ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Παρουσίαση πολιτικής πρότασης την Πέμπτη 16/1 στο ΤΕΕ
Σύλβια Κοιλάκου
Την Πέμπτη, 16 Ιανουαρίου, στις 7:00μμ,στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του ΤΕΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ οργανώνει εκδήλωση για να παρουσιάσει την πολιτική της πρόταση
«για την αναγκαία κοινωνική και πολιτική αντιπολίτευση και την ανασυγκρότηση της ανατρεπτικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς».
Με την εκδήλωση αυτή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ξεκινά,με το ερχομό του 2025, μια πολιτική διαδικασία διαλόγου με τον κόσμο του αγώνα και τις δυνάμεις που κατανοούν την ανάγκη ευρύτερων αλλαγών σε ρήξη με το σύστημα.
Η φθορά της κυβέρνησης είναι μεγάλη και έχει συσσωρευτεί πολλή οργή στον κόσμο. Όμως για να πάνε τα πράγματα σε ανατρεπτική κατεύθυνση, χρειάζεται ισχυρή και συνειδητή παρέμβαση της αντικαπιταλιστικής ανατρεπτικής αριστεράς. Η λεγόμενη «δημοκρατική», «αντιδεξιά» αντιπολίτευση βρίσκεται σε τεράστια ανυποληψία και έχει γραμμή «σταθερότητας» της κυβέρνησης. Ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός ακυρώνει κάθε αγωνιστική δυναμική, την ώρα που οι εργαζόμενοι θέλουν να συγκρουστούν με την κυβέρνηση. Όμως, η υποταγή στο σχεδιασμό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ από δυνάμεις όπως το ΚΚΕ, το ΜΕΡΑ25-ΛΑΕ κ.ά. σημαίνει ουσιαστικά εκλογική αναμονή και εκτόνωση με ψήφο διαμαρτυρίας.
Αρκετά ρεύματα της «ριζοσπαστικής αριστεράς» προσπαθούν να ανασυνταχτούν μέσα από κάποιου είδους «μέτωπο» με ρεφορμιστικές ή σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις. Παρά τις διάφορες προτάσεις ενότητας που κυκλοφορούν, κυριαρχεί η έλλειψη συντονισμένης κοινής δράσης και η αναποτελεσματικότητα. Κι όμως είναι ώρα μιας νέας ενότητας και συσπείρωσης για την ανατροπή.
Χιλιάδες αγωνιστές βλέπουν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη παίζει χωρίς αντίπαλο. Αγωνιούν για τις ευρύτερες εξελίξεις, τις πολεμικές συγκρούσεις και αναζητούν μια διαφορετική προοπτική. Σε αυτές τις συνθήκες η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταθέτει την πολιτική της πρόταση, φιλοδοξώντας να απαντήσει στο πώς οι μαχητικές τάσεις του κινήματος θα μπορέσουν να αξιοποιήσουν την κρίση νομιμοποίησης της κυβέρνησης και της συναινετικής αντιπολίτευσης και να συγκροτήσουν ένα πολιτικό και κοινωνικό αντίπαλο δέος, για την ανατροπή της επίθεσης. Παράλληλα καταθέτει ένα ενωτικό, προωθητικό κάλεσμα για την παρέμβαση και ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς.
Αυτή η πολιτική πρόταση αποκτά μεγαλύτερη σημασία, μπροστά στην κινούμενη άμμο που διαμορφώνουν ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή, οι πρόσφατες ανησυχητικές εξελίξεις στη Συρία και η όξυνση του άδικου Ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού. Η ενίσχυση μιας εργατικής απάντησης ανεξάρτητης από τα συμφέροντα των αστικών τάξεων, μακριά από την «εθνική ρητορεία» για τις ΑΟΖ (σε αντίθεση με ΚΚΕ) είναι εξαιρετικά αναγκαία. Παράλληλα, σε συνθήκες γενικευμένης πολεμικής απειλής, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θέλει να παρέμβει ώστε να ορθωθεί ένα διεθνιστικό εργατικό STOP στο πολεμικό σφαγείο, για άμεση απεμπλοκή της χώρας.
Σε περίοδο ανόδου της ακροδεξιάς η πολιτική πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θέλει να συμβάλει σε μια μαχητική απάντηση απέναντι στον εθνικισμό, τον ρατσισμό, στους φασιστικούς πυρήνες, την ακροδεξιά ρητορεία για το «φάντασμα του woke», αλλά και στην αντεπίθεση των προοδευτικών και απελευθερωτικών ιδεών.
Πάνω στην πολιτική της πρόταση η ΑΝΤΑΡΣΥΑ φιλοδοξεί να οργανώσει έναν δημόσιο διάλογο με όσο το δυνατό πλατύτερους όρους. Να καλέσει αγωνιστές και αγωνίστριες να τοποθετηθούν πάνω στην ανάγκη ανασυγκρότησης της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, και ιδιαίτερα στην συγκεκριμένη πρόταση, για να ανοίξει η συζήτηση με κέντρο το αναγκαίο περιεχόμενο. Παράλληλα καλεί σε κοινές πρωτοβουλίες στα μεγάλα μέτωπα της περιόδου, και πριν από όλα στην πάλη ενάντια στον πόλεμο, της αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και στην υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν στο φύλλο 11-12 Ιανουαρίου
Πηγή: ΠΡΙΝ
Φαιδρότητες….
ενοχλούνται τα τσιράκια…
Εξασφαλισμενη ανακυκλωση αποτυχιας
1. Η αναφορα στους χιλιαδες αγωνιστες ειναι πλασματική αφου ειναι χιλιοπαιγμένο πως ετσι δεν θα συγκεντρωθούν. Αλλα ειναι και ανεπαρκης. Αντι για αναφορα στους χιλιαδες αγωνιστες απαιτείται η αναφορα στα εκατομμύρια μη-αγωνιστες της λαικης=ταξικης πλειοψηφιας. Εχει καθοριστικη σημασια η απευθυνση, γιατι για να συγκεντρωθούν οι χιλιαδες αγωνιστες θα πρέπει η θεματολογια, η συοχοθεσια και τα “προ-απαιτουμενα” να εχουν μαζικη λαϊκή ευρύτητα. Αλλιως δεν θα συγκεντρωθούν ουτε εκατονταδες αγωνιστες. Ο δε χαρακτηρισμος αυτης της ζωτικα απαιτουμενης ευρυτητας ως “ρεφορμισμος”, ειναι απλα και μονον ο χρονιως ανακυκλουμενος σεχταρισμος .
2. Χαρακτηριστικα επιλεγεται ως οχημα ανασυνταξης ο ετεροπροδιορισμος ως προς την ακροδεξια κλπ. Πλασματικο και ανεπαρκες εξ ισου. Πλασματικο, ωστε ενδεχομένως και “ολοι μαζι μπορουμε” απεναντι στην ακροδεξια; ως δηλαδη να μην ειναι ακροδεξια η εφαρμοζομενη πολιτικη των ακροκεντρωων, των “εκσυγχρονιστων”, των “μοντερνων” κλπ. Αλλα και κραυγαλεα ανεπαρκες, γιατι ακομη και ναταν χιλιαδες αγωνιστες, δεν θα μπορουσαν να συγκριθούν με την επιρροη και ισχυ αυτου του “παλιομοδιτικου” συνοθυλευματος που διακρινεται ως “ακροδεξια”. Δεν λειπουν χιλιαδες για μια τετοια πολιτικη αντιπαραθεση, αλλα εκατομμυρια.
Και δεν ειναι εφικτη αυτη η πολιτικη μαχη, χωρις την παραπανω εξηγηθεισα ευρυτητα απευθυνσης, στοχων και “προαπαιτούμενων”.
Ωστε η “αντιπολιτευση” στην “ακροδεξιά” ειναι και πλασματικη και ανεπαρκης.
