Του Γιώργου Ρούση
Πολλά είναι εκείνα που γράφτηκαν μέχρι τώρα, από αριστερή σκοπιά για το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης και τον μαζικό του χαρακτήρα.
Και πολλά από αυτά είναι σωστά, όπως ότι τον τόνο σε αυτό τον έδωσαν οι ομιλίες των γνωστών ακροδεξιών Φράγ(ν)κου και Άνθιμου, οι φασίστες και γενικότερα οι ακροδεξιοί εθνικάρες, το παπαδαριό που και με τις ευλογίες της «αριστερής » κυβέρνησης θρέφει ο ελληνικός λαός, οι μοναχές, που αποφάσισαν να εγκαταλείψουν για χάρη του τον μοναχισμό, οι διάφοροι γραφικοί που θέλησαν να ξεκινήσουν από εκεί την φετινή καρναβαλίτική τους εμφάνιση.
Ορθή ήταν επίσης η επισήμανση ότι όλο αυτό το πλήθος που συμμετείχε –και δεν ήταν και μικρό – και ακόμη ένα άλλο που το αντιμετώπισε με συμπάθεια, δεν μπορεί να ταυτίζεται με τους παραπάνω, αλλά ότι αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι του λαού μας.
Εκείνο όμως που δεν επισημάνθηκε και που κατά τη γνώμη μου είναι το πλέον σημαντικό, είναι ότι αυτή η συμμετοχή, ή και η συμπάθεια σε τέτοιου τύπου, ουσιαστικά συμπληρωματικές προς τον συριζαϊκό φιλοϊμπεριαλιστισμό, εθνικιστικές εκδηλώσεις, ερμηνεύονται από το γεγονός ότι ο καπιταλισμός δεν είναι υπεύθυνος μόνον για την εκμετάλλευση, τους πολέμους, την οικολογική καταστροφή.
Είναι επίσης υπεύθυνος για την αποξένωση των ανθρώπων, όχι μόνον από τα μέσα παραγωγής, τα προϊόντα της εργασίας τους, την ίδια τους την εργασία, την φύση, αλλά και από την ίδια τους την ανθρωπιά. Και αυτή η «ρινοκεριάδα», είναι που ερμηνεύει γιατί όσο θα κυριαρχεί ο καπιταλισμός, θα κυριαρχεί η ιδεολογία του και οι αξίες του, οι οποίες στα άκρα τους παίρνουν τη μορφή του φασισμού.
Και όπως φαίνεται είναι πιο εύκολο σε περίοδο κρίσης, για μεγάλα τμήματα των αποξενωμένων λαϊκών μαζών, να υιοθετήσουν αυτήν την στάση πάρα να αντιταχθούν συνολικά, δηλαδή αντικαπιταλιστικά και αντιιμπεριαλιστικά, στο κυρίαρχο σύστημα και να διεκδικήσουν την επαναστατική υπέρβασή του.
Αξίζει να θυμίσουμε εδώ την ερμηνεία του Γκράμσι[2] για την απήχηση του φασισμού στην Ιταλία, η οποία αποτέλεσε και έναν από τους παράγοντες που τον οδήγησαν να διερευνήσει τη στρατηγική περάσματος στο σοσιαλισμό στη Δύση.
Για τον Γκράμσι λοιπόν, οι μορφές του «φασισμού και της [αστικής] δημοκρατίας είναι οι δυο όψεις της ίδιας πραγματικότητας, δυο διαφορετικές μορφές της ίδιας δράσης,[….] που οδηγεί την αστική τάξη να σταματά την προλεταριακή τάξη στην πορεία της.”
