Γράφουν οι Ευαγγελία Πετράκη και Νικολέτα Ιακωβάτου*
Τον τελευταίο καιρό συγκλονιστικά γεγονότα έχουν τυλίξει την υδρόγειο. Το θέμα; Ο πόλεμος. Δυστυχώς αποτελούσε πάντα ένα αναπόσπαστο μέρος της ανθρώπινης Ιστορίας, γιατί όμως το ξέσπασμα εκείνου στην Ουκρανία είναι αυτό που φαίνεται να μας απασχολεί περισσότερο;
Η απάντηση είναι απλή. Όπως όλοι γνωρίζουμε, η Δύση με ένα προσωπείο ανοχής και προόδου “αιφνιδιάστηκε” με το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία, δεν φαίνεται όμως να επηρεάζεται από εκείνους που συμβαίνουν εκτός Ευρώπης. Πόλεμοι όπως της Συρίας, της Υεμένης και του Αφγανιστάν είναι πλέον εκτός της καθημερινότητάς μας.
Ο διαχωρισμός αυτός δεν είναι τυχαίος. Το κύριο αίτιό του είναι η αποστασιοποίηση της Ευρώπης από τις χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Αυτές οι χώρες θεωρούνται “τριτοκοσμικές”, “απολίτιστες” και “υποανάπτυκτες”. Η Ευρώπη έχει υψώσει απροσπέλαστα τείχη απέναντι στους πολιτισμούς και τις θρησκείες τους. Χώρες της Ευρώπης που δεν δέχονταν ποτέ πρόσφυγες άνοιξαν τα σύνορά τους για πρώτη φορά για εκείνους της Ουκρανίας.
Η κίνηση αυτή τόνισε την παρουσία της “ανθρωπιάς” στις χώρες αυτές, αφού πολλοί ήταν πρόθυμοι να φιλοξενήσουν μια λευκή Ουκρανή που ικανοποιούσε κάθε στερεότυπο. Οι μεσαιωνικές αυτές αντιλήψεις όπως και ο καταιγισμός των ειδήσεων έχει οδηγήσει στην υποβάθμιση της σοβαρότητας του πολέμου. Η συνεχής προβολή των ίδιων γεγονότων και η απόκρυψη αρκετών άλλων μετατρέπουν τους τηλεθεατές σε παθητικούς δέκτες και όχι ενημερωμένους πολίτες. Οι σκληρές εικόνες του πολέμου που εμφανίζονται συνεχώς στις οθόνες μας εισέρχονται στην καθημερινότητα μας και με τη δύναμη της συνήθειας μετατρέπονται σε άλλο ένα κομμάτι της ρουτίνας. Έτσι, το άτομο αλλοτριώνεται, αποστασιοποιείται δηλαδή από την ανθρώπινη φύση του.
Άλλωστε στον πόλεμο δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Πέρα από τις αμέτρητες ψυχές που χάνονται, όχι μόνο στο πεδίο της μάχης αλλά και σε πόλεις με άμαχο πληθυσμό, καταστρέφεται το φυσικό περιβάλλον• πόλεις, κτήρια και μνημεία λεηλατούνται, πολλοί άνθρωποι και ζώα βρίσκουν βασανιστικό θάνατο. Οι πρόσφυγες, αναζητώντας ένα ασφαλές καταφύγιο, έρχονται αντιμέτωποι με την σκληρή πραγματικότητα και τα κλειστά σύνορα των γειτονικών χωρών. Για εκείνους που τελικά τα περνούν, η κατάσταση δεν είναι εύκολη. Πολλοί δεν καταφέρνουν να ξαναγυρίσουν στην χώρα τους ή να χτίσουν εκ νέου μια αξιοπρεπή ζωή. Φαινόμενα όπως ο ρατσισμός και η ξενοφοβία μπαίνουν στο προσκήνιο, χτυπώντας αλύπητα το διαφορετικό.
Άσχημα είναι τα πράγματα και για τις χώρες που δεν συμμετέχουν στον πόλεμο. Εκτός από τον οικονομικό τομέα, με τις τιμές συνεχώς να αυξάνονται και τις επιχειρήσεις να πλήττονται καθημερινά, υπάρχουν επιπτώσεις και στην ψυχοσύνθεση των ανθρώπων. Είναι γνωστό ότι η βία γεννά βία. Έτσι ο πόλεμος αναζωπυρώνει φαινόμενα και συμπεριφορές τέτοιου είδους, όπως είναι ο ρατσισμός, ο φασισμός και η μισαλλοδοξία. Ταυτόχρονα, δημιουργεί αισθήματα πεσιμισμού και απογοήτευσης στα άτομα που θέλουν να βοηθήσουν ουσιαστικά αλλά δεν μπορούν. Η προσφορά βασικών αγαθών είναι η μόνη δυνατή συμβολή, που εάν και σημαντική δεν είναι αρκετή για την επίλυση του προβλήματος.
Ο πόλεμος μέσα σε όλες τις τραγικές επιπτώσεις του φέρει και την αποτελμάτωση του πολιτισμού. Ευτελίζει την αξία του ανθρώπου και αναστέλλει την ανάπτυξη του. Γιατί, όπως είπε και ο Ηρόδοτος “στον καιρό της ειρήνης τα παιδιά θάβουν τους γονείς τους, ενώ αντίθετα στον καιρό του πολέμου οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους”. Μα υπάρχει θεραπεία για την “ανίατη” αρρώστια του πολέμου, και αυτή είναι ο αγώνας• αγώνας όλων όσων δεν πολεμούν, οι μικρές και οι μεγάλες πράξεις βοήθειας, οι διαμαρτυρίες και η κουλτούρα ειρήνης που φαίνεται να υιοθετούν κυρίως οι νέοι. Και πάνω από όλα η μόρφωση, το μεγαλύτερο όπλο εναντίων του πολέμου. Η μόρφωση που διδάσκει στους ανθρώπους να είναι άνθρωποι. Γιατί “αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και το δίκαιο” (Τάσος Λειβαδίτης).
*Μαθήτριες που μόλις αποφοίτησαν από το Μουσικό Σχολείο Ηρακλείου
Αφού ….”Άλλωστε στον πόλεμο δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. …” τότε, γιατί γίνονται;
Ασφαλώς και υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, απλά δεν είναι αυτοί, που παρουσιάζει η κυρίαρχη αφήγηση. Στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο νικητές είναι οι ιμπεριαλιστές, και από τις δύο πλευρές της “διαμάχης”, και ηττημένοι είναι οι Λαοί, πάλι από τις δύο πλευρές της ίδιας “διαμάχης”.
