ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ
ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΜΑΧΟΜΕΝΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΙΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΜΑΧΕΣ
Συντρόφισσες / οι
1. Διανύουμε μια περίοδο παρόξυνσης των αντιθέσεων του συστήματος, με ραγδαία επιδείνωση της κατάστασης και της ζωής των λαϊκών στρωμάτων, συνέχιση του πολέμου, κλιμάκωση της επίθεσης της κυβέρνησης της ΝΔ, ανόδου της δυσαρέσκειας και των αντιστάσεων των εργαζόμενων, επιτάχυνσης των πολιτικών εξελίξεων.
Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στο έδαφος της Ουκρανίας συνεχίζεται με ατέλειωτες συμφορές και για τους δύο λαούς.
Ο πόλεμος αυτός είναι το αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης διαδικασίας όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Της προσπάθειας του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού να αποκαταστήσει την κλονισμένη και σε υποχώρηση ηγεμονία του και να ανασχέσει την άνοδο του κύριου ανταγωνιστή του, της Κίνας. Αυτό είναι το υπόβαθρο του πολέμου. Ενός πολέμου που ξεκίνησε ήδη από το 2014, και σήμερα συνεχίζεται και κλιμακώνεται, με την Ρωσία να επιδιώκει τα μέγιστα οικονομικά και γεωπολιτικά οφέλη και την Δύση να εξοπλίζει όλο και πιο πολύ την Ουκρανία, να πολλαπλασιάζει τις οικονομικές κυρώσεις, προσδοκώντας την καθήλωση και την ήττα του ρώσικου καπιταλισμού σε μια πολυετή σύγκρουση μέσα στην Ευρώπη.
Η κυβέρνηση της ΝΔ εμπλέκει την Ελλάδα όλο και πιο βαθιά στον πόλεμο. Πιστό «σκυλί του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ» ο Κ Μητσοτάκης και η κυβέρνηση της ΝΔ έχουν ως τώρα στείλει άγνωστη ποσότητα όπλων στην Ουκρανία, προχωράνε την μετατροπή της Ελλάδας σε μια αμερικάνικη βάση από άκρη σε άκρη, ξοδεύουν δισεκατομμύρια σε εξοπλισμούς. Πρόκειται για μια επικίνδυνη για τον λαό πολιτική, με την συναίνεση τόσο του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ όσο και της ακροδεξιάς Ελληνικής Λύσης.
2. Σε αυτό το πλαίσιο, οξύνεται παραπέρα ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός, εγκυμονώντας μεγάλους κινδύνους στην περιοχή μας. Βάση του ανταγωνισμού αυτού είναι η οικονομική και γεωπολιτική «μοιρασιά» των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Α Μεσογείου, οι δρόμοι μεταφοράς πρώτων υλών και ενέργειας, η επιδίωξη για αναβάθμιση του ρόλου της κάθε αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή.
Οι δυο λαοί υφίστανται τις βαριές πολιτικές και οικονομικές συνέπειες ενός ανταγωνισμού άδικου και αντιδραστικού και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου.
3. Η οικονομική κρίση και η προοπτική της ύφεσης «χτυπάει την πόρτα μας». Ο παγκόσμιος καπιταλισμός μπαίνει σε τροχιάς νέας ύφεσης. Αυξήσεις των επιτοκίων, εκτίναξη του κρατικού χρέους, ενεργειακή φτώχεια για τους λαούς, επισιτιστική κρίση ακόμα και φαινόμενα μαζικής πείνας, επαναφορά της πανδημίας, περιβαλλοντική καταστροφή. Η ιστορική, δομική κρίση δείχνει το βάθος της και υπογραμμίζει την ανάγκη της εργατικής, αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής απάντησης στο σήμερα. Η προοπτική της συνέχισης του πολέμου και της θυελλώδους οικονομικής κρίσης δημιουργεί συνθήκες πολιτικής απονομιμοποίησης και αστάθειας για τις άρχουσες τάξεις.
