Από τον σΑτΥρΟπΡόΚο
– Να πάρει η ευχή. Ήταν ανάγκη τώρα να προκύψει κι αυτό το δημοψήφισμα Ιούλιο μήνα; Πάνω που σχεδίαζα το πού θα πάω διακοπές; Πάνω που έψαχνα για φτηνά εισιτήρια και σπίτια;
– Εκεί που περίμενα τις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας να μου διαλέξουν ημερομηνία, πλοίο και προορισμό κι άρχισα να προετοιμάζομαι ψυχολογικά, έσκασε το δημοψήφισμα.
– Εντάξει, δεν θα πήγαινα 15 μέρες, όπως παλιά. Έστω και 5 μέρες. Κι αυτές καλές είναι. Από το τίποτα! Και μετά στο χωριό. Αρέσει και στη γυναίκα μου τα τελευταία χρόνια. Και τα πεθερικά της; Τώρα τα λατρεύει.
– Λίγο τα παιδιά δυσανασχετούν γιατί θέλουν θάλασσα, αλλά δεν πειράζει, θα στρώσουν. Μπορούν τη θάλασσα να τη βλέπουν και στην τηλεόραση. Οι περισσότερες σειρές σε παραθαλάσσια μέρη είναι γυρισμένες.
– Άντε τώρα να αποφασίσω εγώ τι είναι καλό για μένα!
– Ακούω όλους αυτούς που γνωρίζω εδώ και τόσα χρόνια να μου λένε να ψηφίσω ΝΑΙ. Πρώην πρωθυπουργός, 97 χρονών άνθρωπος που έχει βαφτίσει τα μισά ελληνόπουλα, δεν μπορεί, κάτι θα ξέρει.
– Αλλά πάλι, ακούω και το Σαμαρά, που είχε ρίξει τον προαναφερόμενο-που να χτυπιέστε κάτω δεν τον ονοματίζω-και είχε πει δεν γυρνάει ούτε ως αρχηγός στη ΝΔ, να λέει κι αυτός τα ίδια. Τι στο καλό; Ψέματα λέει;
– Καλά! Άντε, να τους αφήσω αυτούς τους δύο γιατί δεν βρίσκω άκρη μαζί τους.
– Βλέπω το Βορίδη, να θέλει κι αυτός το καλό μου και να μου λέει να ψηφίσω ΝΑΙ. Κι ο Στουρνάρας το ίδιο. Κοτζάμ πρώην τραπεζίτης-υπουργός και τώρα πάλι τραπεζίτης, δεν μπορεί κάτι θα ξέρει κι αυτός.
– Αμ ο άλλος. Ο δήμαρχος ντε, ο Καμίνης. Χαμηλών τόνων, δεν τον είχα ξανακούσει τόσα χρόνια. Αφού νόμιζα πως δεν ήξερε παρά μόνο αριθμούς και 4 λέξεις: «5,4,3,2,1. Ευτυχισμένο το νέο έτος».
– Αφού μίλησε κι αυτός, μίλησε κι ο Κώστας ο Καραμανλής είμαι σίγουρος πως είναι σοβαρά τα πράγματα.
– Μετά, κάπου διάβασα ότι ο Βορίδης υπερασπίστηκε ως δικηγόρος αυτές τις δύο εταιρίες ηλεκτρισμού που έφαγαν κάτι εκατομμύρια από τον κοσμάκη και την έκαναν για άλλες πολιτείες.
– Και ο Στουρνάρας με τον Καμίνη, λέει, δεν εμφανίστηκαν ως μάρτυρες κατηγορίας στο δικαστήριο. Πάλι μπερδεύτηκα. Ας τους αφήσουμε κι αυτούς γιατί δεν θα βγάλω άκρη και θα το ρίξω άκυρο ή λευκό ή θα απέχω.
– Έτυχε, βλέπεις, να δω τη Λιάνα με τον Βορίδη και τον Κατρούγκαλο που τους είχε η Όλγα η Ατρόμητη και τρόμαξα με το θέαμα. Εκεί κι αν μπερδεύτηκα!
– Ορίστε! Παραλίγο να τους ξεχάσω. Ο Αντώνης ο Καφετζόπουλος και ο Νίκος ο Αλιάγας είπαν σωστά πράγματα.
– Αξιοπρεπής, είπαν, είναι αυτός που δανείζεται και ξεχρεώνει μέχρι τελευταία δραχμή το χρέος του. Πολύ σωστά. Δεν είπαν όμως τι είναι αυτός που ξεχρεώνει ξένα χρέη; Μ@λ@κ$ς; Είναι βαρύ. Αφελής καλύτερα!
– Αλήθεια, αυτός που αρνείται να νε ξεχρεώσει τα χρέη των άλλων δεν είναι αξιοπρεπής; Μπα! Μάλλον αγενής είναι και αχάριστος.
– Αυτό με τα ξένα χρέη, δεν είναι δικό μου. Κάπου διάβασα ότι καταχρεωθήκαμε για να κάνουμε Ολυμπιακούς αγώνες το 2004 και ότι κάποιοι φάγανε με χρυσά κουτάλια.
– Και για εξοπλιστικά προγράμματα άκουσα, και για μίζες της Ζήμενς και για οπλικά συστήματα, που αγοράζαμε με τα δανεικά από τους Γερμανούς και τους Γάλλους. Κρίμα! Μίζες πίσω από την πλάτη του Σημίτη. Ντροπή!
– Δε νομίζω να εννοούσαν αυτά τα δανεικά ο Νίκος και ο Αντώνης. Μάλλον δεν έτυχε να τα διαβάσουν. Που να προλάβουν κι αυτοί. Μες στα στούντιο χωμένοι. Όπως ο Κανάκης χωμένος στην αρβύλα του!
– Πάντως εγώ τους ευχαριστώ όλους από καρδιάς. Με έβγαλαν από το αδιέξοδο αυτοί κι ο Χατζιδάκις. «Ουρανέ, όχι δεν θα πω το ναι».
