Του Κωνσταντίνου Κατσιάβαλου
Η 23η Φλεβάρη γιορτάζεται από τους προοδευτικούς ανθρώπους όλου του κόσμου ως ημέρα ίδρυσης του Εργάτο Αγροτικού Κόκκινου Στρατού – του πρώτου τακτικού στρατού των εργατών και αγροτών που δημιουργήθηκε στο έδαφος της νέας τότε Δημοκρατίας των Σοβιέτ, μετά τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση του 1917.
Στις 23 Φλεβάρη του 1918 ο λαός και ο στρατός του νεοσύστατου τότε Σοβιετικού κράτους, ανταποκρινόμενος στην έκκληση της ηγεσίας του, με μια πρωτοφανή κινητοποίηση, αγωνιζόμενος μέχρις εσχάτων, ματαίωσε τα σχέδια του γερμανικού ιμπεριαλισμού για κατάληψη της Πετρούπολης, σώζοντας έτσι όχι μόνο την προτεύουσα της χώρας, αλλά και τη σοσιαλιστική του πατρίδα.
Αξίζει να επισημάνουμε το γεγονός, ότι τον βασικό πυρήνα του Εργάτο Αγροτικού Κόκκινου Στρατού (ΕΑΚΣ) τον αποτέλεσε η Κόκκινη Φρουρά που είχε γεννηθεί την περίοδο της επανάστασης του 1905 – 1907 και αποτελούνταν από οπλισμένα αποσπάσματα του προλεταριάτου.
Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του Φλεβάρη του 1917 η Κόκκινη Φρουρά μαζί με τους επαναστατημένους στρατιώτες έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στην ανατροπή του τσαρισμού. Η Κόκκινη Φρουρά πήρε ενεργό μέρος στις διαδηλώσεις του Απριλίου, του Ιουνίου και του Ιουλίου του 1917 προστατεύοντας τους εργάτες από τις επιθέσεις των ευ ελπίδων.
Μεγάλη ήταν η συμβολή της Κόκκινης Φρουράς κατά των κορνηλοφικών στασιαστών, όταν οι μπολσεβίκοι κάλεσαν τους εργάτες σε καθολικό εξοπλισμό. Στα μέσα Σεπτεμβρίου του 1917 η δύναμη της Κόκκινης Φρουράς αριθμούσε γύρω στις 10 με 12 χιλιάδες μέλη οργανωμένα σε δεκάδες, διμοιρίες, λόχους και τάγματα. Στη διάρκεια της ένοπλης Οκτωβριανής Επανάστασης η Κόκκινη Φρουρά στην Πετρούπολη και σε άλλες πόλεις έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην συντριβή των ένοπλων δυνάμεων της Προσωρινής κυβέρνησης. Η Κόκκινη Φρουρά ήταν η κύρια δύναμη απόκρουσης της πίεσης των εισβολέων και λευκοφρουρών που προσπαθούσαν να συντρίψουν τη Σοβιετική Εξουσία. Με την ίδρυση του τακτικού Κόκκινου Στρατού η Κόκκινη Φρουρά αποτέλεσε τον βασικό του πυρήνα.[1]
Ο ΕΑΚΣ ιδρύθηκε σύμφωνα με το διάταγμα που δημοσιεύτηκε στις 15 Ιανουαρίου (28), του 1918 και στο οποίο αναφερόταν :
“Ο Εργάτο Αγροτικός Κόκκινος Στρατός δημιουργείται από τα πιο συνειδητά και οργανωμένα στοιχεία των εργαζόμενων μαζών. Η πρόσβαση στις τάξεις του είναι ανοικτή σε όλους τους πολίτες της Ρωσικής Δημοκρατίας ηλικίας τουλάχιστον 18 ετών. Στις γραμμές του ΕΑΚΣ εντάσσεται ο καθένας που είναι έτοιμος να δώσει τις δυνάμεις του και τη ζωή του για να προστατεύσει τις κατακτήσεις της Οκτωβριανής Επανάστασης, της εξουσίας των Σοβιέτ και του σοσιαλισμού. Για την ένταξη στις γραμμές του ΕΑΚΣ απαιτούνται συστάσεις : των στρατιωτικών επιτροπών ή των κοινωνικών δημοκρατικών οργανώσεων που βρίσκονται στην πλατφόρμα της σοβιετικής εξουσίας, των κομματικών ή επαγγελματικών οργανώσεων ή τουλάχιστον δύο μελών αυτών των οργανώσεων.”[2]
Ο ΕΑΚΣ ιδρύθηκε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου ο οποίος, κατά μερικούς ερευνητές, είχε αρχίσει με την Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση του 1917, ενώ κατά την άποψη άλλων ερευνητών με την αστική Επανάσταση του Φλεβάρη του 1917 αποτέλεσμα της οποίας ήταν η πτώση της μοναρχίας, ο σχηματισμός μιας νέας κυβέρνησης στο πρόσωπο της Προσωρινής Κυβέρνησης και του Συμβουλίου των Αντιπροσώπων Εργατών, Στρατιωτών και Αγροτών.[3],[4].
Στον εμφύλιο πόλεμο ξεχωρίζουν τρία στάδια με χρονολογική σειρά:
· Οκτώβριος 1917 – Νοέμβριος 1918 – ο σχηματισμός των ενόπλων δυνάμεων των αντιπάλων και η δημιουργία μεγάλων μετώπων. Το Λευκό κίνημα άρχισε να παλεύει ενεργά με το Μπολσεβίκικο καθεστώς, αλλά η παρέμβαση τρίτων δυνάμεων, πρωτίστως της Αντάντ και της Τετραμερής Συμμαχίας, δεν έδωσαν σε καμία πλευρά να αποκτήσει το πλεονέκτημα για το αποτέλεσμα του πολέμου.
· Νοέμβριος 1918 – Μάρτιος 1920 – ένα στάδιο στο οποίο έρχεται η ριζοσπαστική θραύση στην πορεία του πολέμου. Οι πολεμικές ενέργειες των εισβολέων μειώθηκαν και τα στρατεύματά τους αποσύρθηκαν από το έδαφος της Σοβιετικής Ρωσίας. Στην αρχή του σταδίου, η επιτυχία ήταν με την πλευρά του Λευκού κινήματος, αλλά στη συνέχεια ο ΕΑΚΣ αποκτούσε τον έλεγχο πάνω από το μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας του κράτους.
· Μάρτιος 1920 – Οκτώβριος 1922 – το τελικό στάδιο του εμφυλίου πολέμου, κατά το οποίο οι μάχες μεταφέρθηκαν στις συνοριακές περιοχές του κράτους και, στην πραγματικότητα, δεν αποτελούσαν απειλή για την μπολσεβίκικη κυβέρνηση.[3][4].
Μέχρι το τέλος του 1920, η δύναμη του ΕΑΚΣ αυξήθηκε φτάνοντας στα 5,5 εκατομμύρια ανθρώπους. Ο αριθμός αυτός υπερβαίνει κατά πολύ τον συνολικό αθροιστικό αριθμό των στρατιωτών όλων των λευκών ένοπλων δυνάμεων ( του Ντενίκιν, του Κολτσάκ κ.α.) που μάχονταν κατά του Κόκκινου Στράτου. Ωστόσο ο Β.Ι. Λένιν, παίρνοντας υπόψη το γεγονός, ότι ο εξαντλημένος από τον παρατεταμένο πόλεμο πληθυσμός της νέας Σοβιετικής Δημοκρατίας αδυνατούσε πλέον να συντηρεί την εκτεταμένη στρατιωτική μηχανή, εξουσιοδότησε τον Δεκέμβριο του 1920, τη σταδιακή αποστράτευση του ΕΑΚΣ, μειώνοντας κατά περίπου 10 φορές τον αριθμό των στρατιωτών, ώστε το 1924 να αριθμεί μόνο 500 χιλιάδες. Ταυτόχρονα το 1922 η ηλικία επιστράτευσης αυξήθηκε από τα 18 στα 20 χρόνια και το 1925 – στα 21 χρόνια.[4][5].
