του Παναγιώτη Μαυροειδή
Ο Στουρνάρας είναι Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας (ΤτΕ). Την λένε «της Ελλάδας», αλλά δεν ανήκει σε αυτήν ούτε στο λαό της. Είναι ιδιωτική εταιρεία που ανήκει στο μηχανισμό της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Εννοείται πως δεν υπάρχει κανένας ενιαίος ευρωπαϊκός λαός, ώστε να υποτίθεται έστω ότι του ανήκει αυτή η τράπεζα. Αλλά δεν ανήκει ούτε στους λαούς της Ευρώπης γενικά, έστω μέσω των κυβερνήσεων των κρατών- μελών. Η ΕΚΤ του κυρίου Ντράγκι είναι απλά ο κεντρικός υπερσυγκεντρωτικός μηχανισμός των Ευρωπαίων τοκογλύφων και τίποτα περισσότερο. Είναι, για να το πούμε πιο σωστά πολιτικά, ένας πολύ σημαντικός πολιτικός και οικονομικός θεσμός εξουσίας του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η ΕΕ και η ΕΚΤ, αν και δεν υπάρχει ευρωπαϊκός λαός ή ενωμένη Ευρώπη, επιβάλλουν με φωτιά και σίδερο ενιαίο νόμισμα. Δεν εννοούμε ίδιο κέρμα ή χαρτί, αλλά την ενιαία νομισματική πολιτική.
Αποφασίζει όταν «πρέπει» να φορτώσει χρέη ιδιωτικών τραπεζών στα κράτη και τους λαούς τους, προκαλώντας χρεοκοπία και κοινωνική καταστροφή μέσω προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής (Μνημόνια). Να κλείσει τις τράπεζες μιας χώρας αν «πρέπει». Να κάνει κούρεμα καταθέσεων ή αποταμιεύσεων σε κρατικά ομόλογα. Να χρηματοδοτήσει με άφθονο χρήμα («κόβοντας» απεριόριστα νόμισμα) ευρωπαϊκές πολυεθνικές για έργα υποδομών που θα υπηρετούν την καπιταλιστική ανάπτυξη. Αλλά και να αρνηθεί (μέσω των μηχανισμών της ΕΕ γενικά) τη χρηματοδότηση δημοσίων επενδύσεων στο όνομα της «παραβίασης κανόνων ανταγωνισμού», με επιβολή και αντίστοιχων προστίμων. Έχοντας το μονοπώλιο του όπλου της ενιαίας νομισματικής πολιτικής, έχει στην ουσία την απόλυτη εξουσία της δημοσιονομικής πολιτικής. Δηλαδή εν τέλει από εκεί καθορίζονται η οικονομική πολιτική, οι κοινωνικές δαπάνες και πολιτικές.
Για να μπορεί να ασκεί αυτόν ακριβώς τον θεάρεστο ρόλο η ΕΚΤ δεν ανήκει σε κράτη, ούτε καν στην ΕΕ. Είναι «ανεξάρτητη», δηλαδή ανήκει στο Θεό. Και επειδή υπάρχουν πολλοί θεοί, για να μη γίνεται μπέρδεμα, εν προκειμένω μιλάμε για το ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Αυτοί διορίζουν τον κάθε Ντράγκι, με τυπική επικύρωση από λοιπούς θεσμούς της ΕΕ. Τους λαούς γενικώς στη δημοκρατία α λά ΕΕ, απλά τους έχουν γραμμένους. Πιο σωστά, τους έχουν για να δουλεύουν αγόγγυστα, να αγοράζουν ανακυκλώνοντας τα κέρδη τους και εν τέλει να καταναλώνουν τη ζωή τους μεταξύ υποταγής και αφέλειας.
Αυτός λοιπόν ο θεόσταλτος μηχανισμός της ΕΚΤ θα παρέμβει λένε υπέρ της Τράπεζας της Ελλάδας και του Στουρνάρα, διότι υπήρξε «σοβαρή θεσμική εκτροπή». Για «προσπάθεια επηρεασμού και εκβιασμού» από τον υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ Παύλο Πολάκη, μίλησε ο ίδιος ο Γ. Στουρνάρας. Εν προκειμένω μιλάμε για την προσβολή του αγγέλου Στουρνάρα της ΤτΕ που εκπροσωπεί εδώ (φυσικά διορισμένος) το θεό της ΕΚΤ.
Αν δεν έχουμε χάσει τα μυαλά μας, αυτό που αξίζουν ΕΚΤ και ΤτΕ, Ντράγκι και Στουρνάρας, είναι όχι απλά η απόλυτη ασέβεια, αλλά πίσσα και πούπουλα. Σηματοδοτούν και εκπροσωπούν θεσμικά την απόλυτη δικτατορία των αγορών έναντι των κοινωνικών αναγκών, την προσβολή από μεριάς της ΕΕ συνολικά κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη.
