Για μια ανώτερη συγκρότηση της πολιτικής πρωτοπορίας
Γιάννης Ελαφρός (ΠΡΙΝ, 15.11.2015)
Με μια ιδιαίτερα κρίσιμη πρωτοβουλία έρχεται να συμβάλλει το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση στην ανάγκη για μια πολιτική, προγραμματική και στρατηγική τομή στο εργατικό κίνημα και στην μαχόμενη Αριστερά. Η Πολιτική Επιτροπή του ΝΑΡ απευθύνει συγκεκριμένη πρόσκληση για διάλογο και συσπείρωση δυνάμεων για την επαναστατική τακτική και στρατηγική που απαιτεί η εποχή μας, για ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και ένα νέο κομμουνιστικό κόμμα που θα τα εκφράζει, υπηρετώντας τον μεγαλειώδη στόχο της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης και όλων των καταπιεσμένων λαϊκών στρωμάτων μέσα από τη δική τους χειραφετημένη επαναστατική πάλη. Η Πρόσκληση του ΝΑΡ, που παρατίθεται ολόκληρη στις διπλανές στήλες, καταλήχθηκε από την Πολιτική Επιτροπή το προηγούμενο Σάββατο και αποτελεί υλοποίηση της απόφασης του 3ου συνεδρίου της οργάνωσης. Αποκτά όμως μεγάλη επικαιρότητα και επιτακτική αναγκαιότητα λόγω των εξαιρετικά κρίσιμων συνθηκών που επικρατούν στην Ελλάδα και γενικότερα.
Η κλιμάκωση της κανιβαλικής επιδρομής κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ για την εμπέδωση της μνημονιακής καπιταλιστικής βαρβαρότητας και την προώθηση των αστικών αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων αυτή τη φορά από μια κυβέρνηση με πυλώνα κόμμα που αναφέρεται στην Αριστερά και που θέτει αποφασιστικά το καθήκον (όπως έλεγε και ο Λένιν απέναντι στην πολεμοκάπηλη αιματοβαμμένη σοσιαλδημοκρατία της εποχής του) να διαχωριστεί αποφασιστικά η επαναστατική και σύγχρονη κομμουνιστικά Αριστερά από την υποταγμένη ξεφτιλισμένη ευρω-Αριστερά τύπου ΣΥΡΙΖΑ. Η αδυναμία του διεθνούς καπιταλισμού να ξεπεράσει την δομική κρίση του, το βάθεμα της κρίσης ειδικά στην Ελλάδα και στην ΕΕ. Η γενίκευση των πολέμων και των σφαγών σε όλη την ευρύτερη περιοχή, η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, το έγκλημα κατά προσφύγων και μεταναστών και η γέννηση τεράτων όπως το ISIS από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Οι νέες δυνατότητες που γεννιούνται από και για την εργατική τάξη και τη νέα εργατική βάρδια να χειραφετηθούν και να πάρουν το μέλλον στα χέρια τους. Οι νέες αναζητήσεις χιλιάδων και χιλιάδων αγωνιστών κομμουνιστών, που υπερβαίνουν κατά πολύ το ΝΑΡ, που θέλουν να πετάξουν από πάνω τους την «αρχαία σκουριά» της αναπαλαίωσης, της ενσωμάτωσης, του ρεφορμισμού, της μικροδιαχείρισης, αλλά και της υποταγής της ταξικής πάλης στο συμφέρον ενός πάνσοφου κόμματος ή σε μια δογματική προσέγγιση που δεν επικοινωνεί με τους εργαζόμενους.
Η πολιτική πρωτοβουλία του ΝΑΡ έρχεται να συμβάλει στην ανάγκη ανώτερης συγκρότησης της πολιτικής πρωτοπορίας, που σήμερα βρίσκεται σε δραματική αναντιστοιχία, όχι μόνο με τη στρατηγική και σαρωτική επίθεση του κεφαλαίου, αλλά και τις ανάγκες και δυνατότητες της εργατικής τάξης και του ευρύτερου κόσμου της εργασίας στην εποχή μας.
ΣΥΜΒΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟΜΗ
Μια υπόθεση που υπερβαίνει το ΝΑΡ
Η Πρόσκληση του ΝΑΡ για το διάλογο και τη συσπείρωση δυνάμεων για μια επαναστατική τακτική και στρατηγική, για ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και ένα νέο κομμουνιστικό κόμμα θα προωθηθεί από τις οργανώσεις του ΝΑΡ και της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση με συγκεκριμένο τρόπο: με κύκλο πολιτικών εκδηλώσεων – συζητήσεων πανελλαδικά. Με συσκέψεις σε γειτονιές, πόλεις και κλάδους. Με συναντήσεις με πολιτικές οργανώσεις, συλλογικότητες και αγωνιστές.
