.
.

Παντιέρα, ιστότοπος αντικαπιταλιστικής ενημέρωσης

.


Τι παραπάνω πρέπει να πούμε για το ευρώ;


anti euroΓράφει ο Ταξιάρχης Κωστόγιαννης

Στον απόηχο της μάχης των ευρωεκλογών και πολύ περισσότερο μπροστά στις μάχες που έχουμε να δώσουμε μπροστά μας αναδύεται, όσο ποτέ άλλοτε, η αναγκαιότητα να δημιουργηθεί μια ανεξάρτητη αντικαπιταλιστική αριστερά, που θα έχει ως αταλάντευτο στόχο της την κατάκτηση της κοινωνικής πλειοψηφίας με τις απελευθερωτικές ιδέες της και τις συλλογικές της επεξεργασίες. Δυστυχώς έχουμε αναλώσει ένα τεράστιο τμήμα της δραστηριότητάς μας ετεροκαθοριζόμενοι από τη στάση των άλλων πολιτικών δυνάμεων, ενώ το βασικό στοιχείο της δραστηριότητάς μας θα έπρεπε να είναι η δική μας ειλικρινής συλλογική προσπάθεια να κερδίσουμε αποφασιστικά μαζί μας όχι μόνο έναν μικρόκοσμο, στον οποίο κινούμαστε και εμείς, αλλά την κοινωνική αριστερά, που περιλαμβάνει πλέον τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας. Αυτό σημαίνει πίστη στη δυνατότητά μας να δημιουργήσουμε ιδεολογικές ανατροπές και να καταργήσουμε συντηρητικά στερεότυπα στο δρόμο της απελευθέρωσης της κοινωνίας από τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Αυτό θέτει επί τάπητος την ανάγκη και για μια σοβαρότατη θεωρητική δουλειά στην οποία θα συμμετέχουν όλοι ανεξαιρέτως οι σύντροφοι και για όλα τα ζητήματα της ταξικής πάλης.

Ένα θεμελιώδες τέτοιο ζήτημα είναι αυτό του ευρώ και σε αυτό ακριβώς θα αναφερθώ.

Δεν μπορούμε, νομίζω, να μιλήσουμε ουσιαστικά και να πείσουμε για το ευρώ αν δεν μιλήσουμε για την πραγματική νομισματική πολιτική της ΕΚΤ η οποία συνίσταται κυρίως στην έκδοση και εκμετάλλευση νέου ζεστού χρήματος, με το οποίο δανείζει τις χώρες της ΕΕ με τοκογλυφικούς όρους, χρηματοδοτεί προγράμματα ΕΣΠΑ και επιβάλλει τις άθλιες αντιδραστικές αλλαγές που όλοι γνωρίζουμε.

Το γεγονός της έκδοσης νέου χρήματος αποκρύπτεται επιμελώς και με απόλυτη επιτυχία από τους πολιτικούς, τους οικονομολόγους και τα ΜΜΕ του συστήματος και από την ίδια την ΕΕ και την ΕΚΤ που δεν κάνουν την παραμικρή δημόσια αναφορά σε αυτό το ζήτημα ούτε αναφέρουν την έκδοση νέου χρήματος ως μέσο νομισματικής πολιτικής. Μια ακόμη απόδειξη για το πόσο έξυπνα και αποτελεσματικά η άρχουσα τάξη ελέγχει και φιλτράρει την πληροφόρηση. Αν αυτοί όμως έχουν κάθε λόγο να κρύβουν την πραγματικότητα γιατί τους εκθέτει ανεπανόρθωτα εμείς οφείλουμε να την αναδείξουμε γιατί δικαιώνει πλήρως τη θέση μας ενάντια στο ευρώ, εξηγεί πως αυτό έχει γίνει όπλο προώθησης της πολιτικής της ΕΕ και κάνει πολύ πιο πειστική, τεκμηριωμένη και επιθετική τη συνολική αντίθεσή μας σε ευρώ και ΕΕ.