Το 1939, λόγω της όξυνσης της παγκόσμιας κατάστασης, η ηλικία επιστράτευσης μειώθηκε από 21 σε 19 χρόνια και η δύναμη του ΕΑΚΣ άρχισε να αναπτύσσεται ταχύτατα και μέχρι τον Ιούνιο του 1941 έφτασε τα 5,4 εκατομμύρια άτομα.
Στις μετέπειτα εξελίξεις και κυρίως κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου ο Κόκκινος Στρατός ανταποκρίθηκε πλήρως στην αποστολή του. Συνέτριψε τις φασιστικές ορδές και απάλλαξε την ανθρωπότητα από την απειλή του ολικού εκφασισμού της. Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, όπως ονόμαζαν οι Σοβιετικοί τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, 29.574.900 άτομα στρατολογήθηκαν στον Κόκκινο Στρατό, εκτός από τα 4.826.907, τα οποία υπηρετούσαν κατά την έναρξη του πολέμου.
Στα πλαίσια της «σταυροφορίας ενάντια στον μπολσεβικισμό», που είχε κηρύξει ο Χίτλερ, συμμετείχαν, στις μάχες εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης, μια σειρά από ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες στην ουσία με τη συμμετοχή τους επιδίωκαν την ίδια στιγμή τα εθνικά της συμφέροντα. Στην κατηγορία αυτών των χωρών χωρίς να αναφέρουμε και τις επιδιώξεις τους, για εξοικονόμηση χώρου και χρόνου συγκαταλέγονταν : η Φιλανδία, η Ισπανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ρουμανία και η Ουγγαρία.[2]
Στην ομιλία του [6], με αφορμή την 25η επέτειο από την ίδρυση του Κόκκινου Στρατού, στις 23 Φλεβάρη του 1943, ο Ι. Β. Στάλιν – Ανώτατος Διοικητής των ενόπλων δυνάμεων της ΕΣΣΔ, μεταξύ άλλων είχε τονίσει:
“Την περίοδο 1918-1921, σε έναν επίμονο αγώνα ενάντια στους ξένους εισβολείς, ο Κόκκινος Στρατός υπερασπίστηκε την τιμή, την ελευθερία και την ανεξαρτησία της σοβιετικής μας Πατρίδας, υπερασπίστηκε το δικαίωμα των λαών της χώρας μας να οικοδομήσουμε τη ζωή μας, όπως δίδαξε ο μεγάλος Λένιν.
Για δύο δεκαετίες, ο Κόκκινος Στρατός προστάτευε την ειρηνική εποικοδομητική εργασία του σοβιετικού λαού. Οι λαοί της χώρας μας ποτέ δεν ξεχνούσαν τις καταπατήσεις των ξένων εισβολέων στη γη μας και ακούραστα φρόντιζαν για την ενίσχυση της δύναμης του Κόκκινου Στρατού, τον εφοδιάζανε με πρώτης κατηγορίας στρατιωτικό εξοπλισμό και με αγάπη καλλιεργούσαν τα στελέχη των Σοβιετικών πολεμιστών.
Ο Κόκκινος Στρατός είναι στρατός υπερασπιστής της Ειρήνης και της Φιλίας των λαών όλων των χωρών. Δεν έχει δημιουργηθεί για την κατάκτηση των ξένων χωρών, αλλά για να προστατεύσει τα σύνορα της Σοβιετικής χώρας. Ο Κόκκινος Στρατός πάντα συμπεριφερόταν με σεβασμό προς τα δικαιώματα και την ανεξαρτησία όλων των λαών.
Την 25η επέτειο της ύπαρξής του, ο Κόκκινος Στρατός την συναντά σε μια κρίσιμη στιγμή του Πατριωτικού Πολέμου ενάντια στη ναζιστική Γερμανία και των υπηρετών της – Ιταλών, Ούγγρων, Ρουμάνων και Φιλλανδών.
Έχουν περάσει 20 μήνες από τότε που ο Κόκκινος Στρατός διεξάγει έναν απαράμιλλο, χωρίς προηγούμενο στην ιστορία, ηρωικό αγώνα ενάντια στην εισβολή των γερμανικών φασιστικών ορδών. Λόγω της απουσίας ενός δεύτερου μετώπου στην Ευρώπη, ο Κόκκινος Στρατός κουβαλάει πάνω του όλο το βάρος του πολέμου. Ωστόσο, ο Κόκκινος Στρατός όχι μόνο άντεξε στην επίθεση των γερμανικών φασιστικών ορδών, αλλά έχει μετατραπεί, κατά τη διάρκεια του πολέμου, σε καταιγίδα τρόμου για τα φασιστικά στρατεύματα.
Στις δύσκολες μάχες το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 1942, ο Κόκκινος Στρατός μπλόκαρε την πορεία του φασιστικού θηρίου. Ο λαός μας θα διατηρήσει για πάντα στη μνήμη του την ηρωική υπεράσπιση της Σεβαστούπολης και της Οδησσού, τις επίμονες μάχες κοντά στη Μόσχα και στους πρόποδες του Καυκάσου, στην περιοχή του Ρζεφ και κοντά στο Λένινγκραντ, τη μεγαλύτερη στην ιστορία των πολέμων μάχη στα τείχη του Στάλινγκραντ. Σε αυτές τις μεγάλες μάχες οι δικοί μας γενναίοι στρατιώτες, διοικητές και πολιτικοί επίτροποι σκεπάσανε με ανεξίτηλη δόξα τα λάβαρα μάχης του Κόκκινου Στρατού και θέσανε ένα γερό θεμέλιο για τη νίκη επί των γερμανικών φασιστικών στρατευμάτων.”
Ακολούθησαν και άλλες σκληρές και μεγάλες νικηφόρες μάχες του Κόκκινου Στρατού κατά των εισβολέων φασιστών με σημαντικότερες:
· Η μάχη στο τόξο του Κούρσκ, 5 Ιουλίου του 1943 – 23 Αυγούστου του 1943, στην οποία πήραν μέρος περίπου δύο εκατομμύρια στρατιωτικοί, έξι χιλιάδες άρματα μάχης – η μεγαλύτερη στην πολεμική ιστορία μάχη τεθωρακισμένων, τέσσερις χιλιάδες αεροπλάνα κ.α.) · αποτέλεσε την ολοκλήρωση της ριζικής αλλαγής στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο. Η στρατηγική πρωτοβουλία τελικά περνά στα χέρια του Κόκκινου Στρατού. Προς τιμήν της απελευθέρωσης των πόλεων Οριόλ και Μπέλγκοροντ στη Μόσχα, πραγματοποιήθηκε ο πρώτος χαιρετισμός με κανονιοβολισμούς και πυροτεχνήματα. [7]
· Το σπάσιμο του επί 900 μερόνυχτα αποκλεισμού, από τις 8 Σεπτεμβρίου 1941 έως τις 27 Ιανουαρίου 1944, της πόλης του Λένινγκραντ από τους φασίστες εισβολείς [8]
· Το καλοκαίρι του 1944, ο Κόκκινος Στρατός έφθασε στα κρατικά σύνορα της ΕΣΣΔ. Η κατάσταση στη Γερμανία επιδεινώθηκε σε μεγάλο βαθμό από τους Συμμάχους που άνοιξαν ένα δεύτερο μέτωπο στην Ευρώπη (Operation Overlord) στις 6 Ιουνίου του 1944.
