53 σχόλια στο “Το Κόμμα, Το μέτωπο και το Κείμενο. Κενό Πολιτικής ή Έλλειμμα Δημοκρατίας;”

1. Left G700 15/12/2017 at 19:19

   Αν καταλαβαίνω καλά, ο κ. Στραβελάκης προκρίνει μία πολιτική συμμαχιών πάνω-κάτω όπως τη βλέπει η μειοψηφία, αλλά με μία διαφορετική δικαιολογητική βάση: αυτήν τού ενιαίου μετώπου αντί τής θεωρίας τής εξάρτησης. Κατάλαβα καλά, κ. Στραβελάκη;

   Reply ↓
   1. Ανώνυμα 15/12/2017 at 22:31

      όχι βέβαια μιλάω για μεταβατικό πρόγραμμα που παλεύεται σε όλα τα επίπεδα αυτό είναι η βάση της πολιτκής συμμαχίας η μειοψηφία μιλά για ένα είδος αντιφασιστικού μετώπου της δεκαετίας του 30 καμμία σχέση που λένε. Διαφέρω από την πλειοψηφία στο ότι εισηγούμε πολτικό μέτωπο και όχι ιδεολογικό και από τη μειοψηφία ότι δεν προκρίνω κάποιο minimum πρόγραμμα που σταματά στην ‘ανεξαρτησία” ή τον εκδημοκρατισμό. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν δέχομαι τη λογική του σχήματος Ιμπεριαλισμός-Εξάρτηση

      Reply ↓
      1. Left G700 16/12/2017 at 11:56

         Φοβάμαι ότι απαντήσατε επιπόλαια στην ερώτησή μου, κ. Στραβελάκη, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μη με διαφωτίζετε καθόλου, αλλά να δημιουργείτε και επιπλέον συγχύσεις.

         Από τη στιγμή που έγραψα στην ερώτησή μου «ο κ. Στραβελάκης προκρίνει μία πολιτική συμμαχιών πάνω-κάτω όπως τη βλέπει η μειοψηφία, αλλά με μία διαφορετική δικαιολογητική βάση: αυτήν τού ενιαίου μετώπου αντί τής θεωρίας τής εξάρτησης» τι νόημα έχει να μου λέτε «δεν δέχομαι τη λογική του σχήματος Ιμπεριαλισμός-Εξάρτηση». Δεν καταλαβαίνετε ότι παραβιάζετε ορθάνοιχτες θύρες; Κι από τη στιγμή που ισχυρίζεστε ότι «[δ]ιαφέρω από την πλειοψηφία στο ότι εισηγούμ[αι] πολ[ι]τικό μέτωπο και όχι ιδεολογικό» δεν καταλαβαίνετε ότι επιβεβαιώνετε το συμπέρασμά μου πως η δικαιολογητική βάση στην πολιτική συμμαχιών που προτείνετε είναι κοντά σε αυτήν που απορρέει από τη φιλοσοφία τού ενιαίου μετώπου; Τι άλλο ήταν το ενιαίο μέτωπο από μία συντονισμένη κοινή δράση που βασιζόταν σε πολιτικό και όχι ιδεολογικό μέτωπο;

         Δεν ξέρω, αλλά με μπερδέψατε όπως θα μπερδέψατε και όποιους διάβασαν το άρθρο σας και παρακολούθησαν την κουβέντα μας. Κάποιες διευκρινίσεις –κι όχι στο πόδι– είναι μάλλον απαραίτητες.

         Reply ↓
      2. Left G700 16/12/2017 at 12:10

         (ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΣΧΟΛΙΟΥ)

         Φοβάμαι ότι απαντήσατε επιπόλαια στην ερώτησή μου, κ. Στραβελάκη, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μη με διαφωτίζετε καθόλου, αλλά να δημιουργείτε και επιπλέον συγχύσεις.

         Από τη στιγμή που έγραψα στην ερώτησή μου «ο κ. Στραβελάκης προκρίνει μία πολιτική συμμαχιών πάνω-κάτω όπως τη βλέπει η μειοψηφία, αλλά με μία διαφορετική δικαιολογητική βάση: αυτήν τού ενιαίου μετώπου αντί τής θεωρίας τής εξάρτησης», τι νόημα έχει να μου λέτε «δεν δέχομαι τη λογική του σχήματος Ιμπεριαλισμός-Εξάρτηση»; Δεν καταλαβαίνετε ότι παραβιάζετε ορθάνοιχτες θύρες; Κι από τη στιγμή που ισχυρίζεστε ότι «[δ]ιαφέρω από την πλειοψηφία στο ότι εισηγούμ[αι] πολ[ι]τικό μέτωπο και όχι ιδεολογικό», δεν καταλαβαίνετε ότι έτσι επιβεβαιώνετε το συμπέρασμά μου πως η δικαιολογητική βάση στην πολιτική συμμαχιών που προτείνετε είναι κοντά σε αυτήν που απορρέει από τη φιλοσοφία τού ενιαίου μετώπου; Τι άλλο ήταν το ενιαίο μέτωπο από μία συντονισμένη κοινή δράση που βασιζόταν σε πολιτικό και όχι ιδεολογικό μέτωπο; Επομένως, πού πατάει ο κατηγορηματικός ισχυρισμός σας ότι δεν κατάλαβα καλά; Εγώ τον βλέπω να αιωρείται στον αέρα.

         Δεν ξέρω, αλλά με μπερδέψατε όπως θα μπερδέψατε και όποιους διάβασαν το άρθρο σας και παρακολούθησαν την κουβέντα μας. Κάποιες διευκρινίσεις –κι όχι στο πόδι– είναι μάλλον απαραίτητες.

         Reply ↓
         1. Ανώνυμα 16/12/2017 at 12:28

            Μην ανησυχείται δεν μπερδεύονται μάλλον εσείς έχετε κολλήσει στο σχήμα και λέτε όπως το ΚΚΕ π.χ. Αν η Ελλάδα εξαρτημένη πολιτικό μέτωπο αν είναι Ιμπεριαλιστική ιδεολογικό μέτωπο. Αυτό που λέω είναι ότι το κυρίαρχο δεν είναι αυτό αντίθετα συσκοτίζει το πολιτικό επίδικο στο μέσο μιας μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης. Αυτό που χρειάζεται λοιπόν είναι ένα πολτικό μεταβατικό πρόγραμμα που θα ανδεικνύει το ταξικό χαρκτηρα της εξόδου από τη κρίση. Αντί λοιόν να τσακωνομαστε για το αν η Ελλάδα είναι Ιμπεριαλιστική ή εξαρτημενη να δρασουμε στην σε συνθήκες 2017 και όχι comintern του 1928.
         2. Left G700 16/12/2017 at 13:53

            Μα, κ. Στραβελάκη, τι είναι αυτά που γράφετε;;; Από πού κι ως πού βγάζετε συμπεράσματα σχετικά με τις απόψεις μου;;; Εξέφρασα εγώ είτε στο πρώτο είτε στο δεύτερο σχόλιό κάποια αξιολογική κρίση;;; Τοποθετήθηκα στο παραμικρό από όσα θίγετε;;; Είπα, λόγου χάρη, αν συντάσσομαι με τη θεωρία τής εξάρτησης, όπως καταλήξατε να πιστεύετε;;; Σας παρακαλώ. Το μόνο που έκανα ήταν να ζητήσω επιβεβαίωση για το αν έχω ‘‘διαβάσει’’ σωστά το άρθρο σας ή όχι. Κι από την πρώτη απάντησή σας κατάλαβα ότι μια χαρά τη ‘‘διάβασα’’. Μόνο εσείς φαίνεται να μην το έχετε καταλάβει…
         3. Ανώνυμα 16/12/2017 at 14:11

            Σας είπα ότι συμφωνείτε με το σχήμα γιατι μου λέτε ότι “παραβιάζω ανοιχτές θύρες”. Το σχήμα Ιμπεριλαισμός -Εξάρτηση έχει πολιτικές επιλογές και για Ιμπεριλαιστικές χώρες και για εξαρτημένες. Στις Ιμπεριαλιστικές ταυτίζει τη στρατηγική με τη τακτική και στις εξαρτημένες προκ΄ρινει συμμαχίες και στάδια (εθνικοανεξαρτησιακό κλπ). Δεν ξέρω που κατατάσετε την Ελλάδα μοιάζει όμως να αποδέχεστε το σχήμα διότι θεωρείτε ότι όποιος προκρίνει πολιτικό μέτωπο θεωρει την Ελλάδα εξαρτημένη. Εγώ λέω ότι το σχήμα δεν βοηθά αυτό που βοηθά αντίθετα ‘ειναι η πολιτική συμμαχία γύρω αό κάποιο πρόγραμμα σοσιαλιστικόυ προσανατολισμού. Άρα μάλλον δεν διαβάσατε καλά…
         4. Left G700 16/12/2017 at 14:29

            Για όνομα, κ.Στραβελάκη! Εμφανίζεστε εδώ, ακαδημαϊκός άνθρωπος ων, να αγνοείτε το νόημα της φράσης “παραβίαση ανοιχτών θυρών”! Είναι δυνατόν; Αυτό που εννοούσα με τη χρήση της ήταν το αυτονόητο νόημα που έχει η συγκεκριμένη έκφραση: “μη μου λέτε ότι απορρίπτετε τη θεωρία τής εξάρτησης, το έχω καταλάβει, το έχω εμπεδώσει”. Τι λούκι μη κατανόησης αυτών που σας λέει ο συνομιλητής σας, ακόμα κι όταν πρόκειται για απλούστατα πράγματα, είναι αυτό που έχετε πέσει μέσα; Συζητάμε και χάνουμε την ώρα μας για το αν βου και α διαβάζονται βα;;; Και πάλι: σας παρακαλώ!
         5. Ανώνυμα 16/12/2017 at 15:11

            Από το λεξικό
            παραβιάζω ανοιχτές πύλες / θύρες / πόρτες Φρ.¨: προσπαθώ να αποδείξω κάτι αυτονόητο ή ήδη γνωστό
            Από προηγούμενο το σχόλιό σας:
            “Κι από τη στιγμή που ισχυρίζεστε ότι «[δ]ιαφέρω από την πλειοψηφία στο ότι εισηγούμ[αι] πολ[ι]τικό μέτωπο και όχι ιδεολογικό», δεν καταλαβαίνετε ότι έτσι επιβεβαιώνετε το συμπέρασμά μου πως η δικαιολογητική βάση στην πολιτική συμμαχιών που προτείνετε είναι κοντά σε αυτήν που απορρέει από τη φιλοσοφία τού ενιαίου μετώπου;”
            Προσπάθησα να σας εξηγήσω πώς αυτή σας η αξιολόγηση συναρτάται με τη λογική του “σχήματος” που λέτε ότι έχετε εμπαιδώσει αλλά μάλλον δεν έχετε καταλάβει. Διαφορετικά θα γνωρίζατε ότι το “μεταβατικό πρόγραμμα” δεν έχει καμμία σχέση με το “ενιαίο μέτωπο’ ιστορικά αποτελέι την άρνησή του. Ελπίζω αυτή τη φορά να καταλάβετε ότι η άποψή μου δεν εντάσσεται ούτε στη λογική της πλειοψηφίας ούτε της μειοψηφίας όχι γιατί θα είχα πρόβλημα αρχής να συμφωνήσω με κάποιον αλλά γιατί διαφέρουμε στην αναλυτική βάση, Ελπίζω αυτή τη φορά να εγινα κατανοητός…
         6. Left G700 16/12/2017 at 16:58

            Τελικά, κ. Στραβελάκη, έχετε γούστο! Τι μου παραθέτετε την ερμηνεία τής έκφρασης “παραβίαση ανοιχτών θυρών” σαν να μου μαθαίνετε κάτι που αγνοώ ή να με διορθώνετε; Αυτό δεν σας είπα ακριβώς; Ότι η απόρριψη εκ μέρους σας τής θεωρίας τής εξάρτηση είναι δεδομένη και μου είναι γνωστή; Πάτε να δημιουργήσετε εντυπώσεις με συνδικαλιές που συνηθίζουν οι φοιτητές σας; Δεν είσαστε κομμάτι μεγάλος για τέτοιες πρακτικές;

            Όσο για την ‘‘άγνοιά μου’’ σχετικά με το ότι το “μεταβατικό πρόγραμμα” δεν έχει καμμία σχέση με το «ενιαίο μέτωπο’ ιστορικά αποτελέι την άρνησή του, τα παράπονά σας στους συνέδρους τού 3ου συνεδρίου τής Κομιντέρν (και στον Σταύρο Μαυρουδέα):

