Τη στήριξή τους στην πρόεδρο της Αργεντινής Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ, για την απόφασή της να μην υποκύψει στους εκβιασμούς διεθνών κερδοσκόπων, εξέφρασαν εκατοντάδες κάτοικοι του Μπουένος Αϊρες.
Του Άρη Χατζηστεφάνου
Ύστερα από την προηγούμενη αθέτηση πληρωμών, στην οποία είχε προχωρήσει η Αργεντινή πριν από 12 χρόνια, η εθνική οικονομία γνώρισε ορισμένους από τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης στον πλανήτη, που έφταναν το 8% για σχεδόν μια δεκαετία.
Το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε κατά 95% στο διάστημα 2002-2011, η φτώχεια μειώθηκε κατά δυο τρίτα, η ανεργία έπεσε κατά 50% και οι κοινωνικές δαπάνες τριπλασιάστηκαν ανασύροντας εκατομμύρια πολίτες από την απόλυτη φτώχεια, στην οποία τους είχε οδηγήσει η νεοφιλελεύθερη πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Παρόλα αυτά η προχειρότητα που είχε ακολουθήσει η τότε κυβέρνηση και κυρίως το γεγονός ότι δεν πραγματοποίησε λογιστικό έλεγχο τους χρέους, ώστε να γνωρίζει ποιο τμήμα των ομολόγων κατέληγαν σε χέρια κερδοσκοπικών ταμείων, άφησαν πίσω τους «τρύπες» που δημιούργησαν σημαντικά προβλήματα.
Όπως είναι αναμενόμενο στα νυχτερινά δελτία ειδήσεων, συγκεκριμένοι παρουσιαστές – ο μισθός των οποίων πληρώνεται από συγκεκριμένες τράπεζες – θα συνεχίσουν να παραπληροφορούν τους τηλεθεατές τους εκτελώντας διατεταγμένη υπηρεσία.
Συγκεκριμένα θα συγχέουν την χρεοκοπία της Αργεντινής, στην οποία οδηγήθηκε η χώρα ακολουθώντας τις συμβουλές του ΔΝΤ και κλειδώνοντας την ισοτιμία του νομίσματός της με το δολάριο (δημιουργώντας δηλαδή συνθήκες ευρωζώνης), με την αθέτηση πληρωμών η οποία ακολούθησε χρονικά.
Πιο απλά, όπως εξηγεί στο Iskra ο Ανδρέας Ζαφείρης:
Η Αργεντινή χρεοκόπησε (οι γνωστές εικόνες με τις κλειστές, κατεστραμμένες τράπεζες που οι νεοφιλελλέ περιφέρουν ως εφιάλτη) όταν:
1. Ήταν εν μέσω της απόπειρας «προσαρμογής» της στις επιταγές του ΔΝΤ και των δανειστών της, είχε συνδέσει το νόμισμά της με το δολάριο, η ανεργία είχε φτάσει στο 16%, η πτώση του λαϊκού εισοδήματος κατά 20% – 30% και η ύφεση 14,7%
2. Ήταν ενταγμένη σε μια οικονομική και πολιτική ένωση, τη Mercosur.
Ούτε στάση πληρωμών είχε κηρύξει, ούτε το νόμισμά της είχε ακόμη αποσυνδέσει από τη σταθερή ισοτιμία του με το δολάριο, ούτε τη μονομερή διαγραφή χρέους της κατά 75% είχε αρχίσει.
Γιατί δεν θα ακούσετε μια τέτοια ανάλυση στα νυχτερινά δελτία ειδήσεων; Γιατί ορισμένοι από τους «δημοσιογράφους» που θα αναλύουν την κατάσταση ήταν υπάλληλοι τραπεζών που μεταπήδησαν στα media λίγο πριν (ή κατά τη διάρκεια) της κρίσης.
Κυρίως όμως γιατί εσείς, ως φορολογούμενοι, δεχτήκατε να ανακεφαλαιοποιήσετε τις τράπεζες, που πληρώνουν τους μισθούς αυτών των δημοσιογράφων μέσω πακέτων διαφημίσεων και σκανδαλωδών δανείων σε κανάλια τα οποία θα έπρεπε να έχουν… χρεοκοπήσει εδώ και χρόνια.
