του Γ.Μ.
Κάλεσμα στην Αριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ για συνεργασία απηύθυνε ο επικεφαλής του «Σχεδίου Β’», Αλέκος Αλαβάνος.
Από τα Τρίκαλα, όπου βρέθηκε τη Δευτέρα, ο Α. Αλαβάνος δήλωσε:
«’Εφόσον η αριστερή πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει σε αυτά που λέει -και ελπίζω ότι έτσι είναι – οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της.
Δεν είναι δυνατόν, ενώ πιστεύει ότι το θέμα της αποχώρησης από το ευρώ είναι θέμα προτεραιότητας να νομιμοποιεί την τοποθέτηση του κ.Τσίπρα ότι ” η αποχώρηση από το ευρώ είναι εθνική καταστροφή” . Η να νομιμοποιεί την προσβλητική δήλωση Δραγασακη σε βουλευτές της Μέρκελ και του Σόιμπλε ότι η κρίση είναι δική μας και δεν μπορούμε να την επιρρίπτουμε σε ξένους”.
Κι ακόμα χειρότερα δεν μπορεί να νομιμοποιεί την κεντρική θέση του ΣΥΡΙΖΑ ότι μια αλλαγή κυβέρνησης μπορεί να φέρει κατάργηση του μνημονίου μέσα στην Ευρωζώνη , όταν είναι πολύ καλά γνωστό ότι με τους κανονισμούς 472 και 473 που ισχύουν από φέτος, μνημόνια θα εφαρμόζονται σε όλες ανεξαιρέτως τις χώρες της ευρωζώνης.
Καλούμε την Αριστερή Πλατφόρμα να κάνει ένα μεγάλο βήμα μπροστά. Να αναλάβει μαζί με το ΣΧΕΔΙΟ Β μια κοινή πρωτοβουλία για τη συσπείρωση όλων των δυνάμεων για την απελευθέρωση της χώρας από τους καταναγκασμούς των δανειστών και της ευρωζώνης, για να υπάρξουν ταχύτατες και μαζικής κλίμακας απαντήσεις στις δραματικές πληγές της ανεργίας και της φτώχειας, για την ανασυγκρότηση και την αναγέννηση της χώρας.»
Από την τοποθέτηση του επικεφαλής του «Σχεδίου Β’» φαίνεται η οριστική εγκατάλειψη του ζητήματος της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το οποίο υπήρξε και το σημείο τριβής κατά τη διάρκεια των συζητήσεων με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τη μετωπική συμπόρευση.
Η ανάγκη για τους εργαζόμενους, τη νεολαία και τα λαϊκά στρώματα για έξοδο από την Ε.Ε., την οποία ουδέποτε το «Σχέδιο Β’» αναγνώρισε ρητά και κατηγορηματικά, χωρίς υποσημειώσεις, χωρίς «ναι μεν αλλά», χωρίς προαπαιτούμενα και προϋποθέσεις πλέον πετιέται «στον κάλαθο των αχρήστων».
Προτεραιότητα δίνεται σε ένα αντι-ευρώ μέτωπο «για τη συσπείρωση όλων των δυνάμεων για την απελευθέρωση της χώρας από τους καταναγκασμούς των δανειστών και της ευρωζώνης (…) για την ανασυγκρότηση και την αναγέννηση της χώρας», που μπορεί να χωρέσει την «Αριστερή Πλατφόρμα» και άλλες δυνάμεις, μπορεί να εκφράσει τα συμφέροντα μερίδων του κεφαλαίου, είναι όμως πολύ «στενή» για της ανάγκες του λαού και της νεολαίας για δουλειά με δικαιώματα και ζωή με αξιοπρέπεια.
Πολλώ δε μάλλον για την αντικαπιταλιστική Αριστερά, που τις ανάγκες αυτές της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων επιδιώκει να τις συνδέσει με την αντικαπιταλιστική επανάσταση και την κομμουνιστική προοπτική, για μια κοινωνία χωρίς κρίσεις, φτώχεια, ανεργία, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