· Η στρατηγική επιθετική επιχείρηση του Βελιγραδίου (28 Σεπτεμβρίου – 20 Οκτωβρίου του 1944) είναι μια κοινή επιχείρηση του Κόκκινου Στρατού, του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού της Γιουγκοσλαβίας (НОАЮ) και των βουλγαρικών στρατευμάτων για την απελευθέρωση των ανατολικών και νότιων τμημάτων της Γιουγκοσλαβίας και της πρωτεύουσας του Βελιγραδίου από τα ναζιστικά στρατεύματα. Στο μνημείο των απελευθερωτών του Βελιγραδίου, είναι τα μνήματα 961 στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού και 2994 στρατιωτών του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού της Γιουγκοσλαβίας. Ως αποτέλεσμα της επιχείρησης του Βελιγραδίου, η στρατιωτική ομάδα “Σερβία” νικήθηκε, το μέτωπο του ναζιστικού στρατιωτικού ομίλου “F” μεταφέρθηκε βόρεια σε περισσότερα από 200 χιλιόμετρα. Δημιουργήθηκαν ευνοϊκές συνθήκες για τη διεξαγωγή της επιχείρησης Βουδαπέστη.[10]
· Η μάχη της Βουδαπέστης, από τις 29 Οκτωβρίου του 1944 έως τις 13 Φεβρουαρίου του 1945, ήταν μια από τις πιο αιματηρές και μεγαλύτερης διάρκειας μάχες του πολέμου – ήταν η μάχη του τέλους του χιτλερικού συνασπισμού, καθότι η Ουγγαρία ήταν ο τελευταίος της σύμμαχος. Οι αμετάκλητες απώλειες του Κόκκινου Στρατού κατά τη διάρκεια της επιχείρησης στη Βουδαπέστη ανήλθαν σε περισσότερους από 80 χιλιάδες νεκρούς και σε – περισσότερους από 240 χιλιάδες τραυματίες. Καταστράφηκαν 1766 άρματα μάχης και αυτοπροωθούμενα πυροβολικά συστήματα, ενώ οι απώλειες των ναζιστών ήταν 50.000 νεκροί και 138.000 αιχμάλωτοι.[11].
· Η μάχη του Βερολίνου ήταν η κορυφαία μάχη με τη νικηφόρα λήξη της οποίας, από την πλευρά του Κόκκινου Στρατού σήμανε και το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η μάχη ξεκίνησε στις 25 Απριλίου και ολοκληρώθηκε στις 2 Μαΐου του 1945. Η μάχη διεξήχθηκε με υπεροχή των δυνάμεων του Κόκκινου Στρατού, ο οποίος διέθεται : 464 χιλιάδες άτομα, πάνω από 12.700 πυροβόλα όπλα και όλμους, 2.100 πυραβλοκίνητες εγκαταστάσεις (κατιούσες), περίπου 1.500 άρματα μάχης και αυτοπροωθούμενα πυροβολικά συστήματα, ενώ οι χιτλερικοί διέθεταν περίπου 100.000 με 120.000 άτομα, 3.000 πυροβόλα όπλα και όλμους, 50-60 άρματα μάχης. Οι απώλειες της μάχης ήταν : περίπου 100 χιλιάδες άτομα. (εκ των οποίων τουλάχιστον 23.000 σκοτώθηκαν) από την πλευρά του Κόκκινου Στρατού και περίπου 80 χιλιάδες άτομα. (εκ των οποίων τουλάχιστον 19.000 σκοτώθηκαν), από την πλευρά των ναζί.
Και η νίκη του Κόκκινου Στρατού ήρθε, όχι από μόνη της, αλλά με μεγάλες θυσίες και αφάνταστο ηρωισμό όλων των λαών της ΕΣΣΔ, των ανταρτών και ανταρτισσών στα μετόπισθεν των φασιστών εισβολέων και κυρίως των στρατιωτών, διοικητών και πολιτικών επιτρόπων όλων των ειδών στρατευμάτων – ξηράς, ναυτικού, αεροπορίας, του ένδοξου Κόκκινου Στρατού.
Τη νύχτα της 8ης-9ης Μαΐου του 1945, οι εκπρόσωποι των συμμάχων υπογράφουν την Πράξη της άνευ όρων παράδοσης της Γερμανίας.
Με το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Κόκκινος στρατός ήταν ο ισχυρότερος στρατός στην ιστορία. Είχε μεγάλο αριθμό αρμάτων μάχης και πυροβολικού από ότι όλες οι άλλες χώρες μαζί, μεγάλο αριθμό στρατιωτών και μεγάλο αριθμό άξιων στρατηλάτων.[14].
Οι απώλειες
Υπάρχουν διάφορες εκτιμήσεις για τις απώλειες της Σοβιετικής Ένωσης και της Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου του 1941-1945. Οι διαφορές σχετίζονται τόσο με τις μεθόδους απόκτησης των αρχικών ποσοτικών δεδομένων για τις διάφορες ομάδες απώλειας, όσο και με τις μεθόδους υπολογισμού.
Οι ανθρώπινες απώλειες της ΕΣΣΔ ήταν: 12 εκατομμύρια των στρατιωτών (που σκοτώθηκαν, πέθαναν από τραύματα, σε αιχμαλωσία, από ασθένειες, ατύχημα, εκτελεσμένων με δικαστική απόφαση) και 4,4 εκατομμύρια αιχμάλωτοι και αγνοούμενοι. Οι γενικές δημογραφικές απώλειες (συμπεριλαμβανομένου των θανάτων άμαχου πληθυσμού) – ήταν 26,6 εκατομμύρια άτομα.
Σύμφωνα με μερικά από τα στοιχεία του М. В. Филимошин οι απώλειες της ΕΣΣΔ κατά εθνικότητα επί συνόλου 8.668.400 σκοτωμένων στρατιωτών ήταν : τα 5.755.000 ή το 66,4% ήταν Ρώσοι, το 1.377.400 ή το 15,89% ήταν Ουκρανοί, οι 252.900 ή το 2,917% ήταν Λευκορώσοι, οι 187.700 ή το 2,165 % ήταν Τάταροι, οι 142.500 ή το 1,644% ήταν Εβραίοι, οι 125.500 ή το 1,448% ήταν Καζάχοι, οι 117.900 ή το 1,36% ήταν Ουζμπέκοι, οι 83.700 ή το 0,966% ήταν Αρμένιοι, οι 79.500 ή το 0,917% ήταν Γεωργιανοί, οι 63.300 ή το 0,73 % ήταν Μορδόβιοι, οι 63.300ή το 0,73% ήταν Τσιουβάσιοι, οι 58.400 ή το 0,621% ήταν Αζέροι, 53.900 ή το 0,621% ήταν Μολδαβάνοι, οι 37.900 ή το 0,437% ήταν Ιακούτιοι… Ακολουθούν στοιχεία και για άλλες 26 εθνότητες μεταξύ των οποίων και για 2.400 ή 0.028% Έλλήνων σκοτωμένων στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού.[16].
Οι γερμανικές απώλειες στο ανατολικό μέτωπο υπολογίζονται σε 3.604.800 ανθρώπους που σκοτώθηκαν · Συν 900.000 εθνικούς Γερμανούς και Αυστριακούς · Περίπου 1.800.000 άνθρωποι ήταν αγνοούμενοι · 3.576.000 ήταν οι αιχμάλωτοι. Οι απώλειες των συμμάχων των Γερμανών στο Ανατολικό Μέτωπο υπολογίζονται σε 668.163 άτομα που σκοτώθηκαν ή αγνοείται η τύχη τους και σε 799.982 αιχμάλωτοι. Από το σύνολο των αιχμαλώτων η ΕΣΣΔ απελευθέρωσε, μετά τον πόλεμο, τα 3.572.600 άτομα.[15].