            Το πρόβλημα του μεταβατικού προγράμματος βρίσκεται επίσης στο επίκεντρο της συγκρότησης και της δράσης της Κομμουνιστικής Διεθνούς (ΚΔ), ιδιαίτερα μετά την ήττα των άλλων επαναστάσεων (πέραν της σοβιετικής) μετά το 1917. Στις διεργασίες αυτές τοποθετείται με τον πιο καθαρό ίσως τρόπο το πρόβλημα της επαναστατικής οργάνωσης και της στρατηγικής και της τακτικής της και πως οργανώνεται αυτή μέσα από το μεταβατικό πρόγραμμα. Χαρακτηριστικά, στο 3ο Συνέδριο της ΚΔ στην απόφαση «Για την τακτική» (ΛάΙεΓ (1980), σ.285-87) επισημαίνεται ότι στόχος της ΚΔ δεν είναι η δημιουργία μικρών κομμουνιστικών σεκτών που επιδιώκουν να επηρεάσουν τις εργαζόμενες μάζες μέσω της αγκιτάτσιας και της προπαγάνδας αλλά η άμεση συμμετοχή στους αγώνες τους, η κομμουνιστική πρωτοπορία και ηγεσία στους αγώνες αυτούς και, στην πορεία των αγώνων, η δημιουργία μαζικών κομμουνιστικών κομμάτων. Προς το σκοπό αυτό η ΚΔ αντικαθιστά το «ελάχιστο» και «μέγιστο» πρόγραμμα των κεντριστών και ρεφορμιστών με ένα ενιαίο μεταβατικό πρόγραμμα για άμεσες διεκδικήσεις του προλεταριάτου που, στην συνολικότητα τους, αμφισβητούν την εξουσία της αστικής τάξης, οργανώνουν το προλεταριάτο και κερδίζουν νέα βήματα στον αγώνα για το σοσιαλισμό. Το πρόγραμμα αυτό δεν καλεί το προλεταριάτο για πάλη για τον σοσιαλισμό αλλά για την ανάπτυξη του πρακτικού αγώνα που μόνο αυτός μπορεί να οδηγήσει το προλεταριάτο στον αγώνα για τον τελικό στόχο.

            ΥΓ Όλο και πιο άσχημα τα πάτε, κ. Στραβελάκη. Ξεκινήσατε με μία επιπόλαιη απάντηση στο ερώτημά μου και ήδη έχετε φτάσει να γράψετε κάμποσα άκυρα. Δεν ξέρω αν αυτή η χειροτέρευση είναι αποτέλεσμα της προσπάθειάς σας να υπερασπιστείτε το κύρος τής καθηγητικής σας έδρας από την κριτική μου περί επιπολαιότητας, αν πάντως περί αυτού πρόκειται, είμαι υποχρεωμένος να σας πω ότι η υπερασπιστική γραμμή που επιλέξατε είναι για τα πανηγύρια και σας εκθέτει σε υπερθετικό βαθμό.
         7. Ανώνυμα 16/12/2017 at 19:18

            Δεν ήξερα ότι ο Σταύρος Μαυρουδέας ήταν στο 3ο συνέδριο της Comintern to 1921, Επίσης δεν ξέρω ότι /μεταβατικό π΄ρογραμμα συζητήθηκε εκεί γιατί εκδόθηκε το από τομ Τρότσκι όταν έιχε αποχωρήσει από την Comintern στην πργματικότητα είναι κάλεσμα για την 4η Διεθνή. Γενικά μην συγχέεετε το 3ο συνέδριο της Comointern 1921 με την τρίτη περίοδο 1928. Με΄τα πό αυτα δεν τα αφήνετε να τα διβάσετε καλύτερα μήπως τα καταλάβετε για να κάνουμε ένα παραγωγικό γιάλογο γιατί είστε σε σύγχηση
         8. Left G700 16/12/2017 at 20:39

            Αγαπητέ κ. Στραβελάκη,

            Τι περιμένετε από έναν φτωχό λεφτζηεφτακοσάρη; Να μην είναι σε σύγχυση; Εδώ, όπως αποδεικνύεται, εκτός από τον Σταύρο Μαυρουδέα που είναι κι αυτός σε σύγχυση, στην ίδια κατάσταση επίσης βρίσκονται και ο Τζον Ριντέλ καθώς και ο Τάκης Μαστρογιαννόπουλος! Λέτε να φταίει που και εκείνοι, σε αντίθεση με σας, δεν ήταν παρόντες στο 3ο και 4ο συνέδριο της Κομιντέρν;

            Να, δείτε τα χάλια τους:

            Ένα σοβαρό τμήμα της εργατικής τάξης – ιδιαίτερα στη δυτική Ευρώπη – παρέμενε προσκολήμενο στην παλιά ηγεσία και τα παραδοσιακά κόμματα, με τα οποία υπήρχαν δεσμοί δεκαετιών, και από την άποψη αυτή το κίνημα ήταν διατεθειμένο να δώσει στα παλιά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα μια ακόμα ευκαιρία.

            Το συνέδριο [σ.σ.: το 3ο, καλοκαίρι 1921] αναγνώρισε αυτή την πραγματικότητα. Σύμφωνα με την απόφαση «η παλιά γενηά των σοσιαλδημοκρατών και των ειδικευμένων συνδικαλισμένων εργατών, που συνδέονται με την οργάνωση τους με αγώνες δεκαετιών, δεν μπορούν να αποφασίσουν να κόψουν τη σχέση τους με αυτή, παρόλες τις προδοσίες και τις αποτυχίες της».

            Η σχετική υποχώρηση του κινήματος, η μερική καπιταλιστική σταθεροποίηση, οι προετοιμασίες των κυρίαρχων τάξεων για αντεπίθεση, η διατήρηση των δεσμών ένος σημαντικού τμήματος της εργατικής τάξης με τις ηγετικές ομάδες των παραδοσιακών κόμματων καθώς και το γεγονός ότι οι ενωτικές διαθέσεις άρχισαν να γίνονται ισχυρές στις γραμμές της εργατικής τάξης, είχαν ως αποτέλεσμα η Κ.Δ να τροποποίησει την πολιτική της και να υιοθετήσει την πολιτική που αποκρυσταλλώθηκε στα συνθήματα «Στις μάζες», «Σχηματίστε το Ενιαίο Μέτωπο του προλεταριάτου».

            Το Μανιφέστο της Εκτελεστικής Επιτροπής της Διεθνούς, που εκδόθηκε μετά το πέρας των εργασιών του συνεδρίου, στος 17 Ιουλίου, τόνιζε: «Προς τις μάζες» να η πρώτη μαχητική κραυγή του 3ου συνεδρίου πρός τους κομμουνιστές όλου το κόσμου»

            Σε αυτή τη φάση, ωστόσο, το Ενιαίο Μέτωπο θεωρήθηκε ως μια πολιτική που αφορούσε κυρίως μόνο τους από «κάτω», το προλεταριάτο. Έτσι, η Κομμουνιστική Διεθνή όχι μόνο θα έπρεπε να αντιταχθεί στη «στρατηγική της παγκόσμιας μπουρζουαζίας» αλλά και να «νικήσει τους προδότες του προλεταριάτου». Το Μανιφέστο της Εκτελεστικής Επιτροπής ανέφερε ότι «ρίχνοντας στους κομμουνιστές όλου του κόσμου το σύνθημα «Στις μάζες!», «Σχηματίστε το ενιαίο μετωπο του προλεταριάτου!» τους συνιστά «Διατηρήστε τις γραμμές σας καθαρές από τα στοιχεία που είναι ικανά να καταστρέψουν το ηθικό και την πειθαρχία μάχης των στρατευμάτων εφόδου του παγκόσμιου προλεταριάτου, των κομμουνιστικών κομμάτων».

            Πάνω στη βάση αυτών των αντιλήψεων η πάλη για ενιαίο μέτωπο δεν ήταν συνδιασμένη με τον κοινό αγώνα όλων των διεθνών οργανώσεων, των εθνικών κομμάτων και των εργατικών οργανώσεων πάνω σε ένα πρόγραμμα μετάβασης, αλλά ότι η πάλη ενάντια στο αστικό σύστημα εξουσίας ήταν συνδεδεμένη με την πάλη του προλεταριάτου ενάντια στη δεξιά και την κεντρώα τάση του κινήματος.

            Σύντομα, όμως, η Εκτελεστική Επιτροπή της Διεθνούς, αναγνωρίζοντας τις νέες συνθήκες, τροποποίησε την τακτική προτείνοντας το ενιαίο μέτωπο στη βάση ενός προγράμματος μεταβατικών διεκδικήσεων.

            ΥΓ Δεν γνωρίζω αν το έχετε αντιληφθεί, αλλά μάλλον το έχετε τερματίσει. Ξέρετε, όλα στη ζωή πρέπει να έχουν ένα όριο. Η ισχυρογνωμοσύνη, που είναι άλλωστε και ένας πολύ κακός σύμβουλος, δεν αποτελεί εξαίρεση…
         9. Ανώνυμα 16/12/2017 at 21:11

            Είστε σε σ;yγχηση η μπροσούrα του Τρότσκι για το μεταβατικό π΄ρογραμμα γράφτηκέ το 1938. Προφανως δεν έχετε καταλάβει και τα υπόλοιπα κέιμενα όπως και το δικό μου μην μας ταλαιπωρείτε όμως με την ασχετίλα σας
            Για να μπορέσετε να το καταλάβετε https://marxists.architexturez.net/archive/trotsky/1938/tp/transprogram.pdf
            διαβάστε το pdf είναι το πλήρες κέιμενο ελπίζω νατο καταλάβετε. Αυτό που αναφέρετε για το 1921 είναι το κέιμενο Trotski Varga για την οικονομική κατάσταση μετά τον πόλεμο.
            Αφορά τη δε΄θτερη περίοδο της comintern δηαλαδή τη σταθεροποίηση του συστήματος και τη σχετική οικονομική ανάκαμψη. Οι περίοδοι αφορούν το διάστημα 1917-1921,1η περίοδος, 1924-1928 2η περίοδος μετά το 1928 3η περίοδος, Δεν έχουν σχέση με τα συνέδρια προσπαθήστε να διαβ΄σετε και να καταλάβετε τα κέιμενα και τα ξαναλέμε
         10. Left G700 16/12/2017 at 20:58

             ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

             Μια και τρωγόσαστε, κ. Στραβελάκη, για αυτόπτες μάρτυρες, όταν βρείτε καιρό, μελετήστε λίγο τι αποφασίστηκε στο 3ο και 4ο συνέδριο της Κομιντέρν πάνω στα συζητούμενα ζητήματα, με βάση όχι απλώς τις πληροφορίες απλώς αυτοπτών μαρτύρων, αλλά τις ίδιες τις αποφάσεις!