Επαρκης θα ηταν μονο μια ζωτικη στοχευση να καλυφθουν τα τρομακτικα κενα που αφηνει η οποια αυτοαποκαλουμενη πραγματικη αριστερα. Αλλα για να καλυφουν τα κενα πρέπει να αναγνωριστουν. Φεξε μου και γλυστρισα.
3. Να μην παω στα αντιπολεμικα, αντιιμπεριαλιστικα, αντικαπιταλιστικα, γιατι εδω κι αν η στοχευση ειναι κουκουρουκου. Για να εισαι σοβαρα παρων εδω θα πρεπει να μπορεις μιλας με ορους επικρατειας. Αλλα και διεθνικων συμμαχιων.
Ανακυκλωση και καμια ανασυνταξη.
είναι λογικό να δυσανασχετείς όταν είσαι πολέμιος της αντικαπιταλιστικής προοπτικής
Εαν εννοεις οτι επειδη λεω αυτα ειμαι πολεμιος της αντκαπιταλιστικης θεσης, γιατι το λες πλαγιως; Οι εμφανιζονενοι ως κκεδες τουλάχιστον το λενε ευθεως.κι ακοτμε κι ενα δεκαρικο καλλιτεχνικο φτυσιμο.
Και εαν αυτο ειναι λοιπά το αντ-επιχείρημα σου σε αυτα που ειπα, τοτε οι ανυπαρξιες δεν ειναι δυο, αλλα καμμια ντουζινα τουλάχιστον
Γραφω αρκετα επεξηγηματικα εδω και καποιους μηνες (αλλα και χρόνια .. σε φασειε) οχι για σενα, ουτε καν για την ανταρσυα, αλλα για τους “χιλιαδες αγωνιστες”.
Καλο που η παντιερα δινει λογο ετσι απλόχερα. Και μεχρι εκει..
Το κακο ειναι οτι το μαλλον το κοινο ειναι κυριως προσκολημενο σε εναν αντικαπιταλισμι του τσιτατου, που ενας θεος ξερει τι τελικα καταλαβε απο τα μαρξιστικα που διαβασε.
Ε ειμαστε και διάφοροι σλλοι, αγνωστου ταυτοτητας, αλλα δεν είμαστε ολοι ουφα, καποιοι ειμαστε πιο πραγματικοι αριστεροι -και αντικαπιταλιστες βεβαίως (κινουμενοι πολυ πιο επι του πραγματικου)
Δεν μπορεί να αποτελέσει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πόλο συσπείρωσης για τον απλό λόγο ότι δεν απαντά στο κυρίαρχο καθήκον της εποχής, το θέμα της Ειρήνης.
Βρείτε απαντήσεις και μετά ελάτε να τις συζητήσουμε.
Τα woke χάρισμα σας …
Η woke ατζέντα, αφορά τον δικσιωματισμο, δηλαδή την αποδοχή του καπιτσλιστικου πλαισίου κ την διάταξη των φικσιωματων σε αυτήν. Λόγου χάρη, δικαιωματίστικες πολιτικές δυνάμεις είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, το μερα25, η νέα αριστερά.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απορρίπτει τον δικαιωματισμο, εντασσοντας το ατομικό δικαίωμα σε μια κομμουνιστικη αντικαπιταλιστικη αντίληψη.
Πχ: απορριπτει πολύ σωστά την παρένθετη κύηση είτε για ομοφυλα είτε για ετερόφυλα ζευγάρια, απιδεχομενη όμως, το γάμο για τα ομοφυλα ζευγάρια. Απορρίπτει κ πολύ σωστά, το ατομικό δικαίωμα ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, προς μια συλλογική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής αλλά κ κατανάλωσης.
Αλλα εινσι τα προβλήματα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που την καθιστούν ανίκανη να σποτελεσει πόλο έλξης, όπως πχ, η ανυπαρξία εσωτερικής ζωής κ λειτουργίας, η ανυπαρξία στην εκπόνηση σοβαρού προγράμματος κλπ.
Επίσης, το ερώτημα δεν αφορά μόνο την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η οποία για μερικούς σοβαρούς λόγους που παρατέθηκαν παραπάνω, αδυνατεί να σποτελεσει πόλο έλξης.
Το ερώτημα αφορά και τις άλλες πολιτικες δυνάμεις: Το μερα25 υπάρχει κάποιος λόγος να αποτελεί τμήμα της ενοτητας της αριστεράς; ΟΧΙ κατά την γνώμη μου, από την στιγμή που αποτελεί μια αρχηγική σοσιαλδημοκρατικη δύναμη που λατρευει την φιλολαικη εκδοχη της εε, που εχει άρτσι μπούρτσι κ λουλά θεσεις, που μάλιστα, έχει ως βασική συνιστώσα την ΑΡΑΣ, μια τραμπούκικη γκρουπα που ζει μέσω πλακωματων και ξύλινων για να ντοπάρει τα όποια μέλη έχει…
Η Αναμέτρηση, είναι διαρκώς κομμένη στα δύο. Άλλοι θέλουν ενότητα με το αρχηγικο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα του βαρουφάκη και άλλοι-που έχουν και δίκιο- όχι.
Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ έχει μάλλον πολύ κοντινές θέσεις με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ναι, μπορεί κ πρέπει να υπάρξει ενότητα. Αρκεί, να μην θέλει να είναι κ το μερα25 μέσα σε αυτή.
Μια αριστερά που δεν απαντά στις κυρίαρχες αντιθέσεις που η ίδια η ζωή αναδεικνύει κρύβεται πίσω από αντικαπιταλιστικά πέπλα.Ομως και πάλι στο κείμενο της εισήγησης του ΑΝΤΑΡΣΥΑ φαίνεται ξεκάθαρα με ποιους ταυτίζεται αυτή η “αριστερά”. Ταυτίζεται με την Δύση και τη παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου, αναπαράγει τον ψευτοδικαιωματισμο την αποεθνοποιηση καθώς και το μπαμπούλα της “ακροδεξιός”. Μιλάει το κείμενο για “ανεξάρτητη εργατική απάντηση”. Αλήθεια η εργατική τάξη και ο λαός συνολικά δεν έχει πατρίδα; Χαρίζεται το πρωτογενές εθνικό πατριωτικό συναίσθημα, την ανάγκη ο λαός να ζήσει λευτερος στο τόπο του το χαρίζεται στην δεξιά ή την άκρα δεξιά;Τι σημαίνει “απόρριψη της ρητορικής των αοζ”και η θεωρία των “ελληνοτουρκικών ανταγωνισμών”; Σημαίνει ακριβώς προσχώρηση με “αντικαπιταλιστικό”μανδύα στο άρμα της Δύσης και τού ιμπεριαλισμού στην λογική του ΝΑΤΟ ΕΕ και ΗΠΑ που δεν δέχονται σύνορα και εθνική ανεξαρτησία κυριαρχία διότι αυτό αποτελεί εμπόδιο στα σχέδια του πολυεθνικού κεφαλαίου σημαίνει περιθωριοποίηση των λαών και διάλυση των εθνών.Ως προς τα μέτωπα.Η ανάλυση του κειμένου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η άλλη όψη της κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας ενώ ταυτόχρονα στενεύει το μέτωπο με τρόπο σεχταριστικο χωρίς να γειωνεται και να συναντάται με τις πλατιές λαϊκές μάζες αλλά αναπαράγει υποθετικά σχέδια και κάλπικες “πρωτοποριες”αποκομμένοι από την ανάγκη για μια αριστερή διέξοδο που αναζητά ο λαός.Δυστυχως συνολικά η αριστερά σήμερα αντί να δίνει διέξοδο άμεση αναπαράγει μηχανιστικά (χωρίς σχέση με την ελληνική πραγματικότητα) τή μαρξιστική θεωρία ενώ στην ουσία ουδεμία σχέση έχει με την θεωρία απ’τη στιγμή που αναγορεύει τη πολιτική ως δόγμα και εργαλείο κάποιων επαγγελματιών της επανάστασης και κάποιων κομματιών της κυρίαρχης διανοητικής ελίτ.Ομως έτσι δεν προχώρησε ποτέ τίποτα ούτε πρόκειται να προχωρήσει με τέτοια αριστερά.Υπαρχει ανάγκη για διέξοδο με ένα γνήσιο λαϊκό κίνημα στηριγμένο στις λαϊκές δυνάμεις, κίνημα με πατριωτική ταξική τοποθέτηση και κατεύθυνση, κατεύθυνση όχι απλά διαμαρτυρίας και εκλογικής καταγραφής αλλά κίνημα με ένα γνήσιο αριστερό πρόγραμμα κυβέρνησης και εξουσίας σε αντιιμπεριαλιστική αντιμνημονιακη δημοκρατική κατεύθυνση.Το 2015 έμεινε ανολοκλήρωτο.Για αυτό πρέπει ξανά η γνήσια σοσιαλιστική πατριωτική αριστερά να ξαναπιάσει το νήμα.Με τέτοια αριστερά τύπου ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΚΚΕ ΛΑΕ ΣΥΡΙΖΑ κλπ αλλαγή δεν γίνεται.Στελνεται το κόσμο της αριστεράς αλλά και ευρύτερα το λαό όλοι εσείς οι “ταξικά πρωτοπόροι”στο σπίτι ή στον αγώνα για επιβίωση και μόνο στην αγκαλιά της τηλεόρασης ή ακόμη και σε παραισθήσεις και ψυχολόγους.Ολοι έχουν ευθύνη το ότι ο λαός και ειδικά ο κόσμος της αριστεράς ο κόσμος της δουλειάς έχει αποστρατευτεί μαζικά από την δράση.Βεβαια όταν βγήκε μαζικά στους δρόμους παίζατε άλλο ρόλο αυτό της κατασυκοφαντησης ως “ακροδεξιό εθνικιστή απολιτικο”κλπ σε συμπλευση με το σύστημα.Και μετά “κατασκευάζετε”τεχνητά “μέτωπα”αναγορευοντας ως πολιτικά υποκείμενα λοατκι και ξένους εισαγόμενους δουλοπρολεταριους γυρίζοντας τη πλάτη σας (όλη η αριστερά) στο λαό στους ντόπιους προλετάριους πληβείους ιθαγενείς.Ετσι τροφοδοτείτε τη δεξιά αντιλαϊκή πολιτική και την ακροδεξιά.Δεν έχει αυτή η αριστερά να προσφέρει τίποτα στο λαό.
Η εξωκοιν αριστερά ουσιαστικά βλέπει το ιστορικό σταδιο των εθνων κρατων ως αναχρονισμο. Βλεπει λοιπόν την επιθυμια της αυτη για μια τέτοια προοδο ως πραγματικοτητα. Ειναι εκτος παιχνιδιου επ αόριστον, θα παιζει ομως οταν και εαν η πραγματικοτητα αυτη πραγματοποιηθει πραγματι…Απλο και ξαστερο.
Εξαιρουμένων καποιων αντιιμπεριαλισμων καποιων χωρων, που ομως στέκονται στο κενο γιατι οι οποιες αναλυσεις τους δεν πρόκειται ποτε να εξειδικευσουν το πως αυτος ο αντιιμπεριαλισμος θα συνδεθεί ως εφαρμοσμενη πολιτικη στο δικο μας εθνος κρατος. Τους ειναι αδυνατον. Για τουτο τελικως χαρακτηριζονται επισης απο εναν ακριτο προοδευτισμο, και μεταμοντερνισμο, που κι αυτός περιμενει ενα θαυμα για να δεσει το μπουρδουκλωμενο χαρμανι των αριστερισμων τους. Ειναι λιγο πιο μπερδεμενο.
Το μεγαλαιο κεφαλαιο του κκε παιζει σε 2 ταμπλο, και ετσι και γιουβέτσι, πολιτικαντισμος, με εσανς επαναστατισμου, κλπ., κιβωτος του νωε κλπ.
Το οτι ολοι αυτοι δεν παιζουν το δείχνει το αποτελεσμα, πηγαινουμε ολο και χειροτερα, κι όλοι αυτοι το γουδι τους. Αλλα δεν παιζει και τιποτε αλλο.
Οποιαδηποτε ανάλυση περι του εθνικου και ταξικου σταματα στις διαπιστωσεις. Γιατι αραγε; Γιατι τα καθήκοντα που θα προεκυπταν ειναι βαρια κι ασηκωτα. Η πολιτικη ειναι θεμα ισχυος, οχι σκετων ιδεων, και εδω διαπιστωνεται δυσβάσταχτο προβλημα.
Γι αυτο και ουτε η παραπανω αριστερα δεν τολμα να μπει στην ουσια, ουτε οποιοδηποτε αλλο υποκειμενο προκυπτει, ενω παμε απ το κακο στο χειρότερο.
Ως εναλλακτική απεναντι στο αντικειμενικό έλλειμμα ισχυος προκύπτουν τα συνηθη: ειτε προετοιμασια ορων, ειτε λογικες σταδιων. Και ενω το πρώτο δεν ειναι ικανο να στηριξει υποκειμενο και πολιτικη, το δευτερο παντα συμβαίνει στην πολιτικη. Ωστοσο η λογικη σταδιων δεν εχει την ευκολια των κοκκινων γραμμων και μανιχαϊσμων, οποτε ειναι γεματη παγιδες. Γι αυτο 9 στις 10, καταρχην αλλα και στην τελικη ηγεμονευεται απο τον πολιτικαντισμο. (Δεν λεω ρεφορμισμο, γιατι εδω θελει ιδιαιτερη συζητηση τι ειναι και τι δεν ειναι ρεφορμισμος).
Ο αριστερος πολιτικαντισμος στη χωρα μας εχει θαφτει απο τα φιασκα του συριζα, ως συνεχεια αυτων του πασοκ, του σημιτικου αλλα και ανδρεικου. Επομενως ειναι σειρα του δεξιου πολιτικαντισμου.
Για αυτο το λογο η “εναλλακτικη” που ευνοείται ειναι μια αταξικη σουπα, με εθνικιστικες ουσιες. Καθε αντιθετη προσπαθεια εξ αριστερων ξεκιναει με πολλα ντεσαβανταζ, γι αυτο και δεν ξεκιναει αλλα καιγεται στο ζεσταμα. Ντεσαβανταζ ιστορικα, οσο και αντικειμενικης ισχυος.
Αλλα ακομη και ο δεξιος πολιτικαντισμος, αταξικος-εθνκιστικος, αδυνατεί στη θεση της δικη μας χωρας, για λογους αντικειμενικής ισχυος. Για αυτο παιζει χωρις αντιπαλο μια κυβερνηση αχαρακτηριστης ποιοτητας. Ειναι καλυτερη του “κανενα” οταν η κοινωνια εχει ριξει λευκη πετσέτα.
Πικάπα, το έμπλεξες χειρότερα με τους θολούς υποκειμενισμούς σου και την απροσδιοριστία του ρεφορμισμού. Η πέστο με πιο απλά λόγια, ή άστο….
Ωρε δε φταιω γω που εχουμε πήξει στις ταμπέλες ρεφορμιστης οπορτουνιστης, καλλιστα μπορουμε να στολιζουμε ο ενας τον αλλο, ετσι πως ταχετε κανει…για απλουστερα των δικων μου λογων, τι να πω, ψαξε τα γραπτα της ανταρσυας. Τραβας 10αρι απο 20, και καηκες
Να προσπαθησω. Ρεφορμιστικο κομμα δεν ειναι αστικό, αλλα σοσιαλιστικό που δεν ξυπνάει και κοιμαται με την πιπιλα επαναστα επαναστα. Στη πορεια των χρονων αυτο εχει πολλες χροιες, απο καποιους που λενε επαναστα οκ αλλα οχι τωρα (βλ. κκε, εννοω τι κανει στη πραξη οχι στο γαυγισμα), εως και αλλους που λενε εχμ, δεν ξερω αν χρειαζεται επαναστα, και τι εννοεις, κλπ).
Βλεπεις λοιπον οτι δε φταιω γω που εχει μπερδευτει το πραμα, αφενος γιατι δεν εισαι οτι λες αλλα οτι κανεις, αφετερου γιατι πραγματι υπαρχουν αλλαγες και ανοιχτα ζητηματα για το τι επαναστα θελουμε τι εννουμε, κλπ. Ειδικα οταν τα παλια μοτιβα των επαγγελματιων επαναστατων σημερα ειναι γελοιοτητες και δεν έχει βρεθεί μια σαφης πατεντα, η οταν οι επαναστασεις του αιωνα είναι κυριως πορτοκαλί, κλπ. Εχουμε δε περισσότερο εξεγερσεις και προ-επαναστασεις με ερωτηματικο (βλ. Σαχελ) κλπ.
Συμπερασματικα, προς το παρον σταματω, τέτοιοι ριζικοι ρεφορμισμοι; που κινουν τις εξελιξεις σε αποδυναμωση της ΤΙΝΑ ειναι επιθυμητοι, αλλα και το μονο που περπαταει σημερα. Ακομη και οι εξελιξεις σε Κολομβια, γενικα Λατινικη Αμερικη, κινουνται στη “σωστη πλευρα της ιστοριας”, ενω κατι ριζικοτερο και ισχυροτερο δε μας κανει τη χαρη να εμφανιστεί. Επιμενω δε στο ισχυροτερο, που στα χαλια αυτα το θεωρω χρησιμοτερο απο το ριζικοτερο. Ουτε καν το συγκρινω με το “καθαρο” που λαλει σαν κοκκορας αλλα αυγο δε βγαζει. Επαναστατης (και για την εννοια αυτη χρειάζεται συζητηση, αλλα την εχω ξεκινησει εδω, και που να τα βρω μη τα ξαναρχιζω), Επαναστάτης λεω που κατατρωγεται με το να τα χωνει σε ρεφορμιστη στη φαση που ειμαστε ειναι πρώτον ανιστορητος, δευτερον λουζερ μπαι ντιφολτ.
Γιώργος ανένταχτος αριστερός , λες ψέματα και εξηγουμαι:
Α. Λες ότι η ανταρσυα ταυτίζεται με τον δυτικό καπιταλισμό. Βέβαια η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απορριπτει την καπιταλιστικη παγκοσμιοποιηση, θέλει την Ελλάδα έξω από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ αλλά αυτά για σένα είναι “ταύτιση με τον δυτικό καπιταλισμό”. Γιώργο, ή δεν ξέρεις να διαβάζεις, ή είσαι ανένταχτος δεξιός.
Β. Λες ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αναζητά το υποκείμενο στους μετανάστες, τους λοατκι και απέρριψε την εργατική τάξη. Πάλι ή δεν έχεις ιδέα από την δράση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα εργατικά δωμάτια και από τις θέσεις της, ή είσαι ανενταχτος κουκουρούκου.
Γ. Λες για την αποεθνοποίηση. Καταρχάς, βιώνουμε κάποια σποεθνοποιηση; Για σένα ναι και μάλλον ειναι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες ή αιτία της…αποεθνοποίησης! Ε ούτε αποεθνοποιηση ζούμε, ούτε προφανώς φταίνε για κάτι, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες! Τι ζούμε?
Ζούμε την πώληση γης σε ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ, σε ΦΑΝΤΣ, σε ΕΤΑΙΡΙΕΣ! δηλαδή στο κεφάλαιο. Αλλά αυτό εσένα δεν σε πειράζει, οι μετανάστες σε πείραξαν… Κρίμα…
Ζούμε επίσης την διάλυση του δημοσίου τομέα κ τις ιδιωτικοποιήσεις. Και για αυτά φταίνε οι πρόσφυγες αθεόφοβε? Και η ανταρσυα;
Δεν ξέρεις τι σου γίνεται φίλε μου… Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει ευθύνες, αλλά όχι αυτές που λες. Δεν έχει πρόγραμμα παρα μονο μπούλετς, δεν εχει εσωτερική ζωή, δεν έχει τακτική, μόνο εξαγγελίες. Άλλο αυτό και άλλο η λάθος αντίληψη που προωθείς εσύ…
Α, μπράβο, πικάπα! Τώρα έγινες πιο σαφής: Θυμίζεις “εσωτερικάκια” αρχών ’70, που όλα τα μπουρδούκλωνε, για να μη στριμωχτεί και αναγκαστεί να πάρει θέση!
Λοιπόν για εμάς τους στόκους, ρεφορμιστής είναι όποιος πιστεύει ότι μπορεί να αλλάξει την κοινωνία και τα στραβά της (εκμετάλλευση, εξαθλίωση, πολέμους, προσφυγιές, κλιματικές κρίσεις ό,τι απολαμβάνουμε σήμερα τέλοσπάντων) όχι με Επανάσταση αλλά με μεταρρυθμίσεις.
Τόσο απλά, και χωρίς να πνιγόμαστε στις συγχύσεις, τις αυταπάτες και τα λάθη των οποιωνδήποτε, γνησίων και μη, επαναστατών.
Ολοι υπόκεινται σε κριτική, “και οι κρίνοντες κρίνονται” (αυτή την αυτονόητη κοινοτυπία την είπε με στόμφο ένας Παπαντζής, αλλά δεν είναι λάθος), απλά κάποιοι, όταν στριμώχνουνται και πλησιάζουν σε αντιπαθή συμπεράσματα, ανακαλύπτουν ότι φταίνε τα κριτήρια και οι κανόνες. Ζαβολιές ρεφορμιστών.
Προφανώς οι ρεφορμιστές δεν αποδέχονται την ταξική θεώρηση της κοινωνικής πάλης, άρα έχουν πρόβλημα και με Ιστορικό/Διαλεκτικό Υλισμό – τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια; Ο αστός!
Μην ξεχάσουμε και την αλφαβήτα.
Ανωνυμε 23.19 ε τωρα που τακανες λιανα ολα τα καταλαβα. Ποτε με το καλο το ξημέρωμα;
Η ανυπαρξία αυτου και του αλλου εφόσον ειναι μακροσυρτη, σημαινει οτι αυτα που χαρακτηρίζουν τον χωρο δεν ειναι ικανα να τροφοδοτησουν ωστε να τροφοδοτηθούν απο το κοινωνικο σωμα (για το οποιο ομιλουν). Αδιάφορο αν φταίει το σωμα (κι οχι ο χωρος), το αγονο ειναι η αποδειξη…του αγονου.
Η πεισματικη εμμονη επι των ιδιων, (επειδη πχ καποτε ειχαμε ενα δικιο κ.α.), δεν αποκλείεται μετα απο αγνωστο χρονικο διαστημα να καρποφορησει. Επειδη ομως αυτη η πιθανότητα εκτιμάται απο το σωμα ως μηδαμινη, η παρατεταμενη ανυπαρξια αυτου και του αλλου, γινεται τελικως γραφικοτητα, εως προφητης στο πυθαρι. Ετσι πηγαινε παντα.
Μια ακομη πιο πεισματικη γραφικοτης ειναι η αποφαση καποιων τετοιων χωρων, πριν σφυριξει ληξη κ διάλυση, να ενωσουν τις ανυπαρξιες αυτες, ανακυκλωνοντας τες βαυκαλιζομενοι ανασυνθεσεις, κατοπιν μεταβασεις, η γλωσσα ειναι πλουσια.
Και μια τριτη ακομη, ομως πειστικοτερη, να το κανω κοινοβουλευτικο προιον, τραπεζα αναθεσης ελπιδας και προσοχη μακρια απο ρισκα κ κακοτοπιες, ωστε ψηφους, στρατολογηση, επιχορήγηση, ανοχη. Οποτε τουλαχιστο να μπορω να δειχνω κι ενα τοσοτακατο, οσο κι ενας τηλεπερσονας με καλά κονε που θα κανει κομμα.