4. Η κυβέρνηση της ΝΔ κλιμακώνει την αντεργατική-αντιλαϊκή επίθεση με όπλο τον αυταρχισμό, την καταστολή, τις απαγορεύσεις, τη βιομηχανία διώξεων, θέσπιση αντιδημοκρατικών νομοθετημάτων. Έρχεται όμως αντιμέτωπη τόσο με τις άλυτες αντιφάσεις του αστικού συστήματος, όσο και με τις εργατικές, λαϊκές και νεολαιίστικες αντιστάσεις σε όλα τα μέτωπα που εκδηλώνεται η επίθεση. Από τον Ν Χατζηδάκη και τον αγώνα για αξιοπρεπείς ΣΣΕ (Κόσκο, e-food κλπ), την προστασία της δουλειάς (ΛΑΡΚΟ) μέχρι την νεολαία και τον αγώνα να μην πατήσει η πανεπιστημιακή αστυνομία, το περιβάλλον, τον ρατσισμό κλπ, εκδηλώνονται σημαντικά κινήματα και αντιστάσεις, αν και χωρίς συντονισμό και την αναγκαία κλιμάκωση.
Μέσα στους εργαζόμενους και ειδικά στην νεολαία γεννιέται ένα πολύμορφο και αντιφατικό ρεύμα της ριζοσπαστικοποίησης. Ο αγώνας για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής και αυτού του του αποτυχημένου συστήματος, μπορεί να αποκτήσει μαζικά χαρακτηριστικά.
5. Τμήμα της επιτάχυνσης των πολιτικών εξελίξεων, του βάθους των προβλημάτων τον επερχόμενο χειμώνα είναι και η προοπτική της παραίτησης της κυβέρνησης και της προκήρυξης πρόωρων εκλογών, στις αρχές Οκτώβρη.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύνει κάλεσμα στις δυνάμεις της μαχόμενης και αντικαπιταλιστικής αριστεράς, σε εκείνες τις δυνάμεις που παλέψαμε μαζί τα προηγούμενα χρόνια στα κρίσιμα μέτωπα για μια κοινή πολιτική παρέμβαση για μια προωθητική ενότητα στην βάση αρχών, με κριτήριο την ύπαρξη συμφωνίας στα βασικά πολιτικά ζητήματα, την ύπαρξη συναγωνιστικών εμπειριών και μιας κοινής πορείας το προηγούμενο διάστημα.
Στις επερχόμενες πολιτικές και εκλογικές μάχης επιδιώκουμε να ενισχυθεί το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και οι δυνάμεις που το εκφράζουν. Για μια αριστερά, που μπορεί να σταθεί στο ύψος των αναγκών της λαϊκής δράσης.
– Ενισχύουμε την αριστερά που δίνει την μάχη με τον αντίπαλο σε όλη την γραμμή του μετώπου.
– Την αριστερά των μαχητικών αγώνων, των απεργιών, της ανεξαρτησίας από τον υποταγμένο συνδικαλισμό και την συνδικαλιστική γραφειοκρατία.
– Την αριστερά που βλέπει έξω απ το σύστημα, σε επαναστατική ρήξη με τον καπιταλισμό και κάθε λογής κυβερνητική του διαχείριση..
Παλεύουμε για την ανατροπή της κυβέρνησης της ΝΔ και της πολιτικής του κεφαλαίου και της ΕΕ, ενάντια στην συναίνεση των ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, της ακροδεξιάς Ελληνικής Λύσης. Για να βαθύνει η κρίση του συστήματος, να οδηγήσει σε ρωγμή και ανατροπές της κυρίαρχης πολιτικής, να ανοίξει ο δρόμος για τις επαναστατικές αλλαγές, για την εργατική εξουσία.
Οι βασικοί στόχοι πάλης του αντικαπιταλιστικού προγράμματος για την περίοδο είναι:
1) Γενναίες αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα ανεργίας. Κανένας μισθός κάτω 1.000 ευρώ καθαρά. Επαναφορά 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης στο δημόσιο, μείωση των ωρών εργασίας/30ωρο πενθήμερο.. Πρέπει να χάσει πλούτο και εξουσία το κεφάλαιο για να κερδίσουν οι εργαζόμενοι και ο λαός. Αυτή είναι η μόνη «ρεαλιστική επιλογή».
2) Εθνικοποιήσεις των βασικών τομέων της οικονομίας χωρίς αποζημίωση και με εργατικό-λαϊκό έλεγχο για χτύπημα της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας. Πρώτα απ’ όλα της ενέργειας, των τροφίμων, των τραπεζών, αλλά και της Υγείας και της Παιδείας για να υπερασπίσουμε τα δημόσια αγαθά. Κλείσιμο των χρηματιστηρίων ενέργειας και τροφίμων. Διατίμηση σε όλα τα βασικά αγαθά, κατάργηση της έμμεσης φορολογίας (ΦΠΑ, ειδικοί φόροι κα), κατάργηση του ΕΝΦΙΑ
3) Καμιά εμπλοκή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία. Πάλη για την ειρήνη και τη φιλία των λαών. Αγώνας ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων. Παλεύουμε ειδικά ενάντια στον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό που είναι άδικος και επιθετικός και απ τις δυο πλευρές του Αιγαίου. Ακύρωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων, λεφτά για τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού. Έξοδος από το ΝΑΤΟ και τον ευρωστρατό, απομάκρυνση των βάσεων.
4) Συνολική αντιπαράθεση και ανατροπή του πλαισίου της διαρκούς μνημονιακής επιτροπείας, αντικαπιταλιστική ρήξη/έξοδος από την ΕΕ. Διαγραφή του δημόσιου χρέους, και του ιδιωτικού χρέους των φτωχών νοικοκυριών,
5) Πάλη για την διατροφική επάρκεια με ενίσχυση της μικρομεσαίας αγροτιάς και των πρωτοβάθμιων συνεταιρισμών, με προσανατολισμό στις λαϊκές ανάγκες έξω απ΄ τις επιταγές της ΚΑΠ και τους κανονισμούς της ΕΕ. Πάλη ενάντια στις πολυεθνικές που ελέγχουν την διατροφή όλου του πλανήτη
6) Πάλη για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες, πρώτα απ όλα στο δικαίωμα στην απεργία, στη διαδήλωση και τον αγώνα, σε ρήξη με την καταστολή, τον διαρκή έλεγχο, τις κάθε είδους διακρίσεις, το αστικό πολιτικό σύστημα και το κράτος του.
7) Προστασία της φύσης από την υπερεκμετάλλευση του κεφαλαίου. Ενάντια στην κλιματική κατάρρευση, αλλά και καταστροφή εμπορευματοποίηση-ιδιωτικοποίηση, την καταστροφή βουνών και παραλιών στο όνομα της «πράσινης μετάβασης». Ακύρωση των σχεδίων για εξορύξεις ορυκτών πόρων στις διεθνείς θάλασσες (ΑΟΖ).
8) Πάλη ενάντια στον ρατσισμό, την Ευρώπη φρούριο, την αντιλαική συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας. Δικαίωμα στο άσυλο ελευθερίες και ανοιχτά σύνορα για τους πρόσφυγες, αξιοπρεπή στέγαση στις πόλεις και τα χωριά μας. Πλήρη δικαιώματα σε εργασία, παιδεία, υγεία , ελεύθερη μετακίνηση σε πρόσφυγες – μετανάστες.
9) Αγώνας για την ισότητα των φύλων. Προστασία της μητρότητας στην εργασία και τις κοινωνικές παροχές, ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου που διαλύει τις δομές κοινωνικής προστασίας. Όχι στις διακρίσεις λόγω φύλου, καταγωγής, σεξουαλικού προσανατολισμού
Αυτό το πρόγραμμα δεν μπορεί να υλοποιηθεί από «αριστερές» ή «προοδευτικές» κυβερνήσεις διαχείρισης του καπιταλισμού, «για να φύγει η δεξιά» όπως προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και συζητάει το ΜΕΡΑ 25.