             On Tactics

             Theses On The United Front
         11. Ανώνυμα 16/12/2017 at 21:12

             Σας ξαναλέω είστε σε απόλυτη σύγχηση
         12. Left G700 16/12/2017 at 22:37

             Εντάξει, εντάξει, κ. Στραβελάκη. Εγώ, κι από κοντά ο Μαυρουδέας, ο Ριντέλ (που έγραψε κοτζαμάν μονογραφία για το 4ο συνέδριο Κομιντέρν), ο Μαστρογιαννόπουλος κ.ά. είμαστε σε απόλυτη σύγχυση. Κι εσείς ο κάτοχος της μοναδικής αλήθειας. Συνεχίστε να προσαρμόζετε τα ντοκουμέντα στις εμμονές σας. Ούτε ο πρώτος είσαστε ούτε δα κι ο τελευταίος!…
         13. Ανώνυμα 17/12/2017 at 09:29

             Δεν θέλετε να κατλα΄βετε ή έχετε καταλάβει και προσπαθείτε να αποδράσετε. Η αντιπαράθεση που αφορά τα πολιτικά μέτωπα έγινε στη comintern και κατόπιν ανάμεσα στστα κομμουνιστικά κόμματα και τη 4η Διεθνή μετά το 1928. Για να κατλάβετε σε ποιά συγχηση βρισκεστε το 4ο συνέδριο τηε Comintern έγινε το 1922. Όλες σας οι αναφορές αφορούν διάστημα πριν το 28, το ίσιο κάνει και η βιβλιογρφία στην οποία αναφέρεστε και γι αυρό είναι άσχετη με το θέμα.Προφανώς όλα αυτά δεν έχουν κάμία σχέση με το άρθρο μου και τα πολιτικά μέτωπα απλά είναι η εμμονή ή η προσπάθειά σας να κρύψετε την προφανή σας άγνοια, Η αντιπαράθεση με τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα τη δεκαετία του 20 δεν έθετε καν θέμα μετώπου αφού είχαν μόλις προδώσει τη επανάσταση στη Γερμανία τη Λούξεμπουργκ και το Λίμνεχτ. Μετά το 1933 λοιπόν η αντιπαράθεση ήταν ανάμεσα στα λαικά μέτωπα και το “μετβατικό” πρόγραμμα για αυτό και το 4ο κεφάλαιο το μεταβατικού προγράμματος εξετάζει αντιπαραθετικά “το minimum πρόγραμμα και το “μεταβατικό πρόγραμμα”. Το αστείο με την περίπτωσή σας πάντως είναι ότι προσπαθείται να καλύψετε την ασχετίλα σας με βαρύγδουπες δηλώσεις του τύπου ” μα τι λέτε” “πώς το λέτε αυτό” νομίζοντας ότι ο άλλος θα σας πάρει σοβαρά μήπως είστε ΣΥΡΙΖΑ?
         14. Left G700 18/12/2017 at 18:09

             Κοιτάξτε, κ. Στραβελάκη, μια και επανέρχεστε, επαυξάνοντας το βαθμό στον οποίο εκτίθεστε (ένα πιο καχύποπτο μυαλό από το δικό μου θα έφτανε άνετα στο συμπέρασμα ότι γράφετε υπό την επήρεια ουσιών…):

             Για αρχή: Αυτό το τελευταίο σας σχόλιο είναι μόλις 203 λέξεις. Και καταφέρατε να χωρέσετε μέσα μία καραμπινάτη αντίφαση, όπου λέτε, ξελέτε και το λόγο σας αναιρείτε. Γράφετε: «Η αντιπαράθεση που αφορά τα πολιτικά μέτωπα έγινε στη comintern […]», εννοώντας την περίοδο πριν το 1928 και ειδικότερα το 3ο και 4ο συνέδριο. Και λίγες μόλις αράδες μετά αρχίζετε να παίζετε μπουνιές με τον εαυτό σας ισχυριζόμενος ότι: «Η αντιπαράθεση με τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα τη δεκαετία του 20 δεν έθετε καν θέμα μετώπου αφού είχαν μόλις προδώσει τη επανάσταση στη Γερμανία τη Λούξεμπουργκ και το Λίμνεχτ.» Αν η αντιπαράθεση με τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα τη δεκαετία του ’20 δεν έθετε καν θέμα μετώπου, τότε για ποιο πολιτικό μέτωπο έγινε η αντιπαράθεση στην Κομιντέρν όπως έχετε γράψει εσείς με τα χεράκια σας; Για αυτό με τους ζωόφιλους, τους χορτοφάγους ή με τα μέλη τού LGBTQIΑ+ κινήματος; Προχωρώντας το συλλογισμό μου:

             Ωραία, ισχυρίζεστε ότι «Η αντιπαράθεση με τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα τη δεκαετία του 20 δεν έθετε καν θέμα μετώπου […]». Ε, λοιπόν, σας πληροφορώ μετά λύπης μου ότι γράφετε ανοησίες και αδικείτε τον εαυτό σας, εμφανιζόμενος πολιτικά αστοιχείωτος, παρά την ηλικία σας, τις εμπειρίες σας και τις περγαμηνές σας. Αν είναι έτσι, τότε τι δουλειά έχουν οι παρακάτω γραμμές σε μία από τις αποφάσεις τού 4ου συνεδρίου τής Κομιντέρν (Theses On The United Front):

             19. The Executive Committee of the Communist International considers it useful to remind all fraternal parties of the experience of the Russian Bolsheviks – the only party so far to succeed in defeating the bourgeoisie and taking power into its own hands. During the fifteen years that elapsed from the birth of Bolshevism to its victory over the bourgeoisie (1903-1917), Bolshevism never ceased to wage a tireless fight against reformism or, to use another name, Menshevism. Nevertheless, during these fifteen years the Russian Bolsheviks often made agreements with the Mensheviks. The formal split with the Mensheviks took place in the spring of 1905, but at the end of that year, influenced by the stormy development of the workers’ movement, the Bolsheviks temporarily formed a common front with the Mensheviks. […]

             20. Since the Communist International is putting forward the slogan of the united workers’ front and permitting agreements between individual sections of the Communist International and the parties and unions of the Second and Two-and-a-Half Internationals, it obviously cannot reject similar agreements at an international level. […]

             Ακούστε, κύριε:

             Κατά τα φαινόμενα, είστε τροτσκιστής και μάλιστα της τροτσκιστικής πτέρυγας, δηλαδή τροτσκιστής με περικεφαλαία. Έτσι, λοιπόν, έχετε θεοποιήσει μέσα στο μυαλό σας το μεταβατικό πρόγραμμα του Λέοντα και έχετε φτάσει στο σημείο να πιστεύετε ότι αυτή η ιδέα ξεπήδησε από το μυαλό του, όπως η Αθηνά από το κεφάλι τού Δία. Κολοκύθια μετά ριγάνεως. Ο Τρότσκι δεν έκανε τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από το να εστιάσει, να εμβαθύνει και να θεωρητικοποιήσει τη σύλληψή της, σύλληψη η οποία είχε συντελεστεί στο 3ο (κυρίως) και 4ο συνέδριο της Κομιντέρν! Διαβάστε τις παρακάτω γραμμές από την απόφαση του 3ου συνεδρίου (On Tactics, υποκεφάλαιο V. Single-Issue Struggles and Single-Issue Demands):

             The Communist Parties do not put forward minimum programmes which could serve to strengthen and improve the tottering foundations of capitalism. The Communists’ main aim is to destroy the capitalist system. But in order to achieve their aim the Communist Parties must put forward demands expressing the immediate needs of the working class. The Communists must organise mass campaigns to fight for these demands regardless of whether they are compatible with the continuation of the capitalist system. The Communist Parties should be concerned not with the viability and competitive capacity of capitalist industry or the stability of the capitalist economy, but with proletarian poverty, which cannot and must not be endured any longer. If the demands put forward by the Communists correspond to the immediate needs of the broad proletarian masses, and if the masses are convinced that they cannot go on living unless their demands are met, then the struggle around these issues becomes the starting-point of the struggle for power. In place of the minimum programme of the centrists and reformists, the Communist International offers a struggle for the concrete demands of the proletariat which, in their totality, challenge the power of the bourgeoisie, organise the proletariat and mark out the different stages of the struggle for its dictatorship.

             […]

             The objections raised against single-issue demands and the accusations that campaigns on single issues are reformist reflect an inability to grasp the essential conditions of revolutionary action. This was the case with the opposition of certain Communist groups to participation in trade unions and in parliament. It is not a question of appealing to the proletariat to fight for the ultimate goal, but of developing the practical struggle which alone can lead the proletariat to the struggle for the ultimate goal. The fact that even the tiny organisations formed by the so-called Left Communists as sanctuaries of pure theory have been forced to formulate single demands, in order to attract a larger number of workers to the struggle than they have hitherto managed to muster, is the best proof that their objections to partial demands are groundless and divorced from the realities of revolutionary life.

             Αν τις διαβάσατε, και παρά τη βοήθειά μου να τονίσω τις κρίσιμες λέξεις με bold, δεν σας ήρθε στο μυαλό η έννοια της μετάβασης (ούτε το αντίστοιχο μεταβατικό σχέδιο που σκοπό έχει να διευκολύνει και να επιταχύνει αυτήν τη μετάβαση) τότε δεν έχετε παρά να διαβάσετε την αρχική φράση από το επόμενο υποκεφάλαιο (VI. Preparing the Offensive) του ίδιου ντοκουμέντου, όπου μπορείτε να βρείτε την έννοια της μετάβασης ρητά διατυπωμένη:

             The character of the transition period makes it imperative that every Communist Party does all it can to prepare for military combat.

             Αν, παρ’ όλα αυτά, δεν συνειδητοποιείτε τι πατάτες έχετε γράψει σε όλη τη μέχρι τώρα συνομιλία μας, λυπάμαι, αλλά η κατάστασή σας είναι προχωρημένη έως βαθμού πολιτικής αποσύνθεσης, οφειλόμενης κατά πάσα πιθανότητα στη γνωστή παιδική ασθένεια για την οποία έχει κάνει λόγο ο Λένιν εδώ και σχεδόν έναν αιώνα…

             Τα λέμε (αν συνεχίσετε να βυθίζεστε όλο και πιο πολύ στις εμμονές σας, δεν θα κουραστώ, όπως άλλωστε επιτάσσει και το συντροφικό καθήκον, να προσπαθώ να σας συγκρατήσω).

             ΥΓ Σας ευχαριστώ πολύ που με πληροφορείτε πότε έγινε το 4ο συνέδριο της Κομιντέρν. Μέχρι σήμερα νόμιζα ότι είχε γίνει το 1878 (το μπέρδευα με το Συνέδριο του Βερολίνου).

             ΥΓ2 Δεν με εκπλήσσει που έχετε την εντύπωση ότι όλα αυτά δεν έχουν σχέση με το άρθρο σας. Εδώ πιστεύετε ότι το μεταβατικό πρόγραμμα του Τρότσκι δεν έχει καμία σχέση με το 3ο και 4ο συνέδριο της Κομιντέρν! (Έτσι, μπορεί και να πιστεύετε ότι και η δική σας πρόταση που καταθέσατε με το περί ου ο λόγος άρθρο προς το ΝΑΡ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την εν γένει «επαναστατική αριστερά» είναι προϊόν παρθενογένεσης και του ιδιοφυούς στρατηγικού μυαλού σας!)

             ΥΓ3 Μια και το έφερε η κουβέντα: Τι είναι αυτή η περίφημη ιδέα ‘‘σας’’ που καταθέτετε με αυτό το άρθρο (ανεξάρτητα από την αναλυτική αιτιολόγησή της); Σας το είπα, μου το επιβεβαιώσατε και θα σας το ξαναπώ. Είναι αυτή τού ενιαίου μετώπου με αφετηρία τη συνεργασία και την κοινή δράση με τους ‘‘ρεφορμιστές’’ τής ΛΑΕ (το ΚΚΕ μην το περιμένετε στο ραντεβού, λείπει μόνιμα σε ταξίδι για δουλειές, ως συνήθως, ελπίζω να το ξέρετε αυτό) πάνω στα άμεσα προβλήματα των εργαζομένων και κατάληξη –εν δυνάμει, αλλά για εσάς φαίνεται να είναι εφικτό– μία κεντρική συμφωνία (συμπεριλαμβανομένης τής εκλογικής), βασισμένης σε ένα μεταβατικό πρόγραμμα. Αναπόσπαστο τμήμα αυτού τού μεταβατικού προγράμματος και προϋπόθεσή του θεωρείτε κι εσείς, όπως το ΝΑΡ και όλη η απομείνασα ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το σύνθημα της αποχώρησης από την ΕΕ. Ως κλασικοί και αδιόρθωτοι αριστεριστές, που, όσο κι αν πιπιλάνε την καραμέλα της μετάβασης, αισθάνονται άβολα με ό,τι δεν ανήκει στη σφαίρα τού «εδώ και τώρα», ούτε που σας περνάει από το μυαλό ότι για να ενστερνιστούν το στόχο τής αποχώρησης οι πλατιές μάζες που απαιτεί αυτό το πολύ-πολύ δύσκολο εγχείρημα, χρειάζεται επίσης μία πορεία μετάβασης και η αντίστοιχη τακτική. Θέλω να ελπίζω ότι το άγχος τής εκλογικής επιβίωσης που διακατέχει τα ηγετικά κλιμάκια της ΛΑΕ δεν θα οδηγήσει τη Λαϊκή Ενότητα σε ακόμα μεγαλύτερες υποχωρήσεις πάνω στο ζήτημα αυτό (αν και πολύ φοβάμαι ότι κι αυτές που έχουν γίνει μέχρι τώρα είναι ήδη παραπάνω από όσες σηκώνει η αντικειμενική πραγματικότητα…).

