απλώς ως «εχθρός τού ΚΚΕ» (ή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΝΑΡ, καλή ώρα), αλλά ακόμα και ως «εχθρός» τού πολιτικού σχήματος το οποίο υποστηρίζει στην τρέχουσα συγκυρία!
Φυσικά, δεν μπορώ να βάλω το χέρι μου στη φωτιά ότι οι παραπάνω εκτιμήσεις ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Πάντως το εύχομαι. Και στο βαθμό που έχω πέσει μέσα, χαίρομαι ειλικρινά.
Τα λέμε
Φίλε λαθραναγνώστη,
Επανέρχομαι. Λοιπόν, νομίζω ότι τον αδικείς λίγο τον κ. Χομπσμπάουμ. Διότι, ανεξάρτητα από το αν είναι οπορτουνιστής/ρεφορμιστής ή όχι, κι ανεξάρτητα από το αν χρησιμοποιεί τους συγκεκριμένους όρους, τους τόσο «αγαπημένους» από εσάς τούς φίλους τού ΚΚΕ, στο απόσπασμα που παρέθεσα (αλλά και σε όλη τη διάλεξή του που μπορείς να τη βρεις στο praxisreview.gr, αξίζει) δεν περιορίζεται μόνο στην ανάλυση αλλά λέει ξεκάθαρα προς το κομμάτι τής Αριστεράς που αρέσκεται να παίζει το χαρτί τών ταυτοτήτων: «σύντροφοι, αν περιμένετε να ‘‘ψήσετε’’ τα ταυτοτικά κινήματα και να τα προσηλυτίσετε στο μαρξισμό, επειδή συντάσσεστε μαζί τους στη διεκδίκηση των αιτημάτων τους, ψωνίσατε από σβέρκο!». Νομίζω ότι στοιχειώδης σεβασμός προς τον κ. Χομπσμπάουμ, που είναι και πεθαμένος άνθρωπος, μην το ξεχνάμε, επιβάλλει να του το αναγνωρίσουμε αυτό, χωρίς μικροψυχία επειδή είναι «ρεφορμιστής» (ο Λένιν δεν υπήρξε μικρόψυχος ούτε καν με τον Κάουτσκι της περιόδου πριν την αποστασία του). Πάει αυτό. Περνάω σε ένα δεύτερο, αλλά όχι δευτερεύον, ζήτημα.
Ισχυρίζεσαι ότι το χαρτί τών ταυτοτήτων το παίζει η οπορτουνιστική/ρεφορμιστική αριστερά. Νομίζω ότι τα πράγματα είναι κάπως πιο περίπλοκα από αυτή την απλουστευτική διαπίστωση. Στις ταυτοτικές πολιτικές συμπίπτουν τόσο οι απολογητές τής καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, αυτοί δηλαδή που ρητά ή υπόρρητα εκπέμπουν σε παγκόσμια εμβέλεια το μήνυμα «αδελφοποίηση όλων τών ανθρώπων δεν ήθελε η Αριστερά; ορίστε, το όραμά της το έκανε ήδη πράξη το κεφάλαιο!» όσο και οι αριστεροφιλελεύθεροι δικαιωματιστές-ευρωπαϊστές. Αλλά η ουρά δεν τελειώνει εδώ! Λίγο παρακάτω θα συναντήσεις να συνωθούνται μπροστά στο γκισέ που γράφει «ταυτότητες» (εναλλακτικά: «κινήματα» –άλλη λέξη-καραμέλα κι αυτή!) και ρεύματα που συνήθως χαρακτηρίζονται ως «άκρα αριστερά» (όλες οι παραφυάδες τού τροτσκισμού, πρώην μαοϊκοί, αναρχία, αυτονομία και τα παρόμοια), εκ των οποίων αυτά που μπορούν να χαρακτηριστούν ως μαρξογενή ταυτίζονται εν πολλοίς με την εκτίμηση του ΚΚΕ που λέει ότι μεταξύ τής σημερινής ιμπεριαλιστικής φάσης στην οποία έχει εισέλθει προ πολλού και ο ελληνικός καπιταλισμός και της λαϊκής/εργατικής εξουσίας δεν υπάρχει τίποτε άλλο για να διεκδικηθεί (και βέβαια να διεκδικηθεί με επαναστατικές διαδικασίες)! Άρα, η εξίσωση «πας ρεφορμιστής = υποστηρικτής τής πολιτικής τών ταυτοτήτων» δεν βγαίνει. Να που έχουμε και ultra επαναστάτες υπέρ αυτής τής πολιτικής. Και μη μου πεις εδώ «μα αυτοί δεν είναι αληθινοί επαναστάτες, αυτοί είναι επαναστάτες στα λόγια». Διότι θα με υποχρεώσεις να σου απαντήσω ότι μέχρι τη Στιγμή τής Αλήθειας, μέχρι δηλαδή την ώρα τής επανάστασης που θα αποδείξει ποιοι είναι οι αληθινοί επαναστάτες και ποιοι όχι, και με δεδομένο ότι τα όποια μυστικά επαναστατικά σχέδια δεν δημοσιοποιούνται, όλοι (συμπεριλαμβανομένου και του ΚΚΕ, βεβαίως βεβαίως) είναι μόνο «επαναστάτες στα λόγια».
Θέλεις κι άλλο ένα παράδειγμα που αποδεικνύει ότι η εξίσωση που προανέφερα –η εξίσωσή σου δηλαδή– δεν βγαίνει; Θα στο δώσω. Και επίτρεψέ μου, χωρίς πάλι να βγάλεις το συμπέρασμα ότι είμαι «ψώνιο», το παράδειγμα αυτό να είναι η αφεντιά μου.