Απευθυνόμαστε σε δυνάμεις και αγωνιστές που συντάσσονται με την ανάγκη ενός αριστερού αντικαπιταλιστικού προγράμματος, με την συνεργασία των δυνάμεων και των αγωνιστών που το στηρίζουν, απορρίπτοντας τις αυταπάτες περί «φιλολαϊκών», διαχειριστικών λύσεων, και «αριστερών», «προοδευτικών» κυβερνήσεων μέσα στα πλαίσια του υπάρχοντος συστήματος, του κράτους του και των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών του. Που προσανατολίζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην επαναστατική αλλαγή του.
Το παραπάνω πρόγραμμα δεν μπορεί να υπηρετηθεί από το «ρεαλιστική απειθαρχία», που τελικά μετατρέπεται στον «ρεαλισμό της πειθαρχίας» του ΜΕΡΑ 25. Γιατί αυτός ο «ρεαλισμός» δεν είναι παρά η αποδοχή των πυλώνων της αστικής πολιτικής. «Υγιείς επιχειρηματικότητα», Ευρωπαϊκή Ένωση, συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και αποδοχή της στρατηγικής σχέσης με τις ΗΠΑ, και προτάσεις διαχείρισης, φτιασιδώματος της κυρίαρχης πολιτικής, για πλασάρισμα σαν «αριστερό άκρο» στην μελλοντική «προοδευτική κυβέρνηση»
Υπερβαίνει τα όρια της πολιτικής του ΚΚΕ. Μια πολιτική που αρνείται την αντιπαράθεση με τους πολιτικούς στόχους που συγκρούονται με τις κεντρικές επιλογές του συστήματος. Που δεν θέτει σαν άμεσο ζήτημα πάλης του εργατικού κινήματος και της αριστεράς τις εθνικοποιήσεις των βασικών τομέων της οικονομίας, της ρήξης και της εξόδου από αυτήν, που στον «ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό» μιλάει μόνο για την επιθετικότητα της τούρκικης ολιγαρχίας συγκαλύπτοντας την επιθετικότητα της «δική μας» αστικής τάξης.
Οι δίδυμες εξελίξεις του πολέμου και της κρίσης δημιουργούν άλλα δεδομένα για τον λαό. Οι εκρήξεις είναι μπροστά μας. Η μαχόμενη αντικαπιταλιστική αριστερά έχει χρέος να μετατρέψει τις εκρήξεις σε συνειδητό κίνημα ανατροπής.
Σύντροφοι εξηγείστε και σε μας τους απ’ όξω που έχουν κουραστεί από το “βρες τις διαφορές”, τι ακριβώς καταψηφίστηκε και τι υπερψηφίστηκε στο ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ?
Ποιον θέλει το ΣΕΚ που δεν τον θελει το ΝΑΡ ? Ποια είναι τα 2 σχέδια συμμαχιών, να καταλάβουμε όλοι.
https://ergatiki.gr/article.php?id=26201&issue=1529
Κώστας
Ως πρόταση συνεργασίας, η επιταγή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι τίμια και σωστή. Και επίσης, λέει αυτά που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα για μια συνεργασία πολιτικών δυνάμεων που παλεύουν για την αξιοπρέπεια και την χειραφετητικη προοπτική εργατικής τάξης κ υπόλοιπου λαού.
Δεν λέει ούτε μεγάλα λόγια, ούτε και υπογειώνει την πολιτική. Κατά την γνώμη μου σε ένα τέτοιο πολιτικό και πρακτικό πλαίσιο, χωρά το σύνολο σχεδόν των πολιτικών δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Και λέω σχεδόν, γιατί οι μόνοι που θα έπρεπε πάντα κατά την γνώμη μου να τεθούν από θέση αρχών εκτός τετιου πλαισίου είναι οι τραμπούκοι που πλακωναν στο ξύλο τα προηγούμενα χρόνια συντρόφους και συναγωνιστές τους.
Διαδικασίες βασης αυτή την φορά λοιπόν χωρίς παραγοντισμους ένθεν κακειθεν και προχωράμε.
Το σωστό “η ΠΡΟΤΑΣΗ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ….”.
