Συνέλευση Αγωνιζόμενων Ηθοποιών
Η πολιτικοοικονομική κατάσταση που προέκυψε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, δημιούργησε την ανάγκη επιστροφής των εργαζομένων στο σωματείο μας. Αυτό αποτυπώθηκε έντονα με την μαζικοποίηση της εκλογικής διαδικασίας αλλά και με τη δημιουργία νέων τάσεων εντός του Σ.Ε.Η.
Ως Συνέλευση Αγωνιζόμενων Ηθοποιών αναζητήσαμε έναν νέο τρόπο πολιτικής ζύμωσης και συνάντησης τόσο μέσα στο σωματείο μας όσο και έξω από αυτό. Με διάθεση αγωνιστική και μαχητική, για την βελτίωση της θέσης μας και για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων όλων των εργαζομένων στον κλάδο μας. Με πρόταγμα την ταξική αλληλεγγύη εντός και εκτός κλάδου και με κυρίαρχο μέλημα τη διασφάλιση της συγκρότησης διαδικασιών άμεσης δημοκρατίας, δηλαδή γενικών συνελεύσεων.
Η έδρα που πήραμε στο Δ.Σ. δίνει τη δυνατότητα ύπαρξης μιας φωνής ρήξης και ανατροπής, μακριά από εργοδοτικά συμφέροντα, λογικές συναίνεσης και υποταγής. Μια φωνή απέναντι στις αστικές επιλογές τόσο της σημερινής όσο και των προηγούμενων κυβερνήσεων, που πλήττουν την εργασία, την παιδεία, τον πολιτισμό, τη δημοκρατία και την ίδια μας την ελευθερία.
Στο πρώτο συμβούλιο, που έγινε την Δευτέρα 06/07, ξεκαθάρισε το τοπίο που κάποιοι άφηναν θολό στην προεκλογική περίοδο. Το κομπρεμί (sic) ανάμεσα στους «ΑΕΝΑΟΥΣ» και τους «Από Κοινού» έγινε! Η υπερκομματικότητα που ευαγγελίζονταν φαίνεται ότι υλοποιήθηκε με ένα τελικά πολύ κομματικό πρόσημο που ξεκινά από το ΣΥΡΙΖΑ και κινείται μέχρι τη ΝΔ (σ’ αυτό θα επανέρθουμε παρακάτω).
Η πολυσυλλεκτικότητα που επίσης έγινε σημαία σε προεκλογικές διακηρύξεις πήγε και αυτή περίπατο: Απανωτές διπλοθεσίες εντός του προεδρείου και των υπόλοιπων θέσεων εργασίας για ΑΕΝΑΗ και «Από Κοινού», ώστε η πλειοψηφούσα στις εκλογές παράταξη της ΔΕΗ να πεταχτεί απ’ έξω. Κερασάκι στην τούρτα της «πολυφωνίας» ήταν όταν, στη μοναδική θέση που προτείναμε υποψήφιο ως Συνέλευση Αγωνιζόμενων Ηθοποιών, στηρίχτηκε από τους περίφημους «υπερκομματικούς» («διακομματικούς» όπως τελικά έδειξε η πραγματικότητα), υποψήφιος που κατείχε ήδη θέση στο Προεδρείο. Με λίγα λόγια, οι θέσεις του Προεδρείου καλύφθηκαν βασικά από δύο παρατάξεις και αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να μας αφήσει αδιάφορους.
Τελικά είναι αθώες αυτές οι συμπράξεις από πολιτικά πρόσημα; Μέλος της ΑΕΝΑΗ φρόντισε να υπογραμμίσει σε αυτό το πρώτο Δ.Σ. ότι στην παράταξή τους υπάρχουν άνθρωποι που κινούνται πολιτικά από τη Νέα Δημοκρατία ως και τον ΣΥΡΙΖΑ…. Με λίγα λόγια, άνθρωποι που ψήφισαν Αυτούς που αύριο επιχειρούν να περάσουν το νομοσχέδιο που θα απαγορεύει στον πολίτη, τον εργαζόμενο να διαδηλώνει και να μάχεται για τις βασικές κοινωνικές και πολιτικές του ελευθερίες.
Η Συνέλευσή μας στο πρώτο αυτό συμβούλιο έκανε τη θέση της πολύ καθαρή:
Όλη η Εξουσία στις Γενικές συνελεύσεις.
Όλες οι αποφάσεις να παίρνονται από τη βάση του σώματος.
