Τα Εξάρχεια είναι γειτονιά: Όχι στην καταστολή και την αστυνομοκρατία!
Εδώ και μήνες, η κυβέρνηση και η δημοτική αρχή του Μπακογιάννη σχεδιάζει μια συνολική επίθεση στους λίγους εναπομείναντες ελεύθερους και πράσινους δημόσιους χώρους της Αθήνας. Τα σχέδια “αναπλάσεων” με απευθείας αναθέσεις και υπέρογκα ποσά σε εργολάβους ή σε “μελέτες” κατέχουν υψηλή θέση στην ατζέντα του δημάρχου. Οι κινήσεις αυτές είναι προσανατολισμένες στην διεύρυνση της τουριστικής ζώνης του κέντρου, μακριά από τις ανάγκες των κατοίκων που ήδη ζουν σε μία πόλη γεμάτη τσιμέντο με ελάχιστη δημοτική μέριμνα για χώρους πρασίνου.
Η κυβέρνηση επιχειρεί να υποτάξει τις ανάγκες των εργαζόμενων και της νεολαίας στα συμφέροντα των κερδοσκόπων γης και του real estate, στον «εξευγενισμό» της άγριας τουριστικοποίησης και των ιδιωτικοποιήσεων που εκτοπίζουν τους φτωχούς κατοίκους από τις γειτονιές αφού τα νοίκια τινάζονται στον αέρα ενώ το AirBNB εισβάλλει στις πολυκατοικίες.
Στην περιοχή των Εξαρχείων η κατάσταση είναι ασφυκτική. Οι θέσεις των κατοίκων για την τοποθέτηση μετρό στην πλατεία Εξαρχείων όχι μόνο δεν εισακούστηκαν, αλλά αντίθετα, οι λαμαρίνες που κοσμούν την πλατεία εδώ και δύο μήνες τοποθετήθηκαν μέσα στον Αύγουστο. Η τακτική του Δήμου, όπως και της κυβέρνησης, να προχωρούν τα αντιλαϊκά σχέδιά τους σε περιόδους που η κοινωνική αντίδραση δεν μπορεί εύκολα να εκδηλωθεί μας είναι γνωστή – αλλά στην προκειμένη περίπτωση συναντάμε κάτι πρωτοφανές.
Η κυβέρνηση και ο Δήμος έχουν μετατρέψει μια ολόκληρη γειτονιά σε πεδίο επίδειξης δύναμης των δυνάμεων της καταστολής και της αστυνομίας. Δυνάμεις των ΜΑΤ και ΔΙΑΣ έχουν στρατοπεδεύσει στην πλατεία, ενώ παρελαύνουν μέσα στην πόλη καθημερινά καλλιεργώντας ένα κλίμα τρομοκρατίας στους κατοίκους που συνεχίζουν να διαμαρτύρονται. Κάθε έκφραση λαϊκής διαμαρτυρίας της γειτονιάς – από πορείες, από παραστάσεις διαμαρτυρίας, από πολιτιστικές κινήσεις- απαντάται από τη διαρκή παρουσία της αστυνομίας και την ανά πάσα στιγμή χρήση ωμής βίας και καταστολής. Μέσα από τη στοχοποίηση της γειτονιάς των Εξαρχείων επιδιώκεται να νομιμοποιηθεί ευρύτερα η καταστολή, η αποχαλίνωση της αστυνομικής βίας και η απαγόρευση των διαδηλώσεων.
Η ανάγκη για την ανάπτυξη και διεύρυνση των μέσων μαζικής μεταφοράς και ειδικά του μετρό στις λαϊκές συνοικίες της Αθήνας είναι επιτακτική, ειδικά για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού και της νεολαίας. Αυτή η ανάγκη θα πρέπει να υπηρετηθεί με σεβασμό στους ελεύθερους χώρους και τους χώρους πρασίνου αλλά και στο βιοτικό επίπεδο και τη ζωή των κατοίκων. Κάτι τέτοιο δεν περιλαμβάνεται στα σχέδια της κυβέρνησης για το μετρό στην πλατεία Εξαρχείων, αντίθετα, κυριαρχεί η επιβολή των επιχειρηματικών και ιδιωτικών συμφερόντων εις βάρος των λαϊκών αναγκών.