Α μάλιστα, δεν χωράει η ΛΑΕ λόγω σφαλιάρων της ΑΡΑΣ, ότι να ναι, η ικανότητα κατασκευής προσχημάτων δεν θα πάψει ποτέ να με εντυπωσιάζει. Η ΑΡΙΣ, την εποχή της κορύφωσης των σφαλιάρων χώραγε μέχρι και στο ΚΚΑ και είναι στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ ακόμα, απ ότι βλέπω, αλλά η ΛΑΕ και η ΑΡΑΣ δεν χωράνε ούτε σε εκλογική συνεργασία
Δεν είναι αυτό και να είμαστε ειλικρινείς. Είναι αυτό που κάνει τον τίτλο να είναι απεύθυνση μόνο στην “αντικαπιταλιστική” αριστερα΄ενώ το κείμενο το αφήνει φλου ως μαχόμενης και αντικαπιταλιστικής αριστεράς χωρίς να ξεκαθαρίζει αν ο ένας όρος είναι ευρύτερος του άλλου. Ουσιαστικά πρόκειται για μια κωδικοποίηση που εννοεί το ΝΑΡ, το Ξεκίνημα και την ΔΕΑ αλλά με πολιτικές θέσεις αντίθετες σε πυρηνικά στοιχεία της συγκρότησης τους, δηλ το Ενιαίο Μέτωπο και το Μεταβατικό Πρόγραμμα.Ειναι όμως τέτοια η κατάντια της Αριστεράς που αν τους δωθει πολιτικός χώρος να λένε περί “ουκρανικής αντίστασης” είναι ικανές αυτές οι δυνάμεις να προχωρήσουν
Πιο ειλικρινής είναι ο Δεσύλλας, σου λέει πως δεν θέλει “αντικαπιταλιστική” αριστερά να συμμετάσχει σε ένα ευρύτερο αριστερό μέτωπο ουσιαστικά φωτογραφίζοντας δυνάμεις με παρελθόν στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ, δυνάμεις που δεν συμμερίζονται την, σύμφωνα με το ΝΑΡ, εργατική εξουσία και την μεθοδολογία για την επίτευξη της. Ο Δεσύλλας αποκλείει την ΛΑΕ για τον αληθινό λόγο, δηλ για το Αριστερό Ρεύμα και όχι για την … ΑΡΑΣ
Βέβαια δεν είναι και το πιο ωραίο να βγαίνει ένα κείμενο τόσο ασαφές ως πρόσχημα πλατιάς και ενωτικής στάσης και στα καπάκια να βγαίνει ο Δεσύλλας και να γειώνει τις προσδοκίες, να ερμηνεύει το κείμενο στην γνωστή σεχταριστική τροχιά.
ΟΧΙ ότι δεν τα έχουμε ξαναζήσει, τα έχουμε και με πολύ πιο καταστροφικές επιπτώσεις για το Κίνημα και την Αριστερά.
Κώστας
Δεν θέλω να εκφράσω άποψη για το θεμα.Απλα πρέπει να μην επαναληφθεί μια εκλογικη ανανετρηση σαν αυτή που ζήσαμε με το ντερμπι ΜΕΡΑ-ΕΝΑΝΤΙΑ.Θα ειναι μειωτικό για όλους,κατώτερο των περιστάσεων και θα σπείρει απογοητευση σε ενα ανενταχτο δυναμικό ανθρώπων που το παλευουν κοντρα στο ρευμα.
Το εντυπωσιακό με την Αριστερά μας είναι πως η αναβολή, απ ότι φαίνεται, των εκλογών δεν ειναι καλή είδηση για να προχωρήσουν συζητήσεις και διεργασίες
Γιατί κάνουν κουμάντο κάτι Κομμένες Κεφαλές και Ανθρωπάκια, που έλεγε και ο Τσίρκας, οι οποίοι
α)όταν οι εκλογές είναι λίγο μακρυά θα σου πουν “τώρα κίνημα, δεν συζητάμε για εκλογές
β)όταν οι εκλογές έρθουν θα σου πουν “δυστυχώς δεν προλαβαίνουμε”
Κώστας
Η κλεψιτυπία…
και η διαπόμπευση:
Να κλέψεις ξέρεις; Να κρυφτείς ξέρεις; Ε, τότε τι κλέβεις
Χαρακτηριστικό δείγμα ποιότητας της αντι-ΚΚΕ “Αριστεράς”.
Αν η ΠΠ/Ανταρσυα απευθύνεται σε τέτοιους το παιχνίδι είναι χαμένο.
Αν όχι, τότε σε ποιούς απευθύνεται;
Ρε ΚΚΕδες είστε για τα μπάζα! Από την στιγμή που η φωτό κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, ο δημιουργός του έργου πρέπει να ξέρει ότι, μπορεί αυτή να αναπαραχθεί οπουδήποτε, είτε αναφέρεται το όνομα του δημιουργού της, είτε όχι! Τι βλακείες λέει ο δημιουργός του έργου από την στιγμή που έδωσε το έργο του ως φωτογραφία να αναρτηθεί στο διαδίκτυο; Αν ήταν έτσι, ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ εικόνα χρησιμοποιεί ο οποιοσδήποτε στο διαδίκτυο, θα έπρεπε να αναφέρει τον δημιουργό της! Ποιος το κάνει; Ούτε φυσικά τα μέσα του ΚΚΕ το κάνουν!
Επίσης, από πότε μια φωτό που αναρτάται ως κομμάτι ενός πολιτικού κειμένου σε ένα κομματικό σάιτ σημαίνει ότι ο δημιουργός της ταυτίζεται με την πολιτική του χώρου; Αν ήταν έτσι σαΐνι δημιουργε και σαΐνια ΚΚΕδες, θα έπρεπε ο Πικάσο να ήταν ταυτόχρονα ΣΥΡΙΖΑ και ευρωκομμουνιστής, σταλινικός γραφειοκράτης ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΝΑΡ, τροτσκιστής και μουλου, αναρχικός και χριστιανοσοσιαλιστής, ίσαμε και ΠΑΣΟΚ, μιας και η Γκουέρνικα έχει κοσμήσει ως φωτό πλήθος πολιτικών κειμένων από αυτά τα κόμματα!
Προφάσεις εν αμαρτίαις! Οι πολιτικοί κομπογιαννιτισμοί δεν συγκαλύπτονται με την ασυδοσία του δικτύου. Να πλένετε τα χέρια σας όταν πιάνετε οτιδήποτε προέρχεται από το ΚΚΕ, αν θέλετε να σωθείτε από το ΚΚΕ.
Αλλά κι έτσι, δεν πρόκειται.
Παραληρηματάκι για μιαν ακόμα φορά, από τον ΚΚΕ που γράφει στην παντιερα τα ίδια βαρετά πράγματα…
Πιο πριν κ διαχρονικά πουλάει ο ΚΚΕες μας συγκίνηση και οπαδιλικι εδώ μέσα, τώρα ξάφνου θυμήθηκε να αναδημοσιεύσει μια λεπτομέρεια της τελευταίας σειράς ειδησεογραφίας, προκειμένου να βρει κάτι για να την πέσει εμμέσως, στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ!
Είστε άρρωστοι στο ΚΚΕ, βαθιά, βαριά, χωρίς ελπίδα βελτίωσης
Κώστας
Ναι, η πολιτική πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύνεται και στις δυνάμεις κ τον κόσμο της αριστερής πρωτοβουλίας διαλόγου. Και επίσης ναι, είναι αρρωστάκι οποιος λέει περί…κλεψιτυπίας, επειδή μια φωτό ενός πίνακα κοσμεί ένα πολιτικό κείμενο και δεν μπήκε το όνομα του δημιουργού. Κάντε καταγγελία ΚΚΕδες και στο ΚΚΕ, που επίσης αναρτά φωτό στα μέσα του, χωρίς τις περισσότερες φορές να αναγράφεται το όνομα του δημιουργού.
Κατανοητό και τίμιο που αυτή η πρόταση δεν απευθύνεται στο κκε. Χίλιες φορές προτιμητέο να είμαστε καθαροί, ως πολιτικοί αντίπαλοι που είμαστε, παρά να κάνουμε υποκριτικές προτάσεις συνεργασιών μεταξύ χώρων με ριζικά αντίθετες επεξεργασίες και σχέδια. Η κουβέντα να γίνεται με όρους διαπάλης και πολεμικής, άλλωστε η ευδοκίμηση του ενός πολιτικού σχεδίου που τίθεται προϋποθέτει την ήττα του άλλου και τούμπαλιν.