Οποιαδηποτε τυχον ομοιοτης με “πραγματικά” αριστερα πολιτικα υποκειμενα ειναι εντελως συμπτωματικη.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποδέχεται την woke ατζέντα όπως προκύπτει από την ίδια την ανακοίνωση:”…ακροδεξιά ρητορεία για το «φάντασμα του woke»…”. Τι άλλο υποστηρίζει κατά τη γνώμη σου η παραπάνω φράση;
Η ερμηνεία σου προφανώς σε παρηγορεί, αλλά είναι εσφαλμένη.
Εγώ νομίζω πως απλως εισαι ακροδεξιά ή ακροδεξιός
Αντε στο καλό απο δω…
Φαντάζομαι θα εισαι και με τον Πούτιν..
Η απάντηση απλη: διάβασε τις θέσεις της ανταρσυα για τα επίμαχα ζητήματα κ θα καταλάβεις ότι αν μη τι άλλο, η ανταρσυα απορρίπτει τον δικαιωματισμο.
υποστηρίζει την ανάγκη του αντιφασιστικού μετώπου. Αλλά οι προσκυνημένοι που ελπίζουν στον Τραμπ ενοχλούνται
α για στείλε μας το λινκ με την ανακοίνωση να το δούμε
Μάρθα, όποιος δεν είναι ΛΟΑΤΚΙ δεν πα να πει ότι είναι ακροδεξιός. Αντί να βρίζεις λιμανισια, αναλυσε μου την πρόταση. Με βρισιές μέτωπο δεν πρόκειται να φτιάξετε.
προς: Ανώνυμος / 20/01/2025 at 07:22
Φίλη, φίλε, καλό είναι που θεωρείς την ταύτιση με τον Πούτιν λιμανίσια βρισιά. Και εις ανώτερα !
Το πρόβλημα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ο Πούτιν. Και της Μαρθας, του Μπάιντεν, του Σολτς,του Τζόνσον, του Μακρόν…
Εγώ έχω σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθώ .
Κώστα, ίσως αν εξηγήσεις τι εννοείς με το φυσικοποιηση και τι εννοείς με το ανισότητα, ίσως συνεννοηθούμε. Πάντως εμένα μου κάνει τεράστια εντύπωση το πατροναρισμα -καλυτερα προμοταρισμα- των Λοατκι από το καθεστώς Μπάιντεν. Μπορεί και η Μάρθα να μας εξηγήσει ίσως, που άλλωστε δεν έχει καμία σχέση με την ακροδεξιά και με τον Πούτιν.
Ανώνυμε οι λέξεις για τις οποίες ζητάς την βοήθεια μου δεν είναι και πολύ δύσκολες.
Νομίζω πως μπορεί΄να τις βρεις σε κάποιο λεξικό
Επίσης ο Μπάιντεν λέει διάφορα υπέρ των μαύρων, εκτός από τους ΛΟΑΤΚΙ.
Δυστυχώς όλοι είμαστε σε θέση να υποθέσουμε πως εσύ για να απαντήσεις σε αυτό μισείς ΚΑΙ τους μαύρους
Κώστας
Για να αποδεχτείς κάτι πρέπει να υπάρχει.
Η woke ατζέντα είναι όρος της Άκρας Δεξιάς για την φυσικοποίηση της ανισότητας
Στην προμετωπίδα της “woke ατζέντας” είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα Κούβας πχ
ΑΛΛΟ ΘΕΜΑ είναι η ανάγκη άρθρωσης των πολλαπλών αντιθέσεων γύρω από την βασική, και βασικά την κυρίαρχη λέω εγώ γιατί με την βασική πολιτική δεν κάνεις, και άλλο η άρνηση τους.
Κώστας
η οροςwoke ατζεντα προφανως χρησιμοποιείται από την ακροδεξιά για να μπορεί χωρίς αντίπαλο να σπέρνει αγριανθρωπισμό και μίσος.Από την άλλη δεν μπορεί κάποιος να μην βλέπει ότι υπάρχουν ατομικιστικα,κοσμοπολιτικα,liberal ιδεολογήματα που δρουν εντελώς διαλυτικά και στέλνουν ακόμα και καλοπροαιρετους( γιατί υπάρχουν και οι άλλοι) στην άλλη πλευρά του οδοφράγματα.Αυτό ιδιαίτερα στην Ελλάδα είναι πασιφανές μιας και οσοι ειχαν αυτα τα ιδεολογηματα εφαρμοσαν ή στηριξαν ( με πολλους τροπους) το πιο νεοφιλελευθερο ,φιλοιμπεριαλιστικο κσι αντιλαικο προγραμμα που θα
μπορουσε να υπαρχει.Δυστυχώς καμμια σοβαρή κουβέντα δεν γίνεται με τον μπαμπούλα της ακροδεξιάς και αυτό είναι πρόβλημα
Θόδωρε, όσο υπάρχει κεφάλαιο και α/τ, θα υπάρχει και Δεξιά, και Ακροτέτοια και Ρεφορμισμός. Αρα, δεν είναι ρεαλιστικό να μη γίνεται διάλογος και ψάξιμο ανάμεσα στις προοδευτικές επαναστατικές δυνάμεις της κοινωνίας επειδή ανάμεσά τους κυκλοφοράει αυτός ο μπαμπούλας. Αυτή η αποδοχή είναι η άλλη όψη της παραίτησης και άρα υποταγής.
Θεόδωρε το θέμα είναι “τι κάνουμε”. όχι να λέμε ναι υπάρχει μια υπερβολή από την μια μπάντα και μια από την άλλη, προσθέτουμε και διαιρούμε με το 2
Επίσης αυτο που λες δεν μου λέει κάτι. Αυτοί που είχαν λες τα ιδεολογήματα εφάρμοσαν αυτά που εφάρμοσαν. Αφήνω στην άκρη το αν μπορεί κανείς να πει ότι η ιστορική παράδοση του ΚΚΕ εσ, του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναρχοliberal στα δικαιώματα, γιατί δεν το πιστεύω. Ναι είχαν διαχρονικά αντιλήσει από την Ατζέντα της Νέας Αριστεράς στην αλλά αυτό ήταν καλό, καλά κάνανε. Αλλά αυτοί που δεν τα είχαν τα ιδεολογήματα, η ΝΔ και η Άκρα Δεξια, δεν τα εφάρμοσαν ?
Έχεις κάνει, δηλ ρητορικό και λογικό τρικ που αυτό που πολλοί λένε “δικαιωματισμός” προκαλεί μνημόνια. νεοφιλελευθερισμό και φιλοιμπεριαλισμό. Θα μου πεις, όχι προκαλεί, σχετίζεται. Και η κοινωνικά συντηρητική ατζέντα σχετίζεται, γιατί να λέμε μόνο το άλλο ? Μάλιστα η κοινωνικά συντηρητική ατζέντα δεν γίνεται να μην σχετίζεται, έχουν λογική σχέση η οικονομικά συντηρητική ατζέντα με την δικαιωματικά συντηρητική ατζέντα, έχουν δομική σχέση. Η δομική σχέση είναι το ότι ο, πχ, σεξισμός δημιουργεί διαταξικές ενότητες (ας πούμε μεταξύ θυμάτων, και μεταξύ θυτών) και κάνει δύσκολο το να γίνει η ενότητα που θέλουμε γιατί καλεί πχ εργάτες,, ή άλλα λαικά στρώματα, να έρθουν στο ανταγωνιστικό μπλοκ ως κατώτεροι, λιγότερο φυσιολογικοί, με την ταυτότητα τους μόνο για το κρεββάτι τους ενώ των άλλων είνι δημόσια , κλπ
Πιο γόνιμο μου φαίνεται εμένα, λογικά και ιστορικά, να πούμε πως ΠΟΤΕ και πουθενά, λόγω της δομικής διαδικασίας που περιέγραψα, δεν συνδυάστηκε μια αντινεοφιλελευθερη αντιιμπεριαλιστική φιλολαική, οτιδήποτε, πολιτική με μια ατζέντα κοινωνικού συντηρητισμού. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Στάλιν σκλήρυνε σε αυτά και η οικοδόμηση του ότι ήταν τέλος πάντων συνεχίζονταν αλλά θα πρέπει να αποκηρύξει τον Λένιν για να πει πως πριν τον Στάλιν, όταν οι Μπολσεβίκοι προκαλούσαν μια σεξουαλική επανάσταση, κάνανε μόνο αυτό και όχι μια γενικότερη κοινωνική επανάσταση
Κώστας
Κώστα, η φυσικοποιηση της ανισοτητας επιβάλλει να αποκαλούμε γονέας ένα και γονέας δύο. Το ερώτημα είναι: εάν χωρίσουν ο ένα και ο δύο και στη συνέχεια ο κηδεμονευων εκ των δύο παντρευτεί ξανά, πως θα αποκαλείται ο νέος γονέας; λογικά, γονέας τρία. Είναι ουσιαστικό θέμα, δυστυχώς ο Μπλινκεν ( κάποιοι των αποκαλούν και μακελαρη των Παλαιστινίων) δεν αναφέρθηκε στη γνωστή του παρέμβαση.
