9 Απρίλη ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ
Όλοι/ες στους δρόμους στις 9 Απρίλη – ημέρα γενικής απεργίας
ΣΕΡΕΤΕ Αχαΐας
Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς – Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας
Για να αναπνεύσουμε,
Να τους ανατρέψουμε!
Προσυγκέντρωση 09:30 στο παράρτημα, απεργιακό συλλαλητήριο στις 10:30 από την πλ. Γεωργίου
Η 28η Φλεβάρη και οι μαζικές κινητοποιήσεις που ακολούθησαν ήταν μεγάλη ανάσα για όλη την κοινωνία. Δύο χρόνια μετά το έγκλημα των Τεμπών, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και σε όλο τον κόσμο, η λαϊκή οργή και αγανάκτηση ενάντια στην κυβέρνηση της ΝΔ και την εγκληματική της πολιτική, πλημμύρισε τους δρόμους. Σε ένα πλαίσιο που εργατικές κατακτήσεις δεκάδων ετών εξανεμίζονται μία μία, όπως με τα αντεργατικά νομοσχέδια Χατζηδάκη και Γεωργιάδη, με μισθούς πείνας που οριακά αρκούν μόνο για να βγει το νοίκι, και με την κυβέρνηση να εξαγγέλλει αυξήσεις-κοροϊδία στον κατώτατο μισθό (1 ευρώ την ημέρα), τα Τέμπη είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για την εργατική τάξη. Είναι η ευκαιρία μας να πάρουμε πίσω όλα όσα μας ανήκουν. Τη στιγμή που η κυβέρνηση ΝΔ δεν έχει τίποτα να προσφέρει παρά μόνο ιδιωτικοποιήσεις στα κοινωνικά αγαθά, αστυνομοκρατία, υπέρογκες δαπάνες για πολεμικούς εξοπλισμούς υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, άμεση εμπλοκή και ενεργό συμμετοχή στη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού, είναι σαφές ότι μόνο μέσα από τον αγώνα μας στους δρόμους και όχι στους «κοινοβουλευτικούς διαδρόμους» θα αποδώσουμε όλες τις πολιτικές και ποινικές ευθύνες στους ενόχους.
Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας σε όλους τους κλάδους τώρα!
Η ζωή των εργαζομένων του κλάδου μας είναι ζοφερή. Ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι/ες με τη δραστική επιδείνωση του βιοτικού μας επιπέδου. Ενώ οι τιμές σε βασικά αγαθά καλπάζουν και τα κέρδη πολλαπλασιάζονται οι μισθοί μας παραμένουν καθηλωμένοι. Η ανασφάλιστη εργασία -ή ακόμα και η απλήρωτη- αποτελούν θέσφατο στον κλάδο μας, το κόστος διαβίωσης αυξάνεται δραματικά, με το μισθό σε πολλές περιπτώσεις να φτάνει για τις πρώτες 15 μέρες του μήνα. Αναπόφευκτα λοιπόν δημιουργείται ένα ασφυκτικό πλαίσιο για το σύνολο του κλάδου, ενώ δεν προβλέπεται, από πλευράς κεντρικού σχεδιασμού, καμία βελτίωση της κατάστασης σε όποια διαφορετική ταχύτητα σχέσης εργασίας και αν βρίσκεται κάποια/ος εργαζόμενη/ος. Από την άλλη, η όποια συλλογική προσπάθεια αντίστασης και ανάδειξης των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στην έρευνα φιμώνεται και καταστέλλεται άγρια, όπως έγινε πριν λίγους μήνες στο ΕΜΠ, με το χαρακτηρισμό «μη συμβατά μοσχεύματα», όπως μας αποκάλεσε ο πρύτανης Χατζηγεωργίου, να φανερώνει την εικόνα που έχουν για όσους τολμούν να παλέψουν για τα αυτονόητα: μισθό – ωράριο – ασφάλιση. Σε αυτό το πλαίσιο η ανάγκη για Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΣΣΕ) δεν ήταν ποτέ πιο επίκαιρη. Είναι απαραίτητο εργαλείο για τη διεκδίκηση ανθρωπίνων συνθηκών εργασίας στον κλάδο μας, τη στιγμή που η αμοιβή τριών στους τέσσερις εργαζομένων στην έρευνα δεν αρκούν για να καλυφθούν τα έξοδα των βασικών αναγκών τους. Η ΣΣΕ να αποτελέσει όπλο όλου του κλάδου, όλων των εργαζόμενων ανεξαρτήτως ιδρύματος, ειδικότητας και ακαδημαϊκών κριτηρίων.
Πανεργατικός παλλαϊκός ξεσηκωμός για να τους ανατρέψουμε!
