Από τον σΑτΥρΟπΡόΚο
– Να σε λένε Κυριάκο και να σε φωνάζουν Μένιο, δεν καταπίνεται με τίποτα.
– Εντάξει. Το να σε λένε Μένιο και να σε φωνάζουν Κυριάκο είναι άλλο. Είσαι δισύλλαβος και γίνεσαι τρισύλλαβος. Όσο να το κάνεις, υπάρχει μια αναβάθμιση.
– Τελικά, όπως συμβαίνει και σε άλλους κλάδους, δημοσιογράφο δεν σε κάνει ο τίτλος ούτε και η σχετική ταυτότητα, ειδικά αν είναι και πλαστή.
– Μέσα από τούτες τις λίγες ασήμαντες γραμμές θέλω να εκφράσω το πόσο τυχερός και χαρούμενος αισθάνομαι εγώ και οι πρόκες μου.
– Είμαστε κλεισμένοι μέσα κοντά έξι μήνες και τα κρούσματα αυξάνονται. Επιβεβαιώνεται ότι αυτός ο ιός είναι ύπουλος.
– Δεν θέλω να σκεφτώ τι θα γινόταν αν η κυβέρνησή μας η καλή δεν μας έκλεινε μέσα με τέτοιον μπαμπέση ιό.
– Κολλάει σε συνωστισμό στις πορείες αλλά και στα κατσάβραχα στην Ευρυτανία χωρίς πορείες και «μεγάλους περιπάτους».
– Κολλάει στις βόλτες στις παραλίες αλλά μέσα στα ΜΜΜ λουφάζει ο αχρείος ο ιός. Τόσο ύπουλος είναι.
– Πολεμιέται με αστυνομικούς ενώ με τους υγειονομικούς θεριεύει ειδικά άμα είναι και συνδικαλιστές πρέπει να απολύονται από το ΕΣΥ μπας και ημερέψει ο ιός-θεριό.
– Κάθεται σούζα μπροστά σε περιπολικά αλλά μέσα στις ΜΕΘ αναγεννιέται σαν τη Λερναία Ύδρα. Γι΄αυτό όχι μόνο δεν χρειάζονται καινούργιες ΜΕΘ αλλά πρέπει να κλείσουν και μερικές.
– Νιώθω, που λέτε, τυχερός γιατί το κράτος λειτουργεί για όσους πρέπει. – – Πονάει ο…, το πόδι θέλω να πω, του υπουργού, αμέσως χειρουργείο. Έχει η γριά σπασμένο κόκκαλο; Μπορεί να περιμένει τον Αύγουστο-του ’22-που είναι παχιές κι οι μύγες.
– Ο υπουργός, όπως έχει υποχρέωση, στέλνει ραβασάκια σε κανάλια για να μην δείχνουν άσχημα πράγματα για τους υφισταμένους του γιατί στενοχωριέται και μπήγει τα κλάματα.
– Μετά, παραγγέλνει τρεις ο άλλος, να τον προσέχουν, τέσσερις στέλνει ο γαλαντόμος υπουργός. Πάρε και ένα θωρακισμένο τουτού. Τσιγκουνιές θα κάνουμε; Πλερώνει ο λαουτζίκος.
– Ζητάει την αποπομπή κυβερνητικού στελέχους το παλικάρι, η επιθυμία του εξετελέσθη στο πιτς φιτίλι. Άγαλμα το στέλεχος. Μα κι εσύ στέλεχος, τι τα ήθελες τα ψαξίματα;
– Πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τα ασήμαντα καθημερινά μας προβλήματα; Ανεργία, φτώχεια, κλειστά σχολεία, κλειστά τα πάντα, θάνατοι, ξύλο, απαγορεύσεις, πάει και το οχτάωρο και επίσημα και άλλα τέτοια μικρά!
– Μέσα – μέσα, σπάει και κανένα παιδικό κοκαλάκι, ολοκληρώνεται και καμιά ΕΔΕ στην αστυνομία, χωρίς κανένα αποτέλεσμα φυσικά αφού έτσι κι αλλιώς δυο τρεις ροπαλιές έπεσαν.
– Επιτέλους να μπει και η αστυνομία στα πανεπιστήμια για να προσφέρει μετά τις «υπηρεσίες» της με «πανεπιστημιακή» εκπαίδευση. Πάντως αυτό, δεν το βλέπω να τσουλάει…