Αξίζει να επισημάνουμε, μερικές από τις χώρες με τις μεγαλύτερες απώλειες σε στρατιωτικούς και συνολικές σε ανθρώπινο δυναμικό, σε παρένθεση, κατά τη διάρκεια του Β‘ Παγκοσμίου Πολέμου : ΕΣΣΔ από 8.868.400 έως 10.922.000 (27.000.000) · Γερμανία από 4.440.000 έως 5.318.000 (από 6.900.000 έως 7.400.000) · Κίνα 3.800.000 (15.500.000) · Ιαπωνία από 1.740.955 έως 1.858.811 (2.500.000) · Ρουμανία 676.000 (1.200.000) · Πολωνία 587.000 (6.200.000) · Μεγάλη Βρετανία 286.200 (380.000) · ΗΠΑ 405.399 από τους οποίους τους 296.929 στον πόλεμο με την Ιαπωνία (417.000) · Ιταλία 374.000 (479.00) · Ουγγαρία 300.000 (570. 000) · Αυστρία 280.000 (420.000) · Γιουγκοσλαβία 420.000 (1.027.000) · Γαλλία 253.000 (665.000) · Αιθιοπία 253.000 (860.000) · Φιλανδία 82.000 (83. 000) · Ελλάδα 60.000 (435.000) · Φιλιππίνες 40.000 (1.000.000) · Καναδάς 39.300 (39.000), · Κάτω Χώρες 38.000 (220.000), · Ινδίες 36.300 (3.036.000 ) · Αυστραλία 23.395 (24.000) · Βέλγιο 12.500 (86.000) …. [18]. Ακολουθεί η κατάσταση με άλλες 31 χώρες τις οποίες δεν τις αναφέρουμε για λόγους συντομίας, αλλά όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να μπει στην πηγή : Потери во Второй мировой войне – Материал из Википедии — свободной энциклопедии.
Από τα παραπάνω στοιχεία προκύπτει ολοφάνερα ο ρόλος και οι θυσίες των στρατών και λαών για την εξασφάλιση της νίκης κατά των δυνάμεων του άξονα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στη μεταπολεμική περίοδο του “ψυχρού πολέμου” ο Σοβιετικός Στρατός (μετονομασία του Εργάτο Αγροτικού Κόκκινου Στρατού μετά το 1946) στάθηκε υποστηρικτής των απελευθερωτικών κινημάτων όλων των λαών σε παγκόσμια κλίμακα.
Η απουσία του, δίχως άλλο είναι η μέγιστη επιβεβαίωση της αξίας του – της αξίας του σοσιαλιστικού συστήματος και των ενόπλων του δυνάμεων.
Η ηγεσία της σημερινής καπιταλιστικής Ρωσίας, στην προσπαθειά της να διατηρήσει την πολεμική της ισχύ, ως ιμπεριαλιστική πλέον δύναμη, και να “ενώσει” τους λαούς της Ρωσίας, παίζει στο πεδίο των μεγαλορώσικων εθνικιστικών χορδών, σβήνοντας από τη μνήμη των πολιτών της όλα τα επιτεύγματα του σοσιαλιστικού συστήματος, ακόμη και τη με μεγάλες θυσίες νίκη του Κόκκινου Στρατού κατά του φασισμού – ναζισμού, την οποία την επισυνάπτει στα κατορθώματα του ρωσικού στρατού, λες και ο Κόκκινος Στρατός δεν είχε στις γραμμές του Ουκρανούς, Λευκορώσους, Καζάχους, Ουζμπέκους, Ταντζίκους, Αρμένους, Αζέρους, Γεωργιανούς, Κιργκίζους, Μολδαβούς, Τουρκμένους, Λιθουανούς, Λετονούς, Εστόνους και στρατιώτες άλλων εθνοτήτων της Ε.Σ.Σ.Δ. που ηρωικά πάλεψαν από κοινού με το Ρώσικο λαό κατά των όποιων εχθρών της σοσιαλιστικής τους πατρίαδας – της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών.
ΖΗΤΩ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΕΡΓΑΤΟ -ΑΓΡΟΤΙΚΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ!
………………………………………………………………………………………………………………………………………..
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. ПОЛИТИЧЕСКИЙ СЛОВАРЬ, Под редакцией профессора Б. Н. ПОНОМАРЕВА Москва Госудапственное Издательство ПОЛИТИЧЕСКОЙ ЛИТЕПАТУРЫ 1956.
2. История Красной армии – Материал из Википедии — свободной энциклопедии
3. Гражданская война в России – Материал из Википедии — свободной энциклопедии
4. История России XX – Февральская революция 20 – 12 – 2011.
5. История России XX – Гражданская война в России кратко – 20-08-2013
6. ПРИКАЗ ВЕРХОВНОГО ГЛАВНОКОМАНДУЮЩЕГО – 23 февраля 1943 года № 95 г. Москва.
7. Курская битва – 5 июля 1943 – 23 августа 1943
8. Блокада Ленинграда: история 900 дней осады]
9. Освобождение Югославии. Бои за взятие Белграда в октябре 1944 г
10. Освобождение Будапешта – С 29 октября 1944 г. по 13 февраля 1945 г.
11. Будапештская операция – Материал из Википедии — свободной энциклопедии.
12. Битва за Берлин – апрель 1945 – май 1945.
13. Штурм Берлина – Материал из Википедии — свободной энциклопедии
14.Великая Отечественная война – Материал из Википедии — свободной энциклопедии
15. Потери в Великой Отечественной войне – Материал из Википедии — свободной энциклопедии
16. М. В. Филимошин – Людские потери вооруженных сил СССР
17. Людские потери противника, таблица № 201 Архивировано 9 января 2008 года. Россия и СССР в войнах XX века:
18. Потери во Второй мировой войне – Материал из Википедии – свободной энциклопедии
Καλό άρθρο με χρήσιμες πληροφορίες, αλλα και με ανεπάρκεια μία: Ο κοκκινος στρατός εκτος απο τον σωτηριο για την ανθρωποτητα αντιφασιστικο αγωνα οπου συνετριψε τους ναζι, έπαιξε και άσχημο ρόλο: Εισεβαλλε στην Ουγγαρία το 56 και στην Τσεχοσλοβακία το ‘ 68. Εισέβαλλε και στο Αφγανιστάν το ’79. Όλα αυτά ήταν λάθη και αποτέλεσμα του γραφειοκρατικού εκφυλισμού της εσσδ.
Γιώργο, οι κομμουνιστές πυροβολούν με σφαίρες, τα παιδιά των λουλουδιών “πυροβολούσαν” με τριαντάφυλλα υπό την επήρεια LSD…Για την παρουσία των σοβιετικών και τις αναμνήσεις των αφγανών ψάξτο, έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Όπου πέρναγαν οι σοβιετικοί άφηναν πίσω τους σχολεία και νοσοκομεία, όπου περνάνε τώρα οι νατοϊκοί αφήνουν πίσω τους ερήμωση
Για νατο κ ηπα ρτσι είναι. Αφήνουν πίσω τους θάνατο κ ερημωση. Αλκα η εισβολή είναι πάντα αθλιότητα. Και οι εισβολες του κοκκ. Στρατου, συνεβαλλαν στην περαιτέρω ανάπτυξη του αντικομμουνισμου σε Ουγγαρία, τσεχισλοβακια κ Αφγανιστάν.
Μήπως θα έπρεπε να πας να κάνεις τα σχόλιά σου σε καμιά “Καθημερινή”, σε κανα “ΣΚΑΙ”….? Να εισπράξεις και τα αντίστοιχα συγχαρητήρια από τους όμοιούς σου?
……αν και, παλιότερα, ίδιες απόψεις είχε εκφράσει πάλι εδώ στην “Παντιέρα” και ο Κ. Παπαδάκης……
Παιδιά, να τους χαίρεστε!!
Για όσους και όσες ο “κόκκινος στρατός έπαιξε άσχημο ρόλο” με την επέμβασή του στο Αφγανιστάν λόγω “του γραφειοκρατικού εκφυλισμού της εσσδ”, τους αφιερώνω το παρακάτω άρθρο και ειδικά τις φωτογραφίες
http://www.iefimerida.gr/news/246321/i-zoi-sto-afganistan-prin-toys-talimpan-gynaikes-me-kontes-foystes-horis-mpoyrgka-kai
(Προσωπικά, θα ήθελα να τους βρίσω πατόκορφα, αλλά θα μου κόβατε το σχόλιο.)
