Κομμουνιστικό Πρόγραμμα / Κόμμα
Βασικά σημεία και παρουσίαση της Προγραμματικής Διακήρυξης του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση
Η αναγκαιότητα για ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα αναβλύζει από όλες τις πτυχές της ταξικής πάλης. Η συζήτηση αυτή δεν μπορεί να γίνεται εν κενώ, χωρίς περιεχόμενο, αλλά οφείλει να τοποθετείται με βάθος και ουσία πάνω στα θεωρητικά, προγραμματικά και πολιτικά ζητήματα.
Παρουσιάζουμε παρακάτω βασικά σημεία της Προγραμματικής Διακήρυξης του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση (ολόκληρη η Προγραμματική Διακήρυξη εδώ), συμβολή στην αναγκαία επανεξόρμηση:
1. H πηγή όλων των κοινωνικών δεινών που μαστίζουν την ανθρωπότητα σήμερα δεν είναι απλά κάποιες πολιτικές διαχείρισης, ο νεοφιλελευθερισμός, τα υπερεθνικά διευθυντήρια κ.λπ. αλλά ο σύγχρονος ολοκληρωτικός καπιταλισμός. Αυτός συνδυάζει τη χρήση των νέων τεχνολογιών και της επιστήμης με την επιστροφή σε μεθόδους βάρβαρης εκμετάλλευσης της εργαζόμενης ανθρωπότητας. Συγκροτείται με βάση την ηγεμονία των πολυεθνικών πολυκλαδικών μονοπωλίων (ΠΠΜ) που δεν γνωρίζουν σύνορα και φραγμούς. Τα ΠΠΜ, οι υπερεθνικοί οργανισμοί και καπιταλιστικές ολοκληρώσεις μαζί με τα εθνικά αστικά κράτη είναι οι σημερινοί δυνάστες των «εθνών των εργαζομένων». Οι εμπορευματοχρηματικές σχέσεις καθολικοποιούνται και εισχωρούν σε κάθε σφαίρα της ανθρώπινης ύπαρξης και δραστηριότητας. Παλιά και νέα κοινά αγαθά «περιφράσσονται» προς όφελος του κεφαλαίου ενώ το τελευταίο υποτάσσει όλο το «είναι» και το χρόνο των εργαζομένων, ακόμα και τον «ελεύθερο», διαμέσου της βιομηχανίας της μόδας και του life style. Η δημοκρατία και οι αντιπροσωπευτικοί θεσμοί αδειάζουν από κάθε περιεχόμενο καθώς το αστικό κράτος απεκδύεται τον υποτιθέμενο ουδέτερο χαρακτήρα του και αναγορεύει ξεδιάντροπα το συμφέρον των επενδυτών σε «γενικό καλό». Το δόγμα του ΤΙΝΑ (Δεν Υπάρχει Εναλλακτική) καταλήγει στον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό. Η σημερινή αστική ιδεολογία δεν υπερασπίζεται τον καπιταλισμό ως τον καλύτερο κόσμο αλλά ως τον μόνο δυνατό.
2. Η αντιδραστική ανασυγκρότηση του ελληνικού καπιταλισμού μετά το ξέσπασμα της κρίσης με τα μνημόνια και την επιτροπεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελεί επιλογή του ελληνικού κεφαλαίου και προωθείται από έναν αστικό κοινωνικό συνασπισμό (πρωτίστως των ελληνικών και διεθνών ΠΠΜ) και ένα πλέγμα αστικών μηχανισμών εξουσίας που περιλαμβάνει το ελληνικό κράτος, την ΕΕ με τη διαρκή επιτροπεία της, άλλες ηγεμονικές καπιταλιστικές δυνάμεις (Γερμανία, ΗΠΑ, αλλά και Κίνα, Ρωσία), υπερεθνικούς μηχανισμούς όπως ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, ΠΟΕ και το αστικό πολιτικό σύστημα της χώρας (αστικά κόμματα, ΜΜΕ, εκκλησία κ.ά.). Σ’ αυτές τις συνθήκες, η αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από την ΕΕ προβάλλει πιο επίκαιρη από ποτέ.
3. Ο κομμουνισμός είναι το κοινωνικό-οικονομικό σύστημα που κατοχυρώνει τη συλλογική ιδιοκτησία του κοινωνικού πλούτου έναντι της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και κάθε καταπίεσης. Εκτός από επαγγελία για το μέλλον είναι ο σκοπός, η ρυθμιστική αρχή που καθώς αναδύεται από το κίνημα, το προσανατολίζει σε αντίθεση με την χωρίς αρχές πολιτική, την αποσπασματική δράση και τους καθημερινούς συμβιβασμούς. Δεν είναι μία αυθαίρετη, βουλησιαρχική ουτοπία, αντίθετα έχει βαθιές ρίζες σε τάσεις που ξεπηδούν από την «καρδιά του πιο άκαρδου κόσμου», στους υλικούς όρους και δυνατότητες που προκύπτουν από τον κοινωνικό πλούτο, δημιουργία των εργαζομένων της χειρωνακτικής και διανοητικής εργασίας.
4. Η Οκτωβριανή Επανάσταση αποτελεί έναν εμβληματικό φάρο, ένα ιστορικό βήμα ρήξης με τον καπιταλισμό που άνοιξε νέους ορίζοντες για το παγκόσμιο προλεταριάτο. Πραγματοποιήθηκε και στηρίχτηκε από τη βιομηχανική εργατική τάξη της Ρωσίας, ξεπέρασε επαναστατικά το αστικοδημοκρατικό πλαίσιο, οικοδόμησε για πρώτη φορά σε πανεθνικό πλαίσιο την εργατική εξουσία διαμέσου των σοβιέτ, κοινωνικοποίησε τα μέσα παραγωγής και πήρε ανολοκλήρωτα μέτρα κομμουνιστικού προσανατολισμού. Ωστόσο, αντιμετώπισε εξαρχής σοβαρά εμπόδια, την οικονομική και κοινωνική καθυστέρηση της Ρωσίας, τα δεινά του εμφυλίου και την ιμπεριαλιστική περικύκλωση μετά την αποτυχία των επαναστάσεων σε Γερμανία, Ουγγαρία και Αυστρία. Παράλληλα με τις αντικειμενικές δυσκολίες, αρνητικό ρόλο έπαιξαν και τα κενά και οι απολυτότητες που αναπτύχθηκαν για τις σχέσεις μεταξύ κόμματος-τάξης και για τον ρόλο του ίδιου του κόμματος, που αντικειμενικά οδηγούσαν στην υποτίμηση του πολιτικού ρόλου της εργατικής τάξης. Το αποτέλεσμα αυτών των αντικειμενικών και υποκειμενικών παραγόντων ήταν η υιοθέτηση της μονότονης εργασίας και του τεϊλορισμού στην αλυσίδα παραγωγής, η επέκταση των εμπορευματοχρηματικών σχέσεων, ο σφετερισμός της κρατικής ιδιοκτησίας από το αναδυόμενο στρώμα της διευθυντικής-κομματικής γραφειοκρατίας που αναδείχθηκε σε νέα κυρίαρχη τάξη, η αυξανόμενη κοινωνική ανισότητα, η ακύρωση των βημάτων που είχαν γίνει με την εξουσία των νέων θεσμών (σοβιέτ και εργοστασιακών επιτροπών) και τελικά η γιγάντωση του κράτους και η καταστολή του «εσωτερικού εχθρού» με διώξεις, ακόμα και εκτελέσεις μετά το 1936. Η τελική κατάληξη ήταν ένα ιστορικά πρωτότυπο, ιδιότυπο εκμεταλλευτικό καθεστώς με αστικά χαρακτηριστικά που ακύρωσε την πρώτη ιστορική απόπειρα του προλεταριάτου να ανατρέψει την αστική κυριαρχία και να επιβάλλει νέες κομμουνιστικές σχέσεις. Ανάλογη εξέλιξη είχαν και τα υπόλοιπα καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» (Ανατ. Ευρώπη, Κίνα, Βιετνάμ κ.ά.) με τις ιδιομορφίες της κάθε χώρας.
5. Το εργατικό-κομμουνιστικό κίνημα έχει τις πολύτιμες παρακαταθήκες της Οκτωβριανής Επανάστασης, των άλλων προλεταριακών, αντιιμπεριαλιστικών, εθνικοαπελευθερωτικών επαναστάσεων και κινημάτων, για να ξαναγίνει όμως πραγματική δύναμη απαιτείται η επαναθεμελίωσή του, η αναμέτρηση με το παρελθόν του και η έμπρακτη ανασυγκρότηση της εργατικής πολιτικής και της επαναστατικής τακτικής απέναντι στην αστική πολιτική, τις κεϋνσιανές ή νεοφιλελεύθερες εκδοχές της και τα μείγματά τους. Το μίσος της αστικής τάξης, των ΜΜΕ, της ΕΕ για ό,τι θυμίζει Οκτώβρη, Σοβιετική Ένωση και κομμουνισμό τρεις δεκαετίες μετά την υποτιθέμενη κατάρρευσή τους δείχνει ποια είναι η πραγματική απειλή για την ιδιοκτησία και εξουσία της και ποια είναι η ελπίδα για τους εκμεταλλευόμενους.
6. Η στρατηγική απάντηση στον ολοκληρωτικό καπιταλισμό της εποχής μας, στην κρίση και στην αντιδραστική ανασυγκρότησή του είναι η επανάσταση, αρχή της πορείας προς την κομμουνιστική απελευθέρωση. Η επανάσταση στην Ελλάδα θα είναι αντικαπιταλιστική, εργατική με κομμουνιστικό περιεχόμενο. Θα συντρίψει το αστικό κράτος, θα εγκαθιδρύσει εργατική εξουσία-δημοκρατία, θα επιφέρει αποφασιστικά πλήγματα στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και θα ενεργοποιήσει τη διαδικασία μετάβασης προς τον κομμουνισμό.
7. Το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας είναι καθοριστικό. Η εξουσία θα είναι είτε αστική είτε εργατική και δεν κατακτάται κομμάτι-κομμάτι. Οι κοινοβουλευτικοί περίπατοι, τα ουτοπικά πειράματα «δυαδικής οικονομίας», «νησίδων», «παραγωγικής ανασυγκρότησης» και κυβερνητικής διαχείρισης εντός του καπιταλισμού και της ΕΕ χωρίς επαναστατική τομή στο επίπεδο της εξουσίας δεν μπορούν να οδηγήσουν στη λύση των ζωτικών εργατικών-λαϊκών συμφερόντων και πολύ περισσότερο σε μια κοινωνία χειραφέτησης. Η εργατική εξουσία, «μισο-κράτος», δημοκρατία για την εργαζόμενη πλειοψηφία και όργανο καταπίεσης για τα υπολείμματα του αστικού κόσμου, θα ασκείται από τις πολιτικές μορφές που θα γεννήσει η ίδια η επανάσταση, όργανα αιρετά και ανακλητά σε συνέχεια της Παρισινής Κομμούνας, των σοβιέτ και των εργατικών συμβουλίων, της Λαϊκής Αυτοδιοίκησης και Δικαιοσύνης στην Ελεύθερη Ελλάδα κ.ά. Η εργατική εξουσία-δημοκρατία υπερβαίνει τον αστικό κοινοβουλευτισμό και κατοχυρώνει την πλήρη ελευθερία λόγου, άποψης, πληροφόρησης, κομματικής δράσης και θρησκευτικής πεποίθησης.
8. Η επανάσταση εισάγει σε μια μεταβατική περίοδο ριζικών μετασχηματισμών που ολοκληρώνονται στην ώριμη κομμουνιστική κοινωνία. Οι μετασχηματισμοί αυτοί στην εξέλιξή τους οδηγούν στην συλλογική ιδιοκτησία των «ελεύθερα συνεταιρισμένων παραγωγών» στα μέσα παραγωγής, στην κατάργηση της αγοραπωλησίας της εργατικής δύναμης και της εκμετάλλευσης, στην ανάδειξη του ελεύθερου χρόνου ως μέτρο του κοινωνικού πλούτου, στην κατάργηση των μηχανισμών της αγοράς και των εμπορευματοχρηματικών σχέσεων, σε μια αρμονική σχέση ανθρώπου-φύσης και σε έναν κοινωνικό πολιτισμό απελευθερωμένο από το χρήμα, τον ατομισμό, την αποξένωση, και διάκριση ή ανισοτιμία που σχετίζεται με την εθνότητα, το θρήσκευμα, το φύλο και το σεξουαλικό προσανατολισμό.
9. Οι κομμουνιστές, επειδή ακριβώς στοχεύουν πολύ πέρα από την σημερινή κοινωνία, συμμετέχουν στην πάλη για την ικανοποίηση των ζωτικών λαϊκών αναγκών με λογική διαρκούς σύγκρουσης με τον καπιταλισμό και τους «νόμους» του. Η κομμουνιστική στρατηγική φωτίζει τον δρόμο της επαναστατικής τακτικής. Η τελευταία στη σημερινή Ελλάδα επιδιώκει να αναχαιτίσει, να κλονίσει και να επιβάλει τελικά την αντικαπιταλιστική ανατροπή της βίαιης αντεργατικής επίθεσης κεφαλαίου, ΕΕ και αστικού συνασπισμού εξουσίας. Θέτει τους αναγκαίους πολιτικούς στόχους που συγκροτούν το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης.
10. Το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης αποτελεί τη «γέφυρα» ανάμεσα στις άμεσες ταξικές διεκδικήσεις και στο πρόγραμμα της επανάστασης και της κομμουνιστικής απελευθέρωσης. Υπερασπίζεται τη ζωή της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Στρέφεται ενάντια στη σημερινή σχέση μισθών-κερδών και υπερεκμετάλλευσης. Αντιτίθεται στους εθνικούς-διεθνικούς δεσμούς του κεφαλαίου και των ολοκληρώσεών του. Διεκδικεί την έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και τη διαγραφή του κρατικού χρέους. Στρέφεται ενάντια στο σύγχρονο κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό και στην αντιδραστική αναμόρφωση του κράτους.
11. Προϋποθέσεις για την προώθηση της επαναστατικής τακτικής είναι η ενίσχυση όλων των πλευρών του επαναστατικού υποκειμένου:
– Η συγκρότηση των επαναστατικών κομμουνιστικών δυνάμεων.
– Η οικοδόμηση του αντικαπιταλιστικού εργατικού μετώπου σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Στο πολιτικό επίπεδο η οικοδόμηση αυτή υλοποιείται στη μορφή του πόλου της επαναστατικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς (βήμα σε αυτή την κατεύθυνση είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ).
– Η ανάπτυξη του πολιτικού εργατικού κινήματος με θεμέλιο το ταξικά ανασυγκροτημένο συνδικαλιστικό κίνημα και ανάπτυξη των ανεξάρτητων οργάνων επιβολής της λαϊκής θέλησης.
12. Το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα στο σύνολό του μπορεί να υλοποιηθεί μόνο από την εργατική εξουσία και την κυβέρνησή της μετά την επανάσταση. Δεν αποτελεί επομένως ένα ενδιάμεσο στάδιο, έχει όμως σχετική αυτοτέλεια, ωθεί τους λαϊκούς αγώνες έξω από τα όρια που θέτουν οι κυβερνήσεις κι οι εργοδότες και μπορεί να οδηγήσει σε νίκες και κατακτήσεις. Οι τελευταίες δεν μπορεί παρά να είναι ασταθείς και διαφιλονικούμενες κάτω από την αστική κυριαρχία και μόνο τα όργανα επιβολής της λαϊκής θέλησης (έμβρυα εργατικής εξουσίας) και τελικά η ίδια η εργατική εξουσία μπορεί να τις διασφαλίσει.
13. Η αντικαπιταλιστική επανάσταση και η μετάβαση στον κομμουνισμό ξεκινούν στο επίπεδο μιας χώρας ή μιας ομάδας χωρών, ολοκληρώνοντται ωστόσο με μια διεθνοποιημένη βάση της επανάστασης και της πορείας προς τον κομμουνισμό, τέτοιας που θα κλονίζει και θα ανατρέπει τελικά το διεθνές σύστημα του κεφαλαίου.
14. Λέγεται (και στην Αριστερά) ότι η «παγκοσμιοποίηση» του κεφαλαίου ισοπεδώνει τα εθνικά κράτη τα οποία χρειάζεται να στηριχθούν από τους εργαζόμενους και τους λαούς ως τα τελευταία καταφύγια δικαιωμάτων και δημοκρατίας. Ωστόσο τα ΠΠΜ στηρίζονται, και οι υπερεθνικοί οργανισμοί δημιουργούνται, από τις αστικές τάξεις και τα εθνικά τους κράτη. Οι κομμουνιστές αντιμετωπίζουν την καπιταλιστική διεθνοποίηση, τα εθνικά κράτη και τους εθνικισμούς ως επικαλυπτόμενες πλευρές της ύπαρξης και δράσης του κεφαλαίου και τα αντιπαλεύουν ενιαία. Το έμβλημά τους είναι: «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε», μάχονται ενάντια στον εθνικισμό, τον ρατσισμό, την ξενοφοβία και τον εγκλεισμό των προσφύγων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης βάσει των οδηγιών της ΕΕ.
15. Η απελευθέρωση της εργατικής τάξης θα είναι έργο της ίδιας στο βαθμό που ανυψώνεται σε τάξη «για τον εαυτό της» και απελευθερώνει το σύνολο της κοινωνίας. Η ύπαρξη της εργατικής τάξης είναι αντικειμενική στον ίδιο βαθμό με την ύπαρξη της αστικής, του αντίθετου πόλου της. Η ίδια η κοινωνική της θέση στον πυρήνα του καπιταλισμού (παραγωγή πλούτου, ιδιωτική ιδιοκτησία κι εκμετάλλευση) την ανάγει σε καθοριστικό κοινωνικό υποκείμενο της αντικαπιταλιστικής πάλης και της κομμουνιστικής απελευθέρωσης. Κανένα «πλήθος», κίνημα «ταυτότητας», «νέο υποκείμενο» ή άθροισμά τους δεν μπορούν να την αντικαταστήσουν. Η σχέση εργασίας και κεφαλαίου είναι σχέση αμοιβαίας εξάρτησης και ασυμφιλίωτης αντίθεσης γι αυτό και η εργατική τάξη διασχίζεται από τάσεις υποταγής στο κεφάλαιο και τάσεις χειραφέτησης απ’ αυτό. Η «ιστορική αποστολή της» είναι δυνατότητα και ανάγκη, όχι φυσική νομοτέλεια.
16. Αν η θέση της εργατικής τάξης και οι κοινωνικές-οικονομικές της ανάγκες είναι η «βάση» για τον απελευθερωτικό της ρόλο, αυτή η βάση πρέπει να γονιμοποιηθεί με τη βαθιά κατανόηση της κοινωνίας, την ιστορική προοπτική, στρατηγική στόχευση και φιλοσοφική θεώρηση. Αυτά τα στοιχεία απαιτούν μόνιμη και ενοποιημένη θεωρητικά και στρατηγικά προλεταριακή πρωτοπορία, δηλαδή ένα κομμουνιστικό κόμμα. Τέτοιες πρωτοπορίες δεν κατασκευάζονται ούτε επινοούνται, γεννιούνται στην ιστορική κίνηση της τάξης, δεν την υποκαθιστούν, δεν «κάνουν» την επανάσταση ούτε παίρνουν την εξουσία για λογαριασμό της αλλά εκφράζουν με τον πιο προωθημένο τρόπο το επαναστατικό της δυναμικό.