Υπάρχει έστω και ένας/μία (1!) από τους προσκείμενους σε ΚΚΕ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ/ΝΑΡ/Αναρχοαυτονομία αναγνώστες και αναγνώστριες που παρακολουθούν τη σχολιογραφία εδώ που να μη με κατατάσσει πανηγυρικά στην κατηγορία τών «ρεφορμιστών»; Ούτε για δείγμα! Κι όμως, εμένα, του «κραγμένου ρεφορμιστή», όταν ακούω για πολιτικές ταυτοτήτων, «μου έρχεται να τραβήξω πιστόλι»! Βγάλε συμπέρασμα. Αλλά, προς Θεού, μην επιχειρήσεις να το βγάλεις μέσω κάποιας τάχα αλάνθαστης εξίσωσης/φόρμουλας! Δυστυχώς για μας, τέτοια φόρμουλα δεν υπάρχει!
Επίλογος
Όσο μπορώ πιο επιγραμματικά, γιατί ήδη το μονόφαρδο σεντόνι το έχω υφάνει:
Από τα διάφορα κινήματα που είναι κτισμένα σε ταυτοτικά στοιχεία εκείνα που πρέπει να ενδιαφέρουν την Αριστερά και να την απασχολεί πώς θα πολιτευτεί απέναντί τους είναι δύο: α) αυτά που αναφέρονται σε εθνικές ταυτότητες και, β), αυτά που αναφέρονται στο φύλο.
Για το πρώτο, νομίζω ότι μετά και τις προφανείς πλέον διαψεύσεις κάποιων από τις σχετικές ιδέες τού Μαρξ η γενναία και ειλικρινής επαναξέταση του ρόλου που μπορεί να παίξει η εθνική παράμετρος του αγώνα για κοινωνική απελευθέρωση όπως την εννοούμε στο κομμουνιστικό κίνημα εκκρεμεί ακόμα.
Για το δεύτερο, τα πράγματα είναι από μια άποψη ακόμα πιο μπερδεμένα. Όταν αναφέρομαι σε «κινήματα που αναφέρονται στο φύλο» εννοώ βέβαια το φεμινιστικό. Έλα όμως που στο σύγχρονο φεμινιστικό κίνημα και με τεράστια ευθύνη τών ultra αριστερών από τη μεριά τής δικής μας παράταξης τον τόνο τον δίνει ο ψευτοφεμινισμός τού τρίτου κύματος (πολύ χοντρικά: το φύλο είναι εξ ολοκλήρου κοινωνική κατασκευή), ο οποίος, στην πραγματικότητα είναι δημιούργημα της ακαδημαϊκής κυρίως διανόησης του LGBTIQ+ κινήματος (εμβληματική μορφή η/ο Judith Butler) και έχει καπελώσει μέχρι τους αστραγάλους το ορίτζιναλ φεμινιστικό κίνημα!
Τέλος, για το τιμώμενο λόγω ανάρτησης κίνημα, το LGBTIQ+. Νομίζω ότι η Αριστερά πρέπει να πάρει τις αποστάσεις της (εξαιρώ το ΚΚΕ που τις έχει πάρει ήδη). Και τι εννοώ όταν γράφω «να πάρει τις αποστάσεις της»; Εννοώ α) να διαχωρίσει τη θέση της και να αποκηρύξει ρητά, αναλυτικά και αιτιολογημένα τα ακραία αιτήματα του «χώρου» και, β), να επικεντρώσει το ενδιαφέρον της στα δίκαια από κάθε άποψη αιτήματα των ανθρώπων με πρόβλημα «διαταραχής ταυτότητας φύλου» (ή «δυσφορίας φύλου» στο πιο ευφημιστικό). Και ναι, σωστά το μάντεψες: στα δίκαια αιτήματα εγώ τουλάχιστον δεν συμπεριλαμβάνω σε καμία περίπτωση το να γίνει αποδεκτή η διαφορετικότητά τους ως κοινωνική κανονικότητα. Και μα τον Τουτάτη, δεν νομίζω ότι κάτι τέτοιο είναι απαράβατη προϋπόθεση προκειμένου να μην τους πετροβολάει η κοινωνία, όπως θέλουν να μας πείσουν οι διαφορ@ι και διάφορ@ς Καλοβυρνάδες και Butler!
Τα λέμε
Ποιόν προσηλυτισμό των κινημάτων στο μαρξισμό ρε φίλε? Αφελής είσαι? Ψήφους θέλουν να πάρουν οι άνθρωποι. Ψήφους που θα μετατραπούν σε χρήμα….. Κάνουμε βαθυστόχαστες αναλύσεις και χάνουμε το προφανές.
Τι διαφορά έχει η υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ στον λαό ότι θα σκίσει τα μνημόνια, εκμεταλλευόμενος την απελπισία του, από την αναγνώριση και την κολακεία των ΛΟΑΤΚΙ?
«Πολιτική πορνεία»(ή «ζιγκολίκι») κάνουν! Το μόνο που θέλουν, είναι τα λεφτά του πελάτη και γι αυτό το λόγο, μέχρι και προσποιητούς (μαρξιστικούς) οργασμούς έχουν, αφού ο πελάτης έχει τέτοιο βίτσιο…..Αν ο Τσίπρας έβλεπε ότι «τον έπαιρνε» μέχρι και ………τσαρούχια με τακούνια θα έβαζε τους τσολιάδες να φορέσουν και κλαρωτή φουστανέλα, προκειμένου να ικανοποιηθεί το “Target group” του…..
Το ξέρω ότι φαίνομαι χυδαίος, αλλά χυδαίες και πρόστυχες είναι οι πράξεις και οι προθέσεις και όχι αυτός που τις περιγράφει…
Φίλε λαθραναγνώστη,
Παρά τις προσπάθειές μου να δείξω –με την ‘‘επιστράτευση’’ και του Χομπσμπάουμ– ότι το πρόβλημα με τον εναγκαλισμό από κομμάτια τής Αριστεράς ταυτοτικών κινημάτων (και ιδίως του LGBTIQ+ κινήματος στη σύμπλεξη/συγχώνευσή του με το φεμινιστικό) είναι ευρύτερο από την ψηφοθηρική στάση τών ψευδεπίγραφα αριστερών κομμάτων τύπου ΣΥΡΙΖΑ, βλέπω ότι δεν σε έπεισα. Θα γίνω πιο ευθύς.