Εκφράζει αυτή την αναγκαία ασέβεια η πράξη του Παύλου Πολάκη; Ούτε κατά διάνοια: συνιστά απλά παράπονο χωρίς καμία πολιτική και ηθική αξία.
Δεν έχει καμία πολιτική αξία, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο της γενικής του υποταγής στην ΕΕ ώστε να μείνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη (επιβάλλοντας μάλιστα τα δικά του μνημόνια), αποδέχθηκε το ρόλο της ΕΚΤ αλλά και τον γκαουλάιτέρ της Στουρνάρα. Στο πλαίσιο αυτό, το Μαξίμου (δηλαδή ο Τσίπρας) δήλωσε πάλι δουλικά σεβασμό στην «ανεξαρτησία» της ΤτΕ, με αφορμή το συμβάν.
Αλλά και ηθικά τι εκπέμπει η διαμαρτυρία Πολάκη; Τι είπε στον Στουρνάρα; Πρώτον, «πήρα δάνειο, αλλά πήρε και ο Άδωνις». Δεύτερον, «εγώ πήρα δάνειο 100.000, αυτός 370.000».
Αν ο Πολάκης κριθεί με τη λογική του Βουλγαράκη «το νόμιμο είναι και ηθικό», έχει δίκιο. Αργά ή γρήγορα έτσι θα καταλήξει το θέμα νομικά. Τουλάχιστον ως προς το δάνειο.
Κατά τα άλλα προκαλεί. Όχι τον Στουρνάρα, αλλά τον άνεργο ή τον μισθωτό που για 10.000 χρέος μπορεί να χάσει ένα σπίτι ή να υποστεί κατάσχεση στον λογαριασμό του. Προκαλεί τον αγρότη που δε μπορεί να πάρει δάνειο 5.000 ευρώ για να ανταποκριθεί στη ζημιά μιας χρονιάς, για να πληρώσει χρέη, πετρέλαιο, δόσεις και λιπάσματα. Τον μηχανικό που για 1.000 ευρώ δε μπορεί να κάνει ρύθμιση οφειλών των εισφορών του, αδυνατεί να βγάλει ασφαλιστική ενημερότητα και να δουλέψει.
Προκαλεί τους αριστερούς ανθρώπους που αντιλαμβάνονται την αριστερά ως δήλωση προσφοράς και τελεία και παύλα και όχι ως business as usual όπως όλοι οι άλλοι.
Θα πει κανείς και τι δουλειά έχει ο ΣΥΡΙΖΑ με την αριστερά; έχει! Και συνίσταται στη ζημιά που της κάνει μιλώντας και κυβερνώντας στο όνομα της, ασκώντας δεξιά αστική πολιτική και «δικαιώνοντας» δεξιά και ακροδεξιά.
Αυτό δε σημαίνει ότι οι τελευταίοι δεν είναι έτοιμοι να λυντσάρουν και τον Τσίπρα και τον Πολάκη. Έτσι γίνεται πάντα. Την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον Εφιάλτη κανένας. Είναι η τύχη του παραδομένου αναξιοπρεπούς αντιπάλου που δεν τον σέβεται ο εχθρός του. Είναι η χαιρεκακία της «δικαίωσης» μέσω της αποτυχίας και της προσχώρησης του άλλου: «Ήρθατε στα λόγια μας, στην πολιτική μας, την πρακτική μας, αλλά και τις συνήθειες μας γατάκια…»
Όσο μεγάλη και αν ήταν και είναι η στήριξη στο ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά από τα ευρωπαϊκά κέντρα ώσπου να περάσουν τον κάβο της λαϊκής οργής και για να απαξιώσουν κάθε έννοια αριστεράς και εναλλακτικής ανατροπής, καθόλου δε σημαίνει ότι δε θα πεταχτούν κάποια στιγμή σα στυμμένες λεμονόκουπες. Τον Λούλα τον έχωσαν στη φυλακή και ας απογείωσε τον βραζιλιάνικο καπιταλισμό. Εκεί δυστυχώς, εξ αιτίας και της σχεδόν απόλυτης ταύτισης της αριστεράς μαζί του, η συνέχεια δόθηκε με τον ακροδεξιό νεοφιλελεύθερο Μπολσονάρου. Εδώ έχουμε προϋποθέσεις να μείνει η Αριστερά και η ιδέα της ανατροπής όρθια στο βαθμό που στείλουμε στα σκουπίδια τα σικέ διλήμματα του νέου αστικού διπολισμού ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε η θεωρία του δήθεν μικρότερου κακού τελικά οδηγούσε στο χειρότερο κακό.