Tο κείμενο των δυο νέων ανθρώπων, συμπαθητικό στις προθέσεις του, δυστυχώς αναπαράγει έναν ιδεαλιστικό πατσιφισμό, μακρυά από την επιστημονική ανάγνωση μιας σκληρής πραγματικότητας, που είναι όσο ποτέ άλλοτε αναγκαία στην εποχή μας.
Θα συνιστούσα στις δυο νέες αλλά και σε όλους να διαβάσουν ένα κείμενο, που εκδόθηκε πριν 10 χρόνια, σε ανύποπτο για τα σημερινά “ουκρανικά” χρόνο και είναι αποδείχνεται προφητικό:
https://www.komep.gr/m-article/O-LENIN-GIA-TON-POLEMO-KAI-TI-STASI-TON-KOMMOYNISTON/
Μπορεί να θεωρηθεί “βαρύ” για τόσο νέους, αλλά από την άλλη δεν ωφελεί να υποτιμάμε τους νέους. Εχουν περισσότερα κότσια, από όσα νομίζουμε.
Mια απορία off-topic:
Eγινε μια πρωτοφανής για τα ελληνικά συνδικαλιστικά δεδομένα διήμερη συνάντηση 500+ πρωτοβαθμίων σωματείων, ομοσπονδιών, ε/κ κλπ., που οι συνέπειές της δεν θα αργήσουν να φανούν.
Καλά, σύσσωμος ο αστικός τύπος και τα κανάλια τη θάψανε, no news.
Η υπόλοιπη αριστερά γιατί συμμετέχει στην ομερτά;
Τι διάβολο, ούτε χώρος για κριτική δεν υπάρχει πια;
Η μήπως, συγκλίσεις-προανακρούσματα “μαύρου μετώπου”;
Μην φοβάσαι ΚΚΕ φίλε μου: Ούτε κάποια Ομερτά υπάρχει από τις υπόλοιπες πέραν του ΚΚΕ κομμουνιστικές πολιτικές δυνάμεις, ούτε και κάτι ελπιδοφόρο βγήκε από την σύσκεψη των σωματείων που κάλεσε το ΚΚΕ/ΠΑΜΕ.
Εδώ είσαι και εδώ είμαστε, να αποδειχθεί ότι ΚΑΙ αυτή η συσκεψη που κάλεσε το ΠΑΜΕ θα είναι μια από τα ίδια.
Οσο το μικροαστικό “κίνημα” θα σβήνει, τόσο το ταξικό εργατικό κίνημα θα στέκεται στα δικά του πόδια και θα φουντώνει, για να κάνει ό,τι επαγγέλθηκε αλλά δεν έκανε το μικροαστικό, παρά τις φανφάρες και τους σαματάδες. Και άλλα πολύ περισσότερα.
Και προφανώς το μικροαστικό δεν περιμένει, και ορθώς, “τίποτε ελπιδοφόρο” από το ταξικό. Το λάθος ήταν του ταξικού, που πάλευε για χιμαιρικές συμμαχίες με πολιτικούς εκπροσώπους από τελειωμένα κοινωνικά στρώματα. Αλλά το ταξικό έχει την ικανότητα να μαθαίνει, βασική ιδιότητα κάθε νικητή.
ώχου, αντί για μονοήμερη κάνατε την σύσκεψη διήμερη, τίποτα διαφορετικό δεν είχε για να μεταβάλει τις απόψεις του οποιουδήποτε για το ΠΑΜΕ
να συμφωνήσουμε όμως ότι ΟΛΟΙ πρέπει να καλύπτουν το “εργατικό ρεπορτάζ” με λιγότερο κομματικά κριτήρια, δηλ και τα μέσα του ΚΚΕ, κατά πρώτον λόγο, ως μεγαλύτερα και επιδραστικότερα, και της υπόλοιπης Αριστεράς, κατόπιν
Κώστας
Ωχου ρε ΚΚΕ μου, δεν βαρέθηκες τις ίδιες ανοησίες να παρλαπιπιάζεις χρόνια; ΠΟΥ είδες ότι το ταξικό κίνημα του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ φουντώνει; Πάλι στο ροζουλί συννεφάκι σου είσαι; Επίσης, μαζώξεις συνδικαλιστών υπό το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ έχουν ξαναγίνει στο παρελθόν και τα αποτελέσματα στην πράξη, ήταν και είναι ΜΗΔΕΝ! Γιατί να σε πάρουμε στα σοβαρά τώρα;
Τα μέσα του ΚΚΕ δεν κάνουν “αντικειμενικό ρεπορτάζ” αλλά ταξική πάλη. Είναι μέσα “γνώμης”, όπως λέγονται, και μάλιστα όχι μασκαρεμένης αλλά γραμμένης φαρδειά-πλατειά στην πρώτη σελίδα τους και σε πρώτο πλάνο.
Μιλάμε για τις ποντικομαμές της “αντικειμενικής” ενημέρωσης (και όχι προπαγάνδας – χα, χα!).
Από τα “αριστερά” δεν ζητάμε επίσης “αντικειμενική” ενημέρωση αλλά σαφή τοποθέτηση και σοβαρή κριτική.
————————————————————–
Ανώνυμε 20/06/2022 at 20:12, δεν πειράζει, αρκεί, που το παίρνει σοβαρά ο κόσμος της εργασίας και δυναμώνει αργά αλλά σταθερά, στηριγμένο στις δυνάμεις των εργαζομένων και κόντρα σε θεούς και δαίμονες.
Χμ, ξέρεις πολύ καλά ότι ο κόσμος της εργατικής τάξης απέχει κατά 90% από τα σωματεία δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, β. Από αυτό το 10 άντε 15% που συμμετέχει στα σωματεία τα 3/4 ψηφίζουν ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ένα πολύ μικρότεςρο ποσοστό συμμετέχει -με όποια πολιτική θέση- στις συνελεύσεις των σωματείων. Για να μην μιλήσουμε δε, για τις συνελεύσεις των σωματείων που γίνονται αραιά και που και τα γραφειοκρατικά που τις υπονομεύουν και που συν τοις άλλοις προωθεί και το ΚΚΕ/ΠΑΜΕ (πρωτοκαθεδρία Δ.Σ. έναντι των συνελεύσεων και της προσπάθειας ενεργοποίησης των εργαζομένων μέσω των συνελευσιακών δημοκρατικών διαδικασιών, κλπ
Αυτή είναι η συγκεκριμένη εικόνα του εργατοσυνδικαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα, όλα τα πολλά τελευταία χρόνια.