Μου γράφεις:
Ποιόν προσηλυτισμό των κινημάτων στο μαρξισμό ρε φίλε? Αφελής είσαι? Ψήφους θέλουν να πάρουν οι άνθρωποι. Ψήφους που θα μετατραπούν σε χρήμα….. Κάνουμε βαθυστόχαστες αναλύσεις και χάνουμε το προφανές.
Τι διαφορά έχει η υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ στον λαό ότι θα σκίσει τα μνημόνια, εκμεταλλευόμενος την απελπισία του, από την αναγνώριση και την κολακεία των ΛΟΑΤΚΙ?
Για μισό λεπτό! Δεν είμαστε στο left.gr, είμαστε στην Παντιέρα! Και συζητάμε κάτω από ένα κείμενο του ΝΑΡ με το οποίο ο συγκεκριμένος πολιτικός φορέας επιδιώκει ακριβώς τη διαφώτιση/διαπαιδαγώγηση του LGBTIQ+ κινήματος στο μαρξισμό με απώτερο στόχο τον προσηλυτισμό/προσεταιρισμό του στη μαρξική κοσμοθεωρία και τη συμπαράταξή του με το αντικαπιταλιστικό κίνημα! Γι’ αυτόν τον «προσηλυτισμό τών κινημάτων στο μαρξισμό» σου μιλώ, φίλε μου λαθραναγνώστη. Ο οποίος προσηλυτισμός, απόπειρα προσηλυτισμού για να ακριβολογήσουμε, ανεξάρτητα από το βαθμό αποδοχής τού ΝΑΡ στην ελληνική κοινωνία που είναι υπό-υπο-υποπολλαπλάσιος της αποδοχής τού ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι ούτε υποκριτικός ούτε ψηφοθηρικός (είδες κανέναν Χάγιο ή Μαυροειδή το Σάββατο στο Σύνταγμα, όπως είδες τη Δούρου, τον Τζανακόπουλο και τον Καρανίκα; εγώ, πάντως, δεν είδα!). Είσαι ιδεολογικοπολιτικός ανταγωνιστής τού ΝΑΡ. Το ίδιο κι εγώ. Όμως, νομίζω ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε έντιμα τους αριστερούς ανταγωνιστές μας και να μην τους χρεώνουμε ανύπαρκτα «αμαρτήματα».
Έλα, λοιπόν, να συζητήσουμε γι’ αυτό. Για το φαινόμενο σύμπαντα σχεδόν τα κομμάτια τού αριστερισμού να υιοθετούν όλα μα όλα τα αιτήματα του LGBTIQ+ κινήματος, πιστεύοντας ότι έτσι θα διευκολυνθεί το τράβηγμά τους προς τα αριστερά, αγνοώντας, αν μη τι άλλο, αυτό που (υποτίθεται ότι) έχουν κατανοήσει καλύτερα από όλους τούς άλλους «συντηρητικούς» (έτσι μας βλέπουν) αριστερούς: την τεράστια επίδραση/δύναμη της ανθρώπινης σεξουαλικότητας.
Σύμφωνα με τον Χομπσμπάουμ –και σύμφωνα με σένα και με μένα που συμφωνούμε με τον Χομπσμπάουμ–, αυτοί είναι οι αφελείς. Αδίκως κατηγορείς εμένα.
Τα λέμε
Σωστά το ΝΑΡ θεωρεί οτι το εμφυλο ζήτημα συνιστά πεδίο ταξική πάλης. Όπου στόχος είναι η σταδιακη συγκρότηση χειραφετητικης ταξικα/κοινωνικα αντίληψης για αυτό το θέμα.
Ούτε υποταγή στην συστημική αντίληψη του φεστιβάλ υπερηφάνειας (όπως πράττουν αρκετοί σ/φοι), ούτε χλευασμός του εμφυλου ζητήματος “στο όνομα της ταξική πάλης” όπως πράττει ένα άλλο κομμάτι σ/φων. Και το εμφυλο συνιστά πεδίο ταξικής πάλης.
Συνομιλώ με τον λαθραναγνώστη. Όχι με ανώνυμους (ακόμα κι αν πρόκειται για τον ανώνυμο άνθρωπο με τα 100 ονόματα…).
Λεφτ η ανάλυση του ναρ συμφωνεί με τη ανάλυση του χομπσμπαουμ. Οι επιμέρους ταυτότητες όπως το εμφυλο μπορούν και πρέπει να συνενωθούν γύρω απο κεντρικές, συνολικα χειραφετητικες ταξικά κ κοινωνικα αντιλήψεις. Διαβαζε καλύτερα τις αναλύσεις του ναρμ ευχαριστω
Επανάληψη μήτηρ μαθήσεως (ενδεχομένως):
<< Ωραία. Αφού διαβάσαμε τι λέει το ΝΑΡ για το φετινό Athens Pride, ας διαβάσουμε τι έλεγε από το 1996 ο Eric Hobsbawm για να καταλάβουμε (όσοι είμαστε σε θέση να καταλάβουμε) γιατί αυτά που λέει το ΝΑΡ (και κάθε αριστερός πολιτικός φορέας) αφήνουν και θα αφήνουν παγερά αδιάφορο κάθε Pride: >>
Άιντε πάλι. Παμε ξανά διατι η επανάληψη είναι μήτηρ αρκεί βέβαια να υπάρχει η διάθεση: Το εμφυλο κινημα είναι δομημένο στην βάση της ταυτοτητας αλλα παράλληλα στο εσωτερικό του, δυναμώνει τα τελευταία χρονια, μια ριζοσπαστική αντικαπιταλθστικη τάση. Αυτή την διαδικασία ριζοσπαστικοποιησης θέλει να βοηθήσει το ΝΑΡ.
ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΡΙΣΕΩΣ
Προς το ΝΑΡ και κάθε αριστερό πολιτικό φορέα (κόμμα, οργάνωση, κίνηση, όμιλο και δεν συμμαζεύεται) που συνηθίζει να επαναλαμβάνει ad nauseam τη σταθερή πρόθεση του για διαρκή αγώνα «ενάντια στον σεξισμό»:
Το επίσημο κείμενο των διοργανωτών τού Athens Pride 2018 για τις φετινές εκδηλώσεις είναι το εξής (οι εμφάσεις στο πρωτότυπο):
<< ΠΑΡΟΥΣΑ
Στο φετινό Athens Pride επανερχόμαστε στα βασικά: στη θηλυκότητα. Όχι ως (αυθαίρετη) συνέπεια της βιολογίας, αλλά όπως βιώνεται, μαθαίνεται, ορίζεται, προβάλλεται, γιορτάζεται, αγαπιέται, λατρεύεται, εξιδανικεύεται, βιάζεται, καταδικάζεται και δολοφονείται κάθε μέρα σε μια βαθιά μισογύνικη κοινωνία.
Η ταύτιση με τη θηλυκότητα είναι απειλητική και επικίνδυνη ταυτόχρονα, επανάσταση και συμβιβασμός. Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να την ελέγξουμε, γιατί φοβόμαστε ότι μπορεί να στραφεί και εναντίον μας.
Η θηλυκότητα μας ορίζει άσχετα με το φύλο. Είναι παρούσα σε κάθε έκφραση φύλου, σε κάθε σκέψη, κίνηση, ματιά, που έχουμε καταπιέσει, και που έχουμε σκεφτεί ότι θα έπρεπε να καταπιέσουμε.
Στο φετινό Athens Pride γιορτάζουμε όλες τις θηλυκότητες, αυτές που επιλέξαμε και αυτές που αρνηθήκαμε.
Κάθε θηλυκότητα που αγκαλιάσαμε και κάθε θηλυκότητα που προσπαθήσαμε να ξεφορτωθούμε: Παρούσα.
Κάθε θηλυκότητα που πρώτα μας φορτώθηκε ως κοινωνική σύμβαση πριν τη φέρουμε στα μέτρα μας με τους όρους μας: Παρούσα.
Κάθε θηλυκότητα που καταπιέστηκε και κάθε θηλυκότητα που καταπιέσαμε: Παρούσα.
Κάθε θηλυκότητα που κρύβουμε και κάθε θηλυκότητα που εκφράζουμε: Παρούσα. >>
Μετά από όλους αυτούς τούς ύμνους υπέρ τού ενός από τα δύο φύλα[*] (συμπαθάτε με όσοι έχετε έννομο ή ιδεολογικό συμφέρον: για μένα, από «Κτίσεως Κόσμου», η οντολογία τών φύλων προβλέπει μόνο δύο), περί ποιας εναντίωσης στο σεξισμό μπορούμε να μιλάμε;;;
[*] Κάτι που, εκτός άλλων, είναι και βαρύτατη προσβολή προς τις λεσβίες/τρανς άντρες.
Οποιος διαβασει κειμενα του ΝΑΡ και της ΝΚΑ σε σχέση με τον σεξισμό καταλαβαίνει αμέσως δυο πράγματα: Α. Ο σεξισμός είναι ο εμφυλος ρατσισμός. Είτε εκπορεύεται κυρίως απο το αντρικό φύλο (λογω και της παμπαλαιης πατριαρχικης αντίληψης η οποια παρότι έχει υποχωρήσει πολύ στη Ελλάδα, έχει αφήσει πολλα ίχνη), είτε εκπορεύεται απο το γυναικείο (πολύ-πολυ λιγότερος αλλα υπαρκτός, είτε απο στρειτ κόσμο (πολύ έντονο το σεξιστικό φαινόμενο), είτε απο ομοφυλόφιλο κόσμο.
Β. Το ΝΑΡ και η ΝΚΑ δεν έχουν αποδεχθεί ως θέση μια αντίληψη που θεωρεί το φύλο οτι είναι κοινωνική κατασκευή. Ο ρόλος του φύλου ναι, είναι. Αυτό καθεαυτο το φύλο όμως, όχι.
Η συζήτηση για αυτό το σοβαρό κοινωνικό φαινόμενο, συνεχίζεται στις γραμμές του ΝΑΡ και της ΝΚΑ.