17. Το κόμμα κομμουνιστικής απελευθέρωσης ως τέτοιο έχει αφετηρία τον σύγχρονο μαρξισμό, έχει επαναστατική τακτική και στρατηγική, είναι εργατικό στην πολιτική του αλλά και στη σύνθεσή του, κρατάει τις καλύτερες παραδόσεις των επαναστάσεων του παρελθόντος αναζητώντας την τομή με τις αιτίες που οδήγησαν στην ήττα και στο συμβιβασμό. Είναι κόμμα διεθνιστικό και ενσωματώνει στη λειτουργία του, στη στάση και δράση των μελών του τους απελευθερωτικούς του σκοπούς. Λειτουργεί με βάση την εργατική δημοκρατία και την ελεύθερη συζήτηση όπως και την ενότητα δράσης με βάση την αρχή της πλειοψηφίας.
18. Ακόμα και τα πιο δυναμικά κινήματα και μαχητικές κινητοποιήσεις, χωρίς την αλληλεπίδραση με τις πρωτοπόρες αντικαπιταλιστικές και κομμουνιστικές δυνάμεις, θα αποτελούν μόνο διάττοντες αστέρες στο σκοτάδι. Η μόνη δύναμη για να ξεπεραστούν οι ήττες της εργατικής τάξης και της αριστεράς έρχεται από το κομμουνιστικό μέλλον.
Η επιστροφή στο μέλλον της επανάστασης και των πρωταγωνιστών της, αυτή η επαναφορά σε μια κομμουνιστική θεωρία του σύγχρονου επαναστατικού υποκειμένου, με κριτική αξιοποίηση και περαιτέρω ανάπτυξη των πιο γόνιμων μαρξιστικών παραδόσεων του 20ου αιώνα, μπορεί να αποτελέσει την αναγκαία και αισιόδοξη απάντηση σε όσους εκλαμβάνουν το παρελθόν και το αντιδραστικό παρόν ως μοιραίο μέλλον.
Στον αγώνα για το επιθυμητό μέλλον οι σύγχρονοι προλετάριοι δεν έχουν πλέον να χάσουν παρά μόνο τις ηλεκτρονικές τους αλυσίδες. Μπορούν όμως να κερδίσουν τον κόσμο ολόκληρο!
ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση
Είμαι φίλος του κκε. Παρόλα αυτά βρίσκω το κείμενο πολύ ενδιαφέρον και διαβλέπω ευχάριστα την απόρριψη του λεγόμενου μεταβατικού προγράμματος που έθετε η ανταρσυα επί κρίσης.
Πέρα από παραδοσιακές διαφωνίες με το ναρ (θέση για τις σοσιαλιστικές χώρες, θέση για το ρόλο του κόμματος στην οικοδόμηση, θέση για την υπέρβαση, όπως το ναρ τη θεωρεί, της λενινιστικής θεωρίας του ιμπεριαλισμού), οι οποίες αναπόφευκτα φαίνονται στο κείμενο, υπογραμμίζω και μια αντίφαση στη θέση 7: αφού η εργατική εξουσία είναι “όργανο καταπίεσης για τα υπολείμματα του αστικού κόσμου” πώς γίνεται να “κατοχυρώνει την πλήρη ελευθερία λόγου, άποψης, πληροφόρησης, κομματικής δράσης και θρησκευτικής πεποίθησης”; Πώς θα καταπιέσει τα αστικά κόμματα που θα λυσσάξουν στην αντίδραση αν τους κατοχυρώνει την ελευθερία κομματικής δράσης;
ευχαριστώ για τον χώρο
Φάνη, καταρχήν είναι πολύ θετικό που ανοίγεις τη συζήτηση α. με πολιτικό και συντροφικό τρόπο, β. με διατύπωση των διαφορών (όντως αυτές που περιγράφεις είναι) μεταξύ μας και γ. που βάζεις ερώτημα-σωστό και εύλογο-για σημείο του κειμένου. Έτσι προάγεται η αντιπαράθεση και μπορούν να καλλιτερεύσουν και οι αγωνιστές και τα κείμενα. Πραγματικά μπράβο.
Τώρα για τη θέση 7 που αναφέρεις: Το συγκεκριμένο κείμενο που έχει αναρτηθεί, είναι “βασικά σημεία”, δηλαδή μια μικρή περίληψη της Προγραμματικής Διακήρυξης (του προγράμματος που θα έλεγε το κόμμα) του ΝΑΡ. Έχει συμπυκνώσει 60 σελίδες σε 4 σελίδες, αφήνοντας την ανάλυση και εξήγηση και μια σειρά στοιχεία και επιχειρηματολογία.
Στο σημείο για την εργατική εξουσία και στο ερώτημα που εύλογα βάζεις, εννοεί και διατυπώνει πριν στο κείμενο για τα κόμματα και τις οργανώσεις της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, όχι τα αστικά κόμματα. Ελευθερία λόγου και κομματικής δράσης για τις δυνάμεις της επανάστασης κλπ. Αν αυτό δεν είναι εμφανές ή κατανοητό, όντως θα πρέπει να ενισχυθεί το σημείο και να διατυπωθεί πιο σωστά.
Καλή συνέχεια
Είναι τεράστιο θέμα ο ρόλος ενός κομμουνιστικού κόμματος μετά την επανάσταση! Και είναι τεράστιο θέμα διότι, ΟΠΩΣ ΕΙΔΑΜΕ και στις χώρες του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού, η νέα άρχουσα εκμεταλλεύτρια τάξη αναδύθηκε ΜΕΣΑ από την σύμπλεξη κόμματος και κράτους: Ήταν η κρατική/κομματική γραφειοκρατία!
Μάλιστα, ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΕΑΝ ΔΕΝ κατέρρεε ο ονομαζόμενος και υπαρκτός σοσιαλισμός στην Ευρώπη (ΕΣΣΔ και λοιπές Λ.Δ.), το βλέπουμε σήμερα στην Κίνα και στο Βιετνάμ: Η άρχουσα κρατική/κομματική γραφειοκρατία, θα ολοκλήρωνε την μετατροπή της σε άρχουσα καπιταλιστική τάξη, χωρίς την ανάγκη της κατάρρευσης! Και τα ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ, θα συνέχιζαν να βρίσκονται στην εξουσία των χωρών αυτών, καθοδηγώντας με σιδερένια πειθαρχία, μονολιθικότητα και μονοκομματικότητα φυσικά, την καπιταλιστική οικοδόμηση στις χώρες αυτές! Με όλα τα σύμβολα (σφυροδρέπανα, κόκκινες σημαίες, κόκκινα αστέρια, υμνοι και τραγούδια, υψωμένες γροθιές) να δικαιολογουν ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΝ μέσω της συγκινησιακής πανούκλας (δλδ της κυριαρχίας της συγκίνησης στην σκέψη, αντί της διαλεκτικής) την καπιταλιστική οικοδόμηση στις χώρες αυτές! ΟΠΩΣ ακριβώς γίνεται σήμερα στην Κίνα, και όπως σκυλοβρίζει η ρώσικη καπιταλιστική τάξη μετανιώνοντας που διέλυσε την ΕΣΣΔ αντι να την καπιταλιστικοποιήσει αλά Κίνα με το κόμμα της το ΚΚΣΕ στην εξουσία!
Να τονίσω μάλιστα ότι, στην Κίνα η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης από τηνπρώην κρατική/κομματική γραφειοκρατία και νυν καπιταλιστική τάξη, έχει φτάσει την ταξική κυριαρχία του κεφαλαίου σε προτογνωρα ύψη: ΚΑΜΕΡΕΣ και ρουφιανιλίκα παντού, ΜΟΝΟΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ και απαγόρευση στην εργατική τάξη να έχει τα δικά της ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από το κράτος και το κόμμα συνδικάτα, ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ των απεργιών , ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ όλων των άλλων πολιτικών αντιλήψεων εκτός του Κ.Κ. κλπ, κλπ. Και όλα αυτά με την εργατική τάξη της Κίνας να δουλεύει από νύχτα σε νύχτα, με άθλια μεροκάματα και τρόπο ζωής: διαμένοντας σε διαμερίσματα/κλουβιά, ΕΝΤΟΣ των εργοστασίων!
Παρόλαυτα και για να δούμε την σήψη της πλειοψηφίας των κομμουνιστικών κομμάτων σήμερα, στην πρόσφατη διεθνή συνάντηση των διαφόρων Κ.Κ. που έγινε στην Τουρκία, εκτός του ότι τα μισά απο τα 70 κόμματα που συμμετείχαν έχουν καθαρά σοσιαλδημοκρατική αντίληψη και πολιτική (ΚΚ ΗΠΑ, ΚΚ Νότιας Αφρικής που ευθύνεται και για την σφαγή των ανθρακωρύχων στην ΜΑΡΙΚΑΝΑ το 2012, ΚΚ Βρετανίας, ΚΚΡΟ, ενδεικτικά) συμμετείχε κανονικά και το ΚΚ Κίνας! Αυτό δλδ που κάνει ΟΛΑ τα καπιταλιστικά και εκμεταλλευτικά που περιγράψαμε, και που στηνΕλλάδα πήγε να εξάγει τις άθλιες μεσαιωνικές εργασιακές σχέσεις της Κίνας, μέσω της COSCO!
ΠΕΡΙΕΓΡΑΨΑ με σαφήνεια το πόσο έυκολο είναι να μετατραπεί στο αντίθετό του ένα ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ Κ.Κ. όταν πάρει την εξουσία, και από εργατικό επαναστατικό κόμμα, να μετατραπεί αρχικά σε κρατικό/γραφειοκρατικό κόμμα αποσπόμενο απο τηνεργατική τάξη και τον λαό, και τελικά σε κανονικό καπιταλιστικό κόμμα. Βοηθούμενο μάλιστα, από τον μονοκομματισμό, από την υπαγωγή όλων των εργατικών/λαϊκών θεσμών στο κόμμα και το κράτος, απο το κηνύγι της αντίθετης άποψης κλπ.
Για αυτό λοιπόν, η εργατική/λαϊκή εξουσία/δημοκρατία, περιφρουρεί μεν τηνεπαναστατημένη κοινωνία από τον καπιταλισμό, και παράλληλα έχει: α. ΠΛΗΡΗ ελευθερία λόγου και έκφρασης, β. πολυκομματισμό, γ. Οι εργατικοί/λαϊκοί θεσμοί διατηρούν την ανεξαρτησία τους από το κρατος και το κόμμα: Δεν έχει κανένα κόμμα και κανένα εργατικό ΚΡΑΤΟΣ το δικαίωμα να ορίσει έμμεσα ή άμεσα τις ηγεσίες κλπ των εργατολαϊκών θεσμών. Ούτε να κουμαντάρει τις συνελεύσεις αυτών. Για να το πούμε με μια λέξη, ΔΕΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ, ούτε κατοχυρώνεται με οποιοδήποτε άλλο τρόπο, η έννοια της “καθοδήγησης της κοινωνίας από το ΚΚ”. Η προστασία της επαναστατημένης κοινωνίας από τον καπιταλισμό, μπορεί να γίνει κάλλιστα, ΧΩΡΙΣ να υφίσταται νομικά, πολιτικά, συνταγματικά καμία κατοχύρωση “του πρωτοπορου και καθοδηγητικού ρόλου που παίζει το ΚΚ στην κοινωνία”.
Συμφωνώ με τον San Rocco. Οι καπιταλιστικές σχέσεις εκμετάλλευσης και εξουσίας θα αναπαραχτούν αν αποκρυβούν.
Ελευθερία λόγου και πολιτικής δράσης ή υπάρχει ή δεν υπάρχει. Πρέπει να δούμε την εργατική εξουσία σαν αλλαγή γηπέδου και όχι σαν απαγόρευση συμμετοχής. Αλλιώς θα ήθελα να ξέρω ποιος θα αποφασίσει ότι ένα κόμμα είναι αστικό.
Το κόμμα της αστικής τάξης είναι το καπιταλιστικό κράτος και η πηγή της εξουσίας της βρίσκεται στην καπιταλιστική παραγωγή. Με αυτή την θεώρηση μπορεί να πρέπει να κάνεις συμβιβασμούς στην οικονομία. Θα είναι όμως αυτό ακριβώς, συμβιβασμοί και όχι στρατηγικές μετατοπίσεις. Αντίθετα αν νομίζεις πως θα απαγορεύσεις διοικητικά τον καπιταλισμό δεν θα ρίξεις το βάρος στην επαναστατικοποίηση της παραγωγής και της αναπαραγωγής γιατί θα νομίζεις πως προχωράς για τον κομμουνισμό ενώ απλά ενδεχόμενα περιθώρια ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων και του διεθνούς εμπορίου που βρήκες σου επιτρέψανε να θεμελιώσεις ένα κοινωνικό συμβόλαιο. Που μπορεί να μην είναι καν και πολύ θετικό για τον λαό, την εργατική σου τάξη και τους αγρότες σου ή για όλες τις μερίδες τους διότι η εντατικοποίηση της εργασίας για την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων ή για τις εξαγωγές μπορεί τελικά να μην είναι και τόσο εθελοντική
Θα ήθελα ο Alfonso να μην ερμηνεύει ορθά την θέση του ΝΑΡ. Φοβάμαι όμως πως ορθά ο Φάνης χαιρετίζει την μετατόπιση του ΝΑΡ σε θέσεις σαν του σημερινού ΚΚΕ, θέσεις “αριστερού” γραφειοκρατικού πραξικοπηματισμού.
Κώστας
Δεν βλέπω Κώστα κάποια μετατόπιση του ΝΑΡ που να μοιάζει έστω κ λίγο με την δική σου διαπίστωση! Αν έβλεπα, αν υπήρχε μια τετια μετατόπιση θα έβγαζε μάτι!
Ο Φάνης χαιρετίζει την κατά την γνώμη του αλλαγή της θέσης του ΝΑΡ όσον αφορά το αντικαπιταλιστικό μεταβατικό πρόγραμμα. Τπτ άλλο. Αλλά κ εδώ δεν νομίζω ότι υπάρχει μετατόπιση κ και καλώς!
Alfonso, να χαρείς, προσπάθησε να έχεις κάποιον συντροφικό πολιτικό πολιτισμό και όταν δεν μιλάς με κάποιον που “εκπροσωπεί” το ΚΚΕ αλλά απόψεις με τις οποίες πάλι μαζί τους θα κάνεις ότι κάνεις σε όλα τα επίπεδα γιατί το ΚΚΕ παραμένει το ίδιο συστημικό κατασκεύασμα που ιδρύθηκε το 1956.
Επίσης γιατί απαντάς σε μένα και όχι στον San Rocco ?
Αφού λοιπόν μας λες πως συμφωνείτε με το ΚΚΕ για την εργατική εξουσία να σε ενημερώσω πως για την επαναστατική αριστερά είναι ληγμένο πως οι θέσεις του ΚΚΕ για την εργατική εξουσία είναι “αριστερός” πραξικοπηματισμός για την εγκαθίδρυση του κρατικού μονοκομματικού καπιταλισμού, της δικτατορίας του κόμματος επί του προλεταριάτου. Εϊναι άλλη μια αριστερούλικη άρνηση της Οκτωβριανής Επανάστασης γιατί για τους κομμουνιστές δεν υπάρχει ιεράρχηση ανάμεσα στον δεξιό και τον αριστερό οπορτουνισμό.
Δεν θα ξαναπάρουμε από τον “σοσιαλισμό” που όταν του λένε να πει κάτι υπέρ του αναμασάει όλη την ώρα “έχω παιδεία και υγεία και συγκοινωνίες”. Είναι αριστερούλικος αυτός ο σοσιαλισμός, και στην Σουηδία τα είχανε αυτά. Θέλουμε ο σοσιαλισμός να σημαίνει επαναστατικοποίηση από τα κάτω όλων των παραγωγικών και αναπαραγωγικών δομών και μορφών, μαζικής αντιπαράθεσης του κομμουνισμού με τον καπιταλισμό και μια καθημερινότητα πιο ευτυχισμένων και πιο ελεύθερων ανθρώπων.
Δυστυχώς ο απριλιανός αξιωματικός που τον υποδύεται ο Βαλαβανίδης στην Λούφα και Παραλλαγή έχει δίκιο, όσο μπορεί να έχει ένας χουνντικός, σχήμα λόγου δηλ. Στον σοσιαλισμό πρέπει να μπορείς να βγεις στην Ερυθρά Πλατεία να πεις πως ο σύντροφος Μπρέζνιεφ είναι μαλάκας.
https://www.youtube.com/watch?v=b5E9YzOr1ZY
Κώστα κ το κομμουνιστικό κόμμα πριν το 56 κ ο Στάλιν την εξουσία του κόμματος επί της εργατικής τάξης υποστήριζαν
Δεν διαφωνω Λυν αλλά υπήρξε ποιοτικη τομη το 56 για το βαθεμα των καπιταλιστικων σχέσεων εκμετάλλευσης και εξουσίας
Κωστας
Μμμμ κάνεις σύγκριση της προσφοράς του σοσιαλισμού με τις “παροχές” του λεγόμενου Σκανδιναβικού μοντέλου?
Είναι δυνατόν αυτή να είναι ανάλυση από σκοπιά κομμουνιστή ή έστω ενός ανθρώπου που διαθέτει μερική γνώση της πολιτικής οικονομίας από μαρξιστική σκοπιά?
“Αριστερός” πραξικοπηματισμός μας λέει ο Κώστας και το συμπληρώνει με την απίστευτη φράση του κρατικού μονοκομματικού καπιταλισμού.
Κώστα Κ Α Ν Ε Ν Α Σ κρατικός καπιταλισμός δεν μπορεί να καταργήσει την ατομική ιδιοκτησία και επομένως την απομόνωση των ξεχωριστών εμπορευματοπαραγωγών,την εμπορευματική παραγωγή,τον ανταγωνισμό, την αναρχία,τις κρίσεις,την ανεργία και όλα τα υπόλοιπα θαύματα του καπιταλισμού.Εδώ ούτε οι αστοί οικονομολόγοι δεν δέχονται τέτοιες ορολογίες σαν αυτές που δίνεις εσύ αγκαζέ με το πράσινο ΣΕΚ και την φιλοσυριζαία ΑΡΑΝ.
Αλλά το χειρότερο όλων είναι πως κάθεσαι και αναπαράγεις όλη την παραφιλολογία της αστικής αντίληψης,ιστοριογραφίας και προπαγάνδας περί ολοκληρωτισμού και ελευθερίας.
Και σε ρωτώ το εξής αν στον κουτσουρεμένο σοσιαλισμό που είχε ανατραπεί με την καπιταλιστική παλινόρθωση του 89′ ο κόσμος δεν περνούσε καλά ή δεν έβλεπε διακριτή υπεροχή έναντι της κεφαλαιοκρατίας για ποιο λόγο στο δημοψήφισμα του 1991 ψήφισε συντριπτικά υπέρ της ΕΣΣΔ?