Εντός αυτής της πολύ άσχημης εικόνας η οποία δεν σε βλέπω να σε προβληματίζει, έχει μια δύναμη το ΚΚΕ/ΠΑΜΕ, ενώ σε αρκετά σωματεία δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, αναπτύχθηκαν περαιτέρω και οι ταξικές κινήσεις στις οποίες συμμετέχει και το ΝΑΡ.
Ανώνυμε, 21/06/2022 at 19:15, στο δικό μου το σωματείο, η Γ.Σ. είναι η μπαντιέρα/όπλο του ΠΑΜΕ απέναντι στους εργατοπατέρες και τους διαφόρους “ανεξαρτήτους”, “ακομματιστους” κλπ. Και γνωρίζω πως το ίδιο συμβαίνει και σε πολλά άλλα σωματεία, ιδίως σε μερικά “αριστερά” που δεν μπορούν να εκλέξουν διοίκηση γιατί έχει βγει πρώτο το ΠΑΜΕ… ο νοών νοείτω.
Και δεν υπάρχει μαζική κινητοποίηση, Γ.Σ. κλπ., που να μην πρωταγωνιστεί το ΠΑΜΕ, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια.
Παληά η κασέτα, που έβαλες. Από τα ένδοξα χρόνια της μικροαστικής “αριστερής” αλαζονίας, με τις πλάτες των πασόκων…
Για την κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος δεν διαφωνώ, αλλά πριν από όλα ζήτα λογαριασμό από εκείνους, που πριν από λίγα χρόνια “πετούσαν από νίκη σε νίκη”. Τουλάχιστον το ΠΑΜΕ ποτέ δε θριαμβολόγησε, παρόλο που, όπως όλοι βλέπουν, ό,τι αντίσταση κινήθηκε προήλθε κύρια από τις δικές του δυνάμεις. Σήμερα, η μόνη ελπίδα των εργαζομένων είναι το ΠΑΜΕ, γι αυτό και η συσπείρωση γύρω του. Με επιμονή και υπομονή θα γυρίσει τον τροχό. Η προχθεσινή πανελλαδική έδειξε το δρόμο.
Επειδή η λέξη “ρεπορταζ” χρησιμοποιήθηκε από μένα να σου απαντήσω πως δεν ζήτησα “αντικειμενικό ρεπορταζ” αλλά κάλυψη όλων των αγώνων και των αγωνιστικών διεργασιών στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.
Ειδικά σε μια φάση που, για πρώτη φορά και προφανώς αναγκαστικά, έχετε πει πως υπάρχουν αγωνιστικές δυνάμεις και σωματεία εκτός ΠΑΜΕ με αφορμή την ΣΒΕΟΔ.
Εντυπωσιάζομαι πάντως με την θεωρία πως εφημερίδες και ενημερωτικά portal “κάνουν ταξική πάλη”. Όταν το είχαν προσπαθήσει πάντως οι εργαζόμενοι του Ρ τους περίμενε το ταμείο ανεργίας.
Κώστας
Μια ακόμα….”πρωτοφανής” συνάντηση για τα συνδικαλιστικά δεδομένα, η οποία θα καταλήξει και αυτή όσον αφορά τα εργατικά συμφέροντα, σε ένα καθόλου πρωτοφανές ΤΙΠΟΤΑ
Να μην ξεχνάμε και τα …400 σωματεία,ομοσπονδίες κτλ προ καιρού που μόστραρε ο Ριζοσπάστης που δεν έκαναν-ως συντονισμός-ούτε μισή ώρα στάση εργασίας.Ο Περισσός ετοιμάζεται -μόνιμα- για εκλογές…
Η πολιτική πάλη είναι βασικός τομέας της ολικής ταξικής πάλης και σίγουρα η ανώτερη έκφρασή της. Οι αστικές εκλογές είναι μια μια πρόκληση πολιτικής αντιπαράθεσης από τον ταξικό εχθρό, ένα “γάντι”, που μόνο σε επαναστατικές συνθήκες μπορεί να αγνοήσει ένα επαναστατικό κόμμα. Είναι υποχρεωμένο να αμύνεται. Αλλωστε πολλές φορές το ΚΚΕ έχει υπογραμμίσει ότι υπάρχουν και άλλοι δρόμοι πολιτικών εξελίξεων εκτός από τις αστικές εκλογές. Αλλά και η ακύρωση του 100% των επιδιώξεων του ταξικού εχθρού μέσω των εκλογών, έχει μεγάλη σημασία. Ποιός αστός (και παρατρεχάμενος…) δε θάθελε, π.χ., το ΚΚΕ να κατέγραφε εκλογικά ποσοστά εξωκοινοβουλευτικής γκρούπας; Οπως, πχ. έχει γίνει σε όλη την Ευρώπη;
Οσα δε φτάνει η αλεπού….
Μεγάλη η συμμετοχή στη χτεσινή απεργία των τραπεζοϋπαλλήλων. Αύριο απεργούν στο Φάρμακο, την Παρασκευή στον Τουρισμό και την «e-food», την επόμενη βδομάδα σε Τρόφιμα – Ποτά
Και γιατί να θέλει φίλε ΚΚΕ, ένας καπιταλιστής να καταγράψει το ΚΚΕ, “ποσοστά γκρούπας”;;
Αφού, είτε έχει το ΚΚΕ 5,5%, είτε είχε 8% που είχε το 2012, είτε πάει στο 0,5%, η κατάσταση για τον λαό κ την εργατική τάξη, ειναι ίδια σκατοκατασταση!!
Μην ξεχνάς φίλε ΚΚΕ, ότι η εργατικη τάξη στην Ελλάδα κατρακύλησε στις τελευταίες θέσεις των ετήσιων τάξεων της Ευρώπης όσον αφορά κατακτήσεις και δικαιώματα, και αυτό, παρόλο που είχε κ έχει το πιο δυνατός και ας πούμε αριστερό Κ.Κ. της Ευρώπης! Με την πιο ισχυρή συνδικαλιστική εκπροσώπηση από όλα τα Κ.Κ. της Ευρώπης!