Από τα 3 σημεία κριτικής που γίνονται στο κκε στην κατακλείδα, το ένα είναι ασαφές και γενικό, μάλλον ηθελημένα ( “αρνείται την αντιπαράθεση με τους πολιτικούς στόχους που συγκρούονται με τις κεντρικές επιλογές του συστήματος”). Το άλλο για τα ελληνοτουρκικά εντάξει το έχουμε συζητήσει πολλάκις και οι διαφωνίες είναι γνωστές, το ποιος είναι σωστός θα φανεί μάλλον σε πιο θερμές εποχές. Αλλά θα ήθελα να σταθώ στο τρίτο σημείο για τις εθνικοποιήσεις:
Αρχικά καταλαβαίνω ότι αφού τίθεται ως “άμεσο αίτημα” εννοούμε μη επαναστατικό μέτρο. Δηλαδή εννοούμε κρατικοποίηση από το καπιταλιστικό κράτος. Γιατί χρησιμοποιείται ο όρος εθνικοποίηση και όχι κρατικοποίηση; Αλλά πέρα από αυτό, πώς γίνεται μια κρατικοποιημένη επιχείρηση (ακόμα και με εργατικό έλεγχο, αν δεχθούμε ότι υπάρχει) στο πλαίσιο λειτουργίας της εντός του καπιταλισμού να ξεπεράσει τα κριτήρια παραγωγής, τους στόχους του κέρδους, τον γενικότερο τρόπο λειτουργίας της καπιταλιστικής παραγωγής; Είναι η καπιταλιστική παραγωγή ζήτημα του πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις ή του με ποια κριτήρια και στόχους λαμβάνονται αυτές; Μα θα μου πείτε μπαίνει η λεγόμενη εθνικοποίηση ως άμεσο καθήκον για να προκαλέσει στη συνέχεια αυτό το μέτρο γενικότερη ανάταση που θα οδηγήσει σε επιπλέον ανατροπές. Ωστόσο, η ιστορία έχει δείξει με πικρό τρόπο ότι αυτά τα αιτήματα δεν φέρνουν πιο κοντά αλλά πιο μακριά το αίτημα της επαναστατικής αλλαγής. Αν θέλουμε οι εργάτες να ελέγχουν την παραγωγή πρέπει να το πούμε για το σήμερα και όχι για το αύριο, δηλαδή με το δικό τους εργατικό κράτος.
Θεωρώ λοιπόν ότι για άλλη μια φορά η ανταρσυα επαναφέρει αυτήν την διαχειριστική στην ουσία θέση, που κλείνει το μάτι σε μια κυβερνητική εναλλαγή, αφού εθνικοποίηση ως άμεσο αίτημα σε αυτό το σύστημα γίνεται με κυβερνητικό μέτρο. Θα μου πεις εδώ, ναι αλλά υποτίθεται ότι θα προκύψει ως πίεση του εργατικού κινήματος. Πίεση, όμως, προς μια κυβερνητική εναλλαγή.