Δύο σημαντικά ερωτήματα:
Πρώτο, ποια είναι η σχέση αυτής της πρωτοβουλίας με το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση; Αναμφισβήτητα το ΝΑΡ είναι ο επισπεύδων σε αυτή τη διαδικασία, αλλά σε καμία περίπτωση το νέο κόμμα της κομμουνιστικής απελευθέρωσης δεν θα είναι μια μετονομασία ή έστω μια μετεξέλιξη του ΝΑΡ. Το ρεύμα που εμφανίστηκε με αυτοτέλεια το 1989 επιδιώκει να συμβάλλει αποφασιστικά σε αυτή τη διαδικασία, γι’ αυτό προχώρησε στη συμπλήρωση του τίτλου του στο 3ο συνέδριο: «για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση». Θέλει να συμβάλλει με τις ιδέες του (που συμπυκνώνονται στην προωθητική Πρόταση Προγραμματικής Διακήρυξης), με την εμπειρία 27 ετών ασίγαστης πάλης, με τις κοινωνικές και ταξικές του ρίζες, με το μάχιμο δυναμικό του. Αλλά το ΝΑΡ έχει συνείδηση πως η υπόθεση ενός νέου επαναστατικού κομμουνιστικού πολιτικού υποκειμένου είναι ευρύτερη, το ξεπερνά και απαιτεί την ενεργοποίηση και συστράτευση ευρύτερων δυνάμεων, σε συνδυασμό βέβαια με τους σπασμούς της ταξικής πάλης και την αναγνώριση από τμήματα της εργατικής πρωτοπορίας, για να μην είναι το νέο κόμμα θνησιγενές κατασκεύασμα θερμοκηπίου. Για το ΝΑΡ η πορεία προς το νέο κομμουνιστικό φορέα είναι μια βαθιά πολιτική πορεία, που σχετίζεται με τη συλλογική κατάκτηση ανώτερων απαντήσεων στην τακτική και στρατηγική, στο πρόγραμμα, στην επαναστατική θεωρία. Ο φετιχισμός και η εξιδανίκευση του κόμματος γενικά, χωρίς περιεχόμενο, μπορεί να λειτουργήσει μόνο ως αναλαμπή ψευδαισθήσεων και υπεκφυγή από τα μάχιμα καθήκοντα της αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Απ’ αυτή την άποψη, η πρόταση του ΝΑΡ για το νέο κόμμα της κομμουνιστικής απελευθέρωσης αποτελεί και μια έμπρακτη αυτοκριτική για τις διαχρονικές ανεπάρκειες του εγχειρήματος του ΝΑΡ, για την αναγκαία επαναστατική τομή που πρέπει να γίνει και στο ρεύμα αυτό. Το ΝΑΡ θα προσπαθήσει σε όλο το μεταβατικό διάστημα, στην πορεία και προς το 4ο συνέδριό του, να αναπτύξει την οργάνωσή του, να αναβαθμίσει τα κομμουνιστικά και ταξικά της χαρακτηριστικά, ως μια συμβολή στην αναγκαία τομή και υπέρβαση. Δεν θα περιμένει δηλαδή με σταυρωμένα χέρια.
Δεύτερο, τι σημαίνει αυτή η πρωτοβουλία για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ευρύτερα για την μετωπική πολιτική και το κίνημα; Η εκτίμησή μας είναι πως η κομμουνιστική πρωτοβουλία θα βοηθήσει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όλες τις μετωπικές προσπάθειες της αντικαπιταλιστικής και ανατρεπτικής Αριστεράς. Σε καμία περίπτωση δεν έρχεται να τις υποκαταστήσει ή να τις ακυρώσει. Απεναντίας, στην διαλεκτική έκφραση του επαναστατικού υποκειμένου κόμμα – μέτωπο – κίνημα, η αναβάθμιση της πιο υποτιμημένης μέχρι τώρα πλευράς θα δώσει ώθηση να ξεδιπλωθεί συνολικά η πάλη.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………
Κάλεσμα-πρόσκληση της Πολιτικής Επιτροπής του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση:
ΠΡΟΤΑΣΗ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ
- ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΚΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
- ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες
Το Νέο Αριστερό Ρεύμα για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση θέτει προς συζήτηση το ζήτημα μιας σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής και τακτικής για την κομμουνιστική απελευθέρωση και ειδικότερα το θέμα για ένα νέο κομμουνιστικό κόμμα που θα την υπηρετεί.
Ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός της εποχής μας, σε αυτή τη νέα εποχή του διάχυτου φόβου και της αναγεννώμενης ελπίδας, ανασυγκροτείται ριζικά, με σημαίες τον ποιοτικά βαθύτερο χαρακτήρα της εκμετάλλευσης, την ακόρεστη δίψα για κέρδος και την πρωτοφανή αντίδραση και ανελευθερία. Συνδυάζει την επιδίωξη αντιδραστικής ανάπτυξης με τη βάρβαρη πολιτική υπέρβασης των κρίσεων. Βυθισμένος εδώ και εφτά χρόνια σε μια διεθνή δομική κρίση, με ιστορική σημασία, επιτίθεται στις εργατικές τάξεις και τους λαούς για να πετύχει μια συνολική αντιδραστική αναδόμηση σε βάρος της εργασίας και του περιβάλλοντος, μετατρέποντας τους παραγωγούς του πλούτου σε σύγχρονους σκλάβους του 21ου αιώνα. Ο λαός μας έχει νιώσει στο πετσί του αυτή την επιδρομή, με τα αιματοβαμμένα μνημόνια, που υλοποιούν τα τελευταία χρόνια αστικές κυβερνήσεις με συμμετοχή από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ και την ΔΗΜΑΡ, υπό την ταπεινωτική εποπτεία της σύγχρονης Ιερής Συμμαχίας Ευρωπαϊκής Ένωσης – ΔΝΤ – κεφαλαίου. Την ίδια ώρα, που εξελίσσεται ο άγριος κοινωνικός πόλεμος που έχουν εξαπολύσει τα πολυεθνικά πολυκλαδικά μονοπώλια, ηχούν ανησυχητικά τα τύμπανα και τα κανόνια των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, πολέμων και ανταγωνισμών, ειδικά στην πολύπαθη περιοχή μας.
Κι όμως, παρά αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, η εποχή μας, πάνω απ’ όλα εμπεριέχει τους υλικούς-αντικειμενικούς όρους – άρα και τις δυνατότητες που αναφύονται από αυτούς – για την ανατροπή του καπιταλισμού για το επαναστατικό πέρασμα στην κοινωνία της κομμουνιστικής διεθνιστικής απελευθέρωσης.