Απέναντι στους «ειδικούς» και την αντιπροσώπευση, στηρίζουμε τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες των συνελεύσεων που μπορούν να κάνουν το σωματείο μας μαζικό, δυναμικό, διεκδικητικό και αποτελεσματικό. Ενωμένοι στους αγώνες για τον κλάδο και αλληλέγγυοι με όλους τους εργαζόμενους. Ενωμένοι στις ανοιχτές διαδικασίες και όχι στις κλειστές πόρτες του εκάστοτε Δ.Σ. ή σε πάρε δώσε Προεδρείων με εργοδότες, ιδρύματα και κυβέρνηση. Η ψήφος μας, ευτυχώς, δεν έχει δύναμη μόνο την ημέρα των εκλογών. Η ψήφος και η φυσική παρουσία μας είναι αναγκαία για να ασκεί πίεση καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του «όποιου» ΔΣ!
Καλούμε τις συναδέλφισσες, τους συνάδελφους, τα συνάδελφα, να βρισκόμαστε σε όλες τις διαδικασίες -από Δ.Σ. μέχρι γενικές συνελεύσεις, στους δρόμους, στα θέατρα- όπου υπάρχει ανάγκη.
Να στηρίξουμε και να στηριχθούμε.
Αύριο Πέμπτη 09/07 το ΣΕΗ καλεί στην πορεία που θα γίνει ενάντια στο νομοσχέδιο περιορισμού των διαδηλώσεων, στις 7μ.μ στα Προπύλαια με τα πρωτοβάθμια σωματεία.
Οφείλουμε να είμαστε εκεί, οφείλουμε να αντισταθούμε καθολικά.
Έτσι μπράβο! Πολύ σωστή πολιτική θέση της συνέλευσης αγωνιζομένων ηθοποιών: όσο λάθος είναι ένας και καλά υπερκομματικός/ακομματιστος συνδικαλισμός (αναλύει τις πρακτικές του στο ΔΣ του σεη με τα κομπρεμι) άλλο τόσο είναι λάθος και ο κομματικοκεντρικου συνδικαλισμός ο οποίος αφυδατωσε κ απονεύρωσε τις συνελεύσεις-διαδικασιες βάσης των σωματείων προς όφελος των δ.σ. κ των προεδρείων τους ( προωθώντας τα δικά του κομπρεμι, και φυσικά την ανάθεση στα ύψη)!!!
Ούτε συντεχνιακος και καλά υπερκομματικός συνδικαλισμός, ούτε εργοδοτικός, ούτε κομματικοκεντρικος συνδικαλισμός! Όλη η εξουσία στις διαδικασίες βάσης των σωματείων και τα δ.σ. να έχουν καθαρά διεκπαιρεωτικο και συντονιστικό ρόλο!
πολύ ενδιαφέρον σχόλιο, το ίδιο κακό λοιπόν ο χύμα και καλά ακομμάτιστος (γιατί στην ουσία είναι και αυτός κομματικός) συνδικαλισμός και ο λεγόμενος “κομματικοκεντρικός”. Και έρχομαι εγώ και ρωτάω, ο δικός σας συνδικαλισμός δεν είναι κομματικοκεντρικός; Δεν αναφέρεται σε ένα κόμμα (με την ευρύτερη έννοια κόμμα, δηλαδή σε έναν πολιτικό χώρο); Δεν είναι συνδεδεμένος αυτός ο συνδικαλισμός με πολιτικά σχέδια συγκεκριμένα και ορισμένα; Γιατί βάζετε τον εαυτό σε μια θέση δήθεν ανωτερότητας; Υπάρχει συνδικαλισμός χωρίς κομματικό σχέδιο και αν υπάρχει έως πού μπορεί να φτάσει;
Ακόμα και αν όλη η εξουσία δοθεί στις συνελεύσεις, σε αυτές τις συνελεύσεις πάλι κόμματα και πολιτικά σχέδια θα εκφράζονται και θα συγκρούονται. Έχετε την ελευθεριακή/αναρχική αντίληψη περί συνελεύσεων των ατόμων, απλά ντρεπόσαστε να το πείτε καθαρά.
Όσο για τον “κομματικοκεντρισμό” που αποτελεί την μόνη συγκροτημένη κριτική του αριστερίστικου χώρου πλέον προς το κκε, πόσο εύκολα ταιριάζει πράγματι με το “έξω τα κόμματα” που καλλιέργησαν στην προεκλογική περίοδο του σεη, ανεξάρτητα τις προθέσεις.
Πιο ισαποστάκιας πεθαίνεις.
Τα σωματεία όπου πρώτες είναι οι δυνάμεις του ΝΑΡ όλως τυχαίως καλούν σε συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις όπου βρίσκεται το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ?
Επίσης άστο το ποιος έχει συντεχνιακό συνδικαλισμό μαζί του και ποιος όχι.
Μάζεψε τις αθλιότητες που ασταμάτητα πετάς San Rocco!!!