Νομίζω πως η έννοια του κοινωνικού φύλου δεν έχει γίνει αντιληπτή γιατί γίνεται αντιληπτή ως ακύρωση της ύπαρξης του βιολογικού. Φύλο όμως είναι οι κοινωνικός ρόλος του φύλου και αυτό σημαίνει πως το φύλο είναι κοινωνικό φύλο. Το να καθόμαστε να λέμε πως το φύλο δεν είναι κοινωνικό αλλά ο ρόλος του είναι κοινωνικός δεν λέει κάτι. Είναι σαν να πούμε πως υπάρχει ο ρόλος των μαύρων στον καπιταλισμό αλλά και το ότι είναι βιολογικά μαύροι. Αυτό όμως που τους έφερε στην κοινωνική θέση των μαύρων δεν είναι βιολογικό αλλά κοινωνικό. Κατ αυτόν τον τρόπο το φύλο είναι κοινωνικό γιατί υπάρχει ετεροκανονιστικότητα και πατριαρχία τα οποία δεν είναι βιολογικά αλλά κοινωνικά. Και η θέση των μαύρων είναι υποδέστερη γιατί υπάρχει ρατσισμός. Ρατσισμός, πατριαρχία, σεξισμός και ετεροκανονιστικότητα υπάρχουν γιατί υπάρχει καπιταλισμός αλλά αυτό δεν πρέπει να μας οδηγεί στο σνομπάρισμα των μετώπων πάλης μέχρι την ανατροπή του καπιταλισμού αλλά στην άρθρωση τους με μια ταξική στρατηγική. Το καθοριστικό βέβαια είναι να πετάξουμε έξω απο την αριστερά την ετεροκανονιστικότητα, δηλ την ομοφοβία light που εκφράζει ανοιχτά το ΚΚΕ και όσοι δεν έχουν κάνει βήματα χειραφέτησης από αυτό. Γράφτηκε και εδώ από τον γνωστό απερίγραπτο Ράιτ Τζι 700 πως δεν είναι θεμιτό δικαίωμα των LGTBQ+ να θεωρηθούν κοινωνικά κανονικοί αλλά ok, να μην τρώνε και πέτρες. Άρα καλός δεν θεωρούνται κοινωνικά κανονικοί και η ετεροκανονιστικότητα είναι Ok. Να μην παραθέσω πάλι, το έχω ξανακάνει, τις απερίγραπτες τοποθετήσεις του ΚΚΕ πως τους ομοφυλόφιλους, μόνο αυτούς τους φτιάχνει ο καπιταλισμός. Αν στο όνομα της πάλης κατά του ατομικιστικού δικαιωματισμού ενσωματώσουμε την ετεροκανονιστικότητα και την πατριαρχία και την φυσικοποίηση του καπιταλισμού (βιολογικοποίηση του φύλου, ή βιολογικοποίηση της φυλής, πχ να αρχίσουμε να λέμε πως είναι μαύροι βιολογικά, ε και ? γιατί να το κάνουμε ? έπαιξε κάποιον ρόλο αυτό στην θέση τους, ήταν γενετική μοίρα) έχουμε κάνει μια τρύπα στο νερό γιατί ανερχόμενες στρατηγικές του αστισμού πχ για την ατομικίστικη αποδοχή του διαφορετικού δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει και η κυρίαρχη δηλ της κοινωνικής εξαίρεσης του διαφορετικού
Κώστας
Πώς βάζουμε παραθέματα από κάποιο κείμενο, οέο; Το έχω ρωτήσει, το έχω ξαναρωτήσει κι απάντηση δεν πήρα. Δεν ενδιαφέρεται η διαχειριστική ομάδα να διευκολύνει το διάλογο εδώ; Δικό σας σάιτ είναι, ρε παίδες! Τέτοια αδιαφορία;;;
Όταν κάποιος, σαν τον Κώστα παραπάνω (12/06/2018 at 14:42), καλή ώρα:
α) Είναι τόσο πολύ απασχολημένος με το να ψάχνει και να ‘‘βρίσκει’’ «πράκτορες του εχθρού» («Ράιτ Τζι 700») μέσα στους κόλπους τής Αριστεράς,
β) Είναι τόσο πολύ αστοιχείωτος ή τεμπέλης ώστε να γράφει σχόλια 331 λέξεων, αδιαφορώντας παντελώς αν βιάζει κατ’ επανάληψη και κατά συρροή την ελληνική γλώσσα σε βαθμό που δεν γίνεται ούτε καν υποψιαστικά κατανοητός,
γ) Αγνοεί σε τέτοιο βαθμό το αντικείμενο για το οποίο γράφει και τα έχει τόσο πολύ μπερδεμένα στο κεφάλι του ώστε να διατυπώνει θέσεις όπως «[ν]ομίζω πως η έννοια του κοινωνικού φύλου δεν έχει γίνει αντιληπτή γιατί γίνεται αντιληπτή ως ακύρωση της ύπαρξης του βιολογικού.» και στις αμέσως δύο επόμενες προτάσεις του να αποδεικνύει ότι αποδέχεται αυτό με το οποίο πριν έχει διαφωνήσει, ισχυριζόμενος ότι το «[φ]ύλο όμως είναι οι κοινωνικός ρόλος του φύλου και αυτό σημαίνει πως το φύλο είναι κοινωνικό φύλο. Το να καθόμαστε να λέμε πως το φύλο δεν είναι κοινωνικό αλλά ο ρόλος του είναι κοινωνικός δεν λέει κάτι.»,
δ) Είναι τόσο πολύ φοβικός με την πραγματικότητα της φύσης (αυτός, ο κατά τα άλλα υποτίθεται ορκισμένος υλιστής, δηλαδή πεπεισμένος μέχρι μυελού οστέων για την πρωτοκαθεδρία τής ύλης), ώστε να θεωρεί περιττή έως επικίνδυνη, γιατί μπορεί να αποτελέσει παράθυρο προς το ρατσισμό, την παραδοχή ότι το μαύρο χρώμα του δέρματος των μαύρων ανθρώπων οφείλεται σε βιολογικούς παράγοντες,
ε) Είναι τόσο πολύ τυφλωμένος από τις οφειλόμενες στον πολιτικο-φιλοσοφικό ημιαναλφαβητισμό που τον κατατρέχει ιδεοληψίες του, ώστε να μην αντιλαμβάνεται ότι εκείνο που χρεώνει στο ΚΚΕ («τους ομοφυλόφιλους, […] τους φτιάχνει ο καπιταλισμός») το διαπράττει κι αυτός ο ίδιος (απλώς απ’ την ανάποδη) όταν γράφει «[ρ]ατσισμός, πατριαρχία, σεξισμός και ετεροκανονιστικότητα υπάρχουν γιατί υπάρχει καπιταλισμός,
στ’) Είναι τόσο πολύ αδιάβαστος, ώστε να αγνοεί ότι ο τελευταίος και πιο ευφημιστικός όρος που εισηγείται για την ομοφυλοφιλία κάθε είδους το DSM-5 [σημ.συντ.: το παγκοσμίου κύρους Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας στην πέμπτη και τελευταία μέχρι στιγμής έκδοσή του που έγινε το 2013] είναι δυσφορία φύλου (gender dysphoria).
ζ) Είναι τόσο πολύ αναίσθητος στις σημασίες τών γλωσσικών σημαινόντων, ώστε να μην αντιλαμβάνεται ότι αυτό το πρόθεμα «δυσ-» (ή «dys-» στην αγγλοσαξονική) ισούται με το πρόθεμα – (πλην) των μαθηματικών και χρησιμοποιείται για την υποδήλωση αρνητικών καταστάσεων.
