Γράφει ο Σεΐτ Αλντογάν
Την Τετάρτη το πρωί, χαράματα, με εντολή του καθεστώτος του Ερντογάν πραγματοποιήθηκε μία τεράστια επιχείρηση με τη συμμετοχή χιλιάδων αστυνομικών. Αυτή τη φορά στόχος ήταν ο δήμαρχος της Κων/πολης Εκρέμ Ιμάμογλου, δημοτικοί σύμβουλοι, το επιτελείο του, δημοσιογράφοι κ.α.
Η επιχείρηση αυτή πραγματοποιήθηκε μερικές μέρες πριν ανακοινώσει την υποψηφιότητά του για πρόεδρος της Δημοκρατίας. Οι εισαγγελείς που κινούνται με εντολή του Ερντογάν κατηγορούν τον Ιμάμογλου για σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης και διαφθορά. Φυσικά οι κατηγορίες αυτές δεν ευσταθούν.
Στις τελευταίες δημοτικές εκλογές το κουρδικό κόμμα και οι ρεπουμπλικάνοι είχαν δημιουργήσει μία συμμαχία η οποία είχε ονομαστεί “Συμμαχία για την πόλη”. Επίσης δεν στέκει ούτε η κατηγορία της διαφθοράς εφόσον οι ελεγκτικές υπηρεσίες του Ερντογάν σχεδόν σε καθημερινή βάση βρισκόντουσαν στο δημαρχείο και κοσκίνιζαν όλες τις δραστηριότητες.
Ποιος είναι λοιπόν ο στόχος του Ερντογάν; Καταρχήν ο Ερντογάν πάει ολοταχώς προς μία φασιστική δικτατορία και καθαρίζει το δρόμο του απ’ τα αγκάθια. Ασκεί κρατική τρομοκρατία ενάντια σε οποιαδήποτε αντιπολίτευση, εργάτες, συνδικαλιστές, διανοούμενους, δημοσιογράφους, νομικούς κ.λ.π. Η σύλληψη του Ιμάμογλου είναι ένας εκφοβισμός προς κάθε αντιπολίτευση σ’ αυτή την πορεία.
Η οργή των πλατιών μαζών συνεχώς μεγαλώνει και δεν χωράει στις απαγορεύσεις του καθεστώτος. Όμως δυστυχώς η αντιπολίτευση συνεχώς προσπαθεί να κρατήσει την οργή των εργατών, εργαζομένων και φτωχών λαϊκών μαζών, μέσα στα όρια του καθεστώτος και την εκλογική διαδικασία
Ο Ερντογάν, μετά την απόπειρα του πραξικοπήματος του 2015, ξεκίνησε ξεκαθάρισμα στον στρατό, δικαστικό σώμα, αστυνομία, την παιδεία και άλλες κρατικές υπηρεσίες και οργανισμούς. Άλλαξε το Σύνταγμα, το πολίτευμα και εξασφάλισε την κυριαρχία του.
Ταυτόχρονα θωρακίστηκε με αντιδημοκρατικούς νόμους. Το κυνήγι οποιασδήποτε αντιπολίτευσης ξεκίνησε αυτή την περίοδο. Δήμαρχοι, βουλευτές και δεκάδες χιλιάδες αριστεροί και αντικαθεστωτικοί βρέθηκαν στη φυλακή.
Το ίδιο χρονικό διάστημα οι βιομήχανοι υποστηρικτές του Ερντογάν συσσώρευσαν τεράστιο κεφάλαιο. Η επεκτατική πολιτική της Τουρκίας έγινε πιο αισθητή στην ευρύτερη περιοχή. Ντόπια και ξένα κεφάλαια έδωσαν την πλήρη υποστήριξή τους στο καθεστώς.
