Διαβάσαμε σε ορισμένες ιστοσελίδες, σε κάποιες από αυτές μάλιστα αρθρογραφούν επαγγελματίες δημοσιογράφοι – μέλη της ΕΣΗΕΑ, για τα γεγονότα της Παρασκευής στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Σταχυολογούμε λοιπόν:
* Ότι διαμαρτύρονταν «όσοι δεν ήθελαν να γίνει το γήπεδο της ΑΕΚ» (πρώτο ψέμα γιατί μεταξύ τους ήταν και αρκετοί φίλοι της ΑΕΚ που θέλουν το γήπεδο, αλλά όχι με τους όρους κατασκευής του Μελισσανίδη).
* Ότι “οι διαμαρτυρόμενοι ήταν 15», άρα ο συντάκτης ή ο κατά νόμο υπεύθυνος της ιστοσελίδας, ήταν εκεί και μέτραγε, συνεπώς μπορεί να δώσει και κατάθεση στις αρχές για το ποιοι ήταν οι σαφώς πολλαπλάσιοι που χτύπησαν τους 15, που λόγω αριθμού ήταν ακίνδυνοι και λόγω άποψης ειρηνικοί.
* Ότι “ήταν από άλλες περιοχές». Αυτό ας το αναλύσουμε:
α) το δικό μας ρεπορτάζ έχει τραυματίες από τη Ν. Φιλαδέλφεια και τους όμορους δήμους και μέλη τοπικών φορέων. Άρα εδώ έχουμε ένα συνειδητό ψέμα και την εν ψυχρώ εκτέλεση του ρεπορτάζ.
β) αφού λοιπόν «ξέρει» ο συντάκτης ποιός είναι από πού, γνωρίζει και τα στοιχεία (και την εντοπιότητα φυσικά), όσων προκάλεσαν σωματικές βλάβες σε πολίτες, φθορά ξένης περιουσίας και αυτοδικία. Ενδιαφέρον στοιχείο για τους δικηγόρους των δαρθέντων, αν θελήσουν να το πάνε δικαστικά και όχι πολιτικά.
γ) παρά το απίθανο ψεύδος της εντοπιότητας (γιατί αναγνωρίστηκαν κάποιοι από τους τραμπούκους και είναι «από αλλού») θυμηθείτε το «επιχείρημα» όταν θα κινητοποιούνται πολίτες πχ για τις ακτές. Το αντίστοιχο «επιχείρημα» είναι γιατί σε νοιάζει να μην ιδιωτικοποιηθεί η πλαζ της Βούλας αφού είσαι από το Καματερό, γιατί αντιδράς για την περίφραξη στο Ελληνικό, αφού μένεις στα Πατήσια, ή γιατί δεν αντιδράς που η Μέρκελ θέλει να κάνει γερμανική μπυραρία στην Ακρόπολη, αφού είσαι Τρικαλινός και όχι Αθηναίος. Όποιος ενοχλεί το fast track φαγοπότι είναι “ξένος”.
δ) από την «πληρότητα» του ρεπορτάζ απουσιάζει η κοινή δήλωση των δύο δημάρχων Νέας Ιωνίας και Νέας Φιλαδέλφειας, που τάσσονται υπέρ του γηπέδου, αλλά επαναλαμβάνουμε, με άλλους όρους από αυτούς του σχεδίου Μελισσανίδη.
ε) από τις επιθέσεις δεν γλίτωσε ούτε στέκι πολιτικού χώρου και εδώ χρειάζεται όποιος έχει μυαλό να σκεφτεί από πού εκπορεύεται η ανοχή της αστυνομίας στους επιδρομείς. Αλλά εδώ θα απαντήσουν πολιτικές συλλογικότητες γιατί το πράγμα πήγε ήδη «αλλού».
Για το είδος της «δημοσιογραφίας» που δικαιολογεί λυντσαρίσματα, αυτοδικίες, ξυλοδαρμούς, επιδρομές, αποκρύπτει την άποψη της άλλης πλευράς, κλπ δεν θα πούμε τίποτα περισσότερο, παρά το ότι πάντα ο σκύλος ήταν ευχαριστημένος όταν το αφεντικό του πέταγε ένα κοκαλάκι.