Επίσης για ποιο λόγο επικρατεί νοσταλγία για τις παροχές και την ποιότητα ζωής στον κουτσουρεμένο σοσιαλισμό σε μια σειρά από χώρες?
Και ποιος σου λέει εσένα ότι στην Οκτωβριανή επανάσταση δεν υπήρχε ιεράρχηση έναντι αριστερού και δεξιού κομμουνισμού?
Δεν την κάνω εγώ την σύκριση ΘΓ αλλά εσείς που για δεκαετίες λέγατε πως εκεί είναι σοσιαλισμός και κομιζατε ως απόδειξη την υγεία και την παιδεία.
Κώστας
Με τι κριτήρια οριοθετείται και χαρακτηρίζεται ο σοσιαλισμός Κώστα ξέρεις?
Και αν δεν ήταν ποτέ σοσιαλισμός τι ήταν τότε?
Μονοκομματικός κρατικός καπιταλισμός που φάσκει και αντιφάσκει?
ΘΓ μπορείς και εσύ να ορίσεις τον σοσιαλισμό, δεν σου έχει αναγνωρίσει κανένας κάποια καθηγητική ιδιότητα εδώ μέσα για να κάνεις ερωτήσεις. Επίσης στην εποχή που όλα είναι ένα γκουγλάρισμα μακρυά, γιατί δεν έχει ακόμα το ΚΚΕ εφαρμόσει και την καταστολή του internet που υποθέτω θα κάνει στα πλαίσια της “απαγόρευσης του καπιταλισμου και της καπιταλιστικής ελευθερίας σκέψης και λόγου” κάτι θα βρεις.
Γενικά, μαρξιστικά, είναι η μεταβατική περίοδος από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής στον κομμουνιστικό τρόπο παραγωγής. Έχει δεχτεί πολλών ειδών διαστρεβλώσεις, από το να θεωρηθεί τρόπος παραγωγής και ουσιαστικά τερματικός σταθμός μέχρι το να θεωρηθεί αέναος αγώνας που ποτέ δεν τον φτάνουμε.
Η ΕΣΣΔ ήταν καπιταλιστική γιατί ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, στα 3 του επίπεδα, δεν ήταν απλά ηγεμονικός αλλά και μυστικοποιημένος. Αν δεν ήταν καπιταλιστική δεν θα είχατε, επί δεκαετίες, μόνο σοσιαλδημοκρατικά επιχειρήματα υπέρ του “υπαρκτού”
Κώστας
Όχι η ερώτηση είναι ουσιαστικής σημασίας για να δω το βάθος,λέμε τώρα,με το οποίο αναλύεις.
Απλά απαντάς υπερβολικά απλοϊκά για να σε πάρω στα σοβαρά.
Βέβαια για κάποιους εδώ ο σοσιαλισμός είναι η τελειότητα που ακολουθεί μονάχα ανοδική τροχιά με μονοσήμαντους και γραμμικούς όρους.
Δεν έχει δυσκολίες,αντιφάσεις και πισωγυρίσματα.
Οκ ευχαριστώ που εκτίθεσαι μόνος σου όταν οριοθετείς ότι η ΕΣΣΔ ήταν καπιταλιστική.
Άρα υπήρχε αστική τάξη,ανεργία,υπερεργασία,ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής,άντληση και συσσώρευση υπεραξίας σε λίγους και χλιδάτους που ζούσαν άνετα και ωραία.
Επίσης να φανταστώ ότι στα πλαίσια προσφοράς ζήτησης υπήρχαν άστεγοι,φτωχοί και άνθρωποι που πεθαίνανε από την ασιτία.
Όπως επίσης ένα καπιταλιστικό κράτος στα πλαίσια της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας έκανε επεμβάσεις σε ξένες χώρες για να αντλήσει πλούτο αλλά και να εγκαθιδρύσει τα δικά του μονοπώλια εκεί.
Αυτό ίσχυει στην ΕΣΣΔ,τι όχι?
Ουπς μάλλον μπερδεύτηκες Κώστα ε?
Καλό διάβασμα και λιγότερες ασυναρτησίες.
ΥΓ bol εσύ που διατείνεσαι πως είσαι υπέρ της ΕΣΣΔ του ΣΤΑΛΙΝ και του ΛΕΝΙΝ έχεις κάτι να προσθέσεις στον φίλο από πάνω ή θα είσαι λαλίστατος όπου λάχει?
Θ.γ. η ΕΣΣΔ δεν ήταν καπιταλιστική χώρα. Ούτε σοσιαλιστική. Ήταν μια χώρα όπου διοικούσε η κρατική/κομματική γραφειοκρατία , η οποία προήλθε από την σύμπλεξη κόμματος/κράτους.
Η κρατικη/κομματική γραφειοκρατία ήταν άρχουσα εκμεταλευτρια ταξη, η οποία είχε κατοχυρωμένο τον διοικητικό αποφασιστικό της ρόλο στην διοικηση της οικονομίας , της παραγωγής κ γενικότερα της κοινωνίας, διηύθυνε τους κρατικούς μηχανισμους, ήταν αυτή η κοινωνική τάξη που ελάμβανε όλες τις αποφάσεις .
Για να γίνει καπιταλιστική η κρατική/κομματική γραφειοκρατία , έπρεπε να μεσολαβησει η κατάρρευση του λεγόμενου υπαρκτού, έτσι ώστε να μπορέσει να αποκτήσει ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΥΠΙΚΗ Κ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ των μέσων παραγωγής. Μην ξεχνάς ότι, η κρατική/κομματική γραφειοκρατία είχε συλλογικά κ ατομικά το αποκλειστικό δικαίωμα στην ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ των μεσαίων παραγωγής , της οικονομίας κ της κοινωνίας γενικά, αλλά όχι το δικαίωμα στην ατομική ιδιοκτησία. Για αυτό κ ενώ ήταν άρχουσα εκμεταλευτρια τάξη, δεν ήταν όμως καπιταλιστική.
Η κρατική/κομματική γραφειοκρατία είχε σαφέστατα υλικά προνόμια που απέρρεαν από την θέση της ως άρχουσα εκμεταλευτρια τάξη: πολύ ανώτερα επιπεδα υλικής ζωής από την εκμεταλλευόμενη εργατική τάξη όπως οικονομικά έσοδα, τόπους κατοικίας, δεν δούλευε στην μισθωτή εργασία μιας κ ήταν διαχειριστής δερβεναγας οικονομίας , κοινωνίας κ παραγωγης κλπ.
Το 89-91 με την κατάρρευση του λεγόμενου υπαρκτού, η κρατική/κομματική γραφειοκρατία άλλαξε ρούχα κ μετατράπηκε σε καπιταλιστική άρχουσα τάξη.
Το να διοικεις το κρατος και να διευθυνεις την παραγωγη δεν σε κανει εκμεταλλευτρια ταξη.
Το να διοικεί μια μειοψηφία το κράτος κ να διευθύνει την παραγωγή δεν την καθιστά εκμεταλλευτρια τάξη; Ωχ Παναγία μου τι διαβάζουμε …. έχεις δίκιο σ.τ. : δεν την καθιστά εκμεταλλευτρια τάξη, την καθιστά μια ομάδα κούριερ κ ντελιβερι που κάνουν τα θελήματα της κοινωνίας.
Οι απόφοιτοι της Παντείου διοικουν το κράτος και οι αποφοιτοι της βιομηχανικής διεθυνουν τις επιχειρησεις αλλα αυτο δεν τους κανει αρχουσα ταξη.
Αν δεν ηταν ουτε καπιταλιστικη ουτε σοσιαλιστικη μηπως ηταν δουλοκτητικη;
Από την άλλη , στην Κίνα δεν μεσολαβηθηκε η καπιταλιστική παλινόρθωση από την κατάρρευση του εκεί υπαρκτού “σοσιαλισμού “: η εκεί άρχουσα τάξη , η κρατική/κομματική γραφειοκρατία δηλαδή, επέλεξε να καπθταλυατικοπιθησει νωρίς την Κίνα , με τα σφυροδρέπανα, τα κόκκινα αστέρια κ το κκ Κίνας αιώνιο κρατικό/κυβερνητικό κόμμα!
Ο μονοκομματισμος, η αστυνομία σκέψης, η υπαγωγή των εργατολαικων θεσμών όπως πχ τα εργατικά συνδικάτα, η καταστολή όλων των άλλων πολιτικών αντιλήψεων εκτός του κ.κ., ως ΔΟΜΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ του πολιτικού συστήματος, έκαναν το θαύμα τους: Υπεράσπισαν αποτελεσματικά την καπιταλιστική εξέλιξη κ οικοδόμηση στην Κίνα ! Είναι ΑΥΤΑ ακριβώς τα δομικά χαρακτηριστικά που επιδιώκει και το ΚΚΕ, στο να αποτελέσουν τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά σε μια εργατική/λαϊκή μελλοντική εξουσία.
Καλώ λοιπόν ξανά όλα τα μέλη ΚΚΕ κ ΚΝΕ που σχολιάζουν στην ΠΑΝΤΙΕΡΑ , να πάνε στην Κίνα κ να απαιτήσουν να φτιαχτούν νέο κ.κ. κ ταξικά συνδικάτα , να δούμε τι θα τους πει το εκεί κ.κ., που το κάλεσαν κιόλας στην πρόσφατη συνάντηση των κ.κ. στη Τουρκία!
Ρε ΣΥΚΟΦΑΝΤΗ επιδιώκει το ΚΚΕ την οικοδόμηση του σοσιαλισμού με την εγχώρια αστική τάξη όπως κάνανε τα μαοϊκού τύπου ΚΚ σε Κίνα,Βιετνάμ,Λάος και Καμπότζη?
Έδωσε ποτέ η ΕΣΣΔ δικαίωμα στην ατομική ιδιοκτησία στους μεμονωμένους παραγωγούς όπως η Κίνα του Μάο ή μήπως είχε τον κεντρικό σχεδιασμό στον τρόπο οργάνωσης και διάθεσης των κοινωνικών προϊόντων και δεν το ξέρουμε?
Στηρίχτηκε η ΕΣΣΔ στην αγροτιά προκειμένου να χτίσει σοσιαλιστικό τρόπο παραγωγής?
Επίσης τι αρλούμπες τσαμπουνάς περί κράματος σοσιαλισμού και καπιταλισμού είναι δυνατόν να υπήρχε αυτό το ευφυολόγημα σου/σας για 70 χρόνια σε μια χώρα που κάλυπτε το 1/6 της χερσαίας επιφάνειας?
θ.γ. δεν είπα ποτέ ότι το ΚΚΕ επιδιώκει εργατική εξουσία με την αστική τάξη. Ούτε να διαβάζεις δεν ξέρεις!
Αυτό που είπα κ λέω είναι ότι, η θέση του ΚΚΕ για τον χαρακτήρα της λαϊκής εξουσίας, οδηγεί στην παγίωση της εξουσίας της κρατικής /κομματικής γραφειοκρατίας κ στην καπιταλιστική παλινόρθωση .
Το ξέρω ότι σε πονάει η διάψευση του μύθου σου αλλά ναι, στις λ.δ. κ την ΕΣΣΔ ήταν η κρατική/κομματική γραφειοκρατία που αποφάσισε την καπιταλιστική παλινόρθωση.
Μαλλον ηταν κραμα σοσιαλισμου και τρομοκρατίας.
Και τότε γιατί έκανες παραλληλισμό της ΕΣΣΔ μέσω Κίνας?
Βασικά αν θες να το πάμε οπαδικά ξέρεις καλύτερα από τους δυο μας ότι σε πονάει αφόρητα το γεγονός πως η ΕΣΣΔ και η κληρονομιά της είναι φάρος στις επικείμενες επαναστάσεις και πιο πολύ σε πονάει το γεγονός πως ακόμα και 30 χρόνια μετά η ΠΑΡΕΑ σας συνεχίζει να πνίγεται μέσα στις ίδιες της τις αντιφάσεις.
Αφού λοιπόν δεν μπορείς να απαντήσεις πολιτικά και αναδιατυπώνεις τα ίδια και τα ίδια με λογική νηπίου προσπαθώντας να εκφυλίσεις ζητήματα που ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΤΟΝΟΥΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ σε αφήνω στην μαχητική ακρόαση του πληκτρολογίου.
Προσοχή στον επόμενο ΣΥΡΙΖΑ.
Θ.Γ, βλέπω ότι δεν μπορείς να απαντήσεις σε τίποτα. Δεν πειράζει
” η κρατική/κομματική γραφειοκρατία είχε συλλογικά κ ατομικά το αποκλειστικό δικαίωμα στην ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ των μεσαίων παραγωγής , της οικονομίας κ της κοινωνίας γενικά, αλλά όχι το δικαίωμα στην ατομική ιδιοκτησία”
1.Από και ως που εκπορεύεται το επιχείρημα ότι την διαχείριση των μέσων παραγωγής την είχε αναλάβει η η κρατική/κομματική γραφειοκρατία?
Στοιχεία που να το αποδεικνύουν και όχι λόγια του αέρα,παρακαλώ.
Μια ακόμη απορία που έχω και θα ήθελα να μου την λύσεις,στην ΕΣΣΔ συνελεύσεις και σοβιέτ εργατών δεν υπήρχαν,αντιπρόσωποι δεν εκλέγονταν με την λογική του αιρετού και του ανακλητού?
2.Τι ακριβώς υλικά προνόμια είχαν οι κομματικές κάστες?
Μην μου πεις για κατοικίες γιατί στην ΕΣΣΔ το πρόβλημα αυτό ήταν λυμένο από καιρό.
Υπήρχε συσσώρευση οικονομικών εσόδων όπως λες και αν ναι που αποθηκευόταν?
Επίσης στον σοσιαλισμό υφίστανται μισθολογικές διαφορές?
Αααα να σε ρωτήσω το ΝΑΡ έχει οργανωτικά στελέχη που ασχολούνται με την ιδεολογία και μόνο και αν όχι πως τοποθετείστε απέναντι στη λενινιστική διδασκαλία και την αναγκαιότητα που βάζει για κομματικά στελέχη?
Για τέλος γιατί πολλά κομματικά στελέχη ακόμα και του ΠΓ του ΚΚΣΕ κυνηγήθηκαν,φυλακίστηκαν και μάλιστα αρκετά αυτοκτόνησαν κατά τη διάρκεια των ανατροπών?
3.Αφού μας το περιγράφεις το όλο θέμα ως τυπικότητα γιατί συγκεκριμένα η κομματική γραφειοκρατία περίμενε ως το 1989 για να αλλάξει ρούχα και γιατί δεν συνέχισε να “ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΕΤΑΙ” οπως λες αλα ΚΙΝΑ?
Επίσης γιατί τα κράτη του υπαρκτού αλλάξανε προβιά το 89′ όλα μαζί με τη σειρά?
Το οτι αυτοκτονησαν αποτελει πρωτης ταξης αποδειξη οτι υπαρχει θεος.
Ενας ομως που θυμαμαι οτι δεν αυτοκτονησε ηταν ο Τσαουσέσκου.
1. Από την ίδια την πραγματικότητα των χωρών του λεγόμενου υπαρκτού: Οι αποφάσεις για την παραγωγή, την οικονομία, την κοινωνία λαμβάνονταν από την ηγεσία των ΚΚ και του κράτους που ήταν πάλι στελέχη της ηγεσίας των ΚΚ.
Εσύ ποια στοιχεία έχεις που τεκμηριώνουν την διαφωνία σου με την παραπάνω θέση;
2. Εχεις στοιχεία που να τεμηριώνουν την αιρετότητα και την ανακλητότητα; Οχι στα χαρτιά, ΕΜΠΡΑΚΤΑ!
3. ΤΙ ΥΛΙΚΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΕΙΧΑΝ οι κρατικές/κομματικές γραφειοκρατίες των χωρών του λεγόμενου υπαρκτού; α. Πολύ μεγαλύτερες οικονομικές απολαβές από τις αντίστοιχες εργατικές τάξεις. β Πολύ μεγαλύτερα και καλύτερα σπίτια. γ. Πρόσβαση σε πληθώρα καταναλωτικών αγαθών που οι οι εργατικές τάξεις δεν είχαν. δ. Δεν εργάζονταν στην μισθωτή εργασία αλλά σε τομείς διοίκησης, απόφασης και διέυθυνσης της κοινωνίας συνολικά. κλπ.
4. Η πλειοψηφία των ηγεσιών των ΚΚ και συνακόλουθα των κρατικών/κομματικών γραφειοκρατών αυτών των χωρών, βρέθηκε μέσω και μετά την κατάρρευση, με ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής κλπ, στα χέρια της, και έγινε η νέα καπιταλιστική τάξη. Ελάχιστοι που ήταν άτυχοι ή τίμιοι, διώχθηκαν. Εχεις εσύ στοιχεία που να αποδεικνύουν το αντίθετο;
5. Γιατί περίμεναν το ’89 ; Τράβα ρώτα τους.
Σε αφήνω είναι προφανές ότι δεν μπορείς και κουράζεις το μυαλουδάκι σου.
Ξεκίνα την παπαγαλία με σεντόνια αλλά ακόμη και έτσι δεν πείθεται κανείς!
ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΜΟΥ
1.Οι αποφάσεις στην οικονομία και την παραγωγή λαμβάνονταν με βάση τον Κεντρικό Σχεδιασμό,ο οποίος δεν είναι ούτε οικονομική τεχνοτροπία αλλά ούτε και μέσο επιβουλής τον ΚΚ όπως πονηρά υπονοείς.
Αντιθέτως ο ίδιος ο Σχεδιασμός που αναβλύζει από την μαρξιστική διδασκαλία υπήρχε ΕΞΑΡΧΗΣ στις προγραμματικές θέσεις του Μπολσεβίκου κόμματος και φυσικότατα ο ίδιος ο Λένιν έχει κάνει ολόκληρη ανάλυση στους τόμους των Απάντων περί αυτού.
Αν λοιπόν διαφωνείς με έναν κομμουνιστικό τρόπο παραγωγής και διάθεσης προϊόντων θα μπορούσες κάλλιστα να το θέσεις από την αρχή και όχι να το πας μέσω Άρτας.
Στην ΕΣΣΔ συγκεκριμένα υπήρχε εργατολαϊκός έλεγχος στα εργοστάσια και στα κολχόζ-σοβχόζ μαζί με τη δυνατότητα αντιπροσώπων αιρετών και ανακλητών στους θεσμούς της σοβιετικής κοινωνίας.
Στον ανώριμο κομμουνισμό ΑΔΙΑΒΑΣΤΕ όπου δεν έχει γίνει πλήρη εξάλειψη των αντιθέσεων χωριού-πόλης,χειρωνάκτη-πνευματικού,εκτελεστικού-επιτελικού εργάτη αλλά και της βασικής αρχής στον καθένα ανάλογα με την εργασία του η σχεδιοποιημένη οικονομία σύμφωνα με τους κλασσικούς γίνεται με ένα κεντρικό πλάνο που αγκαλιάζει και συνενώνει τους μεμονωμένους παραγωγούς,επιχειρήσεις και χώρους εργασίας.