Σε αυτές τις συνθήκες έρχεται διαρκώς στο προσκήνιο το ερώτημα και η συζήτηση για την αναγκαιότητα και δυνατότητα ενός άλλου δρόμου, δρόμου ρήξης και ανατροπής χωρίς μνημόνια και χρέος, έξω από ευρώ και ΕΕ, σε σύγκρουση με τον καπιταλιστικό μονόδρομο. Σε αυτή τη συζήτηση επιχειρούμε να συμβάλουμε με την επαναστατική τακτική της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης και των αστικών αναδιαρθρώσεων, αλλά και με στρατηγικές απαντήσεις που φέρνουν στο σήμερα θετικά και επιθετικά τις δυνατότητες που δημιουργούν η εργατική χειραφέτηση και η κομμουνιστική απελευθέρωση.
Γιατί αντιλαμβανόμαστε τον κομμουνισμό και τη συγκρότηση ενός νέου κομμουνιστικού φορέα με σύγχρονους όρους, όπως αυτοί προκύπτουν από την ανάγκη υπέρβασης του καπιταλισμού, από τις δυνατότητες της εποχής και του ανθρώπινου πολιτισμού, από τη δυναμική και τις τάσεις της ταξικής πάλης. Οι υπάρχουσες εκδοχές κομμάτων που μιλούν στο όνομα της κομμουνιστικής προοπτικής αδυνατούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις αυτής της αναγκαιότητας και δυνατότητας και να συμβάλουν έμπρακτα σε μια επαναστατική στρατηγική και τακτική.
Αναφερόμαστε στην κομμουνιστική απελευθέρωση ως περίγραμμα μιας κοινωνίας χειραφετητικής και χειραφετημένης από τα αστικά οικονομικά, πολιτικά και αξιακά δεσμά. Ως κατευθυντήριο φάρο, που φωτίζει τους σκοπούς της καθημερινής δράσης, το δρόμο και τα μέσα για την επίτευξή τους. Ως καθημερινή δράση για τις ανάγκες των εργαζομένων και των νέων, για την αλλαγή των συσχετισμών, για την απόκρουση-ανατροπή των αστικών επιθέσεων, ως νεύρο αυτής της καθημερινής δράσης, ως «κίνηση που καταργεί την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων».
Αναφερόμαστε επομένως στο κομμουνισμό που, ως προοπτική και ως τακτική προς αυτήν την προοπτική, δηλώνει παρών στην καθημερινή αναμέτρηση με την αστική τάξη πραγμάτων, με την αντεργατική αντιλαϊκή επιδρομή, τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, την ΕΕ και τους υπερεθνικούς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Που δεν πλανάται απλώς στη σφαίρα των ιδεών, δεν είναι «για αύριο», δεν μένει καταχωνιασμένος σε κομματικά προγράμματα.
Η σύγχρονη εργατική τάξη αποτελεί τον κοινωνικό «πρωταγωνιστή» της κομμουνιστικής απελευθέρωσης. Γιατί «η απελευθέρωση των εργατών ή θα είναι έργο των εργατών ή δεν θα υπάρξει». Κι ακόμη γιατί η εργατική τάξη, απελευθερώνοντας τον εαυτό της, απελευθερώνει και τα άλλα καταπιεζόμενα κοινωνικά στρώματα και όλη την κοινωνία.
Αναφερόμαστε σε έναν κομμουνισμό που περνάει μέσα από το ρεαλισμό και την αναγκαιότητα του άλματος της επανάστασης κι όχι μέσα από την ουτοπία σταδιακών μεταρρυθμίσεων, εξελικτικών βημάτων, ή κυβερνητικών λύσεων που δήθεν οδηγούν από την καπιταλιστική κόλαση στο σοσιαλιστικό παράδεισο, ενώ στην πράξη καταλήγουν στο συμβιβασμό με την υπάρχουσα πραγματικότητα·
Ο κομμουνισμός στον οποίο στρατευόμαστε αναμετριέται με την ανάγκη της βαθύτερης γνώσης της εποχής μας. Απαιτεί, επομένως, ανοιχτούς ορίζοντες, γόνιμο διάλογο, ερευνητικό πνεύμα, διάθεση καινοτομίας, επικοινωνία με ό,τι ριζοσπαστικά καινούριο γεννά η πάλη των εργαζομένων και των νέων· κι ακόμη, συνδυασμό θεωρίας και πράξης, κινηματικής δράσης, πολιτικής παρέμβασης και πολιτιστικής παρουσίας, ανάλογη συλλογική και προσωπική στράτευση.
Αναμετριέται γόνιμα, κριτικά, αυτοκριτικά και με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, με την ιστορία του επαναστατικού κινήματος, τη δική μας ιστορία, το μεγαλείο και τις τραγικές πτυχές της, τον ηρωισμό των αγωνιστών αλλά και τα τακτικά, στρατηγικά, θεωρητικά, πολιτικά και κινηματικά όρια-προβλήματα που οδήγησαν στον εκφυλισμό και στη συκοφάντηση του ίδιου κομμουνισμού.
Στη βάση αυτή προσεγγίζουμε την ιστορία της Οκτωβριανής Επανάστασης, των προλεταριακών επαναστάσεων και των αντιαποικιακών εξεγέρσεων του περασμένου αιώνα. Την διπλή εμπειρία της νίκης αλλά και της ήττας που οδήγησε σε κοινωνίες μη εργατικές, που δυσφήμιζαν την κομμουνιστική υπόθεση, για να καταλήξουν, τελικά, σε συνθήκες άγριου καπιταλισμού.