Πριν λίγες μέρες, οι επιθέσεις της αστυνομικής καταστολής συνεχίστηκαν με προσαγωγές σε μία ακόμη περιοχή των Εξαρχείων, αυτή τη φορά στον Λόφο Στρέφη. Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις “περιφρουρούν” τις μπουλντόζες και τα συνεργεία που θα καταστρέψουν στην ουσία τον λόφο στο πλαίσιο της «ανάπλασης» που έχει παραγγελθεί από τον Δήμο Αθηναίων με βάση τα σχέδια της κτηματομεσιτικής εταιρείας Prodea Investments. Η πρεμιέρα της «ανάπλασης» του Λόφου Στρέφη ξεκίνησε ΜΑΤ και 13 προσαγωγές ενώ συνοδεύτηκε με την defacto απαγόρευση κυκλοφορίας στον Λόφο Στρέφη, παρά τις σαφείς προδιαγραφές του έργου που ορίζουν την ελεύθερη μετακίνηση κατά την διάρκεια των έργων. Μάλιστα είδαμε πολίτη να ξυλοκοπείται και να συλλαμβάνεται καθώς “τόλμησε” να επισκεφτεί τον λόφο με τα παιδιά του.
Δηλώνουμε ξεκάθαρα ότι η επιλογή έχει γίνει με τις πλάτες του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη που επιθυμεί να χτυπήσει τον χαρακτήρα της γειτονιάς των Εξαρχείων.
Καμιά υποκριτική “αντίθεση” του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κρύψει ότι και επί των ημερών του δεν έγινε το παραμικρό για την βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων των Εξαρχείων.
Ως πολιτικές οργανώσεις θα απαντήσουμε και θα στηρίξουμε τις κινητοποιήσεις των κατοίκων των Εξαρχείων ώστε να μην δημιουργηθεί μία γειτονιά έρμαιο των συστημικών, δημοτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων.
Όχι μετρό στην πλατεία Εξαρχείων! Όχι στη μετατροπή του Στρέφη σε πάρκο για λίγους!
Όχι στην αστυνομοκρατία! Να αποχωρήσουν ΤΩΡΑ οι δυνάμεις καταστολής από την γειτονιά!
Όχι στην καταπάτηση των ελεύθερων χώρων! Ανάπτυξη των ελεύθερων χώρων και του χώρου πρασίνου!
Στεκόμαστε μαζί με τους κατοίκους που αγωνίζονται για ελεύθερους χώρους πρασίνου!
Υπογράφουν:
Αναμέτρηση
ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Αντικαπιταλιστική Πολιτική Ομάδα
Αριστερή Ανασύνθεση
ΔΕΑ (Διεθνιστική Εργατική Αριστερά)
ΕΚΚΕ
ΚΚΕ(μ-λ)
Λαϊκή Ενότητα
ΝΑΡ (Νέο Αριστερό Ρεύμα)
ΟΚΔΕ Σπάρτακος
ΣΕΚ (Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα)
Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο
Άκου συνθημα… Όχι στο μετρό… Πίσω στο 1800. Πόσο έχετε χρεοκοπήσει ιδεολογικά εκεί στον οπορτουνιστικο συφερτο. Α ρε κκε έχεις κάνει άλματα, ευτυχώς που υπάρχεις.
Κάτι τέτοια λέγαν και στην Αγία Παρασκευή, το μετρό έγινε αλλού και όχι στην κεντρική πλατεία (που είναι και τεράστια) και τώρα οι κάτοικοι τραβάνε τα μαλλιά τους, καθώς το προάστειο δεν έχει μετρό και πρέπει να πηγαίνουν στο Χαλάνδρι με ταξί!
Για τα Εξάρχεια υπάρχει λύση, να γίνει στην Τοσίτσα, φαρδύς δρόμος, που είναι και δίπλα στο Μουσείο και απέχει μόνο ~100 μέτρα από την πλατεία.
Αλλά, όταν πλακώνουνται τα ούγκανα με τους μανδαρίνους δεν υπάρχει χώρος για λογική. Και μάλλον άλλο είναι το επίδικο…
Είστε τόσο άσχετοι με τις πολιτικές δυνάμεις που υπογράφουν το κείμενο, που δεν θέλετε να ξέρετε τα παρακάτω, διότι αν θέλατε να τα ξέρετε θα το είχατε κάνει ήδη:
α. Οι συλλογικότητες των κατοίκων των εξαρχείων ΗΔΗ και πολύ πριν απο εσας, έχουν ζητήσει ο σταθμός να γίνει ΑΝ πρέπει να γίνει, στην Τοσίτσα.
β. Το θέμα όμως ΔΕΝ είναι μόνο ο σταθμός, αλλά η ευρύτερη στοχευση του κεφαλαίου και του κράτους, να μετατραπούν τα εξάρχεια σε μια ζώνη παρκαρίσματος πλουσίων τουριστών, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τους φτωχούς. Για όλα αυτά, ΔΕΝ λέτε κουβέντα κύριοι ή κύριε ανώνυμε! Τσιμουδιά έτσι;
Η ανακοίνωση λοιπόν είναι μια χαρά, εσείς κοιτάξτε το….
