Παναγιώτης Μαυροειδής
«Κάθε παρατηρητής της πολιτικής σκηνής ξέρει πόσες και πόσες παθιασμένες πολιτικές διαμάχες περιστρέφονται γύρω από τα ονόματα των λαών. Υπάρχουν Παλαιστίνιοι; Ποιος είναι Εβραίος; Οι Μακεδόνες είναι Βούλγαροι; Οι Βέρβεροι είναι Άραβες; Ποια είναι η σωστή ονομασία: Νέγρος, Αφροαμερικανός, Μαύρος (με κεφαλαίο ή χωρίς); Γι’ αυτές τις ονομασίες κάθε μέρα αλληλοσκοτώνονται οι άνθρωποι. Κι όμως, αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι έχουν την τάση να αρνούνται ότι το ζήτημα είναι σύνθετο ή αμφιλεγόμενο, ή ότι τέλος πάντων κάθε άλλο παρά προφανής είναι η απάντηση» (Βαλερστάιν, “Η οικοδόμηση των λαών: ρατσισμός, εθνικισμός, εθνισμός”)
Αυτά τα ρευστά και σύνθετα κοινωνικά φαινόμενα, στην στρατηγική κάθε αστικού κράτους, μικρού ή μεγάλου, καθώς και στα σχέδια των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, καθίστανται μονομερείς «αλήθειες», που επιβάλλονται είτε με πλύση εγκεφάλου γράφοντας και ξαναγράφοντας κατά το δοκούν την ιστορία, είτε με την οικονομική, πολιτική και ανοιχτή στρατιωτική βία.
Ποτέ μα ποτέ ο γεωγραφικός χώρος της Μακεδονίας, δεν ήταν ομοιογενής εθνικά, αλλά ούτε και η ίδια η έννοια της κάθε χωριστής εθνικής ταυτότητας έμενε ποτέ αναλλοίωτη σε όσους τη δήλωναν ή ανεξάρτητη από άλλους παράγοντες όπως πχ αυτόν της θρησκευτικής πίστης ή της διαμόρφωσης γειτονικών εθνικών κρατών.
Σταχυολογώ ενδεικτικά:
- Σύμφωνα με την απόρρητη στατιστική του ελληνικού προξενείου Θεσσαλονίκης (1911-1912), δηλαδή πριν την ένταξη στην Ελλάδα, στην κατηγορία «Έλληνες» κατατασσόταν μόνο το 13,2% του πληθυσμού της πόλης.
- Αμέσως σχεδόν μετά την απελευθέρωση, κατά την πρώτη, συστηματική απογραφή του πληθυσμού της πόλης της Θεσσαλονίκης (Απριλίος1913), η ελληνική κοινότητα βρισκόταν στην τρίτη θέση του συνόλου των 157.889 κατοίκων, με 39.965 άτομα (25,3%) έναντι 61.439 Ισραηλιτών (38,9%), 45.867 μουσουλμάνων(29%), 6.263 Βουλγάρων (3,9%) και 4.364 (2,7%) άλλων εθνικοτήτων.
Είναι λογικό να γελάει κανείς με την αρχαιοπρέπεια και την Μεγαλοαλεξανδρομανία των εθνικιστών της «από εκεί» πλευράς. Κάθε άλλο όμως είναι οι μοναδικοί που σέρνουν αυτό το χορό. Αντίθετα, διαχρονικά ήταν κυρίως η Ελλάδα, που προσπάθησε να αποδείξει ότι ανεξαρτήτως γλώσσας και διαλέκτου ή θρησκείας, το κοινό στοιχείο των κατοίκων όλης της Μακεδονίας ήταν η καταγωγή από τους αρχαίους Μακεδόνες και το Μέγα Αλέξανδρο;
Γιατί αυτό;
Πρώτο, διότι με το κριτήριο της γλώσσας ως βασικού κοινού στοιχείου ένταξης των μακεδονικών πληθυσμών στον «εθνικό κορμό», όπως φαίνεται και από τα παραπάνω στοιχεία, σαφώς μειονεκτούσε.
Δεύτερο, διότι η δημιουργία της χωριστής Βουλγαρικής Εκκλησίας από το 1870 (Εξαρχικοί), δημιουργούσε όχι μία αλλά δύο αντίπαλες θρησκευτικές οντότητες. Έτσι λοιπόν, η μόνη λύση ήταν η θεωρία πως πρόκειται για «απόγονους των Αρχαίων Μακεδόνων», που κάποια στιγμή «βίαια» έγιναν από άλλους «σλάβοι» ή Βούλγαροι, μιλώντας αλλότριες γλώσσες.
Σύσσωμος ο επίσημος πολιτικός κόσμος, δυστυχώς συμπεριλαμβανομένου του ΚΚΕ, δηλώνουν, παρά τις διαφορές τους σε άλλα περί του Μακεδονικού ζητήματα, ότι «βάση του αλυτρωτισμού είναι η αναγνώριση Μακεδονικού έθνους και Μακεδονικής γλώσσας».
Σοβαρά;
Δηλαδή ποιος αποφασίζει αν υπάρχει ένα έθνος;
Ή μάλλον, πιο σωστά:
Έως πότε “επιτρέπεται” και αναγνωρίζεται η όποια εθνογένεση;
Δηλαδή δε μπορούν πχ να υπάρχουν Βούλγαροι σήμερα, μια και κανείς ιστορικός δεν αναφέρεται σε «αρχαίους Βουλγάρους»; ‘
Η μήπως δεν νοούνται σήμερα Κούρδοι, εκτός και αν μας αποδείξουν ότι είναι απόγονοι των αρχαίων Σκυθών; Και με ποιές “αρχαίες ρίζες” διαμορφώθηκε έθνος στις ΗΠΑ;
Με ποια κοινή γλώσσα, θρησκεία ή χρώμα; Είναι αστείο αλλά όχι ανεξήγητο πως για την τελευταία περίπτωση, κανείς δεν τολμάει να μιλάει για “κατασκευή”;
Το ερώτημα περί Μακεδονικού έθνους (με όλη τη ρευστή σημασία που έχει η συζήτηση για κάθε έθνος και την πολυπλοκότητα που συνοδεύει τις ρίζες, τις “αντικειμενικές” πλευρές και την «κατασκευή» του, σε συνδυασμό με τη δημιουργία καπιταλιστικών κρατών), δεν το δημιούργησε ούτε ο Τίτο το 1944, ούτε η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας το 1990. Προϋπάρχει αυτών των μεγάλων στιγμών.
Οι θέσεις του ΚΚΕ μπορεί να άλλαζαν στο παρελθόν ριζικά ως προς τις απαντήσεις (πχ ενιαία ανεξάρτητη Μακεδονία, ή σεβασμός δικαιωμάτων σλαβομακεδονικής/σλαβόφωνης μειονότητας εντός της Ελλάδας), ωστόσο είχαν ως κοινό στοιχείο την αναγνώριση ύπαρξης και μακεδονικού έθνους και μακεδονικής γλώσσας. Το ζήτημα της κρατικής υπόστασης δεν ταυτίζεται με αυτό. Σήμερα το ΚΚΕ, χωρίς καμία τεκμηρίωση, λέει ακριβώς το αντίθετο! Δηλαδή, ας υπάρχει (γεωγραφικά) Μακεδονικό κράτος, όμως δεν υπάρχει ούτε έθνος, ούτε γλώσσα! Ανάδελφο και άλαλο…
Και ένα σχόλιο περί κινδύνων «αλυτρωτισμού», για το οποίο φωνασκούν δυστυχώς φωνασκεί και το ΚΚΕ και ακόμη χειρότερα και η ΛΑΕ.
Δε μπορεί να υπάρχει καμία αμφιβολία για την ισχυρή (και ηγεμονική) παρουσία εθνικιστικών τάσεων τόσο στο εσωτερικό της γειτονικής χώρας, όσο και στο εξωτερικό, στις κοινότητες δηλαδή των απόδημων (σλαβο)μακεδόνων στις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Αυστραλία. Αρκεί να πάει κανείς σε ένα πάρκο της Μελβούρνης την πρωτοχρονιά ή σε ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι για να δει τι σημαίνει ακραίος εθνικισμός των (σλαβο)Μακεδόνων.
Η εθνικιστική ρητορική ωστόσο, δεν αναπτύσσεται εν κενώ, αλλά τροφοδοτείται από τον ελληνικό επιθετικό εθνικισμό, δηλαδή από μεριάς μιας χώρας καταφανώς ισχυρότερης οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά. Μιας χώρας ενταγμένης στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, έχουσα μάλιστα και τη δύναμη να γίνεται «νονός» της γειτονικής χώρας, δίνοντας όνομα στην ίδια, αλλά και στα …αγάλματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκτός από καλό παιδί της ΕΕ, αναδεικνύεται και άριστος μαθητής του ΝΑΤΟ, σε αυτό το πεδίο.
Ας θυμηθούμε ορισμένες στιγμές, για να έχουμε ένα μέτρο στα περί επιθετικότητας, απειλών κλπ.
1. Σε επίσημη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό το Πρόεδρο της Δημοκρατίας στις 18/2/1992, ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης έθεσε υπόψη των πολιτικών αρχηγών την πρόταση Μιλόσεβιτς για διαμελισμό της Δημοκρατίας της Μακεδονίας μεταξύ Ελλάδας και Σερβίας. Την πρόταση είχε κάνει ο ίδιος ο Μιλόσεβιτς στον Υπ.Εξ. Α. Σαμαρά κατά την επίσκεψή του στο Βελιγράδι στις 4/11/1991. Δηλαδή, έστω έμμεσα ήταν στο τραπέζι…Και το επανέφερε χθές η φασιστική Χρυσή Αυγή.
2. Το 1992 γίνεται το πρώτο ελληνικό εμπορικό εμπάργκο κατά της μικρής γειτονικής χώρας. Ένα μήνα μετά την άρση του (18/1/1993), ο Στ. Παπαθεμελής, δήλωνε: «Πρέπει να ακολουθήσουμε ενεργό πολιτική διάλυσης αυτού του κρατιδίου […] δεν θα ανοίξουμε ΠΟΤΕ τα σύνορα με αυτό το κρατίδιο και φυσικά δε θα του επιτρέψουμε να αναπνέει μέσω της Θεσσαλονίκης» (!).
3. Το 1994, με κυβέρνηση Παπανδρέου επιβάλλεται και πάλι εμπορικό εμπάργκο, με έμφαση στο καθολικό εμπάργκο πετρελαίου και καυσίμων.
Ας έχουμε ένα μέτρο λοιπόν…
Η ουσία της συμφωνίας Τσίπρα-Ζάεφ δεν περιορίζεται ωστόσο στο όνομα, όσο σημαντικές και αν είναι αυτές ή άλλες επισημάνσεις. Αν βγαίνει ένα «ζουμί», είναι ότι ζητήματα λαϊκής κυριαρχίας, εθνικού ή άλλου αυτοκαθορισμού των λαών, αλέθονται στη μυλόπετρα μιας ατέρμονης πορείας επιβολής της καπιταλιστικής«αγοράς» στο πλαίσιο του ανταγωνισμού των ηγετικών καπιταλιστικών χωρών, που πατούν επί πτωμάτων.
Σε αυτό το μοτίβο, ο ρόλος της Ελλάδας δεν ήταν και δεν είναι ούτε αμυντικός, ούτε απλά «ακολουθητικός» των ΗΠΑ και άλλων. Είναι ¨ενεργητικός» και εκμεταλλευτικός ρόλος σε βάρος της γειτονικής χώρας που θα καταστεί «σύμμαχος στο ΝΑΤΟ», κατά τον ίδιο τρόπο που η Γερμανία θα έχει πάντα το πάνω χέρι απέναντι στην Ελλάδα στο πλαίσιο της ίδιας συμμαχίας.
Ο φτωχός λαός της Μακεδονίας (είτε Βόρειας, είτε πρώην, είτε σκέτης), θα είναι το μεγάλο θύμα αυτής της διαδικασίας.
Σημείωση: Η φωτογραφία είναι από το συλλαλητήριο του 1992 για το Μακεδονικό, μαζί και με το πως το σχολίασε τότε η ΑΥΓΗ του τότε Συνασπισμού
Τι έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων;
«Ποτέ μα ποτέ ο γεωγραφικός χώρος της Μακεδονίας, δεν ήταν ομοιογενής εθνικά, […].»
~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~
Μια από τις επιπτώσεις τής γνωστής παιδικής ασθένειας για την οποία μάς μίλησε διεξοδικά ο Λένιν στο σχετικό εγχειρίδιό του, είναι ή μείωση της επίγνωσης των συνεπειών που έχουν οι λόγοι μας και οι πράξεις μας. Έτσι, ο Παναγιώτης Μαυροειδής γράφει την παραπάνω επισυναπτόμενη φράση χωρίς να συνειδητοποιεί ότι με αυτήν επικυρώνει 100% τις θέσεις τόσο τού ΚΚΕ όσο και της ΛΑΕ, οι οποίες, πολύ απλά, λένε ότι, ακριβώς επειδή «[π]οτέ μα ποτέ ο γεωγραφικός χώρος της Μακεδονίας, δεν ήταν ομοιογενής εθνικά» (αυτό δηλαδή που λέει κι ο ίδιος ο Μαυροειδής!), ουδείς εθνικός σχηματισμός έχει δικαίωμα να σφετεριστεί το καθολικής αναφοράς όνομα «Μακεδονία» και τα παράγωγά του. Αντίθετα, είναι υποχρεωμένος να χρησιμοποιήσει κάποιου είδους επιθετικό προσδιορισμό που να υποδηλώνει σαφώς ότι ο συγκεκριμένος εθνικός σχηματισμός και το έδαφος της επικράτειάς του αποτελούν κάποιο μέρος τής (ουδέποτε ομοιογενούς εθνοτικά) Μακεδονίας και όχι το όλον.
Τι ανάγκη έχουμε, σύντροφοι του ΚΚΕ και της ΛΑΕ, από άλλους μάρτυρες; Τα λέει και τα μολογάει μόνος του ο Παναγιώτης Μαυροειδής!
Τα “κομμουνιστο”εθνίκια είναι καιρός να μεγαλώσουν και να συνειδητοποιήσουν πως οι εργάτες/εργαζόμενοι όλης της γής, δεν χρειαζόμαστε πια άλλα εθνικά-αστικά κράτη.
Μας φτάνουν αυτά, που έχουμε, προκόψαμε με αυτά, όσο και όπως προκόψαμε, φτύσαμε και όσο αίμα είχαμε, ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Το ζήτημα, που βάζει η εποχή μας (και όχι οι ιμπεριαλιστές) είναι να τσακίσουμε πια και τα υπάρχοντα αστικά κράτη, όχι να φτειάξουμε καινούργια.
Πέρασε πια η εποχή τους.
Κάποια στιγμή και οι Σλαβομακεδόνες εργαζόμενοι θα ξυπνήσουν, όταν καταλάβουν ό,τι σέρνονται από τυχοδιώκτες αστούς, ενάντια στα συμφέροντά τους, όταν τους έρθει ο λογαριασμός του “Μακεδονικού Εθνους”.
Οπως μας ήρθε και σε μάς, τους Νεο-έλληνες, για το δικό μας “Ελληνικό Εθνος”, που πρόκανε να ζήσει και κανα-δυό αιώνες.
Η διεθνιστική συμπαράσταση στον Σλαβομακεδονικό και τους άλλους Λαούς της Σλαβικής Μακεδονίας, Αλβανούς, Βουλγάρους, Νεο-έλληνες, Ρομά, Εβραίους κλπ., δεν μπορεί να είναι αβάντα στα ιμπεριαλιστικά “Μακεδονικά” σχέδια της σλαβομακεδόνικης αστικής τάξης και των πατρώνων της.
Ο Λ. Μ. συμπαρατάσσεται με αυτούς, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΗΣ ΣΛΑΒΙΚΗΣ ΚΑΙ ΛΟΙΠΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ.
Ας το καταλάβει, ξεπερνώντας τα μίζερα αντι-ΚΚΕ σύνδρομά του.
Ποιος είναι ο Λ.Μ.;
Για να ξέρουμε τι λέμε, εθνικισμός και αλυτρωτισμός (σύμφωνα με την έκφραση των κειμένων του ΚΚΕ) εκφράζεται μόνο από την άλλη πλευρά. Δεν ξέρω τι λέτε σε αυτο. Ενώ επίσημα αρνούνται την ελληνικότητα της αρχαίας Μακεδονίας., Διεκδικούν την εδαφική κληρονομιά της!!! Το βμρο θα έκανε και συνέδριο στην Θεσσαλονίκη. Η ελληνική πλευρά ποτέ δεν είχε ανάλογες εθνικιστικές θέσεις!! Ούτε τα πιο ακραία κόμματα πχ λαός. Πότε!!
Αυτό δείχνει ότι με άλλες πλάτες έλεγαν ότι έλεγαν τόσα χρόνια οι σλαβομακεδόνες….
Και για αυτό το λόγο η συμφωνία είναι λάθος και κρύβει ‘εκπληξεις’
Mea culpa, Π. Μ. ήθελα να πω.
Α. Δε στέκουν αυτά που γράφει ένας του κκε στην προσπαθεια του να εξισορροπησσει την θέση του κκε που διεπεται απο ιστορική άγνοια και αβάντα της αντίληψης περί ψωροκωσταινας: Τα εθνη/κρατη αγαπητέ ένας δεν έχουν τελειώσει ακόμη.
Β. Η βόρεια μακεδονια έχει κάθε δικαιωμα να ονομαστεί βόρεια μακεδονια, μιας και υπάρχει ιστορικά μια σλαβικη εθνότητα που απο τον 19ο αιώνα αυτοπροσδιοριζεται ως μακεδονική. Οι θεωρητικές παρλαπιπες που ξεστομιζεις ένας μαζί με το κκε, πρισφερουν πολύ κακες υπηρεσίες στην προσπαθεί ταξική κοινωνική χειραφετησης των λαών της βαλκανικής.
Πάντα πρώτη η μικροαστική αριστερά, όταν πρόκειται για την ιερή αγελάδα του “αυτοπροσδιορισμού”, ακόμη καλύτερα, αν είναι και αστικός του ….19ου αιώνα!
Η ….κοινωνική(!) …”χειραφέτηση”(!! – από τι; Από το ΝΑΤΟ, που την υποστηρίζει;!) των …λαών(;!) της Βαλκανικής είναι βιολί ….
“… στην ιμπεριαλιστική ορχήστρα της ωδής περί μειονοτήτων (όχι ότι δεν υπήρχαν τέτοια ζητήματα) και δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού. Δεν κατάλαβαν ότι η FYROM έχει μετατραπεί σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ. Δεν τους ενοχλεί ότι έχει στηθεί η μεγαλύτερη βάση των ιμπεριαλιστών στα Βαλκάνια μετά τη Σούδα.
Κουβέντα τα παιδιά, τσιμουδιά, τι να πουν; Αφού τους θεωρούν «ελευθερωτές». Υστερα, αυτοί οι οπαδοί του «ατομικού και συλλογικού αυτοπροσδιορισμού» δεν κατάλαβαν ακόμα ότι σ’ αυτή την ΕΕ της βαρβαρότητας και της ανελέητης καταπίεσης, η λογική του «αυτοπροσδιορισμού» είναι «δούρειος ίππος» για να δικαιολογούνται οι πολιτικές του ιμπεριαλισμού, η πολιτική του «διαίρει και βασίλευε»…..”
Μίρκα τους ακούς;
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=4516543
Το φαιδρό είναι ότι στα χρόνια του Ρήγα ήταν κοινός ο γεωγραφικός προσδιορισμός Μακεδόνες, και δεν επαψε να ακούγεται έκτοτε, ενώ δεν υπήρχε ως εθνικό το όνομα Έλληνες. Για τον Ρήγα Ελλάδα θα ήταν το ριζοσπαστικό κράτος που θα έφτιαχναν ενάντια στους άρχοντες όλοι μαζί οι κάτοικοι των Βαλκανίων, και άλλοι ακόμη.
Σουλιώτες και Μανιάτες, λιοντάρια ξακουστά
ως πότε στες σπηλιές σας κοιμάστε σφαλιστά;
Μαυροβουνιού καπλάνια, Ολύμπου σταυραητοί,
κι Αγράφων τα ξεφτέρια, γενήτε μια ψυχή.
Ανδρείοι Μακεδόνες, ορμήσετε για μια,
και αίμα των τυράννων ρουφήστε σα θεριά.
Του Σάβα και Δουνάβου, αδέλφια Χριστιανοί,
με τ’ άρματα στο χέρι καθένας ας φανή,
το αίμα σας ας βράση, με δίκαιον θυμόν,
μικροί, μεγάλ’ ομόστε τυράννου τον χαμόν.
Λεβέντες αντρειωμένοι, Μαυροθαλασσινοί,
ο βάρβαρος ως πότε θε να σας τυραννή.
Μην καρτερήτε πλέον, ανίκητοι Λαζοί,
χωθήτε στο μπογάζι, μ’ εμάς και σεις μαζί.
Δελφίνια της θαλάσσης, αζδέρια των νησιών,
σαν αστραπή χυθήτε, κτυπάτε τον εχθρόν.
Της Κρήτης και της Νύδρας θαλασσινά πουλιά,
καιρός ειν’ της πατρίδος ν’ ακούστε τη λαλιά.
Κι όσ’ είστε στην αρμάδα, σαν άξια παιδιά,
οι νόμοι σας προστάζουν να βάλετε φωτιά.
Μ’ εμάς κι εσείς, Μαλτέζοι, γενήτε ένα κορμί,
κατά της τυραννίας ριχθήτε με ορμή.
Σας κράζει η Ελλάδα, σας θέλει, σας πονεί,
ζητά την συνδρομήν σας, με μητρικήν φωνή.
Αυτά τα πολύ σωστα που γράφεις σπυρο, μακάρι να τα διαβασουν: Α. Οι άσχετοι ισορικα εθνικιστές και β. Οι αριστεροί τύπου ΛΑΕ που θεωρούν οτι… ξεπουλιετε η μακεδονια.
Κυρίως παραμυθιάζετε και ξεπουλάτε όλοι σας ΚΑΙ τους Λαούς της Σλαβικής Μακεδονίας.
Μη μείνει κάτι έξω από την αστική στρούγκα.
Ποιός άλλος έχει τώρα σειρά να τον ….”αυτοπροσδιορίσουμε”;
Αλήθεια ο Ρηγας, στα μακεδονίτικα έγραψε τον Θούριο του;
Αιδώς Αργείοι!!
Να μη βλέπουμε μόνο τα ‘‘χοντρά’’ (το ωραίο, ευγενές και πρωτοποριακό όραμα του Ρήγα για μια βαλκανική πολυεθνική πολιτεία). Να βλέπουμε και τα ‘‘ψιλά’’:
1. Πολυεθνική ξεπολυεθνική, ο επικαθορισμός της και ο χαρακτήρας αυτής τής πολιτείας στο μυαλό τού Ρήγα ήταν ελληνικός («Ελληνική Δημοκρατία» ονομάζει αυτήν την πολιτεία ο Ρήγας στο 1ο άρθρο τού Σχεδίου Συντάγματος που εκπόνησε, ακόμα δε και στο απόσπασμα από το Θούριο που παραθέτεις, για δες πιο προσεκτικά το κλείσιμο: «Σας κράζει η Ελλάδα, σας θέλει, σας πονεί, ζητά την συνδρομήν σας, με μητρικήν φωνή.»
2. Ακόμα κι αν έπαιρνε σάρκα και οστά το όραμά του, πόσο θα επιζούσε στην εποχή τής ανάδυσης τών εθνικισμών; Και πρωτόγονος (ή πρώιμος) κομμουνισμός υπήρξε στην κοινωνική εξέλιξη. Ούτε το κοκαλάκι του δεν έχει μείνει να πάμε να του ανάψουμε ένα κεράκι…
ΔΙΟΡΘΩΣΗ:
Έγινε λάθος έμφαση στο δίστιχο του Θούριο που έβαλα στο σχόλιο. Η σωστή:
“Σας κράζει η Ελλάδα, σας θέλει, σας πονεί,
ζητά την συνδρομήν σας, με μητρικήν φωνή.”
Εν προκειμένω το ΚΚΕ λέει τα προφανή στο θέμα.
Ότι δηλαδή στην εποχή του παγκοσμιοποιημένου ιμπεριαλισμού, οι εθνικισμοί και οι αλυτρωτισμοι δεν έχουν πλέον κατα κανόνα προοδευτικό χαρακτήρα όπως την εποχή του Λένιν.
Συνεπώς πρέπει να ξαναγραφτεί ο ΜΛ στα σημεία αυτά που άπτονται στο ζήτημα.
Και αυτό το κάνει το ΚΚΕ αθόρυβα και χωρίς τυμπανοκρουσιες αλλά ακολουθώντας την γραμμή να αναλύεται κάθε φορά το συγκεκριμένο, και από κει να ‘ανεβαινουμε ‘ στις αφηρημένες αρχές και νόμους.
Ειδικά στην Ευρώπη και πιο ειδικά στην μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια, οι εθνικισμοί και οι φυλετικοί έχουν ενταχθεί στο άρμα και στους σχεδιασμούς των μεγάλων δυνάμεων.
Οι μαρξιστές που με το θάρρος του Παντελή Πουλιόπουλου κατήγγειλαν στην ιμπεριαλιστική πολιτική του ελληνικού κράτους στην μικρασια σαν εξάρτημα των Αγγλογάλλων, με το ίδιο θάρρος σήμερα καλούν σε επαγρύπνηση όταν επίκειται επαναχάραξη συνόρων….
Α. Βεβαίως και ο μαρξισμός ως θεωρία είναι αναγκασμένος να τροποποιείται, να εγκολπωνει τις αλλαγές στην οικονομία, την κοινωνία, την γεωπολιτική τον πολιτισμό μπας και μπορέσει και ξαναγίνει αποτελεσματικος οδηγός στην κομμουνιστική απελευθέρωση της κοινωνίας!
Ευχαριστούμε τους φίλους του κκε που παραδέχονται τα παραπάνω. Το ΝΑΡ και άλλες δυνάμεις προσπαθεί εδώ και χρονια προς αυτή την κατεύθυνση.
Επί του προκειμένου: Ούτε και επί λένιν θεωρούνταν α πριόρι κάθε εθνικοαπελευθερωτικο κίνημα ως χειραφετητικο. Όμως, όντως ο εθνικοαπελευθερωτικος αγώνας γενικά, θεωρηθηκε αναπόσπαστο κομμάτι της επαναστατική τακτικής. Σήμερα, είναι ανάγκη να σπάσουμε την εξίσωση εθνικοαπελευθερωτικος αγωνας=κοινωνική χειραφετηση, διότι απεδείχθη λάθος. Διατηρώντας όμως, κάτι αληθές: Το “έθνος” δεν θα τελειώσει με τον καπιταλισμό. Θα ζήσει πολύ περισσότερο. Για αυτό και η “εθνική ταυτότητα” είναι κάτι που δεν ξεμπερδεύεις εύκολα. Τρίτο στοιχείο: Η εργατικη/ταξικη ταυτότητα απλά, δεν υφίσταται ως έννοια για την μεγάλη πλειοψηφία της εργατική τάξης: Συνεπώς, η συμβολή μας αφενος στη αναγέννηση της με την σημερινή πολυμορφια της εργατική ταξης(οικονομικό, εμφυλο, εθνοτικο) και αφετέρου η βαθυτερη κατανόηση της εθνική ταυτότητας η οποία σαφώς και ηγεμονεύει στους εργατες/εργαζομενους/μικροαστους, είναι ΤΟ καθήκον!
Επίσης, το δικαίωμα του εθνικού αυτοπροσδιορισμού, είτε μας αρέσει είτε όχι, ισχύει και στην εποχή μας. Οποτε φίλοι του κκε έχετε λαθος σε αυτό: Υπάρχει σλαβονακεδονικο εθνος και γλώσσα, δεν έχει σχέση με την αρχαία Ελλάδα, έχει κρατικο ονομα το “δημοκρατια της μακεδονιας” εδώ και 75 χρονια. Και το ονομα βόρεια μακεδονια, με δεδομένο το γενικότερο κλίμα της περιοχής, είναι ένα καλό ονομα.
Επίσης, η συμφωνία είναι κακή όχι λόγω ονοματος και λοιπών παρελκομενων. Είναι κακή γιατί έγινε για να μπει η βόρεια μακεδονια σε εε και νατο, εκφράζοντας την βούληση των 2 αστικών τάξεων. Και όχι γιατί οι διεργασίες ανάμεσα στους δυο λαούς οδήγησαν σε αυτή και υποχρέωσαν τις κυβερνήσεις να την υπογραψουν. Μακάρι να είχε γίνει έτσι.
Το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού παράγει αυτοδικαια ατόμικα κ οχι συλλογικά δικαιώματα.Πχ αν αύριο δέκα ή δύο κάτοικοι του κουκακίου αυτοπροσδιοροστούν σαν ινδιάνοι αυτό τους εξασφαλίζει το δικαίωμα να το υποστηρίζουν χωρίς να δέχονται διώξεις.Αυτό από μόνο του όμως δεν αρκεί για να υποχρεωθεί πχ το κρατος να φτιαξει ναό του Μανιτού .Ετσι κ οι κατοικοι της γειτονικής χώρας μπορουν να αυτοπροσδιοριζονται όπως θέλουν αλλά απο αυτό δεν πηγάζουν συλλογικά δικαιώματα ούτε μπορεις να υποχρεωσεις αλλους λαούς να δεχθουν το βασιμο των ισχυρισμών σου.
Ο μαρξισμός ή θα τροποποιηθεί/ανανεωθει επαναστατικά, ή δεν θα παίξει ξανά παρα μόνο ακαδημαϊκό ρόλο. Αυτό, το ΝΑΡ και άλλοι το προσπαθούν 30 χρονια τώρα!
“Ο μαρξισμός ή θα τροποποιηθεί/ανανεωθει επαναστατικά, ή δεν θα παίξει ξανά παρα μόνο ακαδημαϊκό ρόλο. Αυτό, το ΝΑΡ και άλλοι το προσπαθούν 30 χρονια τώρα!”
Fun fact, “το ΝΑΡ και οι άλλοι” έχουν συντριπτικό ποσοστό της παρουσίας τους στους φοιτητές και στους καθηγητές πανεπιστημίου. Θα έλεγε κανείς οτι ο τροποιημένος τους μαρξισμός δεν έχει παρά ακαδημαϊκο ρόλο…
Να διευκρινίσω μόνο ότι δεν εκφράζω το ΚΚΕ , ούτε είμαι συμπαθών. Απλά πιστεύω ότι στο αυτο θέμα είναι πιο κοντά στην κοινή λογική απ’ ότι ο αριστερισμός στον οποίο συμπεριλαμβάνεται δυστυχώς και οι περισσότεροι τροτσκιστές και μετατροτσκιστες (όχι όλοι) οι οποίοι έχουν επιδοθεί σε έναν ιδεαλιστικο ρομαντισμό.
Στο προηγούμενο υπογραφή Σ.Τ.
Μπράβο και στο Ναρ λοιπόν.
Προσωπικά εγω όταν προέκυψε το θέμα των Σκοπίων αναρωτήθηκαν γιατί το ΚΚΕ τάχθηκε αρχικά υπέρ σύνθετης ονομασίας αλλά περνώντας τα χρόνια η θέση του έγινε όλο και πιο σκληρή απέναντι στα υπόλοιπα (σύμβολα, γλώσσα,κληρονομιά). Ήταν εντυπωσιακή πράγματι διότι δεν διαχωρίζονται σε τίποτα από πουρους εθνικιστές …….