Ανώνυμε θες να τρολαρεις και να μου βάλεις λόγια στο στόμα, θέλω να συζητησω, δεν μπορούμε να κάνουμε χωριό.
Κώστας
Κώστα, μάλλον λάθος κάνεις. Woke σημαίνει επαγρύπνηση και χρησιμοποιείται από τους ακτιβιστές υπεράσπισης των μειονοτήτων. Η υπερπροβολη του πολιτικά ορθού καταντά στο ακριβώς αντίθετο, στην λογοκρισία και την απαγόρευση. Αυτή είναι η κριτική και αν την χαρίζετε στην ακροδεξιά απλά τους κάνετε τζάμπα μάγκες.
https://el.m.wikipedia.org/wiki/Woke
χάρισμά σας ο Τραμπ κύριε ανωνυμε. Κούρασε η φλυαρία του αντινεοταξίτικου “MAGA communism”
Χιλιάδες αγωνιστές βλέπουν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη παίζει χωρίς αντίπαλο.
Οι ρεφορμιστές έχουν άγχος αν θάχει αντίπαλο ο Μητσοτάκης. Και, βασικά, πότε “θα φύγει”.
Οι ταξικοί αγωνιστές έχουν άγχος αν έχει αντίπαλο η αστική τάξη, και πως θα δυναμώσει αυτή η αντίθεση.
Καθένας και τα άγχη του.
Από επαναστατικολογίες, τσου ρε λάκη. Πρόσφατο ήταν που οι αρχιερείς της επαναστατικο-σφραγίδας χέστηκαν επάνω τους μη πεινάσουμε έξ απ το ευρώ και έχουν βασική ευθύνη και της ανάδειξης του συριζα ως μόνου πόλου ανάθεσης να παίζει μπάλα “περί του εφικτού” το 2012 αλλά και της επικράτησής του στα λαϊκά στρώματα ακόμη και μετά την (αναμενόμενη) κολοτούμπα το 2015…
Η λοιπή εξωκοιν -σιγά το μέγεθος- απλά ψωμοτύριαζε όρους και προϋποθέσεις που ούτε μπορούσε να γονιμοποιήσει, αλλά ούτε και τολμούσε να εξειδικεύσει. Ακριβώς γιατί στο τουρλουμπούκι του αριστερισμού αδυνατούσε να συμβληθεί με το αυτονόητο:
Ότι στις οριακές εκείνες στιγμές, η ταξική πολιτική στη συγκυρία ταυτίζονταν πλέον με την πορεία της κρατικής πολιτικής. Επομένως η απαιτούμενη ισχύς δεν θα μπορούσε να προέλθει από πουθενά αλλού, παρά από τον ίδιο τον λαό του συγκεκριμένου έθνους-κράτους, σε μια πορεία αναπόφευκτα αντιφατική και με ρίσκα.
Προφανώς το “πρόβλημα της εξουσίας” δεν θα μπορούσε μονομιάς και ως εκ θαύματος να επιλυθεί “κατά τας γραφάς” (*), αλλά το ερώτημα ήταν σαφές περί της κατεύθυνσης και των “σταδίων”: Ώστε το θέμα να παραμείνει ενεργό, και πάντα σε αναμονή και κάποιας εξωτερικής διεθνικής βοήθειας – χωρίς την οποία μη βαυκαλιζόμαστε, το πιθανότερο προβλεπόμενο ήταν μια ηρωϊκή ήττα, αλλά κατόπιν μάχης. Ήταν όμως προτιμότερο που δεν δόθηκε η μάχη και πήγαμε στην λαϊκή παραίτηση και κρατική παράδοση: Όχι, είμαστε από χειρότερους όρους.
(*)Ρεφορμισμός δηλαδή, μη κρυβόμαστε, αλλά που ήταν εκ φύσεως επαναστατικός, συγκρουόμενος δηλαδή με την ευρω-νατοαίκή ΤΙΝΑ σε μια παρατεταμένη πορεία αστάθειας και λαϊκής κινητικότητας που θα ακύρωνε τον ψοφοδεή κυβερνητισμό του συριζα.
Η μάχη δεν δόθηκε, το αποτέλεσμα το εισπράττουμε χωρίς φως στην άκρη του τουνελ, αλλά τα Διδάγματα δεν βγήκαν. Μείναμε να ασχολούμαστε με τον κοινωνικό προοδευτισμό, τσιμπώντας το δόλωμα της φιλελέ ατζέντας, βρήκανε δηλαδή μερικοί κάποια κουβαδάκια να παίζουν.
Αλλά όπως έδειξε και η μετέπειτα στάση περί του κόβιτ, η εμμένουσα πρόσληψη επιστημονισμού καθως και ακριτου προοδευτισμου, αποκλείει οποιαδήποτε ανασύνταξη. Εάν η υπόθεση της κοινωνικής αλλαγής ήταν επιστημονική εργασία, θα την δίναμε εργολαβία σε έναν γκα-γκα βαπτισμένο παναστάτη καθηγητή και τους επαγγελματίες παναστάτες του κι αντί για βάσανα θα παγαίναμε για ψάρεμα.
Η πληρέστερη θεωρία χρειάζεται και περισσότερη κριτική των πεπραγμένων και σφαιρικότητα γνωστικών αντικειμένων, τη στιγμή που τόσο η πραγματικότητα όσο και η γνώση δεν είναι στατική αλλά συνεχώς εξελισσόμενη. Ενώ ούτε η νομοτέλεια είναι μονοσήμαντη, αλλά κινείται εντός δυνατών εκδοχών που μπορούν να διερευνηθούν, ως ένα βαθμό. Σε κάθε περίπτωση, η όποια θεωρία α) θα είναι ανεπαρκής, β) θα κρίνεται από το αποτέλεσμά της και γ) ποτέ μα ποτέ τα θεωρητικά εργαλεία δεν μπορούν να υποκαταστήσουν το υποκείμενο της ιστορίας, που είναι η συντριπτική λαϊκή-ταξική πλειοψηφία.
Εγώ όμως βλέπω ότι το όλον της παναστατικολογίας το μόνο που κάνει είναι να αποσπάται από κάθε δυνατότητα δεσμών με τη λαϊκή πλειοψηφία.