Η σχεδιοποίηση στην οικονομία είναι δυνατή κύρια γιατί το κράτος έχει την κυριότητα των αντικειμενικών όρων της κοινωνικής παραγωγής.
Για να φτάσει λοιπόν στην οικονομική αλλά και συνειδησιακή βαθμίδα όπου η εργασία και η οικονομία θα ελέγχεται πλήρως από τα κάτω με βάση την υλιστική διαλεκτική θα πρέπει οι σχέσεις παραγωγής να φτάσουν σε τέτοιο σημείο όπου η αντανάκλαση τους θα δίνει την αντίστοιχη ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ.
Οι παγιωμένες αντιλήψεις,οι κληροδοτημένες εκφάνσεις στην οικονομία καθώς και τα υπολείμματα της αστικής τάξης μαζί με τα συμφέροντα της δεν εξαφανίζονται σε μια μέρα.
Χρειάζεται συνεπές κομμουνιστικό κίνημα και συνεχής ταξική πάλη σε ΟΛΟΚΛΗΡΟ το εργατικό κράτος μιας και είναι υπόθεση ΟΛΟΥ του εργαζόμενου λαού να πάει η κοινωνία προς τα μπρος.
2.http://www.katiousa.gr/afieromata-istoria/100-chronia-ochtovriani-epanastasi/poios-kai-pos-ginotan-vouleftis-stin-essd/
3,4,5 Με μια απολυτοποίηση φτάνεις σε μια παρωχημένη σύγκλιση με την αστική θεώρηση και κριτική.
Να σε ρωτήσω κάτι άλλο ήταν η ΕΣΣΔ πάντα στην ίδια τροχιά οικοδόμησης σοσιαλισμού ή υπήρξαν και πισωγυρίσματα που οδήγησαν σε εκφυλιστικά φαινόμενα?
Διαφωνείς με τα κομματικά στελέχη?
Τα παράπονα σου στους κλασσικούς και ιδίως στον Λένιν.
Υπάρχουν οικονομικές διαφοροποιήσεις στον σοσιαλισμό ΝΑΙ ή ΟΧΙ?
Και αφού όπως λες είχε αισθητά παραπάνω αγαθά η κομματική νομεγκλατούρα πού τα συσσώρευε ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ Η ΑΤΟΜΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ?
Γιατί η κομματική νομεγκλατούρα δεν μεταβίβαζε την άτυπη εξουσία και τα προνόμια της στους βιολογικούς της απογόνους?
ΓΙΑΤΙ συγκεκριμένα το 89′ και όχι πρωτύτερα αφού ήταν τόσο ΤΥΠΙΚΟ ΘΕΜΑ? Μπορείς να απαντήσεις?
BONUS
Βρε βρε τον Ζίβκοβ
http://www.katiousa.gr/politika/epistoli-tontor-zivkof-einai-diko-mou-lathos-pou-epitrepsame-ston-kapitalismo-na-mas-ksegelasei-gia-alli-mia-fora/
Μπλα,όλα, μπλα από τον φιφη1917 και από ουσία τίποτα!
Α. Ο κέντρο κος σχεδιασμός ήταν αποκλειστικό πεδίο αποφάσεων που ανήκε στην ηγεσία των κκ κ των κρατών του λεγόμενου υπαρκτού. Ούτε αυτά δεν γνωρίζεις!
Η εργατική τάξη δεν συμμετείχε στην λήψη των αποφάσεων , παρά μόνο νο στην υλοποίηση.
Γ. Αν ήταν όπως τα λες φιφη, αν δλδ υπήρχε εργατολαικου έλεγχος, αν υπήρχε αιρετοτητα κ ανακλητοτητα, τοτε, ΓΙΑΤΙ οι εργατικές τάξεις κ οι λαοί αυτών των χωρών άφησαν την κρατική/κομματική γραφειοκρατία ελεύθερη να αλωνιζει κ τελικά να οδηγεί αυτές τις χώρες στην καπιταλιστική παλινόρθωση; Ε; Θα απαντήσεις; Όπως επίσης αν η εξουσία σε αυτές τις χώρες ανήκε στην εργατική τάξη κ τον λαό τότε γιατί μεγάλα τμήματα λαού κ εργατών διαδήλωναν εναντίον της…εξουσίας τους; Της δικής τους εξουσίας; Κ γιατί τα υπόλοιπα τμήματα τους έμειναν απαθεστατα μπροστά στην κατάρρευση της….δικής τους εξουσίας; Θα απαντήσεις;
Δ. Γράφεις σεντόνια επί σεντονιων με μπόλικο μπλα μπλα που δεν αποδεικνυει τίποτα παρά μόνο ταυτολογιες.
Ε. Για την ημερομηνία 1989 σου απάντησα : τραβά ρωτα τους
Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς στον φίλο ΦΦ του ΚΚΕ. Ένα από αυτά είναι ότι επί τέτοιων θεμάτων δε βγαίνει άκρη σε τέτοιου είδους χύμα σχολιοδιάλογο. Ένα άλλο θα ήταν ότι μάλλον θα χρειάζοταν να συμφωνήσει κανείς σε κάποια σοβαρά έργα-αναλύσεις ως reference, (ίσως και Παυλίδης, Βαζιούλιν, συζητήσιμο) γιατί αλλιώς η ύλη είναι τεράστια και θάπρεπε να ξεκινήσεις τη συζήτηση από την άλφαβήτα μέχρι την κβαντομηχανική….Αλλά και πάλι ακόμη κι αν συμφωνούσαμε σε κάποια reference, ούτε αυτά θα ήταν τελειωτικά, ούτε θα απαντούσαν οριστικά στα σημαντικότατα υπαρκτά κενά σημεία. Ούτε και βέβαια η ΚΟΜΕΠ έχει απαντήσει οριστικά και ουσιαστικά. Το πρόβλημά σας ως ΚΚΕ δε είναι βέβαια ότι δεν είστε μάγοι, αλλά ότι κατά κανόνα συμπεριφέρεστε σαν μάγοι που κατέχετε τις διέξοδες απαντήσεις. Δεν τις έχετε, ούτε για το τότε, ούτε (το σημαντικότερο) για το τώρα. Και το ξέρουν και τα παιδιά..Κανείς βέβαια δεν τις έχει. Το καθοριστικά ζητούμενο σήμερα για ένα προχώρημα είναι να περιγράψει κανείς εύληπτα τις νομοτέλειες που έχουν διαπιστωθεί και ακόμη σημαντικότερο, τις νομοτέλειες που είναι αντιφατικές, αμφίσημες ή και ομιχλώδεις. Γιατί υπάρχουν τέτοιες, που δεν έχει δε βρεθεί ο τρόπος υπέρβασής τους.
Αυτό είναι το σημείο κλειδί. Εάν μιλούσατε λοιπόν και εσείς επί του πραγματικού, τότε θα έπρεπε να πρωτοστατείτε με θάρρος και αυτοπεποίθηση σε μια ανοιχτή έρευνα + μαζική κοινωνική συνεύρεση και δράση με σκοπό την επαναθεμελίωση και επανατεκμηρίωση. Και θα έπρεπε η όλη κουβέντα να είναι κατά το ;δυνατό σε απλά ελληνικά, ώστε να λάβει κάποιο μέρος κατά το δυνατό..και η ρημάδα η εργατική τάξη και ο λαός! Εννοείται φυσικά ότι κατά κανόνα την ίδια (και χειρότερη) προσποίηση κατοχής απαντήσεων και δυνατοτήτων την έχουν και οι λοιποί φιλοδοξούντες κομμουνιστές που σας προγκάρουν, συχνά παιδαριωδώς, αν και κάποιες φορές δικαίως… Αλλά το ότι συναντάτε τρολο-αιτιάσεις δεν είναι δικαιολογία. Απλώς είναι αδυναμία σας. Εμφανής.
Θενκς San Rocco για ακόμη μια φορά αποδεικνύεται η ανεπάρκεια σου να απαντήσεις σε βασικά έστω ζητήματα και όταν στριμώχνεσαι η κασέτα δεν έχει άλλη ταινία για να παπαγαλίσεις τα ίδια και τα ίδια.
Τέλος η κουβέντα μαζί σου.
Πικάπα θα συμφωνήσω σε ορισμένα σημεία μαζί σου και κυρίως θα σταθώ γιατί σε αντίθεση με αρκετούς εδώ δεν παρουσιάζεις εμπάθεια ούτε αλαζονεία ξερόλα.
Έχεις απόλυτο δίκιο όταν τονίζεις την ανάγκη για πολύπλευρη αλλά και περαιτέρω ανάλυση του τι πραγματικά συνέβη στην ΕΣΣΔ.
Οι απαντήσεις μου σαφώς δεν γίνονται να είναι ενδελεχής και ολοκληρωμένες σε επίπεδο σχολίων και κυρίως όταν έχω να αντιμετωπίσω τέτοια απολυτοποίηση σε λάθη και συμπεράσματα από πλευράς San Rocco αλλά και ΝΑΡ. Διαφωνείς?
Το ΚΚΕ απ’όσο γνωρίζω σε συγκερασμό με αρκετά ινστιτούτα αλλά και ΚΚ αλλά και αυτοτελώς μέχρι σήμερα μελετά τα φαινόμενα και τους όρους ύπαρξης της υλικής ζωής στην ΕΣΣΔ και στο ανατολικό μπλοκ εν αντίθεση με κάποιους χώρους που τα έχουν από νωρίς ληγμένα και βγάζουν τιτάνια συμπεράσματα.
Πέρα από μπροσούρες,άρθρα,εκδόσεις και βιβλία σε κάθε συνέδριο μπαίνει η ανάγκη ακόμη περισσότερης έρευνας και μελέτης για την ΕΣΣΔ.
Και για τον Βαζιούλιν,τον Ιλιένκοφ,τον εξαιρετικό κατά τη γνώμη μου Παυλίδη αλλά και συνάμα τον οποιοδήποτε που έχει κάνει μια σοβαρή προσπάθεια να αποκρυπτογραφήσει πράγματα,η κουβέντα μπαίνει και η μελέτη δεν σταματά.
Απλά στη σκέψη μου χρειάζεται να μπαίνει και ένα μέτωπο απέναντι σε διαστρεβλώσεις,ισοπεδώσεις και αποψάρες που κρίνουν με άνεση πίσω από μια οθόνη όταν παράλληλα ολόκληρη η αστική προπαγάνδα μέχρι σήμερα προσπαθεί να βαφτίσει το άσπρο μαύρο.
Η ουσία ρόκο είναι ότι εσείς υποστηρίζετε μαζί με συριζαίους ανοιχτά τους τσιφλικάδες και τους καπιταλιστές της ροζάβα και αμερικανοκρατία.
Απ’αυτό προκύπτει ότι δεν έχετε καμιά σχέση με σοσιαλισμό.Οι θεωρητικές σας περιπλανήσεις καταλήγουν στον καπιταλισμό..
Κατά τα άλλα μπλα μπλα περι κομματικής γραφειοκρατίας και βίρα μπλα.
Συνέχισε έτσι…
Που το πας ρε ΔΚ.
Θές ν’ακούσεις πάλι το τροπάρι της …κομματικής γραφειοκρατίας;
Θα πάθω εγκεφαλικό ρε.
Ασε τα ψόφια ΦΦ1917! Απαντήσεις δεν έχεις γαμώτο και επαίρεσαι ότι οι ταυτολογίες που ξεφουρνίζεις, απαντιούν σε κάτι! Αμ δεν απαντούν!
Σε ό,τι ανέφερα διαφωνείς; Αν ναι, τεκμηρίωσε την διαφωνία σου, και μην προσπαθείς με ταυτολογίες του στυλ “Ο σοσιαλισμός έχει εργατική εξουσία και έλεγχο, άρα εκεί, σε αυτές τις χώρες είχαν εργατική εξουσία και έλεγχο, αφού είχαν σοσιαλισμό”!! ΕΤΣΙ απαντάς και εσύ και το ΚΚΕ. Αυτό ΔΕΝ είναι απάντηση.
San Rocco μια μικρή αλλά προβοκατόρικη ερώτηση ουσίας:
Στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ που έχετε το “ελεύθερο” να προσεγγίζετε και να αναλύετε κατά το δοκούν αλλά από ενότητα δράσης είστε πάπαλα και δεν τα βρίσκετε πλέον στα βασικά-τυπικά πως θα χτίζατε το σοσιαλισμό όπου τα καθήκοντα είναι αναβαθμισμένα και απαιτητικά?
Ειλικρινά τώρα έχετε έστω και την μικρή ψευδαίσθηση ότι αν στην Σοβιετική Ένωση λειτουργούσαν οι δομές χωρίς ενότητα δράσης και ιδεολογίας,χωρίς την συλλογική επεξεργασία του ΚΚΣΕ θα μπορούσαν έστω να σταθούν απέναντι στο θηρίο της ναζιστικής Γερμανίας αλλά και συνάμα να λύσουν σοβαρά προβλήματα όπως της σίτισης,της στέγασης και του αναλφαβητισμού?
ΦΦ, ακόμη κι αν είχα αντίρρηση για ενδελεχή μελέτη της ΕΣΣΔ, αυτή θα γινότανε γιατί θα υπάρχουν αυτοί που θέλουν να την κάνουν. Όμως η πολιτική και κοινωνική ζωή δεν μπορεί να καταλαμβάνεται από Σοβιετολογία. Γιατί αφενός έχουν πλέον μεταβληθεί πολύ όλα τα σχετικά δεδομένα και δεν υπάρχει επανάληψη. Αφετέρου, η ιστορική αναδρομή των ανθρωπίνων πραγμάτων είναι χρήσιμη μόνο αν καταλήγει σε εύληπτα συμπεράσματα χρηστικά, άρα αντικειμενικοποιημένα. Έτσι λοιπόν, εκλαϊκευμένες απαντήσεις π.χ σαν της Αλέκας, ότι τα πράγματα τα χάλασαν σε κάποια φάση οι “αποπάνω”, είναι νομίζω και λανθασμένες και ζημιογόνες. Συμφωνώ βέβαια ότι η συζήτηση καθόλου δεν διεξάγεται εν ψυχρώ, αφού υπάρχει η υπέρμετρη ζέση του καπιταλιστικού κόσμου να χτυπάει με λύσσα και παντοιοτρόπως το “ψόφιο σκυλί” της ΕΣΣΔ και αυτό σημαίνει πολλά.
Δεν θα επιχειρήσω εδώ την μπακαλοτεχνική σύνοψη των εύληπτων συμπερασμάτων, πράγματι χρειάζεται να προηγηθεί σοβαρή φιλοσοφική και επιστημολογική συλλογική δουλειά (λείπει!). Ωστόσο οι λύσεις δεν θα προέλθουν από το κλειστό κομμουνιστογενές σύστημα διανόησης. Αλλά χρειάζονται να αντιστραφούν (και να στηθούν με το κεφάλι επάνω) και επιτεύγματα άλλων μη κομμουνιστογενών διανοητών και επιστημόνων – κυρίως όταν μιλάμε για το παρόν και το μέλλον και όχι μόνο για το παρελθόν!. Τολμώντας μια φιλοσοφική συμβουλή, θα πρέπει να αποκατασταθεί η αναντικατάστατη χρηστικότητα της ουτοπίας για την κίνηση προς τον στόχο, χωρίς όμως κανείς να μετατρέπεται σε ιερέα της μεταφυσικής εσχατολογίας. Πρακτικά, αυτό μεταφράζεται ως εξής: Δεν χωρά ρε παιδιά στη φάση μας τόση αυστηρότητα για τον “οπορτουνισμό” ή το ρεφορμισμό των άλλων, αντίθετα βλάπτει. Καθώς μάλιστα το ίδιο ακριβώς κάνουν και οι άλλοι απέναντί σας, όλοι (οι κομμουνιστές) μαζί κάνετε μια τρύπα στο νερό. Σε μια τέτοια κατάσταση το μόνο που καταφέρνετε είναι να κάνετε πολύ κόσμο να νίψει τας χείρας του ως αγνωστικιστής.
Σαν παπα-ρόκο μη φας αδερφέ έχουμε γλαρόσουπα!
Τα επιχειρήματα σου είναι άκρως αστεία
η εμμονή σου και η έπαρση ότι έχεις ακλόνητα επιχειρήματα ακόμα πιο αστεία
ότι περνιέστε για κομμουνιστές όταν στο κίνημα είσαστε το καλύτερο αποκούμπι του ΣΥΡΙΖΑ είναι για δελφινάριο!
Πικάκα είναι αναγκαίο μέσα στη διαπάλη των ιδεών του κινήματος να γίνεται αναφορά στην Σοβιετία και κατά τη γνώμη μου συχνή.
Όχι μόνο γιατί φωτίζει προβληματικές,λάθη αντικειμενικά και υποκειμενικά,δυσκολίες και αποκλίσεις αλλά κυρίως γιατί το μεθοδολογικό κριτήριο ανάγνωσης και εξαγωγής συμπερασμάτων καταδεικνύει την αντίληψη σου στο σήμερα και το αύριο.
Ακόμη αν αυτό σου φαίνεται παρωχημένο δες πραγματικά τους όρους δράσης στο κίνημα όλων αυτών των χώρων που άρπα-κόλα απαξιώνουν την ΕΣΣΔ.
Στυλοβάτες του ΣΥΡΙΖΑ πριν από λίγα χρόνια και ακόμη να το παραδεχτούν.
Να πως δένει και η ορολογία του οπορτουνισμού,μαζί με πόσα ακόμη ε.
Επίσης είναι πολύ σημαντικό να αναγνωρίζεις την σοβαρότητα και την επιμονή στην μελέτη των σοσιαλιστικών καθεστώτων ιδίως στην εποχή της μεταμοντέρνας θεώρησης του επιλόγου των μεγάλων αφηγήσεων ότι το παλιό πέθανε,ζήτω το καινούριο.
Αν ακόμη υπάρχουν ερευνητές με μη κομμουνιστικές καταβολές οι οποίοι προσφέρουν στο έργο της ανάλυσης καλοδεχούμενοι με τις διαφωνίες τους.
Η Αλέκα και ο κάθε ΓΓ ή στέλεχος με δημόσιο και μη λόγο ενός ΚΚ έχει την υποχρέωση στο επικοινωνιακό κομμάτι και στις δηλώσεις να κάνει την συγκεκριμένη δήλωση.Στα γραπτά και στις ομιλίες όπου γίνεται σαφώς μεγαλύτερη ανάλυση των πεπραγμένων αναδεικνύεται ο ατομικός παράγοντας μαζί με τα λάθη στη στρατηγική του ΚΚΣΕ.
Δεν αναζητούμε την τελειότητα Πικάπα αλλά είναι αναγκαίο όταν σου πετάνε λάσπη από παντού να βγεις και εσύ με επιθετικό κρεσέντο.
Ο ΦΦ1917, ο προβοκάτ, κλπ αντιμετωπίζουν την συντεταγμένη και τεκμηριωμένη κριτική από κομμουνιστική σκοπιά, ως…λάσπη!