Φυσικά αυτή η κυριαρχία δυναμώθηκε απ’ την εκμετάλλευση των εργατών, εργαζομένων, αγροτών και μικρών παραγωγών. Η φτώχεια έφτασε στα ύψη. Σήμερα εκατομμύρια εργάτες δουλεύουν με βασικό μισθό και ο πληθωρισμός είναι πάνω από 130%. Η μεγάλη αστάθεια της οικονομίας επιβαρύνει συνεχώς όλους τους μισθωτούς. Ακόμα και η τελευταία αστυνομική επιχείρηση επηρέασε την λίρα με υποβάθμιση. Η τουρκική κεντρική τράπεζα για να παρέμβει στην αγορά μέσα σε μία μέρα πούλησε 10 δισ. δολάρια. Κι όμως δεν μπόρεσε να φρενάρει την κατρακύλα. Αυτό σημαίνει 8 εκατομμύρια εργαζόμενοι που δουλεύουν με βασικό μισθό θα χάσουν κάθε μήνα 33,5 δισ. λίρες, σε ετήσια βάση 402,7 δισ.
Ο κόσμος πεινάει, οι λαϊκές οικογένειες στερούνται τα βασικά αγαθά και έχει παραλύσει η υγεία και η παιδεία. Ως αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής δυναμώθηκε η σοσιαλδημοκρατική πολιτική. Το ρεπουμπλικανικό κόμμα βγήκε πρώτο στις δημοτικές εκλογές και κέρδισε σχεδόν όλες τις μεγάλες πόλεις όπως Κων/πολη, Άγκυρα, Άδανα, Σμύρνη κ.λπ. Αυτή η ήττα του Ερντογάν, παρ’ όλη τη συσσώρευση όλων των συντηρητικών, φασιστικών δυνάμεων γύρω του, τον οδήγησε σε ακόμη περισσότερη τρομοκρατία και αυταρχισμό.
Η οικονομική και πολιτική πορεία του καθεστώτος του Ερντογάν δυναμώνει συνεχώς την αντιπολίτευση. Τους τελευταίους μήνες σχεδόν δεν υπάρχουν κλάδοι που να μην έχουν προχωρήσει σε απεργία, σχεδόν σε καθημερινή βάση η δυσαρέσκεια αυτή εκφράζεται με διάφορες μορφές αγώνα. Η τελευταία επιχείρηση βεβαιώνει ότι ο Ερντογάν δεν θέλει να αφήσει την εξουσία με εκλογές. Δεν θα διστάσει ακόμα και να καταργήσει τις εκλογές και να προχωρήσει προς ένα ολοκληρωτικό φασιστικό καθεστώς.
Όπως αναφέρεται και παραπάνω, η οργή των πλατιών μαζών συνεχώς μεγαλώνει και δεν χωράει στις απαγορεύσεις του καθεστώτος. Όμως δυστυχώς η αντιπολίτευση συνεχώς προσπαθεί να κρατήσει την οργή των εργατών, εργαζομένων και φτωχών λαϊκών μαζών, μέσα στα όρια του καθεστώτος και την εκλογική διαδικασία. Ο μοναδικός τρόπος αυτή τη στιγμή για την δημοκρατία και ελευθερία είναι η ανατροπή που θα φέρει ο λαϊκός αγώνας. Οι διαδηλώσεις που έγιναν σε όλες τις πόλεις της Τουρκίας ενάντια στη σύλληψη του Ιμάμογλου βεβαίωναν αυτή την πραγματικότητα. Οι μάζες στις διαδηλώσεις φώναζαν ότι “η ελευθερία βρίσκεται στο δρόμο και όχι στις κάλπες”.
Το επόμενο χρονικό διάστημα είναι περίοδος μεγάλων αγώνων και διεκδικήσεων. Θα κριθούν όλα στο δρόμο. Ή οι μάζες θα διακόψουν την πορεία του Ερντογάν ή ο Ερντογάν θα προχωρήσει σε μία φασιστική δικτατορία.
*Ο δημοσιογράφος Σεΐτ Αλντογάν είναι ανταποκριτής στην Ελλάδα /Αθήνα της ημερήσιας εφημερίδας Εβρενσέλ που κυκλοφορεί στην Τουρκία και το Κουρδιστάν