Ε, αυτός ο άνθρωπος είναι ποτέ δυνατόν να κατανοήσει πως όταν έγραφα «στα δίκαια αιτήματα [του LGBTIQ+ κινήματος] εγώ τουλάχιστον δεν συμπεριλαμβάνω σε καμία περίπτωση το να γίνει αποδεκτή η διαφορετικότητά τους ως κοινωνική κανονικότητα» εννοούσα το παρακάτω διαλεκτικό σχήμα;
Το «κατά φύση» εμπεριέχει και τη μειοψηφική και εξαιρετική (= κατ’ εξαίρεση) άρνησή του –δηλαδή το «παρά φύση». Ακριβώς επειδή το «παρά φύση» είναι με αυτή την έννοια και «κατά φύση», ο άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να το αποδεχθεί και να το εντάξει στα κοινωνικώς αποδεκτά. Δεν μπορεί όμως επ’ ουδενί, ειδικά σε αυτήν την «παρά φύση» περίπτωση που, εκτός άλλων, αγγίζει τα θεμέλια της ανθρώπινης αναπαραγωγής και διαιώνισης της ζωής, να το αναγορεύσει σε κανονικότητα.
Αφήνω εδώ το ποιος είναι ο Ράιτ τζι 700 όταν παρομοίαζε την αντίσταση στην κυρίαρχη πολιτική με ομαδικό βιασμό γυναίκας ΜΗΠΩΣ και πάψετε να συνομιλείτε μαζί του
https://leftg700.blogspot.com/2015/08/blog-post_5.html
Κώστας
Να προσθέσω εδώ στην πληροφορία που δίνει ο Κώστας, μήπως και του κάνετε το χατίρι και πάψετε να συνομιλείτε μαζί μου, ότι μικρός σκότωνα μυρμήγκια και μια φορά, όταν πήγαινα στην Τρίτη Δημοτικού, είχα σηκώσει τη φούστα μιας συμμαθήτριάς μου που καθόταν στο μπροστινό θρανίο.
ΥΓ Επίσης, είχα και την κακή συνήθεια να σκαλίζω τη μύτη μου.
ΥΓ2 Ναι στην αποποινικοποίηση των μαλακών ναρκωτικών! – Ναι στην ποινικοποίηση των παρομοιώσεων!
ΥΓ3 Επί τής ουσίας των γκολ που έφαγε, έχει κάτι να αντιτάξει ο Κώστας μας; Τίποτε; Ούτε καν μέχρι το κέντρο τού γηπέδου δεν έχει τα κουράγια να πάει για την καθιερωμένη σέντρα;
Τα πράγματα είναι πιο βατά, όταν διατυπώνονται απλά: Η ομοφυλοφυλία για τους κομμουνιστές (τουλάχιστον του ΝΑΡ και αρκετών άλλων συντρόφων και οργανώσεων), είναι μια εξίσου φυσιολογική σεξουαλική συμπεριφορά, με την ετεροφυλοφιλία.
Το μόνο που χρειάζεται να βγάλουμε εκτός, είναι τον σεξουαλικό καταναγκασμό (βιασμό) κάθε είδους. είτε αφορά ομοφυλόφιλους, είτε ετεροφυλοφιλους.
Η συζήτηση για το έμφυλο, έχει δύο σκέλη: Το βιολογικό και το κοινωνικό. Και τα 2 σκέλη σχετίζονται, αλλά δεν ταυτίζονται. Είναι θαρρώ χρήσιμο, να βγάλουμε εκτός συζήτησης την βιολογία του φύλου: Βιολογικά φύλα υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν: Αρσενικό και θηλυκό. Η ομοφυλοφιλία, δεν συνιστά άρνηση του φύλου γενικώς, εκτός από τις περιπτώσεις των τρανσέξουαλ. Η ομοφυλοφιλία συνιστά κυρίως, άρνηση του κοινωνικού ρόλου του φύλου. Η κριτική των παγιωμένων έμφυλων κοινωνικών ρόλων, αυτή θαρρώ πως είναι το πεδίο άσκησης μιας σύγχρονης χειραφετητικής ταξικά/κοινωνικά πολιτικής.
Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά, στους κάμπους πέφτει χιόνι… (τουλάχιστον για το ΝΑΡ και αρκετούς άλλους συντρόφους και οργανώσεις)
Για την ίδια την Judith Butler, την Πάπισσα του τρίτου κύματος φεμινισμού και θεμελιώτριας τής ιδέας περί εξ ολοκλήρου κοινωνικής κατασκευής τού φύλου, η ομοφυλοφιλία σχετίζεται με gender trouble [Βλέπε το βιβλίο-ορόσημο της ίδιας: Gender Trouble: Feminism and the Subversion of Identity (1990)].
Τι σημασία έχει αφού;
«Η ομοφυλοφυλία για τους κομμουνιστές (τουλάχιστον του ΝΑΡ και αρκετών άλλων συντρόφων και οργανώσεων), είναι μια εξίσου φυσιολογική σεξουαλική συμπεριφορά, με την ετεροφυλοφιλία.»
Ξέρουν από στοιχειώδη αγγλικά (και στοιχειώδη λογική) «οι κομμουνιστές (τουλάχιστον του ΝΑΡ και αρκετών άλλων συντρόφων και οργανώσεων)», ώστε να κατανοήσουν ότι κάτι που συνδέεται με trouble δεν μπορεί ποτέ μα ποτέ να είναι «εξίσου φυσιολογικό» με ό,τι δεν συνδέεται;
Λεφτ ναι ξέρουμε απο στοιχειώδη λογική και απο προσπάθεια ταξικης/κοινωνικης χειραφέτησης στο εμφυλο. Για αυτό και λέμε αυτά που λεμε. Ευχαριστω
[Απόσπασμα από άρθρο τού Παύλου Μουρουζίδη με τίτλο/θέμα «Έμφυλες ταυτότητες και ριζοσπαστική θεωρία: από την αποθέωση του υποκειμενισμού στη συντριβή του ατόμου» που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα kommon.gr στις αρχές τού περασμένου Μαΐου. Οι εμφάσεις στο κείμενο είναι δικές μου.