Η ανάγκη ενός σύγχρονου ισχυρού επαναστατικού κομμουνιστικού κόμματος ενισχύεται από την πορεία των άλλων δυνάμεων με αναφορά στο εργατικό κίνημα και στην Αριστερά. Το ΚΚΕ δεν επιλέγει μια επαναστατική τακτική και στρατηγική, απάντηση στην καπιταλιστική κρίση και επίθεση, αρνείται το πρόγραμμα και το μέτωπο της ανατροπής, αναπαράγει, σε όλα τα επίπεδα, μια κομματικοκεντρική λογική και το ηττημένο μοντέλο του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Η ανοιχτή ένταξη του ΣΥΡΙΖΑ στο στρατόπεδο του μνημονίου και της αστικής σοσιαλδημοκρατικής – σοσιαλφιλελεύθερης πολιτικής αναδεικνύει τις βαθύτερες αιτίες αυτής της πορείας, που αφορούν σε αντιλήψεις οι οποίες σφράγισαν την θεωρητική και πολιτική αντίληψη της ευρύτερης ελληνικής ρεφορμιστικής και διαχειριστικής Αριστεράς. Η ενσωμάτωση στη στρατηγική της ΕΕ και η άρνηση της επιλογής της ρήξης, η λογική της αταξικής οικονομικής ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης, που είναι προς όφελος δήθεν και της αστικής τάξης και των εργαζομένων, ο μεταρρυθμισμός/ κοινοβουλευτισμός/ κυβερνητισμός, η άρνηση της υπέρβασης του καπιταλισμού και της επαναστατικής τομής, το δίπολο σεχταρισμού/ οπορτουνισμού στο κίνημα και στα πολιτικά μέτωπα, συμπυκνώθηκαν στην ιλιγγιώδη εξέλιξη και οριστική κατάληξη και του ΣΥΡΙΖΑ.
Χωρίς μια στρατηγική τομή στην αριστερά, χωρίς ηγεμονία των επαναστατικών κομμουνιστικών ιδεών δεν μπορεί να αναγεννηθεί εκείνο το μέτωπο και εκείνο το κίνημα που θα δώσουν την μάχη πέρα από τα σημερινά όρια. Επομένως ένας νέος εργατικός κομμουνιστικός φορέας μπορεί να αποτελέσει ποιοτικό βήμα και για τις άλλες δυο πλευρές του ευρύτερου επαναστατικού πολιτικού υποκειμένου, το ταξικά αναγεννημένο εργατικό κίνημα και τον πολιτικό μέτωπο – πόλο των αντικαπιταλιστικών, επαναστατικών δυνάμεων της Αριστεράς.
Αναδείχνουμε το πρωταρχικό και καθοριστικό στοιχείο του κόμματος, όχι μόνο επειδή έχουμε καθυστέρηση ή στρεβλώσεις, αλλά κυρίως επειδή οι άλλες δύο καθοριστικές τελικά πλευρές του υποκειμένου (μέτωπο, κίνημα), δεν μπορούν να υπηρετηθούν, όπως δείχνει η πράξη, από το σημερινό επίπεδο των οργανώσεων κομμουνιστικής αναφοράς και επαναστατικής στόχευσης. Ούτε, βέβαια, με αντιλήψεις και πρακτικές που αναπαράγουν ηττημένες απόψεις διάφορων ρευμάτων του επαναστατικού κινήματος.
Θεωρούμε επίσης, πως η υπόθεση του σύγχρονου φορέα της κομμουνιστικής απελευθέρωσης, δεν μπορεί να υπηρετηθεί αποκλειστικά από το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση.
Εκτίμησή μας είναι ότι υπάρχει ένα ευρύ φάσμα κομμουνιστών οργανωμένων ή μη που έχουν ενδιαφέρον για ένα νέο κόμμα στο οποίο να αναγνωρίζουν:
- Τη θεμελιωμένη αναφορά στον επαναστατικό μαρξισμό και τη δημιουργική ανάπτυξή του.
- Σύγχρονες επεξεργασίες για τον καπιταλισμό της εποχής μας και τις αντιθέσεις του.
- Την προσέγγιση της ιστορίας από την πλευρά των επαναστάσεων και της κομμουνιστικής απελευθέρωσης στον 21ο αιώνα. Με υπέρβαση πολιτικών, θεωρητικών και οργανωτικών πρακτικών που αντίκεινται στην έννοια της κομμουνιστικής χειραφέτησης αλλά και μοντέλων «υπαρκτού» σοσιαλισμού που την τραυματίζουν.
- Την επικέντρωση στα χαρακτηριστικά και στις χειραφετητικές δυνατότητες της σύγχρονης εργατικής τάξης. Την επιδίωξη κατάκτησης εργατικής σύνθεσης, χαρακτήρα και πολιτισμού από το νέο κόμμα.
- Την επεξεργασία επαναστατικής κομμουνιστικής τακτικής και στρατηγικής για την αναμέτρηση με την αστική επίθεση, την ανεξαρτησία της εργατικής πολιτικής, την ταξική αναγέννηση του εργατικού κινήματος, την οικοδόμηση αντικαπιταλιστικής εργατικής μετωπικής πολικής στο κίνημα και συνολικά πολιτικά, την αλλαγή των συσχετισμών στην αναζήτηση δρόμων προσέγγισης της επανάστασης.
- Την Εργατική δημοκρατία ως βάση συγκρότησης, την ενότητα θέλησης στο μέγιστο δυνατό βαθμό ως αποτέλεσμα αλλά και εφαλτήριο ισχυρής ιδεολογικής συγκρότησης, ανώτερης συστράτευσης και κοινών κριτηρίων βασισμένων σε πραγματικό και βαθύ διάλογο μέσα στο κόμμα.
Ως ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, έχουμε αποφασίσει να συμβάλλουμε σε αυτήν την προσπάθεια σε τρία πεδία:
- Στο προγραμματικό περιεχόμενο, με την Πρόταση Προγραμματικής Διακήρυξης που διαμορφώσαμε στο 3ο Συνέδριο μας.
- Στην εκτύλιξη της σχετικής Πρωτοβουλίας διαλόγου και συσπείρωσης με τη μέγιστη δυνατή και ανιδιοτελή μας προσφορά.
- Στην υλική παρουσία του νέου φορέα, με την ένταξη των μελών του ΝΑΡ όπως και της Νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση σε αυτόν.
Δεν υιοθετούμε απόψεις για κατάργηση του ενωτικού μετωπικού αντικαπιταλιστικού χαρακτήρα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τη μετατροπή της σε κομμουνιστικό κόμμα, ούτε άλλες για συγκρότηση κόμματος – ομοσπονδίας με οργανωμένες τάσεις τις υπάρχουσες οργανώσεις. Αντί αυτών, επιμένουμε στην ανάγκη διατήρησης αλλά και ενίσχυσης/διεύρυνσης του αντικαπιταλιστικού πολιτικού μετώπου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στη μάχη για επαναστατική προωθητική επανατοποθέτηση μιας βάσης κομμουνιστικής ενότητας, πέρα από την αναπαραγωγή των γνωστών ιστορικών ρευμάτων.
Θεωρούμε ότι λόγο και θέση σε ένα νέο κομμουνιστικό φορέα έχουν, κατ’ αρχήν, εκτός των συντρόφων του ΝΑΡ και της νΚΑ, όλοι εκείνοι οι κομμουνιστές που έχουν τις παραπάνω αφετηρίες, ανεξάρτητα από διαφορετικές απαντήσεις ή και την ένταξή τους σε διαφορετικές οργανώσεις.
Θεωρούμε επιβεβλημένα ορισμένα πρώτα βήματα:
- Κύκλο συσκέψεων σε εργασιακούς, νεολαιίστικους και φοιτητικούς χώρους, γειτονιές και νομούς.
- Κύκλο συναντήσεων μεταξύ οργανωμένων κινήσεων, οργανώσεων και αγωνιστών
- Μετά την πρώτη ολοκλήρωση των σχετικών συναντήσεων, συγκρότηση επιτροπής πρωτοβουλίας
- Προγραμματισμένος οργανωμένος διάλογος πάνω στα ζητήματα που θέτει αυτή η θεματολογία
- Έκδοση ηλεκτρονικού θεωρητικού περιοδικού.
Η Π.Ε. του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, Αθήνα, Νοέμβρης 2015
Σύντροφοι, όσο επιμένετε και θεωρείται από ότι καταλαβαίνω αδιαπραγμάτευτες ιδεολογικές συνιστώσες του “νέου” φορέα:
α. τον αντιΣοβιετισμό,
β. τον “αντικυβερνητισμό” ως αποθέωση της επαναστατικής στρατηγικής και τακτικής,
γ. την εφεύρεση περί νέου σταδίου του καπιταλισμού, του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, χωρίς ούτε την απαραίτητη εμπειρική στήριξη, ούτε τη θεωρητική,
δ. την άρνηση, συλλήβδην, του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού,
δεν πρόκειται να προκύψει κανένα “νέο” κομμουνιστικό κόμμα, όπως δεν τα καταφέρατε 25 χρόνια τώρα.
Ο διάλογος είναι πάντα επιθυμητός και είναι θετική η πρωτοβουλία αυτή, αλλά χωρίς να είστε έτοιμοι (και) να εγκαταλείψετε θέσεις οι οποίες σας χωρίζουν από τους υπόλοιπους, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα στις σχέσεις σας με το υπόλοιπο κομμουνιστικό κίνημα στη χώρα μας.
πχ Δείτε ότι ελάχιστοι που εγκατέλειψαν το ΚΚΕ τα τελευταία χρόνια έχουν έρθει κοντά στο ΝΑΡ, και μάλιστα οργανωνόμαστε μόνοι μας…
Άρα, με ποιούς και πώς; Ή τα συζητάμε όλα από την αρχή και αφήνετε περιθώριο για συγκλίσεις/αλλαγές και για να υπάρξουν και ανοιχτά ζητήματα που θα συνεχίσουμε να συζητάμε, ή απλά θα μιλάμε με παράλληλους μονόλογους.
