«Το επιχείρημα της Κυβέρνησης ότι δήθεν οι μεταναστευτικές ροές προς την Ελλάδα αυξήθηκαν, όταν ο πόλεμος στη Συρία μαίνεται εδώ και 4 χρόνια και η γεωπολιτική αστάθεια στην περιοχή δεν ξεκίνησε στις 25 Ιανουαρίου, δεν ευσταθεί. Αυτό το οποίο άλλαξε είναι ότι η Κυβέρνηση σηματοδότησε με όλους τους τρόπους ότι είμαστε μια χώρα στην οποία οι παράνομοι μετανάστες είναι ευπρόσδεκτοι. Αυτό το άκουσαν όλα τα κυκλώματα δουλεμπορίας με αποτέλεσμα να διοχετεύουν αυτές τις ταλαίπωρες ψυχές μέσω της Ελλάδας. Αν συγκρίνουμε τη σημερινή κατάσταση με αυτή που επικρατούσε πριν από κάποιους μήνες η διαφορά είναι η μέρα με τη νύχτα. Αυτό είναι κάτι που το βιώνουν και οι κάτοικοι των νησιών, οι οποίοι δυστυχώς «υποδέχονται» το πρόβλημα, αλλά και οι κάτοικοι και οι έμποροι στο κέντρο της Αθήνας».
Αυτές ήταν οι δηλώσεις του βουλευτή της ΝΔ, Κυριάκου Μητσοτάκη σε συνέντευξη που παραχώρησε στο «Βήμα 99.5», την Τετάρτη 15 Απριλίου. Ισχύουν τα όσα είπε ο βουλευτής; Υπάρχουν δεδομένα που συνηγορούν στα λεγόμενά του; Η απάντηση είναι όχι και τα στοιχεία που παραθέτονται πιο κάτω το αποδεικνύουν.
Σύμφωνα με την Frontex, τον Ευρωπαϊκό οργανισμό που έχει επωμιστεί το ρόλο του ελέγχου των συνόρων αλλά και της πρώτης επαφής με τους μετανάστες, από το δεύτερο τρίμηνο του 2014 παρατηρείται μεγάλη αύξηση στο μεταναστευτικό ρεύμα. Η μεταναστευτική ροή μάλιστα αυξήθηκε ακόμα περισσότερο από τον Ιούλιο του 2014, όπως φαίνεται στο γράφημα 1.
Γράφημα 1. Ροή μεταναστών δια ξηράς και θάλασσας.
Πηγή: Frontex
Όπως βλέπετε, η συντριπτική πλειονότητα των μεταναστών που φτάνουν στην Ευρώπη έρχεται δια της θαλασσίας οδού. Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι και από που έρχονται;
Το γράφημα 2 έχει τις απαντήσεις. Η συντριπτική πλειονότητα των μεταναστών προέρχεται από τη Συρία που ταλανίζεται από τον εμφύλιο πόλεμο και την άκρατη βία των αφιονισμένων τζιχαντιστών του ISIS και τηνΕρυθραία που βρίσκεται στον πάτο της λίστας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν διαθέτει Σύνταγμα και διοικείται από έναν στυγνό δικτάτορα.
Γράφημα 2. Από που έρχονται οι μετανάστες (δεξιά στήλη) και που φτάνουν (αριστερή στήλη).
Πηγή: Frontex
Στο γράφημα 2 γίνεται επίσης σαφές πως το μεγαλύτερο κύμα μετανάστευσης δεν το δέχεται η χώρα μας, αλλά η Ιταλία.
Όπως θα δείτε στα γραφήματα 3 και 4, επίσης προερχόμενα από την Frontex, σχεδόν 170.000 πρόσφυγες πέρασαν τα σύνορα της Ιταλίας το 2014, έναντι μόλις 40.000 το 2013 (γράφημα 3). Η Ελλάδα παρουσιάζει επίσης μεγάλη αύξηση, όχι όμως σε αυτό το μέγεθος. Από 25.000 το 2013, στους 50.000 μετανάστες το 2014 (γράφημα 4).