Φάνη, χωρίς να ανήκω στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχω να σου πω πως η θέση του ΚΚΕ, το να ζητάει από πολιτικές δυνάμεις συμβόλαιο και υπογραφή πως αποκλείεται να υπάρξει συγκυρία της ταξικής πάλης, οποτεδήποτε και οπουδήποτε στον κόσμο, που να βάζει θέμα κατάληψης της κυβερνητικής εξουσίας από ένα πολιτικό μπλοκ που να πάτάει σε ένα κοινωνικο με καθοριστική σημασία του Κομμουνιστικού Κινήματος και της Αριστεράς γενικα, είναι θεωρητικά αστεία, μαρξιστικά ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΕΚΔΟΤΗ στα ορια του γελοίου, στα όρια της γελοιοποίησης του φορέα που διατυπώνει αυτόν τον ιδεολογικοπολιτικό εκβιασμό. Ιδεολογικοπολιτικό εκβιασμό που το να περάσει σε αγωνιστές που “συμπορεύονται αν και δεν συμφωνούν σε όλα” συνιστά και μια αναξιοπρεπή στάση από την μεριά τους διότι εδώ μιλάμε για μια θέση που βγήκε μέσα από το κεφάλι του Δια χωρίς κανένα σημειο επαφής με την ιστοριά του Κομμουνιστικού Κινήματος και την Θεωρία και Πράξη του μαρξισμού. Δεν τίθεται σήμερα αλλά ναι μπορεί να τεθεί θέμα κυβερνητικής εξουσίας, αυτά είναι αυτονόητα για τους μαρξιστές
Οι δε στόχοι όπως η κρατικοποίηση/εθνικοποίηση την οποία θίγεις μπορεί να είναι και στόχοι πάλης, στόχοι ζύμωσης για το ανέβασμα του κινήματος κλπ, στόχοι που ίσως τεθούν προς εφαρμογή αν κάποτε υπάρξει κάποια κυβέρνηση ου έχει πάρει διάφορα ονόματα κατά καιρούς (εργατική, αριστερή, του ΑΑΔΜ που έλεγε το ΚΚΕ) ή που ίσως κάποτε να τους δεχτεί και μια αστική κυβέρνηση, εντάσσοντας τους και διαστρεβλώνοντας τους στην δική της στρατηγική ανάλογα με τις ανάγκες της καπιταλιστικής συσσώρευσης, ή μπορεί να είναι στόχοι που θα γίνουν από την εργατική εξουσία.
Σε κάθε περίπτωση αυτό που βάζεις, και βάζει το ΚΚΕ, πως προυπόθεση για την οποιαδήποτε πολιτική συνεργασία είναι η πλήρης ιδεολογικοπολιτική ταύτιση σε μια προοπτική μέχρι να παγώσει ο ήλιος και άρα η … ένταξη τελικά στο ΚΚΕ και όχι η πολιτική συμφωνία πάνω σε βασικούς πολιτικούς στόχους και η κοινή δράση στα μέτωπα πάλης, στην βάση της παραδοχής πως η εργατική τάξη και τα λαικά στρώματα έχουν πολλαπλές ταξικές ριζοσπαστικές πολιτικές εκπροσωπήσεις, και βασικά δεν έχουν καμία επαρκή, είναι ΚΑΡΙΚΑΤΟΥΡΑ. Δεν είναι τόσο πολλά τα χρόνια που το ΚΚΕ είχε κεντρικές πολιτικές συνεργασίες με (μικρές) και στρατηγικά πολύ διαφορετικές δυνάμεις, μεταξύ τους και ως προς αυτό. Δεν έχει αποτιμηθεί γιατί, γιατί ήταν λάθος και γιατί άλλαξε.
Πρέπει καποτε εκτός από την αναλυτική αποτίμηση της περιόδου του Χαρίλαου να μας πείτε γιατί ήταν τόσο πια καταστροφική η περίοδος της Αλέκας, να μας το πει η ίδια βασικά αν έχει το πολιτικό θάρρος να ξεπεράσει το “ενα μέλος της ΚΕ ήμουν και τότε, και ήθελε η ΚΕ να είμαι ΓΓ, ένα μέλος είμαι και τώρα’. Δεν γίνεται βέβαια, δημοκρατικός συγκεντρωτισμός κλπ αλλά η αποτίμηση εκκρεμμεί και τα ερωτήματα είναι καυτά. Δεν μπορεί εώς το 2006 να είναι εντάξει προς συνεργασία με το ΚΚΕ μια πολιτική δύναμη της παλαιοπασοκικής σοσιαλδημοκρατίας, το 2022 να μην είναι καμία πολιτική δύναμη, εντάξει για συνεργασία, και να μην γίνεται θαρρετή αποτίμηση αυτής της κάθετης στρατηγικής τομής στην πολιτική του ΚΚΕ, δεν μπορεί να είναι και το ένα σωστό και το άλλο, μιλάμε για απερίγραπτο πολιτικαντισμό το να λες πως υπάρχει συνέχεια από το ένα στο άλλο
Κώστας