Είτε λοιπόν το ΚΚΕ πάει στο 6%, είτε πάει στο 0,6%, το ίδιο και το αυτό για την εργατική τάξη και τον λαό στην Ελλάδα! Οπότε γιατί να μοιάζει τον καπιταλιστή τι ποσοστό θα πάρει το ΚΚΕ και αν θα παίρνει 6% ή 0,6%; Την δουλειά του το κεφάλαιο την κάνει άνετα, και στις δύο περιπτώσεις!!
Είτε παίρνει 6%, είτε παίρνει 0,6% το ΚΚΕ, το ίδιο και το αυτό για την εργατική τάξη κ τον λαό. Δε νομίζω να νοιάζονται οι καπιταλιστές τι ποσοστό θα πάρει το ΚΚΕ, αφού με οποιοδήποτε ποσοστό και να πάρει, αυτοί κάνουν μια χαρά την δουλειά τους.
Εχεις δίκηο! Φαίνεται και από την μεταχείριση, που του κάνουν: Τείχος “ομερτά” και παραπληροφόρησης/διαστρέβλωσης. Προφανώς ούτε και το 6% τους ικανοποιεί, αλλά ούτε και το 0,6% θα τους έφτανε. Δες και στην Ουκρανία κι αλλού: Μόνο εκτός νόμου το θέλουν…… Οπως και πολλοί παρατρεχάμενοί τους.
Μπα, είσαι στο συννεφάκι σου: δεν βλέπει χαΐρι η εργατική τάξη με το ΚΚΕ, ούτε στο 0,6 ούτε στο 6%. Οπότε, δεν νοιάζονται οι καπιταλιστές αν είναι στο 6, ή στο 0,6%
Υπάρχει μια, έστω τυπική, εξαίρεση στην ομερτά, τουλάχιστον ένα ρεπορτάζ:
https://www.efsyn.gr/politiki/antipoliteysi/348690_xekinise-i-diimeri-panelladiki-syskepsi-toy-pame
απαξίωση λοιπόν από τους φίλους μας εδώ για την ιδιαίτερα μαζική σύσκεψη του ΠΑΜΕ. “Μάζωξη” λέει ο ένας “μια από τα ίδια” λέει ο άλλος, “σε τίποτα δεν θα καταλήξει” προεξοφλεί ο τρίτος. Βέβαια δεν μπορεί παρά να ξέρουν, τουλάχιστον όσοι από τον οπορτουνιστικό χώρο συμμετέχουν ενεργά στα σωματεία, τα αναβαθμισμένα χαρακτηριστικά της σύσκεψης αυτής, η οποία κορύφωσε μια μακρόχρονη πανελλαδική και παν-κλαδική δουλειά του ΠΑΜΕ, με έντασή της τα τελευταία χρόνια. Αυτά είναι και ποσοτικά (περισσότερα σωματεία, νέα δευτεροβάθμια όργανα, περισσότεροι μεμονωμένοι συνδικαλιστές) και ποιοτικά (ηλικιακή και κλαδική σύνθεση, συμμετοχή γυναικών και μεταναστών, ενισχυμένη επαφή με το εξωτερικό) και αποτυπώθηκαν στην ίδια τη συζήτηση, που ήταν πολύ πιο ευρεία και ζωντανή.
τα αποτελέσματα θα φανούν σύντομα καθώς μιλάμε για το πιο πρωτοπόρο κομμάτι της εργατικής τάξης που μετράει σημαντικούς ταξικούς αγώνες πρόσφατα,στους οποίους ηγήθηκε. Εδώ θα είμαστε να τα κρίνουμε όλα, να μας πείτε και σεις τι λάθη θα γίνουν σαν σωστή ομάδα πίεσης που είστε, και να κρατήσουμε το πιο ουσιαστικό κομμάτι της κριτικής σας, αφαιρώντας τα μικροαστικά στοιχεία της, όπως είναι ο αντικομματισμός. Όλα χρειάζονται
Φανούκο, ομάδα πίεσης είναι το μυαλό και ο κομματοσκυλισμός σου!
Αναβαθμισμένα, ξεαναβαθμισμένα, η σύσκεψη που διοργάνωσε το ΚΚΕ/ΠΑΜΕ είναι κ θα είναι μια από τα ίδια, διότι:
Α. Το ΚΚΕ/παμε δεν θέλει τις συνελεύσεις των σωματείων, παρά μόνο όταν είναι μια-δυο φορες το χρόνο. Έχει επιλέξει τα δ.σ., όπως το ίδιο κάνει και η ΠΚΣ/ΚΝΕ στα φοιτητικά. Γιατί; Διότι το ΚΚΕ,/παμε βγάζει καντήλες και μόνο στην ιδέα των μαζικών συνελευσιακών διαδικασιών των σωματείων οι οποίες δεν ελέγχονται από αυτό. Μα θα μου πεις το τετριμμένο: και το σωματείο στην κόσκο; Ναι, υπάρχει και είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Για παράδειγμα, εκεί όπου πήγε να ξεφύγει το πράγμα, όπως στα σωματεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, το ΚΚΕ/παμε τα μάζεψε κανονικά.
Β. Η εργατική τάξη δεν θα σηκωθεί αν δεν γίνει η ίδια ενεργό υποκείμενο αυτής της αφύπνισης. Το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ το οποίο είναι μαγαζί του ΚΚΕ, προωθούν την ανάθεση στα δ.σ. των σωματείων συνειδητά. Διότι έτσι μπορούν να ελέγχουν τα οποία ξεσπασματα των εργαζόμενων ξεφεύγουν. Και πάλι θα μου πεις για την κόσκο. Εξαίρεση φανούκο, εξαίρεση διότι ας πούμε ότι το ελληνικό κράτος τα έχει σπάσει με την Κίνα, άρα, ναι, το ΚΚΕ είναι η ομάδα πίεσης που λες. Βαριά, ξεβαρια η κατηγορία, ο μοναδικός εργασιακός χώρος όπου το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ τράβηξαν λιιιιγο παραπάνω την κόντρα, είναι στην κόσκο κινεζικών συμφερόντων! Πολύ καλά έκανε εννοείται, όμως παντού άλλου, κοκοκό και δύναμη καθήλωσης των εργατικών αγώνων. Τυχαίο;
Γ. Έχει κάνει και άλλες μαζώξεις σωματείων κ συνδικαλιστών στο παρελθόν το ΚΚΕ/ ΠΑΜΕ που κσιβεξρι έλεγαν οι ΚΚΕδες όπως εσύ φανούκο, ότι είναι αναβαθμισμένες, κλπ κλπ. Το αποτέλεσμα, τζίρος.