πχ Πώς μπορούμε να πειστούμε ότι πέρα από την ανάδειξη κάποιουν καινούριων τάσεων στο σύγχρονο ιμπεριαλιστικό σύστημα, ότι έχουμε ένα ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΣΤΑΔΙΟ; Χρειάζεται όγκος εμπειρικών στοιχείων (πολύ περισσότερα και πιο δομημένα από αυτά που χρησιμοποίησε ο Λένιν για να μιλήσει για τον ιμπεριαλισμό ως νέο στάδιο), και ανάλογη θεωρητική δουλειά που να δείχνει ότι οι όποιες νέες τάσεις δεν αποτελούν απλά δευτερεύουσες τάσεις που μπορεί και να αντιστραφούν ή να αδυνατίσουν στο μεσοπρόθεσμο μέλλον, αλλά ότι πραγματικά μεταβάλλουν ριζικά τον κεφαλαιοκρατικό τρόπο παραγωγής… Όλοι οι υπόλοιποι δεν έχουμε πειστεί για κάτι τέτοιο και όσες φορές και “να μας τα πείτε” δεν πρόκειται να μας πείσετε. Πώς θα λυθεί κάτι τέτοιο; Μόνο αν οριστεί ως κοινό ερευνητικό πρόγραμμα προς λύση στα επόμενα χρόνια, εντός του όποιου νέου φορέα, και υιοθετηθεί μια πιο συντηρητική θέση που πχ θα μιλάει για τον ιμπεριαλισμό και θα ανιχνεύει τις όποιες νέες τάσεις, χωρίς να προκαταβάλει τη συζήτηση. Ανάλογα θα πρέπει να λυθούν όλα τα θέματα που μας χωρίζουν. πχ Αν επιμένετε ότι στο δρόμο για την επανάσταση η διεκδίκηση της κυβέρνησης, ή συμμαχία/συνεργασία σε ένα μέτωπο με μη επαναστατικές δυνάμεις, δεν έχει ΚΑΜΙΑ θέση, επίσης δεν πρόκειται να συμφωνήσουμε ποτέ. Εσείς είστε που υιοθετείτε τις δογματικές και σεχταριστικές θέσεις. Άρα, αν επιμένετε σε όλα αυτά και δεν αφήνονται να λυθούν σε μια οριζόντια (στις οργανώσεις) συζήτηση, μάλλον η πρότασή σας είναι προσχηματική, όπως και οι υπόλοιπες πρόσφατες προτάσεις σας για μέτωπα και συνεργασίες κοκ στις οποίες πολύ απλά ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΑΤΕ.
εγώ αντιγράφω από τον σ Θανάση Σκαμνάκη
Τι εμποδίζει να υπάρξει μια πολιτική συμφωνία;
Κίνημα και κοινή δράση δεν μπορεί ούτε να εκκινήσει, ούτε να προκόψει, αν δεν διαμορφώνει και διαμορφώνεται ταυτόχρονα από μια πολιτική συμφωνία για την ενοποίηση των κινημάτων.
Μια συμφωνία πάνω σε βαθύτερους πολιτικούς στόχους, όπου ταυτόχρονα θα αναμετρώνται στην πράξη και μέσα στο κίνημα οι γραμμές και οι στρατηγικές επιδιώξεις.
Αυτή δεν είναι μια λενινιστική αντίληψη της πολιτικής τακτικής;
Πραγματικά είναι κρίμα να ανοίγετε τον διάλογο με έναν τρόπο που τον κλείνει, που αφοπλίζει τον κόσμο που προσπαθεί να δημιουργήσει μια κατάσταση μέσα και γύρω απο το ΚΚΕ, που τον αφήνει γυμνό από επιχειρήματα γιατί η ηγεσία του ΚΚΕ του χτυπάει τις αποφάσεις του ΝΑΡ, του λέει “με ποιον θα κάνετε κόμμα ρε, διάβασες τι λέει το ΝΑΡ ?”, που βάζει αβασάνιστα δυνάμεις όπως η ΛΑΕ περίπου σε θέση ταξικού εχθρού κλπ.
Κώστας
Αγαπητέ σ/φε, όλα έχουμε διάθεση και σκοπό να τα συζητήσουμε στην πορεία. Γι΄ αυτό ανοίγουμε και καλούμε σε διάλογο. Αυτό δεν σημαίνει ότι ερχόμαστε στο διάλογο χωρίς τις δικές μας θέσεις. Τις καταθέτουμε ως συμβολή και ως άποψή μας σε αυτό το διάλογο και μέσα από τη διαδικασία θα δούμε όλα τα ζητήματα.
Για την θεωρητική προσέγγιση του νέου σταδίου, στο παρακάτω link είναι μια πρώτη μας επεξεργασία. Υπάρχουν και μετέπειτα, αλλά για να υπάρχει μια πιο πλήρη εικόνα καλό είναι να δούμε το αρχικό κείμενο για τον ολοκληρωτικό καπιταλισμό:
http://narnet.gr/content/%CE%B8%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CE%B7-%CF%83%CF%8D%CE%B3%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%BD%CE%AD%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%80%CF%84%CF%85%CE%BE%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D
Εννοείται να τα συζητήσουμε, και μπορεί και να έχετε δίκιο για τον ολοκληρωτικό καπιταλισμό. Αλλά λείπει η εμπειρική τεκμηρίωση που θα δώσει και άλλο περιεχόμενο στη θεωρητική τεκμηρίωση. Επομένως, δεν έχει νόημα μια συζήτηση “στον αέρα”. πχ πέρα από τάση, τα πολυκλαδικά διεθνικά μονοπώλια, τα οποία δημιουργούν διεθνή δίκτυα παραγωγής και, επομένως και αλυσίδες (υπερ)αξίας, είναι και μια αναγκαία εξέλιξη του ιμπεριαλισμού; Πώς είμαστε σίγουροι ότι δε θα αντιστραφεί; Κατά πόσο μπορεί να εξελιχθεί ή έχει ήδη εξελιχθεί σε κυρίαρχο χαρακτηριστικό του ΚΤΠ, πέρα από μια τάση; Όλα αυτά δεν απαντιούνται με το “διάλογο” αλλά με διδακτορικά και συλλογικές μελέτες. Γιατί δεν έγιναν εδώ και τόσα χρόνια;
Ποιά είναι η αιτιολόγηση πίσω από την άρνηση της κυβέρνησης και του λαϊκού μετώπου πέρα από εκλεκτικές αναγνώσεις της ιστορίας; Ποιά η θεωρητική στήριξη σε μια δογματική άρνηση πλευρών της τακτικής, ειδικά σε μη επαναστατικές συνθήκες;
Είναι δυνατόν να αρνούμαστε ότι κυρίαρχος τρόπος παραγωγής ήταν ο σοσιαλιστικός στη ΣΕ; Και με αυτήν την εφεύρεση να “καθαρίζουμε” από την ανάγκη προσεκτικότερης μελέτης των αντιφάσεων της σοσιαλιστικής οικοδόμησης;
Η συζήτηση για να έχει νόημα πρέπει να οριστούν προσεκτικά οι στόχοι της και ο τρόπος που θα γίνει. πχ Αν συζητήσουνε οργανώσεις με οργανώσεις μην περιμένετε τίποτα…
Στο ΤΩΡΑ, μόνο αν πάμε όλοι ένα κλικ πιο πίσω από τις δεδομένες θέσεις μας, μπορούμε να συμπλεύσουμε..