Από πού προκύπτει η νομισματική αλήθεια του ευρώ; Από τα πιο επίσημα ευρωπαϊκά ντοκουμέντα και πιο συγκεκριμένα από τις «ΕΤΗΣΙΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΤ», στα κεφάλαια «ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΕΚΔΟΣΗ ΤΡΑΠΕΖΟΓΡΑΜΜΑΤΙΩΝ». Η μελέτη των διαδοχικών εκθέσεων από το 2002 ως το 2013 αποδεικνύει πως η αξία των κυκλοφορούντων ευρώ απογειώθηκε από τα 320,9 δισεκατομμύρια ευρώ το 2002 στα 956,2 δισεκατομμύρια το 2013. Επίσης σημαντικός είναι ο ρόλος των στρατηγικών αποθεμάτων του ευρώ (ΣΑΕ), για τα οποία γίνεται λόγος στην «ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΚΤ» του 2002 (σελ.162) και τα οποία αποτελούνται από το 50% της αξίας των κυκλοφορούντων τραπεζογραμματίων ευρώ. Προσαυξάνοντας τα 956,2 δις κατά 50% προκύπτει πως η ΕΚΤ έχει «κόψει» πάνω από ένα τρισεκατομμύριο ευρώ από το 2002 ως το 2013.

Το γεγονός αυτό αποδεικνύει πως η ΕΕ και η ΕΚΤ όχι μόνο δεν είναι «σωτήρας», όπως την παρουσιάζουν, αλλά αποτελεί έναν τεράστιο καταχραστή δημόσιου χρήματος. Στην πολιτική και οικονομική ανάλυση υπάρχουν κάποιοι βασικοί κανόνες. Ένας από αυτούς είναι πως όταν αναλύεις ένα φαινόμενο η ανάλυσή σου οφείλει να γίνεται στο έδαφος της πραγματικότητας. Νομίζω πως καθόλου καλό δεν κάνουμε στην εργατική τάξη της χώρας μας με την απόκρυψη τέτοιων ολέθριων πλευρών του ευρώ και της ΕΕ. Αντίθετα οφείλουμε να τις αποκαλύψουμε- κανένας άλλος δεν πρόκειται να το κάνει- και να τις αξιοποιήσουμε πολιτικά και ιδεολογικά στη μάχη μας κατά του ευρώ και της ΕΕ.

Ο μηχανισμός αυτός παραγωγής χρήματος, το οποίο δεν στοιχίζει τίποτε στην ΕΚΤ, σε συνδυασμό με την αφαίρεση της αντίστοιχης νομισματικής δυνατότητας από τα κράτη δημιουργεί ανά πάσα στιγμή στον οποιονδήποτε στόχο-θύμα θα επιλέξει η ΕΕ συνθήκες νομισματικής ασφυξίας και οικονομικής κατάρρευσης. Η περίπτωση της Κύπρου είναι εξαιρετικά αποκαλυπτική. Τα δολοφονικά αυτά όπλα οικονομικού εκβιασμού παραχώρησαν στο στρατηγείο του κεφαλαίου όλες εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που υπέγραψαν τις πολιτικές, οικονομικές και νομισματικές συνθήκες της ΕΕ και το Μάαστριχτ, που ήταν τα πρώτα μνημόνια και που μας οδήγησαν στη θανατηφόρα αγκαλιά των επόμενων μνημονίων ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ. Ανάμεσα σε αυτές βρίσκεται και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος είναι απέναντι στους εργαζόμενους και τον λαό εξίσου συνυπεύθυνος με τις άλλες δυνάμεις του λεγόμενου ευρωπαϊκού προσανατολισμού για την τραγική κατάσταση στην οποία έχουμε οδηγηθεί.

Επίσης μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τις λαθεμένες αντιλήψεις που θεωρούν πως η ΕΕ μας έχει δανείσει με δικά της χρήματα ή χρήματα που πήρε από τους εργαζόμενους των άλλων χωρών και να σταματήσει η διαπόμπευση των εργαζομένων και των λαών που κατηγορούνται για τεμπέληδες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι καπιταλιστές προκειμένου να πραγματοποιήσουν τις στρατηγικές τους στοχεύσεις ενοχοποιούν ως υπεύθυνους τους εργαζόμενους των διαφόρων χωρών. Λένε για παράδειγμα στον γερμανό εργάτη πως για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και για τα mini-jobs φταίει ο τεμπέλης Έλληνας και πως του κόβουν το μισθό για να πληρώσει τα χρέη των Ελλήνων. Στον έλληνα εργαζόμενο ή άνεργο λένε πως το πρόβλημα δημιουργείται για να κερδίζει η Γερμανία και όχι το κεφάλαιο. Είναι απαραίτητο η ανάλυσή μας να ξεπερνά την προσπάθεια διάσπασης των εργατικών τάξεων των διαφόρων χωρών αναδεικνύοντας την ταξική διάσταση της ΕΕ και την αναγκαιότητα λαϊκής και εργατικής πάλη ς για τη διάλυσή της.