Η αντιλαϊκή πολιτική που διαλύει τις συγκοινωνίες, την υγεία, την παιδεία, και κάθε κοινωνικό αγαθό που ενώ υποβαθμίζει κάθε παροχή δίνει εκατομμύρια σε πολεμικούς εξοπλισμούς, οξύνει τις ανισότητες και φτωχοποιεί το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας δεν μεταρρυθμίζεται αλλά ανατρέπεται! Με όπλο μας τα ανεξάρτητα, σωματεία, μαζικά και μαχητικά, τα οποία θα λειτουργούν από τα κάτω, με το ανώτατο όργανο αποφάσεων τις γενικές τους συνελεύσεις και το ισότιμο οριζόντιο συντονισμό τους! Που θα προτάσσουν τα συμφέροντα των εργαζομένων και θα μπορούν να τα συνδέουν με τον ευρύτερο πολιτικό αγώνα, ενάντια στην αστική πολιτική, του κεφαλαίου και της ΕΕ, που θα ανατρέπουν τα όρια που βάζουν οι ηγεσίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Μπροστά στις επερχόμενες απεργίες, υπάρχει ανάγκη για διαμόρφωση ενός ενιαίου αγωνιστικού πλαισίου όλων των μαχητικών αγωνιστικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα, με στόχο την άμεση συνέχιση- κλιμάκωση του αγώνα και δημιουργία ενός κέντρου αγώνα από τα κάτω μαζί με τους φοιτητικούς συλλόγους, που θα λειτουργεί ανεξάρτητα από την αγωνιστική καθήλωση των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Η απεργία στις 9 Απρίλη αλλά και η Πρωτομαγιά μπορούν να συμβάλουν σε μια τέτοια πορεία.
Διεκδικούμε:
● ΚΑΜΙΑ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ. ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί για το έγκλημα και τη συγκάλυψη και μέτρα για να ΜΗΝ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ.
● Έξω ΤΩΡΑ η HELLENIC TRAIN. Τα κέρδη σκοτώνουν. Κρατικοποίηση του σιδηρόδρομου. Να επιστρέψει χωρίς αποζημίωση στο δημόσιο, ενάντια στην απελευθέρωση των αγορών της ΕΕ και το κέρδος. Για ενιαίο, αποκλειστικά δημόσιο σιδηρόδρομο, με τον έλεγχο των εργαζόμενων. Κόντρα στα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, για να είναι ασφαλής, σύγχρονος, φτηνός για το λαό.
● Να είναι αποκλειστικά δημόσια τα βασικά κοινωνικά αγαθά: η υγεία, η παιδεία, οι συγκοινωνίες, η ενέργεια, το ρεύμα, το νερό, ο πολιτισμός. Ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων, της επιχειρηματικής λειτουργίας και της ανταποδοτικότητας. Διπλασιασμός των κοινωνικών δαπανών ενάντια στο χρέος, και τα ματωμένα πλεονάσματα και τους εξοπλισμούς.
● Τώρα κατώτατος εργατικός μισθός 1200 ευρώ καθαρά παντού. Καθολική υποχρεωτική εφαρμογή ΣΣΕ με πραγματικές αυξήσεις. Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού στο δημόσιο. Συλλογικές Συμβάσεις παντού και ΕΓΣΣΕ με ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις. Να πάρουμε από τα ΚΕΡΔΗ του κεφαλαίου. Μόνιμη και σταθερή δουλειά. Δραστική μείωση του εργάσιμου χρόνου. 6ωρο-5νθήμερο-30ωρο. Όχι δουλειά την Κυριακή.
● Μέτρα ενάντια στην ακρίβεια. Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης και διατίμηση στις τιμές στα βασικά αγαθά.
● Μέτρα ενάντια στην στεγαστική κρίση. Κατάργηση των πλειστηριασμών και των εξώσεων σε λαϊκές οικογένειες. Προστασία της λαϊκής κατοικίας και διασφάλιση του αγαθού της στέγης σε όλους/ες.
● Όχι στα εργοδοτικά εγκλήματα, στα μικρά και μεγάλα «Tέμπη» στους εργασιακούς χώρους.
● Κατάργηση του ν. Χατζηδάκη, Γεωργιάδη. Κάτω οι αντεργατικοί νόμοι και η καταστολή. Κάτω τα χέρια από την απεργία. Τέρμα στις διώξεις και τις απολύσεις. Ελεύθερη συνδικαλιστική δράση.
● Κάτω η κυβέρνηση των δολοφόνων και η διαχρονική πολιτική όλων των κυβερνήσεων, της ΕΕ, του κεφαλαίου που βάζει τα κέρδη πάνω από τις ζωές μας.