Οπότε, μην γίνεσαι κομματοσκυλο, δες τα ψύχραιμα και όχι από το ροζουλι συννεφάκι σου.
αρχικά ευχαριστώ πολύ για το ύφος της απάντησης. Άλλωστε και το δικό μου σχόλιο είχε δόση ειρωνείας οπότε χαιρετίζω την ειρωνεία και στην απάντηση.
Επίσης, ας τελειώνει πια αυτό με τον “κομματοσκυλισμό”. Για εσάς η παρέμβαση και η ηγεσία ενός κόμματος στην ταξική πάλη είναι κάτι αρνητικό, δεν θα μπω στον κόπο να εξηγήσω το γιατί, είναι πολλοί λόγοι. Για εμάς είναι κάτι αναγκαίο, θα πούμε και ένα “ζήτω το κόμμα”, αφού έχουμε κόμμα, κάτι που δεν είναι δεδομένο, όπως δείχνει η διεθνής πείρα. Άρα κομματόσκυλο με αυτήν έννοια είμαι και θα παραμείνω, μην το ψάχνεις, και συ κάτι τέτοιο είσαι. Ας μην κινηθεί η συζήτηση εκεί, λέω να πάμε στα ουσιαστικά πίσω από τους χαρακτηρισμούς.
Η κριτική είναι αφενός ότι το ΠΑΜΕ προωθεί τα ΔΣ έναντι των ΓΣ και αφετέρου ότι τραβάει λίιιιγο παραπάνω (αυτό το λίιιιγο και το τετριμμένο σύμφωνα με τον Ανώνυμο είναι η 7ημερη απεργία στην κόσκο, για να ξέρουμε τι λέμε εκ του ασφαλούς) μόνο όταν ευθυγραμμίζεται με τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Άρα όσο αναβαθμισμένη ποσοτικά και ποιοτικά και αν είναι η συμμετοχή στο ΠΑΜΕ θα είναι πάντα κενό γράμμα. Προφανώς με αυτήν την λογική οι μεγάλοι αγώνες που αναπτύχθηκαν με μπροστάρη το ΠΑΜΕ είναι μάλλον τυχαίοι και όχι αποτέλεσμα δουλειάς του. Πάμε να τα δούμε ένα ένα;
1) Φυσικά δεν μπορώ να έχω εικόνα από κάθε σωματείο. Γραμμή του ΠΑΜΕ είναι η μαζικοποίηση των ΓΣ και εάν αυτό δεν γίνεται κάπου, αυτό είναι λάθος εφαρμογή της γραμμής και όχι λάθος γραμμή. Δεν έχει νόημα να μπούμε σε περιπτωσιολογία, όπως είπες εσύ ένα παράδειγμα μπορώ να σου πω εγώ άλλα τόσα. Να συμφωνήσουμε εδώ ότι η ΓΣ πρέπει να είναι το βασικό όργανο αποφάσεων και εκεί να γίνεται η κύρια διαπάλη. Εάν είναι κάποιος να ηγηθεί σε αυτή τη διαδικασία και να την επιβάλει ως πρακτική είναι το ΠΑΜΕ. Είπαμε, καλοδεχούμενη η κριτική από κάθε ομάδα πίεσης προς βελτίωση της δράσης μας.
2) Εδώ τί να πεις πραγματικά; Να αναφέρει κανείς τους αγώνες σε βασικούς κλάδους της οικονομίας, στρατηγικούς για την αστική τάξη; να πει κανείς για το ποιοι κλάδοι συμμετείχαν σε δευτεροβάθμιο επίπεδο μάλιστα στη σύσκεψη; να πιάσει κανείς και να ασχοληθεί με κάποιον που υπονοεί συνεννόηση με την αστική τάξη; Μάλλον τίποτα από αυτά.
Πιστεύω ότι θα υπάρχει αναβαθμισμένη δράση και ξέρω ότι αυτός είναι ο σκοπός. Σε κάποιον βέβαια που μηδενίζει ό,τι έχει γίνει έως τώρα ή ακόμα χειρότερα μιλάει για “δύναμη καθήλωσης” δεν υπάρχει ένδειξη ότι θα αναγωρίσει και ό,τι γίνει στο μέλλον. Άλλωστε δεν στοχεύουμε στα ίδια πράγματα ούτε στο εργατικό κίνημα ούτε γενικότερα στην κοινωνία. Παρόλα αυτά επιμένω ότι έχουμε να κερδίσουμε ακόμα και από αυτήν την κριτική.
Φίλε Φάνη χαίρομαι που θες να συζητήσεις πέραν συγκινησιακών λόγων που δεν βγάζουν πουθενά:
Α. Γεγονός πρώτον, φακτ που λένε κ στην Εσπερία: Είτε το ΚΚΕ παίρνει 6%, είτε 0,6% το ίδιο και το αυτό για την εργατική τάξη κ τον λαό: Όλες οι κατακτήσεις καταργήθηκαν πια, και είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει το ΠΑΜΕ, το ίδιο και το αυτό. Προφανώς αυτό ισχύει και για κάθε άλλη αριστερή κ κομμουνιστική πολιτική δύναμη. Αυτή είναι η αλήθεια.
Β. Όσον αφορά τα μελλούμενα του στυλ “ξεκινά η αντεπίθεση των εργαζομένων με το ΠΑΜΕ μλρισταρη”, αυτή είναι μια απλή επιθυμία. Η οποία μένει να αποδειχθεί. Όμως, η μέχρι τώρα επίσης αντικειμενική πραγματικότητα έχει αποδείξει ότι στα 23 χρόνια της ζωής του ΠΑΜΕ, δεκάδες υποσχέσεις για αντεπίθεση ειπώθηκαν και καμία δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ! Λοιπόν; Γιατί να πραγματοποιηθεί η …. τωρινή…. αντεπίθεση που λέτε; Ποιος θα πάρει στα σοβαρά το ΚΚΕ κ το ΠΑΜΕ εκτός από τα μέλη και τις επιρροές του;
Γ. Για τις συνελευσιακες διαδικασίες των σωματείων: Σε δασκάλους και καθηγητές είναι γνωστή η πρακτική του ΠΑΜΕ: προωθεί τα δ.σ., έναντι των συνελεύσεων των εκπαιδευτικών σωματείων. Φακτ, γεγονός που λένε κ στην Εσπερία. Όπως ακριβώς κάνει και στους φοιτητικούς συλλόγους!