Τι ξέρω οτι αντί να συζητάς θες να βρίζεις, αλλα τόσο σου κόβει! Πχ δεν μπορεί καν να διανοηθείς οτι, η εισβολή του κοκκινου στρατού στο Αφγανιστάν το 79, συνέβαλε στην αντισοβιετική μετεξελιξη ενός ήδη συντηρητικου κομματιού της αφηανικης κοινωνίας, διότι η εισβολή ξένου στρατού πάντα δημιουργεί εθνική αντίσταση; τόσο δύσκολο σου είναι να δεχθεί οτι έφερε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα;
Ομοίως για Ουγγαρία κ Τσεχοσλοβακία. Πάντα η εισβολή ξένου στρατού και ειδικα όταν κυβερνά κκ ήδη, θα προκαλεί τα αντίθετα αποτελέσματα απο αυτά για τα οποία και καλά, προσκλήθηκε να παρεμβη.
Πας να μπαλώσεις τα αισχρά που έγραφες πιο πάνω? Έστω,…. κάτι είναι κι αυτό που το κατάλαβες και μπήκες στο κόπο να διορθώσεις.
Καμία “εθνική αντίσταση” δεν υπήρξε στο Αφγανιστάν. Ο κόσμος ανάσαινε ελεύθερα κι απολάμβανε τη ζωή σε μια σύγχρονη κοινωνία. Για τις γυναίκες είδικά, ήταν παράδεισος που γλύτωσαν από τη μουσουλμανική καταπίεση. Η μοναδική αντίσταση ήταν από τους φανατικούς μουσουλμάνους φύλαρχους που εκτός των άλλων έβλεπαν να χάνουν και την πρωτοκαθεδρίας τους. Αυτοί λυσσάξανε και μέσω αυτών επενέβει και η CIA.
Όσο για τις επεμβάσεις του κόκκινου στρατού σε Ουγγαρία – Τσεχοσλοβακία, πάλι αντιδραστικά κινήματα κατέστειλε. Το ποιοί ήταν τότε αυτοί που καταστάλθηκαν, το βλέπουμε πολύ καλά σήμερα που πήραν τα πάνω τους μετά τις ανατροπές. Φασίστες του κερατά και με βούλα
Τι κάνε γιανν; κουκιά σπέρνω είναι το μότο της παρέμβαση του κκε εδώ μέσα.. Η εισβολή της εσσδ στο Αφγανιστάν έγινε ύστερα απο κάλεσμα της μιας φραξιας του κκ αφγανισταν εναντίον της άλλης φραξιας του κκ. Ούτε αυτό δεν ξέρετε, αλλα ξέρετε να λέτε ο,τι ναναι.
Οι επεμβάσεις της εσσδ σε αυτές τις χώρες, έφεραν τα ακριβή αντίθετα αποτελέσματα απο την και καλά στερέωση του “σοσιαλισμού”.
Σωστά!
Αν ο Στάλιν εισέβαλλε στην Ελλάδα το ’44, θα ήταν κατακριτέος γιατί …”η εισβολή ξένου στρατού πάντα δημιουργεί εθνική αντίσταση“, και …θα έκαναν “εθνική αντίσταση” οι …ταγματασφαλίτες και οι δωσίλογοι!
Ομως ο Στάλιν, είναι επίσης κατακριτέος, γιατί δεν εισέβαλε στην Ελλάδα, στα πλαίσια της …”Γιάλτας”!
Ο,τι νάναι ….στα μυαλά, που “τους κόβει“!!!!
Ρε, στομάχι, που πρέπει νάχουμε…….
Τι συγκρίνεις μωρρ; το 44 είχαμε ακόμα τον β παγκόσμιο πολεμο. Επίσης ποιος κατακρίνει την εσσδ επειδή δεν μπηκε στην Ελλάδα; μάλλον κανεις. Την κατακρίνουμε και πάνω απολα κατακρίνουμε το κκε για την υποταγή του σε αυτήν, που αποθάρρυνε ρητώς το εαμ απο τι να πάρει την εξουσία. Όχι γιατί δεν μπηκε στην Ελλάδα.
Μάθετε πρώτα τι λέμε και μετά καντε κριτική σε αυτά που λεμε. Άιντε..
Σωσταάά!!!
Αφού ο “Ψυχρός Πόλεμος” ήταν …μια …soft(!) εκδοχή της ταξικής πάλης!
….Και, άλλωστε, ….ποιάς “ταξικής” πάλης, αφού είχαμε …Καπιταλισμό(!) και στην ΕΣΣΔ!
Γι αυτό και ….”Οχι στις Υπερδυνάμεις”!!!
Ολα τακτοποιημένα στο μυαλό του μικροαστού Λωλοστεφανή, …που “του κόβει”!
Και μιας και μιλάμε για Αφγανιστάν, πάρτε κι ένα σχετικό από το χτεσινό Ρίζο:
“Στο Αφγανιστάν, η παράνομη καλλιέργεια και παραγωγή οπίου σημειώνουν ιστορικό ρεκόρ. Το 2017 η παραγωγή οπίου έφτασε τους 9.000 μετρικούς τόνους, αύξηση 87% σε σύγκριση με το 2016, σύμφωνα με την Εκθεση της Διεθνούς Επιτροπής του ΟΗΕ για τον έλεγχο των ναρκωτικών. Σημαντικά αυξήθηκε επίσης η έκταση στην οποία καλλιεργείται το όπιο, κατά 63% σχεδόν, φτάνοντας το ρεκόρ των 32.800.000 στρεμμάτων το 2017. Την ίδια στιγμή, οι αγρότες της χώρας δεν έχουν εναλλακτικές δυνατότητες βιοπορισμού και ένα στα δέκα νοικοκυριά – σύμφωνα με έρευνα του 2015 – βρέθηκε θετικό σε τεστ ανίχνευσης ναρκωτικών, συνήθως ηρωίνης. Πολλές δεκαετίες πριν, η χώρα παρήγε όπιο σε ελάχιστες ποσότητες, το οποίο διοχετευόταν στην αγορά για την παρασκευή ηρωίνης, αφού στη χώρα η χρήση της ήταν άγνωστη, καθώς δεν υπήρχαν τα απαιτούμενα μέσα για τη χημική επεξεργασία της. Η «εκπαίδευση» από τη CIA και άλλες μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ ξεκίνησε πρώτα στους Αφγανούς που εγκατέλειπαν τη χώρα επί σοσιαλισμού και εγκαθίστανται στο Πακιστάν. Μετά την εισβολή των ΝΑΤΟικών δυνάμεων στη χώρα, χρήση, παραγωγή, διακίνηση και φυσικά τα κέρδη δεκάδων δισ. ετησίως από την αφγανική σοδειά «χτυπούν» ιστορικά ρεκόρ. Μιλάμε δηλαδή για μια ακόμα πετυχημένη αποστολή του …ευαγούς ιμπεριαλιστικού οργανισμού.”
https://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=2/3/2018&id=17145&pageNo=2
Κατά τα αλλα, η ζωή στο καπιταλιστικο αλλα ειδικά στο “σοσιαλιστικό”κοσμικό αφγανισταν ειταν ασύγκριτα καλυτερη για τον λαό απο οτι μετά, με τους σια-θρεμμενους ταλιμοαν. Δεν συζητάμε καν για αυτό.
Κόκκινος στρατός το 79;ούτε κόκκινη εξουσία ούτε κόκκινος στρατός υπήρχαν.
Εδώ μας εξυμνούσαν κατά καιρούς τον βιντέλα,τον άσαντ,καρμάλ,ταράκι,μεγκίστου,μιλόσεβιτς κλπ.
Οι περισσότεροι απ’αυτούς ανέβηκαν στην εξουσία με στρατιωτικά πραξικοπήματα.
Η ζημιά στο κομμουνιστικό όραμα απ την υποστήριξη αυτών των ανθρώπων είναι τεράστια
Ζήτω ο Κόκκινος Στρατός, ο πρώτος Νικηφόρος λαικος στρατός στην ιστορία. Οχι ο μόνος. Υπήρξε και ο λαϊκός στρατός του Βιετνάμ, των ανταρτών του Τσε στην Κουβαν, του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετωπου της Νικαράγουα, το Κίνημα Ενόπλων Δυνάμεων της Πορτογαλίας κτλ.