Πρέπει επιτέλους να δώσουμε τη δική μας απάντηση στον προσβλητικό χαρακτηρισμό «PIGS» με τον οποίο η προπαγάνδα της ΕΕ και του συστήματος χαρακτηρίζει τους λαούς συγκεκριμένων χωρών. Πρέπει να πούμε ξεκάθαρα πως γουρούνια δεν είναι οι λαοί (κανένας λαός) αλλά τα καπιταλιστικά παράσιτα και η ΕΕ, που εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους, κλέβουν το χρήμα που ανήκει στους λαούς και επιβάλλουν συνθήκες εργασιακής γαλέρας, ανεργία, φτώχεια και ιδιωτικοποιήσεις.

Το ευρώ είναι η αντιδραστικότερη νομισματική μετάλλαξη, που σχετίζεται με την πλήρη ιδιωτικοποίηση της έκδοσης του νέου χρήματος. Υποκρύπτει μια ολέθρια σύμβαση, όπου η ΕΕ και η ΕΚΤ αξιοποιώντας το μονοπώλιο παραγωγής συμβατικών αξιών, όπως είναι το χαρτονόμισμα, παρουσιάζεται ως σωτήρας των λαών και με το κλεμμένο χρήμα καταφέρνει και επιβάλλει το σύνολο των εφιαλτικών για τους εργαζόμενους πολιτικών που έχει ανάγκη η αστική τάξη. Ο μηχανισμός αυτός δρα ενάντια στους λαούς σε όλο το εύρος της ΕΕ και ενοχοποιείται σε σημαντικό βαθμό για την όξυνση των προβλημάτων των εξωτερικών χρεών και των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Χρειάζεται να πρωτοστατήσουμε στον αγώνα για μονομερή διαγραφή του χρέους, να επιδιώξουμε την κοινή δράση τους άλλους λαούς και τα υπόλοιπα εργατικά κινήματα , να απαιτήσουμε την επιστροφή στους λαούς των χρημάτων που έχει τυπώσει η ΕΚΤ και στη συνέχεια έχει παράνομα ιδιοποιηθεί.

Γενικότερα θεωρώ πως η ανάδειξη αυτού του μηχανισμού ισχυροποιεί κατά πολύ την επιχειρηματολογία μας και δείχνει πως η αντίθεσή μας στο ευρώ δεν είναι αποτέλεσμα ιδεοληψίας. Η προσωπική μου μάλιστα εμπειρία δείχνει πως οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι πείθονται πολύ ευκολότερα και αποτελεσματικότερα ενάντια στο ευρώ όταν τους αναφέρω όλα αυτά τα στοιχεία και το βρίσκω απόλυτα λογικό. Στο θέμα αυτό έχω αναφερθεί και στο παρελθόν ζητώντας την αξιοποίηση των στοιχείων που ανέφερα και την ενσωμάτωσή τους στη γραμμή μας για το ευρώ αλλά και το εξωτερικό χρέος. Δυστυχώς έχει υπάρξει σοβαρή αναβλητικότητα και αδιαφορία σε πλήρη αναντιστοιχία με την επιτακτικότητα και τη σοβαρότητα του ζητήματος, κατάσταση που ευελπιστώ πως θα αλλάξει.

image_pdfΛήψη - Εκτύπωση δημοσίευσης


Κριτικές - Συζήτηση

Βαθμολογία Αναγνωστών: 100.00% ( 2
Συμμετοχές )



3 σχόλια στο “Τι παραπάνω πρέπει να πούμε για το ευρώ;

  1. L'Enfant de la Haute Mer

    Λέγανε λοιπόν στις 19 Μαΐου 2014:

    105 οικονομολόγοι θεωρούν πιθανή τη διάλυση του ευρώ !
    Μετά από μια προηγούμενη ανάρτηση , ο κατάλογος των οικονομολόγων σχετικά με το τέλος του ευρώ έχει αυξηθεί.
    Τώρα έχει 105 οικονομολόγοι, συμπεριλαμβανομένων τουλάχιστον 5 ” Νόμπελ ” στα οικονομικά (χωρίς να υπολογίζουμε τα Νόμπελ που έχουν πεθάνει, είναι από την αρχή σε αντίθεση με το ευρώ ( Hayek , Friedman , Allais … ) , τον 3° πιο φημισμένο οικονομολόγο με επιστημονικές εργασίες στην παγκόσμια οικονομία, πρώην επικεφαλής οικονομολόγο του ΔΝΤ , κ.λπ. …
    Θα πρέπει επίσης να αναφερθούμε στη δημοσίευση μιας πρόσφατης μελέτης για την έξοδο ή τη διάλυση του ευρώ στη Φινλανδία.
    Και μια προηγούμενη μελέτη της τράπεζας Meryll Lynch, σχετικά με τα θετικά οφέλη για όλες τις χώρες (εκτός από τη Γερμανία) από την διάλυση της ζώνης του ευρώ .
    Είναι καιρός να σταματήσουμε να δυσφημούμε συνεχώς τη θέση των προσώπων που είναι πολίτες ή πολιτικοί και υποστηρίζουν τη διάλυση του ευρώ .
    Μη εξαντλητικός κατάλογος των οικονομολόγων σχετικά με τη διάλυση του ευρώ ως δυνατότητα.(μετάφραση από τα γαλλικά δική μου)
    http://www.agoravox.fr/tribune-libre/article/105-economistes-envisagent-la-152083
    Επίσης: Μη εξαντλητικός κατάλογος των οικονομολόγων σχετικά με τη διάλυση του ευρώ ως δυνατότητα.:
    http://altereconomie.unblog.fr/files/2014/04/france31.pdf

    Reply
  2. L'Enfant de la Haute Mer

    Τα ίδια έλεγε και ο Jacques Sapir:
    Ξαναμεταφράζω από: http://www.lemonde.fr/idees/article/2014/05/22/la-fin-de-l-euro-s-impose_4423658_3232.html

    Το τέλος του ευρώ επιβάλλεται, 05/22/2014 στις 15:22 | από τον Jacques Sapir ( Οικονομολόγος , Διευθυντής Σπουδών στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales ( EHESS ) )

    Η συζήτηση αναπτύσσεται σήμερα για το ευρώ. Πολλοί οικονομολόγοι τάσσονται υπέρ της διάλυσης του ενιαίου νομίσματος, όπως ο Bernard Maris, οικονομικός σύμβουλος της Τράπεζας της Γαλλίας, ο Jacques Mazier, ο Alain Cotta ή Lordon, καθώς και πολλές ευρωπαίοι και αμερικανοί οικονομολόγοι. Σε αυτή τη λίστα, δεν υπάρχουν μόνο κορυφαίοι οικονομολόγοι, καθώς και καταξιωμένοι επαγγελματίες και πρώην κεντρικοί τραπεζίτες. Μερικοί από αυτούς είναι επίσης εταίροι στο Ευρωπαϊκό Μανιφέστο Αλληλεγγύης. Πολλοί κορυφαίοι οικονομικοί δημοσιογράφοι, συμπεριλαμβανομένου του αναπληρωτή αρχισυντάκτη της L’Expansion, πήραν τη θέση ξεκάθαρα για μια έξοδο από το ευρώ σε ένα πρόσφατο βιβλίο. Δεν είναι χωρίς λόγο.
    Οι προσδοκίες που δημιουργήθηκαν από το ευρώ ήταν πολλές. Ορισμένοι προέβλεψαν ότι μόνο η ύπαρξή του θα οδηγήσει σε σημαντική μεγέθυνση και ότι θα οδηγήσει σε ενοποίηση των ευρωπαϊκών αγορών. Αυτό δεν συνέβη και ο απολογισμός είναι σαφής, είτε πρόκειται για το ίδιο το ευρώ, είτε αφορά στους οικονομολόγους που “πούλησαν” το ενιαίο νόμισμα σε πολιτικούς και πολίτες. Η διαφορά είναι δραματική μεταξύ του τι περιμέναμε από το ευρώ και τι έγινε στην πραγματικότητα. Ήταν, δυστυχώς, προβλέψιμη.