             ΥΓ4 Αν το γεγονός ότι ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές τού Ιουνίου τού 2012 με κάνει Συριζαίο, so be it. Προσοχή όμως, σας έχω άσχημα νέα: Στον ίδιο βαθμό είναι Συριζαίοι και οι 54.570 ψηφοφόροι τής ΑΝΤΑΡΣΥΑ από τους 75.416 συνολικά που την είχαν ψηφίσει το Μάιο του ίδιου έτους και τον Ιούνιο της κούνησαν μαντήλι για να πέσουν στην αγκαλιά τού ωραίου Αλέξη…
         15. Γιώργος 18/12/2017 at 18:33

             Για το μέτωπο: Δεν -νομίζω- έχει τόση σημασία να κονταροχτυπιόμαστε για την μορφή και το περιεχόμενο των μετώπων έτσι όπως αυτά τεκμηριώθηκαν από την Κομιντέρν. αλλωστε η ίδια η Κομιντέρν μιλούσε αρχικά για “ενιαίο εργατικό μέτωπο” και μετά για “λαϊκό μέτωπο”. Με σημαντικές διαφορές τόσο στο περιεχόμενο, όσο και στην απεύθυνση.

             Η εποχή μας έχει αλλάξει, έχουν περάσει δεκαετίες πια από τότε που η Κομιντέρν έθετε περιεχόμενα και μορφές μετώπων. Ο καπιταλισμός, προχώρησε, τό ίδιο και η εμπειρία από την δράση τόσο της σοσιαλδημοκρατίας, όσο και την αριστεράς κομμουνιστικής και σοσιαλδημοκρατικής.

             Σήμερα, χρειάζεται να τεκμηριώσουμε το περιεχόμενο και την μορφή του μετώπου, τόσο βάσει της εμπειρίας της Κομιντέρν (αλλά και των άλλων ρευμάτων του κομμουνιστικού κινήματος), όσο και βάσει των μετέπειτα κοσμογονικών εξελίξεων (μετάλλαξη της σοσιαλδημοκρατίας σε καπιταλιστική πολιτική δύναμη, μεγάλη απαξίωση της πολιτικής -και της αριστερής πολιτικής) εξαιτίας των διαψεύσεων, του κουρελιάσματος κοινά αποφασισμένων προγραμμάτων από την σοσιαλδημοκρατία αλλά και την σοσιαλδημοκρατική αριστερά, του παραγοντισμού και των κολωτούμπων πάσης φύσεως.
         16. Γιώργος 18/12/2017 at 18:36

             Σήμερα, με βάση ΟΛΑ τα προηγούμενα, η μετωπική πολιτική της κομμουνιστικής αριστεράς χρειάζεται να κατορθώσει τόσο την λαϊκότητα και την διεμβόλιση μεγάλων λαϊκών στρωμάτων με σκοπό να υιοθετήσουν το πρόγραμμα του μετώπου, και παράλληλα χρειάζεται το πρόγραμμα και οι πρακτικές δράσεις που απορρέουν από αυτό, να μπορούν να ανοίγουν σταδιακά αντικαπιταλιστική προοπτική για τον λαϊκό κόσμο που θα υιοθετεί σταδιακά και πάλι, ένα τέτοιο πρόγραμμα.
         17. Γιώργος 18/12/2017 at 18:39

             Νομίζω λοιπόν, πως αν έχουν χρεοκοπήσει πια κάποιες λογικές και αντιλήψεις, αυτές είναι τόσο ο σεχταρισμός πάσης μορφής, όσο και η ενωτίτιδα πάσης μορφής. Η εκλογολαγνεία ως υπέρτατο κριτήριο αξιολόγησης του μετώπου, όσο ηγεμονεύει (που ηγεμονεύει ακόμα σε μεγάλα τμήματα της αριστεράς, βλέπε ΛΑΕ και όχι μόνο), θα συμβάλλει ξανά και ξανά στον παραγοντισμό, στην απάτη και στην κωλοτούμπα πάσης μορφής. Ο σεχταρισμός από την άλλη ο οποίος τορπιλίζει την άκρως αναγκαία κοινή δράση των δυνάμεων της αριστεράς πάνω στα μεγάλα μας κοινωνικά προβλήματα, κάνει την ίδια ζημιά με την εκλογολαγνεία/ενωτίτιδα! ΑΥΤΑ έκαναν τον λαϊκό κόσμο να σιχαθεί την πολιτική γενικά.
         18. Left G700 18/12/2017 at 18:43

             ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ

             Η φράση «Ο Τρότσκι δεν έκανε τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από το να εστιάσει, να εμβαθύνει και να θεωρητικοποιήσει τη σύλληψή της, σύλληψη η οποία είχε συντελεστεί στο 3ο (κυρίως) και 4ο συνέδριο της Κομιντέρν!» να διαβαστεί συμπληρωμένη ως εξής:

             Ο Τρότσκι δεν έκανε τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από το να εστιάσει, να εμβαθύνει και να θεωρητικοποιήσει τη σύλληψή της (στρέφοντάς την και μερικά κλικ πιο αριστερά), σύλληψη η οποία είχε συντελεστεί στο 3ο (κυρίως) και 4ο συνέδριο της Κομιντέρν!
         19. Γιώργος 18/12/2017 at 18:45

             Γενικά για τον χαρακτήρα ενός σημερινού μετώπου κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων: Δεν μπορεί να είναι δια-ταξικός (συμμαχία λαού και τμημάτων της αστικής τάξης), διότι ΔΕΝ υπάρχουν τμήματα της αστικής τάξης που να θέλουν μια φιλολαϊκή πορεία για τον τόπο την εξουσία και την πάρτη της κοιτούσε και κοιτά.

             Δεν μπορεί από την άλλη να είναι κομματικός, δηλ, ένα κόμμα μόνο και απο κει και πέρα ανένταχτοι.

             Ενα σημερινό μέτωπο, πρέπει να πατά σε 2 πόδια: α. Να έχει αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, άρα στο εσωτερικό του θα έχει ήδη θέσει ορισμένα προαπαιτούμενα όσο αυτό είναι δυνατό, για να μην έχουμε τα ξεφτιλίκια του ΣΥΡΙΖΑ νο1 με έναν ΣΥΡΙΖΑ νο2, και

             β. Να είναι λαϊκό/εργατικό υπό την έννοια του να δομεί λόγο και πρακτικές που να ασχολείται με κατανοητό τρόπο με τα λαϊκά μας προβλήματα. Να κεντράρει πάνω σε αυτά και να προχωρά την σύνδεσή του με τον κόσμο, με βάση αυτά. Οχι διαδρομισμοί, όχι παραγοντισμοί, όχι εκλογολαγνεία, όχι άγονες συζητήσεις περί ιδεολογικών μόνο ζητημάτων.
         20. Ανώνυμα 18/12/2017 at 20:31

             Αγαπητέ Γιώργο το ενιάιο “εργατικό μέτωπο” ήταν μια πολτική του τύπου “χτυπάμε μαζί αλλά περπατάμε χώρια” ένα είδος κοινωνικού μετώπου ή μετώπου στο μαζικό κίνημα. Αυτό που συζητάμε εδώ είναι ένα πολτικό μέτωπο που η πλειοψηφία του ΝΑΡ το αντιλαμβάνεται ως μέτωπο κομμουνιστών και κομμουνιστικών συλλογικοτήτων και η μειοψηφία ως μέτωπο στη βάση minimum προγράμματος. Ένα είδος λαικού μετώπου. Για να ξεφύγουμε από αυτή την άγονη συζήτηση πρέπει να ξεφύγουμε από το σχήμα που δικαιολογεί τα μέτωπα στη βα΄ση του βαθνμού καπιταλιστικής μεγέθυνσης αυτό είναι και το αντικέιμενο του άρθρου μου. Γνώμη μου είναι ότι για να ξεφύγει κανείς από την “εκλογολαγνεία και τις “ιδεολογικές συζητήσεις” όπως λες θα π΄ρπει να έχει ένα πρόγραμμα που θα γεφυρώνει τις εργατικές διεκδικήσεις με τη σοσιαλιστική προοοπτική αυτό είναι το “μεταβατικό πρόγρμμα” που έχει επεξεργαστεί το ΝΑΡ στο πλσίσιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά δεν απασχόλησε το συνέδριο από ότι φαίνεται.
         21. Γιώργος 19/12/2017 at 11:49

             κ. Στραβελάκη, συμφωνώ με τηνουσία του κειμένου σας! Και πιο ειδικά συμφωνώ με την αντίληψη της μεταβατικότητας του προγράμματος,τσι οπως την θέτετε. Το αντικαπιταλιστικό πρόγεραμμα είναι “μεταβατικό”, υπό την έννοια ότι φιλοδοξεί να συνενώσει τις εργατικές διεκδικήσεις με την σοσιαλιστική προοπτική.

             Τώρα για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δυστυχώς πρέπει να πάρει το ΝΑΡ αλλά και ΄οι άλλες συνιστώσες της, γενναίερς αποφάσεις πια! ΗΗ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως εκλογικό μέτωπο αλά καρτ, έχει τελειώβσει πια! Οσο παραμένει τέτοιο, αντικειμενικά δεν μπορεί να χωρέσει κανέναν άλλον, παραμόνο τους οργανωμένους σε συνιστώσα της! Πρέπει να αλλάξει άμεσα αυτό! Προς την κατεύθυνση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ των μελών και όχι κυρίαρχα των κεντρικών συμφωνιών των συνιστωσών! Εδω, ειδικά το ΣΕΚ κάνει μεγάλη ζημιά πια!
         22. Ανώνυμα 19/12/2017 at 12:29

             Δεν είμαι αντίθετος με τη δημιουργία οργανώσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μη όντας μέλος κάποιας συλλογικότητας με συμφέρει κιόλας. Όμως αυτό θα γίνει κατορθωτό στο βαθμό που έχουμε καταλήξει στο πρόγραμμα και στην τακτική διαφορετικά αυτός που έχει τα πειρσσότερα μέλη θα επιβάλλει τη θέλησή του προς κάτω. Με αυτή τη λογική εγώ σε π΄ρωτη φάση θα έδινα την έμφαση σε: πολιτικό πρόγραμμα, κίνημα, τακτική, συμμαχίες και μετά στο οργανωτικό.
         23. Ανώνυμα 18/12/2017 at 20:14

             Η γενική θολούρα που βιώνετε δεν σας επιτρέπει να καταλάβετε τι συζητάμε όπως επίσης και να καταλάβετε πόσο έχετε εκτεθεί ήδη. Ή το έχετε καταλάβει και προσπθείτε ναξακλυψετε τις ανοησίες περί 3ου και 4ου συνεδρίου της comintern (19121,1922) με ολίγον υφάκι τύπου “εκτιθεστε”. Θεωρείτε μέτωπο τις οποίες συμφωνίες των Μπολσεβίκων οι οποίες ποτέ δεν ήταν μέτωπο. Μ ποιύς έκαναν ,έτωπο οι μπολσεβίκοι άσχετε και αυθάδη τύπε με ποιούς? Σας είπα και επαναλαμβάνω το ζήτημα των μετώπων έγινε θέμα στη Comintern από την εποχή της 3ης περιόδου 1928. Σημείο καμπής είναι η επιβολή στους Κινεζους κομμουνιστές να συνεργασθούν με τη Kominwang to 1928 που οδήγησε και στη σφαγή τους.. Από το 28-33 κυριάρψησε το σχήμα το περιορισμού των συμμαχιών μόνο στις αναπτυσσόμενες χώρες από το 33-35 η γεμμή του αντοφαστικού μετώπου και μετά το 35 η γρμμή του αντιπολεμικού μετώπου, Εσείς είστε ακόμη στο 1922 και προσπαθείτε να αποδείξετε ότι δεν είστε άσχετος.Όμως διαπιστώνω μια σχετική πρόοδο στο ότι μάθατε ότι το μεταβατικό π΄ρογραμμα είναι του Τρότσκι. Δεν είμαι όμως Τριτσκιστής Όπως θα καταλάβαινε αμέσως κάποιος που γνωρίζει και όχι εσείς φυσικά ένας Τροτσκστής απόδέχεται τηθεωρία των σταδίων και τη σχετική περιοδολόγηση. Συγνώμη που δεν μπάινω στα καλούπια της ασχετίλας σας (Τροτσκιστής κλπ, εν ‘ετη 2017) και καλό διάβασμα για το επόμενο διασκεδαστικό σας σχόλιο. Α ναι κλατι τελευταίο είστε Συριζαίος σίγουρα και μάλιστα στη ποιό ηλίθια εκδοχή εκείνη που νομίζει ότι υπάρχει καλό ΣΥΡΙΖΑ
         24. Left G700 18/12/2017 at 23:44

             Κύριε Στραβελάκη, κύριε Στραβελάκη!

             Αγγλικά δεν ξέρετε; Ξέρετε, ασφαλώς. Τότε γιατί με ρωτάτε με ποιους έκαναν μέτωπο οι μπολσεβίκοι; Στα αποσπάσματα που έχω παραθέσει από τα ντοκουμέντα τού 4ου συνεδρίου τής Κομιντέρν δίνεται η απάντηση με την υπογραφή, φαντάζομαι, των ίδιων των πρωταγωνιστών, του Λένιν συμπεριλαμβανομένου:

             The formal split with the Mensheviks took place in the spring of 1905, but at the end of that year, influenced by the stormy development of the workers’ movement, the Bolsheviks temporarily formed a common front with the Mensheviks.

             Temporarily; Temporarily! Ποιος είπε ότι τα μέτωπα δεν μπορούν να έχουν προσωρινό δηλαδή τακτικίστικο χαρακτήρα, ιδίως στις περιπτώσεις που έχουμε να κάνουμε με έναν ιδιοφυή τακτικιστή, όπως ήταν ο Λένιν; Και ποιος είπε ότι, άσχετα με την κατάληξη του συγκεκριμένου μετώπου, δεν μπορεί να ισχύσει ποτέ, πουθενά και για οποιοδήποτε άλλο προσωρινό μέτωπο η ρήση «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού». Εσείς; Ας γελάσω!

             Κι έπειτα, τι είναι μια συμφωνία, ακόμα και για ένα μεμονωμένο επί μέρους ζήτημα; Γιατί δεν μπορεί να είναι η αρχή μιας πορείας που θα συνεχιστεί με τη συμπερίληψη περισσότερων τέτοιων κοινών στόχων; Και γιατί δεν μπορεί σε αυτούς τους άμεσους συγκυριακούς στόχους για επί μέρους ζητήματα να προστεθούν αργότερα και στόχοι πιο μακροπρόθεσμοι και με χαρακτήρα γενικότερων πολιτικών επιδιώξεων; Αλλά τι ρωτάω και ποιον ρωτάω; Έναν τύπο που κατά τα φαινόμενα ασχολείται μόνο με το γράμμα τών ιστορικών ντοκουμέντων αφήνοντας απ’ έξω το πνεύμα τους και γι’ αυτό αδυνατεί να κατανοήσει ότι το παράθυρο των μεταβατικών προγραμμάτων καθώς και αυτό τής ενιαιομετωπικής συνεργασίας άνοιξε στα συζητούμενα δύο τελευταία συνέδρια της Κομιντέρν (3ο & 4ο) στα οποία συμμετείχε ο Λένιν…

             Δεν είστε τροτσκιστής; Πολύ ωραία. Και σε ποια ακριβώς φράξια του αριστερισμού εντάσσεστε, μπορείτε να μας πληροφορήσετε;

             Αφήστε. Δεν έχει την παραμικρή σημασία. Όλοι οι αριστεριστές έχετε την ίδια παιδική σκέψη:

             Εμπρός! Πάντα εμπρός, μόνο εμπρός! Και πάντα κατά μέτωπο! Ούτε καν από το πεζοδρόμιο! Είναι ρεφορμισμός!

             ΥΓ Ο ίδιος ο Τρότσκι φαίνεται να ρίχνει το βάρος σε κάπως διαφορετικού είδους ενστάσεις από τις δικές σας για την επιβολή τής συνεργασίας τού ΚΚΚ με το Κουομιτάνγκ:

             Τα ιστορικά συμφέροντα του προλεταριάτου βρίσκουν την έκφραση τους στο Κομμουνιστικό Κόμμα όταν η πολιτική του είναι ορθή. Καθήκον του είναι να κατακτήσει την πλειοψηφία του προλεταριάτου: μόνο έτσι η σοσιαλιστική επανάσταση είναι δυνατή. Το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν μπορεί να εκπληρώσει την αποστολή του αν δεν διαφυλάξει πλήρως και χωρίς όρους την πολιτική και οργανωτική του ανεξαρτησία απέναντι σε όλα τα κόμματα και τις οργανώσεις που υπάρχουν μέσα στην εργατική τάξη κι έξω απ’ αυτήν. Η παράβαση αυτού του βασικού κανόνα της μαρξιστικής πολιτικής είναι το σοβαρότερο έγκλημα ενάντια στα συμφέροντα του προλεταριάτου σαν τάξης. Η κινέζικη επανάσταση του 1925-1927 συντρίφτηκε, ακριβώς γιατί η Κομμουνιστική Διεθνής, κάτω απ’ την ηγεσία του Στάλιν και του Μπουχάριν, υποχρέωσε το Κινέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα να μπει στο Κουομιτάνγκ, το κόμμα της κινέζικης αστικής τάξης και να υποταχτεί στην πειθαρχία αυτού του κόμματος. («Και τώρα;», 1932)

             ΥΓ2 Μόνο αυτό έμαθα, ότι το μεταβατικό πρόγραμμα ήταν του Τρότσκι; Εδώ έμαθα και τι ακριβώς σημαίνει η έκφραση «παραβιάζω ανοιχτές θύρες»! Λίγο το ’χετε;

             ΥΓ3 Αφήστε εμένα να πιστεύω «στην πιο ηλίθια εκδοχή ότι υπάρχει καλό ΣΥΡΙΖΑ». Εσείς κοιτάξτε να δείτε τι θα κάνετε με τον κοκίτη τού αριστερισμού που δεν λέει να σας αφήσει τόσων χρονών άνθρωπο!
         25. Ανώνυμα 19/12/2017 at 00:10

             Όσα Αγγλικά κα να ψάξετε θα είστε πάντα ένα βήμα πίπσω γιατί απλά είστε άσχετος με το θέμα. Μιλά για μέτωπο στο κίνημα όχι για πολτικό μέτωπο οι Μπολσεβίκοι ποτέ δεν έκαναν πολτικό μέτωπο με κανέναν. Γι αυτό και ο Λένιν έλεγε” χτυπάμε μαζί αλλά περπατάμε χώρια”. Το ζήτημα του πολιτικού μετωπου (αυτό που μας απασχολέι να θυμάστε) τέθηκε για πρώτη φορά επί της ουσίας το 1928 όταν και συζητήθηκε στο συνέδριο των μπολσεβίκων που οδήγησε και στη οριτική τους διάσπαση με τον Τρότσκι. Η ημιμάθεια και μάλιστα με ταχύρυθμα από το διαδίκτυο είναι χειρότερη από την αμάθεια. Α να μην το ξέχάσω μέχρι την επόμενη φορά που θα μας διασκεδάσετε η συζήτησή μας ξεκίνησε όταν προσπθήσατε να με πέισετε ότι προωθώ ένα πολιτικό μέτωπο όπως αυτό που προτείνει η μειοψηφία κα εγώ σας επεσήμανα το “μεταβατικό πρόγραμμα”. Επί του προκειμένου ελπίζω να το καταλάβατε σας πήρε δύο μέρες βέβαια αλλά ποτε δεν είναι αργα. ΆΝΤΕ ΚΑΛΌ ΔΙΆΒΑΣΜΑ.
         26. Ανώνυμα 19/12/2017 at 09:26

             Αγαπητέ κύριε Στραβελάκη. Ο “λέφτης” (και ο Λαφαζάνης και η ΛΑΕ), θέλουν σώνει και καλά Μέτωπο. Τώρα, αν ο Λένιν δεν έκανε ποτέ μέτωπα,…..τόσο το χειρότερο για τον Λένιν!
             Αποκαλυπτικότατα των προθέσεων του χώρου τους πάντως, είναι αυτά που αφελέστατα ομολογεί:
             “Και ποιος είπε ότι, άσχετα με την κατάληξη του συγκεκριμένου μετώπου, δεν μπορεί να ισχύσει ποτέ, πουθενά και για οποιοδήποτε άλλο προσωρινό μέτωπο η ρήση «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού». Εσείς; Ας γελάσω!
             Κι έπειτα, τι είναι μια συμφωνία, ακόμα και για ένα μεμονωμένο επί μέρους ζήτημα; Γιατί δεν μπορεί να είναι η αρχή μιας πορείας που θα συνεχιστεί με τη συμπερίληψη περισσότερων τέτοιων κοινών στόχων; Και γιατί δεν μπορεί σε αυτούς τους άμεσους συγκυριακούς στόχους για επί μέρους ζητήματα να προστεθούν αργότερα και στόχοι πιο μακροπρόθεσμοι και με χαρακτήρα γενικότερων πολιτικών επιδιώξεων;”
             Όπερ μεταφραζόμενα από την “κουτοπονηρικήν”, εμπλέκουμε κάποιον σε ένα μέτωπο για κάποιο συγκεκριμένο θέμα και στη συνέχεια τον “πάμε καροτσάκι”. Κι αν μεν κάποια στιγμή αρνηθεί να χειραγωγείται και φύγει από το μέτωπο, τον καταγγέλλουμε σαν διασπαστή κλπ. Αν συνεχίσει να παραμένει, γίνεται συνένοχος….και τον ξανακαταγγέλλουμε σαν ένοχο….εμείς οι αθώοι!
             Ή ο Μαρξ ή ο Λένιν, είχει πει, ότι για χάρη της επανάστασης, μπορεί κανείς να συνεργαστεί ακόμα και με τον διάβολο. Αρκεί, να είναι σίγουρος ότι θα είναι αυτός που θα κοροϊδέψει τον διάβολο (cheat the devil) και όχι ο διάβολος αυτόν. Και επειδή, λέω εγώ, κανείς δεν μπορεί να κοροϊδέψει τον διάβολο (βλέπε Φάουστ), η τελική συμβουλή είναι να μην συνεργάζεσαι με τον διάβολο (και τις διαβολικές καταστάσεις)!
             …..ούτε με τους “διαβολικά καλούς”.
         27. Ανώνυμα 19/12/2017 at 12:15

             Αγαπητέ φίλε και εγώ θέλω μέτωπο στη βάση του μεταβατικού προγράμματος ή έστω σε μια βάση που δεν θα υπονομέυει το μεταβατικό πρόγραμμα. Αυτό δεν είναι μια γραμμή “όσο ποιό πολλοί τόσο ποιό καλά” ή στη λογική της κοινωνικής συμμαχίας του σχήματος Ιμπεριλαισμός εξάρτηση. Είναι αποτέλεσμα της πολτικής εκτίμησης ότι σε συνθήκες καπιταλιστικής κ΄ρισης πρέπει να συσπειρωθούν οι ευρύτερες δυνατές δυνάμεις γύρω από λύσεις που απαντούν στις λαικές ανάγκες και συγχρόνως φέρνουν ποιό κοντά την οριστική σύγκρουση. Αν αυτό είναι το κριτήριο ούτε ο Λαφαζάνης ούτε κανένας δεν μπορεί να μας “δουλέψει” και αντί να αμυνόμαστε εμεις στις επιθέσεις αγάπης που μας κάνει να αμύνεται εκέινος στις δικές μας κινηματικές και πολτικές πρωτοβουλίες. Με αυτή τη λογική δεν συμφωνώ με το ιδεολογικό μέτωπο που προτείνει η πλειοψηφία και ένα παζάρι κορυφών για συμμαχία με το ρεφορμισμό που θεωρεί απαραίτητη η μειοψηφία,
         28. Left G700 19/12/2017 at 15:45

             Φίλε μου ανώνυμε ή Γιώργο,

             Μεγάλο λάθος κάνεις. Προσωπικά δεν τάσσομαι υπέρ τής πολιτικής συνεργασίας με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ακόμα κι αν μου έλεγε κάποιος ότι στις επόμενες εκλογές η ΛΑΕ θα μείνει εκτός Βουλής για τρεις ψήφους! Αν είχες παρακολουθήσει καλύτερα την κουβέντα μου με τον ομόσταβλό σου, τον Στραβελάκη, θα το είχες αντιληφθεί αυτό ή τουλάχιστον θα το είχες υποψιαστεί. Στο μυαλό μου την ΑΝΤΑΡΣΥΑ την έχω ως ένα τσούρμο αριστερίστικων οργανώσεων που πάσχουν από επαναστατικό πριαπισμό! Ένα από τα συμπτώματα του αφόρητου αριστερισμού τους είναι και η επιμονή τους να αναγορεύουν το ζήτημα της εξόδου από την ΕΕ στόχο πρώτης προτεραιότητας. Να δες τι έγραφα σχετικά στον Στραβελάκη σε ένα από τα υστερόγραφα χθεσινού σχολίου μου (18/12/2017 18:09):

             Αναπόσπαστο τμήμα αυτού τού μεταβατικού προγράμματος και προϋπόθεσή του θεωρείτε κι εσείς, όπως το ΝΑΡ και όλη η απομείνασα ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το σύνθημα της αποχώρησης από την ΕΕ. Ως κλασικοί και αδιόρθωτοι αριστεριστές, που, όσο κι αν πιπιλάνε την καραμέλα της μετάβασης, αισθάνονται άβολα με ό,τι δεν ανήκει στη σφαίρα τού «εδώ και τώρα», ούτε που σας περνάει από το μυαλό ότι για να ενστερνιστούν το στόχο τής αποχώρησης οι πλατιές μάζες που απαιτεί αυτό το πολύ-πολύ δύσκολο εγχείρημα, χρειάζεται επίσης μία πορεία μετάβασης και η αντίστοιχη τακτική. Θέλω να ελπίζω ότι το άγχος τής εκλογικής επιβίωσης που διακατέχει τα ηγετικά κλιμάκια της ΛΑΕ δεν θα οδηγήσει τη Λαϊκή Ενότητα σε ακόμα μεγαλύτερες υποχωρήσεις πάνω στο ζήτημα αυτό (αν και πολύ φοβάμαι ότι κι αυτές που έχουν γίνει μέχρι τώρα είναι ήδη παραπάνω από όσες σηκώνει η αντικειμενική πραγματικότητα…).

             Προφανώς, σε παρέσυραν αυτά που γράφω περί μετώπων, συνεργασιών κ.λπ. Μα αυτά, φίλε μου, δεν υποδηλώνουν πρόθεση. Είναι απλώς μία πραγματολογική ανάλυση με την οποία προσπάθησα να εξηγήσω στον Στραβελάκη (τώρα και σε σένα) ότι μία γενική μετωπική συνεργασία ή μία συνεργασία για επί μέρους ζητήματα είναι εκ των πραγμάτων τού Πολιτικού καταστάσεις δυναμικές, υποκείμενες δηλαδή σε αναβαθμίσεις, μεταλλάξεις, επεκτάσεις κ.λπ. Όχι στατικές και τσιμενταρισμένες.

             Τα λέμε
         29. Γιώργος 19/12/2017 at 16:11

             Ομόσταβλους στο σπίτι σου γαϊδαρε λεφτ! οκ;; Αϊντε μπράβο!!

             Τα κάνατε ρόιδο στον ΤΣΙΡΙΖΑ και ζητάς και τα ρέστα ανάγωγε! Ακου φιλε λεφτ και πάρτο χαμπάρι! Αν είχα να διαλέξω ανάμεσα στο πολιτικό περιθώριο και στο να γίνω ΣΥΡΙΖΑ νο2, δλδ να λέω ψέματα στον κόσμο,
             να κάνω κωλοτούμπες για να βολευτώ, και να διασωσω τον ελληνικό καπιταλισμό,αβλεπί διαλέγω το πολιτικό περιθώριο! Κατάλαβες ανάγωγε;

             Για πες μεγάλε παρλαπίπα λεφτ, ΕΣΥ τι προτείνεις λοιπόν στο ΕΔΩ και στω ΤΩΡΑ; Και κυρίως φανφαρόνε, ΕΣΥ τι κάνεις έμπρακτα για το ΕΔΩ και το ΤΩΡΑ;
         30. Γιώργος 19/12/2017 at 16:13

             ΑΚου λεφτ! Με την ΛΑΕ συνεργάζεται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο αντιφασιστικό, στους πλειστηριασμούς κλπ, κλπ. Στην βάση της κοινωνίας και πάνω στα λαϊκά προβλήματα.

             Κεντρική όμως εφ ‘ολης της ύλης συνεργασία η οποία να ΜΗΝ ΘΕΤΕΙ ΤΟΝ ΣΤΌΧΟ της αποδέσμευσης της χώρας από ΕΕ και ευρώ σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, ΔΕΝ θα κάνουμε! ΣΥΡΙΖΑ νο2 κάνε εσύ ανάγωγε!
         31. Left G700 19/12/2017 at 18:50

             Φίλε μου Γιώργο,

             Κατ’ αρχήν: Ο χαρακτηρισμός “ομόσταβλος” που σε εξαγρίωσε είναι ένα παιγνιώδες συνώνυμο του “ομοϊδεάτης”, “ομόγνωμος”, “συνοδοιπόρος” κ.λπ. και κυκλοφορεί σχετικά ευρέως στους διαδικτυακούς διαλόγους. Έτσι τον χρησιμοποίησα και δεν υπονοούσα τίποτε άλλο. Εξ άλλου, αν είχα τόσο εχθρική διάθεση απέναντί σου (και γιατί να την έχω; με είπες καμπούρη;) ώστε να φτάσω στο σημείο να υπονοώ ότι είσαι ζώο, δεν θα έβγαινε αυτή η διάθεση και σε κάποια άλλα σημεία τού σχολίου μου; Όπως βλέπεις, όμως, το σχόλιό μου είναι φιλικό πέρα για πέρα. Μη βάζεις συνεπώς τέτοιες ιδέες. Καμία σχέση.

             Αυτό που γράφεις (“[…] η οποία να ΜΗΝ ΘΕΤΕΙ ΤΟΝ ΣΤΌΧΟ της αποδέσμευσης της χώρας από ΕΕ και ευρώ […]”) είναι κατά τα 3/4 ανακριβές. Η ΛΑΕ βάζει το θέμα τής αλλαγής νομίσματος πάνω-πάνω στους άμεσους στόχους και προτεραιότητες, όχι όμως και αυτό τής εξόδου από την ΕΕ. Αυτό το έχει στο φόντο, πράγματι. “Το έχει στο φόντο”, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν το έχει ως στόχο. Απλώς το θέτει εντός παρένθεσης, το αφήνει ως κρατούμενο. Γιατί αυτό; Γιατί, απλούστατα, το θέμα τής ΕΕ είναι άλλης τάξεως ζήτημα. Πολύ πιο ζόρικο από το νομισματικό (το οποίο νομισματικό, σημείωσε ότι, αν και είναι πολύ πιο ώριμο αίτημα, είναι κάτι που ο πολύς κόσμος το προσεγγίζει ακόμα κι αυτό με αμφιθυμία, όπως απέδειξαν και οι εκλογές τού Σεπτεμβρίου 2015 σε συνδυασμό με το δημοψήφισμα). Πάντως, η έξοδος από την ΕΕ σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί ώριμο στόχο σε επίπεδο κοινωνίας. Το να βγαίνετε εσείς, ή και η ΛΑΕ αύριο, με τις ντουντούκες φωνάζοντας κάθε μέρα “έξω τώρα από την ΕΕ” δεν θα τον κάνει πιο ώριμο.

             Τι θα τον κάνει πιο ώριμο; Η ίδια η εμπειρία του. Εννοώ την εμπειρία που θα αποκομίσει σε ένα σενάριο στο οποίο η χώρα θα βγει από την ευρωζώνη. Μόνο αυτή μπορεί να τον πείσει ότι, αν θέλει κανείς να κάνει ολόκληρη δουλειά κι όχι μισή, πρέπει να αποχωρήσει και από την ΕΕ.

             Τα λέμε

             ΥΓ Πραγματικά απορώ που με αποκαλείς “παρλαπίπα” και “φανφαρόνο”. Τα όποια μεγάλα σχόλια έχω βάλει δεν τα έχω βάλει επειδή μού αρέσουν τα πολλά λόγια. Συχνά όμως, για να ολοκληρώσεις αυτό που θέλεις να πεις με σαφήνεια, πρέπει να χρησιμοποιήσεις πολλές λέξεις (κι αν θέλεις να τις στηρίξεις πρέπει και να παραθέσεις αποσπάσματα). Είναι μια παράπλευρη απώλεια στο διαδικτυακό σχολιασμό και διάλογο. Όσο για το “φανφαρόνο”, τι να πω; Ούτε παχιά λόγια συνηθίζω να λέω, ούτε αριστεροσύνη και, πολύ περισσότερο, επαναστατηλίκι να πουλάω. Νομίζω ότι με αδικείς.
         32. Γιώργος 19/12/2017 at 19:32

             left, η διγλωσσία του να μην βάζουμε παράλληλα ως άμεσο στόχο την αποδέσμευση από την ΕΕ, μας οδήγησε στην αθλιότητα του ΣΥΡΙΖΑ. διότι αγαπητέ λέφτ ΟΛΑ αυτά που γράφεις για να υποστηρίξεις το γιατί η ΛΑΕ βάζει την αποδέσμευση από την ΕΕ στο φόντο ( και στο συρτάρι μη σου πω), μπορούν κάλλιστα, να χρησιμοποιηθούν ως….επιχειρήματα ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ στην ΕΕ άμα έρθει η κρίσιμη ώρα, από την ΛΑΕ, αυτή τη φορά!

             Για αυτό σου λέω: Το έργο το είδαμε μια φορά και την αθλιότητά του την τρώμε στην μάπα σήμερα και ίσως και για αρκετο καιρό ακόμα! Μην την φάμε για δεύτερη φορά! Το αίτημα “αποδέσμευση από την ΕΕ σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση για την χώρα”, ΚΑΙ από την σκοπιά που σου ανέλυσα, πρέπει να είναι στην προμετωπίδα ΟΛΗΣ της δουλειάς ενός μετώπου! Αλλιώς, προετοιμάσου για νέες κωλοτούμπες, ΛΑΕτζήδικες αυτή την φορά!
         33. Γιώργος 19/12/2017 at 19:37

             Επίσης, το ότι το αίτημα “αποδέσμευση από την ΕΕ σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση για την χώρα” είνα ιτραγικά επίκαιρο κα ιαναγκαίο, το πιστοποιεί η ίδια η ΕΕ! Η οποία ΑΝ ΔΕΝ υπήρχε για να παίζει στα χρόνια του μνημονίου τον ΥΠΕΡΤΑΤΟ κυματοθραύστη των λαϊκών αγώνων και τον εγγυητή της εξουσίας της ελληνικής αστικής τάξης, ίσως να ήταν σήμερα πολύ διαφορετικές και όντως φιλολαϊκές οι εξελίξεις στην χώρα μας. Η ΕΕ στάθηκε στα κρίσιμα ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΌ των κυβερνήσεων και του ελληνικού κεφαλαίου, ως ο υπέρτατος προστάτης τους! Οσο δεν την βάζουμε στο κάδρο με την ίδια σοβαρότητα που βάζουμε στο κάδρο τις ελληνικές κυβερνήσεις και την ελληνική αστική τάξη, τόσο θα αναπαράγουμε ψέματα, απάτες και αυταπάτες!

             Για αυτους τους λόγους, αν η ΛΑΕ επιθυμεί ιεκλογική συνεργασία με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ οι όροι τέθηκαν:

             α. Καμία εκλογική συνεργασία με ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΕΠΑΜ και κόμμα ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ.

             β. Κεντρικό πολιτικό σύνθημα που διαπνέει όλα τα υλικά της εκλογικής συνεργασίας, τις συνεντεύξεις στα ΜΜΕ, κλπ «αποδέσμευση από ΕΕ και ευρώ, σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση για την χώρα» (το λένε και άλλοι σύντροφοι /ισσες εδώ μέσα).
         34. Left G700 20/12/2017 at 13:53

             Άκουσε, φίλε μου Γιώργο,

             Ξεκινώντας από τα ντοκουμέντα, διάβασε κατ’ αρχήν τι γράφεται στην Πολιτική Απόφαση της Ιδρυτικής Συνδιάσκεψης της ΛΑΕ (Ιούλιος 2016) σχετικά με τα συζητούμενα θέματα:

             6. Η ριζοσπαστική, αντιμνημονιακή ανατροπή για την οποία αγωνίζεται η ΛΑ.Ε θα κατακτήσει την κυριαρχία και ανεξαρτησία της χώρας, ανοίγοντας δρόμο διεξόδου από την κρίση με την εφαρμογή ενός μεταβατικού, φιλολαϊκού προγράμματος μετασχηματισμού του κράτους, της παραγωγής, της οικονομίας και της κοινωνίας. Ενός προγράμματος, που θα ξεκινά από την ακύρωση της λιτότητας, την παύση πληρωμών, την αναδιανομή του πλούτου σε όφελος αυτών που τον παράγουν και τη στήριξη, αναβάθμιση και αναζωογόνηση της παιδείας και του πολιτισμού, στην προοπτική ενός νέου νικηφόρου σοσιαλισμού του 21ου αιώνα.