Όλα αυτά τα κινήματα εκφυλιστικαν όταν πέτυχαν τους στόχους τους, δηλαδή την εθνική απελευθέρωση από τα ξενοδουλα καθεστωτα.
Πετυχαίνοντας την ανάπτυξη έξω από την ιμπεριαλιστική εκμετάλλευση, τελικά απελευθέρωσαν δυνάμεις τις οποίες δεν μπόρεσαν να χειριστούν. Μετατράπηκαν σε εξουσιαστικά συμπλέγματα στο εσωτερικό των οποίων εκφράστηκε η εξουσιαστική ιδεολογία της εκμετάλλευσης. Η εκμετάλλευση αυτή, έχει πάντοτε Σοσιαλιστικό Μανδύα αλλά καπιταλιστική εκμεταλλευτική ιδεολογία όπως πρώτος ανάλυσε ο Τρότσκι στο βιβλίο του Η Προδομένη Επανάσταση (1937).
Ο Τρότσκι ήταν και ο ιδρυτής και φυσικός ηγέτης του Κόκκινου στρατού στα 1918 όταν οι μενσεβικοι (πρώην σύντροφοι ) συνασπίστηκαν με μοναρχικους και ξένες χώρες για να καταστείλουν την Οκτωβριανή επανάσταση. Ο κόκκινος στρατός του Τρότσκι ήταν εθελοντικός στρατός και στηρίζονταν στις αρχές των στρατιωτικών επαναστατικών επιτροπών οι οποίες επίσης ιδρύθηκαν από τον Τρότσκι και άλλους Μεζοβιενσκι (το κόμμα του Τρότσκι πριν ενταχθουν στους Μπολσεβίκους). Οι στρατιωτικες επαναστατικες επιτροπές ήταν ο στρατός της οκτωβριανής. Χωρίς αυτές, δεν υπήρχε ουδεμία περίπτωση να επικρατούσε η οκτωβριανή πάνω από μια βδομάδα.
Οι αρχές του κόκκινου στρατού ήταν εθελοντικές και στην βάση της επιθυμίας των λαών της τσαρικής Ρωσίας για να μην υπάρξει επιστροφή στην πριν τον Οκτώβρη κατάσταση. Για να μην χαθούν οι κατακτήσεις της οκτωβριανής.
Αργότερα ο κόκκινος στρατός και ενώ ο Τρότσκι ήταν ακόμα επικεφαλής,έγινε υποχρεωτικός, λόγω της μεγάλης διάρκειας των πολεμικών επιχειρησεων και της πολυπλοκότητας. Ο Τρότσκι ήταν επίσης αυτός που εμπνεύστηκε την συνεργασία με νέους αξιωματικούς του παλιού στρατού, που ήσαν γνώστες της στρατηγικής και σπουδαγμένοι. Ένα λαμπρό παράδειγμα τέτοιας συνεργασίας ηταν ο Τουχασεφσκι ο οποιος από ταγματάρχης στον τσαρικό στρατό έφτασε επικεφαλής του Κόκκινου Στρατόυ μόλις 15 χρόνια μετά. Χαρί στην ευρύτητα πνεύματος του Τρότσκι, τελικά ο κόκκινος στρατός έγινε αξιόμαχος και μπόρεσε τελικά να νικήσει. Έχασε όμως τον εθελοντικό χαρακτήρα του και όπως αποδείχτηκε, τον απέκτησε μόνο κατά την διάρκεια του μεγάλου πατριωτικού-αντιφασιστιστικου πολέμου 1941-45. Γιατί, για να τα λέμε όλα, η επάνδρωση του στρατού ήταν στην βάση του εθνικισμού και του αντιφασιστική. Ήταν ένας αγώνας εξόντωσης του αντιπάλου, σύμφωνα με το σχέδιο του γερμανικού φασισμου-ιμπεριαλισμου. Σε έναν αγώνα εξόντωσης δεν υπάρχει θέση για ΟΥΔΕΤΕΡΟΥΣ. Όσοι Γερμανοί αντιφασίστες είχαν απομείνει στον ναζιστικό στρατό, πήγαν με τον αντίπαλο και πολέμησαν ενάντια στους συμπατριώτες τους. Αυτοί οι Γερμανοί, δεν ήταν ΔΙΕΘΝΙΣΤΕΣ, δεν ήταν καν ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΈΣ, ήταν όμως αντιφασίστες, που δεν είναι το ίδιο. Επίσης όσοι αντιφασίστες ανήκαν σε άλλες χώρες εντάχθηκαν στον αντιφασιστικό συνασπισμό σαν αντιφασίστες και όχι σαν κομμουνιστες.
Kαι βέβαια, όσο και να πεις, ακόμα πονάει ο Τρότσκι.
Τι μου θύμισες τώρα! Κάτι παππούδια παναθηναϊκούς που λένε στους συνομήλικούς τους γαύρους: “Ακόμα πονάει εκείνο το 8-2!”
Δεν λέω, όλες οι πτέρυγες και οι συνιστώσες τής Αριστεράς βγάζουν κατά καιρούς γέλιο, για διαφορετικούς λόγους η κάθε μια. Εσείς όμως οι τρότσκες το κάνετε σε σταθερή βάση. Και, επιπλέον, τα γέλια που βγάζετε είναι επικίνδυνα γιατί μπορούν να οδηγήσουν μέχρι και σε λύσιμο του αφαλού!
Βρε Λεφτη, αυτό το ποδοσφαιρικό ταιριάζει, τι να κάνουμε τώρα, ήταν η πρώτη νίκη λαϊκού στρατού στην ιστορία…..να μην την πανηγυρίσω;
Έλα τώρα καημένε, που θέλεις να μας πεις ότι με αυτό το αμίμητο «και βέβαια, όσο και να πεις, ακόμα πονάει ο Τρότσκι» απευθυνόσουν ταχαδήθεν στους …πολλούς …δεξιούς που έρχονται εδώ! Νομίζεις ότι έχεις να κάνεις με παιδάκια; Εντάξει, είσαι τροτσκιστής (η ζωή πολλές φορές είναι άδικη, τι να κάνουμε;). Είναι ανάγκη να γίνεσαι και αστείος;
Με την ευκαιρία να σου πω και το άλλο:
Πολύ το χάρηκα και το άλλο αμίμητο που έγραψες: «Ο κόκκινος στρατός του Τρότσκι» «Του Τρότσκι»!!! Νόμιζα (σιγά μη νόμιζα!) ότι εσείς οι τροτσκιστές είσαστε ασυμφιλίωτοι εχθροί τής προσωπολατρίας! :-)
Θα σε παρακαλέσω για τελευταία φορά να αφήσεις τις εξυπνάδες. Ενοχληθηκες και σχολιαζεις, το γιατί ενοχληθηκες είναι φανερό. Σε εκνευριζεί φανερα αυτό που ονομάζεις προσωπολατρεία του Τρότσκι ενώ δεν ενοχλείσαι καθολου για την σταλινική προσωπολατρεία. Σε συμβουλεύω μια επισκέψουλα σε ψυχίατρο για θεραπεία διχασμενης προσωπικοτητας. Ξέρεις εσύ, ηλεκτροσόκ, φαρμακοθεραπεία, όπως στα Γκουλάγκ.
Φίλε Σ.Τ.,
Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς ως «εξυπνάδες». Αν εννοείς την καυστική ειρωνεία, θα ήθελα να σε πληροφορήσω ότι αυτή είναι η έσχατη γραμμή άμυνας απέναντι στον προσχηματικό ή κουτοπόνηρο λόγο, σαν αυτόν που συνηθίζεις εσύ, όπως είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω σε κάποιες από τις μέχρι τώρα συνομιλίες μας. Όπως και απέναντι στον τυφλό οπαδισμό (αυτό που περιγράφεται με τον πιο κυριλέ όρο «ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής»), τη φανατίλα (που φτάνει στα όρια της καφρίλας), καθώς και στην εμφανή έλλειψη ακόμα και ενός ελάχιστου βάθους πέντε πόντων στην πολιτική σκέψη, ‘‘αθλήματα’’ στα οποία οι επιδόσεις σου είναι επίσης ‘‘αξιοζήλευτες’’.
