Του Γ.Σ.
Η Καθημερινή σε μονόστηλο της πρώτης σελίδας αγανακτεί διότι η γιορτή της άνοιξης και των λουλουδιών μετατράπηκε από τους κομμουνιστές σε γιορτή αίματος και φόνων.
Αγανακτεί γιατί την περίοδο της κατοχής ο κόσμος της εργασίας, της αγροτιάς και με πάθος η νεολαία ανέτρεψε τον μικροαστικό συντηρητισμό των κομματαρχών, παραμέρισε τους σωτήρες στρατηγούς που τους τυραννούσαν με τις δικτατορίες τους την περίοδο του μεσοπολέμου, αγανακτεί που δεν διαβρώθηκαν από τον πολιτικό και πολιτισμικό υπερσυντηρητισμό τους, το δηλητήριο του σωβινισμού του αντισημιτισμού και του φασισμού με το οποίο φλέρταρε ανοιχτά και η Καθημερινή μέσα από τις σελίδες της.
Αγανακτεί για το “δρεπάνι που έφυγε από τους αγρούς και εσκαρφάλωσε στους τοίχους”, θρηνεί για τον “έρωτα που κατέβηκε στην άσφαλτο και παρέδωσε την παρθενιά στη διαδήλωση“. Ο αγρότης και εργάτης με άλλα λόγια σταμάτησαν να προσκυνάνε τους ακροδεξιούς κομματάρχες των βενιζελικών και των αντιβενιζελικών είτε με το καλό είτε με το βούρδουλα, και οι γυναίκες σταμάτησαν να φτιάχνουν τις προίκες τους κλεισμένες μέσα στα σπίτια τους και έγιναν αγωνίστριες για το “δίκιο και τη λευτεριά“.
Να προσκυνήσουμε θέλουν ξανά. Να ηττηθούμε ολοκληρωτικά, μια για πάντα. Ιδιοκτησία το κορμί μας, το μυαλό μας, η φαντασία μας, ο χρόνος μας στο κεφάλαιο. Αντικείμενο μιας αδιάκοπης αγοραπωλησίας.
ΟΛΟΙ στις εργατικές διαδηλώσεις της Πρωτομαγιάς! (Αθήνα στο Μουσείο, Θεσσαλονίκη στην Καμάρα). Με νέο εργατικό κίνημα να ανατρέψουμε τον αστικό συνδικαλισμό, τον εργοδοτικό δεσποτισμό, την κυβερνητική και Ευρωπαϊκή αντεργατική μηχανή.