Δ. Είμαστε υπέρ της ενεργού παρέμβασης των κομμάτων στις διαδικασίες των σωματείων. Όχι όμως όπως το εννοεί το ΚΚΕ, το όπιο κινείται διαχρονικά στο δίπολο “δ.σ. των σωματείων σε βάρος των συνελευσιακών διαδικασιών”.
έχει πάντως ενδιαφέρον να μάθουμε εάν αυτό που λέει ο Ανώνυμος για συνεννόηση με την αστική τάξη για τον αγώνα στην Κοσκο είναι γενικότερη θέση του πολιτικού σας χώρου. Ας μας πούνε οι φίλοι μας οι υπόλοιποι, σας εκφράζει αυτή η κατηγορία που σημείωσε ο Ανώνυμος; Αυτά λέτε στον κόσμο;
Δεν είμαι κανενός κόμματος η θέση αυτή. Είναι δική μου, και είναι ερώτημα: Καλά εκανε το ΚΚΕ στο σωματείο της κόσμο κ συνέβαλλε στο να τραβήξει ο απεργιακός αγώνας κ να κατακτήσουν κάποια σύμβαση οι εκεί εργάτες. Το ερώτημα είναι, γιατί σχεδόν παντού αλλού το ΚΚΕ, είναι δύναμη ανάσχεσης των εργατικών αγώνων, όπως ο
πχ στους εκπαιδευτικούς.
Αυτά λένε και γι αυτό έχουν πατώσει.
..π.χ., φρέσκο, σημερινό:
Απεργία στα ξενοδοχεία της Αττικής την Παρασκευή για αυξήσεις στους μισθούς…
…κι ας λυσσάνε οι τσαούσες!
Ριζοσπάστης, 28-29/5/2022: «Λιμενεργάτες στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ της COSCO – Δικαίωση η υπογραφή ικανοποιητικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας». Ανακοίνωση ΕΝΕΔΕΠ (σωματείου εργαζομένων διακίνησης εμποροκιβωτίων στις προβλήτες του Πειραιά) – 28-5-2022: «…Συνάδελφοι, λίγες ώρες μετά την υπογραφή της ΣΣΕ, χωρίς ακόμη να στεγνώσει το μελάνι, η εργοδοσία συνεχίζει προκλητικά να εμπαίζει την πλειοψηφία των εργαζομένων. Οι COSCO-PCT-DPORT τινάζουν στον αέρα την ίδια την ΣΣΕ, αθετούν τον όρο «πρωτίστως η αρχαιότητα» στα κριτήρια για την μετατροπή Συμβάσεων Εργασίας από εκ περιτροπής απασχόληση…σε πλήρους απασχόλησης…».
ΚΚΕδες έχετε μπερδέψει την Λωζάνη με την Κοζάνη! Δεν λέμε “το ΚΚΕ ΠΑΜΕ δεν κάνει αοεργιες’.. Κάνει. Λέμε ότι το ΚΚΕ ΠΑΜΕ δεν αφήνει να ξεφύγουν τα πράγματα στους αγώνες κ μόλις πάνε αυτοί να σπάσουν τα συνηθισμένα όρια, τσουπ, τα μαζεύει το ΚΚΕ ΠΑΜΕ. Αυτό λέμε στη το ότι προωθεί τα ΔΣ σε βάρος των συνελευσιακών διαδικασιών των σωματείων.. αυτά διαπιστώνονται κάθε φορά στην πράξη.
………..
21 Ιούνη Απήργησαν οι Τραπεζοϋπάλληλοι
23 Ιούνη Απεργούν εργαζόμενοι στο Φάρμακο σε όλη την Ελλάδα
24 Ιούνη Απεργούν οι εργαζόμενοι στα Ξενοδοχεία της Αττικής.
24 Ιούνη Απεργούν οι Διανομείς στην E Food της Αθήνας, των Χανίων και της Πάτρας
24 Ιούνη κατεβαίνουν στους δρόμους οι Συνταξιούχοι με συγκέντρωση στα Προπύλαια
30 Ιούνη Απεργούν οι εργαζόμενοι στα Τρόφιμα-Ποτά
Ενώ μια σειρά κλάδων βρίσκονται επίσης σε αντίστοιχες κινητοποιήσεις σε Υγεία, ΟΤΑ, ΟΑΣΘ, ΣΤΑΣΥ κ.α.
Δεν υπάρχει χώρος δουλειάς που να μην βράζει από οργή και αγανάκτηση
Δεν υπάρχει χώρος δουλειάς που οι εργαζόμενοι να μην αγωνιούν για την ακρίβεια, την ανασφάλεια, την φοροληστεία, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
…….
Kινητοποιήσεις, απεργίες, Επανάσταση, γίνονται μόνο μέσα από μαζικές διαδικασίες και εφόσον αποφασίσει και θέλει ο Λαός.
Οχι πέντε βολουνταριστικά κεφάλια, αποκομμένα από αυτόν και χαμένα μέσα στις ιδεοληψίες και στις μεσοβέζικες αυταπάτες τους.
Οταν θέλει ο Λαός, το ΠΑΜΕ είναι παρόν και μπροστά, όπως πάντα.
Δίνουμε το χέρι σε όποιον σηκώνεται αλλά …δεν περνάμε τη γιαγιά με το ζόρι(!) στο απέναντι πεζοδρόμιο, για να δείξουμε πως …είμαστε “πιο επαναστάτες” από εσάς!
Βρε ΚΚΕ μου, απεργίες γίνονται δεκαετίες τώρα! Μέσα ναι και πρωταγωνιστούν όλες οι κομμουνιστικές πολιτικές δυνάμεις. Δεν ήταν ποτέ κ δεν είναι το θέμα μας, αν γίνονται απεργίες. Γίνονταν, γίνονται κ θα γίνονται! Ειδικά την περίοδο 2010 2015 να δεις πόσες απεργίες κάναμε!
Το θέμα ήταν, είναι κ θα είναι, πόσο εμπλέκονται στην συνδιαμόρφωση οι εργαζόμενοι που δεν θέλει το ΠΑΜΕ ΚΚΕ κάτι τέτοιο, τι στόχους θέτουν κ πως συνενώνονται όλα αυτά που ούτε κ αυτό το προωθεί το ΠΑΜε ΚΚΕ.