Γράφημα 3. Ροή μεταναστών στην Ιταλία
Πηγή: Frontex.
Γράφημα 4. Ροή μεταναστών στην Ελλάδα
Πηγή: Frontex
Τι παρατηρεί κανείς;
Ότι οι μεταναστευτικές ροές αυξήθηκαν και για την ακρίβεια διπλασιάστηκαν, όχι τους τελευταίους δυο μήνες, αλλά από τα μέσα του 2014, επί κυβέρνησης δηλαδή Αντώνη Σαμαρά. Ο ισχυρισμός του Κυριάκου Μητσοτάκη καταρρίπτεται με ευκολία.
Ο ρυθμός εισόδου μεταναστών στην Ιταλία τετραπλασιάστηκε μέσα σε ένα χρόνο. Άλλαξε η κυβερνητική πολιτική της κυβέρνησης Ρέντσι και ξαφνικά έγινε φιλομεταναστευτική; Ασφαλώς όχι.
Ο αριθμός μεταναστών που έφτασε στην Ελλάδα το 2014 είναι πολύ κοντά στον αριθμό των μεταναστών που εισήλθε στην ΕΕ μέσω των Δυτικών Βαλκανίων με κύριο προορισμό την Ουγγαρία και μετά άλλες χώρες της Ευρώπης (γράφημα 5). Έχουν τα Δυτικά Βαλκάνια κυβερνήσεις που λατρεύουν τους πρόσφυγες; Έχει η Ουγγαρία κυβέρνηση φίλα προσκείμενη στους μετανάστες, όπως διατείνεται ο κ.Μητσοτάκης ότι έχει η Ελλάδα. Ασφαλώς όχι. Η Ουγγαρία έχει σχεδόν ακροδεξιά κυβέρνηση, ενώ τρίτο κόμμα με ποσοστό σχεδόν 20% είναι το φασιστικό και άκρως ρατσιστικό Jobbik.
Γράφημα 5. Ροή μεταναστών στα Δυτικά Βαλκάνια
Πηγή: Frontex
Γιατί τότε αυξήθηκε και συνεχίζει να αυξάνεται ο αριθμός των μεταναστών στην Ευρώπη και στην Ελλάδα; Διότι πολύ απλά έχει αυξηθεί κατά πολύ το μέγεθος της έντασης, των συγκρούσεων και των ανισοτήτων σε μια μεγάλη μεριά του πλανήτη: στην Αφρική, στην Ασία, στα Βαλκάνια. Οι άνθρωποι υποφέρουν από συγκρούσεις και πολέμους, από την οικονομική και κοινωνική αβεβαιότητα, από την ανέχεια και την πείνα. Δεν έρχονται στην Ελλάδα γιατί έμαθαν ότι υπάρχει μια κυβέρνηση που τους αγαπά και τους φροντίζει. Έρχονται στην Ελλάδα γιατί απλούστατα δεν μπορούν να μείνουν άλλο στη χώρα τους και γιατί επιθυμούν να περάσουν στις πιο εύρωστες χώρες της Δυτικής Ευρώπης, όπου εκεί τους περιμένει πιθανότατα κάποιος συγγενής αλλά και το ενδεχόμενο απασχόλησης. Έρχονται στην Ελλάδα γιατί είναι, μαζί με την Ιταλία, οι μοναδικές θαλάσσιες πύλες εισόδου.
Και που πάνε όλοι αυτοί οι μετανάστες; Κάποιοι γέλασαν όταν η υπουργός Τασία Χριστοδουλοπούλου σχολίασε πρόσφατα σε συνεδρίαση της ΚΕΔΕ ότι δεν ξέρει που βρίσκονται. «Ευρώπη [πάνε]… Εξαφανίζονται… Εγώ ελέγχω την είσοδο, όχι την έξοδο» ανέφερε.
Μα πώς είναι δυνατό να μην γνωρίζουμε που βρίσκονται οι μετανάστες, είπαν κάποιοι. Παραβιάζουμε τη συνθήκη Σένγκεν ανέφεραν κάποιοι άλλοι, ακόμα πιο αφελείς!
Μα γνωρίζουμε, αλλά δεν μπορούμε να το πούμε δημόσια. Η Ελλάδα εδώ και καιρό, όχι μόνο τους τελευταίους τρεις μήνες, αλλά πολύ πιο πριν, αναγκάζεται να κάνει τα στραβά μάτια και να αφήνει όσους μετανάστες μπορούν και θέλουν να φύγουν από τη χώρα με προορισμό χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης. Το γράφημα 6 αποδεικνύει μέρος αυτής της πραγματικότητας. Η ‘παράνομη’ διαμονή μεταναστών στις άλλες χώρες της Ευρώπης έχει πολλαπλασιαστεί το 2014 σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ότι στην Ελλάδα.
Γράφημα 6. Αύξηση αριθμού ‘παράνομα’ διαμενόντων στην Ευρώπη
Πηγή: Frontex
Η συντριπτική πλειονότητα των μεταναστών δεν θέλει να μείνει στη χώρα μας, επιδιώκει να φύγει με κάθε τρόπο, όπως μπορεί. Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε; Να ειρωνευτούμε την Υπουργό και όποιον άλλο προσπαθεί να περιγράψει την πραγματικότητα με εύσχημο τρόπο; Να κρατήσουμε με το ζόρι τους ανθρώπους που μεταναστεύουν κυρίως από τη Συρία, αλλά και από πολλές ακόμα ξεχασμένες από το Θεό γωνιές του πλανήτη; Να τους φυλακίσουμε προκειμένου να δείξουμε καλή διαγωγή;
Η μετανάστευση δεν είναι πρόβλημα ελληνικό και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με τις λιγοστές δυνάμεις της ελληνικής πλευράς. Είναι ένα ζήτημα πανευρωπαϊκό και γενικότερα παγκόσμιο και απαιτεί άμεσες ενέργειες από το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και από θεσμούς όπως ο ΟΗΕ. Το στοίχημα δεν είναι η τήρηση του κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ, που έχει καταργηθεί de facto, αλλά η εκτόνωση μιας πραγματικά μεγάλης ανθρωπιστικής κρίσης*.
Και ας είμαστε όλοι σίγουροι ότι η μετανάστευση δεν πρόκειται να μειωθεί. Αυτή τη στιγμή, σχεδόν 4.000.000 Σύροι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα τους (γράφημα 7), σύμφωνα με στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, και στοιβάζονται στην Τουρκία (1,8 εκ), στον Λίβανο (1,2 εκ), στην Ιορδανία (630 χιλ), στο Ιράκ (250 χιλ), στην Αίγυπτο (130 χιλ). Η κατάσταση εκτραχύνεται και πάλι σε Ιράκ, Νότια Σουδάν, Υεμένη κτλ κτλ κτλ. Τι κάνουμε με αυτούς τους ανθρώπους;
Αν φτάσουν (που θα φτάσουν) κι άλλοι εδώ, πώς πρέπει να φερθούμε; Να τους πνίξουμε, όπως θέλουν διάφοροι εγχώριοι κάφροι;
Γράφημα 7. Σύροι πρόσφυγες στις γειτονικές χώρες
Πηγή: Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες
Πριν από 93 χρόνια, το 1922, σχεδόν 15.000 Έλληνες έφυγαν διωγμένοι από τη Μικρά Ασία και κατέφυγαν στη Συρία. Οι περισσότεροι από δαύτους ρίζωσαν εκεί. Χιλιάδες Έλληνες έφυγαν από την χώρα σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα αναζητώντας καλύτερο μέλλον στην Δυτική Ευρώπη, στην Αμερική, στην Αυστραλία. Οι περισσότεροι από δαύτους ρίζωσαν εκεί. Οι μετανάστες σήμερα δεν θέλουν να ριζώσουν εδώ. Θέλουν μόνο να μην τους αντιμετωπίζουμε σαν θηρία. Να μην τους αντιμετωπίσουμε σήμερα, όπως πολλοί πρόγονοί μας αντιμετώπισαν τη δεκαετία του ’20 τους Έλληνες μικρασιάτες πρόσφυγες. Αυτό προτάσσει ο ανθρωπισμός και ο πολιτισμός. Ψυχραίμια και δουλειά απαιτείται. Μπορούμε να συμφωνήσουμε σε αυτό και να σταματήσουμε να αναπαράγουμε ρατσιστικές κορώνες που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις φοβίες μιας μεγάλης μερίδας του Ελληνικού πληθυσμού;
«Κι έτσι ήρθαμε στην Ελλάδα… Φτάσαμε στη Θεσσαλονίκη, στα στρατόπεδα που μένανε παλιά οι Άγγλοι στρατιώτες στον ευρωπαϊκό πόλεμο. Εκεί πάλι, είχαν αφήσει πολεμοφόδια. Κάθε μέρα γίνονταν εκρήξεις. Πεθαίνανε παιδιά που πειράζανε ό,τι βρίσκανε. Έσκαγαν οι οβίδες και είχαμε θανάτους πολλούς.
Κάποια φορά, η μητέρα με το Ζαχαρία και οι θείοι μου γύριζαν τη Θεσσαλονίκη να νοικιάσουν σπίτι. Μα, έλεγα στη μητέρα μου μετά, στην κατάσταση που ήσασταν, βρωμεροί, τσαλακωμένοι, πατημένοι, ποιος θα σας νοίκιαζε σπίτι; Ποιος θα εμπιστευόταν έναν πρόσφυγα;
Κι έτσι πήγαμε στα Σέρρας – μας είχαν πει ότι εκεί είχε άδεια σπίτια – και στην αρχή μείναμε σ’ ένα αρχοντικό. Του «Αλή πασά», έτσι το λέγανε. Στη σάλα καθόταν μια οικογένεια, στα δωμάτια μια άλλη… Στη συνέχεια χτίσαμε σπίτι, αλλά ούτε παράθυρα ούτε κουφώματα είχε γιατί δεν υπήρχε ξυλεία. Το μισό δωμάτιο δεν είχε πάτωμα. Φέρνανε ξυλεία αλλά πού να φτάσει για όλον αυτό τον κόσμο που ήθελε να χτίσει!
Αλλά κι αφού ήρθαμε στα Σέρρας, οι ντόπιοι δε μας θέλανε. Πήγαινε ο θείος να πάρει ζάχαρη για το τσάι και δεν του δίναν. Κάρβουνα δεν δίναν σε πρόσφυγα! Να, ο ρατσισμός πώς ήταν!»
Από μαρτυρία της Κατίνας Εμφιετζή-Μητσάκου, προσφυγοπούλας της Μικράς Ασίας το 1922.
Μπορείτε να διαβάσετε κι άλλες μαρτυρίες προσφύγων, σημερινές κι εξίσου συγκλονιστικές, εδώ.
* Λέμε ότι στην Ελλάδα υπάρχει ανθρωπιστική κρίση. Όντως, πολλοί συνάνθρωποί μας υποφέρουν, όντας άνεργοι, χαμηλόμισθοι, χαμηλοσυνταξιούχοι. Ξέρω πολλούς συμπολίτες που βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση και μετατράπονται μήνα με το μήνα σε φαντάσματα. Υπάρχουν και πολλοί άλλοι άνθρωποι που βρίσκονται στην ίδια και σε ακόμα χειρότερη θέση. Άνθρωποι που αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν, να ρισκάρουν τη ζωή τους, μπας και βρουν στον ήλιο μοίρα. Και αυτοί βιώνουν ανθρωπιστική κρίση. Να μην νοιαστούμε για αυτούς;
Δείτε
Διαβάστε
- Ιστοσελίδα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες
- Ιστοσελίδα της Frontex
- Ιστοσελίδα Ελληνικού Φόρουμ Μεταναστών
- Έρευνα κοινής γνώμης Public Issue “Κοινωνικές αντιλήψεις για τον αριθμό των μεταναστών σήμερα στην Ελλάδα”, 2012
- Η κατάσταση με τους Σύρους Πρόσφυγες
πηγή: Υποκείμενα