Τα περί προσωπολατρίας δεν με αφορούν. Σχολίασα καγχαστικά (αν και δεν έβαλα τα δυνατά μου, γιατί ήμουν στις καλές μου) γιατί σε συνέλαβα για μία ακόμα φορά, εσένα τον, υποτίθεται, ορκισμένο εχθρό τής προσωπολατρίας καθ’ ότι «συνεπής τροτσκιστής», να εκφράζεσαι με τρόπο που σε κατατάσσει στην πρώτη γραμμή τών προσωπολατρών. Το ξέρεις δεν το ξέρεις, αποτελείς το flip side εκείνων που εμφανίζονται με σχόλια τύπου «ε ρε Στάλιν που σας χρειάζεται…». Κυκλοφορείτε με τα ίδια μυαλά και συναλλάσσεστε με νόμισμα ίδιας κοπής. Μόνο η μορφή που είναι χαραγμένη επάνω του διαφέρει.
Τα λέμε
Αφού έγινε κουβέντα για “τους χίππις,δε μου βγαίνει απ’ το νου,ότι αυτό το κίνημα συνδέεται με το Μάη του ’68 κ τη Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανασταση της Κίνας,που ήταν οι δυο τελευταίες προσπάθειες,η μια στην Ανατολή κ η άλλη στη Δύση,να σωθεί σ’ εκείνη τη φάση το όραμα της εφόδου στον ουρανό,που είχε σημάνει για την ανθρωπότητα το εργατικό κ κομμουνιστικό κίνημα κ που το ξεθώριασμά του διαφαίνονταν σταδιακά.Τα “παιδιά των λουλουδιών” ήταν ο επίλογος ή αλλιώς ο επικήδειος αυτής της φάσης.Κίνημα αντισυστημικό,αναρχικό κ βαθειά πεσιμιστικό,συνδέθηκε με το LSD,αλλά σε καμιά περίπτωση δεν ήταν δημιούργημά του.Η επίδρασή του στην κοινωνία,την τέχνη,τον τρόπο σκέψης γενικά ήταν τόσο μεγάλη,που να φαίνεται,ότι η ανθρωπότητα δε θα γύριζε πια πίσω.Είχε όντως κοινά στοιχεία με τον πρωτοχριστιανισμό,έξω απ’ τη μεταφυσική διάσταση του δεύτερου,που του έδινε μεγαλύτερη αντοχή.Έτσι καθώς ο χιππισμός οδηγούνταν στο μηδενισμό,καβάλησε το άρμα του πρωτοχριστιανισμού για να σωθεί κ από κει περάσαμε φυσιολογικά στο συντηρητισμό.Ήταν ένα σαρωτικό συναρπαστικό μεθύσι,που δεν άφηνε κανένα αδιάφορο,όπως θα θυμούνται όσοι τον έζησαν.
Ακόμα και αν είναι κάποιος εραστής του μεταμοντέρνου (και άρα αρνητής του μαρξισμού) και προτιμά τα κινήματα του “Μάη”, τη δεκαετία του 60-70 υπήρξαν πολύ σημαντικότερα κινήματα στις ΗΠΑ, όπως το εργατικό, το αντιπολεμικό, το φυλετικό τα οποία μπολιάστικαν και με σοσιαλιστικές ιδέες. Οι χίππις ήταν οι φασέοι της εποχής, κάτι σαν τους κάψαλους που αράζουν στη πλατεία Εξαρχείων με μπάφους και μπύρες. Οι κοινωνικοί αγώνες ήταν αλλού. Μη τσιμπάς με την γραμμένη απο το Χόλιγουντ Ιστορία.
Οι χίππις ήταν τη δεκαετία του ’70.Αυτά που λες εσύ ήταν προγενέστερα του Μάη του ’68 και περιορισμένα στις ΗΠΑ.Ο Μάης εμφανίστηκε στη Γαλλία,αλλά επιρρέασε γενικά το Δυτικό Κόσμο.Το ίδιο και οι χίππις.Το Μάη δεν τον έζησα,αλλά απ’ όσα κατάλαβα,ήταν ένα μαζικό,κοινωνικό-πολιτικό κίνημα της νεολαίας.Δεν ήταν ένα τυπικό,εργατικό κίνημα,αλλά αυτό δεν αποκλείει τη σχέση που ανέφερα με το εργατικό κ κομμουνιστικό κίνημα.Εγώ βλέπω όλα τα μαζικά κοινωνικο-πολιτικά κινήματα σαν αναζητήσεις της ανθρωπότητας κ τα αυνδέω απ’ αυτή την άποψη.Εσύ να μην τσιμπάς τις ανοησίες του Γιου Τιουμπ! Το κίνημα των χίππις πόρω απέχει απ’ αυτά που λέγονται εκεί κ δεν έχει την παραμικρή σχέση με Χόλλιγουντ.Κατά μια άποψη μαλιστα δε γεννήθηκε στην Αμερική αλλά επϊσης στη Γαλλία.Τέτοιας έκτασης κινήματα δεν κατασκευάζονται στα πλατώ.
Οι πασοκοποιημένοι ηγέτες του περισσού αλλά και τα μέλη,όταν τους επεσήμανες ότι ο βιντέλα είναι ναζιφασίστας,με χιλιάδες δολοφονημένους και εξαφανισμένους,σου απαντούσαν ότι είναι αντιιμπεριαλιστής και ότι είσαι αντικομμουνιστής.Τα ίδια για τον άσαντ,τον καντάφι,κλπ.Στην Αιθιοπία και στη λιβύη μιλούσαν για τα δήθεν λαικά συμβούλια,τη στιγμή που ο μεγκίστου ανέβηκε με πραξικόπημα,τα ίδια γινόντουσαν και στο αφγανιστάν,όπου ο ταράκι έφαγε τον καρμάλ,ο αμίν τον ταράκι και ούτω καθεξής
Εδώ δεν είναι για να γελάμε αλλά για να σκεφτούμε την τεράστια ζημιά που έγινε απ τους αντικομμουνιστές του περισσού.
Ο Βίκτωρ Σερζ, αναρχικός δημοσιογράφος, αλλα και Μπολσεβίκος, και μέλος της αριστερής αντιπολίτευσης στον Στάλιν,, στο βιβλίο του με τίτλο “το έτος 01 της Ρωσικής Επανάστασης ” περιγραφει την ρωσικη επανάσταση ‘του Λένιν’, τον Κόκκινο Στρατό ‘του Τρότσκι’ και των κοκκινοφρουρων. Ελάχιστα λόγια αφιερώνει στους Λένιν,Τρότσκι, όπως εξάλλου και άλλοι που έγραψαν αναμνήσεις από την εποχή αυτή.
Ο Λένιν ήταν αυτός που έδωσε το σύνθημα όλη η εξουσία στα σοβιέτ, και ο οποίος επέλεξε το χρόνο της εξέγερσης. Ο Τρότσκι ήταν αυτός που επηρρεαζε τα στελέχη συμμάχων των μπολσεβίκων στο
σοβιέτ, και επειθε και εμψύχωνε με την ρητορική του ικανότητα τον λαο. Δεύτερο σαν τον Λένιν σε οξύνοια δεν αναφέρουν οι μάρτυρες της εποχής.
Ο Στάλιν ήταν ένας ικανότατος δολοπλόκος και με δολοπλοκίες κυβερνησε. Επίσης η μεγαλομανία και ο ατομοκεντρισμος του, κόστισε εκατομμύρια θύματα στον β παγκόσμιο πόλεμο.