Η ερμηνεία που δίνω είναι ότι η πραγματικότητα εντωμεταξυ (από το 1990 και εδώ) έδειξε ότι έχει γίνει πλέον ‘κανονας’ όλοι οι νέοι εθνικισμοί (πχ Κούρδοι, Καταλανοί, Αλβανοί, VMRO, UCK κτλ) να δενονται στο όχημα των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυναμεων. (σε αντίθεση με ότι υπήρχε σαν κανόνας πριν εκατό χρονια πχ Κίνα, Βιέτναμ, Ινδία, Κούβα, κτλ)
Aυτο και μόνο κατά την άποψη μου είναι αρκετό για να αντιμετωπίσεις με καχυποψία κάθε συμφωνία που παραχωρεί οτιδήποτε σε συμβολικό έστω επίπεδο.
Α. Η επαναστατική ανανέωση του μαρξισμού, λοιδωρήθηκε ως διαδικασία από το ΚΚΕ τα τελευταία 100 χρόνια. Μόνο όταν άλλαζε η ηγεσία του ΚΚΣΕ και οι επόμενοι ερμήνευαν διαφορετικά απο τους προηγούμενους την κατάσταση, μόνο τότε άλλαζε και το ΚΚΕ αντίληψη. Ομως, στο πυρ το εξώτερον, οποιαδήποτε επιστημονική και επαναστατική ανανέωση του μαρξισμού. Οποτε, ΑΝ αποφάσισε μετά απο 100 χρόνια το ΚΚΕ ότι ήρθε η ώρα για την επαναστατική ανανέωση του μαρξισμού, καλώστο, κι ας άργησε έναν αιώνα. Ομως, τότε, όλες οι αγαπημένες λέξεις/κατηγορίες του ΚΚΕ περί “ρεβιζιονιστών”, “οπορτουνιστών” κλπ, παύουν να έχουν αξία. Οσον αφορά το ΝΑΡ, προσπαθεί εδώ και χρόνια μια διαδικασία επαναστατικής ανανέωσης του μαρξισμού: Την κομμουνιστική επαναθεμελίωση!
Β. Το ότι οι εθνικισμοί και τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα σήμερα, δένονται στο άρμα των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα), είναι το ένα σωστό. Το δεύτερο σωστό, είναι να αποδεχομαστε ότι, ΥΠΑΡΧΟΥΝ καταπιεσμένα έθνη που νομιμοποιούνται να διεκδικούν την ανεξαρτησία τους και την δημιουργία κρατικής τους υπόστασης (πχ Κούρδοι, Παλαιστίνιοι. Λόγου χάρη στους παλαιστίνιους που τους εξοντώνουν οι ισραηλινοί, τι μπορείς να πεις; Οτι το να διεκδικούν κράτος είναι αντιδραστικό αίτημα; ή μήπως μπορεί να περπατήσει άμεσα η ιδέα για ένα κοινό παλαιστινιο-ισραηλινό ομόσπονδο κράτος; Δεν είναι εύκολη η απάντηση σε αυτό το κορυφαίο θέμα.
“διεκδικούν κράτος είναι αντιδραστικό αίτημα”;
Για σκέψου, λίγο, Γουάτσον!
“Κράτος για ποιόν;” θα ρώταγε ένα γνωστό στραβόξυλο, αν ζούσε σήμερα.
Α. Ασε ΤΙ θα ρώταγε ένα γνωστό -και το οποιοδήποτε γνωστό- στραβόξυλο, γιατί α. ΔΕΝ ζει, β. ΔΕΝ είσαι -και ΔΕΝ υπήρξες ποτέ- ούτε εσύ, ούτε το ΚΚΕ, ούτε το ΝΑΡ, ούτε ΚΑΝΕΝΑΣ ο αντιπρόσωπός του. Πόσο μάλλον, ο επί γης αντιπρόσωπος, μιας και είσαι έτοιμος να γλιστρίσεις πάλι φίλε του ΚΚΕ, στον θρησκευτικό τρόπο σκέψης που σας έχουν μάθει εκεί πέρα.
Β. Σήμερα, μετά την κατάρρευση του ανύπαρκτου σοσιαλισμού και με δεδομένη την συκοφάντηση του κομμουνισμού απο τα καθεστώτα του ανύπαρκτου (με εξαίρεση την Κούβα), οι λαοί έχουν γίνει εξαιρετικά επιρρεπείς στις εθνικιστικές, καπιταλιστικές αντιλήψεις.
Γ. Τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα -με εξαίρεση την Γιουγκοσλαβία, την Αλβανία, την Κίνα, την Κούβα, το Βιετνάμ) οικοδόμησαν πολύ σύντομα ένα καπιταλιστικό κράτος και μια ιδιόμορφη καπιταλιστική κοινωνία. Οι εξαιρέσεις όμως που προανέφερα, αποδεικνύουν ότι, ΔΕΝ ήταν μονόδρομος η οικοδόμηση καπιταλιστικού κράτους και καπιταλιστικής κοινωνίας. Σήμερα, η έλλειψη έστω και αυτού του εκμεταλλευτικού γραφειοκρατικού αντίπαλου δέους στον καπιταλισμό, σε συνδυασμό με την συκοφάντηση του κομμουνισμού απο αυτά τα καθεστώτα, και την εξέλιξη του καπιταλισμού, έχουν δημιουργήσει έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω απο κάθε εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα: Η μετεξέλιξή του σε ταξικό/λαϊκό κομμουνιστικό σήμερα, είναι πολύ πιο δύσκολη απο τότε.