Και για εξήγησε τί ακριβώς εννοείς με το “να ξεφύγουν τα πράγματα στους αγώνες” να καταλάβουμε κι εμείς τί ακριβώς εμποδίζει το ΠΑΜΕ να γίνει (και άρα θα γινόταν χωρίς αυτό).
Για πες μας ρε μεγάλε τι ψήφισαν οι παρεμβασεις στο ΔΣ της ΔΟΕ μια μέρα πριν την απεργία τον Οκτώβρη και εστειλαν αδιάβαστους τους εκπαιδευτικούς. Πως σεβάστηκαν τις αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων και τους 100000 απεργούς ανατέλλοντος τον αγώνα τους; Για πες μας πώς μαζί με δακε και συριζα ξεπούλησαν τον αγώνα και έγραψαν στα παλιά τους τα παπουτσια αποφάσεις γσ από 113 συλλογους;
Για πες εσύ φίλε ΚΚΕ; Για πες!!!
Απλό είναι: Πήγε η κατάσταση στην εκπαίδευση να ψιλοξεφυγει διότι παρά πολλοί εκπαιδευτικοί αντιδρούσαν στην αξιολόγηση, μπουκαραν πασκε/δακε/ΣΥΡΙΖΑ και βάλανε τους προέδρους των ελμε που ήτο δικοί τους να ψηφίσουν στην γενική συνέλευση προέδρων των ελμε ενάντια στην απεργιακή κλιμάκωση αλλάζοντας τις αποφάσεις που είχαν λάβει οι συνελεύσεις των ελμε, και το ΠΑΜΕ ΚΚΕ αρνήθηκε κοινά απεργιακά μπλοκ στις συνελεύσεις των ελμε, ενώ δεν έβαλε πλάτη ούτε για την εκ νέου διεξαγωγή τους. Παρομοίως και στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
Στα φοιτητικά, η πκς ΚΝΕ, σαμποτάρει την διεξαγωγή γενικών συνελεύσεων των φοιτητικών συλλόγων, προτάσσοντας την λήψη αποφάσεων από τα ΔΣ που πλειοψηφεί, με γλάστρα τους φοιτητές.
Εάν ψάξω θα βρω και άλλα οπως λχ το ΠΑΜε ελέγχει το σωματείο Λάρυμνας της ΛΑΡΚΟ, η Λάρκο κλείνει για να ιδιωτικοποιηθεί πετώντας 1200 εργάτες στον δρόμο όπου 300 οικογένειες χάνουν κ τα σπίτια τους που ανήκουν στην εταιρεία, στην Ισπανία αν δεν απατωμαι γίνεται χαμός από απεργίες, καταλήψεις δρόμων κλπ σε μια περιοχή της όπου υπάρχουν μεταλλεία κ εργοστάσια , εδώ είναι καλοκαιρινές διακοπές με επερωτήσεις στην βουλή για ξεκαρφωμα.
Το σχόλιο του ανώνυμου για τη ΛΑΡΚΟ είναι η ουσία του ΝΑΡ στο πυρήνα του: στη ΛΑΡΚΟ οι κομμουνιστές, παρότι ξεκίνησαν από μια κατάσταση που ήταν ελάχιστοι και όχι πλειοψηφία στο συνδικάτο, έχουν αναδειχθεί σε πρωταγωνιστές και μπροστάρηδες. Σε αυτό τον αγώνα στη βαριά βιομηχανία, που οι ΝΑΡιτες τη βλέπουν μόνο μεσω ιντερνετ, έρχεται ο ανώνυμος να μας πει οτι οι κομμουνιστές δεν τα κάνουν καλά, γιατί σε έναν άλλο αγώνα που είδε πάλι μέσω ίντερνετ, οι άλλοι “τα κάναν καλύτερα”- κατά τη κρίση του.
Αν κάποιος ρωτήσει ποια είναι η Ουσία του ΝΑΡ, αυτό το σχόλιο μπορεί να το απαντήσει εξαιρετικά. Αυτοί που τους αγώνες τους παρακολουθούν από απόσταση, αλλά είναι πάντα πρώτοι να σου πουν ότι δεν τα κάνεις καλά. Αν αφαιρέσεις αυτή τη λειτουργία του ΝΑΡ, χάνει το λόγο ύπαρξης.
Οκ, αλλά για την ουσία κάτι τώρα; Το ΝΑΡ είναι κακό και άχρηστο, το καταλάβαμε. Και πέρα από αυτό, το ΚΚΕ γιατί πορεύεται με ξένες θέσεις στη ΛΑΡΚΟ; Γιατί είναι υπέρ της κρατικής διαχείρισης (και καλά κάνει), ενώ διατυμπάνιζε ότι ο κρατικός έλεγψος στον καπιταλισμό δεν είναι σε όφελος των εργατών; Μήπως σφοι υπάρχει πρόβλημα με την αποδοχή των θέσεων του κόμματος εκεί που μετράει; Μήπως είναι γενικότερα λάθος η μελλοντολογία και ότι όλα θα λυθούν στην εργατική εξουσία και η εμμονή στην ιδεολογική περιχαράκωση των αγώνων;
Το ΝΑΡ έχει δυνάμεις σε μια σειρά κλάδους του ιδιωτικού τομέα. Μικρές αλλά έχει!
Για την Λάρκο το σχόλιο είναι συγκεκριμένο και μην το παραφραζεθς όπως θέλεις! Το ΚΚΕ έλεγχε την Λάρυμνα και όχι τι άλλο σωματείο της ΛΑΡΚΟ, στο οποίο ήταν κ είναι μειοψηφία!
Το θέμα είναι ότι πάει για κλείσιμο αυτός ο αγώνας, έχει μείνει μόνο η νομική ελπίδα μας κ κάβα δικαστήριο κρίνει αλλιώς υπό άλλες σκοπιμότητες, και σε αντίθεση με το τι γίνεται σε άλλες χγρρςζ στην Εύβοια δεν έγινε τπτ παρακάνω, πέρα από κάποιες συγκεντρώσεις και πορείες. Παρόλο που το παμε ΚΚΕ είχε κ έχει την πλειοψηφία στο ένα σωματείο!
Αυτό λέμε κ αυτό είναι αληθές! Παρομοίως ανάσχεση εκ μέρους του ΠΑΜΕ κ στην εκπαίδευση! Συμβολικες απεργίες, συγκεντρώσεις κ πορείες και τέλος!