Όπως επισημαίνει ο Γκράμσι, το γεγονός ότι πάνω από τρία εκατομμύρια λαού κατέβηκε στον δρόμο, μετά από κάλεσμα του Μουσολίνι στην πορεία του προς τη Ρώμη, σημαίνει ότι η επικράτηση του φασισμού δεν είναι τίποτε άλλο παρά η κατάληξη ενός πολέμου θέσεων που ακολούθησε τις ήττες του εργατικού κινήματος και αντιπροσωπεύει μια παθητική επανάσταση.[3]
«Στη σημερινή εποχή, τον πόλεμο ελιγμών που διεξάχθηκε νικηφόρα από τον Μάρτιο του 1917 ως τον Μάρτιο του 1921 τον διαδέχτηκε ένας πόλεμος θέσεων που εκπρόσωπός του τόσο ιδεολογικός (στην Ευρώπη) όσο και πρακτικός (στην Ιταλία) είναι ο φασισμός».[4]
Και αυτό το υποστηρίζει ο Γκράμσι, διότι εκτιμά ότι εκείνο που χαρακτηρίζει τον φασισμό είναι ότι κατόρθωσε να διαμορφώσει μια μαζική οργάνωση της μικρής μπουρζουαζίας, «να διαμορφώσει την οργανική ενότητα όλων των αστικών δυνάμεων σε ένα ενιαίο πολιτικό οργανισμό υπό ένα ενιαίο κέντρο, το οποίο διεύθυνε ταυτόχρονα το κόμμα, το κράτος, την κυβέρνηση»[5], κάτι που η εργατική τάξη δεν μπόρεσε να το πετύχει.
Έτσι ο φασισμός κατόρθωσε να προσελκύσει την ξεπεσμένη μικρή και μεσαία αστική τάξη, η οποία απογοητευμένη προσχώρησε τελικά στην μεγάλη της πλειοψηφία σε αυτόν. [6]
Ανάλογο λοιπόν μέτωπο, αλλά με ένα αντικαπιταλιστικό αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο, με αυτό που κατόρθωσε να συγκροτήσει κατά τον Γκράμσι ο φασισμός, είναι αναγκαίο να συγκροτήσει και η σύγχρονη εργατική τάξη και το κόμμα της, όχι μόνον με τους συμμάχους της, αλλά και με τα ίδια τα ποικίλα τμήματά της.
Και εν προκειμένω αυτό το μέτωπο ακολουθώντας την παράδοση του Ρήγα, δεν μπορεί παρά να έχει σήμερα ως κεντρικό του σύνθημα: Τα Βαλκάνια ανήκουν στους λαούς τους και όχι στο ΝΑΤΟ ή την ΕΕ, όχι στο κεφάλαιο, για το οποίο όπου κέρδος και πατρίδα.
……………………………………………………………………………………………………………………………………….
[1] Από το θεατρικό του Ευγένιου Ιονέσκο, Ρινόκερος στο οποίο οι άνθρωποι μετατρέπονται μαζικά σε ρινόκερους.
[2] Βλέπε πιο αναλυτικά Γ. Ρούση: Από την κρίση στην επανάσταση πόλεμος θέσεων, Γκοβόστης 2012
[3] Gramsci, Quaderni del Carcere, Edizione Critica dell’ Istituto Gramsci, Einaudi. Turin, 1975, σελίδα 1228
[4] Gramsci, Il Risorgimento, Einaudi 1955, σελίδα 196
[5] Βλέπε κυρίως Αντόνιο Γκράμσι, Οι θέσεις της Λυών και Gramsci, Socialismo e fascismo, Einaudi, Torino, 1978 .
[6] Κριστίν Μπυσί- Γκλυσμάν, Ο Γκράμσι και το κράτος, Θεμέλιο, σελίδα 117
Ωραία τριπλα κι αυτή με λίγο Γκραμσι. Τα Βαλκάνια ανήκουν στους λαούς τους, λέει.
Και το Αιγαίο στα ψάρια του μήπως;
Ναι θιασάρχη. Το απελευθερωτικό μήνυμα, η απελευθερωτικη αντίληψη, είναι “τα βαλκανια ανηκουν στους λαούς τους”. Δεν ανηκουν ούτε στο νατο, ούτε στις ηπα, ούτε στην εε, ούτε στην Ρωσία, ούτε στους εθνικισμούς ελληνικούς, πγδμ, αλβανικούς, σερβικους κλπ.