Δ. Ομως, η λύση της σχέσης “ταξικό – εθνικό” προς όφελος του πρώτου, ΔΕΝ είναι καθόλου εύκολη, ούτε κα ιπρέπει να επιχειρηθεί με απλές φρασούλες τύπου “το ταξικό προηγείται”. Διότι αφενός ΑΝ υποταχθείς στο “εθνικό” και στις αντιλήψεθις που κουβαλά υποτάσσεσαι στον καπιταλισμό, ΑΝ αγνοήσεθις όμως, ή χλευάσεις το “εθνικό” θα βρεθείς στο περιθώριο του περιθωρίου.
Από τη στιγμή, μετά τις ανατροπές, που δεν υπάρχει σοσιαλιστικός/προοδευτικός πόλος ο οποίος θα στηρίξει με σοσιαλιστικούς/προοδευτικούς όρους τα αναδυόμενα κράτη, αλλά αντίθετα η γέννησή τους γίνεται με τους όρους του ιμπεριαλισμού, τα κράτη αυτά, είναι de facto αντιδραστικά.
Δεν είναι θεωρία αυτά που λέω. Έχουν αποδειχτεί στη πράξη.
Αραβική άνοιξη, πορτοκαλί επαναστάσεις, Κόσοβο και πάει λέγοντας.
Υ.Γ. για το ……”ομόσπονδο παλαιστίνιο-ισραηλινό κράτος”, μας κάνεις πλάκα ή κάνεις επίδειξη πολιτικής αφέλειας και αγαθοσύνης? Ούτε σε συνθήκες εργαστηρίου δεν γίνεται αυτό το πράγμα!
Οσον αφορά την Βόρεια Μακεδονία, ΕΠΡΕΠΕ εδώ και 27 χρόνια η κομμουνιστική αριστερά σε Ελλάδα και Βόρεια Μακεδονία, ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΑΥΤΟ το όνομα. Ετσι ώστε, να έχει συμβάλλει ΑΠΟ ΤΟΤΕ στην ήττα των ένθεν, κακείθεν εθνικισμών, όπως και στο άνοιγμα ενός σοβαρού δημόσιου διαλόγου/συζήτησης μεταξύ των 2 λαών. Και πάλι καλά που το ΝΑΡ απο Ελλάδα, έχει ανοίξει μια τέτια συζήτηση με το Λέβιτσα στην Βόρεια Μακεδονία.
Και πάλι καλά που το ΝΑΡ απο Ελλάδα, έχει ανοίξει μια τέτια συζήτηση με το Λέβιτσα στην Βόρεια Μακεδονία.
Ναι! Για μιλήστε στο Λέβιτσα για “Βόρεια Μακεδονία”! Θα πάρει μια χαρά… μα μια χαρά!
Α. Η επίσημη θέση του ΝΑΡ αγαπητέ left.gr, όσον αφορά το όνομα είναι “Δημοκρατία της Μακεδονίας”. Και σε αυτό συμφωνεί με το Λέβιτσα.
Η δική μου άποψη είναι ότι ΚΑΙ το Βόρεια Μακεδονία είναι ένα κατάλληλο όνομα, γιατί α. αφήνει περιθώριο διαλόγου ανάμεσα στους 2 λαούς, β. Πατά πάνω σε τεκμηριωμένα ιστορικά και πολιτισμικά στοιχεία, γ. Συμβάλλει στο χτύπημα ένθεν κακείθεν την εθνικισμών: Διότι στην μεν Ελλάδα κατακτείται επιτέλους και μέσα απο δημόσιες συζητήσεις, απο μεγάλο -ίσως και το μεγαλύτερο- μέρος του λαού η αντίληψη ότι “Η Μακεδονία ως γεωγραφία δεν είναι μόνο μία και δεν είναι μόνο ελληνική” και αυτό είναι καλό, διότι είναι αληθές, ενώ στην Βόρεια Μακεδονία, δυνάμει απομονόνωνται οι -όπως και εδώ έτσι και εκεί- αρχαιοπληκτοι, που νομίζουν -όπως και οι εδώ τραγέλαφοι- ότι είναι απόγονοι του μεγ. Αλεξάνδρου.
Η επίσημη θέση του ΝΑΡ αγαπητέ left.gr, όσον αφορά το όνομα είναι «Δημοκρατία της Μακεδονίας». […]
Η δική μου άποψη είναι ότι ΚΑΙ το Βόρεια Μακεδονία είναι ένα κατάλληλο όνομα, […].
ΚΑΙ έτσι ΚΑΙ γιουβέτσι ΚΑΙ το Πάσχα κοκορέτσι!
ΥΓ
– Γεμίσαμε γραμμιτζήδες…
– Ξέρεις τι μου τη δίνει εμένα στην τελική;
– Τι;
– Ότι κάθε χρόνο, στις 15 Ιουνίου, όλοι αυτοί οι γραμμιτζήδες αναπέμπουν ύμνους και ζητωκραυγάζουν για τον Άρη!
– Πες το ψέματα…
left.gr: Αλλα ντ’ άλλα της Παρασκευής το γάλα αγαπητέ τα σχόλια σου. Είσαι για τα πανηγυρια