Άστα ψοφια! Αθλιότητες είναι αυτά που πιστεύεις οκ;
Επιτέλους κάποιες ρωγμές σε σκουριασμένες συνήθειες. Η «συνέλευση» είναι ένα πείραμα που κάποιους αρχίζει και ενοχλεί. Η έδρα στο Δ.Σ. ανήκει σε κάθε συνελευσιάστρια/στη και όχι στο φυσικό πρόσωπο και του αναπληρωτή του που ορίστηκαν. Άλλωστε και οι 2 είναι ανακλητοί και λογοδοτούν στη «συνέλευση». Γι αυτό στη συνεδρίαση του Δ.Σ. παρευρέθηκαν πάνω από 15 αγωνιζόμενες/οι ηθοποιοί που ομαδικά, με αλληλεγγύη και αλληλοσεβασμό σχολίαζαν και συζητούσαν τα τεκταινόμενα. Το 17μελές Δ.Σ μαζί με το λεγόμενο Προεδρείο έχει και 17 αρμοδιότητες. Τα συνεταιράκια που κόπτονται για την δημοκρατία προτίμησαν, μέσω υπόγειων διαδρομών, την διπλοθεσία και απαγόρεψαν στην «συνέλευση» να αναλάβει την μια και μόνη υπευθυνότητα που ζήτησε, αποδεικνύοντας ότι όλη η πολεμική που κάνουν σε άλλους είναι για να γίνουν μικροεξουσιαστές όπως και τελικά έγινε. Πάντως θέλουν δεν θέλουν οι συνελεύσεις θα είναι εκείνες που θ’ αποφασίζουν για ένα πραγματικό αγωνιστικό πρόγραμμα δράσης ενάντια σε κάθε κυβέρνηση, ντόπια η υπερεθνική και το κράτος τους που με την πολιτική τους προκαλούν όλα τα δεινά που ζουν σήμερα οι συντριπτική πλειοψηφία των ηθοποιών . Αυτό θα γίνεται ΚΑΙ με δημοκρατική και όχι οργανωτικίστικη διαπάλη απόψεων και ιδεών ανάμεσα στα κόμματα και οργανώσεις που δρουν στην συνέλευση για το σε ποια πολιτική και όχι στενά κομματική μεριά θα βρίσκεται αυτό το πρόγραμμα δράσης. Όποιος ταυτίζει τα σωματεία( που δεν μπορεί να έχουν ποτέ ενιαία ιδεολογία) με το κόμμα του και τα συνδικάτα ξεφτιλίζει και το κόμμα του συνδικαλιστικοποιεί. Παράλληλα η «συνέλευση» έχει σκοπό να ετοιμάσει το «μπουλούκι» της, εντάσσοντας σ’ αυτό και προσφυγόπουλα, για να φέρει το κοινωνικό αγαθό του πολιτισμού εκεί που υπάρχει η γνήσια λαϊκή δυναμική, ξεκινώντας από τους κατατρεγμένους των φτωχογειτονιών της Αττικής, αφήνοντας τους άλλους με τις καρέκλες στο χέρι η με το κυνήγι των «αναρχικών» μαγισσών .
Άρα δηλαδή η ΔΕΗ εκπροσωπεί το κομματικό της μαγαζάκι και όχι τα συμφέροντα των πληττόμενων ηθοποιών?
Άραγε ξεχνάτε τις δράσεις της ΔΕΗ για τα προσφυγόπουλα όχι μόνο σήμερα αλλά και χθες,όταν δεν υπήρχε κάποιο εγχείρημα σαν τη “συνέλευση”?
Μήπως η ΔΕΗ μέχρι τώρα έβαζε ατομικοκεντρικό κριτήριο σε όσους εκλέχτηκαν στο ΔΣ του ΣΕΗ και οι οποίοι τάχα μου δεν εκπροσωπούν τους εργαζόμενους μαζί με το πλαίσιο της αιρετότητας και της ανακλητότητας?
Να κάνετε κριτική επί των θέσεων και των προτάσεων της ΔΕΗ και να φλυαρείτε με ένα γενικόλογο φιλελεύθερο σχήμα περί κομματικοποιημένου συνδικαλισμού.
Σε μια εποχή όπου τα πάντα είναι ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ και ΔΙΑΚΡΙΤΑ προτάσσετε το δήθεν ανεξάρτητο μπας και ψαρώσει ο κόσμος πάνω στο ήδη χιλιοπαιγμένο μοτίβο που καλλιεργεί το σύστημα “ΟΣΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΣΥΜΠΑΘΗΣ”.
Μας παρουσιάζετε εδώ πέρα ένα εγχείρημα το οποίο έχει ζωή μερικών και ούτε μηνών με δείγματα γραφής στην καλύτερη επιδερμικά μιας και έχει στις παρακαταθήκες του ένα μονάχα ΔΣ ως ένα πείραμα που μπαίνει σφήνα και εκφράζει κάτι πηγαία ταξικό.