Αυτη η απελευθερωτικη αντιληψη πρεπει να χρωματισει τον αγωνα των βαλκανικων λαβν για καταστροφη τουιμπεριαλισμου και του εθνικισμου. Καλα τα λεει ο ρουσης. Διαφωνείς;
α. Ο ελληνικός εθνικισμός μερίδας κατοίκων της Ελλάδας, ΤΡΕΦΕΤΑΙ και ΤΡΕΦΕΙ τον εθνικισμό μερίδας κατοίκων της ΠΓΔΜ και το ΑΝΑΠΟΔΟ! ΟΛΟΙ οι εθνικισμοί ΑΛΛΗΛΟΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ! Λόγου χάρη: Σε κάθε έναν χάρτη ΠΓΔΜ αλυτρωτισμού όπου η ΠΓΔΜ απεικονίζεται έως την Θεσσαλονίκη, υπάρχουν 1-2 ελληνικοί εθνικιστικοί χάρτες, που δείχνουν την Ελλάδα μέχρι το …Βουκουρέστι! Πασάρουν τα ΜΜΕ ένθεν κακείθεν αυτούς τους εθνικιστικούς χάρτες, και ΝΑ το φούντωμα του φόβου του κόσμου για πιθανή αλλαγή συνόρων και έτσι ενισχύονται ένθεν κακείθεν οι εθνικισμοί.
β. Οι εθνικισμοί στα Βαλκάνια, ΕΝΙΣΧΥΟΝΤΑΙ από το ΝΑΤΟ, την Ρωσία, τις ΗΠΑ, την ΕΕ. Για να παίζουν οι καπιταλιστές και οι ιμπεριαλιστές τα βρώμικα παιχνίδια τους, με αίμα και πολέμους!
γ. Τα έθνη και οι λαοί ποτέ δεν κινδύνεψαν από τον διεθνισμό! KOE, ΑΡΔΗΝ, ΕΠΑΜ και λοιποί ανερμάτιστοι, να μας φέρουν ΕΝΑ ιστορικό στοιχείο που να αποδυκνύει ότι έθνη και λαοί, καταστράφηκαν από τον διεθνισμό! ΑΝΤΙΘΕΤΑ, πάντα κινδύνεψαν και καταστράφηκαν από τον ιμπεριαλισμό και τους εθνικισμούς. Που οδήγησαν σε εξοντωτικούς πολέμους και σε σφαγές!
Ο επίλογος του κειμένου του Γιώργου Ρούση, ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ: “…Και αυτό το υποστηρίζει ο Γκράμσι, διότι εκτιμά ότι εκείνο που χαρακτηρίζει τον φασισμό είναι ότι κατόρθωσε να διαμορφώσει μια μαζική οργάνωση της μικρής μπουρζουαζίας, «να διαμορφώσει την οργανική ενότητα όλων των αστικών δυνάμεων σε ένα ενιαίο πολιτικό οργανισμό υπό ένα ενιαίο κέντρο, το οποίο διεύθυνε ταυτόχρονα το κόμμα, το κράτος, την κυβέρνηση»[5], κάτι που η εργατική τάξη δεν μπόρεσε να το πετύχει.
Έτσι ο φασισμός κατόρθωσε να προσελκύσει την ξεπεσμένη μικρή και μεσαία αστική τάξη, η οποία απογοητευμένη προσχώρησε τελικά στην μεγάλη της πλειοψηφία σε αυτόν. [6]
Ανάλογο λοιπόν μέτωπο, αλλά με ένα αντικαπιταλιστικό αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο, με αυτό που κατόρθωσε να συγκροτήσει κατά τον Γκράμσι ο φασισμός, είναι αναγκαίο να συγκροτήσει και η σύγχρονη εργατική τάξη και το κόμμα της, όχι μόνον με τους συμμάχους της, αλλά και με τα ίδια τα ποικίλα τμήματά της.
Και εν προκειμένω αυτό το μέτωπο ακολουθώντας την παράδοση του Ρήγα, δεν μπορεί παρά να έχει σήμερα ως κεντρικό του σύνθημα: Τα Βαλκάνια ανήκουν στους λαούς τους και όχι στο ΝΑΤΟ ή την ΕΕ, όχι στο κεφάλαιο, για το οποίο όπου κέρδος και πατρίδα.