Συνοπτικό βιογραφικό τού Μουρουζίδη, όπως παρατίθεται στο biblionet.gr:
Ο Παύλος Μπουρουζίδης γεννήθηκε το 1968 στην Πεντάβρυσο Καστοριάς και μεγάλωσε στην Πτολεμαΐδα. Είναι πτυχιούχος χημικός μηχανικός (1996, Α.Π.Θ.) και εργάζεται σε ιδιωτιικές εταιρείς στον χώρο της ηλεκτροπαραγωγής, σε εργατάξια νέων ΑΗΣ ανά τη χώρα.
Το 2015 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στη Συστηματική Φιλοσοφία Κοινωνικών Επιστημών (Α.Π.Θ.). Είναι τακτικός συνεργάτης στην περιοδική πολιτική επιθεώρηση “Τετράδια Μαρξισμού” ενώ άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε εβδομαδιαίες (“Πριν”) και επαρχιακές εφημερίδες.]
~.~.~.~.~.~.~.~.~.~
I Η ριζοσπαστική άποψη περί “κατασκευής” του φύλου και η κριτική της
Στο βιβλίο Gender Trouble, πυρήνας του επιχειρήματος της συγγραφέως Τζούντιθ Μπάτλερ είναι ότι η συνοχή των κατηγοριών του φύλου (βιολογικού, “κοινωνικού” και της σεξουαλικότητας) κατασκευάζεται πολιτισμικά, με τη διαρκή επανάληψη πρακτικών οι οποίες τα διαμορφώνουν και εντέλει τα παγιώνουν. Με αυτόν τον τρόπο η Μπάτλερ διατυπώνει τη θεωρία ότι φύλο και σεξουαλικότητα δεν υπάρχουν στη «φύση», αλλά διαμορφώνονται προοδευτικά μέσα από συγκεκριμένες πρακτικές. Ομοίως κατά το Φουκώ, αυτές οι πρακτικές είναι «συστήματα σκέψεων που συμπεριλαμβάνουν ιδέες, συμπεριφορές, πράξεις, πιστεύω και πρακτικές που συστηματικά κατασκευάζουν τα υποκείμενα και καθορίζουν εκ των προτέρων ποιες μορφές φύλου και σεξουαλικότητας είναι κοινωνικά αποδεκτό να εμφανίζονται ως συνεκτικές ή «φυσικές». Στο παραπάνω απόσπασμα είναι φανερή η αντιδιαλεκτική-δομιστική αντίληψη του Φουκώ, με βάση την οποία όμως τα υποκείμενα και η ελευθερία τους “εξαφανίζονται” κάτω από την παντοδύναμη κοινωνική δομή.
Για τη μαρξιστική κριτική, το πρωταρχικό ζήτημα είναι η κατανόηση του ίδιου του υπό εξέταση κοινωνικού φαινομένου, ως προϋπόθεση της όποιας κριτικής.
Κατά τη γνώμη μας, υπάρχει μια βασική (όχι η μόνη) αδικαιολόγητη για κοινωνικούς επιστήμονες, “παρεξήγηση”: το φύλο μεν είναι βιολογικό – αντικειμενικό, η σεξουαλικότητα όμως είναι αποτέλεσμα ιστορικής και πολιτισμικής επενέργειας.
Από πλευράς ριζοσπαστικής θεωρίας, το δεύτερο συνήθως επισημαίνεται, το πρώτο όμως παραβλέπεται ή υποβιβάζεται. Το ζήτημα της προσωπικής αίσθησης του εαυτού και της σεξουαλικότητας, είναι κατά τη γνώμη μας ζήτημα κοινωνικοποίησης του ατόμου (συνθήκες ενηλικίωσης) και διαλεκτικής ανάμεσα στο βιολογικό – αντικειμενικό και στην αυτοσυνείδησή του, την αίσθηση του εαυτού και του φύλου του. Για τους μαρξιστές, προφανώς και δεν ταυτίζεται το είναι (η βιολογική πραγματικότητα του σώματος) με την κουλτούρα και το σεξουαλικό έθος, γι’ αυτό και δεν ανάγεται η σεξουαλικότητα μονοσήμαντα στη βιολογία του σώματος. Η αναγωγή κοινωνικού και πολιτισμικού στη βιολογία, η ταύτισή τους εν τέλει, ανήκει στη θετικιστική παράδοση. Η βιολογική αντικειμενική πραγματικότητα είναι ο πρωταρχικός όρος καθορισμού τού είναι με τον οποίο επενεργεί διαλεκτικά η συνειδησιακή πρόσληψη της πραγματικότητας, για να καθορίσει τελικά τη σεξουαλικότητα. Προφανώς, στις περιπτώσεις των διεμφυλικών ατόμων, η σεξουαλικότητά τους διαμορφώθηκε από παράγοντες ορμονικούς ή κοινωνικούς ισχυρότερους του φαινοτύπου (βία, δυσλειτουργικές οικογένειες, προβληματικά πρότυπα κλπ). Επομένως, η στάση σχεδόν αποθέωσης από πλευράς “περήφανων αλληλέγγυων” ενός κοινωνικού φαινομένου το οποίο ενδεχομένως βιώνεται από τα ίδια τα διεμφυλικά/ομοφυλόφιλα άτομα επώδυνα και μέσω τρομερών εσωτερικών συγκρούσεων, αποτελεί τουλάχιστον ελαφρότητα. Η όξυνση του ζητήματος, κατά τη γνώμη μας, έρχεται ως αποτέλεσμα της κοινωνικής διάρρηξης λόγω κρίσης και καταρράκωσης των ανθρώπων χωρίς προοπτική, ειδικά της νεολαίας, και όχι κάποιας απελευθερωτικής διαδικασίας.
