Του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη
«Το δικαίωμα στην εργασία είναι ιερό», διατυμπανίζουν τα αφεντικά, οι γραφιάδες-παπαγάλοι και οι πολιτικοί υπάλληλοί τους που τους λένε και κυβερνώντες.
Όλοι αυτοί που το μόνο τους μέλημα είναι να αποκτήσουν κλιματιζόμενες πολυθρόνες για να μην ιδρώνει ο κώλος τους.
Μπα! Τι μας λέτε; Αλήθεια;
Και τότε γιατί υπάρχουν αυτοί οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι; Ποιοι τους δημιούργησαν; Όχι η ανάγκη για αύξηση του κέρδους που τη νομιμοποίησαν οι υπάλληλοι υπουργοί και βουλευτές σας;
Γιατί βρε υποκριτές του κερατά δεν μειώνετε το χρόνο εργασίας για να μπορούν όλοι να ασκούν το ιερό δικαίωμα της εργασίας;
Γιατί λυσσάτε να ψηφίζετε νόμους που διευκολύνουν τις απολύσεις και στερούν από τους εργαζόμενους το ιερό δικαίωμα της εργασίας;
Γιατί δεν βελτιώνετε τις συνθήκες εργασίας σε όλους τους χώρους αφού τη θεωρείτε ιερή;
Γιατί τόσα εργατικά ατυχήματα λόγω έλλειψης μέτρων ασφαλείας αφού καίγεστε τόσο για το ιερό δικαίωμα της εργασίας;
Γιατί στέλνετε τους απεργούς στα δικαστήρια και δεν ικανοποιείτε τα αιτήματά τους όταν διεκδικούν καλύτερες συνθήκες εργασίας, αφού θεωρείτε την εργασία ιερή;
Γιατί βρε δημοκράτες της τρύπιας δεκάρας, επικαλείστε την αρχή της πλειοψηφίας όταν πρόκειται για τα σωματεία αλλά δεν σας ενοχλεί καθόλου το να μην ισχύει για την εκλογή των κυβερνήσεων και των δημοτικών αρχόντων;
Γιατί η μειοψηφία θα πρέπει να ακολουθεί την πλειοψηφία όταν σας συμφέρει αλλά σε μια απόφαση για απεργία εγείρετε το ατομικό συνταγματικό δικαίωμα της μη συμμόρφωσης στην απόφαση, στο όνομα της ιερότητας της εργασίας;
Κυβερνάτε με το 40% του 60%, δηλαδή με το 24% του εκλογικού σώματος και αντί να κρύβεστε από ντροπή πουλάτε και μόστρα δημοκρατική.
Απλή είναι η απάντηση.
Καρφάκι δεν σας καίγεται για το δικαίωμα και τις συνθήκες εργασίας των «δούλων» σας. Η δουλε(ί)ιά σας να γίνεται με όσο το δυνατόν μικρότερο κόστος. Αν μπορούσατε θα τους βάζατε να δουλεύουν νύχτα με νύχτα, όπως παλιά και θα το βαφτίζατε ευελιξία και ανάπτυξη.
«Το δικαίωμα στην εργασία είναι ιερό», επικαλούνται όμως και πάρα πολλοί από τους εργαζόμενους που δεν συμμετέχουν σε απεργιακές ή άλλες ενέργειες διεκδίκησης απέναντι στα αφεντικά.
Να το δεχτώ αγαπητοί μου συνάδελφοι με όλη μου την ψυχή και με κάθε ειλικρίνεια.
Άρα περιμένω και από εσάς:
Να τρέχετε πάντα και πρώτοι σε κάθε εκδήλωση συμπαράστασης υπέρ των ανέργων υπερασπιζόμενοι το ιερό δικαίωμα και των άλλων εργαζόμενων.
Να είστε πάντα έτοιμοι να συνδράμετε με τον αγώνα σας κάθε εργαζόμενο που απειλείται με απόλυση από την ανεργία.
Να πιέζετε μαζί με τα σωματεία σας να καταργηθούν όλοι εκείνοι οι νόμοι που στρέφονται ενάντια στο ιερό δικαίωμα της εργασίας.
Να πιέζετε μαζί με τα σωματεία σας να καταργηθούν όλοι εκείνοι οι νόμοι που βάζουν φρένο σε απεργιακές κινητοποιήσεις που υπερασπίζονται το δικαίωμα στην εργασία και απαιτούν βελτίωση των συνθηκών εργασίας.
Να μην υποστηρίζετε κυβερνήσεις και κόμματα που νομοθετούν ενάντια στο ιερό δικαίωμα της εργασίας, αυξάνοντας το χρόνο δουλειάς και μειώνοντας τις απολαβές.
Να δηλώσετε άρνηση σε οποιαδήποτε νίκη προκύψει από μια απεργιακή διεκδίκηση αφού εσείς δεν συμμετείχατε σε αυτή!
Αν δεν κάνετε τίποτα από τα παραπάνω τότε αφήστε να επικαλούνται και να προστατεύουν το δικαίωμα στην εργασία αυτοί που απεργούν, χάνουν τα μεροκάματά τους και κατεβαίνουν στους δρόμους για να πετύχουν.
Τουλάχιστον, μην στέκεστε απέναντί τους.
Εννοείται πως σε καμιά περίπτωση δεν αναφέρομαι σε εργαζόμενους που πραγματικά δεν μπορούν να στερηθούν το χαμένο μεροκάματο της απεργίας. Δεν ξέρω πόσοι είναι. Ξέρω όμως πως κανένας από αυτούς δεν πάει στη δουλειά επικαλούμενος το «ιερό δικαίωμα της εργασίας». Αν πάει στη δουλειά το κάνει με πόνο και στενοχώρια…
