Ο Tάσος Κατιντσάρος, ιστορικό στέλεχος της επαναστατικής Αριστεράς από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και μετά, στέλεχος της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΠΕ του ΝΑΡ για τη Κομμουνιστική Απελευθέρωση, μιλάει στο Πριν για τη παρέμβαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις εκλογές της 25ης του Γενάρη, για την πολιτική συνεργασία με τη Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση και ανένταχτους αγωνιστές, για την επόμενη μέρα των εκλογών.
Συνέντευξη στον Μιχάλη Παπαμακάριο και στην Εφημερίδα Πριν
– Ποιοι είναι κατά τη γνώμη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ οι λόγοι που η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου επέσπευσε τις εκλογές; Τι προσδοκά το αστικό μπλοκ να κερδίσει από αυτή την εκλογική μάχη;
– Δεν φαίνεται να υπήρχαν καθόλου δυνατότητες συνέχισης της διακυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, ιδιαίτερα μετά το καθεστώς φρίκης που έχει επιβληθεί στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα από την τρόικα, το κεφάλαιο και την κυβέρνηση. Προτού καταβυθιστούν κυριολεκτικά, προτίμησαν μια φυγή προς τα μπρος για να διασώσουν ό,τι μπορούν από τον κομματικό μηχανισμό της ΝΔ και να προλάβουν να πλασάρουν καλύτερα τα νεότευκτα Ποτάμια και τις γέφυρές τους, προκειμένου να αναπαραχθεί κάπως το σαπισμένο πολιτικό τους σύστημα. Η κρίση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής μοιάζει να αποφασίζει για όλα. Τα δομικά προβλήματα της κυβερνητικής εξουσίας δεν είχαν άλλο τρόπο να απαντηθούν απ’ τους κυρίαρχους, παρά με την προσφυγή στις κάλπες, ιδιαίτερα και μετά την παταγώδη αποτυχία τους να εκλέξουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Κατά τη γνώμη μας, αυτό που θα κριθεί το επόμενο διάστημα είναι πώς θα αναπαραχθεί ένας νέου τύπου διπολισμός μεταξύ της παραδοσιακής Δεξιάς (με όλο και περισσότερο ακροδεξιά φυσιογνωμία), από τη μια μεριά, και ενός χώρου που προέρχεται μεν από την Αριστερά αλλά μεταλλάσσεται τάχιστα σε νέας ή παλιάς κοπής σοσιαλδημοκρατία. Αυτό θα προσπαθήσουν να στήσουν στα πόδια του σαν πολιτική καρδιά του συστήματος το επόμενο διάστημα. Ωστόσο έχουν ελάχιστες πιθανότητες να το πετύχουν, γιατί δεν μπορούν να συγκρατήσουν με τίποτα την έκρηξη των αντιφάσεων του συστήματος σε όλο το πλάτος και το βάθος του. Ενώ η δομική κρίση του καπιταλισμού βαθαίνει διαρκώς, με άγνωστο τέλος, το κοινωνικό ζήτημα μπαίνει στο κέντρο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχει ανοίξει ήδη όλη η βεντάλια των προβλημάτων στην περιοχή, με πολέμους, ανείπωτες καταστροφές, φρίκη και ερείπια για τεράστιες μάζες απόκληρων και φτωχών ανέργων ή επισφαλώς εργαζομένων, ιδιαίτερα νέων ανθρώπων…
– Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βγαίνει από μια πρόσφατη μαζική διαδικασία συνελεύσεων όπου εγκρίθηκε η πρόταση πολιτικής συνεργασίας ενόψει και των εκλογων της 25ης Γενάρη. Στο «παρά πέντε» των εκλογών επιλέξατε μια τέτοια διαδικασία. Ποιοι είναι οι λόγοι γι’ αυτό;
– Δεν το επιλέξαμε τώρα. Το ζήτημα της πολιτικής συνεργασίας και της μετωπικής συμπόρευσης με όλα τα ανατρεπτικά ρεύματα της μαχόμενης Αριστεράς αποτελεί κεντρική πολιτική επιλογή από τη 2η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για να δοθεί με τη μεγαλύτερη δυνατή αποτελεσματικότητα η πάλη ενάντια στο μαύρο μέτωπο της αντίδρασης. Ήταν όμως συγκλονιστικό να πραγματοποιηθεί αυτός ο γύρος συνελεύσεων σε όλες τις Επιτροπές μας, ο οποίος ύστερα από βαθιά δημοκρατική συζήτηση, κατέληξε στην απόφαση με μεγάλη πλειοψηφία για τη συμμετοχή μας στις εκλογές μαζί με άλλες αριστερές ανατρεπτικές δυνάμεις και αγωνιστές. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλος πολιτικός χώρος που να μπορεί να συζητάει και να επιλύει προβλήματα με τέτοιο τρόπο, χωρίς αυτό να σημαίνει βεβαίως ότι δεν μας χαρακτήρισαν και πολλές ανεπάρκειες και αντιφάσεις. Περίπου 2.000 αγωνιστές συζήτησαν και αποφάσισαν την τακτική μας, αφήνοντας μια παρακαταθήκη και για τη μάχη των εκλογών αλλά και για το μέλλον.
– Τις τελευταίες ημέρες το όνομα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ακούγεται συχνά από τα κυβερνητικά χείλη, ακόμα και από τον ίδιο τον Σαμαρά.
– Κοιτάξτε, εκτός από τα επικοινωνιακά παιχνίδια, υπάρχουν τα πραγματικά αμείλικτα ερωτήματα. Μπορεί π.χ. μια νέα κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ να θέλει να διαπραγματευτεί με την ΕΕ το ζήτημα του χρέους προκειμένου να υπάρξουν ορισμένες ελαφρύνσεις για τον ελληνικό λαό. Έξω από το ανεπίκαιρο μιας τέτοιας τακτικής, που θυμίζει την είσοδο των πρώτων χριστιανών στις ρωμαϊκές αρένες μέσα στο λάκκο των λεόντων, το ίδιο το πλαίσιο των καπιταλιστικών ολοκληρώσεων δεν μπορεί να αλλάξει. Μας πιάνει στο στόμα της λοιπόν η ΝΔ, ο Σαμαράς και η Σπυράκη, για να χύσουν το δηλητήριό τους ενάντια στους ίδιους τους ανατρεπτικούς στόχους του προγράμματος μας. Θα προτιμούσαν να μας έχουν βέβαια εντελώς εκτός νόμου, για να εκβιάζουν πιο εύκολα τη διαχειριστική Αριστερά. Δεν τους περνάει όμως. Ο κόσμος του αγώνα ξέρει πολύ καλά την «αξία χρήσης» της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Ξέρει ότι ο πόλος-μέτωπο μιας αντικαπιταλιστικής επαναστατικής Αριστεράς μπορεί να τον βοηθήσει αποφασιστικά να παλέψει και να οργανωθεί ενάντια στο σύγχρονο καθεστώς εκτάκτου ανάγκης που μας επιβάλλουν, για να επιτύχει πραγματικές νίκες στους χώρους δουλειάς και σπουδών, για την υπεράσπιση της δημόσιας, δωρεάν υγείας, παιδείας και κοινωνικής πρόνοιας, για την καταπολέμηση της ανεργίας, τη μείωση των ωρών δουλειάς και τη ριζική καλυτέρευση του βιοτικού επιπέδου των λαϊκών τάξεων.
– Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απεύθυνε πρόταση για τη διαμόρφωση μιας πολιτικής συνεργασίας των αντικαπιταλιστικών, αντισυστημικών, αντιΕΕ και αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Σε τι αποσκοπεί αυτή η πρόταση και πώς αποτιμάτε τα μέχρι τώρα αποτελέσματα;
– Καλέσαμε όλες τις δυνάμεις και τους αγωνιστές, ιδιαίτερα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, και τους εκθέσαμε τους όρους και τις προϋποθέσεις που προκύπτουν από το μεταβατικό αντικαπιταλιστικό μας πρόγραμμα, για να επιτευχθεί αυτή η πολιτική συνεργασία. Πολιτικό εργατικό και λαϊκό κίνημα πρέπει κατά τη γνώμη μας να οικοδομηθεί, ώστε ο μαχόμενος και οργανωμένος λαός να παίξει καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις. Με τις δυνάμεις και τους αγωνιστές που ανταποκρίθηκαν ξεκινήσαμε τη συνεργασία, χωρίς να εφησυχάζουμε και απέναντι στους άλλους που δεν ανταποκρίθηκαν. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα επαναλάβει το κάλεσμά της και μετά τις εκλογές, γιατί πρέπει απαραιτήτως να παλέψουν από το ίδιο πολιτικό μετερίζι όλες οι αντισυστημικές, αντιΕΕ, αντικαπιταλιστικές και ανατρεπτικές δυνάμεις.
Οργάνωση του κινήματος για την επόμενη μέρα
– Με ισχυρή την πιθανότητα ο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει τις εκλογές και να συγκροτήσει κυβέρνηση ποιες είναι οι επιδιώξεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε αυτή την εκλογική μάχη;
– Αρκετές φορές έχουμε αναφέρει ότι ακόμα κι αν δεν υπήρχε επαναστατική αντικαπιταλιστική Αριστερά θα έπρεπε στη συγκλονιστική εποχή που ζούμε να την επινοήσουμε και να αγωνιστούμε για να την εδραιώσουμε. Απέραντες δυσκολίες αλλά και μεγάλες δυνατότητες φέρνει η εποχή μας, η οποία κυοφορεί κατά τη γνώμη μας ένα καινούργιο άλμα στον ουρανό, που θα ξεπερνάει όλες τις μέχρι σήμερα απελευθερωτικές προσπάθειες της ανθρωπότητας. Στο βράχο αυτό λοιπόν της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, διασταυρώνονται σήμερα πολλά ζητούμενα. Για μας το κεντρικό ζήτημα είναι αυτό της οργάνωσης του μαχόμενου εργατικού και λαϊκού κινήματος, του οργανωμένου μαχόμενου λαού, γιατί μόνον από κει μπορεί να ξεπηδήσει η οποιαδήποτε θετική εξέλιξη. Κατεβαίνουμε λοιπόν στις εκλογές με το ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ – Μετωπικής Αριστερής Συμπόρευσης, για να προετοιμάσουμε τον κόσμο του αγώνα για τις μάχες της επόμενης μέρας, για να του δείξουμε ότι θα είμαστε στο δρόμο μαζί του, για να χτυπήσουμε καίρια τις δυνάμεις που εκκολάπτουν το αβγό του φιδιού, για να απελευθερωθεί η αντικαπιταλιστική δυναμική που έρχεται από τα έγκατα της κοινωνίας…
– Γιατί να επιλέξει κάποιος την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όχι το ΣΥΡΙΖΑ ή το ΚΚΕ;
– Ο ΣΥΡΙΖΑ εξελίσσεται τάχιστα (αν δεν έχει εξελιχθεί ήδη) σε κόμμα σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης. Υπάρχει βέβαια αρκετός αριστερός ριζοσπαστικός κόσμος στις γραμμές του, αλλά τον αφοπλίζει η κυρίαρχη αφήγηση της ηγεσίας του, που μοιάζει να θέλει να κατευνάσει την αστική τάξη και τους κυρίαρχους ιμπεριαλιστές. Σε κάθε περίπτωση, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα ακολουθήσει στάση αριστερής-λαϊκής αντιπολίτευσης απέναντί του, θεωρώντας επίσης ότι θα έχουμε σοβαρές εξελίξεις στο πλαίσιό του…
Τo ΚΚΕ (όπως και διάφορες οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς) αρνείται να χαράξει μετωπική πολιτική στην εποχή ακριβώς που αυτή είναι αναγκαία, με αποτέλεσμα να ξεκόβει αντί να συνδέει την τακτική από τη στρατηγική. Όχι μόνο αρνείται το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα ανατροπής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ – Μετωπικής Αριστερής Συμπόρευσης, αλλά το αντιμετωπίζει ως πρόγραμμα απλής διαχείρισης του συστήματος. Αρνείται την κοινή δράση της μαχόμενης Αριστεράς, με αποτέλεσμα να χωρίζει αντί να ενώνει το εργατικό και λαϊκό κίνημα, να καθηλώνει αντί να εμπνέει.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ λοιπόν είναι μια θετική επιλογή κυρίως για τον κόσμο του αγώνα. Παρά τις ανεπάρκειες και τις αδυναμίες της, έχει δημιουργήσει το βάθρο του αντικαπιταλιστικού μεταβατικού προγράμματος, που μπορεί υπό προϋποθέσεις να αποτελέσει τη λυδία λίθο για το μαζικό κίνημα στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα, όλο το δυναμικό της, τα τελευταία ιδιαίτερα χρόνια, έχει πρωτοστατήσει σε όλες τις μάχες, μικρές και μεγάλες, για να ανατραπεί το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ, κεφαλαίου και να ανοίξει ένας νέος δρόμος με τις εργατικές και τις λαϊκές ανάγκες στο τιμόνι.