Όλα όσα θέτεις και άλλα τόσα μπορούν να συζητηθούν. Φυσικά όχι μέσα από σχόλια σε ένα κείμενο πρόκλησης σε διάλογο, αυτό ήθελα να τονίσω απλά. Και ο διάλογος δεν είναι μονοσήμαντος, έχει πολλά επίπεδα. Και οργανώσεις χρειάζεται να ανοίξουν συζήτηση, και αγωνιστές να γράψουν και να συζητήσουν, και θεωρητικά κείμενα και παραγωγή πρέπει να υπάρξει (τα διδακτορικά που λες…), όλα αυτά είναι μια πολύπλευρη διαδικασία που όμως πρέπει να ξεκινήσει.
Χωρίς δογματισμούς, ναι, και χωρίς μηδενισμούς επίσης και κυρίως με καθαρό στόχο και ανοιχτά όλα. Το ΝΑΡ έχει καταθέσει δημόσια επεξεργασίες και την Πρόταση Προγραμματικής Διακήρυξης ως δική του αφετηρία και συμβολή σε αυτή τη διαδικασία διαλόγου και συστράτευσης. Δεν τα βάζει ως προαπαιτούμενα, ούτε αρνείται να δει ή να πειστεί σε ζητήματα. Ας κατατεθούν οι θεωρητικές και πολιτικές επεξεργασίες και διαφορετικές προσεγγίσεις και θα τα δούμε μαζί, συλλογικά.
Ο στόχος είναι διατυπωμένος από την πλευρά του ΝΑΡ: η διαμόρφωση ενός σύγχρονου κομμουνιστικού προγράμματος και η δημιουργία ενός κομμουνιστικού κόμματος που θα έχει αυτό το πρόγραμμα. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
να υποθέσω δηλ ότι θα επιδιώξετε “συνάντηση” των διεργασιών με την αντίστοιχη που ανοίγει η ΑΡΑΝ και η Παρέμβαση ?
πρέπει και η ΑΡΑΝ και η Παρέμβαση να το επιδιώξουν, θα πει κάποιος, αλλά εγώ ρωτάω εσάς σαν άτομα έστω, εγώ σαν άτομο για την ΑΡΑΝ είπα.
Κώστας
Η Πολιτική Απόφαση του 3ου Συνεδρίου του ΝΑΡ έβαλε το ζήτημα της αναγκαιότητας ενός σύγχρονου κόμματος για την κομμουνιστική απελευθέρωση. Από τότε ελάχιστα έχουν γίνει, όπως άλλωστε και σε μία σειρά από αποφάσεις που αφορούν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα κ.α. Κάποια πολιτικά βαρίδια λοιπόν δένουν τα πόδια μας και δεν μας αφήνουν να “τρέξουμε” αποφάσεις καθόλα σωστές, να τις βάλουμε στη δοκιμασία της πράξης. Απλά τις χώνουμε σε κάποιο ντουλάπι και αραιά και που τις τραβάμε από το ράφι, ρίχνουμε κάνα-δυό με το πάνω του χεριού για να φύγουν οι σκόνες και ρίχνουμε μιά ματιά.
Εχω ελπίδες -δυστυχώς όχι βάσιμες- ότι αυτή τη φορά δεν θα αρκεστούμε στο ταπ-ταπ της σκόνης…
εγώ δεν είμαι στο ΝΑΡ αλλά αυτό δεν είναι ωραίο, τι εννοείς, ποιες αντιλήψεις, και τι προτείνεις να γίνει με τα βαρίδια ? σκέφτεται όποιος διαβάζει το σχόλιο σου το οτιδήποτε, και το χρεώνει και στην οργάνωση σας, έτσι θα σκέφτονται μάλλον, λέει ο καθένας που θέλει να πιστέψει άσχημα πράγματα.