             Προϋπόθεση για αυτήν την ανατροπή είναι η έξοδος της χώρας από την ευρωζώνη, η ανυπακοή στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και το αντιδημοκρατικό πλαίσιο της Ε.Ε. Έχουμε απόλυτη επίγνωση ότι η πλήρης υλοποίηση του μεταβατικού προγράμματος και του σχεδίου παραγωγικού μετασχηματισμού της χώρας θα απαιτήσει, τελικά, και την αποδέσμευση από την Ε.Ε.

             Είναι αυτά καθαρά και ανταποκρίνονται σε όσα σού έχω πει για τον άμεσο στόχο εξόδου από την ευρωζώνη και την τοποθέτηση του ζητήματος της εξόδου από την ΕΕ στο φόντο και σε παρένθεση; Νομίζω ναι, πέραν πάσης αμφιβολίας. Πού τη βλέπεις τη διγλωσσία;

             Κατά δεύτερον: Φοβάσαι, λες, να μη φας φόλα δεύτερη φορά. ΟΚ, τον σέβομαι το φόβο σου. Πες λοιπόν ότι στη δεύτερη παράγραφο γραφόταν:

             Προϋπόθεση για αυτήν την ανατροπή είναι η άμεση έξοδος της χώρας από την ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

             Αν υποθέσουμε ότι και η ΛΑΕ, ως ΣΥΡΙΖΑ Νο2, όπως τη θεωρείτε εσείς οι «επαναστάτες» θα κάνει επίσης κωλοτούμπα. Πιστεύεις στα σοβαρά ότι από την κωλοτούμπα θα σε προστατέψει η ρητή αναφορά σε άμεση έξοδο από την ΕΕ;;; Όποιος είναι να την κάνει την κωλοτούμπα θα την κάνει ό,τι και να έχει δηλώσει πριν από αυτήν. Παράδειγμα; Ο ΣΥΡΙΖΑ! Δες τι γραφόταν σχετικά στο σχέδιο διακήρυξης για την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ το Δεκέμβριο του 2012 στο σημείο όπου γινόταν αναφορά στο ζήτημα της διαπραγμάτευσης με τα ευρω-ιερατεία:

             Ενδέχεται να διατυπωθούν κατά τη διαπραγμάτευση απειλές, ίσως και εκβιασμοί, περί διακοπής τής χρηματοδότησης, περί εξόδου από το ευρώ, ίσως και άλλα. Αλλά, όπως ήθελε να συμπυκνώσει το σύνθημα που χρησιμοποιήσαμε «καμιά θυσία για το ευρώ», απόλυτη προτεραιότητα για μας είναι η αποτροπή τής ανθρωπιστικής καταστροφής και η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών και όχι η υπαγωγή σε υποχρεώσεις που άλλοι ανέλαβαν υποθηκεύοντας τη χώρα. Κατά συνέπεια, δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε το ενδεχόμενο τέτοιων απειλών ή εκβιασμών με όλα ανεξαιρέτως τα όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε ακόμη και με τη χειρότερη έκβαση[σ.σ.: εδώ, με τη διατύπωση «χειρότερη έκβαση», φωτογραφίζεται ξεκάθαρα η έξοδος από την ευρωζώνη]. Είμαστε βέβαιοι ότι σε μια τέτοια απευκταία περίπτωση ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει ανεπιφύλακτα.

             Εμπόδισαν την πλειοψηφία τής ηγετικής ομάδας τού ΣΥΡΙΖΑ τα παραπάνω ωραία λόγια να κάνει τελικά την κωλοτούμπα, πράγμα που φαινόταν από τα τέλη 2013 αρχές 2014 (πρώτο ταξίδι Τσίπρα στις ΗΠΑ), άσχετα αν η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ κοιμόταν όρθια και πλήρωνε ξενοδοχείο; Όχι. Σε τι θα εμποδίσει τον Λαφαζάνη να κάνει τη δική του κωλοτούμπα, αν υποθέσουμε ότι είναι τού ιδίου φυράματος, η ρητή αναφορά σε άμεση έξοδο από την ΕΕ; Στο Θεό που πιστεύεις, είναι δυνατόν να έχεις την άποψη ότι κάτι τέτοιο σε ασφαλίζει στο παραμικρό;;;

             Τα λέμε

             ΥΓ Μου αρέσει που μου κάνεις κήρυγμα για την ΕΕ! Ως αριστερός είμαι κι εγώ πεισμένος όπως και όλοι. Το ζήτημα είναι τι γίνεται στην κοινωνική βάση. Για να θυμηθώ και το γνωστό ανέκδοτο με τον τρελό και τις κότες και το καλαμπόκι: Εμείς το ξέρουμε τι είναι η ΕΕ. Ο κόσμος το ξέρει; Και, το κυριότερο: ακόμα κι όσοι από τον κόσμο το ξέρουν είναι αποφασισμένοι να πλακωθεί στο ξύλο μαζί της;

             ΥΓ2 Περί συνεργασίας ΛΑΕ και Βαρουφάκη εγώ δεν θυμάμαι να έχει τεθεί ζήτημα.

             ΥΓ3 Όπως καταλαβαίνεις, όλα αυτά που συζητάμε είναι σχέδια επί χάρτου ζωγραφισμένου στο χιόνι. Ούτε η ΛΑΕ πρόκειται να κυβερνήσει στο ορατό μέλλον, ούτε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ούτε χώρια, ούτε μαζί.
         35. Γιώργος 20/12/2017 at 18:34

             Ασε τα περί κηρύγματος και κοίτα την ουσία λεφτη! Η ουσία λέει πως άλλα λέει το πρόγραμμα της ΛΑΕ (και αυτά εάν και εφόσον), και άλλα λένε τα στελέχη της όπως ο Λαφαζάνης και ο Στρατούλης, όταν τα καλούν στα καθεστωτικά ΜΜΕ.

             Εχεις δίκιο, πως αν είναι η ΛΑΕ να την κάνει την κωλοτούμπα, δεν μας σώζουν τα προγράμματα! Επειδή έχουμε πια σιχαθεί τον παραγοντισμό, την εκλογολαγνεία, την κωλοτούμπα που μας έχει χορτάσει η αριστερή σοσιαλδημοκρατία (τότε ο ΤΣΙΡΙΖΑ που είναι πια καπιταλιστικό κόμμα, τώρα η ΛΑΕ) όλα αυτά τα χρόνια, πρέπει να καταλάβεις, ΑΝ θες, είναι πως ο σεχταρισμός ΕΙΝΑΙ ΔΙΔΥΜΟ ΑΔΕΡΦΑΚΙ της ενωτίτιδας/κωλοτουμπας! ΑΠο αυτήν τρέφεται και την ξανατρέφει!
             
             Για αυτό σου λέω! Ασε την ενωτίτιδα στην κεντρικό πολιτικό σκηνικό και πάλεψε για την ενότητα στην βάση της κοινωνίας και στην πράξη, πάνω στα μεγάλα προβλήματα που βιώνουμε σαν λαός!
         36. Left G700 19/12/2017 at 15:13

             Η απόδειξη ότι “οι Μπολσεβίκοι ποτέ δεν έκαναν πολ[ι]τικό μέτωπο με κανέναν” είναι η ατάκα τού Λένιν “χτυπάμε μαζί αλλά περπατάμε χώρια”[*]; Και πάλι: ας γελάσω! Την ίδια άποψη θα είχε ο Βλαδίμηρος ακόμα και στο πιο σφιχτό κεντρικό πολιτικό μέτωπο που θα διεκδικούσε μέχρι και την εξουσία! Δεν έχετε πάρει πρέφα ότι η απόλυτη ανεξαρτησία σε επίπεδο οργανωτικό, ιδεολογικό και πολιτικό ήταν σε οποιαδήποτε περίπτωση όρος απαράβατος για τον Λένιν και τους μπολσεβίκους;

             Επαναλαμβάνω μπας και μπορέσετε τουλάχιστον να αρχίσετε να το υποψιάζεστε:

             Το πνεύμα τών επεξεργασιών τού 3ου και 4ου συνεδρίου τής Κομιντέρν, όπως αυτό εξάγεται από σημεία τού γράμματός τους, από την αποκρυπτογράφηση των συμφραζομένων και από την ανάγνωση των αποφάσεων και between the lines (προσοχή: ειδικά αυτό απαιτεί να μην έχει κανείς υπερ-κόκκινες μαρμελάδες στα μάτια!), ήταν το έδαφος πάνω στο οποίο βλάστησαν οι μετέπειτα γραμμές μετωπικών συνεργασιών και μεταβατικών προγραμμάτων, διαφόρων παραλλαγών και μορφών. Αυτό δεν το ισχυρίζομαι μόνο εγώ, όπως, ως στρουθοκάμηλος, προσπαθείτε να πείσετε τον εαυτό σας (και όσους τυχόν έχουν παρακολουθήσει την κουβέντα μας) ότι συμβαίνει. Καθώς σάς έχω ήδη επισημάνει, είμαστε τουλάχιστον τέσσερις (εκτός από την αφεντιά μου, είναι και οι Μαυρουδέας, Ροντέλ, Μαστρογιαννόπουλος). Θα μου πείτε: και ποιοι είναι αυτοί οι πολιτικοί νάνοι μπροστά στο γίγαντα Στραβελάκη; Σωστό κι αυτό!

             [*] Το ίδιο ακριβώς κάνουν και οι τροτσκιστές/τροτσκίζοντες της ΛΑΕ, όπως, σε μικρότερο βαθμό, και οι ΣΕΚετζήδες στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αυτό σημαίνει ότι ΛΑΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όπου συμμετέχουν αντίστοιχα και οι πρώτοι και οι δεύτεροι, δεν είναι πολιτικά μέτωπα; Χα!
         37. Ανώνυμα 19/12/2017 at 23:43

             Μη γελάτε γελάμε εμείς με το “κεντρικό πολιτικό μέτωπο του Βλαδίμηρου” δεν μπορεί, επίτηδες το κάνετε
         38. Left G700 20/12/2017 at 13:46

             Γελάστε όσο τραβάει η ψυχή σας, κ. Στραβελάκη. Από μένα, ελεύθερα. Be my guest, που λένε και οι Αγγλοσάξονες. Ελπίζω μόνο να μην το παρακάνετε και ελαττωθεί η αφοσίωσή σας στην προετοιμασία τής Επανάστασης, φέρνοντάς σας στο σημείο να παραμελήσετε τα Επαναστατικά σας καθήκοντα. Και τότε, τι θα γίνει η Επανάσταση χωρίς εσάς; Διότι, τι να πρωτοκάνουν κι εκείνος ο έρημος ο Χάγιος κι ο καημένος ο Παπαμακάριος; Δυο χεράκια τα ’χουν…
         39. Γιώργος 19/12/2017 at 12:19

             Α, και εννοείται, πως απορρίπτω κεντρική πολιτική συνεργασία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με την ΛΑΕ ή το ΚΚΕ.
         40. Ανώνυμα 19/12/2017 at 12:52

             Γιώργο δεν υπάρχει λόγος να απορρίψεις συμμαχία παρά μόνο με δυνάμεις που έχουν ξεκάθαρη αστική πολιτική (π΄χ, Κωνασταντοπούλου Βαρουφάκης κλπ.) Από εκέι και πέρα αν έχεις ένα πολιτικό π΄ρογραμμα ξεκάθαρο και έχεις και ένα επίπεδο πολτικών στόχων που είναι αδιαπργμάτευτοι δεν χρειάζεται να αποκλείεις κανένα, Άσε το Λαφαζάνη να αποκλειστεί μόνος του όταν του πεις “έχεις τελιώσει με τη Κωνσταντοπούλου?” ναι ή όχι. Έχεις θέση για άμεση ε΄ξοδο από την ΕΕ?.Γι αυτο και δίνω την έμφαση στο π΄ρογραμμα
         41. Γιώργος 19/12/2017 at 17:32

             OK, φίλε ανώνυμε! Μπορώ να συμφωνήσω σε αυτό που γράφεις, πάντα με την επισήμανση φυσικά ότι, η βουλευτικολαγνεία του μεγαλύτερου μέρους της ΛΑΕ είναι τέτοια, που είναι ικανοί να υπογράψουν τα πάντα προκειμένου να μπούνε στην βουλή. Αν θέλει λοιπόν εκλογική συνεργασία η ΛΑΕ με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι όροι είναι οι εξής:

             α. Καμία εκλογική συνεργασία με ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΕΠΑΜ και κόμμα ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ.