Και αντιτείνουν ταυτολογικά επιχειρήματα προκειμένου να απαντήσουν.
Κανείς κομμουνιστής δεν απορρίπτει τον αναντικατάστατο ρόλο της ΕΣΣΔ στην συντριβή του φασισμού/ναζισμού. Κανένας! Αλλά και πάρα πολλοί κομμουνιστές, βλέπουν την πορεία της ΕΣΣΔ και των λοιπών Λ.Δ., ως μια διαρκή κατεύθυνση άρνησης του κομμουνισμού.
Σαν παπα-ρόκο το πρόβλημα σου είναι πως ό,τι παρουσιάζεις εδώ μέσα ως αυθεντία είναι ακλόνητο και υπερβολικά τεκμηριωμένο.
Όποιος διαφωνεί μαζί σου αυτομάτως λέει χαζομάρες και κάθετι διαφορετικό που σου παρουσιάζει δεν είναι καν απάντηση αλλά παραλήρημα.
Βλέπω εδώ πως δύο-τρία παλικάρια διαφωνούν με επιχειρήματα,σε έχουν στριμώξει με ερωτήματα και αμέσως εσύ στην επίθεση και την ειρωνεία.
Είσαι ο ορισμός του όποιος δεν συμφωνεί μαζί μου λέει ανοησίες.
Αλήθεια πόσο χρονών είσαι ???
Και το χειρότερο απ’όλα είναι πως έχεις την αφέλεια να πιστεύεις πως με δύο-τρία τσιτάτα που πετάς συνέχεια σε κάθε θρεντ έχεις απαντήσει καταλυτικά και παράλληλα έχεις παγιώσει ένα θέμα που απαιτεί μέχρι σήμερα ανάλυσης.
Ξέρεις τι προκαλείς το γέλιο και τον εκνευρισμό σε όσους θέλουν να κάνουν έναν παραγωγικό διάλογο εδώ μέσα συμφωνώντας και διαφωνώντας αλλά κυρίως προκαλείς λύπηση με τον παραλογισμό σου.
Ποτέ μου δεν περίμενα ΦΦ πως θα αναγκαζόμουν να επιχειρηματολογήσω για τον ταξικό χαρακτήρα της ΕΣΣΔ με κριτήριο τις αυτοκτονίες ηγετικών στελεχών του ΚΚΣΕ ή άλλων κομμάτων.
Μάλλον τύψεις δείχνει αυτο που λες και όχι το αγωνιστικό πείσμα του αγωνιστή κομμουνιστή που του ανατρέψανε τον σοσιαλισμό. Μάλλον την κακή λέξη της “κατάρρευσης” τείνει να ενισχύει ως εκδοχή αυτό που μας είπες, και εγώ τουλάχιστον δεν το έχω ξανασυναντήσει κάπου, αλλά σε πιστεύω
Κώστας
San Rocco πολύ σωστά αλλά αυτό που περιγράφεις είναι γενικά ο κρατικός καπιταλισμός. Ο άλλος δρόμος αριστερής κριτικής στην ΕΣΣΔ, ανεπαρκής κατά την γνώμη μου,. είναι ο δρόμος του κλασικού τροτσκισμού, να πούμε πως ήταν σοσιαλισμός με πολιτικό πραξικόπημα
Κώστας
Κώστα ούτε κρατικός καπιταλισμός ήταν, διότι στον κρατικό καπιταλισμό ΥΠΑΡΧΕΙ καπιταλιστική τάξη, χρηματιστήριο, ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, ούτε εκφυλισμένο εργατικό κράτος . Κ οι δύο αυτές θεωρήσεις ενώ έχουν επιμέρους αλήθειες δεν απαντούν.
Ήταν ένα κράμα καπιταλιστικών κ κομμουνιστικών στοιχείων στην παραγωγή, σε συνδυασμό με την ολιγαρχική διαχείριση παραγωγής, οικονομίας κ γενικά της κοινωνίας από ένα κοινωνικό στρώμα ΑΡΧΙΚΑ, την αναδυόμενη κρατική/κομματική γραφειοκρατία.
Σταδιακά αφενός στην παραγωγή ηττουνταν τα κομμουνιστικά από τα καπιταλιστικα στοιχεία, ενώ στην διοίκηση παγιώνονται με χαρακτηριστικά κοινωνικής τάξης, η εξουσία κ τα προνόμια της κρατικής/κομματικής γραφειοκρατίας.
Τα κομμουνιστικά στοιχεία στην παραγωγή ουσιαστικά τελειώσανε το 28
Κάπως πρέπει να το πούμε πάντως και με βάση το κριτήριο πως οι κοινωνίες χαρακτηρίζονται βασικά από τον τρόπο παραγωγής ο κρατικός καπιταλισμός συνοδευόμενος από διάφορες διατυπώσεις του στυλ ιστορικά ανέκδοτος εκμεταλλευτικός σχηματισμός είναι ότι πιο κοντά στην αλήθεια έχει διατυπωθεί. Εκτός αν ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής ανατράπηκε οπότε πρέπει να πούμε από ποιον και εκεί θα χρησιμοποιήσουμε την αντιμαρξιστική έννοια του σοσιαλιστικού τρόπου παραγωγής. Δεν είχε ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής γιατί ήταν κρατικός, αυτό είναι ταυτολογία και όχι στοιχείο ακύρωσης του όρου. Είχε όμως εκμεταλλεύτρια τάξη που προσομοίαζε και στην ιδιοκτησία και στην διεύθυνση (στελέχη του κόμματος-κράτους, στελέχη της παραγωγής)
Ο όρος έχει παρεξηγηθεί γιατί πολλοί νομίζουν πως είναι όρος του Τόνυ Κλιφ και του αλτουσεριανού μαρξισμού, είναι ομως του Λένιν
Κώστας
Οι αντεπαναστάτες του τροτσκισμού γενικολογούν ,ουσιαστικά δεν λένε τίποτε για το γεγονός ότι ο τρότσκι μετά το 29 άρχισε έναν τεράστιο αγώνα,με φραξιονισμούς και ίντριγκες για την παλινόρθωση της αστικής εξουσίας.
Το 1932 γράφει το πόνημα ,η σοβιετική εξουσία σε κίνδυνο,με το οποίο ζητά στα ίσα να σταματήσει η κολλεκτιβοποίηση και να …ανακαινιστεί η ΝΕΠ.Ζητά να σταματήσουν τα επαναστατικά μέτρα .Αυτά τα αποσιωπούν οι οπαδοί του δήθεν γραφειοκρατισμού,που υπερασπίζονται μαζί με συριζαίους ..την πρόοδο της αμερικανοκρατούμενης ροζάβα.
Σ’αυτούς τους αντισταλινικούς,απολογητές του καπιταλισμού ο Ν.Ζαχαριάδης
αφιερώνει το άρθρο ΕΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ που γράφτηκε στο Ριζ. στις 15/8/1946.και που εξετάζει το θέμα της δήθεν γραφειοκρατίας στην ΕΣΣΔ που τάχα είχε τη δική της ταξική υπόσταση.
Ρε bol αυτοί που επιχειρηματολογούν και χτυπιούνται για γραφειοκρατικούς κομματικούς μηχανισμούς απ τον τρότσκυ αντιγράφουν αλλά ενίοτε παριστάνουν ότι αποστασιοποιούνται.
Ο τρότσκυ μωρέ που ζήταγε τη στρατιωτικοποίηση των συνδικάτων,αυτός μωρέ πάλευε …ενάντια στη γραφειοκρατία.
Το πιάνεις;πάω να χτυπήσω το κεφάλι μου στο τοίχο να συνέλθω.
Κακως υπηρχαν συνδικατα τοτε. Η ρωσια ηταν υπο ξενη κατοχη ολων των καπιταλιστικων χωρων. Ο αγωνας ηταν για την υπαρξη της σοσιαλιστικης επαναστασης και οχι για το αν θα ηταν δημοκρατικη η αυταρχικη.
Η θεση του τροτσκι ηταν απολυτα σωστη λογω των συνθηκων.
Βεβαια οταν εδραιωθηκε το νεο καθεστως αλλαξε και η θεση του τροτσι (παλι σωστα).
Να μας θυμισεις αν υπηρχαν συνδικατα κατα την γερμανικη επιθεση το 41. Δεν υπηρχε γιατι τα ειχε καταργησει η γραφειοκρατια πολυ πιο πριν, για να μπορει να κυβερναει με δικτατορικη πυγμη ο σταλιν προς ωφελος ακριβως αυτης της γραφειοκρατιας. Η ιστορια εχει αποφανθει για αυτα τα θεματα και δεν αλλαζει παρα τις ιδεοληψιες των σταλινικων.
αγαπητοί μουλούδες μου Κ και bol, όσον αφορά τον Τρότσκι, οι αντιλήψεις του σχετικά με την στρατιωτικοποίηση της παραγωγής (πολεμικος κομμουνισμός” και των συνδικάτων, συνέβαλλαν στην ιδεολογική και πολιτική ενίσχυση της γραφειοκρατίας. Βεβαίως αργότερα, μετά το 1923-24, και σταδιακά αντιλαμβάνεται ο Τρότσκι τα λάθη αυτά αλλά είναι πλέον αργά, πολύ αργά.
Συνεπώς, μην χρεώνετε στο ΝΑΡ αντιλήψεις με τις οποίες δεν συμφωνεί.
Από απολογητές σοσιαλισμού …τύπου ροζάβας όπου κυριαρχούν οι φύλαρχοι και οι καπιταλιστές δεν μπορεί να υπάρξει άλλη ανάλυση για την περίοδο Στάλιν.
Αντιγράφουν απ τον τρότσκυ που όπου σταθεί και όπου βρεθεί μίλαγε για γραφειοκρατία αλλά ένας αντεπαναστάτης ήταν που πάλευε για την παλινόρθωση του καπιταλισμού.
Έτσι κι αυτοί απολογητές του καπιταλισμού είναι .
Ο Τρότσκι με τον Λένιν ηταν καραμπινατοι σντεπαναστατες. Ποσες φορες ηθελε να διαλυσει το κομμα ο λενιν… Βασικα εδω που τα λεμε ολοι οι μπολσεβικοι κατα βαθος ηταν αντε παναστατες. Απλως αργησαν να εκδηλωθουν. Αλλα ο σταλιν τα μυριζε αυτα απο μακρυα. Μποχαριν, καμενεφ, πιατακωφ, δεν συμμαζευεται, ολοι κοντηναν κατα ενα κεφαλι. Ετοιμα ειχε τα ξυλινα κοστουμια. Ραντεκ, τομσκι, ρικωφ, κουμασια, πρακτορες η σαρα και η μαρα.
Ευτυχως υπηρχε ο Πρεσβυς και ο εισαγγελεας σωσανε το σοσιαλισμο.
ΘΓ διαβασμένε (ΚΛΑΙΩ) ξέχασες να αναφέρεις το βασικό χαρακτηριστικό του σοσιαλισμού σύμφωνα με το ΚΚΕ.
Στην ΕΣΣΔ τα παιδάκια στις 10 το πρωί πίνανε γάλα, όλα τα παιδάκια
Κώστας
Στην κινα τι σύστημα υπηρχε; Εχουμε κανενα κινεζο ;
Αλβανια, Βιετναμ, Κορεα;
Προσπερνώ το κακό σου χιούμορ και ρωτάω εσένα και τον San Rocco το εξής: τα παραπάνω που ανέφερα είχανε ισχύ στην ΕΣΣΔ?
Και πως ορίζεται ο σοσιαλιστικός σχηματισμός με βάση τα οικονομικά κριτήρια?
Το ΣΕΚ μιλάει για κρατικό καπιταλισμό όπως και ο Κωστής παραπάνω.
(Ας μην ξεχνάμε βέβαια πως οι θιασώτες αυτής της αστείας προσέγγισης παίρνανε μέχρι πριν μια δεκαετία γραμμή από τους Εργατικούς του ΗΒ,ελέω SWP και έχουν κατά καιρούς πλαισιωθεί γύρω γύρω από σοσιαλδημοκρατικά κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ προσφάτως.)
Το ΕΚΚΕ μιλάει για σοσιαλισμό και υποστηρίζει τις κοσμοϊστορικές κατακτήσεις της ΕΣΣΔ των Λένιν–Στάλιν και του σοσιαλιστικού στρατοπέδου γενικότερα.
Το ΝΑΡ βλέπει όπως πάντα το ποτήρι μισογεμάτο και μεσοβέζικα υποστηρίζει πως δεν υπήρχε ούτε σοσιαλισμός αλλά ούτε και καπιταλισμός προκειμένου να ικανοποιήσει τους πάντες.Άσχετα αν η θέση τους είναι αντιφατική πατέντα στην πολιτική οικονομία μέχρι σήμερα.
Η ΟΚΔΕ-ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ μιλάει για εκφυλισμένο εργατικό κράτος πιστή στις παραδόσεις και τις αντιλήψεις του τροτσκιστικού κινήματος.
Η ΑΡΙΣ είναι προς το παρόν μούγκα στη στρούγκα.
Οι οργανώσεις δε του αυτόνομου χώρου που παραδοσιακά κινούνται αγκαζέ με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ χαρακτηρίζουν την ΕΣΣΔ ολοκληρωτικό καθεστώς και την Οκτωβριανή επανάσταση “πραξικόπημα”.
Και θέλετε να σας πάρουμε στα σοβαρά?
Δεν ηταν εκφυλισμςνο γο κρατος ηταν μαλλον ξεφτυλισμενο.
Ο σταλιν ηταν ενας κατα βαθος αντικομμουνιστης δικτατορας, που εκκαθαρισε το κομμα απο καθε ελευθερο ανθρωπο και εκανε το σοσιαλισμο μια υποθεση τρομοκρατιας. Ετσι ομως ο σοσιαλισμος δεν μπορει να μακροημερευσει….ανεξαρτητα απο τι πιστευε ο ιδιος ο Σταλιν,αργα η γρηγορα θα τελειωσουν τα καυσιμα.
Ο λενιν ειχε χαρακτηρησει τον σταλιν ανικανο λογω χαρακτηρα για υπευθυνη θεση, μαλλον μεσα επεσε.
Τιμή του Στάλιν όταν μιλά κάποιος ΕΘΝΙΚΑΡΑΣ ,για τα …εθνικά δίκαια της ελλάδας…
Κώστα, να χαρείς, όταν μιλάς για πραξικοπηματισμό κάτι με πιάνει… Μου θυμίζει κάτι “προοδευτικούς” και “αριστερούληδες” γραφιάδες που χαρακτήριζαν την Οκτωβριανή Επανάσταση ως “πραξικόπημα”… Ελπίζω να μην εννοείς κάτι τέτοιο. Μετά την τομή της επανάστασης δεν υπάρχει γενικά και αόριστα ελευθερία…λόγου και δράσης. Δράση κατά της επανάστασης και προπαγάνδα υπέρ της παλινόρθωσης της αστικής κυριαρχίας δεν είναι εργατική εξουσία, είναι ΣΥΡΙΖΑ… Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.
Τέλος, δεν ερμηνεύω τις θέσεις του ΝΑΡ, τις διαβάζω. Και στο κεφάλαιο για την εργατική εξουσία λένε αυτό που έγραψα παραπάνω (και δεν σου άρεσε).
Δεν χαιρετίζει ορθά ο Φάνης την μετατόπιση. Ο Φάνης τώρα διάβασε τις προγραμματικές αρχές του ΝΑΡ (γιατί όντως που να κάτσει κάποιος να διαβάσει 60 σελίδες…) γιατί τώρα κάποιος έκατσε και έκανε μια ευσύνοπτη περίληψη που παρουσιάζουν τα “χοντρά” για να ξέρουμε και να συννενούμαστε… τουλάχιστον οι της κομμουνιστικής αριστεράς. Αυτές οι προγραμματικές θέσεις, έτσι ακριβώς όπως είναι υπάρχουν σε σχεδόν όλα τα ντοκουμέντα από το 2010-13 (3ο συνέδριο, σχε΄διο προγραμματικής διακήρυξης, πρόταση προγραμματικής διακήρυξης, 4ο συνέδριο και τελικά προγραμματική διακήρυξη).
Καμία έκπληξη λοιπόν Κώστα να μη σου προκαλεί, ούτε σπόντες για… μετατοπίσεις… δήθεν. Μελέτησέ τα και μετά πες…
Αντώνη είπα εγώ πουθενά πως είναι πρόσφατο ? Αλλά το ότι από το 13 έχει κολλήσει η βελόνα και ΚΚΑ ακούμε και ΚΚΑ δεν βλέπουμε, και την κάνουν και για αλλού και διάφοροι που θα παίρνανε μέρος, δεν φταίω εγώ. Προφανώς από το 13 κρατάει αυτό. Αν δούμε και τα ντοκουμέντα από 17-18 πριν και μετά το 4ο Συνέδριο του ΝΑΡ και προς την δημιουργία του ΚΣ και της Αναμέτρησης η πορεία προς το ΚΚΑ ήταν ένα από τα επίδικα. Αυτά που λες εσύ Αντώνη και ο Alfonso, όχι ο San Rocco, το Α δεν το δικαιώνουν. Φοβάμαι το πνεύμα προς το ΚΚΑ δεν είναι του San Rocco που δεν θα συμφωνήσει καν που τον επικαλούμε έτσι, κομματικος ων. Την δικτατορία επί του προλεταριάτου περιγράφεις. Την αξία χρήσης μιας άποψης, πολιτικής, οικονομικής, φιλοσοφικής, θα την αποφασίζει η εργατική τάξη και ο λαός ζωντανά, μαζικά και ενσώματα στην εξουσία που θα ριζώνει σε κάθε χώρο παραγωγής και αναπαραγωγής και όχι κάποιο Συνταγματικό Δικαστήριο που θα μετράει την αστικότητα των κομμάτων και θα απαγορεύει απόψεις επιφυλάσσοντας κάποια τύχη και στους εκφραστές τους
Κώστας
San Rocco ο Φάνης ρώτησε για τα πολιτικά δικαιώματα στον σοσιαλισμό, ας το πούμε έτσι, και οι απαντήσεις που έχει πάρει, στο όνομα του ΝΑΡ από 2 συντρόφους σχολιαστές, είναι πως η άποψη του ΝΑΡ ταυτίζεται με την άποψη του ΚΚΕ. Αυτό είναι το δέντρο της συζήτησης μας, κατά την γνώμη μου που την είπα αναλυτικά σε άλλα 2 σχόλια. Ο Φάνης λοιπόν αν ξαναγράψει εφόσον πήρε την απάντηση πως το ΝΑΡ ταυτίζεται με το ΚΚΕ περί πολιτικών δικαιωμάτων προφανώς θα το χαιρετίσει
Κώστας
Κώστα μου ξέρεις τι λέει το ΚΚΕ και τι λέει το ΝΑΡ για το θέμα των πολιτικών δικαιωμάτων στον σοσιαλισμο; Το μεν ΚΚΕ λέει ξεκάθαρα ότι “το ΚΚΕ καθοδηγεί όλους τους αρμούς της εργατολαικης εξουσίας, ΟΛΟΥΣ”, κ το ΝΑΡ λέει ξεκάθαρα ότι η εργατολαικη εξουσία κ οι θεσμοί της δεν υπάγονται στην καθοδήγηση ενός κόμματος.
