Συντονισμός Συλλογικοτήτων Θεσσαλονίκης
Ο κ. Θόδωρος, 50 και κάτι σήμερα, είχε μια ατομική επιχείρηση εμπορίου επίπλων από το 1990 μέχρι τα τέλη του 2016 που, μην αντέχοντας στην οικονομική κρίση, αναγκάστηκε να την κλείσει, με αποτέλεσμα σήμερα να είναι και άνεργος και πνιγμένος στα χρέη. Το “λάθος” (και) του κ. Θόδωρου ότι το 2006 θέλησε να αποκτήσει το δικό του επαγγελματικό χώρο και ως συμπλήρωμα στις όποιες οικονομίες του πήρε και ένα δάνειο 90.000 ευρώ. Το δάνειο πληρώνονταν κανονικά (έχει ήδη πληρώσει 40.000 ευρώ περίπου) μέχρι το 2010 και τον ερχομό της κρίσης, όμως τα αρπακτικά της Eurobank, όχι μόνο δεν αποδέχεται την αδυναμία του άνεργου πια δανειολήπτη να πληρώσει με τους όρους που θέτουν αλλά και απαιτούν το υπερτριπλάσιο του υπολοίπου του δανείου, περίπου 170.000 ευρώ!
Την Τετάρτη 28 του Μάρτη η Eurobank (με συμβολαιογράφο τον Ν. Νικολάκη, Φράγκων 21) βγάζει σε πλειστηριασμό το μαγαζί του κ. Θόδωρου (109τ.μ. συνολικά, στην περιοχή Μπότσαρη) για 74.960 ευρώ (κοψοχρονιά!), ενώ έπονται (καθώς το “χρέος” δεν ξοφλά…) και το σπίτι και ό,τι του έχει απομείνει…
Για τη Eurobank (και γενικά τους τραπεζίτες) δεν έχει καμιά σημασία το γεγονός ότι ο κ. Θόδωρος και η σύζυγός του είναι άνεργοι και ότι έχουν ένα παιδί που σπουδάζει σε άλλη πόλη και ένα παιδί ΑΜΕΑ. Δεν τους ενδιαφέρει καν ότι το ενοίκιο του μαγαζιού θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την αποπληρωμή του πραγματικά οφειλόμενου ποσού. Με την “άδεια” κυβέρνησης, Ε.Ε. και των νόμων τους, μπορούν ανεξέλεγκτα να χρεώνουν πανωτόκια και να καλοβλέπουν ως “φιλέτα”, το κατάστημα, το σπίτι…
Την Τετάρτη 28 του Μάρτη έρχεται στη Θεσσαλονίκη, στο «Περιφερειακό Συνέδριο Κεντρικής Μακεδονίας», ο πρωθυπουργός της κοινωνικής καταστροφής Αλέξης Τσίπρας να μιλήσει για «την ανάπτυξη που έρχεται». Όμως η περίπτωση του κ. Θόδωρου είναι χαρακτηριστική της ανάπτυξης που μας τάζουν. Σ’ αυτή την “ανάπτυξη” δεν έχουν καμιά θέση οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι μικροεπαγγελματίες, οι νέοι.
Είναι “ανάπτυξη” μόνο γι αυτούς που για να μην πέσουν τα ποσοστά των κερδών τους έχουν κλείσει μεγάλες επιχειρήσεις κι έχουν απολύσει εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, εκμεταλλεύονται στυγνά και πληρώνουν με ένα κομμάτι ψωμί όσους ακόμη εργάζονται, κέρδισαν από το λουκέτο σε δεκάδες χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις και οδηγούν στην απόλυτη φτώχεια ή τη μετανάστευση έναν ολόκληρο λαό.
Είναι μια “ανάπτυξη” που κάθε τι που με κόπους μιας ζωής χτίσαμε ως εργαζόμενοι και ως λαός, θυσία το προσφέρει στο βωμό του κέρδους των τραπεζών και του μεγάλου κεφαλαίου. Σπίτια, μαγαζιά, χωράφια αλλά και νερό, ενέργεια, δάση, λιμάνια, δρόμοι, αεροδρόμια γίνονται νέες πηγές πλουτισμού για τους καπιταλιστές…
Θα το επιτρέψουμε;
Το μαγαζί του κ. Θόδωρου, δεν μπόρεσαν να το αρπάξουν πριν κάποιους μήνες στο Ειρηνοδικείο, μπροστά στο φραγμό του ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ και του κινήματος κατά των πλειστηριασμών. Το ίδιο πρέπει να γίνει και τώρα: Να βάλουμε φραγμό στην αρπαγή του μαγαζιού του κ. Θόδωρου και τόσων άλλων ακινήτων λαϊκών οικογενειών που οι τράπεζες βγάζουν στο σφυρί κι αυτή την Τετάρτη στη Θεσσαλονίκη κι όλη τη χώρα και ταυτόχρονα να πούμε ένα συνολικό ΟΧΙ στην “ανάπτυξη” που μόνο φτώχεια, εξαθλίωση και αρπαγή των κόπων του λαού σημαίνει!
Τετάρτη 28 του Μάρτη
1.30μ.μ., συγκέντρωση Τσιμισκή και Αριστοτέλους, ενάντια στην αρπαγή της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας
6μ.μ., άγαλμα Βενιζέλου, συγκέντρωση και πορεία “υποδοχής” του πρωθυπουργού της κοινωνικής καταστροφής
Δεν χωράμε στην “ανάπτυξή” τους. Δεν χωράνε στη ζωή μας!
Το ερώτημα είναι αν ο κος Θόδωρος, θα συμμετάσχει κι εκείνος με τη σειρά του στο κίνημα για να γλυτώσει και τα μαγαζάκια του κυρίου Γιάννη και του κυρίου Δημήτρη ή θα κοιτάξει μόνο το δικό του μαγαζάκι?
Συνήθως, οι ΄”κύριοι Θόδωρες” και οι “κυρ Παντελίδες” ήταν και είναι λάτρεις του καπιταλισμού, μέρος του οποίου θεωρούν και τον εαυτό τους.
“Κόρη ‘μ γαμιέσαι χαίρεσαι, στη γέννα θα τα πούμε!” (Παροιμία του λαού μας)