Ναι βέβαια,όλοι οι απολογητές του καπιταλισμού,χρουτσόφ,τροτσκιστές και λοιποί αντεπαναστάτες μας επισημαίνουν ότι υπήρξε ανεπαρκής προετοιμασία και λαθεμένη εκτίμηση της στρατιωτικοπολιτικής κατάστασης από τον Στάλιν και έτσι δεν εξασφαλίστηκε η έγκαιρη πολεμική ετοιμότητα με αποτέλεσμα να έχουμε εκατομύρια θύματα κλπ.
Μπορούσε,όμως,η ΕΣΣΔ να στρατικοποιήσει την οικονομία όπως έκαναν οι χώρες του ναζιφασιστικού άξονα;Αυτές οι χώρες είχαν περιορίσει εξαιρετικά την ειρηνική βιομηχανία,αναπτύσσοντας την πολεμική βιομηχανία,επέβαλαν πείνα στους λαούς για να θησαυρίζουν τα μονοπώλια και να διεξάγουν τον ιμπεριαλιστικό κατακτητικό τους πόλεμο.Αν η ΕΣΣΔ τους είχε ακολουθήσει τότε θα είχε καταρρεύσει.
Ο Στάλιν οικοδομώντας με ορμητικούς ρυθμούς τον σοσιαλισμό έδοσε εκείνη την ισχύ στην ΕΣΣΔ ώστε νάναι αυτός ο νικητής στον πόλεμο.Κι αυτό ήταν Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ της ΣΤΑΛΙΝΙΚΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ που έθεσε σε πρώτη μοίρα τη δύναμη του κοινωνικοοικονομικού συστήματος αντί της στρατικοποίησης της οικονομίας.
ΟΣΟ ΠΡΟΧΩΡΟΥΣΕ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΣΟ Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΕΔΕΙΧΝΕ ΤΙΣ ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΕΝΩ Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ΕΞΑΝΤΛΟΥΣΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΙΚΜΑΔΕΣ ΤΟΥ.
O εμφύλιος της Ρωσίας, κερδήθηκε από έναν κόκκινο στρατό, ο οποιος δημιουργοταν στην πορεία, από αντάρτικες ομάδες απομονωμένες η μία από την άλλη. Κερδήθηκε χάρις στην αποφασιστικότητα των λαών που μετά αποτέλεσαν την σοβιετικη ενωση. Οι λαοί αυτοί αγωνίστηκαν με αυτοθυσία παρότι επρόκειτο για εθελοντές, οι οποίοι συναποφασίζαν με τους αξιωματικούς για το σχέδιο της κάθε μάχης. Όταν οι αντάρτες απώθησαν τους Λευκους, χρειάστηκε στρατηγική για να τελειώσει ο πόλεμος σε όλο το μήκος του μετώπου με την δημιουργία κλασσικού στρατού ο οποίος να λειτουργεί συντονισμένα σα ένα σώμα. Και αυτό κατορθώθηκε υπό την καθοδήγηση του Τρότσκι, με την συνεργασία νέων στρατιωτικών αξιωματικών του τσαρικού στρατού.
Βεβαια, τότε δεν υπήρχε το σταλινικό καθεστώς και δεν αποδόθηκαν οι επιτυχίες αυτές στον Τρότσκι.
Αντίθετα, στον β παγκόσμιο, λόγω της μονοπροσωπης εξουσίας, ο Στάλιν υμνήθηκε σαν θεός και σε αυτόν αποδόθηκαν όλες οι αξίες και οι ικανότητες σε βαθμό υπεράνθρωπο.
Ενώ στην πραγματικότητα, οι επιτυχίες οφείλονταν στους λαούς και στην στρατηγική των αξιωματικών ΟΤΑΝ ο Στάλιν τους ΕΠΈΤΡΕΨΕ να την ΕΚΔΗΛΩΣΟΥΝ.
Για να λέμε τα πράματα με τ’όνομα τους ο τρότσκι πήγαινε να διαλύσει τον κόκκινο στρατό απ την άκριτη υποστήριξη του σε τσαρικούς αξιωματικούς,οπότε ανάλαβε ο Στάλιν και καθάρισε στο δυτικό μέτωπο.Γι αυτό και ο Στάλιν είχε όλο το κόμμα με το μέρος του,ενώ για τον τρότσκι έμεινε ο χαρακτηρισμός ότι χρησιμοποιούσε διοικητικές μεθόδους..δλδ ήταν ένας γραφειοκράτης που εξελίχτηκε μετά σε μεγάλο αντεπαναστάτη.
Η παλινόρθωση του καπιταλισμού ξεκίνησε με το σταχανοβιτικο κίνημα (μισθός με το κομμάτι τουτέστιν η χειρότερη μορφή εκμετάλλευσης σύμφωνα με το Κεφάλαιο του Μαρξ), και την μη χρηματική αμοιβή σε στελέχη και ‘παραγοντες’ ιδιαίτερα καταστήματα, δωράκια, κλοπή κοινωνικής περιουσίας κτλ ήδη αποκτήσει την δεκαετία του 30. Αυτό έγινε κατορθωτό αφού πριν εξοντώθηκε το κόμμα των Μπολσεβίκων. Πράγματι, ήταν τέτοιες οι ‘επιτυχιες’ του Στάλιν, ώστε εξόντωσε σχεδόν όλα τα στελέχη και τα μέλη των Μπολσεβίκων που έκαναν την Οκτωβριανή επανάσταση που ο κόσμος δεν είχε ξαναδεί. Επανάσταση που έγινε κατορθωτή Χάρι στην Πρωτοβουλία των αγωνιστών της βάσης.
ΜΕΓΑΛΙ πράγματι η ΕΠΙΤΥΧΊΑ ΤΟΥ ΣΤΆΛΙΝ να ΕΞΟΛΟΘΡΕΎΣΕΙ αυτό το ΚΟΜΜΑ.
η αγνοια και η αμορφωσια των τροτσκιστων σπαει κοκκαλα
Σταχανοβισμός ειναι η προσπαθεια της εργατικης ταξης να παρει στα χερια της την παραγωγικη διαδικασια οπως ελεγε και ο μεγάλος Σταλιν:
… το σταχανοφικό κίνημα αντιπροσωπεύει το μέλλον της βιομηχανίας μας, ότι περιέχει το σπέρμα της μελλοντικής εκπολιτιστικής και τεχνικής ανόδου της εργατικής τάξης, ότι μας ανοίγει το δρόμο που αυτός μονάχα μπορεί να μας επιτρέψει να πραγματοποιήσουμε τους ανώτερους εκείνους δείχτες της παραγωγικότητας της δουλιάς, που είναι απαραίτητοι για το πέρασμα από το σοσιαλισμό στον κομμουνισμό και για την εξάλειψη της αντίθεσης ανάμεσα στην πνευματική και τη σωματική εργασία…
I.A.,N.K., τι γίνεται ρε με στα μυαλά σας, έχω επιστημονική περιέργεια.
Πείτε μου, πιστευετε πως ο Μπουχάριν ήθελε να δολοφονήσει τους Λένιν,Στάλιν;
Πείτε τα όλα για να τελειώνουμε βρε, μην ντρέπεστε….
Διάβασε τα απομνημονεύματα του φίλου του μπουχάριν Jules Humbert-Droz και θα βρεις την απάντηση.
Αφού η παντιέρα δεν περνάει τα σχόλια μου σταματάω. Έτσι και αλλοιως τι απαντηση να δώσεις σε κάποιον που χαρακτηρίζει ένα χώρο αμόρφωτο; Είστε γελοίοι!!!
Αυτή την ανόητη θεωρία δεν πιστεύω να τη δέχονται καν οι σοβαροί σταλινικοί.Τι σχέση έχουν οι δείχτες της παραγωγικότητας με τον κομμουνισμό και τι θα πει,γενικά και αόριστα “αντίθεση πνευματικής και σωματικής εργασίας”,που υποτίθεται,ότι θα καταργηθεί με την άνοδο της παραγωγικότητας;