Οπότε η σύγκλιση δεν υπάρχει.
Ισχύει ενώ το ΝΑΡ θα εφαρμόζει πολλές γραμμές γιατί άλλωστε τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των σύμμαχων στρωμάτων είναι πολλαπλά,διφορούμενα και αλληλοσυγκρουόμενα κατά το οργανωτικό ιερατείο του.
Τα ίδια πάνω κάτω λέγανε συμπτωματικά οι Μενσεβίκοι του Μάρτωφ και Τρότσκι όταν βρεθήκανε πολέμιοι του λενινιστικού κόμματος Νέου Τύπου στο συνέδριο του ΣΔΕΡΚ.
Έτσι δηλαδή φαντάζεται το ΝΑΡ τη σοσιαλιστική οικοδόμηση με όρους αστικής αντίληψης περί της πολυφωνίας αλλά και με το θολό λογικό(?) σχήμα η συνείδηση χτίζεται αποκλειστικά από τα κάτω άσχετα αν στο σοσιαλισμό η διαφορά χειρωνακτική-πνευματική και επιτελική-εκτελεστική εργασία υφίστανται ακόμη.Βαριές κουβέντες βραδιάτικα.
Γιατί από την άλλη άλλωστε ο ρόλος του κόμματος είναι παρωχημένος προκειμένου να πλασαριστεί μεταμοντέρνα και όμορφα στο φοιτηταριάτο και στα στρώματα με μικροαστικές ταλαντεύσεις,που στην πλειοψηφία απαρτίζουν το ΝΑΡ.
Από κει και το θεάρεστο κυνήγι για να βρεθεί το σύγχρονο επαναστατικό υποκείμενο όταν η πολιτική σου υπόσταση βαράει μηδενικό στην εργατική τάξη.
Τελικά το βρήκα!
Θα οικοδομηθεί με παρέα,αφού εδώ και τριάντα χρόνια το κόμμα της απελευθέρωσης ακόμη οικοδομείται μετά κειμένων και συνεδρίων.
Αστεία πράγματα.
Αστεία πράγματα λες εσύ θ.γ.! Κ αν θες να ξέρεις κ οι σημερινές εργατικές τάξεις απανταχού έχουν απορρίψει τον υπαρκτό σοσιαλισμό που τους σερβίρεις ξαναζεσταμενο ως πρόταση! Κ τον απέρριψαν πάνω απολα, οι εργατικές τάξεις που τον έζησαν! Αν εσένα σε καλύπτει η άποψη ότι “η καπιταλιστική προπαγάνδα στις χώρες του υπαρκτού έριξε το εκεί σύστημα” καλύτερα άστο! Μιας κ ή η καπιταλιστική προπαγάνδα είναι τόσο δυνατή που 45 κ 70 χρόνια ΕΜΠΡΑΚΤΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ του σοσιαλισμού ΔΕΝ έπεισαν τους εργάτες εκεί ότι ο σοσιαλισμός είναι προτιμότερος από τον καπιταλισμό , ή απλά αυτό εκεί ΔΕΝ ήταν σοσιαλισμός! Διάλεξε.
Επίσης, τα έχεις κάνει μπαχαλο κ με την σημερινή εργατική τάξη: η σημερινή εργατική τάξη είναι πια και στην Ελλάδα το 60% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού. Είναι η καθαρή πλειοψηφία. Αλλά στο εσωτερικό της έχει διαφορές: Έλληνες/μετανάστες , χειρώνακτες/διανοητές , δημόσιοι/ιδιωτικοί, σταθερη συμβαση/οκταμηνιτες.
Αν εσύ νομίζεις ότι αυτές οι διαφορές είναι εύκολακι να τις υπερβεί κ εύκολακι να ενωθεί κ να γίνει η εργατική τάξη , τάξη για τον εαυτό της…
Ο μονοκομματισμος στην Κίνα αμοιρε θ.γ. την εργατική τάξη κ την κομμουνιστική προοπτική διαλύει ! Για πήγαινε ρε θ.γ. να φτιάξεις αριστερό ή νέο κομμουνιστικό κόμμα στην Κίνα που να μιλά για ταξική κ κοινωνική χειραφέτηση να σε δω!
Για πήγαινε!
Ε ρε κάτι άνθρωποι που νομίζουν ότι ο μονοκομματισμος ευνοεί την εργατική τάξη, τον λαό κ την κομμουνιστική προοπτική χειραφέτησης! Το ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ευνόησε ο μονοκομματισμος κ η καταστολή όλων των απόψεων πλην του κομμουνιστικού κόμματος θ.γ.! Ξυπνα ωρε
Επίσης θγ, η υπαγωγή όλων των εργατολαικων θεσμών στο κομμουνιστικό κόμμα κ το εργατικό ΚΡΑΤΟΣ πάλι τον καπιταλισμό ευνόησε τελικά ! Για πήγαινε στην Κίνα σήμερα να φτιάξεις ταξικά συνδικάτα να σε δω! Για πήγαινε! Δεν στην κοσκο που είναι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά κ είναι εργασιακό κάτεργο! Άιντε πια με τις αντικομμουνιστικές αντιλήψεις των ίδιων των κ.κ.! Γκωσαμε!
Έγινε πουθενά στην Σοβιετία οικοδόμηση με την εγχώρια εθνική αστική τάξη και με κυρίαρχη τάξη οικοδόμησης την αγροτιά και δεν το πήραμε χαμπάρι?
Γενικά συγκρότησε το μυαλουδάκι σου και απάντα σε ένα σχόλιο,δεν είναι ανάγκη να ψάχνεσαι ένα μισάωρο για να μου απαντήσεις.
Κώστα, πραγματικά δεν καταλαβαίνεις τίποτα έτσι;
Τα πολιτικά δικαιώματα στο σοσιαλισμό θα είναι δικαιώματα της εργατικής τάξης, των κομμάτων της, των μαζικών της φορέων και οργάνων. Δεν θα είναι ντε και καλά εάν το κόμμα, ούτε τα όργανα εξουσίας διακοσμητικά στοιχεία.
Πολιτικά δικαιώματα η αστική τάξη, οι φορείς και τα κόμματά της, τα ΜΜΕ της και οι μηχανισμοί της ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΝ. Ούτε δικαιώματα, ούτε ελευθερία λόγου, ούτε τίποτα. Γκέγκε;
Τέλος, αν και εφόσον κατάλαβες τα προηγούμενα, αυτά τα παραπάνω που γράφω δεν είναι του ΝΑΡ, δεν είναι του ΚΚΕ, δεν είναι της ΟΜΛΕ και του ΚΚΣΕ, του Φραμπόντο Μαρτί και των Βιετκόνγκ. Τα διατύπωσε ο Μαρξ, τα ξαναδιατύπωσε ο Λένιν, τα ξαναδιατύπωσαν και καμιά 50-αριά μεγάλοι θεωρητικοί. Επίσης όσοι δεν τα πήραν αυτά υπόψη και έκαναν “πολύ δημοκρατία και πλουραλισμό” την ώρα που παιζόταν το ζήτημα της εξουσίας, τους έφαγε η μαρμάγκα, Γκέγκε και πάλι;
San Rocco βρειτε τα με Αλφόνσο και Αντώνη για το τι λέει το ΝΑΡ, εγώ συμφωνω με σενα, μακαρι αυτά να λετε.
Κωστας
Κώστα, η επαναστατική εποχή που θα κρίνει αυτά που συζητάμε στην ανάρτηση της περίληψης της προγραμματικής διακήρυξης του ΝΑΡ , είναι ΜΑΚΡΙΝΗ , πολύ μακρινή για την ώρα.
Επίσης αυτά που συζητάμε είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ. Οπότε κάνουμε καλά που τα συζητάμε, αλλά να ξέρουμε κ τα όρια μας. Εννοώ ότι, δεν ξέρουμε πως θα είναι τότε η πολιτική κατάσταση. Εμείς όλοι εδώ, προγραμματικά συζητάμε. Κ δεν βλέπω πουθενά ότι το ΝΑΡ έχει κάποια αντίληψη μονοκομματισμού ή καταστολής της αντίθετης άποψης ! Ή υπαγωγής των εργατολαικων θεσμών στο κόμμα κ το εργατικό κράτος.
Για τις καπιταλιστικές αντιλήψεις, με εξαίρεση τις ρατσιστικές/φασιστικές ναι, πιστεύω πως αν αποδεχθούν το σοσιαλιστικό Σύνταγμα κ τη νομιμότητα που απορρέει από αυτό, ναι, μπορούν να εκφράζονται κ αυτές. Όμως εδώ αναγνωρίζω ότι αυτή η προσωπική μου υπεραισιοδοξη άποψη , εμπεριέχει στοιχεία μιας ιδανικού τύπου επαναστατικής διαδικασίας, όπου η ηττημένη καπιταλιστική τάξη, θα θελήσει να παίξει φερ play. Όσο αδύναμη κ να είναι αυτή η πιθανότητα, δεν πρέπει προγραμματικά να αποκλειστεί. Όμως παράλληλα η προστασία της εργατολαικης εξουσίας, είναι απόλυτη αναγκη.
San Rocco με μπερδεύεις. Αυτό που έλεγες ως βεβαιότητα το έκανες μικρή πιθανότητα και προσωπική άποψη. Ταυτόχρονα λες πως δεν υπάρχει κάποια άποψη μονοκομματισμού στο ΝΑΡ, όταν εδώ άλλοι 2 λένε πως υπάρχει και εσύ με κάποια κομματική συστολή λες πως οι απόψεις σου είναι προσωπικές.
Και είναι ξεκάθαρα άποψη περί μονοκομματισμού το “μόνο τα εργατικά κόμματα”. Ποιος θα κρίνει ποια είναι τα εργατικά κόμματα ? Δεν έχει να κάνει ολο αυτό με το αν η αστική τάξη θα έχει κάποιο fair play γιατί δεν θα έχει. Έχει να κάνει με τις εργατολαικές ελευθερίες μετά την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου στο επίπεδο του πολιτικού συστήματος της εργατικής δημοκρατίας Το να φτιάξω εγώ ένα κόμμα που θα λέει πχ πιστεύω πως απαιτείται μια τακτικού τύπου απελευθέρωση της οικονομικής δραστηριότητας στον τάδε βαθμό και τομέα πρέπει να είναι ελευθερο. Ποιος θα κρίνει ότι είναι αστικό αυτό το κόμμα και απαγορεύεται ? Ποιος θα κρίνει αν το λέει τακτικά ή στρατηγικά ? Ποιος θα κρίνει αν είναι ειλικρινές όταν λέει πως και εγώ με τον σοσιαλισμό είμαι στρατηγικά ? Μοιραία καταλήγουμε πως θα μπορεί να υπάρχει και κόμμα που δεν λέει καθόλου πως σκοπός του είναι ο σοσιαλισμός. Όλα αυτά δεν είναι αστικοδημοκρατικά, είναι εργατολαικές ελευθερίες για όλους εκτός από τους φασίστες όπως πολύ ωραία λες . Την δικατοτορία του προλεταριάτου την προστατεύει ο ένοπλος λαός και όχι η … σοσιαλιστική αστυνομία σκέψης ή το σοσιαλιστικό Συνταγματικό Δικαστήριο
Πρέπει να είναι καθαρό πως εχθρός είναι ο κοινοβουλευτισμός και όχι ο πολυκομματισμός και πως οι δομές της δικτατορίας του προλεταριάτου πρέπει να κατοχυρώνουν περισσότερες ελευθερίες και όχι λιγότερες. Πρέπει να είναι καθαρό πως κόμμα της αστικής τάξης είναι το κράτος και όχι τα κόμματα και πως η εξουσία της ριζώνει στην παραγωγή και όχι στην πολιτική σφαίρα. Δεν υπάρχει τίποτα το πολύ αριστερό και επαναστατικό με το να το μετατοπίζουμε εμείς στην πολιτική σφαίρα το επίκεντρο με μια φαντασίωση απαγόρευσης του καπιταλισμού, ο οποίος όμως όχι μόνο υπάρχει αλλά είναι και ηγεμονικός ΜΕΤΑ την νίκη της επανάστασης. Αυτή η διοικητικού τύπου απαγόρευση στην σφαίρα του πολιτικού είναι ένα τεράστιο καπιταλιστικό δάνειο στα πρώτα βήματα της νικηφόρας επανάστασης και το πολιτικό είναι το καθοριστικό στην συγκυρία. Ξεκινώντας καπιταλιστικά στο πολιτικό που είναι το καθοριστικό στην συγκυρία δεν θα μείνεις εκεί στην υιοθέτηση του καπιταλιστικά λογικού. Το “ε, τι να κάνουμε, δεν θα αφήσουμε να λένε ότι θέλουν” θα συνδυαστεί και με άλλα σε πολύ πιο δύσκολα θέματα. Αν πας δηλ καπιταλιστικά στα εύκολα θα πας και στα δύσκολα, λογικό είναι, ο καπιταλισμός είναι αυτό που όλοι ξέρουμε αυθόρμητα και σωματικοποιημένα. Και τα δύσκολα είναι να επαναστατικοποιήσεις την παραγωγή και την αναπαραγωγή
.
Συμφωνώ μαζί σου πως η κουβέντα είναι πολύ μακρινή αλλά έχει συνεπαγωγές πολιτικές και κινηματικές σήμερα άρα έχει σημασία, δεν είναι βυζαντισμός. Υπάρχει νήμα ανάμεσα στις αντιλήψεις περί μονοκομματισμού στον σοσιαλισμό και με την εσωκομματική δημοκρατία σήμερα και με το πως αντιλαμβάνονται τα αριστερά και κομμουνιστικά κόμματα σήμερα το κίνημα και τα περιθώρια αυτενέργειας του λαού σε αυτό.
Κώστας
Κώστα έχεις άδικο για την κριτική που ασκεί στο ΝΑΡ για το θέμα του μονοκομματισμού. Το ΝΑΡ απορρίπτει τον μονοκομματισμο . Το ΚΚΕ δέχεται κ θεωρεί μοναδική επιλογή τον μονοκομματισμο , δλδ την ύπαρξη μόνο του ΚΚΕ . Είναι χάος η απόσταση ΝΑΡ κ ΚΚΕ.
Κατά τα άλλα, συμφωνούμε ότι, το πρώτο κόμμα της καπιταλιστικής τάξης είναι το κράτος. Δεν είναι όμως το μοναδικο. Τα καπιταλιστικα κόμματα, υπήρχαν και υπάρχουν. Συμφωνούμε ότι, επίσης , οι καπιταλιστικές ιδέες εκτός του ρατσισμού / φασισμού δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με διοικητικά μέτρα . Η αστυνομία σκέψης που ήταν κυρίαρχο γνώρισμα στις χώρες του λεγόμενου υπαρκτού, αποτέλεσε κ αποτελεί μια βαθιά αντικομμουνιστική πολιτική.
Κατά τα άλλα, καλώ τον θ.γ., κ όλα τα μέλη του ΚΚΕ κ της ΚΝΕ που σχολιάζουν στην ΠΑΝΤΙΕΡΑ, εφόσον θεωρούν στοιχεία της εργατικής εξουσίας τον μονοκομματισμο κ την υπαγωγή των εργατολαικων θεσμών στο κόμμα κ το κράτος, να πάνε στην Κίνα κ να προσπαθήσουν να φτιάξουν νέο κομμουνιστικο κόμμα και νέα ταξικά συνδικάτα. Για να δούμε τι θα πει το κυβερνητικό κ.κ. που με συνέπεια οικοδομεί εδώ κ δεκαετίες τον κινεζικό ολοκληρωτικό καπιταλισμό! Για να δούμε κιόλας τελικά, ποιον εξυπηρέτησαν οπνοκομματισμος, η αστυνομία σκέψης κ η υπαγωγή των εργατολαικων θεσμών στο κόμμα κ το κράτος: τον κομμουνισμο ή τον καπιταλισμό;
Το τρολάρισμα δεν μπορεί εύκολα να διαχωριστεί από τον σχολιασμό. Σε αυτό δεν ευθύνονται μόνο οι σχολιαστές, αλλά κυρίως η χύμα (μη) μέθοδος ότινάναι “διαλόγου”. Παρόλα αυτά, κανείς δεν φαίνεται να το συνειδητοποιεί αυτό ως κύρια αιτία και άρα αυτή η ότινάναι κατάσταση θα παραμένει – βάζω στοίχημα!. Το ίδιο αδιέξοδο λίγο πολύ αφορά και την “κομμουνιστική” διακήρυξη μεθόδων και τρόπων. Η συζήτηση είναι μακριά από την ουσία αυτών που πρέπει να εντοπιστούν και επιχειρούμε χύδην και αυθαιρέτως. Τελικά, ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός, επειδή ακριβώς είναι η μόνη συνεκτική μετακαπιταλιστική εναλλακτική που έχει προταθεί ως σήμερα, είναι τελικά πολύ σοβαρή υπόθεση για να αφεθεί σε όσους μετά μανίας σφετερίζονται την κομμουνιστική ιδιότητα.
Φτάνουμε σε σημεία φαιδρότητας, όταν κάποιος εδώ σχολιαστής, (που επιμένω πως λειτουργεί πρακτικά σαν τρολ), αλλά είπε ωστόσο κάτι εντελώς αυτονόητο. Εισέπραξε -τι άλλο;- τον έτοιμο απαξιωτικό χαρακτηρισμό του ως αριστερούλης, ροζούλης και άλλα τέτοια μάγκικα αντι-“κομμουνιστικά”.
Το αυτονόητο είναι ότι δεν μπορεί (ούτε και κατά διάνοια επιτρέπεται) να απαγορευτεί προγραμματικά η ελευθερία του λόγου. Και το φαιδρό είναι πως το συζητάμε. Ποιος άραγε θα το απαγορέψει; Αλλά πριν από αυτό άλλα θα έπρεπε να ρωτήσουμε. Εντελώς ενδεικτικά: Θα είναι ένα το κόμμα; Θα υπάρχει πολιτική ζωή; Επί ποιών απτών αποδείξεων, θα ασκείται η εξουσία στο όνομα της εργατικής τάξης; Ποιος θα ελέγχει το σύνταγμα; Και ποιος από τους ανά τον κόσμο σήμερα επίδοξους σφετεριστές του κομμουνισμού είναι πράγματι κομμουνιστής,(εκτός από το ΚΚΚίνας; )
Από αλλού θα έπρεπε να ξεκινά η συζήτηση επί του προγραμματικού . Και θα έπρεπε το προγραμματικό να είναι επί του πραγματικού, Εάν δεν το πραγματικό αφορά την πραγματική πολεμική κατάσταση του όποιου συνταγματικού σοσιαλιστικού καθεστώτος με τον παλιό κόσμο, ποιος και πως μπορεί να επιλύσει το ότι “στον πόλεμο δεν μπορούμε να υποσχεθούμε καμιά ελευθερία”; Και για πόσο καιρό πραγματικά θα μπορούσε να σταθεί στοιχειωδώς κομμουνιστική προοπτική σε τέτοιες πολεμικές συνθήκες;
Τελικά, από την ιστορική ανασκόπηση, αλλά και (κυρίως) από τη σύγχρονη πραγματικότητα, ποιες ακριβώς νομοτέλειες έχουν πράγματι ξεκαθαρίσει και ποιες παραμένουν αμφίσημες, ή και ομιχλώδεις; Δυστυχώς οι ¨κομμουνιστές¨ που βλέπω και ακούω δεν φαίνονται έτοιμοι για μια τέτοια συζήτηση ενηλίκων.