Βρε νυχτωμένα τριτοδρομικά βαβουρόπουλα, πάτε καλά, με την παραμύθα της “εξόδου από την ΕΕ με την α/τ στην εξουσία”;! Ποιός σας σφύριξε ότι η “βαβούρα” αυτή, χτυπώντας το σαμάρι αντί για τον γάϊδαρο, θα ωφελήσει την ε/τ και όχι την αστική;! Τόσα παραδείγματα στο παγκόσμιο στερέωμα, δε σας δίδαξαν τίποτε; Από Χιλές μέχρι Ουκρανίες, Γεωργίες, Μολδαβίες, Σερβίες, μέσες Ανατολές, Αφρικα κι Ασία, ως τα σήμερα, με χιλιάδες απελπισμένους να θαλασσοπνίγουνται και να σκοτώνουνται για να φτάσουν στον “επίγειο παράδεισο” της ΕΕ, με τις “κατσαρόλες”, (που εσχάτως σκάσαν μύτη και στην Κούβα…) και τις αναρίθμητες “πορτοκαλί εξεγέρσεις”, δε βγάλατε κανένα συμπέρασμα τρομάρα σας! Στους πρόσφυγες, που πολλοί από σας πάτε “αλληλέγγυοι”(;!), τι διάολο τους λέτε; “Να σε βοηθήσω να …μπείς(!) στην ΕΕ, που ο ξεφτίλας ο Κουτσούμπας δε μας αφήνει εμάς να …φύγουμε”;!! Σχιζοφρένεια στα τριτοδρομικά μυαλουδάκια;
Κι αν, λέμε αν, είχε μια λογική το “έξω από την ΕΕ με Καπιταλισμό”, πως θα πείθατε τον ελλ. Λαό, που το 70% είναι “μενουμευρώπης” και άλλο ένα 25% ….”θα το σκεφτόταν αλλά το βλέπει δύσκολο” ….θεωρώντας, καληώρα σαν κι εσάς, ότι η Επανάσταση αργεί – πόσο μάλλον, που εσείς την μετεθέτετε και στην Β’ Παρουσία;! Την ώρα, που η Αντίδραση, με τους μοχλούς της εξουσίας στα χέρια, θα έβγαινε να μαζέψει μαργαρίτες;!
Ο Λαός θα επαναστατήσει και δεν θα παίξει τα παιχνιδάκια της Αντίδρασης καληώρα σαν ελόγου σας, όταν πειστεί από την ίδια του την πείρα, ότι ο Καπιταλισμός και τα …”καλούδια” του, ΕΕ, “Ευρασιατική”, “Brick-ια” και μεταξωτές κορδέλες, είναι τελειωμένος και “δεν μπορεί” πλέον. Ενάντια και στους καλοθελητές, που του κλείνουν το μάτι ότι “υπάρχει διέξοδος” χωρίς Β’ Παρουσία. Ενίοτε και με “ένα νόμο και ένα άρθρο”!
Μαθητευόμενοι μάγοι ή κάτι πολύ χειρότερο;
Σβησε το “δεν εχουν να χασουν τιποτα εκτοςαπο της αλυσιδες τους” και γραψε “κομμουνισμο αλλα μονο με ευρω”.
Ανώνυμε 20/01/2025 at 16:37, πάντως όποιος δει την ενθρόνιση Τραμπ, θα διαπιστώσει πως εσύ ταυτίζεσαι με τον Τραμπ και όχι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τον Μπάιντεν, όπως θρασύτατα αναφέρεις.
Τα είπε όλα ο φίλος “Ανένταχτος Γιώργος” με το σχόλιο του παραπάνω. Πιο πολύ μου άρεσε η αποστροφή του: “αναγορευοντας ως πολιτικά υποκείμενα λοατκι και ξένους εισαγόμενους δουλοπρολεταριους γυρίζοντας τη πλάτη σας (όλη η αριστερά) στο λαό στους ντόπιους προλετάριους πληβείους ιθαγενείς”.
Μάθετε να ακούτε και να δέχεστε την κριτική. Όχι για λόγους πολιτικής επανατοποθέτησης, κάτι τέτοιο δεν σας το επιτρέπει ο ναρκισισμος σας. Τουλάχιστον όμως μπορεί να σώσετε κάτι από την αξιοπρέπεια σας.
Αγαπητέ, ναρκισσισμό έχει όποιος εντελώς ελιτίστικα, χλευάζει πρόσφυγες και μετανάστες. Και όποιος τους φέρνει σε αντίθεση με τους ντόπιους προλετάριους. Το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κάνουν δουλειά και στην ντόπια και στην αλλοδαπή εργατική τάξη. Οσο μπορούν. Εσύ και ο ανένταχτος δεξιός ο Γιώργος, γλύφετε μάλλον τα αφεντικά σας…. Και σίγουρα λέτε ψέματα για το ΝΑΡ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Το θέμα δεν είναι τι είναι ο Γιώργος ή ο Νίκος. Γιατί κι εγώ π.χ. αμφιβάλλω ότι ο παραπάνω ευρω-κομμουνιστής, ή ο άλλος που είπε ότι ρεφορμισμός ίσον αστισμός είναι κκεδες. Και που να ξέρεις δηλαδή. Και καλά κάνετε και αντικρούετε τις τραχιές και μονόπαντες κατηγορίες όπως νομίζετε. Το θέμα είναι όμως πόση αλήθεια κρύβεται αναπάντητη, και δεν την αντικρούετε. Να θυμίσω ότι κανείς, ούτε ο καλός, ούτε ο κακός δεν μπορεί να κάνει πολιτική χωρίς να παρουσιάσει ένα μέρος της αλήθειας, όπως θέλει αυτός να τη βλέπει. Συγκεκριμένα:
Το να λες π.χ. “δε με νοιάζει, εγώ κάνω δουλειά με μετανάστες και είμαι σωστός”, είναι κάτι παρόμοιο με το “δε με νοιάζει αν πάμε υπερταμείο, εγώ είμαι επαναστάτης και ή όλα ή τίποτε”, ή “δε με νοιάζει, εγώ κάνω ταξική πάλη στο σωματείο, όχι κεντρικούς πολιτικούς στόχους εκτός κι αν ξυπνήστε και κάντε επανάστα” κλπ. Εδώ δηλαδή ή υποκρύβεται ένας μονόφθαλμος βολονταρισμός, ή αλλιώς υπάρχει μια άλλη στρατηγική θεώρηση. Θα εξηγήσω και καλό είναι να ξεκαθαρίσετε μέσα σας που βρίσκεστε. Μπορεί και να είστε και κάπου ενδιάμεσα, κι αυτό είναι ίσως ακόμη χειρότερο…
Επειδή τα δήθεν του “επαναστατικού” τάχω πιάσει, και παλιότερα αλλά και τώρα, θα πάω στα του “μεταναστευτικού”, που τάχαμε πιάσει πολύ παλιότερα, και είναι προνομιακό σημείο τροφής του εθνικισμού. Όπου ο εθνικισμός μπορεί κάλλιστα να υποδυθεί ακόμη και τον “ταξικό” εθνικισμό και έτσι ακριβώς να ενσωματώσει πλατιά λαϊκά στρώματα. Και ήδη η επιρροή του εθνικισμού στο λαό είναι πολλαπλάσια της μηδαμινής επιρροής της ανταρσυας, αλλά και υπερδιπλάσια αυτής του κκε.
Δεν γίνεται να μη βλέπεις πως, ότι δουλειά και να κάνεις, εκτός από κάποιες συμβολικές διανθίσεις κάποιων οργανώσεων με κάποιους λίγους μετανάστες, το κύριο σώμα των μεταναστών στον δυτικό κόσμο δεν μπορεί να ενσωματωθεί στα όποια αντικαπιταλιστικά υποκείμενα. Αντίθετα, είτε α) καταφεύγει γκετοποιούμενο αμυντικά στην δική του ιδιαίτερη “ταυτότητα”, συχνά θρησκευτική αλλά πάντα ταυτοχρόνως και πολιτική ταυτότητα, είτε β) ενσωματώνεται μεν σημαντικά, αλλά συντριπτικά στον συντηρητικό χώρο, είτε γ) παραμένει ως ένα εκκρεμές λουμπενοποίησης. Και βεβαίως, στις δεδομένες συνθήκες κυριαρχίας, εμφανίζεται και πρακτικό-αντικειμενικό θέμα συμβατότητας με την εγχώρια λαϊκή πλειοψηφία.