Η επίκληση του γεγονότος της ιστορικότητας της οικογένειας και των έμφυλων σχέσεων από τη ριζοσπαστική θεωρία ως απόδειξη της δομιστικής κατασκευής του φύλου, αποτελεί κάκιστη θεωρητικοποίηση και διαστρέβλωση της υλιστικής αντίληψης της ιστορίας, ιδεολογικά επικαθορισμένη προσέγγιση του ζητήματος. Η «επιλογή» του φύλου είναι μια γενετήσια επιλογή, ιστορικά-πολιτιστικά καθορισμένη πάνω σε μια βιολογική υλικότητα – πρωταρχικότητα όμως. Η πλήρης παραγνώριση του βιολογικού καθορισμού του φύλου (όχι της σεξουαλικότητας) είναι η συνήθης ατραπός ιδεαλιστών – βολονταριστών οι οποίοι λαμβάνουν υπ’ όψιν τους αποκλειστικά την προσωπική αίσθηση του εαυτού και το βίωμα.
Το αυξημένο ενδιαφέρον των ριζοσπαστικών ομάδων προς τις μειονότητες, αντανακλά την πρωτοκαθεδρία των μεταμοντέρνων αντιλήψεων, εν προκειμένω των «σπουδών φύλου», στο χώρο της αριστεράς και των κοινωνικών επιστημών.
INFO: https://www.kommon.gr/theoria/item/1965-emfiles-taftotites-kai-rizospastiki-theoria
Η συζήτηση για το έμφυλο, έχει δύο σκέλη: Το βιολογικό και το κοινωνικό. Και τα 2 σκέλη σχετίζονται, αλλά δεν ταυτίζονται. Είναι θαρρώ χρήσιμο, να βγάλουμε εκτός συζήτησης την βιολογία του φύλου: Βιολογικά φύλα υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν: Αρσενικό και θηλυκό. Η ομοφυλοφιλία, δεν συνιστά άρνηση του φύλου γενικώς, εκτός από τις περιπτώσεις των τρανσέξουαλ. Η ομοφυλοφιλία συνιστά κυρίως, άρνηση του κοινωνικού ρόλου του φύλου. Η κριτική των παγιωμένων έμφυλων κοινωνικών ρόλων, αυτή θαρρώ πως είναι το πεδίο άσκησης μιας σύγχρονης χειραφετητικής ταξικά/κοινωνικά πολιτικής.
Οι αντιλήψεις που χρειάζεται θαρρώ να τις απορρίψουμε πανυγηρικά και τελεσίδικα, είναι οι εξής:
α. Η αντίληψη που θεωρεί την ετεροφυλοφιλία, σαν την μοναδικά αποδεκτή και φυσιολογική σεξουαλική συμπεριφορά. Η αντίληψη αυτή που κυριάρχησε για αιώνες στις ανθρώπινες κοινωνίες και στις ιστορικά σύγχρονες καπιταλιστικές κοινωνίες, που κυριάρχισε και στο μεγαλύτερο μέρος του κομμουνιστικού κινήματος, είναι βαθιά λαθεμένη και καταστροφική, όσον αφορά την ταξική/κοινωνική χειραφέτηση.
β. Χρειάζεται επίσης να απορρίψουμε πανηγυρικά, την αντίληψη που ταυτίζει την βιολογία του φύλου, με τον κοινωνικό ρόλο του φύλου. Και φτάνει μάλιστα στο σημείο να πει ότι, “βιολογικό φύλο δεν υπάρχει, υπάρχει μόνο η ανθρώπινη επιθυμία”. Η αντίληψη αυτή είναι λαθεμένη διότι ΣΥΓΧΕΕΙ 2 καταστάσεις που ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ, αλλά ΔΕΝ ταυτίζονται. Την βιολογία και τον κοινωνικό ρόλο. Βιολογικά φύλα (αρσενικό και θηλυκό), πάντα θα υπάρχουν. Αυτό που χρειάζεται να προβληματοποιήσουμε προωθώντας μια συγκροτημένη χειραφετητική αντίληψη, είναι η σεξουαλική επιθυμία των ανθρώπων και ο παγιωμένος κοινωνικός ρόλος των φύλων. Για την μεν σεξουαλική επιθυμία, ΤΟ ΜΟΝΟ ΟΠΟΥ ΩΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ απαγορεύουμε, είναι τον σεξουαλικό καταναγκασμό (βιασμό), παντός είδους. Για τον δε κοινωνικό ρόλο των φύλων, η διακριτότητα των κοινωνικών ρόλων πρέπει να καταργηθεί (με εξαίρεση την τεκνοποιία).
“Για τον δε κοινωνικό ρόλο των φύλων, η διακριτότητα των κοινωνικών ρόλων πρέπει να καταργηθεί (με εξαίρεση την τεκνοποιία).”
Λίγο γιαλαντζί κομμουνιστή, φλούφλη επαναστάτη και ταχαδήθεν αντικαπιταλιστή τον βρίσκω τον ανώνυμο άνθρωπο με τα 100 ονόματα! Άκου, λέει, να εξαιρέσουμε την τεκνοποιία! Και γιατί να την εξαιρέσουμε, παρακαλώ; Σήμερα η τεχνολογία κάνει θαύματα. Τίποτε, τίποτε! Προτείνω το επόμενο Συνέδριο του ΝΑΡ να ασχοληθεί εκτενώς με το ζήτημα και να υπερψηφίσει την απόλυτη ισότητα των δύο φύλων και στην κυοφορία. Ορίστε και ένα σχετικό σύνθημα που το βρίσκω νοστιμούτσικο:
“Άντρας χωρίς μήτρα δεν γεννιέσαι. Γίνεσαι!”
λεφτ, τραβα για κανά μπάνιο, γιατί έχεις απο καιρό, ρετάρει…..