Νομοτέλειες δεν υπάρχουν, ο καθένας έχει την ελευθερία του πνεύματος του να αναγάγει σε νομοτελεια αυτό στο οποίο ποντάρει. Και επειδή η εποχή δεν ευνοεί το ποντάρισμα σε κάτι τις το συλλογικό, ζητούνται αυτοί που θα αλλάξουν την εποχή. Και όχι αυτοί που θα διαμορφώσουν τις θεωρητικες κατευθύνσεις της Επαναθεμελίωσης.
Παρότι θεωρώ ότι και βέβαια υπάρχουν νομοτέλειες, και ότι η θεωρεία είναι εντελώς απαραίτητη, ωστόσο κατά κάποιο τρόπο συμφωνώ με την κατάληξή σου. Με την υποσημείωση ότι αυτοί που και καλά σήμερα εμφανίζονται με την κομμουνιστική ιδιότητα δεν παίζουν -ως έχουν- για ενδεχόμενο προχώρημα. Εκείνο που προσφέρουν ωστόσο (στην Ελλάδα κυρίως το ΚΚΕ αλλά και οι λοιποί παρά τα μεγάλα προβλήματά τους) είναι ότι τουλάχιστο κάποιος κόσμος μπαίνει σε κάποια γνώση αλλά και σε ελπίδα κατά της μοιρολατρικής βαρβαρότητας. Μην είμαστε και πλεονέκτες..
Η γνώση και η ελπίδα δεν είναι πάντα στην ίδια κατεύθυνση.
Πάλι άσχετο σχόλιο σ.τ.
Κοιτάξτε: κατα την γνώμη μου, προγραμματικά η ελευθερία λόγου κ έκφρασης απαγορεύεται μόνο για τους φασίστες/ρατσιστές κ ναζί. Οι έννοιες αυτές φυσικα κ δεν πρέπει να έχουν διασταλτικο χαρακτηρα: ο φασίστας /ρατσιστής είναι κάτι πολιτικά συγκεκριμένο τόσο ως προσωπική αντίληψη , όσο κ ως πολιτικό ρεύμα.
Όλες οι υπόλοιπες καπιταλιστικές αντιλήψεις , όπως πχ ο ατομισμός/καρριερισμος, ή το να επιστρέψουν στο κεφάλαιο οι μεγάλες επιχειρήσεις , ή ότι η επιχειρηματική πρωτοβουλία κ το κέρδος πρέπει να επανέλθουν ως κυρίαρχες αξίες στην κοινωνία κλπ, ΕΠΕΙΔΗ τα ΜΜΕ ΔΕΝ θα ανήκουν σε επιχειρηματίες αλλά κάποια θα ανήκουν στο εργατικό κράτος κ τα υπόλοιπα ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥΣ/ΛΑΙΚΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ (εργατικα σωματεία, λαϊκές συνελεύσεις ) μπορούν κατά την γνώμη μου, θα ηττηθούν καταρχήν ΠΟΛΙΤΙΚΑ. ΑΝ ΔΕΝ ΗΤΤΗΘΟΥΝ ΠΟΛΙΤΙΚΑ διαμέσω της έμπρακτης κ όχι κυρίως διοικητικά αλλά μέσα στην κοινωνία ΥΠΕΡΟΧΗΣ των κομμουνιστικών αντιλήψεων, τότε όσα διοικητικά μέτρα κ να λάβεις, ο καπιταλισμός θα επανέλθει μέσα από σένα: είτε λέγεσαι ΚΚΕ, είτε ΝΑΡ, είτε κ-σχεδιο, είτε αραν, είτε μουλου, είτε μουλου, είτε τροτσκιστής , είτε αναρχικός.
Διοικητικά μέτρα πρέπει να λάβει κ θα λάβει η εργατικη/λαϊκή εξουσια/δημοκρατία , με την απαλλοτρίωση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στους βασικούς τομείς της οικονομίας (ενέργεια, επικοινωνίες, την οποία βαριά βιομηχανία, ναυτιλία, μεγάλα ξενοδοχεία , ΜΜΕ κλπ), προς όφελος τόσο του εργατικού κράτους όσο κ των εργατικών/λαϊκών θεσμών!
Επίσης , άλλο μέσο προστασίας της επαναστατικής απελευθερωτικής για την κοινωνία διαδικασίας , είναι ο ένοπλος λαός.
Όμως, σε επίπεδο έκφρασης γνώμης κ κίνησης των ιδεών , δεν πρέπει να υπάρξει καμία απαγόρευση παρά μόνο των ρατσιστικών , φασιστικών ιδεών κ αντιλήψεων . Τώρα ένα ερώτημα είναι αν οι υπόλοιπες καπιταλιστικές ιδέες που περιέγραψαν αρχικά κ που δεν αφορούν τις επίσης καπιταλιστικές φασιστικές /ρατσιστικές αντιλήψεις, μπορούν να συγκροτούνται σε πολιτικά κόμματα. Κοιτάξτε: στον βαθμό που αποδεχθούν ένα σοσιαλιστικό Σύνταγμα κ τη νομιμότητα που απορρέει από αυτό, θα πρέπει η εργατική/λαϊκή εξουσία /δημοκρατία να δεχθεί την ύπαρξη κ τέτοιων κομμάτων. Κατά την γνώμη μου πάντα. Η αφαίρεση όλων των προνομίων που έχει η άρχουσα καπιταλιστική τάξη, η αφαίρεση της ιδιοκτησίας της επί των ΜΜΕ κ των μέσων παραγωγής, θα προσγειώσει ένα καπιταλιστικό κόμμα του καιρού εκείνου, στις πραγματικές του διαστάσεις: ένα κόμμα που θα υπερασπίζεται τα προνόμια κ την εξουσία των λίγων , έναντι των πολλών.
Γνωρίζω φυσικά πως αυτό που περιγράφω και περιγράφουμε πολλοί κ πολλές ως μια πιθανή επαναστατική διαδικασία του μέλλοντος , είναι κάτι πολύ μακρινό, που μπορεί κ να μην γίνει ποτέ, παρόλο που είναι το μόνο σωστό κ σωτήριο για όλη την ανθρωπότητα κ τον πλανήτη! Όμως, είναι γόνιμο να θέτουμε αυτόν τον πήχη για τον άνθρωπο, ήδη από σήμερα. Γνωρίζω επίσης ότι, περιγράφω κ μια ας πούμε “ιδανική” επαναστατική διαδικασία . Οκ.
Όμως δυστυχώς , η καπιταλιστική παλινόρθωση στις χώρες του λεγόμενου υπαρκτού , ΔΕΝ προήλθε από τα οποία υπολείμματα της πρώην καπιταλιστικής τάξης. Προήλθε ΜΕΣΑ από τα σπλάγχνα της συμπλοκής του κυβερνητικού κομμουνιστικού κόμματος , κ του εργατικού κράτους. Από κει μέσα προήλθε. Κ εξαιτίας αυτής της ιστορικής πολιτικής αλήθειας, θεωρώ πια ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ, τόσο την σοσιαλδημοκρατική πολιτική αντίληψη, όσο κ την αντίληψη που έχουν όλα σχεδόν τα Κ.Κ., ανάμεσα τους κ το ΚΚΕ, που επιδιώκουν τον μονοκομματισμο, την υπαγωγή όλων των εργατολαικων θεσμών στο κόμμα κ το κράτος , την καταστολή κάθε άλλης άποψης εκτός της δικής τους.
Τι έγινε, ρε San Rocco; Πάλι “ξέχασες” να υπογράψεις με το όνομά σου;;; Φαίνεται ότι έχεις πρόβλημα ταυτότητας. Πάντα θέλεις να είσαι κάποιος άλλος… (μεταξύ μας, δεν έχεις και άδικο…)
“ΤΕΤΟΙΑ
ΠΟΙΗΜΑΤΑΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΟΥ ΦΤΙΑΧΝΩ ΕΚΑΤΟ ΤΗΝ ΩΡΑ!”Στην Προγραμματική Διακήρυξη, έστω και στη συοπτική εκδοχή της, θίγονται σχεδόν όλα τα βασικά προβλήματα μιας μελλοντικής σοσιαλιστικής κοινωνίας που δεν θα φάει κι αυτή τα μούτρα της όπως οι πρωτοσοσιαλιστικές απόπειρες. Όμως, δεν ανιχνεύονται και κάποιες αδρές κατευθυντήριες ιδέες –πέρα από γενικότητας (να μη θυμήσω τώρα τι έλεγε ο Μεγάλος για τις μη συγκεκριμένες γενικούρες…)– που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στο να βρεθεί μια κάποια άκρη στη σπαζοκεφαλιά τού “σοσιαλισμού τού 21 αιώνα”, όπως συνηθίζουμε όλοι να λέμε. Δεν ξέρω αν αυτό που δεν βλέπω εγώ σε ό,τι έχω μπροστά μου, υπάρχει στην πλήρη μορφή τής Προγραμματικής Διακήρυξης (btw: πότε θα τη δούμε και πού;). Δεν είμαι, όμως, και πολύ αισιόδοξος, ώστε να το παίξω στο Στοίχημα…
Απορρίπτουν τον σοσιαλισμό επί Στάλιν.Τόχουμε συζητήσει κατεπανάλειψιν αυτό και δεν θα επανέλθω.Έχουν γίνει συζητήσεις και ξανά συζητήσεις.
Αλλά…μιλώντας για τη ροζάβα ,Παντιερ.4/1/19…-έχουν οικοδομήσει δομές αυτοκυβέρνησης με προοδευτικό κοινωνικό περιεχόμενο …
Και πιο κάτω…η εμπειρία των κούρδων δείχνει ότι η μόνη ρεαλιστική προοπτική βρίσκεται στο άλλο σχέδιο κοινωνικής οργάνωσης σοσιαλιστικής κατεύθυνσης…
Δλδ τα τσιφλίκια και ο καπιταλισμός ,υπό την προστασία των ΗΠΑ βαφτιστήκαν πρόοδος και σοσιαλισμός.
Δεν είναι παράξενο που μια τέτοια… πρόοδος εκθειάζεται και από συριζαίικα σάιτ.
Η αμερικανοκρατία και ο καπιταλισμός δεν έχουν καμιά σχέση με την πρόοδο
κι αυτοί που τα προβάλλουν δείχνουν ποιό δρόμο θέλουν ν’ακολουθήσουν.
Δίκαιο έχεις bol.
Κατηγορούν τον συριζα με συριζαίικες προσεγγίσεις.
Ρε έχω μείνει σύξιλος.
ΟΥΠΣ! SORRY.
Δεν είχα προσέξει το λινκ (το είδα στην ανάρτηση του narnet και τώρα το βλέπω κι εδώ). Mea culpa και mille pardons (που λένε κι οι μικροαστοί που θέλουν να μοιάσουν στους μεγαλοαστούς! ;-) :-) ).
..Παρόλα αυτά η κουβέντα στο θρεντ είναι ποιοτική σε σχέση με άλλα, ενώ ακόμη δεν εξέπεσε σε κραυγές. Ωστόσο εκτείνεται και πάλι σε πεδία χαοτικά, επικαλύψεις και επαναλήψεις ατέρμονες και μάλλον άσκοπες. Οι αυτοονομαζόμενοι κομμουνιστές πάσχουν από διάφορα ανθρώπινα πράγματα, ένα από αυτό είναι η υπερ-πολιτικοποίηση: οι δεδομένες πολιτικές ανάγκες υποστήριξης του σπιτιού τους, ή της ιστορικής τάσης τους, απομειώνουν τη δυνατότητά τους για την έρευνα που προσωπικά θα έπρεπε να κάνουν και να μην την αναθέτουν. Άλλοτε πάλι πάσχουν (και) από υπερ-φιλοσοφικοποίηση που αναπόφευκτα οδηγεί στην ιδεολογικοποίηση: Επιχειρώντας να αναμετρηθούν με το μέγα όγκο των πηγών των ανθρώπινων προβλημάτων, αναπόφευκτα οικοδομούν συνεπαγωγές και κτίσματα με καθαρά αφηρημενες έννοιες, στις οποίες τελικά προσδίδουν οργανική (βλ. οντολογική) υπόσταση. Ενώ όλες αυτές οι έννοιες είναι εξ ορισμού μεθοδολογικές. Και ως μεθοδολογικές, έχουν αξία μόνο σε μια κίνηση και για ένα σκοπό, εργαλειακή, μα ποτέ δεν μπορούν να περιγράψουν με πληρότητα και ακρίβεια την “ουσία” των πραγμάτων. Όντως όντα είναι τα πράγματα και όχι π.χ η βαριά έτσι κι αλλιώς έννοια του κομμουνισμού.. Κάπως έτσι, η αντιπαράθεση για το ποιος ακριβώς ορισμός ταιριάζει στην ΕΣΣΔ σαν καθεστώς και τρόπος παραγωγής, καταντά τελικά άγονος σχολαστικισμός.
Σε αντίθεση με τους αυτονομιζόμενους κομμουνιστές, οι εργαζόμενοι άνθρωποι κατά κανόνα δεν επιχειρούν να αναμετρηθούν με τις πηγές και το σύνολο των ανθρωπίνων θεμάτων, αλλά περιορίζονται στην διεκπεραίωση πιο συγκεκριμένων θεμάτων. Το προτρέρημά τους είναι ότι όταν επιχειρούν γενικεύσεις και αφαιρέσεις χειρίζονται αρκετά επιτυχημένα μια “πρακτική φιλοσοφία” και μια απλουστευμένη “ταξική γνώση”. Οι ας υποθέσουμε κομμουνιστές, θα έπρεπε πολύ συχνότερα να καταφεύγουν σε αυτή τη πρακτική φιλοσοφία και απλουστευτική ταξική γνώση, ώστε να ξεμπουρδουκλώνονται.
Φυσικά θα μπορούσα να εξειδικεύσω. ¨Όμως γνωρίζω ότι οι υποτιθέμενοι κομμουνιστές προτιμούν να λένε τα “κομμουνιστικά” τους ως ειδικοί του κομμουνισμού. Τέτοιοι κομμουνισμοί βέβαια δεν έχουν κανένα μέλλον. (Όσον αφορά τη διακήρυξη του ΝΑΡ τη μεγάλη, σαφώς αποτυγχάνει να τεθεί επί του πραγματικού συγκεκριμένου.)
Πικάπα δεν θα σταθώ στο ότι είμαι αντικειμενικά τρολ που λες και σε μια ορισμένη πολιτική κουλτούρα αψυχολόγητων προσωπικών επιθέσεων της οποίας δείχνεις πως είσαι κοινωνός αδικώντας πιο οξυδερκείς στιγμές σου. Ίσως να έχει να κάνει με μια ψυχολογική μετατόπιση σου συμβατή με την μετατόπιση από μια πολιτική θέση αναζήτησης λύσης, γραμμής, τακτικής και στρατηγικής για το κίνημα σε μια πολιτική θέση που λέει πως αυτά τελικά υπάρχουν γύρω από τις πρόσφατες πολιτικές σου επιλογές. Οι οποίες, όπως ορθά έχω προβλέψει όχι με υλικό εσένα αλλά συντρόφους που τους γνωρίζω προσωπικά, αφήνουν 2 και μόνο επιλογές, την αποστράτευση με συναισθηματική ψήφο στο ΚΚΕ ή τον φιλοΚΚΕ “γενιτσαρισμό”. Είναι ένα δίλημμα το οποίο δεν θα αποφύγεις. Ή θα συμπορευτείς με το ΚΚΕ παντού και θα πάψεις πχ να λες πως η ελευθερία λόγου στον σοσιαλισμό είναι αυτονόητη ή θα ιδιωτεύεις, εφόσον οτιδήποτε εκτός ΚΚΕ σου φαίνεται σισύφειο και γίνεσαι κοινωνός της αντίφασης ανάμεσα στην ψήφο σου και σε μια άλλη κοινωνική πρακτική
Αυτό στο οποίο βασικά θα σταθώ είναι στις πολύ ενδιαφέρουσες, και λανθασμένες και γερά δεμένες με τις πολιτικές σου επιλογές, θεωρητικοφιλοσοφικές παραδοχές σου. Ξαφνικά η διακήρυξη του ΝΑΡ κρινεται ως αφηρημένη ως μη έχουσα αρκετή σχέση με την “καθημερινότητα”. Το ίδιο και η ταπεινή συζήτηση την οποία κάνουμε. Η καθημερινότητα έτσι νοείται ως ένα σύνολο συνδικαλιστικών στόχων και ένα προγραμματικό κείμενο, με το οποίο οι δομικές διαφωνίες μου έιναι άλλο θέμα, κρίνεται άσχετο με αυτές. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς πόσο ακόμα πιο αρνητικός θα ήσουν μπροστά σε ένα κείμενο ακόμα μεγαλύτερης θεωρητικής αφαίρεσης, ένα κείμενο στα πεδία της ιδεολογίας και της φιλοσοφίας του μαρξισμού, ένα κείμενο στο πεδίο της μαρξιστικής θεωρίας. Δυστυχώς είναι ευκόλως διακριτό πίσω από τις γραμμές σου όλο το σκουριασμένο φορτίο του από καθέδρας μαρξισμού, του μαρξισμού των Επιστημόνων του Κόμματος, του μαρξισμού που τελικά ασκείται αστικά, του μαρξισμού που δεν βλέπει πως πρέπει να επαναστατικοποιήσει την σχέση των εργαζόμενων ανθρώπων με το Πρόγραμμα και την Μαρξιστική Θεωρία και όχι να κρίνει το κάθε τι με κριτήριο το αν οι εργαζόμενοι άνθρωποι μπορούν σήμερα να δουν τον εαυτό τους μέσα σε αυτό. Γιατί αλίμονο αν κρίνουμε την Προγραμματική Διακήρυξη του ΝΑΡ ή του τάδε των 60 σελίδων με το αν έχει την χρηστικότητα προκήρυξης για πολιτικά ή συνδικαλιστικά θέματα. Έτσι δεν θα κρίνουμε με αυτό το κριτήριο ούτε πχ το Πρόγραμμα του ΚΚΕ, θα είναι άδικο. Αλλά εδώ πρέπει να κάνουμε τον βασικό διαχωρισμό πως το ΚΚΕ έχει συνείδηση πως το Πρόγραμμα του είναι ένα κατεβατό χωρίς ενδιαφέρον για τον κόσμο αλλά δεν το πειράζει γιατί θεωρεί, όπως και εσύ δυστυχώς, δεδομένη και θεμιτό το χάσμα μεταξύ εργαζόμενων ανθρώπων, Προγράμματος και Θεωρίας. Το ΝΑΡ θέλει να το γεφυρώνει. Είναι αυτό που είχε πει στις αρχές της κρίσης ένας του ΚΚΕ, δεν θυμάμαι ποιος ακριβώς. “λες και ξέρει ο κοσμάκης τι είναι τα spreads”
Κώστας
Κοίτα, ένα πράγμα που έχω καταφέρει νομίζω είναι να μην χαρακτηρίζω πρόσωπο, αλλά να τολμώ (σπάνια) να χαρακτηρίζω κάποια ¨πράξη” όταν δεν πάει άλλο. Είπα λοιπόν πως λειτουργείς σαν τρολ, στην συγκεκριμένη φάση όπου σχολίαζεςεπίμονα παρελκυστικά γύρω από μια τοποθέτησή μου που δεν μπορούσες ή δεν ήθελες να δεις κατάματα. Σε αντίστοιχη λειτουργία υποπίπτεις και άλλοτε, όταν π.χ. εμμένεις παρελκυστικά σε ετεροπροσδιορισμούς απέναντι στο ΚΚΕ. Έτσι κι αλλιώς μετά από κάποιο πλήθος αντισχολίων το νόημα της συζήτησης χάνεται, ότι ήταν να ειπωθεί επί του παρόντος ειπώθηκε και ακολουθεί φθορά.