Κώστας
Δεν αναφέρθηκα σε αντιλήψεις χωρίς να έχω πρόβλημα αν κάποιος σύντροφος έχει δικές του αντιλήψεις και τις εκφράζει μάλιστα δημόσια. Επίσης μιλάω για πολιτικά βαρίδια και δεν τα προσωποποιώ, υπάρχει μία συλλογική ευθύνη εάν αποφάσεις δεν υλοποιούνται, ωστόσο το ζητούμενο είναι γιατί δεν υλοποιούνται : έχει να κάνει με την κοινωνική σύνθεση; με δομημένα χαρακτηριστικά γραφειοκρατίας ; υπάρχει λάθος στην απόφαση του 3ου συνέδριου και δεν το έχουμε καταλάβει; Αν τα συζητάμε είναι γιατί μόνο έτσι θα βρούμε λύσεις
Εγώ, που ξαναλέω δεν είμαι στον χώρο σου, λέω ότι υπάρχει λάθος στην απόφαση του 3ου συνεδρίου και είναι η άρνηση μετωπικής πολιτικής προς τον ρεφορμισμό. Είναι αυτό που είπε ένας σύντροφος (όχι από το ΝΑΡ, ΑΡΑΝ και ΛΑΕ) στην εκδήλωση του kommon, “ποιος διάλογος ρε σύντροφοι, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πήρε απόφαση ότι δεν υπάρχει κανένας διάλογος”
Κώστας
Δεν νομίζω οτι έχεις δίκιο ,όλοι καταλαβαίνουμε την αναγκαιότητα ενός μετώπου, το ζήτημα όμως είναι ότι πολλοί σύντροφοί μας από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ πριν τη διάσπαση του Σεπτέμβρη εξαντλούσαν τις προσπάθειες σε συζητήσεις αέναες και ατέρμονες κάποιων φωτισμένων κορυφών. Τα μέτωπα για να έχουν πολιτική σημασία πρέπει να είναι γειωμένα στον κόσμο. Αυτό απαιτεί δεσμούς και οργάνωση και καθημερινή επαφή και εδώ είναι που μας προκύπτει η αναγκαιότητα ενός κομμουνιστικού κόμματος.
Το “σύγχρονο κόμμα για την κομμουνιστική απελευθέρωση”, είναι
μια νοητική κατασκευή, έξω από τη ζωή, που θέλει να ταιριάξει την υποστήριξη στην “Αραβική Ανοιξη”, την “συριακή Αντίσταση”, την πλατεία Μαϊντάν, και τις “πλατείες” γενικώς, τον ….Τρότσκι και τον Αλτουσέρ, με τον ….Αρη Βελουχιώτη(!), τον Τσε(!) και τον …Λένιν(!), τον Κομμουνισμό με τον αντι-Σταλινισμό και τον αντι-Σοβιετισμό, …..
…..από έναν κόσμο, που έβλεπε την άνοδο του τΣύριζα σαν ….νίκη της …Αριστεράς(!), που κατάγγελνε τα Μνημόνια, αλλά στήριζε όλες τις μανούβρες, που θεμέλιωσαν τα Μνημόνια, με κορυφαίο το “δημοψήφισμα και το ….μεγαλειώδες “ΟΧΙ” του!
Τις χώνετε στο ντουλάπι γιατί απλά δεν αντέχουν στο φως και στο τεστ της πράξης.
Οι “ελπίδες” θα δικαιωθούν μόνο αν το αποφασίσει η αστική τάξη.
Ακριβώς, όπως έγινε και με τον τΣύριζα.
Υπομονή.
Ηλία Τζ. νοητική κατασκευή είναι αυτά που γράφεις, ή μάλλον τρικυμία στη σκέψη σου. Μπερδεύεις και αραδιάζεις 5 “Μαϊντάν”, “Άνοιξη” και πλατείες, αναφέρεις έναν αντι-σταλινισμό και νομίζεις ότι λες άποψη ή γνώμη; Ανιστόρητος κιόλας, να κατηγορείς το ΝΑΡ για πλατεία Μαϊντάν, όταν έστελνε αποστολές στο λαό του Ντονμπάς που παλεύει ενάντια στους φασίστες του Κιέβου και το κόμμα σου, όπως όλα τα ρεφορμιστικά κόμματα της Ευρώπης, κράταγε “ίσες αποστάσεις”… Μετά πήγε να το διορθώσει λίγο, αλλά…
Από την κυβέρνηση Τζανετάκη με ΝΔ και την κυβέρνηση Ζολώτα με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έως τον Στάλιν στο εικόνισμα, η απόσταση μάλλον δεν είναι πολύ μεγάλη. Ο ρεφορμισμός της ηγεσίας του ΚΚΕ εκφράζεται πότε ως δεξιός ρεφορμισμός-οπορτουνισμός και πότε ως “αριστερός” οπορτουνισμός-σεχταρισμός. Καλή συνέχεια!
,,,και πριν αλέκτορα φωνήσαι:
http://www.pandiera.gr/%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7-%cf%83%cf%85%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%b9%cf%82-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b5%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%ce%b5%ce%be%ce%b5%ce%bb%ce%af%ce%be%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%ba/comment-page-1/#comment-10399
Η …”Συριακή ανοιξη” ήταν …καλή(!) αλλά ..στράβωσε!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μιχάλη όσοι αποχώρησαν από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ έκαναν τα πάντα τον Ιούλιο για να μην πάμε σε επαφές κορυφών εν μέσω προεκλογικής περιόδου, και τους λέγατε όχι. Αλλά δεν είναι αυτό το καθοριστικό πια.
Το καθοριστικό είναι ότι συζητάμε κάτω από ένα κείμενο που κλείνει την συζήτηση για το αριστερό μέτωπο του άλλου δρόμου και μου λες ότι δεν έχω καταλάβει, πρέπει να αποσαφηνιστούν αυτά τα πράγματα.
Κώστας
για το δε κομμουνιστικό κόμμα Μιχάλη, και συγνώμη που επανέρχομαι, είπα και πιο πριν για ΜΙΑ ενιαία διαδικασία με την συνάντηση των 2 που ανοίγουν, κάτι που προφανώς θέλει συμφωνία στον χαρακτήρα του μετώπου, αλλά δεν μου απάντησε κανείς.
Κώστας
Εγώ δεν πήγα ακόμα γιατί είχα μπλέξει στον ρεβιζιονισμό, αλλά άμα θέλετε να κάνετε ποτέ κι άλλα τέτοια έρχομαι!