    Reply
  3. L'Enfant de la Haute Mer

    όχι δεν το ξαναείπα:
    (συνέχεια)
    Από την άποψη της ανάπτυξης, αν κοιτάξουμε τα έτη 2000-2008, δηλαδή πριν από την κρίση των subprime, βλέπουμε ότι έχει προκαλέσει μια απότομη επιβράδυνση στις χώρες που το έχουν υιοθετήσει. Απλά συγκρίνετε τους ετήσιους ρυθμούς ανάπτυξης μεταξύ των χωρών της ζώνης του ευρώ και του υπόλοιπου των αναπτυγμένων χωρών. Διαπιστώνεται επίσης, ότι αυτή η κατάσταση έχει επιδεινωθεί με την κρίση. Κατά την περίοδο 2007-2011, ο ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης στη ζώνη του ευρώ ( 0,4 % ) ήταν πολύ χαμηλότερος από εκείνον των Ηνωμένων Πολιτειών ( 1,3 % ). Η επίδραση πέδησης στην ανάπτυξη που οφείλεται στην ύπαρξης του ευρώ είναι αναμφισβήτητη. Ο αντίκτυπος της κρίσης στο ενιαίο νόμισμα στις διάφορες χώρες-μέλη της ζώνης του ευρώ αξίζει κάποια προσοχή.
    Μόνο η Γερμανία έχει δει το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) να αυξάνεται σταθερά από το 2008 (3,34 %). Η Γαλλία λιμνάζει ( 0,72 % ), και υπάρχει μια σημαντική πτώση σε άλλες χώρες, όπως η Ελλάδα ( – 23,3 % ), η Ισπανία, ηΙταλία και η Πορτογαλία.
    Είναι συχνό το επιχείρημα ότι οι χώρες αυτές αποκαταστήσει το εμπορικό τους ισοζύγιο. Αλλά κάποιοι ξεχνούν να αναφέρουν ότι αυτό είχε ένα τίμημα: μια δραστική και δραματική συρρίκνωση των επενδύσεων και της κατανάλωσης .

    Ας μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις
    Η αύξηση της ανεργίας ήταν θεαματική. Σήμερα έχει φθάσει το 28 % στην Ελλάδα, 26 % στην Ισπανία, περισσότερο από 16 % στην Πορτογαλία και σε πραγματικούς όρους, κατά πάσα πιθανότητα 14 % στη Γαλλία και την Ιταλία. Δεν πρέπει, επομένως, να έχουμε αυταπάτες σχετικά με τις επιπτώσεις των πολιτικών της λιτότητας που σκοτώνει, στην κυριολεξία, καθώς και μεταφορικά, ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης. Ο αντίκτυπος των πολιτικών που έχουν εφαρμοστεί μόνο για να «διασώσουν» το ενιαίο νόμισμα πηγαίνει πολύ πέρα ​​από τα σύνορα της Ευρώπης.
    Η συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ ωθείται ανοδικά από ταγερμανικά πλεονάσματα. Εξελίσσεται σήμερα μεταξύ 1,35 και 1,40 δολαρίων. Εξαιρετικό για τη γερμανική βιομηχανία, αλλά η συναλλαγματική ισοτιμία είναι αφόρητη για τις άλλες χώρες. Κοντά στο επίπεδο του $ 1,10 για 1 ευρώ που αντιστοιχεί στη Γαλλία, την Ιταλία και την Ισπανία, θα έπρεοε να είναι μεταξύ 1,05 και 0,95 δολαρίων .
    Γι ‘αυτό δεν μπορεί να υπάρξει μια ενιαία συναλλαγματική ισοτιμία που να αντιστοιχεί σε διαφορετικές οικονομίες. Το εύρος της απόκλισης των συναλλαγματικών ισοτιμιών ισορροπίας για τις διαφορετικές χώρες είναι αδύνατον να κάνει να λειτουργήσει το ενιαίο νόμισμα χωρίς να προκαλέσει μια καταστροφή σε ευρωπαϊκό επίπεδο και, πέρα από, μέσα στην παγκόσμια οικονομία. Πρέπει να αναλάβουμε δράση, και να διαλύσουμε το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα χωρίς καθυστέρηση.

    Jacques Sapir ( Οικονομολόγος , Διευθυντής Σπουδών στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales ( EHESS )

    Reply

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *