Πριν από 30 χρόνια, ο χασάπης Ντενγκ την έπνιγε στο αίμα…
του Γιώργου Μητραλιά
30 χρόνια μετά από την σφαγή της πλατείας Τιενανμέν, η διαπίστωση είναι τραγική αλλά και αναπόφευκτη: Οι σφαγείς νίκησαν! Δεν ξέρουμε τι θα γίνει σε έξι μήνες, σε ένα χρόνο ή σε ένα αιώνα, όταν ο κινέζικος λαός θα ξεσηκωθεί ξανά και θα πάρει εκδίκηση για τη σφαγμένη επανάσταση του 1989. Όμως, για την ώρα, ο χασάπης Ντε Χσιάο Πινγκ και οι σημερινοί “εκσυγχρονιστές” επίγονοί του έχουν επικρατήσει, είναι οι αναμφισβήτητοι νικητές. Και το χειρότερο είναι ότι αυτή τη νίκη τους την πληρώνουμε σήμερα πανάκριβα και όλοι εμείς, ολάκερη η ανθρωπότητα και μαζί της και ο πλανήτης μας…
Γιατί; Μα, επειδή αν είχε νικήσει, η επανάσταση που άρχισε τότε στην πλατεία Τιενανμέν θα είχε αλλάξει τον ρου της παγκόσμιας ιστορίας. Και αυτό όχι για έναν ή δυό, αλλά για πολλούς λόγους. Και πριν απ’όλα, επειδή αυτή ήταν ίσως η πιο αυθεντική από όλες τις επαναστάσεις του δεύτερου μισού του εικοστού αιώνα. Επειδή, αρχίζοντας με μια από τις πιο μαζικές και ριζοσπαστικές φοιτητικές εξεγέρσεις του σύγχρονου κόσμου, που είχε για σημαία της τα δημοκρατικά και τα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες, έφτασε να μετεξελίσσεται σε ένα παλλαϊκό ξεσηκωμό με πρωταγωνιστή μια κινέζικη εργατική τάξη που σήκωνε κεφάλι, κατέβαινε στους δρόμους και κυρίως, αυτο-οργανωνόταν για να πάρει τις τύχες της στα χέρια της. Και με την πάροδο των ημερών, όχι πια μόνο στο Πεκίνο, αλλά σχεδόν παντού σε όλη αυτή τη γιγάντια χώρα. Και ίσως είναι για αυτόν ακριβώς το λόγο που, όταν άρχισαν οι μαζικές εκτελέσεις μετά από το λουτρό αίματος της Τιενανμέν, οι σφαγείς της επεφύλαξαν ιδιαίτερη “μεταχείριση” στους εξεγερμένους εργάτες: Ενώ οι φοιτητές “γλύτωναν” συνήθως με 5,10 ή 15 χρόνια φυλακή (συνοδευόμενη από βασανιστήρια), καταναγκαστικά έργα ή στρατόπεδα “αναμόρφωσης”, οι εργάτες εκτελούνταν με μια σφαίρα στο κεφάλι…
Κατόπιν, επειδή σε εκείνη την τόσο κρίσιμη ιστορική στιγμή, σε εκείνους ακριβώς του μήνες του 1989 έμελλε να κριθεί και τελικά κρίθηκε η τύχη των μετασταλινικών καθεστώτων και των κοινωνιών τους τόσο στη Σοβιετική Ένωση της Περεστρόϊκα όσο και αλλού. Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε πόσο διαφορετική θα ήταν η πορεία των εξελίξεων στην Ανατολική Ευρώπη, αν στη μεγάλη Κίνα δεν είχε συντριβεί αλλά είχε επικρατήσει η γνήσια αντιγραφειοκρατική πολιτική επανάσταση, που είχε ξεκινήσει και έκανε ήδη τεράστια βήματα μπροστά με επίκεντρο την πλατεία Τιενανμέν. Το νικηφόρο παράδειγμα μιας γνήσιας αντιγραφειοκρατικής επανάστασης, που συνδύαζε την υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών με την προώθηση της εργατικής δημοκρατίας από τους χώρους δουλειάς μέχρι την κεντρική εξουσία, θα ενέπνεε και θα έβρισκε σίγουρα μιμητές και στις άλλες χώρες με παρόμοια δικτατορικά καθεστώτα, παρόμοια προβλήματα και παρόμοιους λαϊκούς πόθους και διεκδικήσεις…
Αλλά κρίσιμη δεν ήταν εκείνη η ιστορική στιγμή μόνο για τις τύχες της ΕΣΣΔ και των δορυφόρων της. Ήταν και για τον καπιταλιστικό κόσμο, ειδικά στην θατσερική Ευρώπη όπου τότε άρχιζαν να γενικεύονται οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Τι καλύτερο δώρο θα μπορούσε να κάνει το κινέζικο καθεστώς στη διεθνή συντήρηση και αντίδραση, στις δυτικές κυβερνήσεις και στον ίδιο το νεοφιλελεύθερο θατσερισμό από το λουτρό αίματος της Τιενανμέν; Χωρίς καν να κουνήσουν το δακτυλάκι τους, όλα τα ενεργούμενα του κεφαλαίου μπορούσαν πια να διαλαλήσουν, και να γίνουν ευρύτατα πιστευτά, ότι η δικιά τους είναι η “καλύτερη δυνατή οργάνωση της κοινωνίας”, “το καλύτερο εφικτό σύστημα”. Και αυτό καθώς η καθημερινή προπαγάνδα τους επιβεβαιωνόταν απόλυτα από την πάγια θέση των γραφειοκρατών ηγετών, την οποία υπερασπίζονταν εξάλλου με μοναδική αφοσίωση οι απανταχού γης (και φυσικά, και στην Ελλάδα) σταλινικές ορντινάντσες τους και λοιπές “κομμένες κεφαλές” κάθε μετασταλινικής απόχρωσης: Κομμουνισμός είναι αποκλειστικά και μόνον οι γκρίζοι γραφειοκράτες και τα ανελεύθερα αστυνομικά καθεστώτα τους που δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν τα πιο αγριανθρωπικά μέσα για να διαιωνίσουν την “σοσιαλιστική” εξουσία τους.
Θαυμαστή ομοφωνία κεφαλαιοκρατών και γραφειοκρατών που όμως συνεχίζεται και συγκεκριμενοποιείται όταν (ξανα)γράφουν -και οι δυό τους- την ιστορία της ματωβαμένης Τιενανμέν. “Αποτρέψαμε συνωμοσία που στόχευε στην παλινόρθωση του καπιταλισμού” δηλώνουν μέχρι και σήμερα (!) οι επικεφαλής του κινέζικου καθεστώτος. Το ίδιο πάνω-κάτω δηλώνει όμως και η δυτική, κυβερνητική και μη, προπαγάνδα, που επιμένει να λογοκρίνει (αναδρομικά!) τους εξεγερμένους της Τιενανμέν, αποσιωπώντας επιμελώς όλα αυτά που αυτοί οι εξεγερμένοι έλεγαν, φώναζαν και έγραφαν τραγουδώντας … την Διεθνή! Και όλα αυτά, “ξεχνώντας” και οι μεν και οι δε μια καθόλου μικρή και ασήμαντη λεπτομέρεια, που μοιάζει όμως με την πιο ακραία… ειρωνεία της ιστορίας: Ότι αυτοί που τάχα “απότρεψαν την παλινόρθωση του καπιταλισμού” είναι ακριβώς οι ίδιοι που όχι μόνον έκαναν πράξη αυτή την παλινόρθωση, αλλά και επέβαλαν και επιβάλουν τον πιο άγριο καπιταλισμό που συναγωνίζεται σε βαρβαρότητα εκείνο της βικτωριανής Αγγλίας! Και αυτό από τα εργατικά κάτεργα της σημερινής καπιταλιστικής Κίνας μέχρι τον αντεργατικό Πειραιά της Cosco…
Το συμπέρασμα βγαίνει λοιπόν αβίαστα και είναι κατηγορηματικό: Εκείνες τις πρώτες μέρες του Μάη του 1989, στην πλατεία Τιενανμέν του Πεκίνου παίχτηκε η τύχη όχι μόνο της Κίνας, αλλά ολάκερης της ανθρωπότητας! Επειδή αν δεν είχε πνιγεί στο αίμα, η μετεξέλιξη σε επανάσταση της ηρωϊκής εξέγερσης της πλατείας Τιενανμέν όχι μόνο θα είχε ολοκληρωθεί αλλά και θα είχε όλα τα φόντα για να αλλάξει δραστικά τον ρου της σύγχρονης ιστορίας, και μαζί με αυτόν την καθημερινή μας ζωή, καθώς από αποκρουστικός που είχε καταντήσει, ο κομμουνισμός αλλά και η επανάσταση θα ξαναγίνονταν θελκτικοί, πηγές έμπνευσης και ιδανικά ζωής και αγώνα για δισεκατομμύρια καταπιεσμένους σε Ανατολή και Δύση, σε Βορρά και Νότο. Και αν μη τι άλλο, αυτός είναι ένας παραπάνω πολύ σημαντικός λόγος που κάνει το έγκλημα των δημίων της Τιενανμέν ακόμα πιο μεγάλο, τερατώδες και αποτρόπαιο. Στην κυριολεξία, ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας!…
Πηγή: www.contra-xreos.gr
Τι να πει κανείς για το μυαλό του Τροτσκιστή…
Επανάσταση λοπόν η ΤιενΑνΜεν. Μεγαλύτερη-λέει- του δεύτερου μισού το 20ου αιώνα (η Κούβα τρίχες μπροστά της).
Δικτατορίες λοιπόν η ΕΣΣΔ και οι “δορυφόροι” της. Η φρασεολογία προφανώς από τον Τσώρτσιλ…
Ομοφωνία κεφαλαιοκρατών και γραφειοκρατών. Ίδιοι είναι…
Είχε γραμμένη στη σημαία της την πάλη για δημοκρατικά δικαιώματα. Λες και οι υπόλοιπες αντεπαναστάσεις είχαν γραμμένο κάτι άλλο…μέχρι και τις μέρες μας (βλέπε Μαινταν…)
Τελικά το ερώτημα είναι σωστό: Ποιός συνειδητά δυσφημεί όμως δεν ξέρω…
Παλιέ γράφεις ψέματα μαζι με λάθη! Είτε σου αρέσει είτε όχι, δεν σου αρέσει και ξίδι ανόητε, η εξέγερση του κινεζικού λαού κατά του καπιταλιστικού συστήματος της κινας υπό διοίκηση κομμουνιστικού κόμματος, υπήρξε μεγαλειώδης.
Η τραγωδία έγκειται στο οτι τα Κ.Κ. παίρνοντας την εξουσία μ, μεταλκαχθηκαν σταδιακά σε ολιγαρχικα κόμματα που εφραξαν την πορεία προς τον κομμουνισμό, απορροφηθηκαν απο το κράτος και εκολλαφθηκε εντός τους η νέα εκμεταλλευτρια άρχουσα τάξη: Η κρατικη/κομματικη γραφειοκρατία….
Ανώνυμε εγώ δεν γράφω τίποτα. Σχολιάζω αυτά που γράφει ο αρθρογράφος. Το ανόητε στο επιστρέφω. Δεν είπα πουθενά ότι συμφωνώ με το καθεστώς της Κίνας ή ότι συμφωνώ με την καταστολή.
Αυτό που ήθελα να επισημάνω είναι η ευκολία με την οποία οι Τροτσκιστές βαφτίζουν επανάσταση κάθε τι που συμβαίνει από αντιδραστική σκοπιά.
Προς απόδειξη τούτου κάνε ένα search και δες που πήγαν μετά οι ηγέτες της “εξέγερσης”( την υποβάθμισες από επανάσταση που λέει ο αρθρογράφος) και πες μου πόσο συμφωνείς τελικά.
Οπου πήγανε οι ηγέτες της λαϊκής εξέγερσης του ’89 στην Κίνα (στην πλειοψηφία τους προσχώρησαν στο καπιταλιστικό στρατόπεδο), πήγανε και οι ηγέτες των Κ.Κ. μετά το ’89. Και ακόμα χειρότερα για τους κομμουνιστές ηγέτες των ΚΚ, που διεκδικούσαν και τον θρησκευτικό τελικό ορισμό της…. πρωτοπορίας τρομάρα τους!!!
Αστο ΕΝΑΣ ΠΑΛΙΟΣ, έχε έναμέτρο και ένα σταθμό, και ΟΧΙ δυο μέτρα και δύο σταθμά αδερφέ! Ο καπιταλισμός πρώτα και κύρια ενσωμάτωση τα κυβερνώντα ΚΚ του λεγόμενου “υπαρκτού”. Μέσα απο αυτά και το …..”σοσιαλιστικό” κράτος αναδύθηκε η κομματική/κρατική γραφειοκρατία, η οποία το ’89 αποφάσισε να μετατραπεί σε κανονική καπιταλιστική άρχουσα τάξη, εξ ου και το αναίμακτο των καταρρεύσεων: Η κρατική/κομματική γραφειοκρατία πήρε την εξουσία από τον εαυτό της, μετατρεπόμενη σε κανονική καπιταλιστική άρχουσα τάξη.
Ο διεθνής καπιταλισμός ΕΝΑΣ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΣΕ την συντριβή της κινέζικης εξέγερσης από το κυβερνητικό Κ.Κ.!
Η συκοφάντηση του κομμουνισμού από τον καπιταλισμό είναι δεδομένη. Χειρότερη είναι η συκοφάντηση του κομμουνισμού από τα ΚΚ
Είσαι σοβαρός; χειροκρότησε; μάλλον είσαι μικρός και δε θυμάσαι. Τελοσπάντων. Επειδή δε θα σε πείσω απλά σου λέω ότι ο Bush ο πρεσβύτερος τότε πρόεδρος των ΗΠΑ κήρυξε εμπάργκο όπλων και απαγόρευσε τον τουρισμό προς στην Κίνα, Και αυτό , αν θυμάσαι, μετά από μία δεκαετία ιστορικής προσέγγισης Κίνας-ΗΠΑ εναντίον της ΕΣΣΔ που είχε εγκαινιάσει ο Nixon το 1973 και που είχαν ήδη επεκταθεί το 1979 όπου επισήμως οι ΗΠΑ μετέφεραν την πρεσβεία τους από την Ταιβαν στο Πεκίνο.
Είσαι άσχετο παλιέ! Ουδέποτε διαταραχθηκαν οι σχεσεις ηπα κ κινας (με κκ στην εξουσία).
Ανώνυμε-σαν ροκκο (λογικά)
Είσαι η προσωποποίηση του αν η πραγματικότητα δε συμφωνεί μαζί μας τόσο χειρότερα… για αυτήν.
Δες εδώ από τη wiki, όχι από κανά Ριζοσπάστη.
https://en.wikipedia.org/wiki/Reactions_to_the_1989_Tiananmen_Square_protests
“Τhe Chinese government’s response was widely denounced, particularly by Western governments and media”
“Τhe European Economic Community condemned the government response and cancelled all high level contacts and loans. They planned a resolution at the UNHCR criticising China’s human rights record. The EU maintains an arms embargo against China to this day.”
Χτύπα τα ένα γκουγκλ τρανσλειτ αν τα αγγλικά σου δεν είναι τόσο καλά. Η τόσο απόλυτη αντίθεση σου με σχόλια υποτιμητικά κιόλας (είσαι άσχετος) δεν πρόκειται να αλλάξει την πραγματικότητα. Ούτε το ότι την υποστήριξαν οι δυτικοί σημαίνει ότι και εμείς έπρεπε υποχρεωτικά να υποστηρίξουμε το ΚΚΚ. Δεν καταλαβαίνω γιατί θες να αποδείξεις κάτι που δεν μπορεί να ισχύει. Μόνο εσένα εκθέτει αυτό.
Αυτο που λέω απι την αρχή ειναι ότι, η εξέγερση στην κίνα το ’89 δεν ήθελε να επιτύχει καπιταλιστικούς στόχους. Διότι η κινα με ηγεσία το ΚΚ ΗΔΗ είχε καπιταλιστικοποιηθει.
Οι υπόλοιπες καπιταλιστικες χώρες, έκαναν καλές δουλειές με την κίνα. Στα παπαρια τους η λαϊκή εξέγερση. Και φυσικά, δεν θα έβαζαν προσκόμματα στις σχεσεις τους με το καθεστώς της κινας λόγω καταστολής της εξέγερσης
Ρε συ, γιατί δεν ήθελε να πετύχει καπιταλιστικούς στόχους; Τα παραδείγματα αφθονούν για τις “δημοκρατικές” εξεγέρσεις που είχαν ως σκοπό την παλινόρθωση του καπιταλισμού (Πολωνία κλπ) ή για αλλαγή συσχετισμών προς όφελος των ιμπεριαλιστών (αραβική άνοιξη). Αφού δεν τους ένοιαζε κιόλας τους ιμπεριαλιστές γιατί υπήρξαν αντιδράσεις ΕΝΑΝΤΙΑ στην καταστολή; Γιατί η ΕΟΚ κήρυξε εμπάργκο όπλων και δεν το έχει άρει ακόμα;
Δεν εξηγούν αυτά που λες το συλλογισμό σου. Αυτό που βγαίνει είναι ότι οι ιμπεριαλιστές στήριξαν την εξέγερση της Τιενανμέν γιατί τους συνέφερε να ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ το υπάρχον καθεστώς όχι απαραίτητα επειδή ήταν σοσιαλιστικό, αλλά επειδή το να γυρίσουν σε έναν «καπιταλισμό χωρίς σφυροδρέπανα» ήταν πιο ελέγξιμο για τους ίδιους κι από άποψη οικονομικής κυριαρχίας πάνω στην α.τ. της Κίνας και από άποψη ενσωμάτωσης του λαού.
Απο θέση αρχής κάθε εξεγερση εναντίον των εκμεταλλευτικών γραφειοκρατικών καθεστώτων που ονομάστηκαν “υπαρκτός σοσιαλισμός” δεν είναι ούτε αντιδραστική ούτε απελευθερωτικη.
Ειναι πάντως φυσιολογικη διότι η ταξική καταπιεση εκ μέρους της κομματικης/κρατικης άρχουσας τάξης ήταν έντονη.
Τώρα, οι χώρες του δυτικού ιμπεριαλιστικού μπλοκ, σαφώς κ θα ήθελα μια καπιταλιστική κινα-αποικία. Τελικα τους προέκυψε καπιταλιστική κ εξίσου βάρβαρη ιμπεριαλιστική κινα με ηγεσία κ.κ.
Η λαϊκή εξέγερση ομως, δεν είχε τον στόχο να γίνει η κινα καπιταλιστική αποικια
Ούτε το ότι την υποστήριξαν οι δυτικοί σημαίνει ότι και εμείς έπρεπε υποχρεωτικά να υποστηρίξουμε το ΚΚΚ.
______________________________________________
Μεταβατικέ, douze points!
Ρε παλικάρι μου μπορούμε να συνεννοηθούμε; Είπα εγώ κάπου ότι διαταράχτηκαν οι σχέσεις; Είπα ότι αυτό που είπες ότι “Ο διεθνής καπιταλισμός χειροκρότησε” απλά δεν ισχύει. Διαφωνείς;;;;;;
Δεν έχετε ιδέα από το τι λέγανε τότε τα διεθνή μέσα της μπουρζουαζίας, και επίσης ποιά ήτανε τα αιτήματα/συνθήματα της Τιεν-Αν-Μεν.
Οι “δυτικοί” θα προτιμούσαν την επικράτηση της Τιεν-Αν-Μεν και εκείνες τις μέρες το δείξανε με μύριους τρόπους: ΘΕΤΙΚΗ προβολή, πρωτοσέλιδα, ύμνοι κλπ.
Και η επίθεση στον Κάππο και στο ΚΚΕ σε αυτά τα πλαίσια ήταν.
Ασφαλώς και προτιμούν έναν Καπιταλισμό πιο correct, χωρίς σφυροδρέπανα. Αλλά με καμία Παναγία δε θα ρισκάριζαν ένα πισωγύρισμα της Μαοϊκής και Μετα-μαοϊκής Κινέζικης Αντεπανάστασης. Γι αυτό και συμβιβάστηκαν πολύ γρήγορα με την αιματηρή κατάπνιξή της από τους κεφαλαιοκράτες του ΚΚΚ, πουλώντας πολύ γρήγορα τους …”επαναστάτες” στην ψύχρα. Ενα καλό δίδαγμα για τον λαό, που τρέχει πίσω από ξένες σημαίες…
Το ότι υπήρξε μια αντιδραστική καπιταλιστική εξέγερση δε συζητιέται. Οι άνθρωποι ήταν καπιταλιστές μέχρι το μεδούλι. Απλά νόμιζαν πως ένας …”δημοκρατικός Καπιταλισμός(!)” ….”δυτικού τύπου”, όπως λέγανε, θα ήταν πιο σίγουρος για τα αστικά συμφέροντα.
Αλλά η κινέζικη εργατική τάξη, έτσι κι αλλιώς εξουδετερωμένη πολιτικά και ιδεολογικά, δεν τσίμπησε – και γιατί άλλωστε;
Και το ένα εκατομμύριο, στην Κίνα του 1,2 δις τότε, ήταν μια εξαιρετικά ασήμαντη μειοψηφία, από όποια πλευρά να το δει κανείς.
Ενδοαστικές κόντρες, που κουμπώνουν μια χαρά και με τα κοινά συμφέροντα των “αντιμαχομένων” για διασπορά σύγχυσης στην εργατιά. Αλλωστε, τι έχασαν οι κινέζοι αστοί; Οπαδοί τους, φοιτητούδια και παραπλανημένοι εργάτες/μικροαστοί σφαχτήκανε – έχουν κι άλλους αναλώσιμους.
Και όσοι διαφύγανε στη “Δύση”, βρήκανε περίθαλψη και ανταμοιβή. Τους τακτοποιήσανε καλά, δεν τους πήγαν στο …Γκουαντανάμο!
Το αν ο διεθνής καπιταλισμός δεν γουστάρει το κκ της κινας που διοικεί τον κινεζικο καπιταλισμό, το βλέπουμε διαχρονικα με τις αγαστες σχέσεις κ επενδύσεις μεταξύ τους!
Μην μου πει κανεις για τον λυσαλεο ανταγωνισμό που Επίσης υπάρχει! Ειναι ο κλασικός ενδοκαπιταλιστικός κ ενδοιμπεριαλιστικος ανταγωνισμός. Ξαναλέμε: Η μεγιστη τραγωδία ειναι το οτι τα κκ όπου κυβερνησαν, συνέβαλλαν στην καπιταλιστική παλινορθωση.
Τρία πουλάκια, ανώνυμε…
Ακριβώς γιατί οι μπίζνες πάνε καλά, κάνουμε και τα στραβά μάτια σε ό,τι μας ενοχλεί …αισθητικά! Το χρήμα δεν έχει μυρουδιά.
Αλλωστε, έχουμε εμπιστοσύνη στους ανταγωνιστές μας μεν στη μάσα, αλλά ταξικούς συνεταίρους δε, κινέζους ….”συντρόφους” καπιταληστές!
Σιγά-σιγά θα …στρώσουν!
Αν δεν μπορείτε να κατανοήσετε την διαλεκτική των διεθνικών καπιταλιστικών κρατικών σχέσεων, …άστε το!
Σάμπως καταλάβατε, τι έγινε π.χ. στη Λιβύη, τι γίνεται στη Συρία, τι συμβαίνει με USA-Τούρκους-ΕΕ-Ρώσους; Θαρρείτε πως για πλάκα μαζευτήκαν τόσα σιδερικά στην Αν. Μεσόγειο, ….απόντος κάθε ταξικού κινδύνου;!;!
Εγκλωβισμένο στον μικροαστικό ελευθεριασμό/ιδεαλισμό του το εξωκοινοβούλιο, θα ταλανίζεται πέφτοντας από την μια παγίδα της μπουρζουζίας στην άλλη. Και θάναι μονίμως εκτός πραγματικότητας.
Τρια πουλάκια κάθονταν άλλε παληέ! Αυτό λέμε και μεις: Καπιταλιστικές μπίζνες κάνει το ΚΚ Κίνας με τις υπόλοιπες καπιταλιστικές και ιμπεριαλιστικές χώρες. Καπιταλιστική/ιμπεριαλιστική χώρα διοικεί το ΚΚ Κίνας.
Μόνοι …αισθητικού τύπου -και ούτε καν όσο περνούν τα χρόνια- διαφορές έχουν οι χώρες του δυτικού ιμπεριαλιστικού μπλοκ με το ανατολικό ιμπεριαλιστικό μπλοκ.
Αυτά τα λέμε 30 χρόνια τώρα. Από το ’89
Μπορεί τότε να φαινόταν ότι είχε δίκιο ο Κάππος και άδικο ο Μητραλιας.
Αλλά τώρα που η Κίνα από ‘λαϊκή’ έγινε καπιταλιστική, φάνηκε ότι ο αυταρχισμός και η καπιταλιστικοποιηση του Κομμ.κομματος Κίνας ήταν συνέπειες του ίδιου πράγματος.
Ότι δηλαδή δεν υπάρχει πραγματικά σοσιαλιστικό στάδιο και ότι μια σοσιαλιστική χώρα είναι ένα περίπλοκο ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΌ και άρα ασταθές και προσωρινο φαινόμενο το οποίο είτε θα αυξάνει τον εργατικό έλεγχο, και θα πλησιάζει στον κομμουνισμό η (όπως έγινε σε ΌΛΕΣ τις χώρες αυτές), θα βαλτώσει και θα επανέλθει στον καπιταλισμό…
Ίσως ότι μόνος ο Τρότσκι είχε ερμηνεύσει έγκαιρα το φαινόμενο, να εξηγεί το μισος που κρύβει η αντίδραση των σταλινικών απέναντι σε κάθε κριτική στην Κίνα, την στιγμή που το κόμμα τους το ΚΚΕ, έχει επίσημα αποφανθεί επί αυτού.
Γιατι αν ο Τρότσκι είχε δίκιο στα 1937 περιγράφοντας την σοβιετική Ένωση, τότε βρίσκεται αβιαστα η εξήγηση για τις δικές της Μόσχας, για την δολοφονία του Τρότσκι, για τα γκουλαγκ, για τον τρόπο κατάρρευσης της ΕΣΣΔ…για την τόσο αναίμακτη μετάλλαξη των καθεστώτων της ΕΣΣΔ, της Κίνας, της Κούβας.
Η κουβα αποτελεί μια εξαίρεση διότι εκεί τουλάχιστον έφτασε πολύ πιο βαθιά κ γονιμα η κατανόηση του φαινομένου της κρατικης/κομματικης άρχουσας τάξης. Κ για αυτό, το πολιτικό σύστημα της κουβας έχει ορισμένα πολύ προωθημένα χαρακτηριστικά.
Αυτο που ΔΕΝ ΗΘΕΛΑΝ οι ηγεσίες κ ο μηχανισμός των ΚΚ να καταλάβουν ειναι ότι, ΔΕΝ υπάρχει ουδέτερο κρατος που άμα ειναι καπιταλιστικό ειναι ολέθριο ενώ άμα φτιάξεις εργατικό κρατος ειναι οκ.
Το κρατος απο την φύση του, ειναι ένα σύνολο μηχανισμών διοίκησης κ ελέγχου της κοινωνίας (ανθρώπων κ πραγμάτων). Συνεπώς, απο την ίδια του την φύση ξεκοβεται απο την κοινωνία, τίθεται πάνω από αυτήν, κ ΑΝΑΠΑΡΑΓΕΙ τις εκάστοτε ισχύουσες εκμεταλλευτικες σχεσεις σε όλα τα επίπεδα. Και μάλιστα, αποτελεί κ το ιδανικό φυτωριο/θερμοκηπιο της νέας άρχουσας τάξης, οταν η παλιά για οποιουσδήποτε λόγου εκλειψει.
ΑΥΤΑ ειναι το κρατος: Είτε το καπιταλιστικό, είτε το εργατικό. Κ η τραγωδία για το ανθρώπινο είδος ειναι ότι, έχει μάθει εδω κ αιώνες να λειτουργεί με δια-μεσολαβητή το κρατος. Όπως κ να κρίνει η κρατική ισχύς την έκβαση των ταξικών συγκρούσεων. Για αυτό κ το κρατος ειναι ένα ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ Εργαλείο άκρως απαραίτητο για την απαλλαγή απο τον καπιταλισμό. Την ίδια στιγμή ομως, το κρατος αποτελεί ΕΜΠΟΔΙΟ κ πάλι Εμποδιο στην μετάβαση προς τον κομμουνισμό.
Προφανώς η δύση πολιτικά ήταν αντίθετη στην ‘καταστολη τω ελευθεριων’ στην Κίνα. Και είναι ακόμα και τώρα. Αυτό δεν την εμπόδισε όμως να επενδύει τεράστια ποσά κεφαλαίου σε αυτην…..
Η αιτία είναι η μόνιμη στρατηγική των καπιταλιστών να κυριαρχούν στις άλλες χώρες με όρους ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Θα ήθελαν όσο τίποτε οι δυτικοί (Ευρωπαίοι, Αμερικάνοι) μια Κίνα όπως η Ρωσία του Γιέλτσιν, δημοκρατική…..τα οφέλη προφανή. Δεν αρκεί στους δυτικούς μια σχέση όπως η τωρινή. Η Κίνα ισχυροποιείται και είναι ήδη πρώτη σε παραγωγή υπεραξίας παγκόσμια. Η Κίνα όμως η καπιταλιστική, η οποία δεν ανακατεύεται στην πίσω αυλή του Ιμπεριαλισμού. Που κοιτάει μόνο τα εθνικα-πατριωτικα ;-) της συμφεροντα. Δεν είναι ειρωνία ή ας πούμε η εκδίκηση της διαλεκτικής ότι η ιμπεριαλιστικη Αμερική, παρείχε στην Κίνα το κεφάλαιο για να γίνει υπερδύναμη;
Το κινεζικό κεφάλαιο έχει ισχυροποιηθεί αρκετά και οι σχέσεις με την δύση αποκτούν την γνωστή ενδοιμπεριαλιστικη περιπλοκοτητα. (λυκοφιλία).
Σε ποιον ανήκει η Κίνα; (Μπ.Μπρεχτ)
Τα κύρια ζητήματα γύρω από το ρόλο του κράτους δεν έχουν ξεκαθαριστεί ακόμα. Οι σταλινικοί έχουν την άποψη ότι το κράτος είναι ‘τιποτα’ εφόσον είναι απλώς η μορφή με την οποία αποκαλύπτεται η εξουσιαστική σχέση με την οποία το κεφάλαιο αναπαράγεται παραγωντας συνεχώς τους απαραίτητους όρους κυριαρχίας του και ότι μόνο μελετώντας τον τρόπο παραγωγής δηλαδή την ουσία, το περιεχόμενο της κοινωνικο-οικονομικης διάρθρωσης έχουμε την ουσία της.
Συνεπώς κατά αυτό το σκεπτικό, αν κοιτάξουμε τους νομικούς τύπους της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής βλέπουμε άμεσα το είδος της σχέσης αναμμέσα στην εργασία και το κεφάλαιο. Αυτό ξέρουμε πλέον ότι είναι λάθος.
Ο Τρότσκι ακολούθησε ένα έμμεσο τροπο. Στο άνοιγμα της ψαλίδας των μισθών και όχι στην σφαίρα της παραγωγής είδε την κερκόπορτα μέσα στο κράτος, (το σοσιαλιστικό τότε ακόμα κράτος) μέσα από το οποίο περνάνε οι παλιές αστικές αξίες…οι οποίες εφόσον η ηγεσία δεν θέλει να αντιληφθεί ως εχθρικές, …αντίθετα μάλιστα …τις υοθέτει ως βασικό πυρήνα (μαζί με την βία φυσικά) …της σοσιαλιστικής οικοδόμησης……τελικά οδηγούν στην καπιταλιστική παλινόρθωση.
Δεύτερο καθορισ στοιχείο σε μιαν μελέτη της ΕΣΣΔ είναι η έλλειψη ανεργίας. Πράγματι, αυτό το στοιχείο αφαιρεί από την (οποιαδήποτε) κρατική εξουσία την ισχύ να καθορίζει αυθαίρετα την τιμή της εργατικής δύναμης. Αυτή η ισχύ η οποία στον καπιταλισμό δεν έχει ξεκάθαρη νομική φόρμουλα, (υπάρχουν πχ κρατικές επιχειρήσεις οι οποίες θεωρητικά θα μπορούσαν να καθορίζουν διαφορετικά τις εργατικές αμοιβές, αλλά δεν το κάνουν ποτε) ξέρουμε ότι στον καπιταλισμό αποτελεί ένα από τα βασικά στοιχεία τα οποία αποκαλύπτουν την κυριαρχια του κεφαλαίου. Η ισχύς του κεφαλαίου να καθορίζει αυθαίρετα τον μισθό, δεν είναι δοσμένη νομικά, αυτό όμως σε τίποτα δεν στερεί την απόλυτη ισχύ πάνω στην εργασία.
Αυτό το γεγονός από μόνο του (η έλλειψη καταναγκασμού της εργασίας, δηλαδή για να μην φοβόμαστε τις λέξεις, η ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ των εργαζομένων να διαθέτουν ελεύθερα την εργατική τους δύναμη)αποτέλεσε το κύριο προτσές στο οποίο στηρίχθηκε η σοσιαλιστική οικοδόμηση. Οι εργαζόμενοι ήταν ελεύθεροι στην ΕΣΣΔ από την κυριαρχία του κεφαλαίου, και άρα από τους οικονομικούς εξαναγκασμούς. Και ακόμα περισσότερο, το κράτος ελεύθερα παρείχε το κύριο μέρος του κοινωνικού ιστού (υγεία, κατοικία, κοινωνική ασφάλιση) δωρεάν. Άλλη μια έλλειψη καταναγκασμού η οποία είναι αναγκαία, όχι φυσικά ικανή από μόνη της για να χαρακτηρίζει ένα σοσιαλιστικό κράτος.
Αυτό ήταν και το κύριο στοιχείο που από την εποχή του Οκτώβρη 1917, από την σοβιετική Ένωση των Λένιν Τρότσκι, διατήρησε ανέπαφο ο Στάλιν, αλλά και όλοι οι κατοπινοι.
Αυτό ήταν κατά κύριο λόγο το κοινωνικό συμβόλαιο της γραφειοκρατίας με τον λαό!!!
Βέβαια εδώ ο Τρότσκι παρατηρεί ότι αυτή η ελευθερία, που είναι βασικό στοιχείο του σοσιαλιστικού κράτους στην πορεία του προς τον ανώτερο κομμουνιστικό σύστημα, προορίζεται όχι για όλο το λαό, αλλά για ένα μέρος, το πιο υπάκουο, το πιο πιστό στην ανώτερη κομματική εξουσία. Το ποσοστό αυτό το προσδιορίζει στο 30% του πληθυσμού. Αυτός κατά τον Τρότσκι ο λαός αποτέλεσε την βάση πάνω στην οποία στηρίχθηκε ο Στάλιν για να οικοδομήσει ένα είδος σοσιαλισμού αυταρχικού και εν τέλει, (παρότι είχε σημαντικά σοσιαλιστικά εφόδια ) θνησιγενους….
Ένα τρίτο βασικό στοιχείο ήταν η κοινωνική κινητικότητα. Η προσφορά από το κράτος των υλικών μέσων αναπαραγωγής της εργασίας με καλύτερους ορους, μέσω των κρατικών πανεπιστημίων που εγγυουταν ένα καλύτερο μέλλον για την εργασία. Αυτό σαν ατομικό κίνητρο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης λειτούργησε ιδανικά. Ήταν ο δεύτερος πυλώνας όπου στηριζόταν ο σοσιαλισμός, και ένα βασικό στοιχείο της σχετικής σταθερότητας του, παρόλες τις σιντριπτικες αντίρροπες δυνάμεις. Όμως αυτό το ίδιο στοιχείο αποτέλεσε και την κύρια πηγή της ανανέωσης της γραφειοκρατίας. Η οποία μέσω της διαπαιδαγώγησης είδε τις άπειρες δυνατότητες που έχει στα χέρια της να καθυποτασσει, αλλά και τον κίνδυνο που η τεχνολογική εφαρμογή της επιστημονικής προόδου απειλεί τα συμφέροντα της. Έτσι, είχε κάτω από τον έλεγχο της την παραγωγή και διάδοση της γνώσης!!.
Διότι κάθε παραπέρα βελτίωση της παραγωγικότητας και η διάχυση της ευημερίας εκτός ελέγχου, δεν θα μπορούσε παρά να αποτελεί κίνδυνο για την μονοπώληση της εξουσίας της..είχε συμφέρον η γραφειοκρατία να έχει ένα λαό πεινασμένο και εξαρτώμενο από την κρατική εξουσία. Αυτή ήταν και η αντίφαση που οδήγησε στην παλινόρθωση του καπιταλισμού.
Εδώ είμαστε ήδη χιλιόμετρα μακρυά από το κράτος -κομμουνα, με τους εξισωμένους μισθούς…