Ξαφνικά βλέπετε πως στα σωματεία κάποιοι τα ταυτίζουν με την στενή κομματική τους αντίληψη αλλά ως συνήθως ξεχνώντας να κοιτάξετε την καμπούρα σας εθελοτυφλείτε στο γεγονός πως σε όποιο σωματείο πλειοψηφούν οι δυνάμεις του ΝΑΡ ή του ΣΕΚ οι δράσεις και οι κινητοποιήσεις τους κινούνται σε απόλυτη σύμπλευση με αυτό των οργανώσεων τους.
Εάν δηλαδή καλούν σε συγκεντρώσεις και πορείες ή βγάζουν ανακοινώσεις που έχουν 100% τη γραμμή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ π.χ. για τις ΑΟΖ είναι μάλλον επειδή η τυχαιότητα βαράει κόκκινο έτσι?
Αξίζει πάντως να θυμηθούμε δυο λενινικές τοποθετήσεις που έχουν σχέση με το θέμα μας:
Α. «Είμαστε όλοι σύμφωνοι ότι αποστολή μας είναι η οργάνωση της προλεταριακής ταξικής πάλης. Αλλά τι είναι αυτή η ταξική πάλη; Όταν οι εργάτες ενός μόνου εργοστασίου ή ενός μόνου βιομηχανικού κλάδου συμμετέχουν στον αγώνα κατά του εργοδότη ή των εργοδοτών τους, είναι ταξική πάλη; Όχι’ είναι μόνο ένα αδύναμο έμβρυο ταξικής πάλης. Ο αγώνας των εργατών γίνεται ταξική πάλη μόνο όταν όλοι οι πιο σημαντικοί εκπρόσωποι ολόκληρης της εργατικής τάξης όλης της χώρας έχουν συνείδηση του εαυτού τους ως μια και μόνη εργατική τάξη και ξεκινούν έναν αγώνα που στρέφεται όχι κατά μεμονωμένων εργοδοτών, αλλά εναντίον ολόκληρης της τάξης των καπιταλιστών και ενάντια στην κυβέρνηση και το κράτος που υποστηρίζουν αυτή την τάξη. Μόνο όταν ο ατομικός εργάτης συνειδητοποιεί ότι είναι μέλος του συνόλου της εργατικής τάξης, μόνο όταν ο ίδιος αναγνωρίζει το γεγονός ότι αυτός ο μικρός καθημερινός αγώνας ενάντια σε μεμονωμένους εργοδότες και ατομικούς κυβερνητικούς αξιωματούχους, είναι αγώνας εναντίον ολόκληρης της αστικής τάξης και ολόκληρης της κυβέρνησης, τότε αυτός του ο αγώνας γίνεται ταξική πάλη».
Β. «το ιδεώδες του σοσιαλδημοκράτη δεν θα πρέπει να είναι ο γραμματέας των συνδικάτων, αλλά ο λαϊκός ηγέτης, που είναι σε θέση να αντιδρά σε κάθε εκδήλωση της τυραννίας και της καταπίεσης, όπου κι αν εμφανίζεται, όποιο στρώμα ή τάξη ανθρώπων κι αν πλήττει’ που είναι σε θέση να γενικεύει όλες αυτές τις εκδηλώσεις και να συνθέσει σε μια ενιαία εικόνα την αστυνομική βία και την καπιταλιστική εκμετάλλευση” που είναι σε θέση να επωφεληθεί από κάθε συμβάν, οσοδήποτε μικρό, για να εκθέτει μπροστά σε όλους, τις σοσιαλιστικές του πεποιθήσεις και τα δημοκρατικά του αιτήματα, προκειμένου να αποσαφηνιστεί σε όλους και στον καθένα η κοσμοϊστορική σημασία της πάλης για τη χειραφέτηση του προλεταριάτου». Επέμεινε δε ότι «δεν είναι αρκετό να ονομάζουμε τον εαυτό μας “πρωτοπορία”, προκεχωρημένο απόσπασμα’ πρέπει να δράσουμε με τέτοιο τρόπο, ώστε όλα τα άλλα αποσπάσματα να αναγνωρίζουν και να είναι υποχρεωμένα να παραδεχτούν ότι βαδίζουμε στην πρώτη γραμμή».
Δηλαδή η ταξική πάλη στην Ελλάδα επέστρεψε στο εμβρυακό στάδιο…θέλει ο ποιητής να πει!!-οπου ποιητής ο Χ ι ο Λένιν αλλά ο Ρεπόρτερ.
Και φυσικά για αυτό φταίνε όλοι οι άλλοι….
Καλύτερα να σιωπούν οι ποιητες. (παρά να λένε κοτσάνες)
Καλέ μου άνθρωπε στο κρατητήριο της χούντας αυτό ακριβώς μου έλεγαν: Να σωπάσω! Κρίμα……….τέτοια εμπάθεια πια……