Για τα υπόλοιπα, κάθε κριτική δεκτ. Απλά τα πιο σίγουρα πράγματα που δεν ήμουν ποτέ είναι πανεπιστημιακός, καθηγητής, καθοδηγητής, ή κομματικός. Ποτέ. Στον ΦΦ παραπάνω είπα κάποια προκαταρκτικά που σχετίζονται με το θέμα της “πραγματικότητας”, στο οποίο υστερεί και το ΚΚΕ. Η διακήρυξη του ΝΑΡ, όπως επίσης και οι κομμουνιστολογίες του λοιπού χώρου, μονίμως εκτυλίσσονται ως εκθέσεις ιδεών επί λευκού χάρτου και δεν πατούν στις συγκεκριμένες υλικές συνθήκες. Είτε αφορά το τότε της ΕΣΣΔ, είτε το πως σήμερα μπορούν να απαντηθούν τα θέματα. Πολλές θα ήταν οι παρατηρήσεις μου -και φαντάσου αν ένας ψιλοάσχετος σαν κι εμένα έχει να πει πολλά, πόσα ακόμη θα είχαν να καταμαρτηρήσουν άλλοι άσχετοι, απλοί ψιλοδιαβασμένοι του μεροκάματου, που δεν ήταν ποτέ πανεπιστημιακοί ή κομματικοί.
Η κριτική στην ΕΣΣΔ είναι χαρακτηριστική. Τελικά όλος αυτός ο θόρυβος και οι μη εξηγήσεις πανταχόθεν, τι θέλει να μας πει; Ότι έτυχε και βρέθηκαν κάποιοι κακοί και μετά κάποιοι ανίκανοι; Ότι αν ήμουν εγώ, τα πράγματα θα πήγαιναν αλλιώς; Ή ότι τάχα τώρα μάθαμε; Την τύφλα μας μάθαμε. Μετά από τόσα χρόνια, οι ιστοριογραφικές λεπτομέρειες γίνονται ασήμαντες, τα πρόσωπα ατονούν και το μόνο που έχει αξία είναι οι νομοτέλειες, η καθαρή αντικειμενικοποίηση των συμβάντων. Εν προκειμένω, οι δύο κρίσιμες παράμετροι που καθόρισαν αυτό που έγινε, παρά τις ηρωϊκές προσπάθειές τους, ήταν: Αφενός η μόνιμη πολεμική κατάσταση που ποτέ μα ποτέ δεν σταμάτησε, αφετέρου, η αντικειμενική αδυναμία των υποκειμένων να “αρθούν στο ύψος των απαιτήσεων” που έθετε η κομμουνιστοποίηση: Αυτές οι απαιτήσεις απαιτούσαν ανθρώπους που δεν υπήρχαν και οι αντικειμενικές συνθήκες δεν επέτρεπαν τέτοιοι άνθρωποι να προλάβουν δημιουργηθούν με το πάσο τους. Απέναντι σε αυτά, έρχονται τώρα και μου ζητάνε τα ρέστα γιατί δεν απονεκρώσανε λέει το κράτος, γιατί ήτανε λέει παραγωγιστές, και γιατί δεν κάνανε εργατικό έλεγχο, χωρίς να προσδιορίζουν πως ακριβώς θα λειτουργούσε αυτός ο εργατικός έλεγχος στις τότε συνθήκες και γιατί δεν λειτούργησε αλλά απονεκρώθηκε αυτό το σοβιετικό που όντως υπήρχε. Όποιος έχει εμπειρία πραγματική από ανθρώπινα συλλογικά εγχειρήματα μικροκλίμακας ξέρει ότι οι άνθρωποι πράγματι δεν είναι ίδιας δυναμικότητας, ότι η “εργατική συνέλευση” από μόνη της καθόλου δεν αρκεί για να υπάρχει έργω (και όχι μόνο λόγω) δημοκρατία και ότι η “εξύψωση του επιπέδου” του λαού σε σύνολο σχετικά ισοδυνάμων, από την “εισαγομενη συνείδηση” είναι μια ιστορία πολύ πιο επώδυνη, μακρόχρονη, αντιφατική και αμφίσημη. Ενώ η τρέχουσα πραγματικότητα δεν δίνει ποτέ χώρο και χρόνο για τέτοιες πολυτέλειες, να απλώνεις τραχανά όταν σε κατασκοπεύουν και δολιοφθείρουν. Αν θέμε να μιλάμε επί του συγκεκριμένου. Θα είχα να πω πολλά, όχι βέβαια συνεχίζοντας έτσι εδώ. Αλλιώς, κάντε διακηρύξεις κομμουνισταράδικες..αν αυτό σας φτιάχνει.
Πικάπα, ΑΣΤΟ ΦΊΛΕ το ψόφησες! ΠΟΙΟΣ σου είπε ότι, ΔΕΝ μπορούσαν να αρθούν στο ύψος της κομμουνιστοποίησης που γράφεις; Θα είχες δίκιο, ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ κομμουνιστικά ρεύματα να λένε από τότε και με τις δικές τους ανεπάρκειες, ό,τι ΔΕΝ πάνε καλά αυτές οι χώρες! Υπήρξαν! Αρα, υπήρξαν άνθρωποι και όχι λίγοι, που είχαν πάρει χαμπάρι τι παιζόταν.
Αρα, ΥΠΗΡΧΑΝ οι άνθρωποι/κομμουνιστές που ΑΝ λαμβάνονταν υπόψη η γνώμη τους ίσως να είχαμε άλλη θετική εξέλιξη. Δεν έγινε έτσι όμως και η αστυνομία σκέψης των κυβερνόντων Κ.Κ., έκανε καλά την δουλειά της. Οι δε υπαρκτότατες δυσκολίες που καταγράφεις και που αφορούν την λειτουργία της συλλογικότητας, ενώ έχεις πολύ δίκιο, όμως δεν αρκούν για να εξηγήσουν την ανάδυση της κρατικής/κομματικής γραφειοκρατίας ως νέας άρχουσας εκμεταλλεύτριας τάξης ΜΕΣΑ από την σύμπλεξη κράτους/κόμματος.
Το ότι δεν πάμε καλά είναι εύκολο να το δει κανείς άλλα το θέμα είναι τι κάνεις τότε. Ειδικά όταν είχες κατά νου να κάνεις έφοδο στον ουρανό, ήδη στο πρώτο συννεφάκι δεξιά είναι εύκολο να δεις καθαρά ότι την έχουμε ψιλοπατήσει ρε παιδιά. Ο Μάρξ ήξερε τα δίκια του Μπακούνιν, αλλά είχε δίκιο για τον καταναγκασμό της πολιτικής. Ο Λένιν ήξερε πως είχε δίκιο η Ρόζα, αλλά είχε τη φαεινή ιδέα πως να μην έχει το τέλος της Ρόζας: Αντίθετα θέλησε να καταφέρει αυτό που μπορούσε να κρατηθεί και το έκανε πάση θυσία, αναπόφευκτα ακρωτηριάζοντας δυνατότητες, ελπίζοντας μέχρι να…και αν..Το προσόν του “Λενινισμού”, ότι δηλαδή αυτή η ιστορία μας έδωσε ένα πολύτιμο ιστορικό παράδειγμα πολλαπλών σημασιών και προσπαθειών αλλά και μαζί κατακτήσεις οικουμενικών διαστάσεων, ήταν ταυτοχρόνως και το μεγάλο μειονεκτημά του. Η ιδέα της “εισαγόμενης συνείδησης” από την “πρωτοπορία” είναι πολλαπλά παρεξηγήσιμη, πρακτικά προβληματική και συνώνυμη της αυθαιρεσίας ανά τους αιώνες. Ωστόσο (δυστυχώς) με τέτοια άλματα στο κενό και σπάσιμο μούτρων προχώρησε ως σήμερα η ιστορική εξέλιξη. Ενώ αναπόφευκτα σε καταστάσεις πάθους και έντασης αυτοί που κυρίως επικρατούν έχουν αυξημένη την εξουσιαστική φιλοδοξία. Και ενώ το πλήθος των ανθρώπων δεν είναι ντε και καλά φτιαγμένο για να ασχολείται σε καθημερινή βάση με αποφάσεις για τα κοινά, πάντα κάποιοι γίνονται πιο ίσοι από τους ίσους. Δεν θα διάλεγε κανείς για αντιπρόσωπο στα σοβιέτ έναν πικάπα που θα έλεγε, “καθίστε ρε παιδιά να το συζητήσουμε, και να το δούμε κι αλλιώς..”. Τι να συζητήσουμε ρε, εδώ καίγεται ο κώλος μας!.
Αλλά τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο πολύπλοκα σήμερα, όπου η τεχνο-επιστημονική γνώση απογειώνει πια τη διαφορά δυναμικότητας μεταξύ αυτών που την κατέχουν και των πολλών ανθρώπων – που δεν την κατέχουν!. Πως άραγε εννοούνται με στοιχειώδη σοβαρότητα οι σύγχρονες προτάσεις σοβιέτ ή εργατικής δημοκρατίας τη στιγμή που είναι αναντίστρεπτη η ένταση της τεχνολογικής ισχύος; Εξάλλου, μια αεροπορική βόμβα αρκεί για να διαλύσει σε ατομικούς μπλε και πράσινους κόκκους χιλιάδες συνελεύσεις..ενώ ένα καλό bot μπορεί να διαμορφώσει πολύ περισσότερες συνειδήσεις από μυριάδες κνίτες που μοιράζουν ριζοσπάστη!
Μια λιγότερο υποκειμενική ανθρωπολογική κοσμοθεώρηση (και αναθεώρηση) είναι απαραίτητη, μπροστά μάλιστα στο φανερό πια ενδεχόμενο δραματικής μείωσης της σημασίας του ανθρώπινου παράγοντα έναντι της τεχνολογικής (φυσικής) πραγματικότητας – ή αλλιώς μπροστά στο δυσβάστακτο πια βάρος των νεκρής εργασίας (βλ. κεφάλαιο) έναντι των ανθρώπων (βλ. της εργασίας). Συνακόλουθα θα επέλθει θέλετε δεν θέλετε και αλλαγή ορολογίας. Η σοσιαλιστική-κομμουνιστική κατεύθυνση ως ενοποιητικό οικουμενικό όραμα της ανθρωπότητας είναι βέβαια προγενέστερη και του Μαρξ και με τέτοια πεισματικά επιχειρήματα μαλώνετε σε ξένον αχερώνα.
Η Σημασία της ιδεολογίας, η άλλως της κατάστασης του υποκειμένου, η άλλως της προπαγάνδας δεν φαίνεται από τον αριθμό των κνείτων που μειράζουν το ριζοσπάστη, αλλά από την έκταση των ψυχολογικών επιχειρήσεων σε κάθε πολεμική επιχείρηση του 21ου αιώνα. Αντίθετα από ότι ισχυρίζεσαι και παρά την βελτίωση της τεχνολογίας οι ψυχολογικές επιχειρήσεις έχουν αναβαθμιστεί μέσα στην στρατηγική μάχης και αποτελούν επίσημα τμήμα της πολεμικής μηχανής κυρίως των μεγάλων δυνάμεων.
O Λενιν εισηγαγε την ιδεα της απο εξω πρωτοποτειας γιατι τοτε οι εργατες δεν ηξεραν να διαβασουν κ οι αγκιτατορες ηταν κατατοπισμενοι κ μορφωμενοι.Τωρα οι περισσοτεροι αγκιτατορες ειναι στον κοσμο τους κ ψιλοαγραμματοι( μονο ατακες εκτοξευουν) ενω πολλοι που θεωρουνται εργατικη ταξη εχουν μορφωση κ ψιλισυγκροτηση τετοια που τους φαινεται γελοιο να καθοδηγουνται απο τυπους που δεν τους γεμιζουν το ματι.
Δε νομίζω, παντού και πάντα υπήρχαν αυτοί όλοι..Μορφωμένοι εργάτες, άσχετοι αγκιτατορες, και πριν από τον Λένιν.
Αυτό που κάποιοι είναι αμόρφωτοι με πτυχίο, είναι τωρινο. Οι παλιοί ένιωθαν υποχρέωση να μεταδώσουν την μόρφωση σε όσους δεν μπορούν για λόγους βιοπορισμού να μορφωθούν. Σήμερα μόνο ομως έχουμε τους ;μορφωτικής με πτυχίο.
Πικάπα πότε και γιατί λειτούργησα ως τρολ δεν κατάλαβα τι λες, αλήθεια
Το αν υπήρχαν δικαιολογίες πίσω από την εγκαθίδρυση ενός ταξικού εκμεταλλευτικού καταπιεστικού κοινωνικοοικονομικού και πολιτικού συστήματος είναι ένα θέμα. Εντελώς άλλο θέμα είναι το να το λένε κάποιοι σοσιαλισμό.
Δεν σε ταυτίζω με το ΚΚΕ γιατί θέλω να πω κάτι εναντίον σου, παρατηρώ το φαινόμενο “στήριξη στο ΚΚΕ” από αριστερούς. Είναι κάτι ιδιαίτερο σε εποχές μεγάλης ήττας κλπ και κάτι που έφτασε σε επώνυμα στελέχη, μεγαλοστελέχη, σπουδαίους διαννοούμενους, οριακούς για την πολιτικοποίηση αρκετών, εμού συμπεριλαμβανομένου. Λέω πως υπάρχουν 2 τρόποι να στηρίξεις το ΚΚΕ αν το θεωρείς το μοναδικό που υπάρχει α)επί παντός του επιστητού και αναιρώντας ότι έλεγες και έκανες για χρόνια και δεκαετίες εφόσον προέρχεσαι από αλλού β)μόνο εκλογικά και με ιδιώτευση . Και οι 2 τάσεις είναι εντελώς ενεργές στον τρόπο που εκφράζεσαι συμπεριλαμβανομένου των τοποθετήσεων σου για την ΕΣΣΔ που ξεκίνησες να πεις πόσο αυτονόητη είναι η ελευθερία λόγου στον σοσιαλισμό για να καταλήξεις τώρα στο πόσο νομοτέλεια ήταν αυτό που φτιάχτηκε στην ΕΣΣΔ.
Κώστας
Στο χωριό μου λένε: όποιος δεν θέλει να ζημώσει, πέντε μέρες κοσκινίζει!
Αν δεν κάνω λάθος, από τον Μάρτιο του 2012 στο προσυνεδριακό σώμα που έγινε στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών ενόψει του 3ου Συνέδριου ειπώθηκαν τα ίδια και συντάχθηκε κείμενο εργασίας “Για το υποκείμενο της αντικαπιταλιστικής πάλης και της κομμουνιστικής απελευθέρωσης στη νέα εποχή”.
Πέρασαν 7 χρόνια, η άσφαλτος κάτω από τα πόδια των Ναριτών έχει λειώσει από το βήμα σημειωτόν, αλλά αυτοί εκεί, ταγμένοι στο επαναστατικό τους στόχο …
Για να λειτουργήσει η νομοτέλεια στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του, πρέπει να έχουμε άπειρη παραγωγικότητα. Δηλαδή κομμουνισμό. Μέχρι τότε, (Στο σοσιαλισμό δηλαδη,) τις σχέσεις παραγωγής τις επαναστατικόποιεί μόνο η διαρκής επαγρύπνηση, ο εργατικός έλεγχος. Διαφορετικά , χωρίς εργατικό έλεγχο, οι σχέσεις παραγωγής, υποχωρούν σε καπιταλιστικά πλαίσια, ακόμα και αν το καθεστώς έχει κάποιες στοιχειώδεις κομμουνιστικές νομοτέλειες σε εμβρυακό στάδιο, όπως πχ ενδεικτικά δωρεάν υγεία, παιδεία, κτλ λεγόμενο κοινωνικό μισθό. Αυτό συμβαίνει γιατί εξακολουθεί στο σοσιαλισμό η επίδραση των καπιταλιστικών νόμων όπως η αύξηση της παραγωγικότητας ανά μονάδα προϊόντος, η αμοιβή με το κομμάτι (σταχανοβισμος) ακόμα ακόμα και ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις επιχειρήσεις αργότερα.
Συνεπώς ο εργατικός έλεγχος δεν είναι διακοσμητικό εξάρτημα του σοσιαλιστικού κράτους, αλλά βασικό παράγοντα προόδου στην πορεία για την κομμουνιστική κοινωνία. Η για να το πούμε με άλλα λόγια, αποτελεί την έκφραση στο πεδίο της πολιτικής, της άρνησης της άρνησης, δηλαδή της βασικής κίνησης της κοινωνίας, της δύναμης που συντηρεί σε μη επαναστατική περίοδο την αντιφατική πραγματικότητα.
Αυτά στην ΕΣΣΔ δεν υπήρχαν ΟΥΤΕ ΚΑΤΑ ΔΙΑΝΝΟΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ 1926.
Σε περιφερειακό επίπεδο, για να εκλεγείς έπρεπε να στηριχθεί από την κλίκα του Στάλιν, αν έβγαινες ανεξάρτητος σε εβρησκαν σε κανένα χαντάκι.
Το Σύνταγμα του 1936 που δεν εφαρμόστηκε ποτέ μαρτυράει με τον αριστερισμό των διακηρύξεων του το αδιέξοδο που είχε περιπέσει η γραφειοκρατία και ο Στάλιν.
Σε ΚΕΝΤΡΙΚΟ επίπεδο τώρα:
Με τις δικές της Μόσχας ο Στάλιν εξολόθρευσε όλο το κόμμα, όλη την κεντρική επιτροπή εκτός της κολονταϊ και αργότερα την πλειοψηφία του 17ου συνεδρίου επειδή έβγαλαν τον Στάλιν μόνο με 60%.
Επειδή τα ξεχνάτε εδώ θα είμαστε να τα επαναλαμβάνουμε.