Η ανακοίνωση δε λέει τίποτε για Τοσίτσα, ίσα-ίσα έχει κεντρικό σύνθημα το μηχανοθραυστικό “Οχι Μετρό”, εξαντλείται σε αντιεξουσιαστικές κορώνες και την διέπει το γνωστό πνεύμα της εξιδανίκευσης των “Εξαρχείων” σαν ψευδολαϊκής οντότητας και στην πραγματικότητα θέατρο της πολιτικής συμμαχίας του μικροαστικαριάτου με το κοσμοπολίτικο κεφάλαιο. Γιατί στα Εξάρχεια βγάζει μάτι ότι οι “αντιεξουσιαστές” με τους “μπάτσους”, μαζί δεν κάνουνε και χώρια δε μπορούνε. Μαζί και οι ναρκωτικέμποροι και οι στρακαστρούκες, για να γίνεται ο ντόρος, που σηματοδοτεί το “δήθεν” και το τίποτε στην υπηρεσία της λαϊκής παραπλάνησης.
Η εργατική τάξη και ο Λαός αγωνίζονται. Το περιθώριο του αναρχοεξωκοινοβουλίου, όπως συνήθως, ναρκισσεύεται με τον εαυτό του μέσα στο γυάλινο κλουβί των “Εξαρχείων” τελείως αποκομμένο από την ζωή, τους αγώνες και τις αγωνίες της. Μαζί και οι “πολιτικές οργανώσεις”, που έχουν καταντήσει ένας γραφικός θίασος. Κρίμα, για μερικές…
Έχεις πολύ μεγάλο λάθος αν νομίζεις πως τα Εξάρχεια είναι του “αναρχοεξωκοινοβουλίου”.
Βασικά είναι των κατοίκων τους οι οποιοί σήμερα δεν μπορούν να βγουν από το σπίτι τους, τα παιδιά τους να πάνε στο σχολείο κλπ. Επίσης το σχέδιο είναι η εκδίωξη τους σε ένα τυπικό σχέδιο gentrification. Πτώση των αξιών, εξαγορά και μετά τουριστική-εμπορική απωγείωση
Ιστορικά είναι μια συνοικία δεμένη με τον Πολιτισμό και την κοινωνική αμφισβήτηση. Οι συγκρούσεις με τους μπάτσους αρχίσαν στα μισά του 19 ου αι. Εκεί σχεδόν είναι το Πολυτεχνείο, εκεί ήταν οι ελασοεπονίτες, εκεί ήταν και διάφορες φυλές της αναρχίας, και σοβαρές και μη, και αναρχονταβατζήδες που σπάνε φοιτητικές εκλογές, εκεί ήταν και είναι το πολιτικό βιβλίο και τα γραφεία ένα σωρό οργανώσεων, εκεί κοντά και η Νομική, τέλος πάντων, ναι, τα Εξάρχεια έχουν ιστορία. Και τέλεια να μην είναι αυτή η ιστορία δεν έχει κανένα δικαίωμα η κυβέρνηση να λέει πως θα την σβήσει. Η Καισαριανή έχει μια ιστορία, τα Εξάρχεια μια άλλη, του Παπάγου μια άλλη, γενικά το αστικό περιβάλλον διαμορφώνεται και έχει ένα φορτίο από τον ειδικό τρόπο που η ταξική πάλη εγγράφεται στις γωνίες του.
Δεν καταλαβαίνω γιατί είσαι τόσο επιθετικός. Εισαι κοντά σε κάποιον χώρο ? Θα μπορούσες να είσαι ΚΚΕ με αυτά που λες, δεν νομίζω πως οι θέσεις της ΛΣ και του Σοφιανού είναι να γίνει το Μετρό στην Πλατεία Δεν περιμένεις το ΚΚΕ να είναι μπροστά σε κάτι τέτοιο αλλά δεν λέει να γίνει το Μετρό στην Πλατεία και να σβήσει το κοινωνικοπολιτικό χρώμα της γειτονιάς
Κώστας
Επειδή βαριέμαι να δίνω μασημένη τροφή σε κάτι πουθενάδες κακεντρεχείς δυσκοιλιους ανώνυμε, μπες στις ιστοσελίδες των πρωτοβουλιών κατοίκων Εξαρχείων κ Στρέφη κ θα δεις μόνος σου τι λένε.
Ναι, είμαστε ταξικά εργατολαικα περήφανοι που οι πολιτικές δυνάμεις στις οποίες είμαστε οργανωμένοι, στηρίζουν εμπρακτα τον αγώνα των φτωχών κατοίκων των Εξαρχείων που ειναι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του κόσμου που μένει εκεί.
Εσύ, πέτα αετό και βαρυγδουπες φράσεις
Επίσης, αν μη τι άλλο η περιοχή των εξαρχείων έχει 3 σταθμούς μετρό διπλα της, (ομονοια, προπύλαια, βικτώρια) όπως και δεκάδες γραμμές λεωφορείων και τρολει! Θετε κι άλλα ανώνυμοι απόντες απο παντού;
Μιλάς για μια γειτονιά όπου η αστυνομία μέσα στα χρόνια έχει δολοφονήσει δύο 15 χρονους, έχει αιματοκυλίσει εκατοντάδες νεολαίους, έχει επιβάλλει το καθεστώς του ναρκεμπορίου στην πλατεία και έχει χτυπήσει πολύμορφα το κίνημα που στρεφόταν εναντίον του. Μιλάς για τη γειτονία όπου λίγες βδομάδες μόνο πριν τα ΜΑΤ χτυπούσαν με λύσσα διαδήλωση γυναικών ενάντια στους βιασμούς και το ναρκεμπόριο. Για μια γειτονιά όπου τα ΜΑΤ λίγες μόνο μέρες πριν χτυπούσαν ανελέητα πατέρα μπροστά στα παιδιά του και πατούσαν στην πλατεία τα κεφάλια διαδηλωτών. Μιλάς για τη γειτονιά της μεγάλης εξέγερσης της νεολαίας του Δεκέμβρη. Για μια γειτονιά που παραμένει γειτονιά και τόπος κοινωνικοποίησης, πολιτικοποίησης και αγώνα για χιλιάδες ανθρώπους κάθε ηλικίας. Ο τρόπος που μιλάς δείχνει άνθρωπο που δεν έχει πατήσει το πόδι του εκεί. Όσο για τις αντιφάσεις και τα προβλήματα -ακόμα και τα αδιέξοδα πολλές φορές- της γειτονίας, οι αγωνιζόμενες δυνάμεις της γειτονιάς τα γνωρίζουνε καλά και μάχονται μέσα από τον ίδιο τους τον αγώνα να τα υπερβούν.
Παραθέτω δύο αποσπάσματα από κείμενα για το Μετρό και την καπιταλιστική ανάπλαση στα Εξάρχεια της Ταξικής Αντεπίθεσης. Το πρώτο είναι λίγο πριν ξεκινήσουν τα έργα, Και το δεύτερο λίγες μέρες αφού ξεκίνησαν.
1. Ο αγώνας ενάντια στο Μετρό στην Πλατεία Εξαρχείων ως αιχμή του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού στη γειτονιά
Στα Εξάρχεια ωριμάζει σήμερα μια σκληρή κοινωνικοπολιτική αναμέτρηση. Με αιχμή την κατασκευή Μετρό στην πλατεία Εξαρχείων, δύο κόσμοι έχουν λάβει θέση μάχης, ξεδιπλώνοντας δύο διαμετρικά αντίθετες στρατηγικές για την περιοχή. Η μία, φορέας της οποίας είναι ο κόσμος του κεφαλαίου και του κράτους, είναι σαφής: καταστροφή της πλατείας Εξαρχείων, ιδιωτικοποίηση του Λόφου του Στρέφη, παράδοση κάθε διαθέσιμου πόρου της γειτονιάς στο μεγάλο κεφάλαιο (στεγαστικό, τουριστικό, εστίασης), υποβάθμιση έως διάλυση των δημόσιων δομών (εκπαίδευσης, υγείας, πολιτισμού), κλείσιμο του Πολυτεχνείου ως χώρου ζωντανής ιστορίας και πολιτικής δραστηριότητας, στρατιωτικοποίηση της κρατικής καταστολής, διατήρηση και ανανέωση του-πλήρως ελεγχόμενου από το αστυνομικοδικαστικό σύμπλεγμα- ναρκεμπορίου, ασφυκτική πίεση στις υπάρχουσες πολιτικές και κοινωνικές δομές, μετατροπή εν τέλει των Εξαρχείων σε μια πλήρως εμπορευματοποιημένη και αστυνομοκρατούμενη ζώνη τουρισμού και διασκέδασης, χαμηλής αισθητικής και εντατικής και κακοπληρωμένης εργασίας, από την οποία ουσιαστικά οι κάτοικοι των Εξαρχείων και οι ζωντανές δυνάμεις της γειτονιάς θα έχουν εκτοπιστεί.
Μιλάμε, με άλλα λόγια, για τη ριζική αλλοίωση των κοινωνικών, πολιτικών και ιστορικών χαρακτηριστικών της γειτονιάς και τελικά, για την κοινωνική και πολιτική της ερημοποίηση. Στρατηγική απόλυτα συμβατή βέβαια με τη γενικότερη αστική στρατηγική εν μέσω κρίσης, την οποία συμπυκνώνει η ανελέητη επίθεση στις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις που με αιματηρούς αγώνες κέρδισε τις προηγούμενες δεκαετίες το εργατικό λαϊκό κίνημα, μια στρατηγική που ειδικά για τη μητρόπολη εκδηλώνεται με τον εκτοπισμό από το κέντρο της, της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, των φτωχών και των κοινωνικά αποκλεισμένων.
Σε πείσμα των αστικών αφηγήσεων η κατασκευή του Μετρό στην Πλατεία Εξαρχείων αυτήν ακριβώς τη στρατηγική έρχεται να υπηρετήσει. Καμιά συμβολή στο ομολογουμένως ανεπαρκές συγκοινωνιακό δίκτυο των Εξαρχείων δεν πρόκειται να εκπληρώσει, ακριβώς γιατί τα Εξάρχεια ύστερα από τα 8 και πλέον χρόνια που θα διαρκέσουν τα έργα, δεν θα στεγάζουν ούτε θα φιλοξενούν και θα υποδέχονται τον κόσμο εκείνο που έχει πραγματικά κοινωνική ανάγκη για γρήγορες, φθηνές, και ασφαλείς μετακινήσεις. Δηλαδή τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, τους νέους και τις νέες, τους ηλικιωμένους/ες, τους μετανάστες και τις μετανάστριες που διαβιούν στη γειτονιά. Ουσιαστικά η αξία χρήσης του Μετρό θα είναι αυτή ακριβώς που θα επιβάλλει η νέα αξία χρήσης που θα δώσει στα Εξάρχεια το Κεφάλαιο, ως ζώνη ουσιαστικά απόλυτης κυριαρχίας των πιο στυγνών καπιταλιστικών σχέσεων, πλήρως εκκαθαρισμένης από τους κατοίκους της, τους παραδοσιακούς θαμώνες της και τους τελευταίους πνεύμονες πρασίνου που της έχουν απομείνει.
Μια τέτοια δυστοπία έρχεται να υλοποιήσει το Μετρό στην πλατεία Εξαρχείων και υπό αυτό το πρίσμα εκφράζεται και η αταλάντευτη εναντίωση μας σε αυτό. Χωρίς καμιά δόση υπερβολής θα λέγαμε ότι το Μετρό στην πλατεία συμπυκνώνει με τον πλέον εύγλωττο τρόπο τη βασική καπιταλιστική αντίθεση. Αυτήν ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής από τη μια και την ατομική- ιδιωτική ιδιοποίηση του αποτελέσματος της από την άλλη. Το Μετρό, ένα κατά τα άλλα σημαντικό επίτευγμα της κοινωνικής παραγωγής, ένα εξελιγμένο προϊόν της γενικής διάνοιας του ανθρώπου, η υλική έκφραση εργατικού μόχθου και συνδυασμένων εργατικών δεξιοτήτων, μετατρέπεται ακριβώς ως άξονας μιας αδυσώπητης ταξικής στρατηγικής, σε όχημα -κυριολεκτικά- εκκαθάρισης των παραγωγικών δυνάμεων των Εξαρχείων και των τελευταίων εστιών πρασίνου που έχουν απομείνει σε αυτά.
Ασφαλώς, αυτή η αντίθεση ενυπάρχει σε όλα τα προϊόντα της κοινωνικής παραγωγής, και αυτό δεν θα μπορούσε ποτέ να αποτελέσει την αιτία άρνησης τους. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε μια ιδεαλιστική, εξωιστορική και εν τέλει αντιδραστική άρνηση συνολικά του ίδιου του ανθρώπινου πολιτισμού. Ωστόσο, οι αντικαπιταλιστικές επαναστατικές δυνάμεις, αν θέλουν ακριβώς να είναι τέτοιες, οφείλουν να εντοπίζουν αυτήν την αντίθεση και να την οξύνουν προς όφελος του κόσμου της εργασίας∙ οφείλουν να διακρίνουν πότε αυτή, έστω ατελώς και οριακά, μπορεί στον υπαρκτό κόσμο, στη ζώσα πραγματικότητα να ικανοποιεί ζωτικές κοινωνικές ανάγκες. Όταν διεκδικούμε φθηνές και καλής ποιότητας συγκοινωνίες και δημόσιες και εξελιγμένες υποδομές υγείας, διατροφής, ενέργειας και μόρφωσης για το λαό, ή ακόμα όταν απαιτούμε προηγμένες τεχνολογίες προστασίας οικοσυστημάτων και αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι παρόλο που όλα αυτά συμβάλλουν -σε τελική ανάλυση- και στην αναπαραγωγή της ίδιας της κεφαλαιακής σχέσης, δεν παύουν να εξυπηρετούν ωστόσο και τη δική μας αναπαραγωγή ως Τάξη, να εξασφαλίζουν με άλλα λόγια τη συντήρηση της μοναδικής δύναμης που μπορεί να ανατρέψει το πολιτισμό του κεφαλαίου και του κράτους, και για αυτό το λόγο τις διεκδικούμε και τις αντιλαμβανόμαστε ως ζωτικό ταξικό επίδικό. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, στο συγκεκριμένο παράδειγμα των Εξαρχείων, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Η κατασκευή του Μετρό «επιλύει» κατά τρόπο απόλυτο προς όφελος του κεφαλαίου την αντίθεση κοινωνικού/καπιταλιστικού που ενυπάρχει σε αυτό. (Όπως αντίστοιχα θα λέγαμε είχε γίνει, για να αναφέρουμε ένα ανάμεσα στα τόσα παραδείγματα εγχώρια και διεθνώς, με το μεταλλείο χρυσού στη Χαλκιδική). Και υπό αυτήν ακριβώς την έννοια είναι καταδικασμένη να αποτύχει, αλλά και να γίνει ένας από τους βασικούς παράγοντες της ακόμα βαθύτερης κρίσης των Εξαρχείων.
Αν λοιπόν η εκκαθάριση των ζωντανών δυνάμεων της εργασίας και της κοινωνίας, προσδιορίζει -και- στην περίπτωση των Εξαρχείων τον χαρακτήρα και τον τελικό σκοπό της ασκούμενης κρατικής πολιτικής, τότε τόσο το περιεχόμενο μιας έκφρασης της πολιτικής αυτής -όπως είναι το Μετρό- όσο και η αντίδραση σε αυτήν δεν μπορεί να ιδωθεί έξω από τον ταξικό της καθορισμό. Ως αντιπρολεταριακή και αντικινηματική αιχμή από τη μια, και ως προλεταριακή κινηματική αντίσταση από την άλλη […]
2. Τα Εξάρχεια έχουν Ιστορία – Έξω η Χούντα από τη συνοικία
Ένα μήνα μετά την 9 Αυγούστου και την εκκίνηση των έργων κατασκευής Μετρό στην Πλατεία Εξαρχείων, η πραγματικότητα που διαμορφώνεται στη γειτονιά δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών για το τι σημαίνει Μετρό στην πλατεία Εξαρχείων: Μετρό στην πλατεία Εξαρχείων σημαίνει Χούντα! Γιατί τι άλλο από χούντα είναι η μόνιμη στρατοπέδευση εντός ελαχίστων τετραγωνικών των δολοφόνων των ΜΑΤ, της ΔΕΛΤΑ και της ΟΠΚΕ σε μια γειτονιά, όπου η αιματοβαμμένη δράση της αστυνομίας αποτελεί καθεστώς εδώ και δεκαετίες∙ και τι άλλο από χούντα είναι η προσπάθεια συλλογικής καθυπόταξης και ταπείνωσης μιας γειτονιάς μέσα από την επιβολή μιας τέτοιας συνθήκης.
Αυτή ακριβώς η επιβολή, προσδιορίζει σε τελική ανάλυση και τον αντικοινωνικό χαρακτήρα του ίδιου του έργου του Μετρό στην πλατεία Εξαρχείων. Μόνο μια εχθρική για την κοινωνία πολιτική, μόνο μια αδυσώπητη ταξική στρατηγική θα είχε την ανάγκη εφαρμογής τέτοιων δικτατορικών μέτρων για να υλοποιηθεί. Υπό αυτήν την έννοια η συζήτηση για την κοινωνική χρησιμότητα του Μετρό στην Πλατεία Εξαρχείων έχει κριθεί τελεσίδικα. Καμία χούντα δεν μπορεί να φέρει ποτέ την κοινωνική πρόοδο και μόνο αστοί, φασίστες ή αφελείς μπορούν να περιμένουν ένα καλύτερο αύριο για τα Εξάρχεια μέσω των ΜΑΤ και της ομάδας ΔΕΛΤΑ.
Ουσιαστικά η αξία χρήσης του Μετρό στην πλατεία θα είναι αυτή ακριβώς που θα επιβάλλει η νέα αξία χρήσης που θα δώσει στα Εξάρχεια το Κεφάλαιο, ως ζώνη απόλυτης κυριαρχίας των πιο στυγνών καπιταλιστικών σχέσεων, ως μια πλήρως εμπορευματοποιημένη και αστυνομοκρατούμενη περιοχή τουρισμού και διασκέδασης, χαμηλής αισθητικής και εντατικής και κακοπληρωμένης εργασίας, εκκαθαρισμένης από τους κατοίκους της και τις ζωντανές παραγωγικές της δυνάμεις, τις κοινωνικές και πολιτικές δομές της και τους τελευταίους πνεύμονες πρασίνου που της έχουν απομείνει.
Πλανώνται ωστόσο πλάνην οικτράν οι κρατούντες αν νομίζουν ότι με τέτοιες μεθοδεύσεις θα κάμψουν τα Εξάρχεια και τον κόσμο του αγώνα. Οι δυναμικές διαδηλώσεις της 25 Ιουνίου και της 22ης και 23ης Ιουλίου και βέβαια οι τελευταίες 30 μέρες καθημερινού, ανυποχώρητου αγώνα αποδεικνύουν ότι «Εδώ δεν παραδίνεται κανείς!».
Στην πραγματικότητα η παρόξυνση της κρατικής καταστολής – αντίστοιχα όπως στα Πανεπιστήμια και τους πρόσφατους εργατικούς αγώνες- τον πανικό και την ανασφάλεια κεφαλαίου και κράτους μαρτυρούν μπροστά στη γενικευμένη απαξία στην οποία έχουν περιέλθει. Και βέβαια το φόβο τους για τις ταξικές συγκρούσεις και τις κοινωνικές εξεγέρσεις που ωριμάζουν […]
A, μάλιστα. Βλέποντας ότι τα “αντιεξουσιαστικά” δεν τραβάνε στο πηγαδάκι, επιστρατεύουμε τώρα τον “Μαρξισμό”, βάζοντάς τον πάνω στη προκρούστεια κλίνη του κυρ-Παντελή.
Λένιν δεν είδα…., δε μπορεί κάτι θάχει πει κι αυτός για τα Εξάρχεια.
Κυρπαντελήδικος αυτισμός, που ακόμη κι αν διεγείρεται από πραγματικό πρόβλημα, θα το αλλοιώσει μέσα από την δική του αδιέξοδη παρα-λογική και τελικά θα το προβοκάρει! Οπως το προβοκάρει και το “επίσημο” αστικό κράτος, με τους μανδαρίνους του. Είπαμε, αστικό κράτος και “αντικρατιστές” αλληλοτροφοδοτούνται, aka νουδου-μπατσόκ (η τσύριζα) και χιλιάδες άλλα ψευδοδίπολα.
Το αστικό κράτος αντιπαθεί τα μέσα μαζικής μεταφοράς, και ιδίως τις σταθερές τροχιές και πιο πολύ τις ακριβές υπόγειες. Ιδανική λύση για το α/κ είναι το χιτλερικό “φολκσβάγκεν” (=”λαϊκό” αυτοκίνητο) και γενικά η ιδιωτική μετακίνηση. Καταφεύγει στα “μπολσεβίκικα” μετρό, όταν το σύστημα κινδυνεύει να κλατάρει από συμφόρηση, όπως ήδη συμβαίνει αυτό τον καιρό στην Αθήνα. Τώρα, αν ταυτόχρονα μπορεί και να διεγείρει και τον «αντιεξουσιαστή» συνεταίρο του (που τελευταία έχει …υπόταση!), ακόμη καλύτερα.
Και μια και η κουβέντα ήρθε στους μπολσεβίκους (που αλλού;…), να θυμηθούμε ότι η Μόσχα του ανύπαρκτου Σοσιαλισμού, μια πόλη τεσσάρων εκατομ. κατοίκων, με άριστο ρυμοτομικό, φαρδείς δρόμους και πλατείες-αεροδρόμια, χώρια τα άπειρα πάρκα, είχε το 1985 περίπου ~1264 σταθμούς μετρό και ούτε 200 χιλ. γιωταχί. Η Αθήνα, της ιστορικής συμμαχίας Κεφαλαίου-κυρΠαντελήδων, με ~ 5,5 εκατομ. κατοίκους (η άστεγους), έχει το 2022 μόλις 64(!) σταθμούς μετρό αλλά έχει ~2,5 εκατ. γιωταχί, που δεν έχουν, που να παρκάρουν και που να μην μποτιλιάρονται, με αποτέλεσμα σήμερα η μετακίνηση να είναι βραχνάς και άλυτο πρόβλημα.
Η Αθήνα σήμερα έχει φτάσει στα όριά της. Χρειάζεται απαλλοτριώσεις/ισοπεδώσεις του ~25 – 40%% της ζώνης πυκνής δόμησης, για επαναρυμοτόμηση, και επίσης άλλους ~2000 σταθμούς μετρό, όχι βέβαια σε ιστορικούς τόπους αλλά στους κατάλληλα απαλλοτριωμένους. Η, εναλλακτικά, εκκένωση του μισού πληθυσμού και μετατροπή της σε πόλη-φάντασμα, κάτι, που πιθανότατα θα γίνει και από μόνο του η από κανάν …Ερντοκάν. Κι εδώ να δείτε δυστοπία.
Αλλά, που να φτάσει το μυαλό του κυρ-παντελή στα τέτοια…, πόσο μάλλον στην “Δευτέρα Παρουσία”, που μόνο αυτή μπορεί πλέον να λύσει τα άλυτα.
Kαι μη ρισκάρετε: Ζήσαμε και δουλέψαμε μια ζωή στα Εξάρχεια και γνωρίζουμε από μέσα τον ψεύτικο και σάπιο περιθώριο, που έχει κάτσει με την κρατική αρωγή στην καμπούρα των όποιων εργαζομένων, (πια δεν έχουν απομείνει και πολλοί) ζουν εκεί.
Ευτυχώς, που δεν (απο-, παρά-)πολιτικοποιηθήκαμε όλοι στα σύγχρονα Εξάρχεια της σύγχρονης Εξαχρείωσης.
Αχού…. Απέχεις κ εσύ και το κόμμα σου από έναν ακόμα λαϊκό αγώνα και τόνε βρίζεις ακόμα μια φορά….
Οσα δεν φτάνεις τα κάνεις κρεμαστάρια… Καλά κρασιά κ αντε να μαζέψεις κάνα ψηφουλακι. Για αυτό κ μόνο είσαι…
Εν τω μεταξύ όλη η ανάλυση για μετρό, αμάξια, μοσχες, αθηνες την έχεις για ξεκάρφωμα εσου κ του κόμματος σου, που απέχετε από έναν ακόμα αγώνα. Άσε, ξερουμε κ μεις το οτι θέλει το σύστημα το ι. Χ., κ για αυτο Προωθούμε την δημόσια μαζική οιουιξη συγκοινωνία ως πολιτική θέση. Αλλά επίσης γνωρίζουμε κ για τ τζεντριφικέισιον, “εξευμενισμό” ελληνιστί, που οριωηρι το κεφάλαιο σε περιοχές πετώντας τους φτωχούς κάτοικους έξω από αυτές, για να τις εμπορευματοποιησει περαιτέρω. Αυτά ούτε που τα φαντάζεσαι κ γράφεις ανοησίες.
Κάποιο κόμμα σου κάθεται στο λαιμό. Πιές νεράκι, όχι αυτά, που πίνεις στα Εξάχρεια. Μπορεί να σε βοηθήσει.
Καλή νίκη, (μιά ακόμη!) και όλη η δόξα δικιά σας!
Για να σου κάτσει κάτι στο λαιμό στο θέμα του αγώνα του λαού στα Εξάρχεια πρέπει να συμμετέχει είτε από δω, είτε από κει. Είτε στον αγώνα και πχ να διαφωνείς με πλευρές της πολιτικής του, είτε να εινσι με το κεφάλαιο κ το κράτος.
Το ΚΚΕ, γιατι σε αυτό το κόμμα αναφερόμεθα, δεν συμμετέχει καθόλου στον αγώνα του λαού των Εξαρχείων κ τα μέλη του βρίζουν αυτον τον αγώνα εδώ μέσα. Οπότε δεν μου κάθεται καν στο λαιμό, απλά λέω την πραγματικότητα, ότι για μιαν ακόμα φορα βρίζετε ένα λαϊκό αγώνα.
Αν ήθελαν απλα να φτιαξουν μετρο θα το εκαβαν στην τοσιτσα οπου υπηρχε σχεδιο .Ασε που ειναι και πιο κοντα στο μουσειο και βολευει και τους τουριστες.Ο σκοπος προφανως ειναι η ισοπεδωση της πλατειας και ο ελεγχος μιας περιοχης που πολλες φορες εχει αποδειχθει ” μπελας” για τους κρατούντες.Αυτο το αποδεικνυει και η ενταση της παρεμβασης των κατασταλτικων δυνάμεων στην περιοχη.Γενικα με καλυπτουν τα γραφομενα του Αρη κ του Κωστα .Θα εβαζα και αλλη μια παραμετρο την προσωπικη: Τα εξαρχεια εχουν οχι μονο ιστορια αλλα και ιστοριες πολλων απο μας: Τα μερη που πολιτικοποιηθηκαμε,που κλαψαμε,που γελασαμε,που συζητησαμε και ονειρευτηκαμε ενα καλυτερο κοσμο,τα μερη που ειδαμε οτι ” γινεται και αλλιως” να ζουνε.Οσο λοιπον και να ακουγεται μικροαστικο κλπ και αυτος ειναι ενας λογος να ειμαστε ολοι κατω σε αυτη την αναμετρηση ακόμα και οσοι έχουμε χασει λιγο την φορμα μας λογω ηλικίας…