             β. Κεντρικό πολιτικό σύνθημα που διαπνέει όλα τα υλικά της εκλογικής συνεργασίας, τις συνεντεύξεις στα ΜΜΕ, κλπ “αποδέσμευση από ΕΕ και ευρώ, σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση για την χώρα” (το λένε και άλλοι σύντροφοι /ισσες εδώ μέσα).
         42. Ανώνυμα 19/12/2017 at 20:39

             ακριβώς αυτό Γιώργο δεν καταλαβαίνω γιατί δίνουμε τη δυνατότητα στη ΛΑΕ και τον οπινδήποτε να μφισβητούν την ενότητα. Στο πλάισιο του προγράμματος δε χρειάζονται γενικολογίες (αντικαπιταλιστική κατεύθυνση κλπ.) Συγκεκριμένα κρατικοποίηση τραπεζών, άρνηση του χρεους, έλεγχος του εμπορικού ισοζυγίου κλπ. Νίκος Στραβελάκης
             PS Συγνώμη που βγαίνω “ανωνυμα” αλλά δεν έχω συμπληρώσει τα στοιχεία μου
         43. Γιώργος 20/12/2017 at 12:56

             Απλά νικο, το μεγα πρόβλημα με τους σοσιαλδημοκράτες, και τους αριστερούς σοσιαλδημοκράτες τύπου ΛΑΕ, είναι ότι προκειμένου να βγάλουν κανα βουλευτή, θα σου πουν “γράψε ο,τι θες σαν κοινό πλαίσιο, τζάμπα είναι”. Και μετά, σε όσα -λιγα- μμε θα τους καλούν, θα λένε τα δικά τους και θα κανουν τα δικά τους (διγλωσσια, παραγοντισμοι, διαδρομισμοι κλπ). Τα είδαμε κατά κόρον με τον σύριζα. ΑΥΤΟ πως διάολο το αντιμετωπίζεις και το νικάς;; πως τους δεσμευεις στο κοινό πλαίσιο; αν δεν μπορεί να υπάρξει κάτι τέτοιο, γιατί να γίνει εκλογική συνεργασία με την λαε; δεν θα είναι άλλη μια ξεφτίλα;
         44. Left G700 16/12/2017 at 14:56

             ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΣΧΟΛΙΟΥ

             Για όνομα, κ.Στραβελάκη! Εμφανίζεστε εδώ, ακαδημαϊκός άνθρωπος ων, να αγνοείτε το νόημα της φράσης «παραβίαση ανοιχτών θυρών»! Είναι δυνατόν; Αυτό που εννοούσα με τη χρήση της ήταν το αυτονόητο νόημα που έχει η συγκεκριμένη έκφραση: «μη μου λέτε ότι απορρίπτετε τη θεωρία τής εξάρτησης, το έχω καταλάβει, το έχω εμπεδώσει». Αυτό και μόνο αυτό. Τίποτε άλλο. Καμία άποψη επί τού θέματος δεν κατέθεσα. Nothing!
             Niente! Nada! Κι εσείς μού βάζετε στο μυαλό ιστορίες με αρκούδες! Ότι μοιάζει (πάλι καλά που γράψατε “μοιάζει”, κάτι είναι κι αυτό κι ας μη φτάνει) να αποδέχομαι, λέει, το σχήμα «εξάρτηση = μέτωπα και ιμπεριαλισμός = σοσιαλιστική επανάσταση». Μπα; Και πού ακριβώς γράφω κάτι τέτοιο ή από ποια συμφραζόμενα εξάγεται ένα τέτοιο συμπέρασμα; Αυτά που αναφέρετε ως στοιχεία τεκμηρίωσης σχετικά με τις απόψεις μου βρίσκονται μόνο στη φαντασία σας (ή στην προκατάληψή σας και το προειλημμένο συμπέρασμα)! Τι λούκι μη κατανόησης αυτών που σας λέει ο συνομιλητής σας, ακόμα κι όταν πρόκειται για απλούστατα πράγματα, είναι αυτό που έχετε πέσει μέσα; Συζητάμε και χάνουμε την ώρα μας για το αν βου και α διαβάζονται βα;;; Και πάλι: σας παρακαλώ!

             ΥΓ Εσείς, κ. Στραβελάκη, λέτε «ότι το σχήμα δεν βοηθά αυτό που βοηθά αντίθετα ‘ειναι η πολιτική συμμαχία γύρω αό κάποιο πρόγραμμα σοσιαλιστικόυ προσανατολισμού». Σωπάτε καλέ! Και τα μεταβατικά προγράμματα των ενιαίων μετώπων, όπως συζητήθηκαν και προσδιορίστηκαν από το 3ο και 4ο της Κομιντέρν, κιόλας τι προσανατολισμούς είχαν; Αστικοδημοκρατικούς ή εθνικοαπελευθερωτικούς, μήπως;
         45. Ανώνυμα 16/12/2017 at 15:47

             Σας έχω ήδη απαντήσει παραπάνω.
2. Πορφυρογής 16/12/2017 at 15:30

   Εγώ να πω κάτι σαν εξτραδάκι.

   Κατά αρχάς είμαι υπέρ ενός ενιαίου λαϊκού εργατικού αντιιμπεριαλιστικού αντιφασιστικού μετώπου. Κοινώς αποδεκτό για τους πάντες εκτός των κύριων Έμπερτ πάντως της γης που απλά θα μας στέλνουν στα Φράϊκορπς ξανά και ξανά και ξανά. Το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρουμε ακόμα τελικά τι είδους αγώνα να κάνουμε με την φτωχή εργατιά. Μήπως είναι εθνικοαπελευθερωτικός επειδή μας κυριαρχεί ιμπεριαλιστικά και με την βία η Ευρωπαϊκή Ένωση και καταστρέφει την βιομηχανία μας? Η μήπως αντιυφεσιακό αντιιμπεριαλιστικό αγώνα με τους αδελφούς Ευρωπαίους Εργάτες με τους οποίους είμαστε τώρα πια κοινοί πολίτες σε μια υπερδύναμη καθώς οι αστικές μας τάξεις έχουν αποφασίσει οικειοθελώς να ενωθούν μαζί σαν μονοπωλιακοί δυνάστες? Ότι και από τα δύο να επιλέξουμε σαν πρόγραμμα για το σήμερα δεν θα αρκεί διότι δεν προβλέπει την κατάσταση για το αύριο, πχ η Ευρωπαϊκή Ενοποίηση πραγματοποιείται και μας βρίσκει χωρίς ΚΚ Ευρώπης η οι Ευρωπαίοι ηγέτες σκοτώνονται μεταξύ τους αλλά εμείς δεν έχουμε καμία σχέση αδελφοσύνης με τους Ευρωπαίους εργάτες.

   Άρα? Σύνθετα και τα πράγματα σε βαθμό που δεν περνάει απο το χέρι μας το τι ακριβώς θα πρέπει να λέμε στους εργάτες όταν αυτοί απλά παλεύουν για ένα ψωμί, για το αν θα πρέπει να σώσουμε την πατρίδα η να παλέψουμε για μια εργατική Ευρώπη. Το ζήτημα χρειάζεται πολύ βαριά διαλεκτική σε βαθμό μαθηματικής άλγεβρας και αναλυτικής λογιστικής. Διότι οι αστοί οικονομολόγοι έχουν ήδη αποφασίσει για το 2060 (που τελειώνουν τα αποθέματα από εφεδρικούς εργάτες) από τώρα το τι θα γίνει και τι θα κάνουν. Οπότε πρέπει και εμείς με βάση τις αναλύσεις να δούμε και να πράξουμε. Η κάτι τέτοιο τέλος πάντων διότι εγώ παρότι σαν Μαρξιστής θέλω ακόμα προλεταριακή επανάσταση που θα κάψει τον παλιό κόσμο ζωντανό μαζί με τους οπαδούς του, σαν εργάτης μόλις έδωσε το κοινωνικό επίδομα αλληλεγγύης η Ευρωπαϊκή Ένωση και για πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας οι βουλευτές δεν το έβαλαν στην τσεπούλα τους αλλά στην τσεπούλα μου, τότε προβληματίστηκα! Πώς λέω απαντάμε σε τούτη την κίνηση αφού επιτέλους η Ένωση έγινε έστω και 1% κοινωνική όπως και στα κράτη μέλη του βορρά?

   Αυτά για σκέψη, συντροφικά,
   Γεια χαρά!

   Reply ↓
   1. Αναστασία 16/12/2017 at 23:51

      Το κοινωνικό επίδομα ελεημοσύνης,που θέλουν να δώσουν εδώ στους εξαθλοιωμένους,για να μην ψωφούν στους δρόμους,δεν έχει καμιά σχέση με το κοινωνικό βοήθημα στήριξης στα κράτη του Βορρά,που τουλάχιστον στις καλές μέρες του καπιταλισμού κ της σοσιαλδημοκρατίας ήταν τέτοιο,που να καλύβει όλες τις ανάγκες του ατόμου,για μια αξιοπρεπή διαβίωση.Τόσα για νοίκι,τόσα για θέρμανση,τόσα για διατροφή,ρουχισμό,βενζίνη,αναψυχή,παιδιά.Και αυτά σε χώρες με οικονομική ευημερία κ υψηλό βιοτικό επίπεδο,όπου οι αποδέκτες του κοινωνικού βοηθήματος παρέμεναν μια μικρή μειοψηφία.Εδώ το βιοτικό επίπεδο συνολικά του λαού κατρακυλά κ πάει,η οικονομία κ η χώρα καταρρέουν.

      Reply ↓
      1. Ανώνυμα 17/12/2017 at 10:43

         Αγαπητή Αναστασία επισυνάπτω μια ανάρτηση σχετικά με το σχόλιό σου που δείχνει ότι τα επιδόματα στην ουσία αφορούν μεταβιβάσεις αξίας ανάμεσα σε τμήματα της εργατικής τάξης
         Περί Κοινωνικών βοηθημάτων Δυστυχώς δεν μπόρεσα να ανεβάσω το σχήμα που δείχνει ότι στην ουσία οι φόροι των εργατών πληρώνουν ανάγκες της αστικής τάξης παρά το αντίθετο.
         Μπροστά στην εξαθλίωση και τη φτωχοποίηση του κόσμου ο ΣΥΡΙΖΑ το έχει γυρίσει στα κοινωνικά βοηθήματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι δικαιούχοι κοινωνικού μερίσματος (πουρμπουάρ 550 Ευρώ) είναι το 30% το Ελληνικού πληθυσμού ποσοστό που αναμένεται να ανέβει με το βήθημα στους ανέργους (πουρμπυάρ 400 ευρώ). Αρκετοί από τη κυβέρνηση έχουν προσπαθήσει μάλιστα να παρουσιάσουν αυτή τη χυδαία προσπάθεια εξαγοράς αγωνιστικών συνειδήσεων ως ταξική πολιτική. Δηλαδή ως αναδιανομή εισοδήματος σε όφελος των πολλών.
         Είναι ένα τεράστιο ψέμμα παραδοσιακά το λέγόμενο “κράτος πρόνοιας” στον καπιταλισμό αποτελούσε μηχανισμό αναδιανομής ανάμεσα σε τμήματα της εργατικής τάξης. Μαρξιστές οικονομολόγοι έδειξαν ότι από τη δεκαετια το 80 ότι ο λεγόμενος “κοινωνικός μισθός” (ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα στην τ΄ρεχουσα ορολογία) ποτέ δεν αντιπροσώπευε μεταβιβάσεις εισοδήματος ανάμεσα στην αστική και τη εργατική τάξη.
         Το σχήμα που ακολουθεί δείχνει ακριβώς αυτό. Προέρχεται από το άρθρο του Anwar Shaikh και το Ahmeτ Tonak “Το κράτος Πρόνοιας και ο Μύθος του Κοινωνικού Μισθού” γραμμένο το 1987. Δείχνει ότι ακόμη και στο μεταπολεμικό κρόατος πρόνοιας οι καθαρές μεταβιβάσεις εισοδήματος προς την εργατική τάξη στις ΗΠΑ μέσω της φορολογίας ήταν αρνητικές με εξαίρεση το 1970 χρονιά μεγάλων κινητοποιήσεων. Ακολούθησε σωρεία μελετών σε διάφορες χώρες που κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα. Άρα η ρετρό σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ με ολίγον λαικισμό της αγοράς κατινοαμερικάνικης προέλευσης στην ουσία όπως και όλα τα άλλα είναι ξαναζεσταμένη γλαρόσουπα.

         Reply ↓
         1. Πορφυρογής 18/12/2017 at 17:21

            Καλές οι απαντήσεις σας βρε σύντροφοι αλλά δεν μιλούσα για αυτό εξ ολοκλήρου.

            Συντροφικά,
            Γεια χαρά!