Πηγε η κατάσταση να ξεφύγει και μια μέρα πριν την απεργία των 100.000 συνεδριασε το ΔΣ της ΔΟΕ και μαζεψε αρον αρον τον αγωνα των εκπαιδευτικών πίσω. Θες να σου πω ποιοι ψηφισαν υπέρ της αναστολής της απεργίας αποχής των εκπαιδευτικών; Οι τρεις της ΔΑΚΕ, οι 2 του ΣΥΡΙΖΑ και ο 1 των Παρεμβάσεων. Πάνω σε αυτή την απόφαση πατησε και η ΟΛΜΕ και εθαψε τον αγώνα που πήγε να ξεφύγει όπως λες. Η ψήφος που καθορισε τα πράγματα, που εστειλε σπίτι κόσμο, που απογοητευσε, που κουρελιασε τις αποφάσεις δεκάδων γσ ήταν όπως κατάλαβες των παρεμβασεων. Και δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό. Και επειδή δε φαίνεται να έχεις ιδέα για το τι έγινε ρώτα κανέναν εκπαιδευτικο να σου πει, άλλωστε μόνο τέτοιους έχετε. Αν του έχει μείνει λίγο τσιπα θα σου πει.
Δεν έγινε έτσι και προφανώς αναφέρεσαι στην δοε και όχι στην ΟΛΜΕ. Μάθε καλύτερα!
Ο ένας εκ των δύο αντιπροσώπων των παρεμβάσεων στο δ.σ. της ΔΟΕ, ναι, με λάθος πολιτική αντίληψη, είπε ναι στην απεργία κ ταυτόχρονα απεδέχθη αν θυμάμαι καλά, μια πρόταση της δακε για ένα κοινό κείμενο. Εννοείται ότι αυτός ο αντιπρόσωπος εξέφρασε λάθος πολιτική θέση. Η οποία ως παρά πολλές φορές είναι κ θέση του ΠΑΜΕ ΚΚΕ .
Χα! Εχουν ήδη “ξεφύγει” οι αγώνες! Από τον έλεγχο των αστών και των παρατρεχάμενών τους μικροαστών….
Δεν καταλαβαίνω τι μπορεί να σε χαροποιεί σήμερα από την κατάσταση στο κίνημα και γράφεις πράγματα που μαρτυρούν την ομαφαλοσκόπηση και την αλαζονεία που χαρακτηρίζουν το χώρο του κόμματος. Οι μόνες φωτεινές εξαιρέσεις στη μαυρίλα γίνονται όταν το μαχαίρι φτάσει στο κόκαλο και όχι με το πρόταγμα για αντεπίθεση που βάζει το κόμμα.
Κοντά 10 χρόνια από τη σεχταριστική στροφή του 19ου Συνεδρίου και την απαξίωση του όχι μόνο από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, αλλά και από τα ίδια τα μέλη του – αν κρίνω από την κριτική που γίνεται από την ηγεσία στα συνεδριακά κείμενα για μη κατανόηση της πρότασης της – και οι άλλοι καμαρώνουν ότι οι αγώνες ξεφεύγουν από τους αστούς. Εντωμεταξύ, οι λίγοι πετυχημένοι αγώνες που γίνονται έχουν ρεφορμιστικά αιτήματα, αλλά δεν το μάθατε από εμένα. Η συμμετοχή στο συνδικαλισμό συνεχίζει να είναι στο ναδίρ, ιδεολογικά η κοινωνία συνεχίζει να εκφασίζεται και να μην αμφισβητεί τον φιλοϊμπεριαλιστικό προσανατολισμό των κυβερνήσεων. Αλλά ναι, ξεφεύγουν οι αγώνες και 10 ακόμη αγαπημένα παραμύθια για μικρούς και μεγάλους.
Απο χθεσινο ρεπορταζ…Συνεχίζουν τον αγώνα για να μείνει η ΛΑΡΚΟ ανοιχτή
Μέσα σε κλίμα αποφασιστικότητας για συνέχιση του αγώνα που δίνουν 30 μήνες τώρα για να κρατήσουν τη ΛΑΡΚΟ ανοιχτή και να διασφαλίσουν τις θέσεις εργασίας, πραγματοποιήθηκε η Γενική Συνέλευση του Συνδικάτου Μετάλλου Φθιώτιδας, το μεσημέρι της Παρασκευής, στην πύλη του εργοστασίου της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα.
Εκ μέρους της διοίκησης του Συνδικάτου, οι Παναγιώτης Πολίτης και Νίκος Ρήννας ενημέρωσαν τους εργαζόμενους για τις τελευταίες εξελίξεις, για την τροπολογία της κυβέρνησης που κλείνει την επιχείρηση και απολύει τους εργαζόμενους, αλλά και για τον αγώνα που συνεχίζεται. Ιδιαίτερη αναφορά έγινε σε ζητήματα που αφορούν το σκλαβοπάζαρο των εργολαβιών στη ΛΑΡΚΟ και απαντήθηκαν ερωτήματα.
Οι εργαζόμενοι καταδίκασαν την τροπολογία – έκτρωμα της κυβέρνησης και δήλωσαν την αποφασιστικότητά τους να συνεχίσουν τον αγώνα ώστε να μην εφαρμοστεί στην πράξη. Να συνεχίσουν να παλεύουν για να μην κλείσει η ΛΑΡΚΟ, την ώρα που η τιμή του νικελίου έχει εκτοξευθεί, να συνεχίσει να παράγει και να δουλεύουν όλοι οι εργαζόμενοι.
Στο πλαίσιο αυτό σχεδιάζεται μια σειρά πολύμορφων δράσεων και συσκέψεων, για να παραμείνει ψηλά η στήριξη και η αλληλεγγύη των κατοίκων της περιοχής, για τη διαφύλαξη της ενότητας των εργαζομένων απέναντι στην προσπάθεια διάσπασης που επιδιώκουν μηχανισμοί της κυβέρνησης και για την κλιμάκωση του αγώνα. Θυμίζουμε ότι οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε αναμονή της απόφασης του Πρωτοδικείου Αθηνών σχετικά με τα ασφαλιστικά μέτρα που έχουν καταθέσει κατά της διαδικασίας διαβούλευσης των ομαδικών απολύσεων.
ΜΑΝΩΛΗΣ