Σχόλιο του Γραφείου Τύπου του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση
Αθήνα 13/1/2019
Η αποχώρηση του Π. Καμμένου από την κυβέρνηση Α. Τσίπρα αποτελεί έκφραση κρίσης της κυβερνητικής πολιτικής και αυξανόμενης κοινωνικής δυσαρέσκειας, την οποία προσπαθούν να διαχειριστούν μετά τη διάλυση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Αποτελεί παράλληλα και έκφραση αστικής και ΝΑΤΟϊκής «ωρίμανσης» του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς δεν χρειάζεται πλέον τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ για να εφαρμόσει μια ΝΑΤΟϊκή, εθνικιστική και πολεμοκάπηλη πολιτική, όπως δείχνει και η επιλογή του νέου υπουργού Άμυνας.
Ο Π. Καμμένος προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια και θρύψαλα των ΑΝΕΛ και να σώσει ό,τι μπορεί, υψώνοντας τη σημαία του «μακεδονομάχου».
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού στηρίχθηκε στον ακροδεξιό κυβερνητικό εταίρο για να περάσει την δεξιά μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης, ξεπετά τώρα το δεξιό δεκανίκι επιζητώντας «αριστερά» διαπιστευτήρια. Χαμένος κόπος! Το κυβερνητικό έργο της τετραετίας των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, για την εμπέδωση και προώθηση της αστικής μνημονιακής πολιτικής, της μόνιμης επιτροπείας και των ματωμένων πλεονασμάτων, έχει ξεκάθαρο αντιλαϊκό περιεχόμενο. Κανένα άλλοθι και καμιά δικαιολογία δεν υπάρχει για όσους συγκυβέρνησαν τόσα χρόνια όχι μόνο με τον Καμμένο, αλλά με τους «θεσμούς», τις Βρυξέλες και το Βερολίνο, τον ΣΕΒ και την Αμερικανική Πρεσβεία!
Ο Α. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούν ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Έχουν ήδη πάρει «ψήφο εμπιστοσύνης» από την Μέρκελ και την ΕΕ, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, το ελληνικό κεφάλαιο. Θέλουν να τελειώσουν την «βρόμικη δουλειά» να ψηφίσουν τη Συμφωνία των Πρεσπών και την προώθηση της ευρωνατοϊκής ολοκλήρωσης των Βαλκανίων, καθώς και κρίσιμες αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις όπως για τις τράπεζες, τα κόκκινα δάνεια και τους πλειστηριασμούς, την εκπαίδευση, τις ιδιωτικοποιήσεις. Από κει αντλεί την «αισιοδοξία» του ο πρωθυπουργός, γνωρίζοντας πως στη Βουλή υπάρχει πλήθος κοινοβουλευτικών «ρεταλιών», έτοιμων να τον στηρίξουν με τα κατάλληλα ανταλλάγματα…
Σήμα για την επόμενη μέρα της κυβερνητικής πολιτικής αποτελεί η τοποθέτηση του ναυάρχου Αποστολάκη στη θέση του νέου υπουργού Άμυνας, μέχρι σήμερα αρχηγού ΓΕΕΘΑ, με τις προκλητικές δηλώσεις περί «ισοπέδωσης βραχονησίδας σε περίπτωση απόβασης Τούρκων!»
Πρώτη φορά μετά τη χούντα στρατιωτικός αναλαμβάνει τη θέση του υπουργού Άμυνας. Επίσης φαίνεται πως η θέση αυτή είναι «ρεζερβέ» αποκλειστικά για στελέχη του ΝΑΤΟ και υποστηρικτές της πολεμοκάπηλης προώθησης των αστικών συμφερόντων.
Η διέξοδος δεν βρίσκεται στα κοινοβουλευτικά παζάρια για συνέχιση της ίδιας πολιτικής, ούτε βέβαια στη ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ και τα λοιπά αστικά μνημονιακά κόμματα. Ο αστικός διπολισμός παραπέμπει στο «μαύρο» σε όποια του εκδοχή.
Όπως αναδεικνύουν και οι συγκλονιστικές κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών και των αναπληρωτών, που η κυβέρνηση Τσίπρα αντιμετώπισε με καταστολή και βία, μόνο ένα μαχητικό ανατρεπτικό κίνημα εργαζομένων, λαού και νεολαίας μπορεί να ανοίξει έναν άλλο δρόμο. Με τα εργατικά δικαιώματα μπροστά σε ρήξη με την μνημονιακή καπιταλιστική βαρβαρότητα, την ΕΕ, την εθνικιστική τύφλωση και τη ΝΑΤΟϊκή εμπλοκή.
Η αντικαπιταλιστική, κομμουνιστική Αριστερά και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα είναι στην πρώτη γραμμή των αγώνων, για μια Αριστερά που δεν θα υποτάσσεται, ούτε θα διαχειρίζεται το σύστημα, αλλά θα αγωνίζεται νικηφόρα για την αντικαπιταλιστική ανατροπή.
Γραφείο Τύπου του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση
Αθήνα, 13 Ιανουαρίου 2019
….Να ξεκαθαρίσω ότι το κόμμα του Π. Καμμένου δεν το θεωρώ ακροδεξιό…αλλά πατριωτικό, δεξιό κόμμα που σε αντιπαράθεση με την Ν.Δ, του Σαμαρά έκφρασε την αντιμνημονιακή δεξιά πτέρυγα.
Πάντα δεν δεχόταν την λύση με το όνομα μακεδονία….και αυτό έπραξε και τώρα…
Ανεξάρτητα αν η ΕΕ και το ΝΑΤΟ στηρίζει την συμφωνία των Πρεσπών, πιστεύω είναι μια ρεαλιστική λύση….και το ζήτημα αν η Βόρεια Μακεδονία θα μπει στο ΝΑΤΟ για τα συμφέροντα -βέβαια- της συμμαχίας είναι ζήτημα και πάλης του λαού της…
Αν κρινόμαστε πως πρέπει να βάλουμε τα εργατικά συμφέροντα μπροστά -πρέπει να δούμε τις ανεπάρκειες και την μη ενιαία στάση- της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο εργατικό κίνημα, την μη συνεπή στάση και επιμονή στην πολιτική μας για να τραβήξουμε τον δυσαρεστημένο κόσμο προς τα αριστερά….όσο ότι η ανταρσυα θα επιμείνει στην αντικαπιταλιστική ανατροπή….πρέπει να έχει στρατηγικό στόχο την εργατική εξουσία.
Φτάνει πλέον με ένα αφηρημένο αντικυβερνητικό λόγο χωρίς περιεχόμενο και κυρίως χωρίς πολιτική και σχέδιο για την κομμουνιστική κοινωνία…