Υπάρχουν πολλές αιτίες για αυτό, έχουμε πει πολλά παλιότερα και υπάρχουν και άλλα, ωστόσο είναι ένα φαινόμενο συντριπτικά ισχυρότερο από την φιλότιμη προσπάθειά σας π.χ. Κανονικά θα έπρεπε κανείς να δει πως και γιατί, και τι άλλο πρέπει να αναλύσει, εκτός του ελαφρώς αυτιστικού “εγώ δουλεύω με τους μετανάστες”. Εκτός λοιπόν κι αν αυτό στηρίζεται σε μια παγιωμένη αντίληψη περί μη ύπαρξης του έθνους-κράτους, υπό το τσεκουρεμένο τσιτάτο (και εξοργιστικά παραχαρακτικό) των Μαρξ-Έγκελς πως “οι προλετάριοι δεν έχουν πατρίδα”.
Δεν θα αναλύσω το θέμα, δεν παίρνει έτσι, θέλει σεντόνια, καλές προθέσεις, και να μην προβοκάρουν διάφοροι και γίνεται μπάχαλο. Απλώς το θίγω, γιατί και άλλες τοποθετήσεις σας για παρεμφερή θέματα περί του εθνικού και ταξικού στέκονται στο κενό, ή ίσως σε ένα φανταστικό υπερπέραν -και όχι σε ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης. Ενώ ο εθνικισμός αναπόφευκτα θα ενσωματώσει στην τελική πλατιά λαϊκά στρώματα, όταν ακριβώς η αριστερή-ταξική πολιτική εξακολουθεί και αφήνει τρομακτικά κενά στη συγκεκριμένη κατάσταση του εθνικού-ταξικού και του δικού μας έθνους-κράτους.
Κρατώντας τροφή για σκέψη όσα έγραψαν για το μεταναστευτικό ο Πικαπα και ο Γιώργος και παιρνοντας σαν δεδομένο ότι προφανως δεν υπάρχουν στη κουβεντα μας ρατσιστες θα συμφωνήσω ότι η δουλειά που κάνει με τους μετανάστες η αριστερα πάσχει αρκετά και το αφήνω εδώ.Θα πρόσθεσω ότι μεγάλη ζημιά έγινε την περίοδο του πρώτου μνημονιου .Εκείνη την περίοδο ο ελληνικός λαός είχε γίνει αντικείμενο παγκόσμιας χλευης με στερεότυπα του τεμπέλη του διεφθαρμένοι κλπ .Όλα αύρα βέβαια για να δικαιολογηθουν τα απάνθρωπα μετρα( που μας ταλαιπωρούν μέχρι σήμερα βεβαιώς).Τότε οποίος έμενε σε πολυεθνικές γειτονειες και δούλευε ” κωλοδουλειες” έβλεπε ότι πι μετανάστες ασπαζοντουσαν τα στερεότυπα και χαιροντουσαν με ότι γινονταν.Αυτο προκαλούσε αντιδραση από απολυτίκα πληβειακα στρώματα των ντόπιων.Η αριστερα στο κόσμο της τότε δεν πήρε χαμπάρι να κάνει καμπάνιες ενότητας των εργαζομένων η τουλάχιστον να βάλει τις μεταναστευτικες κοινότητες να βγάλουν ανακοινώσεις συμπαράσταση λέγοντας ” οι ελληνες εργάτες που ζούμε μαζί τους δεν είναι τεμπέληδες κλπ όπως ρατσιστικά λεγεται”. Απόλυτη σιωπή από αυτούς για τους οποίους κάποιοι τρέχαμε ( και όχι μονο) .Εκεί έγινε μεγάλη ζημιά αλλά κανένας ούτε χαμπάρι το πήρε ούτε ενδιαφέρθηκε.Γενικα επειδή οι ακτιβιστες της αριστεράς δεν πολυκάνουνε ” κωλοδουλειες” που λένε ούτε αναμιγνύεται πολύ με το απολιτικο ποπολο ούτε με τους απλούς μετανάστες έχουν νταραβερι ούτε με τον απλό κόσμο.Οσους μετανάστες βλέπουν είναι οι εκπρόσωποι τους που εμφανίζονται για εξυπηρέτηση και συνήθως μετά πάνε πασοκ ,συριζα ,σε μκο κλπ.Ολα αυτά τα γράφω με πόνο και όχι με κακία και τα έχω δει και από τις δύο όψεις που περιγράφω.
Νάρκισσσισμος είναι να απολαμβάνεις την εμφάνιση σου στον καθρέφτη με τις ώρες. Κατά αναλογία εσείς ναρκισσευεστε με το ποσό υπέροχη είναι η πολιτική σας. Πες σε μας τους δεξιούς, γιατί ο πολιτικός εκπρόσωπος των αφεντικών Τζο Μπαιντεν ακολουθούσε την πολιτική των ανοιχτών συνορων; γιατί η Μερκελ πριν από μερικά χρόνια απευθυνόμενη στον γερμανικό ΣΕΒ ανάφερε ότι θα χρειαστούν 14 εκατομμύρια μετανάστες για εργατικά χερια; Όπως έλεγε ο Μαρξ με τον οποίο δεν έχετε καμία σχέση, ο εργατικός μισθός αντιστοιχεί στην διατήρηση της εργατικής δύναμης του εργάτη και στην δημιουργία της επόμενης γενιάς εργατών. Στην εποχή του πρεκαριατου-δικος σας ορος- η εργατική τάξη δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Εδώ έρχεται η υπεξαίρεση εργατικής δύναμης από χώρες που μετατρέπουν οι ιμπεριαλιστες σε αποτυχημένα κράτη. Αν τον εικοστό αιώνα οι ιμπεριαλιστες έκαναν αρπαγή επιστημονικου δυναμικού (ιμπεριαλισμός εγκεφαλων) τον εικοστό πρώτο αιώνα ληστεύουν ακόμα και απλό εργατικό δυναμικό. Εδω μάλιστα ισχύει η ρήση το τερπνόν μετά του
οφελιμου : οι δουλεμπόριο της Αμερικής αγόραζαν μαύρους από διαφορετικές φυλές με διαφορετικές γλώσσες, οι οποίοι δεν μπορούσαν να συνεννοηθουν μεταξύ τους, εξου και αναπτύχθηκαν οι κρεολι γλώσσες. Άλλη μια εκδοχή που δικαιώνει πλήρως τον όρο του φίλου μου Γιώργου, το δουλοπρολεταριος.
Όταν αναμασάτε την ανάγκη ανάπτυξης της μαρξιστικής θεωρίας, ας σκέφτεστε και λίγο βαθύτερα. Όχι να αρκειστε να βρίζετε σαν τους κουκουεδες.
Προς ανωνυμο που εγραψε οτι ” οι ρεφορμιστες πιατευουν οτι με μεταρρυθμισεις θα αλλαξει τι καθεστως” Αυτο θσως θσχυε προ εξατι ςτων. Μετα την ηρωικη ηττα των Σπαρτακιστων απο τι μετωπο της σοσιαλδημοκρατιας,των καπιταλιστων,των φραικορπς,των ρωσων εμιγκρε κλπ “δημοκρατικων δυναμεων”,που δολοφονησαν με ειδικα αποσπασματα και τη Ροζα Λουξεμπουργκ, αυτο επαψε να ισχυει. Οι ρεφορμιστες δεν πιστευουν τιποτε περα απο την προσωπικη τιυς καρριερα και επιβιωση, ΥΠΟΔΥΟΝΤΑΙ οτι πιστευουν στις δηθεν μεταρρυθμισεις, απλα ασκουν ενα ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ,οπως και ο υπολοιπος πολιτικος υποκοσμος,που σημερα ειναι αξεχωριστο τμημα των κατασταλτικων και λοιπων μηχανισμων του αστικου κρατους και του οργανωμενου εγκληματος. Οποιοι περιμενουν “κατι” απο διεφθαρμενους,απλα εξαπατουν τους εαυτους τους