Καλά ρε παιδιά, από τι μια σας ενοχλεί η σχέση “διευθυντή – διευθυνόμενου” που και καλά υπήρχε στην ΕΣΣΔ και δήθεν είχε αντικαταστήσει την ταξική σχέση καπιταλιστή – εργάτη και ότι στον αναγεννημένο κομμουνισμό(!!) που θα φτιάξετε(!!!) θα την καταργήσετε κι από την άλλη φέρνετε σαν παράδειγμα τον φασισμό και το πως κατόρθωσε: «να διαμορφώσει την οργανική ενότητα όλων των αστικών δυνάμεων σε ένα ενιαίο πολιτικό οργανισμό υπό ένα ενιαίο κέντρο, το οποίο διεύθυνε ταυτόχρονα το κόμμα, το κράτος, την κυβέρνηση»
Να σας πως πως το κατόρθωσε. Δια πυρός και σιδήρου. Με φόνους, εκβιασμούς, φυλακίσεις, δωροδοκίες, διαφθορά και ότι άλλο φανταστεί ο νους του ανθρώπου.
Ναι, το μεγάλο μέρος της μπουρζουαζίας καλοδέχτηκε τον φασισμό, αλλά υπήρχαν και αστοί και μικροαστοί που αντέδρασαν. Αυτούς τους μακέλεψαν οι φασίστες.
Κάντε τον κόπο να δείτε το “1900” του Μπερτολούτσι και θα καταλάβετε τι εννοώ.
Δυστυχώς, ανερμάτιστες, εμπαθείς και ιστορικά αδαείς πολιτικές ομάδες όπως της ΚΟΕ, του ΑΡΔΗΝ, του ΕΠΑΜ παίζουν εξαιρετικά καταστροφικό ρόλο για τον λαό: Μεγενθύνουν τον υπαρκτό εθνικισμό μερίδας κατοίκων της ΠΓΔΜ, και εξαφανίζουν τον υπαρκτό ελληνικό εθνικισμό των εθνικιστικών συγκεντρώσεων στις οποίες συμμετέχουν ενεργά.
Διότι, α. Ο ελληνικός εθνικισμός μερίδας κατοίκων της Ελλάδας, ΤΡΕΦΕΤΑΙ και ΤΡΕΦΕΙ τον εθνικισμό μερίδας κατοίκων της ΠΓΔΜ και το ΑΝΑΠΟΔΟ! ΟΛΟΙ οι εθνικισμοί ΑΛΛΗΛΟΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ! Λόγου χάρη: Σε κάθε έναν χάρτη ΠΓΔΜ αλυτρωτισμού όπου η ΠΓΔΜ απεικονίζεται έως την Θεσσαλονίκη, υπάρχουν 1-2 ελληνικοί εθνικιστικοί χάρτες, που δείχνουν την Ελλάδα μέχρι το …Βουκουρέστι! Πασάρουν τα ΜΜΕ ένθεν κακείθεν αυτούς τους εθνικιστικούς χάρτες, και ΝΑ το φούντωμα του φόβου του κόσμου για πιθανή αλλαγή συνόρων και έτσι ενισχύονται ένθεν κακείθεν οι εθνικισμοί.
β. Οι εθνικισμοί στα Βαλκάνια, ΕΝΙΣΧΥΟΝΤΑΙ από το ΝΑΤΟ, την Ρωσία, τις ΗΠΑ, την ΕΕ. Για να παίζουν οι καπιταλιστές και οι ιμπεριαλιστές τα βρώμικα παιχνίδια τους, με αίμα και πολέμους!
γ. Τα έθνη και οι λαοί ποτέ δεν κινδύνεψαν από τον διεθνισμό! Να μας φέρουν ΕΝΑ ιστορικό στοιχείο που να αποδυκνύει ότι έθνη και λαοί, καταστράφηκαν από τον διεθνισμό! ΑΝΤΙΘΕΤΑ, πάντα κινδύνεψαν και καταστράφηκαν από τον ιμπεριαλισμό και τους εθνικισμούς. Που οδήγησαν σε εξοντωτικούς πολέμους και σε σφαγές!
Τα παραπάνω τα ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ομάδες όπως η ΚΟΕ, το ΑΡΔΗΝ, το ΕΠΑΜ. Δεν θα τα πουν ποτέ, διότι όπως και οι ΝΑΤΟϊκοί υπηρέτες του πολιτικού συστήματος, οι ακροδεξιοί και οι εθνικιστές, έτσι και αυτές οι ομάδες, επενδύουν στον εθνικισμό ένθεν κακείθεν!